Staat jullie geboortehuis er nog?
Het huis waar je bent opgegroeid? Kom je er nog wel eens of wonen je ouders daar allang niet meer? Wat voor gevoel heb je erbij als je er komt?
tonny
(mijn geboortehuis -nou ja, niet letterlijk, ik kwam in een kraamkliniek ter wereld- is een jaar of wat geleden afgebroken. Net als de meeste huizen uit mijn jeugd en de school. Toch wel een wat sneu gevoel, al kan ik als ik mijn ogen dichtdoe er nog 'doorheen lopen')
ben geboren in het ziekenhuis in Amstelveen en daarna in een weeshuis in Amsterdam geplaatst. Een paar jaar geleden nam de verpleegkundige die bij mijn geboorte aanwezig was contact met me op, dat als ik nog de plek waar ik ter wereld ben gekomen wilde zien dat ik ri Amstelveen moest komen. Het ziekenhuis zou worden gesloopt. Samen met mijn (adoptie)vader heb ik met de verpleegkundige de verloskamer gezien... het was een bijzonder moment. Daar vertelde ze mij ook dat zij me mijn namen had gegeven en ook de reden waarom juist deze namen. En mijn vader bedankte haar voor de goede zorgen in de eerste dagen van mijn leven.
Het weeshuis in AMsterdam bestaat niet meer, het pand volgens mij wel.
Het huis waar ik ben opgeroeid, daar woont mijn vader nog, we weten niet voor hoelang, maar het is er nog!
Klein en oud
dat alles 'kleiner' lijkt dan in je herinnering dat heb ik heel vaak. laatst vroeg broertje hoe het er 'vroeger' voor de verbouwing uitzag. ik wees de woonkamer aan (1 muur staat er nog half) en het leek écht onmogelijk dat daar én een bank én een kachel én nog een bank én een kast én eettafel met stoelen had gestaan. de meubels zijn er grotendeels ook nog. zo is de eettafel van toen nu kantinetafel. dus broertje kent de meubels van toen wel.
maar met dat mensen van toen in je herinnering al zo 'oud' waren. jongste heeft nu een leraar die ik ook al had in mijn jeugd. hij vondt dat natuurlijk erg leuk...2-de generatie. en sprak mij aan erover. ja ik wist het nog wel. en hij nog errug goed zelfs. ik zat namelijk in de allereerste klas die hij als'broekie' na de kweekschool kreeg. hij was dus nog erg jong toen. ik was helemaal in de war erna. huh, net van school toen? naar mijn idee was het toen al een 'oude' man....ja en nu ook nog....daar klopte iets niet, dus foto erbij gepakt van mijn klas en ja hoor. een jonge man, met volle baard en kollossale bos haar(is nu kaal)....
nou, ja. wel oud in ieder geval voor een kind van 8...toch?
groeten albana
Ouders wonen er nog steeds
Ik ben in het ziekenhuis geboren. Dat gebouw kreeg al vlak na mijn geboorte een andere bestemming. Ik heb daar dus niks mee. De flat waar in we woonden tot ik 3 was ook niet. Rijd er regelmatig langs, want ik woon nog steeds in mijn geboorteplaats. In het huis waar we daar na gingen wonen, wonen mijn ouders nu na 38 jaar nog steeds. De inrichting is weinig gewijzigd en veel van mijn oude meubels staan er nog. Volgens mij liggen er zelfs nog spullen van mij in de kast. Ik heb niet echt een band met dat huis, misschien zou ik het wel gemist hebben als ze al 20 jaar daar waren weggeweest.
Wij wonen sinds een aantal jaren 2 straten vanaf mijn ouders en ik zit gewoon weer in de oude buurt van vroeger. Qua omgeving niks veranderd, qua mensen wel. De helft jong en de helft nog steeds de 1e bewoners. Mijn kinderen hadden zelfs naar de mijn oude basisschool gekund.
Ik heb zelf meer een band met de huizen waar ik zelf met man en later met de kinderen in gewoond heb.
Mijn kinderen zijn alle 3 in het ziekenhuis geboren, waarvan 2 volgens mij zelfs in de zelfde verloskamer, en het lijkt mij wel raar als dat ziekenhuis straks tegen de grond gaat (wat het plan is).
Ooit geweest
Ik beb gboren in Alkmaar in de Jongkindlaan.
Daar heb ik anderhalf jaar gewoond en geen herinneringen meer aan.
Wel ben ik er een keer binnen geweest met mijn vader en broertje die daar ook geboren is.
Volgens mij was het een twee of drie kamer flatje.
Het huis waar ik in ben opgegroeid is gesloopt en dat vind ik erg jammer. Het was een rijtje vrijstaande huizen en er staat er nog een en wordt gebruikt door een instelling.
Met mijn man ben ik er een paar jaar geleden binnen geweest en heb hem laten zien wat "mijn" kamertje was.
De huizen waar mijn dochters zijn geboren wonen we ook al niet meer in (ze zijn 6 en 8..)
Ik ben geboren in een flat, destijds gloednieuw, vol pasgetrouwde stellen. En die flat staat er nog en is nog altijd kinderrijk. Althans, twee jaar geleden was dat nog zo, want toen ben ik er nog geweest. Daar heb ik overigens ook maar twee-en-half jaar gewoond en ik heb er dus net als Sancy ook niet echt bijzondere herinneringen aan.
Het volgende huis, waar ik tot mijn twaalfde woonde, staat er ook nog en wel vlak bij die flat. Daar ben ik twee jaar geleden nog binnen geweest. Een bijzondere ervaring, moet ik zeggen.
Ook een bijzondere ervaring staat in dit blog, heel lezenswaard: http://www.volkskrantblog.nl/bericht/167664
Jellinek
Hoi,
Ben geboren in een klein ziekenhuis, vlakbij waar we toen woonden. Toen ik 10 was had ik vlakbij dat ziekenhuis elke week vioolles en waren ze het ziekenhuis aan het slopen. Dat heb ik dus week na week afgebroken zien worden. Vervolgens hebben ze er een nieuw gebouw neergezet, dat tot op de dag van vandaag een Jellinek kliniek is.
Het appartement waar mijn ouders woonden toen ik werd geboren, zit in hetzelfde blok waar ik nu woon, en waar ook mijn vader woont met zijn tweede vrouw en kinderen. Grappig maar waar! En dat in Amsterdam!
Liora
Ik ben geboren in
een ziekenhuis. Ik kwam er jaren later nog regelmatig om naar de oogarts te gaan, maar toen zei me dat niet zo veel. Het is nu geen ziekenhuis meer, maar het gebouw staat er nog wel; het zijn apartementen geworden. 'Mijn' eerste huis staat er nog, maar ik heb er geen herinneringen aan, vertrokken toen ik een jaar was. Het huis waar ik ben opgegroeid en woonde tot ik ging studeren is er nog. Het is echt mijn ouderlijk huis. Maar niet lang meer. Mijn laatst overgebleven ouder moet er helaas vertrekken. Deze week nog. Kan ik nooit meer naar huis gaan of naar huis bellen. Het is het einde van een tijdperk en dat raakt me wel.
Groetjes,
Carolien
Het staat er nog. Heel af en toe kom ik nog wel eens in de buurt en zie ik het slaapkamerraam waar ik voor het eerst het "levenslicht" zag. Blijft wel een bijzonder idee. Ik zou het ook geen leuk idee vinden als het werd afgebroken. Zo staat mijn oude basisschool en kleuterschool er ook niet meer en dat vind ik ook niet leuk. Je herinneringen zijn er wel maar ik vind het zo'n triest gezicht nieuwbouw op die plek aan te treffen. Maar goed, ik heb ook wel een sterk melancholische inslag 
Ja,
vziw staat het huis er nog. Ik heb er weinig nostalgische herinneringen aan. Ik heb daar 5 jaar gewoond, daarna tot m'n 24e in een ander huis. Ook daar hoef ik niet naar terug. Ik heb er geen pijnlijke herinneringen aan ook, maar ik ben erg pragmatisch geloof ik. beetje uit het oog uit het hart. Ik heb ook geen traan gelaten toen we afgelopen voorjaar uit het huis trokken waar onze drie kinderen zijn geboren.
Nalezend lijk ik wat harteloos, maar volgens mij valt dat wel mee 
Zowel de kraamkliniek waar ik geboren ben staat er nog (al heet het nu 'kraamhotel'). Ook het huis (appartementencomplex) waar ik de eerste negen maanden van mijn leven woonde staat er nog. Ik kom er soms langs en parkeer er soms de auto als ik verder ga met de trein.
De laatste maanden rijd ik er met veel weemoed langs. Mijn ouders woonden daar, met hun eerste kindje (ik), gelukkig en blij. Ondanks dat mijn moeder toen ook al ziek was, is het goed dat ze toen nooit heeft geweten hoe haar leven zou verlopen. Als ik er aan denk krijg ik een brok in mijn keel. Maar ja, mijn moeder is twee maanden geleden overleden en dan worden dat soort dingen uitvergroot...
Groetjes, Mariska
Ja, mijn ouders wonen er (nog)
Al zal het niet lang meer duren voor ze uit dat huis gaan. En eigenlijk is 't niet m'n geboortehuis, maar ik kan me alleen dit huis herinneren, zo jong was ik toen we er gingen wonen.
Lijkt me wel raar als ze er níet meer wonen.
Groetjes, Wilma
* sophie*
Nee, het is in een ander deel van het land. Maar er zijn meerdere ziekenhuizen omgebouwd zijn tot appartementen, op allerlei plekken in Nederland. Zou ook wel heel erg toevallig zijn geweest.
Groetjes,
Carolien
De ooievaar
Ik ben geboren in 'de Ooievaar' in Utrecht, een soort van bevallingskliniek? Geen idee waar dat was in Utrecht, en of het nog bestaat.
Met mijn ouders woonde ik daarna 3,5 jaar op het Kanaleneiland, toen een moderne nieuwbouwwijk 
Nu moet je er niet echt meer willen zijn heb ik begrepen.
Die flat staat er nog wel, maar ik heb hem nooit meer gezien. Het huis waar ik daarna ben opgegroeid tot ik uit huis ging staat in APeldoorn, en daar rij ik een enkele keer nog wel eens langs. Even mijmeren
Mijn ouders zijn na mijn vertrek bij hen nog 4 keer verhuisd, met die huizen heb ik niks.
Groetjes, Minet
Hee minet
wat leuk! Daar ben ik ook geboren. (al was ik in de veronderstelling dat het 'het Ooievaartje' heette. ) Mijn opa en oma woonden ook op Kanaleneiland, (Trumanlaan)toen dat nog een gewone wijk was, en zelf heb ik ook jaren in Apeldoorn gewoond. Kennen wij elkaar ?