Check onze 10 slimme tips om geld te besparen op je volgende gezinsvakantie
Off-topic discussies Off-topic discussies

Off-topic discussies

Sinilind

Sinilind

05-05-2010 om 15:17

Vallen de verplichtingen van jullie leven ook soms zo zwaar?


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Sini

Je vraagt:
valt het jullie ook zo zwaar of is het iets dat de meeste van jullie zo maar erbij doen? Of hebben we echt teveel verplichtingen in ons leven en moeten we proberen "lichter" te gaan leven,

Je vraagstelling impliceert dat jij je te zware leven niet gaat veranderen als andere mensen een dergelijk leven niet te zwaar vinden. En dat je het wél gaat veranderen als andere mensen vinden dat jij te veel hebt....

Hmmmm.... volgens mij zit hier een klassieke denkfout van de wat zwaarmoedigere en sneller gedeprimeerde (maar zeker niet minder sympathieke) mens. Je gaat je vergelijken met anderen. Waarom eigenlijk als ik vragen mag? Zou het niet genoeg moeten zijn dat jullie het te zwaar vinden?

Om nog even op je opsomming terug te komen: in een eerdere reactie zei ik dat ik het anders aanpak, maar eigenlijk herken ik je dilemma natuurlijk wel. Spitsuur van het leven. Beperkte draagkracht en overvolle workload. Helen beschrijft al dat dat een dynamisch evenwicht kan opleveren waarbij je regelmatig moet bijsturen. Maar je kan het ook zo structureel aanpakken dat de overload minder gauw optreedt. Niet persoonlijk bedoeld, maar wel om je een idee te geven wat voorbeelden. Ik heb veel slaap nodig, vroeger veel stemmingswisselingen gehad, geen of weinig familiebackup, we zijn allebei allergisch aangelegd. Dat betekent bij ons geen huisdieren, onderhoudsarm nieuwbouwhuis, wel in de stad maar geen triple A locatie. Dus dat zijn idd wel dingen waardoor het voor ons makkelijker zal zijn dan voor jullie.

Maar het belangrijkste is toch wel je houding.
Zoek die knop en laat de boel de boel! Het kost zoveel spanning en stress als je het heel druk hebt en het gevoel hebt dat je niets kunt laten vallen. Er is altijd wel een terrein waarop je je eisen kunt minderen.

Sini

Deze uitspraak valt me op:En ik probeer iedereen het naar de zin te maken .

Daar moet je mee stoppen,jullie moeten het met elkaár leuk zien te krijgen,jij moet niet degene zijn die verantwoordelijk is dat het met iedereen goed gaat!

Sini:en ga ik morgen de HELE dag naar een Thermabad hier, en heb ik een lekkere massage van 1 uur geregeld. Eerst de batterijen opladen ...

Dat doe je goed,tijd voor jezelf,geniet ervan,en probeer het wat vaker in te plannen!
Fijne dag morgen!

( Ga je toevallig naar de sauna van Egmond?is erg sfeervol!)

Maylise

Maylise

06-05-2010 om 21:57

Sini

Soms is het ook gewoon teveel en is er heel weinig dat je kan schrappen. Als ik jouw lijstje zo lees zie ik inderdaad niks wat je kan laten vallen: werk, studie, kinderen, huisdieren,ouders, hypotheek.... Dat zijn allemaal dingen die gewoon moeten. Huishouden kan natuurlijk altijd minder maar dan blijft er nog veel over.

Wat mij helpt is proberen zoveel mogelijk in het moment te leven. Niet te veel nadenken over alles wat nog moet gebeuren maar alleen doen wat nu echt moet gebeuren en te proberen dat zo bewust mogelijk te doen op dat moment. Dat helpt wel een beetje. Verder af en toe bewust een adempauze nemen. Even een kwartiertje gaan zitten met een kop thee en gewoon even niks doen, ook geen boek of krant maar gewoon alleen even "zijn".

Overigens herken ik je verhaal heel goed. Ik vind het de afgelopen jaren er ook zwaarder op geworden. De kinderen zijn groter maar vragen op een andere manier nog steeds aandacht, de familie van mijn man vraagt aandacht, de katten vragen aandacht (van hun kan ik dat nog wel hebben) en vooral werk was enorm stressen het afgelopen jaar. Ik heb dan ook een bewuste keuze gemaakt om per september aanstaande weer in loondienst te gaan. Dat zal denk ik heel wat stress schelen. Daarnaast gaan we verhuizen wat voor nu weliswaar extra stress meebrengt maar wat in sommige opzichten hopelijk wat meer rust in de tent brengt uiteindelijk.

Ik heb voor mezelf wel het idee dat nu ik een beslissing heb gemaakt over de werksituatie (niet meer afhankelijk zijn van freelancen) dit enorm veel gaat schelen voor mijn energie op andere vlakken waardoor ik ook weer meer kan hebben.

Maylise

Margriet*

Margriet*

06-05-2010 om 22:27

Ook genieten

Heel herkenbaar achter dingen aanrennen. Vooral stressen zo 1x per maand, en dan wil ik alles op orde hebben en het hele huis aan kant (is een utopie).
Ga er af en toe eens uit en laat de boel de boel. Zo waren we met kerst een week met vrienden weg, in de voorjaarsvakantie was ik alleen met vriendinnen een paar dagen skieen (aanrader met vriendinnen tijd voor jezelf), waren we de afgelopen twee weekeinden ook met familie en vrienden weg. Voordeel van weggaan, is uit de sleur, veel gezelligheid, en die was daarna is veel minder erg omdat je het een week niet hebt hoeven doen. Daarna ga je met volle moed weer in het patroon van broodtrommeltjes vullen en kijk je af en toe je man wurgend aan en wil je scheiden (dank Massi, heel mooi beschreven).
Nu hebben we heerlijk meivakantie er hoeft veel minder en ruimen we de boel weer eens aan kant. Veel bevredigender om een keer in de zoveel tijd zooi te ruimen (combineer het met voorjaarschoonmaak, dus tassen vol oude gedateerde kleding, oude werkjes van de kinderen, zooi die we niet meer nodig hebben etc gaan er hier uit). Geeft meer bevrediging dan elke dag opruimen. Laatste tip, neem een werkster...

Over tijd voor jezelf nemen, de huisarts heeft gelijk: Er is een vreselijk programma elke dinsdag waar een stel bijna in scheiding ligt en Robert Jan ten Brink en een andere dame komen ze redden. En daar blijkt elke keer weer dat vrouwen te weinig tijd voor zichzelf nemen. Het zit in de vrouw maar wees af en toe is asociaal en doe dingen voor jezelf. Als je zelf niet gelukkig bent..... Tijd voor jezelf moet je plannen maar met schoolgaande kinderen, 28 uur werk en een studie krijg ik het ook voor elkaar. Sociale contacten is ook tijd voor jezelf.
Succes, neem het leven niet te zwaar...

Didi

De redenering is me bekend. Maar al te goed, ik heb hem met veel moeite afgelegd.

Maar je kan het toch niet alle inwoners van NL min jezelf naar de zin maken? Je bent het toch wel met me eens dat dat een klassieke denkfout is?

Weet je wat het is met vergelijken, je kunt altijd iemand vinden die op een bepaald deelaspect beter presteert dan jijzelf. Als je dus voor alle aspecten iemand zoekt die het daarop beter doet dan jij, dan word je toch langzaamaan gek? Terwijl al die mensen die op een deelaspect beter presteren dan jij op andere aspecten weer minder zullen presteren.

Dat is dus volgens mij de denkfout. En daarmee ook de reden om iedere vorm van vergelijken bij jezelf onmiddellijk te stoppen. Het is zinloos en je maakt het jezelf onnodig moeilijk.

Mamvantwee

Mamvantwee

07-05-2010 om 09:56

Didi

"maar toch heb ik daar het antwoord op: om goedkeuring te krijgen voor het laten vallen van dingen. Stel je voor dat iemand (wie dan ook) zou vinden dat ik de kantjes er vanaf loop en een beetje hedonisch loop te leven, dat zou dodelijk zijn"

Dát is dus exact wat je niet zou moeten denken. Hoezo is het 'dodelijk' als jij er kantjes vanaf loopt? En wie bepaalt dan hoe het wel zou moeten?

Ik snap wel waar het gevoel vandaan komt hoor. I have been there. Maar de opluchting is enorm als je je op een dag (meestal na een diep dal helaas) realiseert dat er maar 1 persoon is die mag beoordelen of jij je leven goed leidt, en dat ben je zelf. Ik ben een stuk gezelliger geworden sinds ik 'de kantjes ervan af loop' en dat vind ik persoonlijk een beter leven dan het oude. Ik heb de rest van de mensheid niet nodig om dit gevoel bevestigd of ontkracht te krijgen.

groet, Mamvantwee

dc

dc

07-05-2010 om 10:17

Denk terug

Als ik ga lopen fitten tegen m'n kinderen of m'n man over stomzinnigheden als vuil wasgoed of het huishouden, en over hoe druk ik het wel niet heb, dan hoor ik m'n oma. Vreselijk vond ik het, hoe ze enkel het negatieve kon zien in alles.

Dus, dan denk ik bij mezelf, wil ik later terugkijken op een leven vol vitten en stress? Wil ik dat mijn kinderen zich dat later van mij herinneren? Of liever dat ze in een zooitje leefden, waar het gezellig was? Met een moeder die af en toe de boel de boel laat, en lekker haar bed inkruipt met een boek. En zonder aarzelen een afspraak afzegt, gewoon omdat ze geen zin heeft.

Wat de rest van de wereld denkt, zal me zo'n zorg zijn. Ik ben de enige die alles vanuit mijn perspectief ziet, dus ik ben de enige die echt voor mezelf op kan komen. En dat doe ik dan ook.

blauwespar;)

blauwespar;)

07-05-2010 om 12:04

Och sini

(ivm privacy oma een nick)
Eerder deze week gezellig op bezoek bij Oma. Mijn broer was er ook met haar pubers. Oma heeft last van haar knie, overbelast, dus proberen wij zoveel mogelijk voor haar te doen. Koffie zetten, kopjes pakken, koken, tafel dekken, etc. Maar ik zeg expres: proberen. Want het is bijna onmogelijk. Oma rent maar door en 'oh, ze moet zoveel doen' en zij heeft nooit tijd om rustig te zitten. Na het eten hebben we het met veel dwang het voor elkaar gekregen dat ze bleef zitten. Met elkaar hadden we binnen tien minuten alles opgeruimd. Ze zat verbaasd te kijken, dat het toch kon doorgaan als zij 'niks' deed. En hoeps, ze rende alweer om thee te zetten.
Daar doet jouw verhaal een beetje aan denken, Sini. Verplichtingen van het leven, dat alleen al, dat klinkt zwaar. En zelfs grasmaaien schaar je daaronder. OMG! Neem dan tegels.
Leun eens wat meer achterover, dat kan echt. En niet met eens in het jaar een dagje sauna, maar gewoon iedere dag. Vind álles maar eens wat minder belangrijk, ook dan komt het goed. Echt waar.

Vic

Vic

07-05-2010 om 15:22

De boel de boel laten

Dat klinkt altijd wel leuk, maar er zijn nu eenmaal dingen die moeten gebeuren. Je moet elke avond eten hebben, een keertje niet koken is niet erg, maar je kunt je kinderen niet vijf keer per week brood of ovenfrietjes voorzetten. En de was moet ook gedaan. En gestofzuigd ook, wil je geen last krijgen van enge beestjes enzo. En je wil ook geen ranzige badkamer. Ik had gisteren het hele huis gestofzuigd. Erg dom, want vandaag kreeg ik een nieuwe groepenkast en groepen, en die man heeft overal lopen boren en frezen. Dat kan dus weer overnieuw, en kan ik echt niet laten liggen. Normaal gesproken doe ik echt niet moeilijk over een beetje stof of een krantje hier of daar, maar er lijkt nu geen eind aan te komen. En een dag vrij nemen is ook geen optie meer, want ik heb net drie weken vrij gehad om te klussen.

There's a lot of stuff that doesn't need doing."

ik las net een leuk artikel in de Guardian...over een niet zo leuk onderwerp, depressie en hoe vaak en bij wie het voorkomt. Zoomt in op vrouwen met gezin, werk en ouders die zorg nodig hebben. Vooral de laatste alinea gaat precies over de boel de boel laten en waarom dat zo belangrijk is:

Another answer, says Rowe, is something that's easier said than done for many women. You have to let things slide. "Most girls are still brought up to be very good," she says, "and a good person is somebody who always feels that they can do better. We're brought up on the principle that if a job's worth doing, it's worth doing well. And actually, what women need to learn is that if a job's worth doing, it's worth doing badly – as long as you get it done. If you look around at the people who seem to cope with all that they've got to do, you'll see how women skimp things – saying, 'We'll have something out of the freezer tonight for dinner' for instance. You need to distinguish very clearly between what's essential to do properly, and what isn't essential. There's a lot of stuff that doesn't need doing."

dc

dc

07-05-2010 om 20:39

Vic

"Je moet elke avond eten hebben, een keertje niet koken is niet erg, maar je kunt je kinderen niet vijf keer per week brood of ovenfrietjes voorzetten."

Je kunt prima in 10 minuten wat gezonds in elkaar flansen. Zeker in Nederland, waar je zoveel kant en klaar kunt kopen. Verder kook ik in het weekend een maaltijd voor doordeweek, en mijn man ook. 1 avond pizza, dus doordeweeks hoef ik maar 2 keer te koken! (en dan kook ik de ene keer uitgebreider dan de andere, net waar ik zin in heb).

En de badkamer maak ik schoon als de kinderen in bad zitten. Stofzuigen doe ik ongeveer 1 keer per week overal, verder de keuken een paar keer tussendoor. Kruimeldief doet ook wonderen. Vinden de kinderen hier nog leuk

En wasgoed moet inderdaad gedaan worden. Maar vaak kun je kleding echt nog wel een dagje aan, of de helft, handoeken hoeven ook niet elke keer, en ik strijk enkel het hoognodige (shirts van mijn man).

Als je het idee hebt dat je overal achteraan rent, kun je het beste een stapje achteruit doen en kijken hoe je dingen anders kunt organiseren. Moet alles echt wel zo vaak en zoveel??

Maylise

Maylise

08-05-2010 om 02:00

Maar toch...

Het huishouden kan je best wat verwaarlozen (maar inderdaad ook niet te erg zoals Vic al schrijft) maar daarmee ben je er niet. Als ik Sini's lijstje zo zie is er maar weinig wat minder kan. Wat zou ze moeten laten vallen?
Ze heeft nu eenmaal twee hypotheken en je kan niet de een magisch laten verdwijnen en dus zal erg geld binnen moeten komen en dus moet haar man veel uren draaien. Zelf heeft ze gekozen voor een andere baan die op de termijn meer rust gaat opleveren maar nu even niet vanwege de studie. De kinderen zijn er en die hebben gewoon aandacht nodig. Haar dochter is al wel ouder maar zo eindexamen jaar is gewoon heel spannend. De hond zal toch echt uitgelaten moeten worden. De ouders wonen ver weg maar zullen toch gebeld moeten worden en af en toe met een bezoekje vereerd.
Soms moet je gewoon echt heel veel en kan je door omstandigheden weinig veranderen. Natuurlijk vloeit het allemaal voort uit eigen keuzes maar daarvan kan je de consequenties ook niet altijd overzien.
Deels helpt het misschien om te accepteren dat dit gewoon een hele drukke periode is. Over twee jaar heb je de studie afgerond en is misschien het andere huis verkocht. Dan is er minder geld nodig en er blijft meer tijd over en meer ruimte voor gewoon niks doen.
Structurele oplossingen kosten ook gewoon veel tijd en kan je niet van de ene dag op de ander implementeren. Misschien brengt die acceptatie al wat rust? En verder elk moment dat je kan aangrijpen om even helemaal niks te doen of wat leuks voor jezelf.

Maylise

Maar ook het volgende

Sini,
Wat me ook nog opvalt: je hebt heel wat 'claimers' die zich blijkbaar niet realiseren dat zij je heel erg belasten met hun claimende gedrag: de moeders en je beide kinderen. Geef (samen met je man) maar eens aan hen aan dat dat een heel afbrekend effect op jullie heeft en als zij daarmee doorgaan, jullie misschien een tijd helemaal niet meer goed voor hen kunnen zorgen. Je dochter en zoon moeten zich hun eigen verantwoordelijkheid ten opzichte van elkaar realiseren (dat het voor jullie erg lastig is als zij met elkaar bekvechten en elkaar niets gunnen). Ik denk dat ze oud genoeg zijn om te leren goed met elkaar om te gaan en dat jullie je ene tijdje bewust buiten hun discussies houden EN dat je oudste nadenkt over haar eigen rol als oudste (dat zij het als oudste dus niet altijd mag winnen). Beiden moeten ook een (beperkte) verantwoordelijkheid voor het huishouden nemen. Als zij (zoals nu) alles ter discussie stellen qua taken, heb je hen blijkbaar nog niet duidelijk genoeg gemaakt dat jij en je man het bijna niet meer trekken en dat er echt iets MOET gebeuren. Even een speciaal moment voor kiezen om deze dingen met zijn vieren te bespreken.
Weet je, ook al voel je je verantwoordelijk voor de moeders en is het heel lastig dat ze ook zo ver weg wonen, ook zijzelf (al klinkt dat heel hard) hebben de verantwoordelijkheid om voor zichzelf te zorgen of dingen voor zichzelf te regelen. Ze zullen daar zelf toch ook wel ideeen over hebben (ook over hoe het in de toekomst moet gaan). Dus ook bespreken, hoe moeilijk ook. Sommige mensen realiseren zich ook niet dat ze in een patroon zitten van anderen claimen. Sommige mensen klagen ook steeds over dezelfde dingen maar laten zich niet helpen als jij met ideeen komt om het op te lossen (kwam ook hierboven al langs met die rennende moeder met ziekte meen ik die desondanks toch haast niet te stoppen was).
En inderdaad: als steeds van alles in je hoofd komt wat OOK nog moet, lijstje maken en de minder belangrijke gewoon een tijdje vergeten. Steeds als er nieuwe dingen in je hoofd oppoppen, opschrijven totdat het leeg is. Ook dagboekschrijven wil mij helpen in emotioneel zware tijden. Al is het alleen maar om even van je af te schrijven.
Lieve Sini, veel sterkte... en *knuffel*

Vonda

tonny

tonny

08-05-2010 om 11:54

Hier mijn 'foute reactie'

Zoek ander onderdak voor je huisdieren. Ze geven nu veel meer drukte, gedoe, verplichtingen en veroorzaken extra huishoudelijk werk.

Ik krijg vast iedereen over me heen, maar mensen gaan voor dieren en als er uit je lijst íets geschrapt zou kunnen worden, zouden zij het kunnen zijn. Wanneer je hond je steun en toeverlaat is in de miserie van het dagelijks gedoe en je geniet van de wandelingen, prima, fantastisch, maar dat lees ik niet in je verhaal.
Nogmaals: mensen gaan voor dieren (en wie weet hoe je kinderen in actie komen als je dit besluit aankondigt)

blauwespar;)

blauwespar;)

08-05-2010 om 13:21

Hypotheek enzo

Als je iedere maand opnieuw de hypotheek zo zwaar vindt, dan klopt er toch iets niet? Dan woon je toch te duur? Dan moet je toch besluiten kleiner/ goedkoper te gaan wonen?
Verder met Tonny eens: mensen gaan voor de dieren. En uiteindelijk is dat voor de dieren ook gezelliger, liever iemand die ellenlange wandelingen maakt dan zuchtend een blokje om van maximaal 10 minuten.
Maar vooral toch ook: soms(!) is het ook je instelling hoe je iets ervaart. Als ik gauw van A naar B wil rijden, omdat ik al laat ben en geen tijd heb, dan is iedere weggebruiker irritant en ervaar ik veel stress. Als ik datzelfde ritje maak met bijv. een mooi muziekje en het allemaal wat minder belangrijk vind, dan heb ik totaal geen last van andere verkeersdeelnemers en kom ik opgewekt bij B aan, in dezelfde tijd als dat ik me compleet over de rooie help met allerlei stress-gedachten.
Dus ook, als je bij alles wat je doet wat relaxter bent, het minder 'moeten' maakt, het minder belangrijk maakt, dan kun je hetzelfde (en nog meer) presteren, alleen een stuk aangenamer dan wanneer je het als zo zwaar ervaart.
Zoals Christa Widlund zegt: "Want vergeet het niet hè: in het leven moet er niks. Helemaal niks". En de ultieme tip komt van de Beatles: "i get by with a little help from my friends"

Maylise

Maylise

08-05-2010 om 14:21

De kinderen

Blauwespar: volgens mij heeft Sini twee hypotheken door de omstandigheden waarvan een in het buitenland. Misschien had dat anders gekund maar nu is het eenmaal zo en kan ze er weinig meer aan veranderen.

Ik sta er zelf anders in dan sommige hier. Ik zou nooit een huisdier weg doen vanwege zo'n reden. Ik vind ook dat het mijn taak is om voor mijn (schoon)ouders te zorgen. Fysiek misschien niet persé maar wel emotioneel.

Misschien dat ik daarom ook wel goed kan begrijpen wat Sini bedoeld. Soms is het gewoon ook heel veel wat allemaal moet en natuurlijk gaat er niemand dood als je het allemaal niet meer doet maar zelf ervaar ik weinig keuze.

Wel is het inderdaad een goed idee om te investeren in de zelfstandigheid van de kinderen en hun hulp. Het vervelende alleen is dat dit investeren over het algemeen heel veel energie en tijd kost. Gesprekken voeren met de kinderen, ze wijzen op hun verantwoordelijkheden, ze leren hoe ze bepaalde taken moeten doen, ze er vervolgens op wijzen dat die nog gedaan moeten worden.... Dat kost ook allemaal veel tijd en energie. Wel goed bestede energie want op de termijn levert die wel weer mijn energie op.

Vandaar ook mijn advies om misschien gewoon te aanvaarden dat het nu druk is en zwaar is. Dat geeft misschien ook al rust.

Maylise

tonny

tonny

08-05-2010 om 15:56

Overbelasting...

... ontstaat geleidelijk. Je begint vol goede moed, maar naarmate de tijd verstrijkt, vallen dingen tegen en worden gewone dingen zwaar.
Slecht slapen maakt van heuveltjes onneembare bergtoppen.

Nog even over de huisdieren.
Een kat kost niet zoveel tijd, daar heeft Pandia gelijk in, maar veroorzaakt wel huishoudelijk werk. Zonder kat (die op je meubels zit) en hond minder stof en haren, modderpoten, dat soort dingen. Elke persoon (ook een beest) brengt werk mee. En als dat je al tot hiér zit, tja.

Net als Malise voel ik me verantwoordelijk voor de zorg voor ouder wordende ouders en doe daar mijn best voor; zeker in het geval van hoogbejaarden zijn er geen eigen kennissen/vrienden/ broers en zussen meer die iets kunnen betekenen. Dan is toch echt de volgende generatie (en de daarop volgende) aan de beurt.

Bij Sini wonen ze allemaal zo enorm ver weg dat er weinig te zorgen valt - dat lijkt me een heel moeizame situatie, zeker als Sini plus echtgenoot de enige kinderen zijn.

Nou ja, en wat 'verplichtingsgevoel' betreft - misschien moeten we als samenleving wat aan het leukheidsgehalte doen. Het lijkt wel of alles leuk moet zijn. Dat is nou eenmaal niet zo. Er is meer dan leuk.

Huisdieren

ook wij hebben een hond,en ik ervaar juist in drukke tijden dat de hond mij ontspanning oplevert.
er is niets heerlijker dan een uur lekker buiten te lopen met de hond,mijn hoofd leeg te laten waaien,en lekker een uur nergens aan te denken.ik kom na zo,n uitje weer fris en energiek thuis.

Maar waarom

doen jullie dat dan niet gewoon, het huis verkopen zonder winst ? Als je dat kwijt bent dan hoef je er ook niet meer aan te denken.

Balen allemaal sini ;-(

Ga je met me mee naar de hermitage ? Daar ben ik nog niet geweest !

Primavera

Primavera

08-05-2010 om 21:16

Wat doen sinikinderen eigenlijk?

Hallo Sinilind,
De berichtjes zo lezende vraag ik me af wat je kinderen in het huishouden doen. Die kunnen bijvoorbeeld ook een keertje per dag de hond voor hun rekening nemen, het ontbijt klaarmaken, kattenbak verschonen of een keer in de week koken, enz. Dat scheelt dan alweer.
Groeten Primavera

Nasha 1st

Nasha 1st

08-05-2010 om 22:04

Mmmm.....

lekker makkelijk....fijn dat je man je ook zo steunt....

neteret mut

neteret mut

08-05-2010 om 22:16

Vaste regels instellen

Heel flauw en kinderachtig ws in de ogen van je dochter maar wel duidelijk. Juist voor het voorkomen van gekibbel. Bij mij heeft elk kind een vaste dag waarop hij/zij de tafel moet dekken, vaatwasser uitruimen en weer vullen. Geen discussie over, bij niet tafeldekken krijgen ze geen eten. Bij niet vullen vd vaatwasser volgt er wel degelijk straf ( is al lang niet meer voorgekomen, wel moet er nogal eens iemand wat opgejut worden tot in actie komen). Samen aan tafel gaan zitten, roosters erbij en kijken wie wanneer wat kan doen. Op papier zetten, ophangen en het dan ook idd volgen. Dagelijkse kleine klusjes kunnen er ook op staan, als wc vluchtig "bijwerken" ( grondige beurt hoort er niet op te staan), even het looppad in kamer/ keuken zuigen.

Margriet*

Margriet*

08-05-2010 om 23:00

Sini

Moet je de boel niet eens gaan omdraaien. Ik hoor bezwaar dit en dat. Wat heeft man (minimaal) nodig om wat minder zwaar door het leven te gaan. Volgens mij zit hij vast.
Heeft huis in Letland (was het toch?) en rot baan. Wat moet er volgens hem dan veranderen. Keuzes moeten wel gemaakt worden in het leven. Huis verkopen, levert minder stress op. Je kunt toch ook voor die paar weken dat je wel daar wilt verblijven iets huren. Volgens mij is het tijd om te plussen en minnen en conclusies te trekken waaruit actie volgt. Hij belast ook jouw met het niet maken van keuzes.....
Een objectief persoon kan je helpen dingen op een rij te zetten.
Sorry mijn manier van reageren is directief en niet zo empatisch, want daar koop je niet zoveel voor. Het is de bedoeling dat er wat gaat veranderen toch?

Te laat/op tijd

vaste taken werken hier ook prima.
al van jongs af aan hebben alle kinderen vaste taken,die naarmate ze ouder werden zijn uitgebreid.
omdat ze al van jongs af aan meehelpen is het nu een gewoonte om van alles te doen in en om het huis.
ik denk dat het voor je dochter te laat is.
het is de vraag of je deze strijd nog moet aangaan als ze binnenkort het huis al verlaat,want reken er maar op dat er strijd van komt.Je zoon is een stuk jonger,voor hem kan je het nog gemakkelijk invoeren,daar kun je nog jaren plezier van hebben!
Ik heb het altijd zo gebracht: wij wonen hier met zijn allen,maken het met zijn allen vies,dus zorgen we met zijn allen dat het weer schoon wordt,we wilden allemaal graag een hond,dus zorgen we met zijn allen voor de hond.

Kaaskopje

Kaaskopje

08-05-2010 om 23:10

Vakantiewoning

Sini, kun je het huis niet verhuren via zo'n vakantiehuis.nl organisatie? Een groot huis levert best veel op voor een week volgens mij. Je kunt meer vragen aan een vakantieganger dan een vaste huurder en je zit niet aan een langlopend huurcontract vast.

Primavera

Primavera

09-05-2010 om 01:34

Dat is inderdaad niet veel

Je kinderen hoeven inderdaad erg weinig te doen in huis en hebben misschien aangeleerd dat over de verdeling kibbelen ervoor zorgt dat ze nog minder hoeven te doen.
Het is lastig om op oudere leeftijd dat zomaar te veranderen. Is het een idee dat Sinidochter juist om zich voor te bereiden op uit huis gaan één keer in de week gaat koken. En aangezien zij kookt mag Sinizoon dan tafeldekken èn afruimen. En daar zou ik mijn poot stijfhouden. Dekt hij niet, dan geen bordje voor hem, klaar.
En Sinizoon kan zich natuurlijk voorbereiden op de hond uitlaten aangezien Sinidochter dat straks niet meer zal kunnen doen.
Verder ben ik een hele 'vervelende' moeder. Geen zin om tafel te dekken of vaatwasmachine uit te ruimen. Nou dan heb ik geen zin om te koken, of kinderen naar clubjes te brengen of te wassen. Precies gelijk verdelen doe ik niet aan. Er zijn een aantal taken waar de kinderen verantwoordelijk voor zijn en de verdeling daarvan zoeken ze zelf maar uit. Degene die het minst doet mag daarna de tafel schoonmaken. Als de oudste (11) gekookt heeft hoeft ze niet meer aan tafeldekken afruimen mee te werken.
Je kinderen zouden ook ieder een dag kunnen koken in de week.
En de was doen. Moet je dochter ook niet leren om de was te doen of ga jij dat straks allemaal voor haar doen als ze uit huis is? En als ze precies hetzelfde als haar jongere broer wil worden behandelt dan kan ze dat ook krijgen wat betreft de andere dingen waar je als oudere puber recht op hebt en als jongere niet. Dan wordt ze behandeld als X jaar jonger over de hele linie. Mag ook en blijft ze gezellig nog een aantal jaar thuis wonen tot broer ook zo ver is
Ik denk dat het handig is dat je ook even met Siniman doorspreekt dat je één lijn trekt samen. Soms is het gewoon nodig om een beetje gekibbel voor lief te nemen om het later allemaal soepeler te laten lopen.
Groeten Primavera

Yta Chalne

Yta Chalne

09-05-2010 om 08:53

Hoe lief ze vast ook is, en hoe druk ze het ook heeft, ik denk dat je oudste wel met heel weinig verantwoordelijkheden wegkomt. Mijn oudsten doen niet extreem veel (vind ik, vinden zij als ze eerlijk zijn maar koken wel regelmatig, doen boodschappen, stofzuigen, dekken altijd de tafel en ruimen af, maken de badkamer schoon en houden de logeerkamer netjes (bedden verschonen, opruimen)(zij hebben ook de meeste logé's). Dat doen ze uiteraard naast hun eigen kamers. Verder zorgen zij zelf dat ze wekelijks bellen met hun opa's en oma's, en er regelmatig langs gaan. Dat doen ze sinds ongeveer hun tiende jaar, en het levert ze een eigen band op met hun grootouders, die alle partijen zeer waarderen.
Weet je zeker dat je je kinderen wel goed duidelijk maakt dat het jou teveel is? Het zou echt niet raar zijn, zeker in geval van je oudste, als ze uit zichzelf allerlei hulp aanbiedt als ze weet dat jij het even niet trekt allemaal. Ook je jongste kan best dingen doen om het jou wat makkelijker te maken, maar dan moet je hem eerst wel duidelijk uitleggen dat je te moe bent, en wat je daarom van hem verwacht. Jullie zijn samen een gezin, en daarin heeft ieder verantwoordelijkheden naar elkaar, ook kinderen naar ouders.

liora

liora

09-05-2010 om 09:48

Dat dacht ik ook

Hoi Sini,

Ik dacht ook dat je misschien tegen je kinderen kunt zeggen dat je heel moe bent en verdrietig wordt van alles wat je moet doen. Volgens mij zijn kinderen meestal heel gevoelig voor dat soort zaken. Dat werkt wellicht beter dan zeggen dat het moet omdat het een nieuwe regel is.

Gewoon zeggen: ik ben moe, ik heb teveel te doen, willen jullie alsjeblieft helpen.

Liora

Tihama

Tihama

09-05-2010 om 12:10

Praten aan de keukentafel

Toen ik 12 was kreeg mijn moeder weer een grotere baan. Ze ging 4 dagen in de stad werken, waarvan de helft weekenden. We hebben daar toen een gesprek over gehad. Mijn ouders vertelden: "Dit betekent dat er meer geld komt voor leuke dingen, maar we vragen ook wat van jullie. Dat jullie na school een keer stofzuigen, in het weekend eten koken etc".
Wij hebben toen braaf geknikt. Niet dat alles altijd even vlekkeloos verliep, maar we waren wel heel bewust gemaakt van onze taken en het waarom.

Het feit dat ik me dit 30 jaar later nog kan herinneren, zegt misschien genoeg.

Het zou misschien verstandig zijn om met een takenlijst in de hand zo'n gesprek te voeren met je kinderen. Dan kun je een deel van je taken in elk geval echt overdragen.

Tihama

Kaaskopje

Kaaskopje

09-05-2010 om 12:27

Zou het nu nog werken?

Ik zit echt op gelijke hoogte wat dit betreft met Sini. Totaal 'verpeste' kinderen op dit vlak. Het is misschien vreselijk dat ik het doe, maar ik betaal mijn oudste tegenwoordig als ik haar iets wil laten doen. Ze heeft geen werk en dit is een manier om iets bij te verdienen. Ik doe dat niet wekelijks hoor en zelfs niet iedere maand. Als ik op haar gevoel zou werken zou het niet aankomen. Klinkt ook weer vreselijk, ik weet het. Zij heeft zich in het hoofd gehaald dat kinderen niets hoeven te doen thuis. Haar vrienden hebben blijkbaar net als zij die mazzel altijd gehad en dat is voor haar nu de norm. Als ik het terug kon draaien deed ik dat. Dus ouders van kleuters: laat ze wennen aan eigen klusjes!

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.