Off-topic discussies
Snottebel
16-06-2011 om 11:55
Van die dingen/ effe klagen
Ik verbaas me de laatste jaren steeds mee over hoe de maatschappij in elkaar steekt en hoe mensen zo langs elkaar heen leven en dat je aan verwachtingen wilt voldoen maar dat dat nooit gaat lukken.
Ik ben een samenwonenende vrouw met twee dochters op de basisschool en een vriend (de vader van mijn kinderen )
Ik heb een eigen bedrijfje aan huis waar ik zo'n 30 uur in de week mee druk ben. Man werkt 4 dagen. Ons ideale plaatje.
Maar wat word ik naar mijn idee overvraagd zeg! Mijn ouders beginnen te kwakkelen, en de enige mogelijke matelzorger dat ben ik.... Ik vrees met grote angsten dat ze ik ze straks dagelijks moet helpen, want de zorg wordt steeds meer uitgekleed. En oja ik wel niet echt fulltime, een doorn in het oog van de overheid/media. Hoewel ik me er niks van aan zou moeten trekken word ik er toch iedere keer weer boos over, zo stom..
School mailt/belt regelmatig om hulp (begeleiden/ rijden/ lezen/ overblijven) maar ik kan vrijwel nooit... Ik ben wel 1x per week overblijfjuf, maar de meeste ouders doen veel meer. En juist omdat ik altijd thuis ben (ik werk vanuit huis) denken ze dat ik wel even het werk kan neerleggen.
Gister weer een wanhopige klassen-ouder aan de lijn, die je dan weer moet uitleggen dat je "gewoon" moet werken die dag en dus niet kan...
En vandaag van andere dochter een mail van haar klassen-ouder dat er nog geen aanmeldingen zijn om te helpen...
De sportclubs van mijn dochters eisen ook al ouderhulp, wil ik best doen, maar wanneer?? Werkende ouders lijkt iets waar school niet mee om kan gaan. Het is toch niet normaal dat ze 6 ouders verwachten om een hele dinsdagochtend mee te lopen met een groep.
Als er een sport wedstrijd oid is dan krijg je pas op het allerlaatste moment info en kun je dus je hele zaterdag niks plannen. En oja je MOET rijden die dag, want de trainster rijdt niet...
Ik heb dus geen auto (bewuste keuze). Mijn man wel maar die kan ik dus niet altijd gebruiken. En dat snapt men ook nooit, op school niet en op de sportclub ook niet.
En de tijden/dagen voor volgend trainingsseizoen gaan veranderen maar je mag blij zijn als je dat 1 week van tevoren hoort. Leuk als je eromheen ook nog de BSO moet regelen. En je kunt niet twee kinderen op hetzelfde moment op een andere plek afleveren... Zo ben ik al een keer tegen 2 starre trainsters aangelopen, en moest een van mij dochters stoppen met die sport, terwijl ze best op een ander moment had kunnen trainen.
En dan ben ik eigen baas. Klanten verwachten eigenlijk dat je 24/7 bereikbaar bent en als je woensdagavond om 19.30 (bij ons altijd spitsuur) niet meteen de telefoon opneemt zijn ze echt verontwaardigd. Als je dan om 20 uur terug belt blijkt er niks bijzonders aan de hand te zijn (waarom dan die paniek op mijn voicemail). Dat ik in het weekend en woensdagmiddag niet werk lijken sommige klanten moeite mee te hebben, daar verbaas ik me echt over...
Werken, werken, werken lijkt het credo. Ziek worden; eigen schuld! Het is een beetje het kabinetsbeleid, maar tegelijkertijd gebeuren er zoveel dingen die werken juist lastiger maken.
Eerste voorbeeld is de kinderopvang. Werken loont dan voor sommigen niet meer.
Andere is de zorg. Als bijvoorbeeld je ouders hulpbehoevend worden dan kun je dus niet meer op goede zorg rekenen, maar dan moet er mantelzorg verleend worden. Het kabinet vergeet dat dat nu juist de vrouwen zijn de ze zo graag aan het werk zien... Hetzelfde voor scholen. Die kunnen blijkbaar geen extra mensen (of een busbedrijf) inhuren voor al hun extra activiteiten, dus vragen ze het de ouders, en juist die moeten toch werken??!
Abortus na 20 weken omdat je kindje zwaar gehandicapt blijkt te zijn? Schandalig! Dat moeten we verbieden. Maar fatsoenlijke zorg voor gehandicapte kinderen doen we niet; das toch veel te duur! En heeft uw kind speciaal onderwijs nodig? Jammer, dat kost ook teveel.
En wat ik vreemd vind is dat "we" hier blijkbaar voor gekozen hebben...
Ik heb zelf het gevoel dat ik me in zo'n maatschappij niet gelukkig ga voelen, ik heb echt het gevoel dat ik op alle fronten tekort schiet en voel me gewoon schuldig dat ik straks 3 weken op vakantie ga. 3 weken er niet zijn voor mijn klanten. 3 weken niet naar mijn ouders omkijken. Ik zou ere zin in moeten hebben, even lekker niks, maar gisteren belde mijn moeder over hoe ze die tijd moeten doorkomen Een klant informeerde of ik voor die tijd haar project af kon hebben (nee dus) en of ik dan niet een beetje kon schuiven...
Ik zie ook iedereen om me heen steeds meer klagen over dit. En tegelijkertijd zie ik steeds meer mensen die vinden dat anderen het fout doen, want ze werken teveel en voeden hun kinderen niet op of weken te weinig en houden hun hand teveel op. Of als ze ziek zijn en niet werken stellen ze zich aan, zeker als je geen zichtbare ziekte hebt. Alle uitkeringstrekkers zijn dan fraudeurs en iedereen kent er wel eentje die er weer een kent..
En zelf zijn we natuurlijk altijd goed bezig.
Tirza G.
21-06-2011 om 17:05
Snottebel
En dat mág ook gewoon want dat ís ook allemaal gewoon heel ernstig Niet Leuk. 'Laat ze allemaal het lazarus maar krijgen' is gewoon af en toe niet zo verkeerd als levenshouding.
Tirza
Belle Époque
21-06-2011 om 18:36
Snottebel
"Hetzelfde voor mijn beste vriendin uit mijn jeugd. Ik heb haar opgevangen toen ze zwaar depressief was en ze heeft zelfs 2 maanden bij mij in huis gewoond en haar 1000 gulden geleend. Maar toen ze een vriend kreeg, een half jaar daarna, en ging samenwonen kreeg ik niet eens een verhuisbericht. Dat geld was ik ook kwijt."
Dat soort mensen zijn geen vrienden. Net als de (huidige) mensen van die club. Of mensen die je scheve gezichten geven.
Maar... Durf jij ook werkelijk hulp te vrágen? Al was het maar iets kleins. Echt, letterlijk, met je stem (of een mailtje) vrágen? Niet er vanuit gaan dat anderen vanzelf je behoefte begrijpen.
Jouw man wist dus van niets, dat het je zo hoog zat. Trok die een scheef gezicht? Nee, hij wist niet dat het zo speelde bij je. Dat bedoel ik dus...
Als je dat durft zal je merken dat niet alle gezichten scheef gaan staan. Je moet het alleen wel... Dúrven.
En nog een wijsheid: wie zich op een bepaalde manier gedraagt, zal op een bepaalde manier behandeld worden. Je hebt andermans goedkeuring niet nodig om eens nee te zeggen
Sterkte ermee, want het kan een heel lelijke, schadelijke valkuil worden!
jons
21-06-2011 om 19:03
Snottebel
wat mij vooral trof in je bericht waren vooral dingen waar je zelf echt bij bent. Nee kunnen zeggen, staan voor jezelf, dat soort dingen, dat mis ik. Als je inderdaad altijd 'ja' hebt gezegd en gedaan en je begint nu (pas) met 'nee' zeggen, tja, dan krijg je in eerste instantie scheve gezichten. Het gemak bij jou valt weg en dat vinden ze niet leuk. Maar weet je? De mensen die met jou nee en regelmatige ja leren omgaan, zullen de leukere mensen zijn! Je houdt, als je dicht bij jezelf blijft, vooral de leuke mensen over, echt!
Wij maken geen geheim van onze situatie, lopen er ook niet echt mee te koop, maar als er een vraag is, wordt die naar waarheid beantwoord. Ikzelf doe vrijwilligerswerk bij ouderen (sommigen help ik ook vooral omdat het erbij hoort, want die vind ik niet leuk, anderen; daar geniet ik echt van) en ben bestuurslid bij de gymvereniging. Ik probeer de mensen die mij helpen op andere manieren terug te helpen (oppassen, huisdieren enzo, zelfs een keer een stel met hun eigen auto naar de kermis gebracht en later weer opgehaald zodat ze konden drinken, haha). Maar ik ben geen voetveeg. Helpen doe je voor elkaar en daar zit een wederkerigheid in, elkaar! Als alles van 1 kant komt, klopt het niet en daar mag je best van balen, hoor!
groetjes,
Jons
Avalon
22-06-2011 om 10:26
Communicatie
Ik denk dat een groot deel van jouw probleem met de turnclub draait om communicatie. Dus bij de volgende ledenvergadering je poot stijf houden dat je eerder geinformeerd wil worden over trainingen en wedstrijden. Waarschijnlijk zijn veel andere ouders het met je eens, want bijna iedereen heeft een druk leven. Ik neem aan dat die wedstrijden al ruim van de tevoren bekend zijn en ook het vervoer al veel eerder geregeld kan worden.
Verder moet je denk ik voor je zelf goed bedenken dat deze club niet meer dezelfde is als de club waar jij als 13 jarige lesgaf. Ja het heet misschien nog hetzelfde en ze trainen in hetzelfde gymlokaal maar die tijd is gewoon voorbij, er zijn nieuwe leden, ouders, bestuur.
Leer goed te communiceren. Als je vriend al niet door hebt dat je je overvraagt voelt, hebben andere mensen het misschien ook niet door. Ga eens met je tantes om tafel, als ze je verhaal horen denken ze misschien heel anders over de situatie. Ga eens kijken naar thuiszorg, een werkster, misschien hulp via de WMO. Ik kan achter de computer natuurlijk niet zien waar je recht op heb, maar informeren kan altijd.
Nikus
28-06-2011 om 15:20
Pelle
Als jij je als redder van de sportclub opwerpt moet je ook niet zaniken over brandstof. Dat je daar over nadenkt. Ook niet heel fijn om het een ander onzer zijn neus te wrijven. Ik heb geen enkele reden om mij aangesproken te voelen maar merk dat ik jouw opmerking niet fijn vind.
Snottebel
28-06-2011 om 15:27
Stank voor dank
Tja meid, door schande en schande wordt je wijs. Wil je anderen helpen stel dan geen verwachtingen. Dan kan je ook niet teleurgesteld raken. Sprak ze met een zeer recentelijk geblutst neusje door het befaamde deksel dat erop viel.
Nikus
28-06-2011 om 18:18
Pelle
Maakt het wat uit hoe oud een draadje is? Ik lees het en ik lees jouw reactie op iets en ik verbaas mij erover. je zanikt over geld en dat verbaasde mij. Wij hebben er nog nooit over nagedacht wat het koste om al die jongentjes te vervoeren elke week maar weer. Je kiest voor iets, je doet het en je moet er niet over zeuren. Overigens staat het verhaal van Snottebel hier toch buiten? Jij schrijft iets op, ik lees en ventileer mijn gedachten erover. Daar kan jij dan weer van alles mee doen, wat je ook deed.
Poezie
29-06-2011 om 12:23
Dus (nikus)
Dus als iemand i.b.v. een auto is en het niet erg vindt om te rijden moet die gelijk maar voor de volledige brandkosten opdraaien en niet zeuren?
Goh, ben wel benieuwd wat jij ervan vindt als "men" op zo'n manier over jouw geld denkt te kunnen beschikken.
Gr. Poezie.
Nikus
30-06-2011 om 21:38
Pelle
Tja, zelfs bij stel dat, zie ik het anders. Dat kan toch?
Voor mij persoonlijk geld, Je biedt aan te rijden, dat is jouw keuze. Als je nou gewoon staat voor de keuze die je maakt en geen verwachtingen hebt tav die ander hou je het lekker bij jezelf. Wil je compensatie voor je bijdrage moet je van te voren helder maken en afspreken.
Nikus
01-07-2011 om 13:00
Zeker
Mijn man is jaren jeugdleider geweest en zoon heeft een poos over de middenstreep gelopen.Nou als er rijdiensten zijn dan zijn de kosten eerlijk verdeeld toch? Op de ouders na die geen auto ebben of rijbewijs. Die zullen dan vast vaker wassen. Dus gepiep o er kosten is niet nodig.
Ellen
01-07-2011 om 16:58
Wat ik mis
Wat ik mis in de discussie over bijv. het meerijden naar (voetbal)wedstrijden: zijn er dan zo veel ouders die hun kind mee laten rijden met een ander en zelf niet willen kijken?
Mijn zoon zit op voetbal. Man en/of ik rijden elke uitwedstrijd. Niet omdat wij dat moeten of dat we ons verplicht voelen; nee, omdat wij dat graag WILLEN. Ik wil nl. graag elke wedstrijd van mijn kind zien. En dat geldt voor (bijna) alle ouders uit zijn elftal.
Chippie
01-07-2011 om 23:09
Hier ook geen probleem....
Bijna alle ouders gaan mee, de twee leiders (oa mijn man) rijden sowieso. Er is plek genoeg in de auto´s dus. En hoeveel uitwedstrijden zijn het nu helemaal. Nooit gedoe. Voor de shirts een wasschema. Klaar!
Saskia
02-07-2011 om 07:43
Misschien
ligt het ook aan de leeftijd van de kinderen. Bij ons waren er ook altijd genoeg ouders die wilden rijden tot een jaar of 15, 16. Ik sluit me aan bij Pelle, het gaat niet zozeer om de kosten maar om de vanzelfsprekenheid waarbij ouders er vanuit gaan dat anderen wel zullen rijden. En als je dan mensen indeelt, geen reactie krijgen of alleen afmeldingen, dan zakt de moed je aardig in de schoenen. Gelukkig lees ik hier dat het ook vaak heel goed gaat.
Maylise
02-07-2011 om 14:49
Ja inderdaad
dat fenomeen ken ik nog uit de voetbal tijd van zoon. We hadden een keurig carpool rooster waaraan ik me altijd braaf hield maar bijna alle ouders kwamen dus echt elke uitwedstrijd kijken. Ik was een van de weinige ouders die alleen op kwam dagen als het mijn carpoolbeurt was of als het een hele belangrijke wedstrijd was (finale of zo, dan nam ik de andere kinderen mee en dan had zoon een supportersteam bijeen)
Daarom zouden op die club ouders zonder auto ook niet zo'n probleem zijn. De meeste ouders reden toch elke week.
Maylise