Verhuizen tegen mijn zin?
Ik zit met een groot dilemma.
Al langere tijd zitten wij te denken om te verhuizen. Groter huis, garage, grotere tuin op de zonkant, grotere slaapkamers voor de jongens.
Mijn man en zonen (bijna 18 en 15) zijn hartstikke enthousiast en zouden liever vandaag dan morgen gaan.
Heel veel huizen bezocht tijdens de open huizen routes. Al maanden verslaafd aan Funda (vooral mijn man). Soms wat leuks gezien. Maar echt enthousiast en blij kan ik er niet van worden.
Maar eerlijk gezegd hoeft het voor mij helemaal niet. Ik ben tevreden met mijn huis, met mijn buurtje en denk niet dat ik ergens anders gelukkiger zou worden. Kan zelfs een beetje in paniek raken met het idee te moeten gaan verhuizen. Vannacht er zelfs wakker van gelegen.
Wat moet ik nu doen? Toch de stap maken? Mijn mannen willen echt graag. Ik kan/mag toch niet de spelbreker zijn?
Groeten JOER.
Joer
Met wat zonen van 15 en 18 leuk vinden hierin zou ik geen rekening houden, die hebben hun langste tijd gehad thuis, en dan zou jij ergens wonen waar jij niet heen wilde?
Je hebt dus alleen met je man te maken, en dan samen beslissen waarom jullie wel/niet willen verhuizen.
Eens met monet
Mijn dochters vinden de plek van ons huis niet leuk. We hebben geen straatleven zoals een paar meter verderop wel het geval is omdat wij een beetje achteraf wonen. Maar voor man en mij is dat geen bezwaar en wij moeten hier nog een tijdje voort. Dus de kinderen zijn van harte uitgenodigd om hun eigen huis te zoeken zodra dat kan in een buurt waar zij blij van worden
.
Wat je man betreft zou ik eens een goed gesprek aangaan. als hij jouw tegenzin niet kent gaat hij door met speuren.
Groter huis?
Met grotere kamers voor de jongens? Voor die paar jaar? Geen haar op mijn hoofd. Wij kijken hooguit naar kleiner (kinderen 21 en 17).
Tirza
heb er dus helemaal geen zin in, bij de eerste alarmbellen heb ik mijn poot uitgestoken om duidelijk te maken dat ik die niet in ging trekken, dus val er maar overheen.
En waarom niet, nou omdat ik hier opeens voel dat ik ergens thuis hoor, ik heb mij gek genoeg gehecht hier, ja volkomen nieuwe ervaring, dus niets meer aan doen. En ja ik wil best ooit weer verhuizen, naar leuker mooier stadser maar pas als het hier af is (zowel qua verbouwingen als gevoel) en dat is het niet.
Dus ik zou vooral aan jou willen adviseren: maak hem warm voor een grondige verbouwing, laat hem lekker met een bouwkundig architect, interieurontwerper, hypotheekverstrekker, tuinarchitect en de hele reutemeut aan adviseurs praten en gun hem een groots project compleet met financieel plan, tijdsplanning, ambitieomschrijving, gemeente, vergunningen, sloopbakken, aannemers, lekker laten plannen. Elke keer van hem een vergadering eisen, kan jij goede vragen stellen en hem terug in dat projecthok sturen en dan telkens belonen maar wel sturen. Dan komt het vast goed.
Eens met tirza
ik zou met zulke leeftijd kinderen ook niet op zoek gaan naar wat groters! Zijn ze straks het huis uit, moet je nog steeds regelmatig de kamers soppen, bluh!
Inderdaad, cobi
Dat verkondigt een collega van mij ook altijd: dat je vooral moet zorgen dat je vrij klein woont, dan gaan je kinderen tenminste tijdig het huis uit. Het is haar inderdaad gelukt: dochter is vlot uitgevlogen.
Groeten,
Temet
Totaal o.t. grapje
Door die opmerkingen "met 30 jaar nog thuis" schiet me ineens weer dat grapje te binnen:
Jezus was waarschijnlijk een Italiaan. Waarom?
1) hij dacht dat hij God was;
2) hij dacht dat zijn moeder een heilige was;
3) hij woonde tot zijn 30e nog thuis.
Margje
Iets anders
Ik ken m ietsje anders: Jezus was een Italiaan. Waarom? Hij was 30 en woonde nog bij zijn moeder. Hij was ervan overtuigd dat zijn moeder nog maagd was. Zijn moeder was ervan overtuigd dat haar zoon Jezus Christus was.
Groeten,
Temet
Temet en margje
Grijnzzzz...! 
De joodse variant
Jezus was Joods omdat zijn moeder dacht dat hij God was, en hij de zaak van zijn vader overnam.