Verjaardagskaart etiquette
Beetje rare titel maar ik kon even niets anders passend verzinnen.
ons hele gezin krijgt met verjaardagen standaard een kaart van een lieve oom en tante van mij. Altijd zit daar ook wat bij. Meestal geld en soms ook een klein cadeautje. Na zo'n verjaardag sturen we altijd oom en tante een briefje of kaartje terug om te bedanken of we bellen ze. Nu heeft mijn zoon vorige week sinds jaren geen kaart ontvangen. Mijn moeder heeft tante gisteren nog gesproken over de telefoon en er is gelukkig in ieder geval niets met hun gezondheid.
Misschien is de kaart wel zoek geraakt bij de post (dat is wat mij betreft het meest waarschijnlijk) en verwachten ze van ons een bedankje per telefoon of zo. Dat zou ik zo rot vinden. Maar misschien is het ook zo dat oom en tante het helemaal vergeten zijn en breng ik ze in verlegenheid door ze te bellen. En het klinkt ook als gebedel als ik bel om te zeggen dat we niets hebben ontvangen. Daar gaat het uiteraard helemaal niet om. Begrijpen jullie mijn dilemma? Wat is nou de etiquette in dit geval?
alvast bedankt voor jullie inbreng.
Etiquette
of het volgens de etiquette is weet ik niet,maar als ik geen kaart krijg van iemand ,bel ik ook niet om te bedanken,zo simpel is dat voor mij.
als ik iets opstuur van waarde ( kaart met geld of een cadeautje)dan bel ik wel even om te vragen of het goed is aangekomen.
ik zou dus niets ondernemen,wie weet belt jou tante nog wel.
Volgende verjaardag
Waarschijnlijk zijn deze oom en tante om een of andere reden vergeten de kaart te sturen. Wacht af tot de volgende verjaardag, dan zie je of ze hun verjaarsdagsbeleid veranderd hebben of dat het een kwestie van vergeten was; niet bellen hoor - ditmaal kreeg zoon niks, tja, vreemd, maar dat is dan zo.
Exact hetzelfde
Exact hetzelfde meegemaakt. Mijn opa en oma sturen trouw met alle verjaardagen een kaartje met 5 euro. Verjaardag dochter; geen kaart. Zelfde dilemma, heb niet gebeld. Ik dacht 90+ers; het houd natuurlijk een keer op.
2 week later kreeg ik een stapeltje post met elastiek eromheen met een briefje van de bewoners van een andere straat maar met hetzelfde huisnummer. Was al mijn zaterdagpost daar bezorgd en zij waren met vakantie ...(Standaard stratenpatroon, alle post goed geadresseerd).
Alsnog opa en oma gebeld en bedankt (die wisten ook niet goed of ze er nou zelf achteraan moesten bellen).
Kaartjes sturen doen ze sindsdien niet meer, te bang dat het niet goed gaat. TNT geschreven of ze wat meer aandacht willen hebben voor de zaterdagbezorging, te vaak ligt hier post van andere straten of nummers, zooo slordig.
Schrijven pelle (o.t.)
Momenteel heb ik zwarte inktvlekvingers, omdat sommige instanties zo hardnekkig mail, telefoon en geprinte brieven negeren, heb ik m'n kroontjespen en pot inkt maar weer eens voor de dag gehaald. Misschien begrijpen ze nu mijn boodschap wel.
Dus ja, ik begrijp best dat je TNT schrijft voor een opmerking.
! (pelle o.t.)
Met schrijven bedoel ik idd via de site een klacht insturen. Ik kreeg hier 3 week later een standaard antwoord op terug, er werd totaal niet ingegaan op mijn persoonlijke klacht. Een maand later kreeg ik via de mail een enquete formulier over de afhandeling van mijn klacht. Heb deze uiteraard ingevuld met extra aanvullende opmerkingen over met name het standaard antwoord...nooit meer een reactie op gekregen...
? (o.t.)
Typen is toch ook schrijven?
groeten, Maw.
Bedankt
dank voor jullie reacties. Ik denk net als jullie, Tonny en Susanne, even afwachten maar tot de volgende verjaardag. Maar als ik dan het verhaal van Pien lees denk ik dat zoiets ook heel goed gebeurd zou kunnen zijn! In ieder geval fijn om jullie idee hierover te lezen. Ik denk dat ik ze tzt ook ga adviseren geen cadeautjes mee via de post te versturen, hoe lief het ook bedoeld is.
Pleun
Kan je het niet anders doen. Oom en tante bellen, gewoon om te vragen hoe het gaat. Terloops breng je de verjaardag van zoon ter sprake. Wie weet vragen ze of hij een kaart heeft gekregen en dan weet je dat de kaart is zoekgeraakt, of ze reageren misschien met: oh jee, helemaal vergeten.