Off-topic discussies Off-topic discussies

Off-topic discussies

Gerdina

Gerdina

12-10-2010 om 20:29

Vriendin

Naar aanleiding van een discussie op de chat: wanneer noemen jullie iemand een vriend(in)?
En maakt het nog uit of je iemand IRL kent of alleen via internet?
Ik ben benieuwd.


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Jade

Jade

14-10-2010 om 22:00

Fladder,

"Ben ik daarom een slechte vriendin?"

Nee, dat ben je niet. Het is nu even tijd voor jezelf, helemaal alleen maar voor jezelf. Jij hebt altijd aandacht voor een ander, je laat altijd wat van je horen, maar nu lukt het even niet.......je zou het haar uit kunnen leggen, dat het je nu gewoonweg niet lukt om er voor de volle 100 procent voor haar te zijn.

Kaaskopje

Kaaskopje

15-10-2010 om 01:12

Als het écht nodig is

Ik zou het niet fijn vinden als ik wakker gebeld wordt voor een praatje over roddels. Dat kan ook een paar uur later wel als iedereen uitgeslapen is. Het is hier ook nog nooit gebeurd dat iemand ons 's nachts belde. Waarvoor kan ik wakkergebeld worden, nou bijvoorbeeld als je het écht even niet meer weet in je eentje, als je ergens bang voor bent, als je partner iets ergs is overkomen en je kunt daar niet van slapen, dat soort dingen. Het moet wel ernstig zijn.

Cobi

Simpel, ik schreef het al: gewoon even van je af moeten praten, daar ben ik midden in de nacht niet geschikt voor. Het spijt voor de nachtmensen onder mijn vrienden, maar ach, sommigen zijn al slim om het gewoon in een hééél lange mail te zetten en dan lees ik het de volgende dag alsnog En die ene keer dat het ons overkwam dat een goede vriend ons om 2 uur 's nachts wakker belde, dat ga ik qua privacy niet toelichten. Maar het was een gevalletje 'buren kunnen hier niet helpen'. Verder heb ik óók nog nooit vrienden uit bed hoeven bellen, wel een enkele keer een buur, die dat ook met liefde deden.
Maar zoals oa ook Silone en Sancy zeggen: het is meer een chemie, een klik, een bepaalde overeenkomst met mensen waardoor je je vrienden voelt. En dat is eigenlijk vooral de basis waarop je dan denkt: oké, als het echt moet, kan diegene een beroep op me doen en zal ik er moeite voor doen om in te springen. En dat ook in het vertrouwen dat diegene het ook voor jou zal doen. In de meeste vriendschappen is het bij mij nooit zover gekomen, trouwens. Gelukkig niet, want zoveel noodsituaties wens ik noch mijn vriendenkring, noch mijzelf

Rosase

Rosase

15-10-2010 om 17:31

Geestelijk verwantschap

In geval van nood kan ik altijd bij mijn buren aankloppen en zij bij mij. Toch zou ik mijn buren niet zomaar mijn vrienden noemen.

Voor vriendschap heb ik iets anders nodig, namelijk geestelijk verwantschap, een zielemaatje, een gesprekspartner. Gewoon iemand bij wie je je ziel en zaligheid kunt neerleggen in de wetenschap dat het onder ons blijft en dat je er niet op veroordeeld wordt.

Dat vind ik een vriend.

Zou dus ook heel goed online kunnen, denk ik. Of op papier. En zijn zat voorbeelden van zeer diepgaande penvriendschappen. Vroegah deden ze volgens mij niet anders.

Ik denk trouwens dat mijn allerbeste vriendin mijn zusje is, en die woont helaas zover weg dat we praktisch gezien niet zoveel voor elkaar kunnen betekenen. En ze is bovendien mijn zus (en dus niet mijn vriendin). De tweede zou mijn man zijn, en daar kan ik wel dag en nacht terecht praktisch gezien, maar die beschouw ik ook niet als vriend maar als mijn man. De derde zou dan denk ik mijn echte beste vriendin zijn. Redelijk in de buurt, redelijk op één lijn (en erg gehecht aan haar goede nachtrust). En al met al toch best wel een goeie vriendin.
En daarnaast nog wat moeders van school, leuke collega's , vrienden van vroeger en mensen uit de buurt waar ik wat mee heb. Maar of dat nou echt vrienden zijn? Denk het niet eigenlijk, ben namelijk ook niet zo heel erg snel met het toekennen van vriendschap.

Grappig hoe iedereen zo zijn eigen definitie van vriendschap heeft.

Maylise

Maylise

16-10-2010 om 02:27

Vrienden

Mijn echte vrienden zijn mensen die mij kennen, die mij accepteren zoals ik ben inclusief mijn zwakheden en dan nog steeds van mij houden, bij wie ik me nooit anders voor hoef te doen dan ik ben en die er voor mij zijn als er wat is. Dat zijn de mensen die je geld lenen of je een half jaar bij hun in huis laten wonen of je eindeloos gepraat aanhoren als er iets mis is, bij wie je 100x hetzelfde verhaal kwijt kunt, die 1000 kilometer rijden om je op te halen zonder enige vraag, die je geen verwijten maken als je in de problemen bent geraakt door je eigen stomme schuld, die je hand vasthouden als je in het ziekenhuis bent voor een moeilijk onderzoek. Het zijn mensen waarvan je blij bent als je ze weer ziet. Het zijn de mensen die het leven een beetje lichter en mooier maken met hun aanwezigheid.

Echte vrienden zijn zeldzaam en bijzonder. De paar die ik heb koester ik innig.

Daarnaast heb ik veel kennissen, semi vrienden en zelfs online vrienden. Ook waardevolle contacten maar misschien anders dan die echte bijna onvoorwaardelijke vriendschappen die ik met sommige mensen heb. Toch is ook hun rol in mijn leven heel belangrijk. Ook zij kunnen een donkere dag wat vrolijker maken of een bepaalde behoefte vervullen omdat we samen een hobby delen of iets anders. Net zoals van de mensen die vroeger vrienden waren maar die ik nu nooit mee zie omdat het leven ons toch uit elkaar dreef. Hun herinnering is zeer dierbaar.

Echte vriendschap is iets heel moois.

Maylise

Biene M.

Biene M.

16-10-2010 om 21:05

Lidwientje

Grappig dat je dat zegt, nu moet ik aan de begrafenis van mijn vader denken. Die man had echt weinig vrienden, één of twee. Maar drúk dat het was op zijn begrafenis! Heel eigenaardig. Alle vroegere buren, ex-collega's, oud klasgenoten. Dus het lijkt je misschien overdreven, maar zorg maar dat er geld is voor veel koffie en cake.

Daar

wil ik ook wel een pakje roomboter tegenaan gooien

Eigenlijk best wel simpel, nu ik erover nadenk

Degenen die voor mij echt vrienden zijn, zijn precies degenen met wie ik meteen verder praat alsof ik van de week nog met ze heb bijgepraat - ook al is het anderhalf jaar geleden dat ik ze heb gezien.

Massi Nissa

Massi Nissa

17-10-2010 om 19:32

Ja!

Genista, dat is zo waar! Dat je bij wijze van spreken midden in een zin de draad weer oppakt, je valt meteen in de vertrouwde groove. Bij mij heeft het ook met blijdschap te maken, ik ben altijd erg blij om mijn vrienden te zien. En Maylise zegt ook wat dingen waar ik het erg mee eens ben, vooral dat je bij een vriend volledig geaccepteerd wordt. Ik heb wel eens een vriendin gehad die het haar missie vond om al haar vrienden ongevraagd te vervolmaken. Ze kwam elke keer met adviezen en kritiek. Niet fijn. Al moet een echte vriend(in) wel ontzettend eerlijk kunnen zijn indien dat wordt gevraagd .
Groetjes
Massi

Puck

Puck

17-10-2010 om 21:04

Nou, zo simpel ligt het bij mij niet genista

Ik heb dus al ruim 37 jaar een vriendin waar ik in het verleden heel veel mee optrok. De laatste jaren merk ik dat we toch steeds verder uit elkaar groeien. Maar als wij samen zijn (met of zonder gezinnen maakt niet uit) dan hebben we het weer ontzettend gezellig en praten we idd weer verder alsof we elkaar gisteren hebben gezien. Maar iemand die ik al anderhalf jaar niet gezien heb en nauwelijks via de mail "gesproken" heb vind ik steeds moeilijker om een vriendin te noemen. Zeker als ik merk dat alle initiatief van mijn kant moet komen en als we iets afspreken er heel vaak iets anders van haar kant tussen komt.
Ik vind het heel moeilijk om vriendin te omschrijven, het is bij mij meer iets gevoelsmatig, heeft te maken met dierbaar zijn en houden van.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.