Vrouwen...ondergewaardeerd

Yelle

Yelle, ik heb zeker respect voor je hoor, daar gaat het niet om. Maar ik ben het niet helemaal eens met wat je zegt, dat mag toch?

"bij mijn wederhelft krijg ik vaak toch wel het gevoel alsof hij niet ziet of begrijpt wat een huishouden en kinderen opvoeden inhoudt."

Werk aan de winkel dus! Voor jou, om hem in te laten zien wat jij zoal doet de hele dag.

"Net omdat heel wat vrouwen ervoor kiezen om bv deeltijds te werken,omdat zorg voor hun gezin anders té zwaar wordt,verdienen ze zowiezo al veel minder."

Vrouwen kiezen vaak voor minder werken, omdat dit in Nederland nog steeds zo'n beetje de norm is. Fulltime werken + de zorg voor een gezin is inderdaad heel zwaar. Maar eh... je man dan? Een man kan ook een beetje minder werken hoor.

"En ja,daar kiezen ze dan zelf voor,inderdaad,maar soms moet men keuzes maken."

Precies, het zijn allemaal keuzes.

"Ik ken persoonlijk gezinnen waardat de man een goed betaalde,maar enorm drukke en zenuwslopende baan hebben,maar daardoor dus zeer weinig hulp kunnen bieden in hun gezin.Dit doen ze niet altijd bewust,maar dat maakt het voor de vrouw daarom niet makkelijker."

Eh.. niet bewust?! Natuurlijk doen die mannen dit bewust. Ook hier geldt: het zijn KEUZES.

"Hoe je dit ook draait of keert,in de meeste gezinnen is het toch zo dat de vrouw gaat werken én ook nog eens het huishouden en kinderen voor haar rekening neemt.Niet elke man is in staat om dit voor elkaar te krijgen."

Kunnen of willen? Veel vrouwen kunnen ook deeltijd werken hoor. Ook hier weer: het zijn keuzes. Er zijn nog altijd veel mannen die liever op hun werk zijn dan thuis de luiers verschonen en de wc boenen.

"Als ik me niet vergis werd er enige jaren geleden wel een soort van discussie gehouden over het wel of niet uitbetalen van een vergoeding aan thuisblijvende moeders!In de vergeetput geraakt ondertussen denk ik."

Gelukkig wel.

"Dit vind ik een beetje cru wel hoor."

Cru? Je schrijft zelf: je bent een gezin. Samen bepaal je hoeveel er gewerkt wordt, wie wanneer voor de kinderen zorgt en wie het huishouden doet. En welke zaken je eventueel uitbesteedt (huishouden, opvang kinderen etc.). Zo ook wie op welke manier geld binnenbrengt.

"En ja,mijn man verdient een pak meer dan ik en ja,een groot deel van zijn salaris gaat naar het huishouden,mij en de kinderen.Ik zie daar het probleem niet.We zijn een gezin en er wordt hier geen onderscheid gemaakt van wie er nu het meeste geld binnenbrengt."

Lijkt mij ook heel redelijk. Dus wat vind je nu precies cru?

Huisvrouwensalaris?

http://www.allesoverheffingskortingen.nl/algemeneheffingskorting/
Volgens de belastingdienst zit het bij je salaris...

Hoe ik dit voel

Ik wil hier niemand tegen het hoofd stoten,verre van,maar het is gewoon een uiting van hoe ik me voel.Ik weet zeker dat er nog vrouwen zijn,die het niet fijn vinden dat huishoudelijk werk gezien wordt als 'doodgewoon'.Wie krijgt er niet graag een beetje waardering voor hetgene ze doen?En jawel,ik weet dat mijn man hard werkt en de meeste centjes binnenbrengt en ja daar geniet ik ook van mee,maar ik besef ook wat hij er allemaal moet voor doen.Maar...ga dit nu ook niet enkel van de goede kant bekijken he.Ik zou het zo nu en dan ook wel eens leuk vinden moest hij wat minder werken en wat meer tijd besteden aan ons,zelfs al zouden we daarvoor wat minder centjes aan de kant kunnen zetten.Zo zie je dat alles zijn keerzijde heeft.
En wat ik cru vind?
Omdat het lijkt alsof ik met de vinger gewezen word,omdat mijn man meer verdient en ik daar van mee profiteer.Het geld dat hier uitgaat,zijn voor dingen die echt wel noodzakelijk zijn.(eten,kleding,schoenen..)
Het is niet zo dat ik elke dag op restaurant zit,naar het schoonheidssalon ga of plezierreisjes maak.Wat dat betreft ben ik dus best wel zuinig op 'zijn' centjes.
Meer dan me af en toe eens tracteren op een terrasje,zit er echt niet in.

Waardering

Dat is dus het sleutelwoord. In die enquete die onlangs in Algemeen stond had ik als een van de pluspunten van werk buitenshuis waardering ingevuld. Dat krijg ik thuis maar sporadisch, meestal als ik tomatensoep of pizza op tafel zet, maar over het algemeen zijn mijn kinderen niet zo complimenteus. Je kunt dus twee dingen doen, zorgen voor waardering van je partner en/of kinderen, of werk uitzoeken waar je heel goed in bent. Persoonlijk hoef ik geen pluimen voor mijn huishoudelijke werkzaamheden. Dat is nu eenmaal een noodzakelijk kwaad waar iedereen mee te maken krijgt, en heel goed ben ik er ook niet in. Het is allemaal wel op een acceptabel niveau (huis schoon, kleren in de kast, eten op tafel), zelfs naast mijn fulltime baan.

Yelle

"Omdat het lijkt alsof ik met de vinger gewezen word,omdat mijn man meer verdient en ik daar van mee profiteer.Het geld dat hier uitgaat,zijn voor dingen die echt wel noodzakelijk zijn.(eten,kleding,schoenen..)"

Yelle, je begrijpt mij verkeerd. Ik vind het juist helemaal geen probleem dat jouw man het geld binnenbrengt en jij de meeste zorg op je neemt. En al zat je iedere week bij de schoonheidsspecialiste om de centjes uit te geven, als dat is wat je graag doet van jullie geld, prima toch?
Ik vind JUIST dat het jullie gezamenlijke geld is, en daar dus allebei leuke (en ook de nuttige) dingen van moet doen. Ik denk juist erg in gezinsinkomen. In een gezin komt geld binnen, en er gaat geld uit. Soms brengen partners ongeveer evenveel in, in andere gezinnen ligt dat anders. Omdat de een nu eenmaal meer uren werkt, een hoger uurloon heeft of wat dan ook maar. De partner die het minste werkt, neemt meestal de meeste huishoudelijke klussen en de meeste zorg voor de kinderen op zich. Jullie hebben afgesproken dat jij die zorgtaken doet, en jouw man het geld binnenbrengt. Als jullie daar tevreden over zijn, prima verdeling dan toch? En natuurlijk lift je mee op zijn salaris, maar dat vind ik normaal. Hij lift ook mee op jouw inspanningen om de kinderen op te voeden en het huishouden te bestieren. Zo ben je weer in evenwicht.

Doet me denken

Misschien is het niet helemaal gepast in dit draadje maar toen ik hier zat te lezen, moest ik denken aan het volgende:

Een kennis van mij is onlangs gescheiden. Voordat deze twee mensen aan kinderen begonnen, hadden ze beiden een goede baan (fulltime). Samen hebben ze besloten dat hij door zou gaan met zijn carriere en dat zij thuis zal blijven voor de kinderen. Zo is het dus ook gegaan en beiden waren hier prima tevreden over. De man is voor dus voor de carriere gegaan en zij heeft ervoor gezorgd dat dat kon. Nu komen ze (helaas om verschillende redenen) op het punt dat ze gaan scheiden. En wat mij nogal verbaasde is dat de rechter heeft besloten dat deze vrouw met weinig kon rondkomen, want anders was ze wel fulltime blijven werken. Daarom is de man niet verantwoordelijk voor haar levensonderhoud. Nu heeft de vrouw ook totaal geen behoefte om geld van hem toe te krijgen. Ze heeft momenteel weer een baan gevonden die te combineren is met haar kinderen. Maar toch schrok ik wel van zo`n uitspraak van de rechter. De rechter heeft dus besloten, dat zij niet zo veel geld nodig heeft, omdat zij al die jaren bij de kinderen thuis is gebleven, dat was gewoon haar eigen keuze volgens de rechter. En dat is ook wel zo, maar het was een keuze van hun samen. Zodat de man zich verder kon ontwikkelen en fulltime aan de slag kon blijven, maar daar heeft de rechter het niet over gehad.

Ik moet eerlijk zeggen dat dat mij behoorlijk verbaasde en ook wel een beetje kwaad maakte. Al die jaren dat zij ervoor heeft gezorgd dat alles thuis functioneerde en met veel liefde en zorg HUN kinderen heeft opgevoed, wordt dus helemaal niet gewaardeerd blijkt wel.

Ook moet zij dus het huis uit met de kinderen, omdat zij dat niet kan betalen. Gevolg is dat hij in z`n eentje in een toch wel behoorlijk huis zit en zij met de kinderen op een kleine flat. Gelukkig knapt ze enorm op nu ze niet meer met hem samenwoont en zal ze het vast allemaal redden, maar toch vind ik het wel oneerlijk dit soort dingen.

Verder ben ik het eens wat betreft de waardering, ik denk dat dat in alle gevallen het belangrijkste is.

Groet,
Olijvje

Izar

De algemene heffingskorting is een korting op het te betalen bedrag aan belastingen.

ALLEEN: als jij niet werkt (en dus geen loonheffingen/inkomsten belasting afdraagt) dan kun je niets terug krijgen.

Om die reden wordt hij verrekend met het betaalde bedrag aan loonheffing/inkomsten belasting met dat van je werkende partner.

het is namelijk zelfs zo, dat als je partner niet voldoende belastingen afdraagt, dat jij ook niet het hele bedrag aan heffingskorting kunt ontvangen.

Gr. Jolanda

Onbetaald schoonmaakster en oppas

Petal: Ik heb dus 2 dagen salaris opgegeven om onbetaalde schoonmaakster en oppas te worden
Ten eerste wás je al onbetaald 'schoonmaakster en oppas', of zag je je eigen salaris ook als verkapte compensatie voor het werk in huis? Ten tweede begrijp ik niet dat mensen in deze termen denken. Schoonmaakster en oppas ben je als je er salaris voor krijgt. Dan is het je beroep. Thuis alles netjes houden en voor je kinderen zorgen doe je toch niet beroepsmatig? Alleen al het idee dat er mensen zijn die de zorg voor eigen kinderen in een zakelijk jasje willen gieten vind ik werkelijk van de zotte.
Ik heb dé oplossing: we gaan elkaars kinderen verzorgen en huishouden doen en we betalen elkaar salaris... Wie weet zien de mannen van sloddervosjes (ik ook) dan ook beter dat er opgeruimd is e.d., want in een vreemd huis doe je het toch anders dan in je eigen huis

Waardering

als je waardering wilt, wat wil je dan precies? Ik kan weinig met die term. Als je iets van je man wilt, zul je met een iets minder subjectieve term moeten komen. Zo van, ik doe een stuk meer in het huishouden dan jij, en ik vind dat ik xxx daarmee verdien. Bijvoorbeeld 1 weekend per maand uit met vriendinnen en de volgende dag uitslapen. Vul maar in waardoor jij je gewaardeerd zult voelen.

Waardering

VOlgens mij speelt ook iets anders mee. Er wordt vaak gezegd dat je het huishouden en de kinderzorg niet met werk mag vergelijken, omdat ouders mét baan dat ook doen. Mee eens. Maar verder heeft het weldegelijk een hoop kenmerken van een baan, vooral als je het er niet bij doet, maar fulltime. Het kost je tijd, om te beginnen.
Aan de andere kant heeft het ook nadelen ten opzichte van een baan - als je een baan hebt, rond je nog eens een project af, je kunt van baan wisselen, je kunt je binnen je werk ontwikkelen, je wordt op je werk gezien en beoordeeld en bijgestuurd en als je geluk hebt, gecomplimenteerd. En dan krijg je ook nog geld.
Dat heb je thuis niet. Je gaat niet steeds beter stofzuigen, de manier waarop je de ramen doet is niet eindeloos te perfectioneren, het is nooit af, je moet zelfs iedere keer weer van voren af aan beginnen, je hebt geen collega's en iedereen vindt het volstrekt vanzelfsprekend dat je het doet. Ook je man. En je kunt niet eens zeggen dat je het voor het geld doet, want dat krijg je niet. Zeuren mag ook niet, want andere mensen doen het er gewoon bij en dat gaat makkelijk dus hoe erg kan het zijn, nietwaar?
Daarom luidt mijn advies voor vrouwen die er moeite mee hebben dat ze onbetaald, ongewaardeerd en onzichtbaar werk doen: zoek een andere baan. Een betaalde, bij voorkeur. En zoek dan een werkster. Of wie weet wordt het huishouden een stuk minder werk en minder vervelend als je het erbij doet. Aan de verhalen hier zou je dat bijna gaan denken.

Aan olijvje

Dit vindt ik eerlijk gezegd ook wel een zeer rare redenering van die rechter.Zij heeft niet alleen gekozen om thuis te blijven,maar samen in overleg met haar man toch,zoals blijkt uit het begin van jouw posting?Kinderen groot brengen en een huishouden runnen kost geld.Dus,vermits zij thuis bleef en waarschijnlijk geen inkomen had, zal hij toch grotendeels zijn bijdrage hebben moeten leveren?Ik vraag me anders toch wel af hoe er anders eten en drinken op tafel kwam.
Hoe komt die rechter er dan bij dat ze niet zoveel geld nodig had?Het is toch normaal dat die man voor zijn gezin zorgt en zeker wanneer hij haar vraagt om haar job op te geven,zodat hij aan zijn carriere kon werken.
Waar ik wel kan inkomen is,dat hij ervan uitgaat dat ze nu na de scheiding eventueel wél weer kan gaan werken.Maar,dat is geheel wat anders.
Hier lijkt me de waardering voor vrouw én kinderen ver te zoeken.

Yelle

je zegt:Ik zou het zo nu en dan ook wel eens leuk vinden moest hij wat minder werken en wat meer tijd besteden aan ons,zelfs al zouden we daarvoor wat minder centjes aan de kant kunnen zetten.

jouw probleem zit volgens mij niet in het feit dat je niet betaald wordt voor het huishouden ,maar in het feit dat je man te weinig doet in huis en teveel uren besteed aan zijn baan.

in dat geval moet je in gesprek gaan en de situatie veranderen,als hij meer thuis doet en thuis is voor de kinderen,kan jij een betaalde baan gaan zoeken.

en je vraagt om een stuk waardering,bestaat waardering voor jou alleen uit geld?of is af en toe een schouderklopje of een welgemeend compiment ook voldoende?

Ja hoor vic.

Ik word HEEl.ERG.BLIJ als iemand ziet dat ik de ramen zo mooi heb gelapt. Want ik vind het een butklus, en ik kan het helemaal niet goed.

Mijn man wordt idem dito erg blij als ik zeg dat het gazon er weer mooi strakgemaaid bijligt (om maar eens een zijstraat te noemen)

Maar wat dat nou precies te maken heeft met het feit of je al dan niet een betaalde baan hebt dat ontgaat me eerlijk gezegd een beetje. Volgens mij wordt iedereen altijd blij van een compliment over een goed uitgevoerde 'taak'. Zelfs in een betaalde baan (want als je het alleen met je salaris moet doen qua waardering. Mwoh. We blijven toch allemaal menselijk. Als een baas of klant nooit eens zegt dat ie blij met je is is dat gewoon niet leuk)

Sterker nog

(nu ik er nog eens verder over nadenk)

Als ik de ramen gelapt heb dan ben ik hoogstpersoonlijk in staat om om komplimenten te gaan bedelen bij man of kinderen met oogkleppen: 'Vinden jullie ook niet dat het zonnetje vandaag zo helder en streeploos naar binnen schijnt?'

Vind ik niks mis mee, na 2 uur lappen (we hebben nogal wat glas)

Haha

In het kader van 'slechte huisvrouw doet éindelijk de ramen eens' moet iedereen van mij even zeggen dat de ramen inderdaad erg mooi schoon zijn en dat je er weer héérlijk doorheen kunt kijken. Daar dóe ik het voor!
Ik ben het dus eens met Ingrid. Zelfs al is het huishouden doen iets wat erbij hoort, dan nog is het fijn als het gewaardeerd wordt. En ondanks complimentjes voor dat werk krijg ik geen stofzuiger, maar een aanvulling op mijn verzameling. In huishoudelijk opzicht totaal nutteloos, maar ondertussen loopt iedereen er warm voor.

Ik zou

Ik zou heel blij zijn als ik complimenten kreeg over mooi-gezeemde ramen, want dat kan ik gewoon niet Ik zal manlief eens een complimentje geven als ie al het strijkgoed weer heeft weggewerkt, want ook dat vind ik een rotklus en hij doet het fluitend ( nou, ja, bij wijze van spreken dan)

Hier omgekeerd

Yelle, ik herken je bericht helemaal. Ik werk parttime, en man werkte fulltime. Hij had geen idee wat ik allemaal deed in huis, laat staan dus dat hij waardering kon opbrengen. Daar baalde ik wel eens van.

Nu is hij werkloos thuis. Ik ben wat meer gaan werken. En hij ziet nu veel beter wat ik allemaal deed. Zoveel onzichtbare klussen in huis: afzuigkap eens goed schoonmaken, condensor van de droger, koffieapparaat ontkalken enz enz. Ik vind het positief dat hij nu veel beter begrijpt dat het huishouden meer is dan koken en de was.

Maar dan omgekeerd: het interesseert mij maar heel matig wat hij nu thuis doet. Als ik thuiskom na m'n werk en hij zegt dat hij x of y heeft gedaan, word ik daar ook niet echt blij van, laat staan dat ik een compliment maak.

Per saldo: ik heb ook meer begrip voor zijn gedrag voorheen en hij voor het mijne. Maar een schoon huis is blijkbaar toch iets dat we heel snel "gewoon" vinden.

Is het zo bijzonder dan?

*Maar een schoon huis is blijkbaar toch iets dat we heel snel "gewoon" vinden.*

ik vind een schoon huis gewoon,het hoort bij je,net als je tanden poetsen,poets je ook je huis.
ik vind dat echt niet bijzonder .

Schoon huis

Ons huis is maar eens per twee weken echt helemaal schoon; als de hulp is geweest. Het duurt ongeveer 12 uur voordat het toch wel weer wat smoezelig begint te worden en in die tijd geniet ik enorm van de schoonheid

Sus-anne

Ja, dat vind ik nou ook, je wast je kleding toch ook zonder dat je verwacht dat mensen je daarvoor waarderen

Klopt reina

je wast je kleding,poetst je huis,gaat onder de douche,maakt de vuilnisbakken leeg,kookt eten,allemaal heel gewoon.

Biene m

"Het duurt ongeveer 12 uur voordat het toch wel weer wat smoezelig begint te worden"
Zucht, was dat hier maar zo. Maar vaak dendert een van de kinderen (het liefst als de hulp nét wegfietst) met modderschoenen door het huis. Of er valt een glas ranja om. Of iemand loopt met een kruimelig koekje door de kamer. 'k Zou willen dat het twaalf uur écht schoon bleef... (ze komt dan ook twee keer per week )

Biene en ijsvogeltje

tip: laat de werkster s,avonds komen om 19.00 uur.
dan blijft je huis minimaal 12 uur schoon

12 uur

Die 12 uur gaat in als de werkster klaar is, op dinsdag om 12.00 uur. Rond 17.30 uur komen we thuis met de peuter en de puber is er die dag nooit. Gisteren trok mijn man trouwens prompt de tjokvol met zand gevulde schoenen van peuter midden in huis uit, dus toen haalden we de 12 uur ook niet...