Off-topic discussies Off-topic discussies

Off-topic discussies

Pelle

Pelle

08-05-2011 om 19:31

Waarom bestaat moederdag nog?

In Verlies en Verdriet heeft iemand vandaag de volgende tekst neergezet: "Ik weet eigenlijk niet waarom moederdag nog bestaat. Ik heb er niet zo veel mee, ondanks zelf twee kinderen. Moederdag doet veel vrouwen pijn, en ook (volwassen) kinderen die hun moeder moeten missen. Je kunt zeggen: dit is met kerst hetzelfde. Maar nee, kerst is voor iedereen en niet voor een speciale groep van mensen."

Heeft iemand daar iets over te zeggen?


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Nee

er zijn altijd feestjes waarbij een ander niets te vieren heeft, als je met iedereens ellende rekening houdt dan is er geen dag en tijdstip waarop je iets kan vieren.

ik heb niets met de commerciele zijde ervan, ja ik heb een bos bloemen gekocht voor mijn eigen moeder (die daar ondanks dat ze het ook een commerciele onzin dag vindt) er erg blij mee was. Verder heb ik 2 kettinkjes gekregen van mijn eigen dochters, ik ben er zo ontzettend blij mee. Mijn jongste snaptte er natuurlijk niets van maar mijn oudste vind het zo belangrijk, dan is ze ook wat onzeker of ik het wel mooi vindt en dus heb ik hem bijna de hele dag gedragen. Het gebakje was ook lekker (had man gekocht gisteren).

Tineke

Tineke

08-05-2011 om 22:01

Natuurlijk niet afschaffen

Natuurlijk is het verdriet van de een geen reden om het voor de ander op te heffen. Natuurlijk, dit soort dagen zijn extra extra extra moeilijk, en het is heel fijn als zo'n dag weer voorbij is.
Maar ik kan ook het goede zien van dit soort dagen. Je staat meer dan op andere dagen, stil bij het verdriet en het gemis. Je kan dit (uiteindelijk) in mooie, helpende rituelen gieten. En natuurlijk is het hartverscheurend, maar dat is nu eenmaal toch zo. En meer dan op andere dagen, hebben andere mensen begrip voor je verdriet. Er branden extra kaarsjes voor je, er wordt aan je gedacht. Die troost te mogen ontvangen is toch ook wat waard.
Wel vind ik het onnodig pijnlijk als juffen of meesters zonder er over na te denken, kinderen moederdag- of vaderdagcadeautjes laten maken, ook als deze overleden is. Dat zou op scholen toch wel extra aandacht mogen krijgen. Er zijn mogelijkheden genoeg om ook dit passend vorm te geven. Ik ben in elk geval blij dat mijn kinderen op de middelbare school zitten, en daar niet meer -op lompe manier- mee geconfronteerd worden.

Van mij mag het blijven

Ondanks dat ik het minder vind dat het ook commercieel wordt uitgebuit.
Vandaag vierden we verschillende Moederdagen: eerst die van mij (heb een mooie zelfgemaakte ketting gekregen met een versje uit het hoofd erbij!), dan langs bij mijn schoonmoeder, en toen naar een familieverjaardag waar ook mijn moeder was.
Mijn moeder vertelde dat het vandaag ook nog de verjaardag was van haar moeder, die toevallig vandaag ook nog eens 100 zou zijn geworden, had ze nog geleefd... dat vond ik mooi om te weten.
Nee, van mij hoeft het niet afgeschaft te worden. Maar ik kan me wel voorstellen dat het pijn kan doen door verlies dat iemand geleden heeft...

Groetjes,
Vonda

Kaaskopje

Kaaskopje

09-05-2011 om 00:17

Ik kan niks

met dit soort uitspraken. Natuurlijk is het zielig als moederdag verdrietige gedachten oproept, maar zo is voor heel veel mensen een bepaald moment verdrietiger dan voor anderen. Mijn schoonmoeder heeft zelf nooit kinderen gehad en op moederdag voelt ze dat extra. Ze heeft al twee keer huilend bij ons op de bank gezeten om die reden. Dat is echt sneu voor haar, maar het is haar verdriet en niet die van een ander. Voor haar is moederdag dus geen blije dag, maar voor heel veel andere moeders wel. (Schoonmoeder is niet de eigen moeder van mijn man dus.) Mijn schoonvader geeft haar voor zover ik weet altijd een mooie bos bloemen op moederdag, dat vind ik wel heel lief van hem.

Fiorucci

Fiorucci

09-05-2011 om 06:36

Ik sluit me helemaal aan bij Kaatje.

tonny

tonny

09-05-2011 om 10:25

Aandacht

Gisteren in de kerk deed de predikant voorbede voor degenen voor wie het geen vrolijke dag is. Omdat moeder er niet meer is. Omdat moederschap er nooit van is gekomen. Of omdat de verhoudingen niet hartelijk zijn.

Massi Nissa

Massi Nissa

09-05-2011 om 10:47

Pijnlijk toeval

Ik kreeg een verdrietig en ook eigenlijk heel boos mailtje van een vriendin over moederdag met de strekking: wat heb ik aan moederdag? Ze heeft nauwelijks meer contact met haar eigen moeder en is ondanks een grote kinderwens zelf nooit moeder geworden. Voor mijn vriendin is moederdag een rotdag.
Ik vind het heel pijnlijk voor haar, en voor alle vrouwen die in haar schoenen staan. Er zijn vrouwen (en mannen) bij voor wie ik dolgraag een baby tevoorschijn zou toveren, het zijn zulke fantastische mensen. Het drukt me met mijn neus op mijn eigen onmetelijke rijkdom.
Groetjes
Massi

Fiorucci

Fiorucci

09-05-2011 om 11:22

Aversie

Ik heb ook niet zo'n aversie tegen gekochte kadootjes, ik vind het wel lief, zo'n puber die snel naar de hema fietst voor een zak chocokrakelingen..)
Gekocht hoeft niet duur te zijn.

Brianna F

Brianna F

09-05-2011 om 12:31

Kan er niks mee

Sorry hoor, maar dan ook meteen maar je verjaardag afschaffen? Hier kan ik niks mee, moederdag vind ik een leuke dag, ondanks het gemis van mijn eigen moeder.
Natuurlijk moet je elke dag waardering voor je moeder hebben, maar wie geeft z'n moeder elke dag een bloemetje en ontbijt op bed? Daarom is deze speciale dag ingesteld, om je waardering voor een heel jaar uit te spreken.Commercieel of niet (ach alles is toch commercieel, gun de middenstand ook beleg op het brood)ik blijf het leuk vinden, ontbijtje op bed, wat kleine cadeautjes, iets lekkers bij de koffie. Kinderen hebben sinterklaas, wij hebben moeder- en vaderdag

Kaaskopje

Kaaskopje

09-05-2011 om 20:18

Cobi

Ik ben het vandaag erg met je eens

Wilma

Wilma

10-05-2011 om 16:03

Alles maar afschaffen dan?

Als je rauw in de rouw zit, wil je alle feestdagen niet, eigenlijk alle dágen niet echt, maar feestdagen al helemáál niet. Maar om nu alles af te schaffen?

Het hele commerciele moet iedereen lekker zelf weten of ie daaraan meedoet, maar het verwennen of 'even in het zonnetje gezet worden', laat dat maar lekker zo blijven.

Dat op een school die dagen afgeschaft worden, vind ik ook wat overdreven. Vriendendag weet ik zo net niet wat ik daarvan vind, ik zie van die meiden al voor me die dan weer die 'beste vriendin' en dan weer die 'beste vriendin' hebben, 'k zie de bui al hangen dan ...

Groetjes,
Wilma

Teleurgesteldemoeder

Teleurgesteldemoeder

10-05-2011 om 17:05

Mijn pubers denken alleen aan zichzelf

Sinds zondag loop ik met een steen in mijn maag. Mijn kinderen hebben helemaal NIETS gezegd of gedaan. Ze zijn het niet vergeten, dat weet ik.

Mijn man heeft een paar keer gezegd, jongens het is zondag moederdag he. Ik vond het altijd zo heerlijk, moederdag. En dat weten ze. Toch kiezen ze ervoor om het/mij te negeren. Het zijn nooit knutselaars geweest. Hoeft ook helemaal niet. Een kus of een kop thee speciaal voor mij had ik al heel lief gevonden.

Ik ben echt teleurgesteld. Kan iemand me andere inzichten brengen want ik trek het me echt heel erg aan. 15 jaar lang vond ik het heerlijk. En nu zeg ik stomme moederdag.

Fiorucci

Fiorucci

10-05-2011 om 17:54

Eerlijk gezegd.....

Als je er altijd wat aan gedaan hebt, vind ik dit inderdaad niet leuk van je kinderen. Ik vind eigenlijk dat je man ze daar achteraf op aan moet spreken.

Teleurgestelde moeder

Teleurgestelde moeder

10-05-2011 om 21:13

Jullie hebben gelijk

Ja, we moeten erover praten. Ik met hun of mijn man met hun. Ja ze zijn erg met zichzelf bezig, dat is waar. En ze hebben géén idee. Beiden hebben de afgelopen dagen al weer van alles aan me gevraagd: wil je volgende keer suikerbrood meenemen van de supermarkt, wil je me even naar X brengen het regent zo, eten we vanavond alsjeblieft patat, wil je even mijn werkstuk uitprinten. Doodnormaal allemaal. En ik plof bijna uit elkaar. Ik wil zo graag zeggen hoe gekwetst ik ben, maar ze snáppen het helemaal niet. Oh hoe pak ik dit aan. Ik kan niet leuk tegen ze doen, ik ben normaal heel zorgzaam, neem ze heel veel uit handen. Dat vind ik heerlijk om te doen. Maar ben het hele plezier daarin nu kwijt. Bah...
Ik ga vanavond met mijn man overleggen. Dank voor het begrip overigens, dat doet me goed!

ano

ano

10-05-2011 om 22:25

Nee

Ik schreef het gedichtje waarop de reactie kwam van deze persoon.
Ik vind niet dat doordat het mij zo raakte het dan maar afgeschaft moet worden, het was een goed moment om stil te staan bij mijn verdriet en het er te laten zijn.

en idd er zijn zoveel dagen waar iemand een herrinnering bij kan hebben of wat emoties kan oproepen..

enne mocht ik ooit toch nog moeder worden wil ik natuurlijk wel moederdag kunnen vieren he

Kaaskopje

Kaaskopje

11-05-2011 om 00:26

Teleurgesteldemoeder

Ik zou er zelf over praten met ze. Dit hadden ze gewoon niet zo moeten doen en dat mogen ze best weten. Daarnaast vind ik dat je man te verwijten valt dat hij de regie niet in handen heeft genomen. Hij had moeten vragen of ze iets geregeld hadden en ze op pad moeten sturen. Al was het maar voor een reep van de buurtsuper met een strik erom.

Teleurgesteldemoeder

Teleurgesteldemoeder

11-05-2011 om 18:05

Vanavond..

Helemaal mee eens dat eerste verantwoordelijkheid bij mijn man ligt. Maar hij zijn best gedaan. Het een paar keer gezegd. Zaterdag tegen 5 uur nog. Toen had de één geen geld en de ander zei jaja we kijken zo wel even. Toen werd hij behoorlijk kriegel en stelde voor dat ze dan een ontbijtje zouden doen. Als ze daarvoor nog een boodschap moesten doen, dan kon dat nu nog net. De kinderen bleven vaag doen. Vorig jaar zelfde verhaal trouwens, toen heeft ie ze meegetrokken naar de drogist. En nu dacht hij, nou ja dan maar dat ontbijtje, we zullen zien. (Hij had zelf al drie dagen een luchtje voor me in huis..). En toen gingen de kinderen 's avonds naar bed en de volgende ochtend heeeeeeerlijk lang uitslapen en tegen de tijd dat ik ze zag had ik niet alleen al ontbeten maar zelfs al bijna geluncht....

Zo erg is het dus met die twee.

Gisteren tegen mijn man gezegd dat ik de steen in mijn maag niet kwijtraak. Hij baalt er ook van. We willen dat ze opgroeien tot attente mannen (zoals hun vader!). Mijn man denkt algauw, tja het zit er niet in. Dat klopt. Ik heb hem ervan kunnen overtuigen dat wij het ze moeten meegeven in de opvoeding.Vanavond gaat hij met ze in gesprek..

Ik kan ook zelf met ze praten, maar dan ben ik bang dat de boodschap minder overkomt. Ik hoop dat het een goed gesprek wordt tussen vader en zoons. Ik hou jullie op de hoogte!

Bennikki

Bennikki

11-05-2011 om 23:23

Tijgermoeder

Teleurgestelde moeder, heb je het boek van de Tijgermoeder gelezen? Daar kreeg ze (moeder) op haar verjaardag twee slordig in elkaar geflansde kaarten van haar dochters. Ze nam daar geen genoegen mee en eisde een kado waar dochters duidelijk werk in hadden gestoken. Je kunt zeggen wat je wilt van deze moeder maar daar vond ik dat ze groot gelijk had. Ze zei gewoon: "Ik zorg voor jullie, werk hard voor jullie, en ik verdien beter dan dit." Zoiets zou ik ook ZELF tegen je kinderen zeggen: "Dit is niet acceptabel, ik heb er verdriet van, ik wil dat jullie iets leuks/lekkers voor me maken."
Dit is duidelijk en eerlijk. Volgens mij snappen ook pubes dat. Geen omwegen via je man, het gaat om jou!

Fiorucci

Fiorucci

12-05-2011 om 12:02

Bennikki

Meen je dat nou? Mijn puberzoon springt op de fiets, haalt een reep (zaaalige) chocola en klaar. Het gaat om het idee, niet om het resultaat vind ik. Het is maar moederdag, geen verjaardag ofzo.

Ise

Ise

12-05-2011 om 12:46

Het idee

Wat mij betreft gaat het ook om het gebaar en niet om het kado. Zoon van 12 had een doosje chocolade gehaald, maar nog mooier vond ik de tekening met achterop een lijstje: 2x autowassen, 5x handdoeken opvouwen, 1x huiskamer opruimen, 2x ramen zemen (wat 'ie nog nooit gedaan heeft), 1x tuinieren en 1 dag geen tv, wii of wat dan ook (wat voor hem een hele opgave is)

MRI

MRI

12-05-2011 om 21:28

Hier

ik heb er nooit wat aan gedaan en mijn ex al helemaal niet. Wel hadden de halfzusjes van mijn kind (andere moeder dus ouder dan mijn kind) toen ze vijf was samen met haar een 'geluksboekje' in elkaar geflanst. Toen weer jaren niets want ze had gewoon niet door dat het er was. Nu ze tien is, kreeg ze het wel door. Heeft iets gekocht op de koninginnemarkt, een kaars. Maar... ze kwam erachter dat ze die zondag bij haar vader was. En omdat het toch meivakantie was, heeft ze er een 'moederweek' van gemaakt. Dat hield in dat ze elke dag voordat ik opstond een soort moedercircus van de kamer maakte: kussens voor een massagebed op de grond, een tafel met mijn teken- en schrijfspulletjes, naast de bank een tafeltje met een boek en wat lekkers. En ze heeft me echt elke dag een massage gegeven. Ik mocht kiezen: rug- voet- of gezichtsmassage of alle drie. Lief he? Zo uit haar zelf.
Maar het leuke vind ik niet eens het krijgen (hoewel de gezichtsmassage heel lief en intiem was) maar om te zien hoe leuk ze het vond om het te geven. En ook dat ik haar nu eens mocht terugmasseren.
Ik ben altijd een soort van tegen moederdag geweest (want verzonnen door de nazi's of zo) maar ik heb hier erg van genoten.

MR

Bennikki

Bennikki

12-05-2011 om 22:43

Fiorucci

"Meen je dat nou? Mijn puberzoon springt op de fiets, haalt een reep (zaaalige) chocola en klaar. Het gaat om het idee, niet om het resultaat vind ik. Het is maar moederdag, geen verjaardag ofzo. "

Ja ik meen het. Als chocola echt je ding is is een reep chocola op moederdag natuurlijk meer dan prima. Dan heeft je puberzoon aan je gedacht en is voor je op de fiets gesprongen. Lief! Maar als er geen aandacht aan je is besteed en je hebt er verdriet van, zoals Teleurgesteldemoeder, dan moet je toch duidelijk aangeven dat je dat niet acceptabel vindt?
Zullen ze je later dankbaar voor zijn!

Fiorucci

Fiorucci

13-05-2011 om 07:11

Benniki

Ja maar dan wil ik het toch niet zo extreem stellen als Tijgermoeder, dat is de reden dat ik reageer op je posting. Dat gaat toch veel te ver.

Fiorucci

Fiorucci

13-05-2011 om 07:13

En natuurlijk moeten die pubers erop worden aangesproken, dat schreef ik al eerder.

MRI

MRI

13-05-2011 om 11:23

Pelle

Oh, ik heb het uit een apocriefe bron: mijn vroegere geschiedenislerares. En ik heb nooit te moeite gedaan het verder te verifieren want het kwam mij wel goed uit: ik heb namelijk weinig met moederdag. Ik ben verwend (zie boven) maar als men het vergeten was (en dat is de afgelopen 10 jaar 8 jaar gebeurd) had het mij niks gedaan. Ik ga het nu ook niet verder verdedigen want ik verslijt er niet aan als het volkomen onwaar blijkt, dat van Hitler.
Maar toch kon ze soms wel hele pientere dingen zeggen die lerares. Dat er tal van landen ook aan moederverering doen zegt nog niet dat het de Nazis niet goed uitkwam om kanonnenvleesproducenten eens een dagje in het zonnetje te zetten.

MR

Bedankt pelle

Nu weet ik dan eindelijk waarom hier in de UK Moederdag altijd anders valt en niet zoals in Nl de tweede zondag in mei, dit jaar dus "laat" zondag 1 april, maar meestal in maart. Vaderdag valt wel gelijk met Nederland.

Teleurgesteldemoeder

Teleurgesteldemoeder

13-05-2011 om 18:13

Een bloemetje gekregen

We zijn een paar dagen verder. Man en kinderen hebben woensdag een gesprek gehad. En nu net komt mijn oudste zoon naar beneden met een bos bloemen. Ze waren het vergeten, zei hij. Daarom nu nog een boeketje. Lachend gezicht erbij. Leuk he mam. (Ik weet dat mijn man ze vandaag nogmaals heeft aangespoord).

Ik heb ze bedankt en verteld hoe verdrietig ik was dat er zondag geen aandacht aan me werd besteed. Begrepen ze wel. Maar ja, ze hadden geen kadootje en ach, we zien wel even. Misschien dan morgen maar een ontbijtje. Werden daarna weer opgeslokt in hun eigen wereld en weg waren de goede voornemens.

Maar jongens, dan zég je dat toch gewoon die zondag? Dan zet je een kopje koffie voor me en dan zeg je, ik heb geen kadootje maar hier heb je een lekker bakkie koffie. Ja, dat had gekund..niet aan gedacht. Maar mam, jij had toch ook kunnen zeggen: hebben jullie nog iets voor moederdag? Oh oh die jongens, hoe die denken! Lieve schatten ik ga toch niet zelf om kadootjes vragen? Nou, dat had best gekund hoor vond de jongste. Is niet gek...

Ze waren verbaasd dat ik er nog dagen mee rondliep. Hun gezichten een vraagteken, zo belangrijk is het toch allemaal niet? Oudste zoon al weer met een schuin oog op de televisie, ben je klaar met praten mam ik wil dit even zien.

Jongste zoon staat iets meer open voor me, maar vind het na een paar minuten ook wel genoeg. Zijn broer zit al voor de tv. Zand erover hoor, je bent nu toch blij met de bloemen?

Zucht..mijn jongens. Ze leven in hun eigen luchtbel en ik ben er even doorheen geprikt. Volgende keer zeg ik meteen wat me dwarszit, dat lesje heb ik hiervan geleerd.

Teleurgesteldemoeder

Teleurgesteldemoeder

13-05-2011 om 19:26

Je hebt gelijk

Jij ziet het heel scherp single lady,knap van je! Ja ik sta te veel voor ze klaar. Mijn man ook. Dat vinden we allebei heerlijk. We hebben ook echt gedacht ze daarmee attentheid te leren. Maar we hebben ze er juist een beetje mee verpest. We zijn nu flink wakker geworden. Vast nog wel op tijd. Het zijn goeie jongens en nog onder de 16 allebei. Volgens mij kan ik het tij nog wel keren. Vanaf nu ga ik jouw tips toepassen, dank je!

Hier

Ik wil op moederdag en op mijn verjaardag een ontbijt op bed. Van tevoren waarschuw ik ze al uitgebreid dat die dag eraan komt en laat ik ze weten wat ik dan wil hebben. (Zelf schaf ik de boodschappen aan, dus ik maak het ze wel makkelijk) Voorheen schreef ik zelfs op een briefje hoe en wat mijn ontbijt eruit zou zien: koffie, water tot streepje 4 twee schepjes, 1 glas sinaasappelsap, broodje met boter en kaas.....
Vorig jaar hebben ze uit eigen beweging voor mijn verjaardag een cd uitgezocht en gekocht. Tja, je moet er wat moeite voor doen om de juiste signalen uit te zenden, maar uiteindelijk "loont" dat dus wel.

Gr. Poezie.

Valkyre

Valkyre

19-05-2011 om 09:51

Mag ik dit draadje even reanimeren?

Mijn moederdag was ook niet zo leuk, en ik merk nu pas hoezeer het me dwars zit. Zoonlief is pas vier, en heeft nog snel een tekening gemaakt op de ochtend zelf (manlief was erg laat). Ik mocht uitslapen, en kreeg toen mijn normale ontbijt (yoghurt met muesli en een kop thee) terwijl ik croissantjes en afbakbroodjes en jus d'o ingeslagen had. Geen bloempje uit de tuin, geen cadeautje, niks.

Met dat cadeautje zit ik niet zo, maar ik had ruim van tevoren aangegeven dat ik wel graag een geknutseld "sieraad" wilde. Mijn man is heel handig, en zoonlief houdt erg van knutselen, dus ik snap niet waarom het teveel moeite was even wat kralen of een schelpje aan een koordje te rijgen... Ik had zelfs de spullen daarvoor al klaargezet. Ik ben denk ik ook teleurgesteld omdat man vroeger altijd heel goed was met originele (en ook handgemaakte) cadeautjes. Dat hij geen moeite doet om wat van die vroegere attentie en creativiteit op zoonlief over te brengen steekt me.

Ook in het huishouden heeft manlief niks gedaan die dag. Dat vind ik ook naar. Hij kan het geen belangrijke dag vinden, maar hij weet dat ik het wel belangrijk vind - vooral dat zoon leert zijn waardering te uiten. Pffft.., ik weet dat ik het met man moet bespreken, maar ik weet niet waar ik moet beginnen.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.