Waarom bestaat moederdag nog?
In Verlies en Verdriet heeft iemand vandaag de volgende tekst neergezet: "Ik weet eigenlijk niet waarom moederdag nog bestaat. Ik heb er niet zo veel mee, ondanks zelf twee kinderen. Moederdag doet veel vrouwen pijn, en ook (volwassen) kinderen die hun moeder moeten missen. Je kunt zeggen: dit is met kerst hetzelfde. Maar nee, kerst is voor iedereen en niet voor een speciale groep van mensen."
Heeft iemand daar iets over te zeggen?
Niet aan beginnen
Valkyre: "Hij kan het geen belangrijke dag vinden, maar hij weet dat ik het wel belangrijk vind - vooral dat zoon leert zijn waardering te uiten. Pffft.., ik weet dat ik het met man moet bespreken, maar ik weet niet waar ik moet beginnen."
Als ik lees wat je allemaal hebt gehint, klaargezet en hardop gewenst hebt - ik zou als jouw man niet veel zin meer hebben. Heeft het dan echt nog waarde, als je die attentheid zo afdwingt?
Als het niet vanzelf komt, hoeft het van mij niet. Ik roep een of twee keer dat het bijna moederdag is, en daar hou ik het bij. Omdat ik het zelf leuk vindt, ga ik wel met zoon op stap om voor vaderdag iets leuks te zoeken, met vroeger nog de stiekeme (en vergeefse) hoop dat goed voorbeeld goed zou doen volgen.
En ik heb mezelf geleerd mijn ogen goed open te houden voor alledaagse attenties. Moederdag lijkt soms wel een landelijk examen voor vaders en kinders. Als ze dan niet lief en attent zijn, zijn ze opeens helemaal nooit lief en attent. Ik geef de voorkeur aan een bredere spreiding van de toetsingsmomenten 
Laat het los, en laat je verrassen, zou ik zeggen. Je zoon leren waardering te uiten kun je elke dag doen, door het goede voorbeeld te geven en door te laten zien dat je blij bent als hij iets liefs voor jou of een ander doet.
Sturen (ot)
Doet me denken aan een tante van mijn man, die voorafgaand aan haar 70e verjaardag had lopen verkondigen aan iedereen dat ze zo graag een surprise-party wilde. Ze heeft hem niet gekregen.
Mannen en moederdag
Mijn man hecht ook niet aan moederdag. Tenminste niet in de zin dat hij er actief voor aan de gang gaat. Vanuit mijn met traditie gevulde achtergrond steekt het mij dat hij mij geen plezier doet door moederdag feestelijk te maken door een bloemetje te kopen. Al zou het maar 1 anjer zijn (ik roep maar een bloem) dan zou ik al smelten. Maar man is van mening dat ik zijn moeder niet ben en dus ook niets van hem hoef te verwachten. Ik ben van mening dat ik (ook al is het een kunstmatig gecreëerde 'feest'dag) op die dag ook door hem best wat extra in het zonnetje gezet mag worden uit waardering dát ik de moeder van zijn kinderen ben.
Door hoe het hier is gegroeid heb ik nu het gevoel dat ik een cadeau krijg om mij tevreden te stemmen en niet omdat mijn man en kinderen samen het gevoel hebben dat ze mij aan het verwennen zijn. Op die manier hoeft het voor mij niet meer.
Wat vaderdag betreft heb ik het zelf ook al een tijd geleden opgegeven. Zelfs al zou ik het alleen maar doen om mijn man te laten merken hoe het anders kan, komt de boodschap niet over. Ik moedig de kinderen wel aan, meer ook niet.
Ik hoorde laatst op tv van een gezin, waar de vader van overleden was. Die vader hechtte ook niet aan moederdag om dezelfde redenen als mijn man. Na zijn dood werd er opeens volop moederdag gevierd door de kinderen. Dat kon toen opeens weer wel. Niet omdat moeder dat afdwong, maar omdat de kinderen het leuk vonden.
Ik probeer voor mezelf moederdag niet groter te maken dan het is, maar het doet dus een béétje zeer dat ik er zo heel anders naar kijk dan de rest van het gezin.
"Als ik lees wat je allemaal hebt gehint, klaargezet en hardop gewenst hebt - ik zou als jouw man niet veel zin meer hebben. Heeft het dan echt nog waarde, als je die attentheid zo afdwingt?"
Tja... Ik weet niet zo goed wat ik daarop moet zeggen. Wat moet ik dan doen, lijdzaam afwachten? Dat werkt bij mijn man dus niet. Ik zag het zelf dus niet als afdwingen - ik wilde het hem makkelijk maken, omdat ik dacht dat hij het te druk had gehad om zelf iets voor te bereiden. Het ging me in dit geval ook niet om spontaniteit van zijn kant, maar om het voorbeeld voor onze zoon. Ik krijg nu een beetje spijt dat ik dit hier heb gepost, want deze reactie komt hard aan. Je hebt vast een punt. Ik was al verdrietig, maar nu is het dus ook nog mijn eigen schuld... Tja, ik ben een beetje een controlfreak, maar na 12 jaar relatie kan mijn man daar wel mee omgaan, denk ik zo.
Single Lady - hij is het niet vergeten, want wij spreken altijd af wie er wanneer mag uitslapen. Daarbij is het natuurlijk ook ter sprake gekomen dat het moederdag was.
En nee, er was geen knutsel oid van school of kdv - zoon was toen net aan het wennen op school. Ik vind dit eerlijk gezegd ook niet de taak van school.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Hé stukje weggeknipt blijkbaar
Ik had geschreven dat ik een mooie tas van mijn dochters gekregen heb en ik had mijn dochter een lekker taartje mee laten nemen van haar werk. Er is de hele dag geen moment geweest waarop we echt even moederdag hebben gevierd. De tas is mij na het eten overhandigd en ik at 's avonds in mijn eentje een stukje taart. Ik ga voor volgend jaar toch maar eens praten dat het voor mij niet meer zo hoeft. Ik waardeer het cadeau heel erg, maar als ze het als moeten zien en niet als verwennen, vind ik het niet prettig.
Ja, kaaskopje
Ik begrijp wat je bedoelt. Misschien is dat ook wat me zo steekt, ik weet het niet. Het ontbijt op bed voelde ook alsof hij zich er snel vanaf wilde maken ipv dat hij samen met zoon met plezier iets leuks voor me deed.
Single Lady schreef dat hij het misschien vergeten was "Gewoon, omdat jij altijd alles regelt." Nou, vergeten was hij het niet, maar het is wel zo dat ik altijd alles regel (oppas, administratie, cadeautjes, afspraken met kapper/tandarts/dokter, en bijna het hele huishouden). Maar hij kan ontzettend lekker koken, en dat doet hij ook regelmatig (we koken ongeveer even vaak), en hij was altijd heel goed in attent zijn (cadeautjes, gedichten, zelfgeknutselde spulletjes). Waar is die man toch gebleven? Nou ja, tijd voor een goed gesprek dus.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Sorry, valkyre
als ik te hard tegen het zere been heb geschopt. Ik wilde je geen depressie aanpraten, dat snap je. Ik weet natuurlijk ook niet waarom het er bij je man niet van gekomen is, en of dat iets te maken heeft met de blauwdruk die je zo attent had klaargelegd Ik zou het me kunnen voorstellen, dat wel.
Misschien ben ik afgestompt na al die jaren opbotsen tegen het feit dat man hier geen talent heeft voor het luister bijzetten van hoogtijdagen.
De jouwe had dat blijkbaar wel, en ik kan me voorstellen dat je dat mist. Dus ga vooral voor dat goede gesprek, al lijkt "waarom heb je me zo'n waardeloze moederdag bezorgd" me dan niet de beste insteek
Valkyre
Ik zou ook helemaal kriegel worden van al die door jezelf geplande dingen! Nog even en je koopt je eigen bos moederdagbloemen. Krijg je dan een warm gevol van een knnutselgebeuren wat je zelf hebt gekocht en klaargezet? En verwacht je niet teveel van je kleine man? Een 4 jarige is nu eenmaal bnnen een halve minuut klaar met een tekening. En verwacht niet (dat is mij nog niet overkomen in mijn 10 jarige carriere als moeder) dat hij de hele dag beseft dat het moederdag is. Dat is echt veel te hoog gegrepen.
Van het kinderdagverblijf krijg ik altijd hele leuke kadootjes. Maar om eerlijk te zijn: het knip, naai, plastificeer, inpakwerk komt allemaal van de leidsters.
Is die dag voor jou wel heel belangrijk, zeg dat dan gewoon. Maak duidelijk dat je graag verrast wilt worden op die dag. Met net wat meer aandacht en een klein kadootje/zelfgemaakt kadootje/uitslapen/bijzonder ontbijtje. Maar geef je mannen ook wat ruimte om zelf iets te bedenken?
Pure luxe
Ik had het met mijn kroost over moederdag. Wij hebben het afgelopen keer niet gevierd omdat er die dag een sportwedstrijd van dochterlief was en wij (dochter+ik) dus al om 7.30 in de auto zaten. Bij de evaluatie van het niet-vieren (ja ja) uitten mijn kinderen geluiden als: commerciele flauwekul, je weet zo toch ook wel dat we je waarderen, onzin, verplicht nummer - enzovoort. Dingen waar ik het eigenlijk wel mee eens ben, ik heb er niet zo veel mee.
Totdat ik me realiseerde dat het om die reden niet vieren van moederdag eigenlijk een pure luxe is. Ik heb een zwaar ziektegeval heel erg dichtbij en mèn o mèn, wat zouden de pubers in dát huis ontzettend graag die suffe stomme verplichte moederdag afwerken. Maar ja, dat zit er niet in. Ik zou ook wel bloemen willen kopen voor mijn moeder, maar ja, die is er niet meer. Op Facebook was er een oproep om je moeder te eren door een foto van haar op je FB-account te zetten. Ik héb niet eens een foto van haar.
Van die dingen dus. Die deden mij ineens beseffen dat het verantwoord en stoer roepen dat ze de rambam kunnen krijgen met hun commerciele flauwekul eigenlijk gewoon pure luxe is.
Tirza
Tirza
Wat houd je mij een spiegel voor! Bedankt.
Bah wat naar he
Valkyre ik snap je zo goed. Het steekt he. Die steen komt niet van je maag af, praat er over met je man. Dat je zo je best hebt gedaan notabene om het hem gemakkelijk te maken. En dat je dan eigenlijk een beetje wordt afgeraffeld, voor jouw gevoel. (dat vind ik echt naar voor je, ik ben het er dus niet mee eens dat het je eigen schuld zou zijn).
Ik zeg het nog maar eens, kadootjes hoeven helemaal niet, knutsels ook niet. Maar dat de de dag voorbij gaat zonder enige warme aandacht, is gewoon klote als je zelf wel gevoelig bent voor moederdag.
Je zoon is pas vier. Praat met je man, zodat hij ervoor kan zorgen dat deze teleurstelling niet meer kan voorkomen de volgende jaren. Hij is degene die moederdag nog voor je moet regelen todat je zoon oud genoeg is (en dan doet hij hopelijk niet zoals mijn zonen dat deden afgelopen jaar, zie hierboven in het draadje)!!
Chippie
"En verwacht je niet teveel van je kleine man? Een 4 jarige is nu eenmaal bnnen een halve minuut klaar met een tekening." Nou, mijn kleine man niet, hoor... Die kan uren tekenen. Het gaat mij ook niet om de kwaliteit van de tekening (als zo'n kind er geen zin in heeft, kan je 'm moeilijk dwingen..) a
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Te snel gedrukt
Wat ik wilde zeggen is: het gaat mij niet om de kwaliteit van de tekening, maar om het feit dat manlief er geen enkele voorbereiding aan gegeven heeft. Van mijn kleuter verwacht ik ook niet dat hij de hele dag beseft dat het moederdag is. Maar mijn man weet dat ik het wel belangrijk vind - daarom steekt het, denk ik. Hij negeert dus (wellicht onbewust?) mijn gevoelens en doet de dingen zoals het hem uitkomt.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Krin
Alweer goed, hoor! Ik denk dat het ook eventjes zeer deed omdat ik inderdaad nogal, eh, sturend optreed
Maar inderdaad, hij was altijd heel attent, en nu niet meer. Ik denk dat hij het hele kleuter-went-op-school gebeuren ook slopend heeft gevonden, of dat hij om andere redenen (financieel; zijn bedrijfje heeft nog steeds last van de crisis) niet lekker in z'n vel zit. Kortom, er moet gepraat worden. Volgende probleem: wanneer in vredesnaam?
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Teleurgestelde moeder
Dank je. En jij ook sterkte ermee!
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Valkyre vanavond?
Ik zou niet te lang wachten met het gesprek, eigenlijk komt het nooit echt gelegen natuurlijk. Hoe langer je wacht hoe minder hij zich bijvoorbeeld herinnert van de moederdag en de dingen die je daarover vertelt, alhoewel het natuurlijk ook over een algemeen verschijnsel gaat, hij is al tijden niet attent meer.
Mijn knutselarmband
Nou, ik heb de door zoon gepapiermacheede knutselarmband de hele zondag gedragen, ook buitenshuis, als was dat dan in de tuin. Maar inderdaad, het samen met papa geheimzinnig verstoppen van de cadeautjes is de helft van de lol. "Je weet echt niet waar we het verstopt hebben, hè mama?"
Mijn man was erg druk met een klusproject rondom het huis dus hij had geen tijd gehad om nog iets te kopen, dat heb ik deze keer zelf maar gedaan. Andere jaren doet hij altijd wel erg zijn best om me iets bijzonders te geven, terwijl dat voor mij niet eens per se zo hoeft.
Valkyre, ik denk dat het gebrek aan aandacht op moederdag je vooral steekt, omdat dit blijkbaar iets is wat al langer speelt en je het op zo'n dag extra merkt. Sterkte met je gesprek.
Chris
Hier
Hier in Griekenland ben ik dubbel verwend met zowel kadootjes van de Griekse als Nederlandse school. Geweldig; tekeningen, een prachtige rietjesketting van dochter (7) en van zoon (9) nog een zelf inelkaar geflanst gedicht in het Nederlands dat hij ook nog eens zelf voordroeg. Het was dat we er die dag vroeg uitmoesten anders had ik zeker van dochter ook nog een ontbijtje op bed gekregen.
Ik vind het leuk dat moederdag op deze manier verlopen is maar zou er evengoed mee kunnen leven als het anders was gegaan. Zoon zou bv uit zichzelf niet zo snel iets gaan maken (denk ik) maar ik meet daar niet zijn waardering voor mij aan af. Dochter daarentegen is al weken van tevoren geheimzinnig aan het doen op haar kamer en heeft er enorm veel lol in.
Manlief wordt nu een beetje meegesleept door dochter (bloemen kopen) maar zou er anders ook niet veel of waarschijnlijk niets aan doen. Hij komt daarentegen wel op onverwachte momenten met leuke kadootjes aanzetten. En eigenlijk vind ik dat veel leuker dan een kadootje op moederdag omdat dat "moet".