Off-topic discussies Off-topic discussies

Off-topic discussies

joos

joos

27-11-2010 om 21:42

Waarom maak je foto's?

Van de week kreeg ik het idee om een boek te maken van de dia's die al jaren boven op zolder staan. Het zijn dia's die voornamelijk door mijn overleden schoonouders zijn gemaakt. Het zijn enorm veel dia's en bij het bekijken valt het me op dat er heel weinig mensen op staan. Tientallen dia's van bergen, meren, rivieren, koeien, kerken en andere gebouwen, enz. Allemaal zonder dat er een mens opstaat. Dan denk ik: waar maak je zo'n foto voor? Over 10 jaar weet je toch niet meer of je een berg uit Zwitserland of Oostenrijk op de foto hebt genomen (even heel zwart/wit gezegd natuurlijk).
Als ik de foto's uit mijn jeugd bekijk staat er op iedere foto wel een of ander familielid. Heel per ongeluk staat er ook wel eens een kerk of andere bezienswaardigheid op, maar dat is hoge uitzondering. En eigenlijk vind ik het dus veel leuker dat er mensen op staan. Ook als ik nu zelf foto's maak gaat het me er vooral om dat de kinderen of wijzelf er op staan. Leuk voor nu, maar volgens mij nog veel leuker voor later.
Hoe doen jullie dat?

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
amk

amk

27-11-2010 om 22:16

Albums maken

ik maak er trouw albums van, waar ik er vanalles bij schrijf en plak. Al sinds ik een camera heb, of er 1 kon lenen. Van mijn middelbare schooltijd en studententijd heb ik erg leuke foto's met allerlei krabbels ook van anderen.

Van de laatste reizen heb ik prachtige foto's die ik dan uitvergroot en in huis hang. En de albums.
Mensen ja, leuk, als het mijn eigen dochter is of andere mensen die ik lief heb, maar verder niet. Alleen als ze nut hebben om bv aan te geven hoe groot of hoe klein iets is. Of om een grappig effect te creeren zoals in Madurodam zo makkelijk te doen is.

Tja

ik maak foto's om mensen vast te leggen, hoe mandarijntje nu bijvoorbeeld zelf eet. Dat is leuk om terug te zien.

Ik maak ook wel eens foto's van landschappen, of detail foto's dan zoom ik sterk ergens op in. Dat is dan leuk als het ook een echt mooie foto is geworden, die maak ik dan vooral voor mijzelf, want ik herinner mij dan dat moment en die plek weer.

De foto's zijn voor latere generaties minder interessant, wel is het leuk dat je dan als kind kan zien waar je moeder op inzoomde, welke onderwerpen ze de moeite waard vond om een foto van te maken.

reina

reina

28-11-2010 om 09:07

Veel foto's

Foto's van landschappen, gebouwen etc zijn vooral voor ons zelf, als herinnering aan die reis, of omdat het gewoon mooie foto's zijn om te bekijken, ik kijk ook graag mooie fotoboeken. Foto's met personen erop zijn vooral leuk om je te herinneren hoe iemand op een bepaalde leeftijd was en juist later heel leuk. Ik kan nu genieten van foto's van mijn ouders jeugd. En foto's van de beginjaren van mijn (jonge) woonplaats vind ik ook super om te zien. Ik maak albums, zodat ik wel altijd weet waar en wanneer foto's gemaakt zijn. Vroeger was het afdrukken van foto's zo duur dat je alleen al daarom vooral personen erop zette.

fladder

fladder

28-11-2010 om 10:44

Herinneringen

Ik fotografeer me suf. Mijn ouders deden dat ook. Er moeten bakken vol dia's zijn (dia's hadden een betere kwaliteit, vandaar). Ik vind het jammer dat het zo'n mijl op zeven is om die dingen te bekijken, want ik kijk graag naar oude foto's. Het brengt herinneringen terug.
Ik fotografeer zowel mensen als "dingen". Laatst nog een prachtige foto gemaakt van het zonlicht op een kaars. Ik gebruik dat soort foto's als bureaubladachtergrond of als voorkant van de fotoalbums die ik af en toe laat afdrukken.
Ook landschapfoto's brengen herinneringen terug. Ik kan weer genieten als ik het terugzie, zoals ik ook genoot toen ik er was. Als ik een foto maak denk ik vaak: "Dit is een moment of een lokatie die ik wil bewaren."
Ik maak ook graag foto's van de dingen om me heen. Het is fascinerend om te zien hoe snel dingen veranderen. Minstens eens per jaar een foto uit mijn woonkamerraam. Me door de jaren heen verbazen hoe snel boompjes kunnen groeien Lachen om de auto's in mijn oude straat, destijds best wel veel splinternieuwe leasebakken, en nu ouwe brikken ('t zijn toch echt dezelfde auto's ).
Ik heb ook veel gefilmd, maar dat doe ik nu amper meer. Het blijft apart om de stemmen te horen van de mensen die er niet meer zijn, of de stemmen van de kinderen toen ze nog klein zijn. Maar foto's maak ik nog steeds. En véél! En ik kijk ze allemaal regelmatig door.
Als ik dood ben zal het waarschijnlijk allemaal weggegooid worden, want wie heeft er nou belang bij detailopnames van bloemen, de graven van Père Lachaise, een zonsondergang aan zee etc...!

Mijn opa en overgrootopa

Mijn opa en overgrootopa waren 'amateurfotograven' die ook wel eens wat 'bijsnabbelden' door van anderen foto's te maken. We hebben het hier over ergens rond de eeuwwisseling van 1800-1900. Overgrootopa fotografeerde vooral mensen en families (geen idee wie erop staan) en ook wel gebouwen met de eigenaren ervoor (dat is wel leuk voor later) en de tram met de bestuurder en huizen met de huisvrouw over de halve open deur, de kermisactracties met het personeel erbij etc. En ook de boer voor de boerderij en de postkoets en de boerenwagen en het regiment soldaten (1ste wereldoorlog).
Die meesten zijn wel erg leuk. Het grootste gedeelte ligt nu bij historische verenigingen van zijn woonplaatsen. Ook leuk zijn de potretten van familieleden (o.a. mijn opa's overgrootmoeder uit amsterdam) en dan een gedichtje dat op die oma slaat.En dan helemaal uitgewerkt en gekaligrifeerd. Of mijn opa pasgeboren... Die hebben we zelf gehouden.
Mijn opa nam de hobby over toen zijn vader overleed. En nam net zulke foto's.
Ook op vakantie wel eens foto's van bergen ofzo,maar dan zag je altijd wel ergens mijn oma ofzo erbij.En natuurlijk het pension+de eigenaren en het restaurant met de kelner ervoor...
En dan mijn moeder die in alle fases van d'r leven door d'r vader op de korrel werd genomen. Van de wieg tot in de peuterspeelklas, elke stap zat mijn opa d'r achter. Zelfs op hemelvaartdag als ze om 5.00 uur 's morgens vetrokken om te fietsen met een groep vriendinnen stond mijn opa op om mijn moeder met d'r vriendinnen in pyama op de foto te zetten,hahaha.
Maar het fotograveren van omgevingen, gebouwen enz. ging gewoon ook door.
Wij hadden dus een hele catalogus van omgevingen/woonplaatsen ergens eind 1800 tot ergens in de jaren 60 (vorige eeuw),een eeuw ontwikkeling. Een groot aantal gebouwen b.v. zijn in de eeuw meerdere keren met iedere keer weer andere eigenaren op de foto gezet. Maar ze zijn nu (gelukkig) weg.
wat moet je ermee?
Ik zou iedereen aanraden enigzins op de foto aan te geven welk jaartal,waar en wie erop staat.
Vooral als je niet inplakt
Dat helpt de mensen die er ooit eigenaar van worden erg.
groeten albana

Tirza G.

Tirza G.

28-11-2010 om 12:07

Niet

Ik fotografeer alleen mijn kinderen wel eens bij hoogtepunten. Diploma, wedstrijd, zoiets. En verder nooit. Ik heb niks met het verleden. O ja, twee dingen heb ik waar ik zuinig op ben: de video van ons huwelijk - daar staan mijn beide ouders nog op en een interview wat ik mijn vader heb afgenomen een paar weken voor zijn overlijden. Dat laatste heb ik nog nooit bekeken, dat kan ik nog niet aan.

Tirza

Lynna

Lynna

28-11-2010 om 12:32

Veel weggegooid

Mijn vader was een enthousiast amateurfotograaf en had kasten vol foto-albumms. Toen mijn vader en moeder allebei overleden waren konden mijn broer en ik niet alles bewaren. Heel erg, maar we zijn alle vakantie-albums doorgegaan, hebben de foto's waar mensen op stonden eruit gehaald en verdeeld, alle natuurfoto's laten zitten en in de vuilnisbak gegooid. Met pijn in ons hart, maar we konden echt niet alles bewaren. Alleen van een paar heel speciale vakanties hebben we het complete album bewaard en natuurlijk ook hun jeugdfoto's, trouwfoto's etc.

Het heeft me wel doen inzien dat ik zelf nu al heel veel weggooi aan foto's. Want wat moeten mijn kinderen met foto's van gebouwen als ik dood ben?

reina

reina

28-11-2010 om 18:14

Lynna

Maar waarom zou je nu al foto's weggooien omdat je kinderen er later niets aan hebben?? Mijn schoonmoeder ging dat ook doen al jaren voor ze overleed "wat moeten jullie daar later mee?" "Niks, maar nu zijn ze toch nog leuk voor jezelf?" "Ja, dat wel, maar ...." Ik vond dat zo raar! Ik vind het nu hartstikke leuk om foto's te zien van plaatsen waar we 25 jaar geleden waren. Foto's worden vaak waardevoller naarmate je ouder wordt. Ik heb pas nog foto's uit mijn moeders albums gescand voor een nicht die nauwelijks foto's van haar overleden vader had, ze vond dat heel jammer nu hij er niet meer is en is heel blij met de foto's die ze nu heeft omdat mijn moeder wél foto's van haar broer (mijn oom dus) bewaard had.

Maxime.M

Maxime.M

28-11-2010 om 18:55

Wat leuk is

Ik maak ook veel foto's en vind het mooier om niet essentiele dingen weg te laten van de foto. Dus een mooi portret van mijn zoon, zonder allerlei onzinnige achtergrond op de foto. Tot ik een tijd geleden een fotoalbum van vroeger weer eens onder ogen kreeg. Wat ik het leukste vond om te bekijken (naast mezelf, of mijn broer toen we klein waren) is de rest rondom ons heen. Wat hadden mijn ouders op de vensterbank staan, jee wat een oude kachel staat daar, wat voor een raar kleedje ligt er op de tafel, hee dat schilderij daar aan de muur, waar is dat gebleven.
Nou ja, sindsdien zorg ik dat er bij ons ook wel foto's tussen blijven zitten van de inrichting enzo, dus naast de mooie ingezoomde portretten blijft er veel om ook nog naar te kijken. Verder bewaar ik de foto's die mijn zoontje maakt ook altijd (hij doet dat al vanaf toen hij een (oude) camera van mij mocht vast houden en dat zijn toch ook hele leuke foto's. Hele andere dingen fotografeert hij en natuurlijk ook vanuit een heel ander perspectief. Ik heb bijvoorbeeld nog nooit de schuur gefotografeerd vanaf de vloer omhoog, zoon wel...erg grappig.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.