Wapen in huis
Mijn man schiet al een tijd bij een schietvereniging. En sinds gisteren heeft hij een eigen wapen in huis. Alles zoals het hoort. Dus een verlof, een kluis die goedgekeurd is door de politie etc.
Ik gun hem zijn hobby, maar ik heb er verder niks mee.
Sterker nog, ik merk dat ik er heel veel moeite mee heb dat er nou zo'n ding hier in huis is. Ik ben er onrustig van, heb ook slecht geslapen ervan.
Ik weet heus wel dat het allemaal veilig is en dat je met bijv een schaar ook heel veel schade aan kan richten, maar mijn gevoel gaat dus een andere kant op.
Wat zouden jullie ervan vinden als een huisgenoot zoiets in huis zou halen?
Ik zou daar heel veel moeite mee hebben. Wapens kunnen ook verkeerd gebruikt worden. Wel iets anders dan een mes of schaar. Je kunt ze ook prima op de vereniging bewaren. Waarom thuis hebben? Alleen bij mensen die jagen begrijp ik dat wel.
Ik zou geen vuurwapen willen in huis.
Waarom kan het wapen niet op de schietvereniging blijven? Thuis kan en mag je er toch niets mee, dus het is zo alleen maar onpraktischer
Hier diverse wapens in huis, voor de hobby. In een afgesloten kluis. Wapen en munitie zijn los van elkaar opgeborgen in de kluis.
Izza schreef op 25-02-2024 om 19:45:
Ik zou daar heel veel moeite mee hebben. Wapens kunnen ook verkeerd gebruikt worden. Wel iets anders dan een mes of schaar. Je kunt ze ook prima op de vereniging bewaren. Waarom thuis hebben? Alleen bij mensen die jagen begrijp ik dat wel.
Nee, op de vereniging bewaren kan en mag niet. Lekkere verzameling wapens dan voor inbrekers.
Meander schreef op 25-02-2024 om 19:53:
Hier diverse wapens in huis, voor de hobby. In een afgesloten kluis. Wapen en munitie zijn los van elkaar opgeborgen in de kluis.
En jouw partner (als je die hebt) vindt dat gewoon goed?
Nee dat zou ik niet willen
Ik zou dat niet in huis willen hebben. Brrr.
Wapens kunnen wel bij een vereniging bewaard worden. Hier in Limburg heeft zo ongeveer elk dorp een schutterij en de buksen worden daar regelmatig in het clubhuis bewaard. Uiteraard volgens voorschriften in een kluis waarvan de sleutel bewaard wordt bij degene bij wie het wapen op de vergunning staat. Er moet immers iemand verantwoordelijk voor zijn.
Persoonlijk zou ik niet graag wapens in huis hebben, maar het gesprek daarover zou ik vooraf voeren, niet na aanschaf pas. Ik zou mijn man overigens wel vertrouwen daarin dat hij er zorgvuldig mee omgaat en zich netjes aan de voorschriften houdt.
van een huisgenoot zou ik dat niet oke vinden natuurlijk maar mijn eigen man vertrouw ik dat hij mij niet neerschiet ook niet als hij kwaad is. En zichzelf zou hij ook niks aandoen. Dus een wapen in huis vind ik wel een veilig idee mocht de pleuris uitbreken. Dan kan man mij en de kinderen beschermen. Mijn zus heeft wapens in huis en dat is daar waar zij woont normaal. Doordat mensen van elkaar weten dat ze wapens hebben zorgt het er ook voor een stuk veiligheid je weet wat je kan gebeuren als je toch iemands terrein ongevraagd opkomt.
Moederkareltje schreef op 25-02-2024 om 21:01:
van een huisgenoot zou ik dat niet oke vinden natuurlijk maar mijn eigen man vertrouw ik dat hij mij niet neerschiet ook niet als hij kwaad is. En zichzelf zou hij ook niks aandoen. Dus een wapen in huis vind ik wel een veilig idee mocht de pleuris uitbreken. Dan kan man mij en de kinderen beschermen.
Daar zijn wapens dus niet voor bedoeld en als je het daarvoor gebruikt, raak je hoogstwaarschijnlijk je vergunning kwijt.
MamaE schreef op 25-02-2024 om 21:05:
[..]
Daar zijn wapens dus niet voor bedoeld en als je het daarvoor gebruikt, raak je hoogstwaarschijnlijk je vergunning kwijt.
Het idee vind ik fijn. Ik hoop inderdaad niet dat de pleuris ooit uitbreekt maar als die uitbreekt en een wapen redt mij zouden die regeltjes mij een rotzorg zijn. Een vergunning kwijt is wel het laatste waar ik me druk om zou maken.
MamaE schreef op 25-02-2024 om 20:56:
Wapens kunnen wel bij een vereniging bewaard worden. Hier in Limburg heeft zo ongeveer elk dorp een schutterij en de buksen worden daar regelmatig in het clubhuis bewaard. Uiteraard volgens voorschriften in een kluis waarvan de sleutel bewaard wordt bij degene bij wie het wapen op de vergunning staat. Er moet immers iemand verantwoordelijk voor zijn.
Persoonlijk zou ik niet graag wapens in huis hebben, maar het gesprek daarover zou ik vooraf voeren, niet na aanschaf pas. Ik zou mijn man overigens wel vertrouwen daarin dat hij er zorgvuldig mee omgaat en zich netjes aan de voorschriften houdt.
Daar zal best eens te makkelijk mee om worden gegaan, maar volgens de wet hoort dat wapen thuis in de kluis op het huisadres van degene die het verlof heeft gekregen. Schietverenigingen hebben ook een verlof voor de wapens die zij in bezit hebben en die horen ook op de vereniging te blijven.
En dat gesprek is wel gevoerd hoor. Mijn man dingen verbieden doe ik niet, ik verpest ook niet zijn pret en hij gaat er verstandig mee om.
Het is nu meer mijn onrust waar ik last van heb.
Moederkareltje schreef op 25-02-2024 om 21:01:
van een huisgenoot zou ik dat niet oke vinden natuurlijk maar mijn eigen man vertrouw ik dat hij mij niet neerschiet ook niet als hij kwaad is. En zichzelf zou hij ook niks aandoen. Dus een wapen in huis vind ik wel een veilig idee mocht de pleuris uitbreken. Dan kan man mij en de kinderen beschermen. Mijn zus heeft wapens in huis en dat is daar waar zij woont normaal. Doordat mensen van elkaar weten dat ze wapens hebben zorgt het er ook voor een stuk veiligheid je weet wat je kan gebeuren als je toch iemands terrein ongevraagd opkomt.
Statistisch gezien is bij mijn weten de pleuris waar een vrouw het meeste van te vrezen heeft een (ex) partner die de kolder in de kop krijgt. Dus ik geloof niet zo in de beschermende werking van een vuurwapen van de man des huizes.
Trouwens, als er ineens een inbreker naast je bed staat heb je die kluis ook niet ineens open
yasmijn27 schreef op 25-02-2024 om 21:33:
[..]
Daar zal best eens te makkelijk mee om worden gegaan, maar volgens de wet hoort dat wapen thuis in de kluis op het huisadres van degene die het verlof heeft gekregen. Schietverenigingen hebben ook een verlof voor de wapens die zij in bezit hebben en die horen ook op de vereniging te blijven.
En dat gesprek is wel gevoerd hoor. Mijn man dingen verbieden doe ik niet, ik verpest ook niet zijn pret en hij gaat er verstandig mee om.Het is nu meer mijn onrust waar ik last van heb.
Ik weet niet helemaal precies hoe dat zit, maar er zijn mensen die een wapenvergunning hebben omdat ze op schuttersfeesten verantwoordelijk zijn voor vervoer en beheer van de wapens. De wapens blijven in een afgesloten kluis in het verenigingslokaal, maar de sleutel van die kluis ligt niet in het gebouw, maar bij iemand met een wapenvergunning.
Kun je je onrust met je man bespreken, waar hem dat in zit?
MamaE schreef op 25-02-2024 om 21:41:
[..]
Ik weet niet helemaal precies hoe dat zit, maar er zijn mensen die een wapenvergunning hebben omdat ze op schuttersfeesten verantwoordelijk zijn voor vervoer en beheer van de wapens. De wapens blijven in een afgesloten kluis in het verenigingslokaal, maar de sleutel van die kluis ligt niet in het gebouw, maar bij iemand met een wapenvergunning.
Kun je je onrust met je man bespreken, waar hem dat in zit?
Tuurlijk kan ik dat met hem.bespreken. Voor hem is het een sportatribuut. Voor mij iets waarmee je mens of dier dood kunt maken.
Hij en onze dochter hebben ook jaren aan boogschieten gedaan, gek genoeg vond ik dat dus gewoon leuk.Terwijl die grote bogen natuurlijk ook best link kunnen zijn.
Mjn gevoel is gewoon niet logisch eigenlijk, maar het is er wel. Ik.hoop dat het verdwijnt.