Wat herinner jij je van sinterklaas nog?

De bouwwerken en gedichten

Al in mijn eerste herinneringen vierden wij Sinterklaas samen met een bevriend gezin, dat vier kinderen in ongeveer dezelfde leeftijd als wij telde. Wij gingen ook samen met hen op vakantie en kwamen geregeld bij elkaar over de vloer. De vaders en moeders leefden zich in de weken voor Sinterklaas helemaal uit in prachtige surprisebouwwerken en lange, maar immer hilarische gedichten. Doorgeefcadeaus, speurtochten door het huis, het is allemaal voorbij gekomen.
Bij ons heeft nooit een Piet uit de buurt op de deur gebonsd. Nee, wij gingen met de moeders in het huis dat dat jaar de Sintlocatie vormde plotseling op een slaapkamer chocomelk drinken terwijl er beneden geheimzinnige dingen plaatsvonden. Als we met z'n allen naar beneden werden geroepen, stond daar dan altijd een enorm object klaar, waar alle in surprise verpakte cadeaus in en omheen lagen: het ene jaar een grote stoomboot, het andere jaar een locomotief, ik herinner me nog een indianentent, een gigantische schooltas... Ongetwijfeld heeft die start ertoe bijgedragen dat ik nog immer een enthousiast sinterklazer ben. De enorme objecten zijn verdwenen toen ik een jaar of 14, 15 was, de surprises en gedichten en het enorme plezier zijn gebleven - eerst nog steeds "thuis" met de aanhang van de kinderen erbij en nu in mijn eigen gezin. Voor het eerst hadden de kinderen dit jaar ook een surprise, naast de gedichten. Ouderwets dikke pret hebben we hier gehad.

Cindy!

Precies zo'n boom kreeg ik als zevenjarige toen ik met hersenvliesontsteking in het ziekenhuis lag; o, wat was hij geweldig, die boom. Ik zie hem nog zo voor me, met van die schotjes tussen de 'kamertjes'. En met Fabuland heb ik me ook wezenloos gespeeld, ik zou maar wat graag nog wat doosjes Fabuland aanschaffen voor onze peuter.
Groetjes
Massi

Dat is 'm!

Cindy, dat is hem helemaal. Ik was die stomme witte bedjes vergeten waar die poppetjes altijd vanaf vielen. En de schommel en dat trapje, goh. Echt superleuk. Ik ga zo eens googlen of er nog zoiets te krijgen is voor dochter. Ik zag pas nog een soort boom in een speelgoedwinkel, maar hij was niet half zo leuk en veel te roze.
Groetjes
Massi

Snik

die wilde ik altijd, maar kreeg hem niet. Onlangs had iemand hem hier in de verkoop, maar vroeg er een vermogen voor!!!

Jeetje, die boom!

Die kreeg mijn jongste zusje ook een keer voor sinterklaas. Wat waren wij jaloers.

Mijn moeder heeft hem nog, de kleinkinderen spelen er nog altijd graag mee.

Mijn zoons niet, helaas. Dat zijn geen poppenjongens.

Ik, daarentegen, moet mij soms inhouden om niet uren met dat Treehouse te gaan spelen als we bij mijn ouders zijn.

Margje

Dat legomeisje

Temet, die advertentie uit Lara's posting hieronder (bedankt voor de tip, had 'm niet gezien) legt op briljante wijze de vinger op de zere plek. Ik heb talloze jeugdfoto's van mezelf (ben van '73, beetje die generatie dus) waarop niet eens duidelijk is of ik een jongetje of meisje ben. Nu heb ik een dochter die helemaal opgaat in haar 'meisjezijn'. Ik heb er zo mijn bedenkingen bij, maar hoop ook dat ik haar over een paar jaar met rationele argumenten zal kunnen overtuigen (als dat nog nodig is).
En die boom blijft mooi, heel begrijpelijk dat margjes vingers jeuken als ze hem ziet -wat fantastisch dat je ouders hem nog hebben staan, margje! Bij ons overleefde speelgoed niet, echt nooit, want we hadden acht kinderen thuis en tig pleegkinderen. Jammer eigenlijk, ik had ook graag nog wat Fabuland in mijn bezit gehad. Gelukkig heb ik nog wel een hele rij W.G. van der Hulst ("en het kannetje zei: kloek!") voor als dochter eraan toe is.
Groetjes
Massi