Off-topic discussies Off-topic discussies

Off-topic discussies

Massi Nissa

Massi Nissa

11-02-2012 om 15:06

Wat is jouw basishumeur?

Rare vraag misschien, maar ik loop al een poosje na te denken over het fenomeen humeur. Ik ken mensen die meestal vrolijk zijn, tenzij x. Er zijn ook mensen die standaard wat wantrouwig en standoffish zijn. Je hebt zeurkousen en manische optimisten en zwartgalligen. Iedereen heeft in elk geval een soort 'default stand' vanwaaruit je opereert (tenzij x). Ik heb dus niet per definitie over karakter, dat is een te groot woord voor deze zaterdagvraag. Gewoon humeur. Wat is jouw basishumeur? Of vind je humeur en karakter hetzelfde, of heb jij elke dag een ander humeur, of vind je de vraag onzinnig omdat ik duidelijk niets van psychologie afweet? Vertel.
Groetjes
Massi


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Zwartkijkende optimist

Hoi Massi,
ik zie vaak overal de problemen van, zo ben ik opgevoed. Maar de laatste jaren na een grote inzinking zie ik wel enorm alle kleine leuke dingen. Dus ik geniet wel heel veel. Soms zelfs tot ergernis van mijn omgeving....
Terwijl ik tegelijkertijd nog steeds vaak en onnodig bang ben.

Type blije eikel

las in een blad dat er een type "blije eikel" bestaat, een type dat heel irritant blijkt te zijn. Ik herkende mezelf er wel in. Meestal positief, zelde negatief gestemd. Geniet van vogeltjes, zonnetje, spelende kinderen en dat soort sentimentele dingen. Zie vrijwel altijd de goede kant van dingen en als ik ze niet zie, doe ik mijn best ze toch te zien.
Nooit neerslachtig, of zelden in elk geval. Merk dat ik nu mijn moeder met een ernstige, levensbedreigende ziekte is opgenomen dat ik ineens levensvreugde verlies. Dat is in jaren niet voorgekomen, kan me het niet herinneren, ondanks dat dit huis zijn kruis ook kent.

Negatieveling

die altijd wel haar mening over iets of iemand kwijt moet, ik ben ook vaak moe, teleurgesteld, geirriteerd, gedeprimeerd, getraumatiseerd.
En dan tussendoor merk ik dat ik opeens heel positief ben over iets en dat ook uit, nou die momenten die probeer ik vaker te krijgen

En dan heb ik heeeel zelden dat ik iemand tegen kom met dezelfde type gestoorde zwarte bui of juist heel beeldend dingen zegt met veel armgebaren en dan lig ik volledig in een deuk.

Ja waren er maar mensen zoals ik, dan zou ik meer lachen

Oh ja

mensen die altijd optimistisch en vrolijk zijn die vind ik intimiderend.

Biene M.

Biene M.

11-02-2012 om 17:13

Leuke vraag

Ik denk dat ik in principe opgewekt ben. Alhoewel ik nu meerdere dingen in mijn leven wat stroever gaan ook wel in een zorgelijke/piekerstand kan schieten. En snel heel boos ben. En meer zeur dan gewoonlijk. Maar zolang ik niet depressief ben kan ik altijd wel heel goed genieten van kleine dingen. Alhoewel ik dat eigenlijk weer los vind staan van mijn opgewekte humeur

En wat is jouw basishumeur, Massi?

mijk

mijk

11-02-2012 om 19:18

Onmogelijke vraag

dacht ik en toen las ik het antwoord van rode beuk en dacht ik:"Ja!Zo ben ik ook!

Een zwartkijkende optimist!

Mijk

He gezellig mijk

Ik had trouwens net mijn vader aan de lijn. Mannen (zoon en echtgenoot) hadden een grote toertocht geschaatst.
Zegt mijn bejaarde vader "Fijn dat ze terug zijn, ze hadden ook lelijk kunnen vallen!"

Wat een pisopmerking.

Chippie

Chippie

11-02-2012 om 21:23

Ik ben...

Ik ben een optimistisch, niet stressig, zorgeloos type. Zorgeloos klinkt wat nonchalant maar ik schiet niet zo snel in de stress en negativiteit van (kleine) problemen. Gisteren stond ik een uur in een file (ongeluk) dan bedenk ik me: gelukkig ik ben er nog en mijn auto is heel, ik geniet van mijn nieuwen karretje, relaxmomentje voor mezelf en kids blij want we aten friet. Ik zou het denk ik ook heel erg vinden als ik een sikkeneurig type zou zijn. Ik knijp me soms echt in de arm (want ja, ook ik vergeet wel eens echt van al die goede dingen te genieten): allemaal gezond, nog steeds verliefd, drie geweldige kids, we wonen heerlijk, we kunnen doen en laten wat we willen...

Kaaskopje

Kaaskopje

11-02-2012 om 23:20

Opgewekt

In de basis ben ik opgewekt, tenminste... ik wil graag alles positief bekijken. Dat lukt niet altijd. Dan kom ik bijvoorbeeld thuis na een dag werken, doe de voordeur open en zie ... bam... rotzooi overal! Daar móet ik dan iets van zeggen. Niet eerst gezellig 'dag lieverds, blij dat ik thuis ben', maar 'jeetje, is hier een bom ontploft?' Geen leuke binnenkomer dus. Of als de kinderen iets gaan doen, wat ik ze heus wel gun, komt er vaak eerst een 'maar' uit. ... maar kijk je wel uit?, ... maar waar doe je dat dan van?, ... maar met wie ga je dan?
De omschrijving opgewekte eikel... Opgewekt in combinatie met eikel kwam even hard bij mij binnen. (DWWDD ook gezien donderdag 9 februari? http://dewerelddraaitdoor.vara.nl/media/87042 Het hele gesprek met Paulien Cornelisse is leuk, maar ongeveer bij 06.30 begint ze over 'komt hard bij me binnen'). Maar ik kan me voorstellen dat mensen mij wel eens een opgewekte eikel vinden. Als iemand áltijd maar het goede in een ander wil zien, is ook vermoeiend.

Oef

Lastig!
Basishumeur: welwillend is een goede. Ik wil wel.. Optimistisch, geduldig en gezellig zijn. Dat lukt zeker rond vrienden en zelfs vreemden. En zelfs rondom mijn man vaak genoeg!
Alleen oudste zoon krijgt het wel te verduren want die ziet mij het meest en lijkt ook meest op mij.
Ik ben zwartgallig en cynisch maar met een zonnig-relativerende zelfspot-rand. Want intussen heb ik toch een mooi leventje en mezelf om tijd mee door te brengen!

app-sent

Maylise

Maylise

11-02-2012 om 23:50

Gelijkmatig

ik ben niet extreem optimistisch maar ook niet echt negatief. ik ben redelijk gelijkmatig van humeur. Eigenlijk meestal wel redelijk opgewekt. niet opgewekt in de zin dat ik de hele dag loop te zingen maar ik zie dingen meestal wel van de lichte kant. ik kan overigens wel enorm ontploffen maar dat komt niet zo vaak voor. Ik ben meestal redelijk relaxed, dat is althans wel mijn streven.

Massi Nissa

Massi Nissa

12-02-2012 om 08:29

Leuk!

Wat een leuke reacties, dank dank. Ik ben zelf een blije, nerveuze kortkont. Blij want mijn (en het) leven is mooi. Die zenuwen worden per jaar iets minder. Ik heb jarenlang half onbewust geloofd dat zenuwen en zorgen een soort bezwering vormden tegen allerlei onheil. Ik word nu elk jaar een beetje relaxter, tenslotte ben ik al 38 en is de hemel nog steeds niet op mijn hoofd gevallen. Blij ben ik altijd al geweest, behalve in de puberteit. En een kortkont zal ik altijd blijven, vrees ik. Ik heb een vreselijk kort lontje en heb nog te weinig controle over heftige emoties.
O en de reden dat ik de vraag stel: ik merk dat ik sommige mensen in mijn leven actief mijd (erger dan vroeger) omdat hun basishumeur mij negatief beinvloedt. Mensen die overal een probleem van maken bijvoorbeeld. Mensen die zich nergens overheen kunnen zetten. Slachtofferverslaafden. Krengen die naar anderen uithalen om er zelf een beter gevoel aan over te houden. Ik ben blijkbaar vreselijk gevoelig voor andermans basishumeur - incidentele uitschieters tellen natuurlijk niet. Vandaar mijn vraag.
Groetjes
Massi

Sascha2

Sascha2

12-02-2012 om 09:06

Wisselend

Ik ben volgens mij wel een optimist. Kan positief naar grote onverwachte veranderingen kijken. Tegelijkertijd ben ik enorm onzeker, wat maakt dat ik me soms zelf heel triest kan voelen en me door juist hele kleine dingen uit het veld kan laten slaan. Ongeduldig: volmondig ja. Sjagrijnig: regelmatig als ik een tekort aan slaap heb. Maar over het algemeen kan ik de dag wel met een lach tegemoet treden.

Ook

Massi, wat jij beschrijft, dat het basishumeur van iemand je beinvloedt, dat heb ik ook. Ik mijd ook een bepaald soort mensen, vooral ook de mensen die jij beschrijft.

Kiki

Kiki

12-02-2012 om 10:16

Leuke vraag en ik heb er lang over na moeten denken

Want ik kan mezelf wel vrolijk vinden, maar vindt de rest van de wereld dat wel.
Ik denk dat ik wel vrolijk en goedgehumeurd ben. Mijn man is een zwartkijker en ziet overal beren op de weg, ik schiet die beren er altijd weer af met mijn zorgeloze "het komt allemaal wel terecht"-mentaliteit.

Je merkt het ook dat op het moment dat ik het allemaal even niet meer zie zitten, (net een verhuizing achter de rug wat niet het beste in mij naar boven haalt) er frictie ontstaat tussen mijn man en mij. Want mijn man irriteert en rekent op mijn relativerende "het zal wel meevallen"-reactie. Ik "moet" dus wel gelijkmatig en gezellig zijn bij tijden van stress (en dat stress moet je ruim zien hoor, we hebben niet zoveel stress in ons leven) omdat hij anders in overtreffende trap zorgelijk en zwart gaat zitten zijn.

Dat wil niet zeggen dat ik nooit een ochtendhumeur heb hoor, als ik wakker word gemaakt van door kinderen die gelijk gaan gillen en schreeuwen en ruziën zodat ik uiteindelijk drie huilende kinderen om me heen heb zonder koffie gehad te hebben, wil ik best sacherijnig reageren.

Nely

Nely

12-02-2012 om 13:02

Grotendeels "blije eikel"

zoals Shanti omschreef.

Natuurlijk zijn er wel eens dagen waarop ik geen "blije eikel" ben maar dat gebeurt niet vaak.

Kobalt

Kobalt

12-02-2012 om 14:22

Laatst

Laatst zei iemand (die ik oppervlakkig ken) tegen mij: 'Met jou gaat het zeker wel goed, want je bent altijd vrolijk.'
En daar schrok ik van, want ik voel me helemaal niet altijd vrolijk. Ik ben een piekeraar, regelmatig somber en ik heb altijd veel kritiek op mensen en dingen (het meeste nog op mezelf). Ik vind het leven maar lastig en ik kan moeilijk tevreden met mezelf zijn. Maar op de een of andere manier laat ik dat schijnbaar niet merken.

Wat is dan mijn humeur? Voor mij toch wel hoe ik me voel en niet hoe ik overkom. Ik denk dat ik dan toch een masker opzet, als ik bij anderen ben. En bah, dat vind ik helemaal geen leuke gedachte.

Optimistisch

Ben ook altijd tamelijk optimistisch en praktisch. Wat onverstoorbaar. Kan me voorstellen dat dat ook weleens wat kan irriteren maar dan vooral bij mensen die daar zelf veel moeite voor moeten doen. En ik kan natuurlijk ook een leeuw zijn als het om mijn kinderen gaat, dat dan weer wel. Dat kan ook irriteren.

Dendy Pearson

Dendy Pearson

12-02-2012 om 21:27

Ook een blije eikel

Ik ben vrij makkelijk, maar me niet zo snel druk. Ik moet ook al snel lachen om dingen die een ander niet ziet of juist om dingen die een ander zou storen. Mijn man vindt mij soms erg irritant

Dendy

Dendy Pearson

Dendy Pearson

12-02-2012 om 21:29

Aanvulling

Ik kan me mateloos ergeren aan van die zwartkijkers die in staat zijn om met hun slechte humeur de sfeer te bepalen. Van die mensen die overal wat negatiefs in zien.

Dendy

Valkyre

Valkyre

13-02-2012 om 09:08

Moeilijke vraag!

Ik denk dat ik net als sacha, izar en anderen meer dan 1 kant heb. Over het algemeen wel vrolijk en optimistisch, maar ook vaak ongeduldig, snel geirriteerd in geval van slaapgebrek of hormonale schommelingen, en helaas zit ook de aanleg voor depressiviteit in mij. Mijn moeder noemde mij vroeger een "Jantje lacht, Jantje huilt," en dat klopt nog steeds; ik sta dicht op mijn emoties. Niks mis mee, zolang ik me er niet door uit het lood laat slaan, vind ik.

Wat je zegt over mensen met zo'n negatieve inslag vind ik heel herkenbaar, Massi. Die mensen noem ik "wet blankets:" ze zuigen de warmte en levensvreugde uit je. Ik probeer dat soort mensen op afstand te houden. Ooit had ik een vriendin die zo was. Als ik bij haar was geweest, kwam ik met hoofdpijn weer thuis, zoveel energie zoog ze uit me. Dat soort situaties probeer ik dus nu te vermijden - ik wil energie over hebben voor mezelf en mijn gezin. Positieve energie, wel te verstaan

groet, Valkyre

Isabella

Isabella

13-02-2012 om 10:03

Leuke vraag

Zit al een hele poos over het antwoord te denken. Ik denk dat mijn basishumeur gewoon opgewekt is. Ben misschien wel iemand die een beetje beren op de weg ziet, hoewel dit in de loop der jaren wel minder is geworden.

JIp

JIp

13-02-2012 om 10:22

Vrolijk, optimistisch, wantrouwend, naief

Ik ben een vrolijke optimist, met een ochtendhumeur. Ik kan in bepaalde situaties heel erg naief zijn, maar ik kan ook het slechtste van iemand denken terwijl mijn man dat juist weer niet doet. Mijn intuitie zegt me dan dat ik het niet moet vertrouwen...

Ik heb 3 jr geleden kanker gehad, en mijn kansen waren goed dus ging ik voor de volle 1000% voor mijn genezing. Mijn moeder (die mij altijd een pessimist noemt) is achter mijn rug om naar de huisarts gegaan, want ik was zo positief dat kon toch helemaal niet, ik had kanker...) Nu valt het me steeds meer op dat mijn moeder altijd klaagt, en altijd iets op anderen heeft aan te merken, op de politiek, want ze heeft het zo slecht. Maar tegelijkertijd heeft ze niet veel en is ze niet sjacherijnig. Ik merk wel dat ik zo niet wil zijn, ik ben heel gelukkig met mijn man, 3 gezonde kinderen (waarvan 1 met pddnos)ik ben weer gezond, en hoop dit ook te blijven, we wonen gezellig, hebben leuke mensen om ons heen...Ik zeg mijn kinderen altijd: vriendelijk zijn kost je niets......

Goh voel ik mij zowaar

ontzettend aangesproken. Hmm, vergal ik de sfeer, ja misschien soms wel. Iemand kwetsen voor mijn eigen wellbeing doe ik dan weer niet, ik ben ook nooit jaloers.

hm misschien val ik dan toch wel mee. Iig ik kan niet vrolijk doen, ik ben het of ik ben het niet, dat is wel een handicap denk ik. En sinds ik besloten heb dat ik gewoon mag zijn wie ik ben ga ik dus ook niet meer proberen vrolijk te doen want dan kom ik heel raar zenuwachtig eng lachend over.

Irene

Irene

13-02-2012 om 11:35

Nurks

Dat vind ik nou een mooi woord, nurks, en dat omschrijft ook wel een beetje mijn basishumeur. Ik ben nurks: Een beetje mopperig, een beetje negatief, een beetje ongeduldig... Overigens doe ik er al jaaaaren mijn best voor om een wat opgewekter basishouding te kweken, maar echt succesvol is dat (tot op heden) niet.
Ik heb een buurvrouw die altijd vrolijk is. ALTIJD. Daar kan ik dus echt niet tegen, zo iemand wantrouw ik in hoge mate.
Sowieso ben ik extreem gevoelig voor onoprechtheid. Ik heb er een sterke antenne voor en ik reageer er hevig op (niet altijd naar buiten toe bedoel ik, maar intern voel ik het wel). Mijn man vind het wel eens vermoeiend dat ik altijd elke emotie oppik (vooral als ik ze vervolgens onjuist interpreteer...)

Manda

Ik vind je leuk hoor. Je kan net zo hard mopperen als jubelen en bent nooit te beroerd toe te geven dat je het misschien anders moet doen.

Laatst moest ik zelfs aan je denken. Ik had wat van die weken achter de rug waar er zo vijf keer per dag iets irritants, tijdrovends en storends voordeed. Toen ik daarna ook nog een fonkelnieuwe Volvo SUV van zijn achterlicht en bumper ontdeed (en mijn eigen auto daarmee van voor tot achter indeukte) door een stom hoopje sneeuw had ik het helemaal gehad. Ik had zin om ongelooflijk te mopperen, klagen en schelden op alles en iedereen. Maar waar vond ik een luisterend oor? Niet bij schoonzus, die was net bevallen en zat op een rose wolk. Niet bij mijn man, want die gaat altijd zeggen: "Wat wil je dat ik voor je doe", en da's heel lief maar daar had ik even geen behoefte aan. Ook niet die vriendin die zo fijn kan relativeren, daar had ik ook geen zin in. Gelukkig heb ik dan nog mijn beste vriendin die zo'n klaagzang met een hoop gevloek en gefoeter wel kan waarderen en zelf volop meedoet. Echt louterend. Ik dacht nog: als C niet thuis is, rij ik door naar Haarlem en ga ik tegen Manda mopperen, die vindt dat ook wel lekker. Toch?

skik

Ha skik en herkenning

klagende mensen zijn hier altijd welkom en dan moeten ze het vol uitgooien, heerlijk weer een verzetje.

En heel herkenbaar "wat wil je dat ik voor je doe" Zo'n dooddoener !! Of nog erger "wat wil je dat ik zeg dan? "

"ik kan het niet meer opbrengen op te staan en te douchen laat staan mezelf op te maken, een schone onderbroek was vanochtend al een heel karwei",

"ik haat de mensheid en vooral audi rijders",

"kan je mij vol in mijn gezicht slaan als ik over een 3e kind begin want grutjes wat zijn ze moeilijk,

en dan ook nog sneeuw, bah sneeuw,

en dan ook nog die hitte in de zomer, bah hitte,

vreselijk de uitverkoop, ik kan niets vinden in winkels, ik haat cassieres die je niet aankijken, oh had ik al verteld dat ik blaaat blaaaat".

Zo he he dat is er weer uit, wijntje dan maar ?

Ik heb altijd moeite met nieuwe mensen (of eigenlijk ik niet, ik ren op nieuwe mensen af als een jonge blije hond met bijhorend ongenuanceerd gesnuffel over politiek, geld en geloof (ja vreselijk ik kan het niet laten).

Die moeten dus heel erg aan mij 'wennen' en dat kan dan jaren duren totdat ik weer verhuis, haha.

Rafelkap

Rafelkap

13-02-2012 om 15:22

Ingewikkeld

Dat is een ingewikkelde vraag, niemand heeft 1 humeur denk ik.
Ik voel mij een opgewekte angsthaas.

Manda

ik moet lachen over jouw ergenissen, dat vind ik namelijk ook heerijk om te doen Verder ben ik heel positief hoor, maar ik vind het soms verrukkelijk om mensen in hokjes te zetten en dan lekker erop foeteren!!
Ben ik misschien toch wel niet helemaal zo'n blije eikel...

Rieke

Rieke

13-02-2012 om 16:31

Leuk om over na te denken

Mijn basishumeur is vrij neutraal, geen uitschieters. Zeker geen opgewekte persoon. Maar ook geen sjagerijn. Evenwichtig, dat lijkt er het meest op, met een nurkse ondertoon. Mijn vader zei vroeger altijd: het is alles of niks met jou. Soms is dat nog steeds zo.
Mijn kinderen kunnen energie uit mij zuigen, daar kan ik heel kribbig van worden. Andere mensen die energie zuigen of me negatief beinvloeden probeer ik te mijden.
En van heel positieve opgewekte mensen wordt ik eerlijk gezegd op den duur tegendradig. Daar kan ik niet tegen, zeker als het niet oprecht is. En als het wel oprecht is wordt ik achterdochtig. Zoveel opgewektheid daar kan ik niet tegen.
Het humeur van Manda spreekt mij erg aan, gooi eruit wat je op je hart hebt. Ik heb een poos in het buitenland gewoond, met warmbloedige lichtgeraakte personen. Dar heb ik geleerd om mezelf te zijn, eruit gooien wat je dwars zit, dat klaart de lucht op. En no hard feelings achteraf.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.