Wat was je vreselijkste examen ooit en waarom?

Pffff, mondelingen...

Dan ga ik half dood van ellende hoor, bij een mondeling. Vurschrikkulluk. Geldt trouwens ook voor sollicitaties, ik weet niet wat het is dat mij dan overneemt .
Hoe ik ooit met voldoendes uit mondelingen Engels en Duits ben gekomen is me dus nog steeds een raadsel. Vooral bij Duits, toen er een 2e leraar schuin achter me zat en middenin mijn gloedvolle betoog tegen mijn eigen schattige stokoude leraartje onderbrak met: kun je wat harder praten, ik versta je niet (en dat dan in het Duits). BAM, weg concentratie, en bedankt!
De boeken (20 voor Nederlands, 14 voor Duits en 12 voor Engels, en Engels moest dan ook nog bij elkaar minstens 2000 pagina's zijn) had ik trouwens keurig allemaal gelezen, daar lag het niet aan. Ik was veel te braaf om er eentje over te durven slaan

Bij Latijn moesten we voor de schoolonderzoeken net als bij Margje bergen tekst uit ons hoofd leren. Op ongeveer de helft liep ik compleet vast, er kwam echt niks meer binnen en ik vertrouwde ten einde raad maar op mijn vrij redelijke woordenkennis, zodat ik desnoods ter plekke nog even wat zinnen kon vertalen. Pure mazzel dus dat ik er eentje voor mijn neus kreeg uit de eerste helft, een tekst waar we eindeloos over gedaan hadden en die ik dus best goed kende. Pfieuw. Wij mochten daar trouwens wel het woordenboek bij, maar we waren terdege gewaarschuwd: de tijd was echt veel te kort om veel te gaan opzoeken, dus niks leren en vertrouwen op het woordenboek zou geen slimme zet zijn.

Rijexamen was ook vermeldenswaard. Ik had maandenlang met mijn instructeur alle mogelijke routes gereden en de valkuilen in mijn hersens gestampt, behalve 1, want van die route was steeds een deel afgezet wegens wegwerkzaamheden. Laat die weg nou vrijgegeven worden op de dag van mijn examen... Dus wat deed die sneaky examinator... juist, die koos natuurlijk DIE route. (Mijn instructeur vermoedde dat al, dus had me vantevoren gewaarschuwd.) Nouja, dat heeft als voordeel dat je wel extra alert bent, omdat die hele route onbekend terrein was. Misschien dat het daaraan lag dat ik 1 fractie van een seconde eerder op de rem stampte dan de examinator, toen 10 minuten na het begin van het examen een sufferd die helemaal geen voorrang had ons bijna ramde, vanuit een zeer onoverzichtelijk hoekje. Hij remde wel mee, maar ik was vlugger. Geen schade gelukkig maar dat scheelde maar een haartje. Daarna zat ik wat meer ontspannen achter het stuur, want ik dacht: okee, nu ben ik dus gezakt!
Ik had trouwens ook een soort meneer Van der Bunt (was dat regio Midden-Brabant toevallig?), hij deed niet anders dan nurks zwijgen onderweg, brrrrrr. Dat had als effect dat ik in mijn zenuwen maar zat te ratelen en alles uitlegde wat ik ging doen. "Ja, ik weet dat ik iets te hard rijd nu op deze invoegstrook, maar ik wil even die vrachtwagen voor blijven..." Blablablabla. Het achteruit inparkeren ging fantastisch goed (jammer dat mijn instructeur mijn enige geslaagde poging tot dan toe niet heeft gezien ) en toen was het klaar.
Meneer Nurks ging zijn jas ophangen en zijn hoed, ging er uitgebreid voor zitten en bleef maar schrijven, terwijl ik mijn nagels afkloof (dat doe ik anders noooooit!) en niks durfde vragen. En net toen ik bijna in snikken wilde uitbarsten sprak hij langs zijn neus weg: "Ja je bent wel geslaagd hoor." Ik moest het hem 3x laten herhalen want ik geloofde mijn oren niet

En daarna kwamen alle zenuwen eruit en heb ik zo giga staan stuntelen met telefoonkwartjes (ik wilde mijn man bellen en mijn ouders) dat mijn instructeur nog heel lang na heeft zitten lachen.
Pfoe hee, dat alles is alweer 20 jaar geleden

Oja, ook nog 1 leuk examen: de dag nadat toennogvriendje (inmiddels bijna 21 jaar mee getrouwd) en ik verkering kregen, had ik een examen van mijn vervolgopleiding. Ik had het redelijk geleerd, maar die dag was ik helemaal op vleugeltjes van verliefdheid en heb, ondanks dat ik die nacht ervoor amper heb geslapen, mijn eerste en enige 10 gescoord op een examen

Leuk draadje!

Hier wat ervaringen van mij:

Rijexamen. Twee keer gezakt, waarvan de tweede keer door ingreep (heel plots, weet eigenlijk niet eens wat er echt gebeurde, iets met uitparkerende auto achter dubbelgeparkeerde vrachtauto, terwijl ik verder, ook volgens meerijdende instructeur, 'een aardig ritje' had gereden). De derde keer (het was CBR Amsterdam) reden we richting Halfweg en via Rottepolderplein naar Badhoevedorp. Een heel bijzondere ervaring want ik daar nog nooit gereden -was blijkbaar geen standaardexamenroute.

Eindexamen: Heb ik gedaan in een soort van 'hoger bewustzijn'. Dat soort pieken kan ik wel. Ik vond de schoolonderzoeken etc (elke dag weer komen, weer poefwerkje-tje, weer huiswerkje, etc, tig vakken op een dag) veel erger. Voor Engels haalde ik met pijn en moeite een 7.4 voor het Schoolonderzoek. Op het Eindexamen knalde ik er in een uurtje een 9.6 uit. Mijn leraar vind waarschijnlijk nog steeds dat die 9 op mijn eindlijst onverdiend is -wat ik eigenlijk met hem eens ben.

Leeslijsten: heb ik verdrongen, wat een ramp. Oja: Ik heb De Aanslag ook gelezen, het enige dat ik herinner was dat (volgens één of andere recensie) dat terrarium symbool was voor het feit dat de hoofdpersoon (wie?) koudbloedig en gevoelloos was. Duh. Sindsdien alleen nog maar SF gelezen. Ik vind 42 een veel beter antwoord.

Mondelingen kon ik ook niet (iig in de leeslijstentijd). Pas op de universiteit werd ik een beetje handig met mondelingen, toen ik in de gaten kreeg, dat ik gewoon ergens moest beginnen met vertellen wat ik wist. Tis net als op t forum, je lijkt alwetend, als je af en toe maar met veel overtuiging wat obscure feiten opdient

Dienstkeuring

Geen examen, wel een heel speciale ervaring: Dienstkeuring. IQ-testjes met staatsgeheim er op, na 15 minuten alle vragen af en daarna rondkijken en zien dat bijna iedereen nog zit te zwoegen. Ogentestjes/kleurenblindheid etc waarbij de assistent (is het een doktersassistent?) de test zovaak heeft afgenomen, dat hij niet eens kijkt maar gewoon uit het hoofd weet of je t goede anwtoord geeft. En dan, om kwart voor 5, de keuringsarts. 'Heb je niet zo'n zin in dienst? Dan keur ik je toch af? Kan ik meteen naar huis, want je ben de laatste.'

Wiskunde examen

en dat als dochter van een wiskundige. Ik keek naar mijn blaadje en wist helemaal niets meer. Blanco-blaadje ingeleverd en ik wist zeker dat ik gezakt was.
Toen ik uiteindelijk een 6 kreeg (en daarmee een voldoende op mijn eindlijst kreeg) wist ik dat dat onmogelijk was.
Of ze hebben de examens verwisseld of mijn leraar wilde van mij af en heeft een deel van mijn examen gemaakt. Ik had niets ingevuld in ieder geval.

Frans mondeling, ik bakte er geen hout van. Die 4 die ik kreeg was echt niet verdiend. Frans was ook het enige vak waar ik een onvoldoende stond.

Geschiedenistentamen, een 9,6 gekregen. Jippie, dat is fijn. Een week daarna werden we allemaal bij de directeur geroepen, dat de geschiedenislerares op non-actief stond omdat ze had gefraudeerd bij het nakijken en dat we het tentamen over moesten doen. Ik was zo boos, want ze hadden eerst alle tentamens opnieuw nagekeken en mijn cijfer klopte gewoon. Toch moest ik het over doen en scoorde daarna lager.

Rij-examen, de eerste keer zo zenuwachtig dat ik voor een vrachtwagen wilde oversteken. Hartstikke gezakt.
De tweede keer ook een soort meneer van der Bunt (in Rijswijk) Ik reed het terrein af en kreeg gelijk een wegafzetting voor mijn kiezen waar ik langs moet. Ik aarzelde te lang naar zijn zin en hij beet me toe "ga er nou gewoon langs, waar zit je op te wachten" Ik had gelijk zo'n black-out dat ik het helemaal niet meer wist.

De derde keer dezelfde meneer van der Bunt, dus ik had me er al bij neergelegd dat ik het niet zou halen. En reed heel ontspannen mijn rondje en toen haalde ik het.

Mijn Nederlandse mondeling, die ik helemaal vergeten was. Ik was met vriendinnen in de stad en bedacht ineens dat ik een mondeling had.
Ik weer terug racen, kom buiten adem het lokaal in rennen. Ik had de helft van de boeken ongeveer gelezen, de rest met uittreksels gedaan. Maar ik had toch een 9
En waarom ik geen 10 had kwam ook (het wordt saai) door de aanslag
Wat is het motief van de aanslag. Dus ik wat motieven opgenoemd. Nee dat wilde hij niet horen. Het motief was ..... Steen! Anton STEENwijk, hij gooide een dobbelSTEEN, er werd een STEEN door de spiegel gegooid en zo nog het een en ander.
Dat heb ik Mulisch nooit meer vergeven, toen hij overleed was ook het enige wat ik kon denken dat hij de reden was dat ik geen 10 op mijn mondeling had gekregen en daarom geen 10 op mijn eindlijst had.

Nog eentje dan

Naar aanleiding van al deze prachtige en hartverscheurende verhalen (Polly, wat erg! Hebben ze excuses aangeboden?) kwam plotseling mijn mondeling Engels weer bovendrijven..
Ik had In de ban van de ring op mijn lijst staan, dat had ik idd 1 keer in het Engels gelezen maar daarvoor vanaf mijn 9e ongeveer 12 keer in het Nederlands. Leraar helemaal enthousiast, was ook zijn lievelingsboek! Maar na een paar vragen waren we het niet meer eens over de antwoorden. Hij had het echt heel erg mis helaas, ik kon er helemaal niks meer mee. Dus we kregen ruzie. Hij werd erg onaardig. Hij werd zelfs boos op me. En toen stuurde hij me weg. Ik kreeg een 7. Maargoed, ik had het kunnen weten; bij het maken van opstellen kreeg ik bij hem altijd lage cijfers, terwijl ik ook opstellen maakte voor 2 medeleerlingen en dan kreeg ik (zij dus) een 10. Grr.
Bennikki

Verdringing

Dat moet het wel zijn, anders had ik mijn absolute examendieptepunt wel vermeld. Natuurkunde. De nagel aan mijn doodskist... Ik wist al vanaf 2 Gym dat dat vak me totaal niet lag. De theorie snapte ik wel, maar berekeningen klopten bij mij om de een of andere reden echt NOOIT.
Maar ja, 'kies exact' was toen de leus, en wat doe je als braaf gymnasiastje, je kiest exact ook al ligt je dat niet, 'want daarmee kun je de meeste kanten uit'. Niet de kanten die ik zou willen, maar dat was blijkbaar van minder belang.
Natuurkunde en scheikunde in het pakket dus. En (gelukkig!) Duits als 8e vak. Rond de herfstvakantie kwam mijn klasseleraar (die scheikunde gaf) me al handenwringend vragen of ik zijn prachtige vak asjeblieft-asjeblieft wilde laten vallen, want dat ging heus echt niks worden op het eindexamen. Ik kon het ruilen voor Duits. Nou, gráág, want ik had ook al gemerkt dat scheikunde nog erger was dan natuurkunde, qua rekenwerk.
Maar natuurkunde bleef dus. Het eerste schoolonderzoek bestond uit een practicum dat je met z'n tweeën moest doen. Ik lootte gelukkig een van de whizzkids uit de klas en sleepte er zo een totaal onverdiende 7 uit. Enorm blij was ik.
Maar toen kwam schoolonderzoek nummer 2. En ik had een totale black-out, heb nog 2 of 3 dingen opgeschreven maar verder alleen wanhopig naar de opgaven zitten staren en naar mijn maagdelijk witte antwoordvel. Ik had een 1,5. Slik.
Een klasgenoot met een 5 (notabene!) stapte snikkend naar de leraar, dat ook zij een black-out had (normaal haalde ze negens voor dat vak) en mocht het overdoen... Dat had ik dus echt nevernooit durven vragen. En stiekem was ik best boos ook nog, want met een 1,5 kan zo'n leraar toch wel bedenken dat er nog eentje met een black-out in de klas had gezeten.
Maar goed, die 1,5 bleef dus staan. En toen kwam het eindexamen. Dat ging ietsie pietsie beter dan dat 2e schoolonderzoek, en mijn eigen leraar gaf me een 4. Nét genoeg om een 4,5 gemiddeld te scoren (dat werd dus een 5) en dus te slagen, want ook voor wiskunde stond ik een 5 gemiddeld. Twee vijven, dat mocht, ik had er genoeg hoge cijfers tegenover ter compensatie.
Helaas trok de 2e corrector er 0,1 punt vanaf. Ik ben gezakt op 0,1 punt. Dramaaaatisch. Juist die 2 gehate vakken (wis en natuurkunde) moest ik overdoen, terwijl de rest van de klas al feestvierde en genoot van het prachtige weer die zomer.
Bij het herexamen scoorde ik gelukkig voldoende punten voor wiskunde om een 6 te halen. Want bij natuurkunde gebeurde nogmaals precies hetzelfde: een 4 van mijn eigen leraar, en een 3,9 na de 2e correctie, zodat het opnieuw een 4,45 gemiddeld werd en dus een 4. AAAARGH.

Maar geslaagd was ik dus wel! Met een 4 op mijn eindlijst. Waar niemand ooit meer naar gevraagd heeft

De laatste module

ik ben iets van 3x gezakt voor een belangrijk deel in de kunstacademie, ik mocht niet verder in die afdeling en ben veranderd van afstudeerrichting (en daarna wel alles achter elkaar gehaald) maar ik heb nog zo vaak nachtmerries gehad over die tijd. Oh dan droom ik dat ik op mijn 35e nog steeds niet mag afstuderen en dat het nog steeds niet goed is... Met name toen ik in de onzekere tijd van IVF zat werd ik elke nacht om 4 uur wakker, had ik het weer niet gehaald, dit heb ik wekenlang gehad.

ja, achteraf snap ik nog steeds niet dat ik toen niet gewoon na de 1e keer ben geswitched, had mijn behoorlijk wat nachtmerries gescheelt.

Gisteren nog

Had ik een klinische les waarbij ik gegevens van 22-23 jaar geleden moest uitgraven in mijn geheugen. En o zo leuk, werd de les afgesloten met een 'examen'. Pieuw, ik moest gelijk aan deze draad denken...

Soms valt het mee...

MC dus. Ik had zowaar voor een van de week gemaakt tentamen een 7. Een unicum....
Examens vond ik vooral vervelend als ik van te voren wist dat ik het onvoldoende bestudeerd had. Ik haalde nooit zomaar wel een 6.

Ex?

Ha, ha, ik zie dit draadje op mijn ouders online app op mijn iPhone en daar wordt het draadje afgekort als 'wat was je vreselijkste ex...'
Moeten we daar ook maar eens een draadje aan wijden?

Hetzelfde als tirza

Ik zat afgelopen week al te verzinnen wat mijn ergste examen was, maar dat was voor mij inderdaad ook mijn type-examen.
Jammerlijk gezakt omdat ik wel genoeg aanslagen had, maar bijna net zoveel fouten.
Ik heb er inderdaad al mijn hele leven lol van !
M.

O jaaaaa, het type-examen

Moest van mijn moeder (secretaresse). Typeles. Vond ik zoooooo vreselijk (als brugpieper). Op van die typemachines waar bij altijd mijn pink klem kwam te zitten tussen de toetsen.
Het was niet eens zo erg, dat examen, maar ik dacht maar één ding: ik MOET het halen anders moet ik die ellende nog een keer doormaken.
Ik haalde het en type nog steeds maar met vier vingers in plaats van tien, dus het heeft niet veel zin gehad. Moeder wel trots, dat wel
Verder had ik een examen engels en werd ik onderweg aangereden door een auto. Consternatie! Maar hoewel ik twintig minuten te laat was, was ik als eerste klaar met een negen. Dus het viel nog mee, afgezien van een dik been en een overleden fiets.

Haha genista

Ja, het was erg, zo erg, zo erg... Ik vond mijn juf ook zo vreselijk, net zo'n badjuf, maar dan met een typemachine