Wie heeft er weleens iets gestolen?

Voor wat evenwicht

en om wat braafheid te brengen: nee, ik heb nog nooit iets gestolen. Uitgezonderd de koekjes in de koektrommel thuis. Ik durfde niet en wilde niet. En teveel wisselgeld geef ik ook meteen terug. Ben ik de enige?
Groetjes Bennikki

"gestolen"

Als kind heb ik eens een pakje kauwgom meegenomen dat iemand anders had afgerekend maar op de band had laten liggen. Toen ik er mee thuiskwam moest ik het van mijn moeder terugbrengen naar de supermarkt. Dat was mijn enige "diefstal" ooit.

Nouja elsje

Wat belachelijk! Hopelijk reageerde de caissière wat dankbaarder.

Ikea

Ik heel perongeluk vorige week bij de ikea. Leuk lampje voor oudste zoontje gezien. Meegenomen. Aan de kinderwagen gehangen. Aangezien man verderop met de wagen liep. Oudste wil spelen op kinderafdeling dus jas uit. Over de kinderwagen heen. En over de lamp. Uiteindelijk klaar. Afgerekend. En met alles in de auto doen in de parkeergarage roep ik ineens heel hard. Ownee!! Heb gestolen! Mensen kijken me raar aan. 2 ikeamedewerkers die toevallig langslopen en het horen me nog voor ik zelf terug kon lopen. Me vriendelijk doch drngend verzoeken om mee te lopen. De beveligingsmeneer geloofde me gelukkig. Zoals hij ook al zei. Als je het expres deed hed je het niet door de hele parkeergarage geroepen.

En 1 keer zak broodjes. Nouja mijn zoontje dan. Hij wilde graag broodjes. Mocht niet van mij. Alles afgerekend. Liepen buiten. Zegt ie; mama ook broodje? Schaamde me dood. Ook echt niet gezien. Nog erger dus.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Medeplichtig

Ik ben ooit medeplichtig geweest toen ik 15 was, niet aan gewone diefstal maar *inbraak* en diefstal. Een paar vrienden gooiden een ruit in en stolen een hangplantje (ja, wat móet je daarmee, denk ik nu) en ik stond op de uitkijk. Had geen idee wat ze van plan waren totdat ik de ruit aan diggelen hoorde gaan, maar dat is geen excuus.

Als puber

Ja, als puber veel gedaan. Snap er helemaal niets meer van, achteraf, want ik ben juist super braaf eigenlijk. Vind stelen ook écht, écht niet kunnen juist. Was toen verder ook wel braaf, maar wel niet gelukkig en deed wel meer dingen die niet mochten, spijbelen etc. Werd nooit gemerkt, ik viel niet op. Misschien deed ik het daarom wel. Wilde ook ergens wel ´gepakt´ worden, is ook een aantal keren gebeurd, maar blijkbaar gebeurde dan ook niet echt wat ik wilde, dus ging toch wel gewoon door. Een keer was het echt gevaarlijk, denk dat toen mijn carriere had kunnen beginnen; had contacten met wat stoerdere pubers en heb eenmaal iets ´op bestelling` gejat. De kick en de aandacht voelden goed. Gelukkig heb ik dat nooit vaker gedaan, voelde toch niet goed toen. Wie weet waar ik in beland was. (die contacten waren echt niet goed!)
Rond mijn 18e was het definitief voorbij, ik kan me herrineren dat ik rond die tijd met nieuwe vriendinnen de stad inging en dat ze iets wilden stelen, en ik vond het vreselijk toen en heb niet meer meegedaan.

Een schroeiplek in mijn brandschone blazoen

De meeste criminelen en dieven in dit land roepen altijd om het hardst,” ik kan er niks aan doen, het overkomt me".

Ik geloof dat, onderstaande mail is het bewijs.

Groet,
Het veterdiefje.

Geachte heer, mevrouw,

Vanmiddag aan het einde van de middag waren wij met onze zoon van 11 en zijn vriendinnetje in de winkel bij jullie en kochten een trui, een stel sokken en Nike airs voor onze zoon.

Samen met zoonlief keken we nog naar veters en ik had een paar uitgekozen en zo ook zoon lief.
Mark koos voor de rode veters en de rest hing ik keurig terug..

De mevrouw met het roze in het haar was zo vriendelijk nog om de rode veters die mijn zoon uitkoos er in te maken samen met de zwarte veters die al in de schoenen zaten.

Allemaal perfect geregeld, jullie blij, wij blij en tevreden konden we naar huis.
Eenmaal bij de auto bleek dat er in mijn rolstoel nog een pakje blauwe veters lag met roze uiteinden.
Deze is vermoedelijk van mijn schoot gegleden en tussen mijn benen en de leuning belandt.

Het voelt heel bijzonder om onbetaald iets in je bezit te hebben.
Mijn wangen kregen acuut een scharlaken rode kleur
Wij brengen ze graag terug alleen wonen we in “Verweggistan” en dat zal dus wel even duren.

Bij deze mijn oprechte excuus, het was zeker niet de bedoeling en ik schaam me diep.
Je hebt van die mensen, die gaan blunderend door het leven en tot die groep kan ik me inmiddels rekenen.

Mark en Bo hebben nu wel een heerlijk pestobject gevonden en noemen me"The smooth Criminal" en inmiddels is de term Holleeder ook al gepasseerd.
Daar kan je het dan mee doen als oprechte moeder, het wordt een kluif om mijn brandschone status terug te winnen.

Vriendelijke groet,

Het Veterdiefje

Alleen thuis weleens

Toen ik nog thuiswoonde pikte ik wel eens een zak chips ofzo. En dat was nog niet zo erg (w.s. mocht het best)...maar soms vroeg mijn moeder later waar die zak was en wie 'm had opgegeten en dan speelde ik de grote onschuldige. Dat laatste vind ik achteraf gezien eigenlijk niet kunnen.
Uit winkels nooit.Ik denk dat ik behoed ben door een 'vast groepje'dat in mijn schooltijd winkels afstroopte en alles daarna eventueel doorverkocht. Een zeer afschuwwekkend groepje...waarvan ik een aantal nog kende van de lagere school en toen waren ze ook al 'etterbakjes' 1ste klasse! Van die jongens die in een groepje het leuk vinden om kleinere kinderen te etteren en bang te maken. Zulke types. Nou dáár wilde ik niet bij horen hoor! Een paar andere meiden wel...brrrr. Gelukkig (hieperdepiep!) zijn ze later opgepakt en kwamen er een aantal in een opvoedtehuis of hoe heten die dingen terecht, hahaha! En we zagen ze jarenlang niet meer terug.Het waren écht van die verwende omhooggevallen knullen..die dachten dat ze onaantastbaar waren. Van die zonen van advocaten, makelaars en zelfs van de wethouder. Met van die nuffige ouders. Wat een ophef was dat zeg! Zowel onder de ouders alsook onder de leerlingen. Mijn moeder heeft me wel nog dagenlang doorgezaagd of ik niet ooit,ooit wat van ze gekocht had! Nee dus, zelfs dat niet. Die winst gunde ik ze niet eens. 1tje woont er nu in een huurwoning van mijn broertje...'t gaat niet zo heel goed met hem begreep ik van mijn broertje. Geen diploma's, geen vrouw, geen werk etc. Nou ja, dat gaat me wel een beetje te ver, maar het verbaasde me eerlijk gezegd niet eens.
groeten albana

Veterdiefje

Je kunt de veters toch gewoon terugsturen? Per post?

Een kanten onderbroek van v&d

geen idee, ik stond daar in mijn puberlijf opeens met een 'sexy kanten onderbroek' in een pashokje (net ontdekt dat onderbroeken niet alleen van katoen en van de hema hoefde te zijn) en er zat geen alarmdingetje aan en toen heb ik de bh's (bij gebrek aan borsten) allemaal wel terug gehangen maar die onderbroek had ik dus nog wel aan (over mijn eigen onderbroek dat dan weer wel).

Ik heb nooit van mezelf begrepen hoe ik dat toen zo heb kunnen doen. Wel ben ik vanaf dat moment andere onderbroeken gaan kopen.

Manda

Voel je niet schuldig. Het ligt aan de V&D. Echt, een grotere butzaak ken ik niet

Tirza (trallallala)

Ik durfde niet

Zelf had ik het als puber best gewild, maar ik was veel te bang om iets te stelen, terwijl mijn klasgenootjes elke pauze de snoepwinkel vlakbij school leegroofden. Ik heb wel altijd mee mogen genieten van wat ze stolen dus daar deed ik wel volop aan mee. Erg eigenlijk he, ik had noot het idee dat het moreel gewoon fout was, ik vond het alleen maar te eng.