Er wordt best geoefend rodebeuk
Maar geen half uur per dag. Hooguit 4 x 20 minuten per week. En van mij moeten ze niks. Er is al zoveel wat moet!
Er wordt hier viool en contrabas gespeeld. Het laatste door een 9 jarige die pas 1 1/2 jaar bezig is....
Dorry
Bedankt voor je antwoord.
Contrabas is idd kwa moeilijkheid niet te vergelijken met viool. Heeft zeker ook zijn uitdagingen, maar die zijn van andere aard.
En het verschil is denk ik kleiner dan het lijkt.. als ik 1x hoofdpijn heb oefenen ze hier ook maar 5 dagen. In de vakantie niet. En mijn zesjarige oefent echt niet een half uur aan een stuk.
Het kan wel
Zoonlief speelt nu twee jaar gitaar, electrisch en akoestisch, en speelt denk ik drie uur per week, en drie uur per week samen met de bands waarin hij speelt. Hij wordt nu al gevraagd door bands en schijnt voor zijn leeftijd, 15, erg goed te spelen. Hij is de jongste doch snelst spelende leerling van zijn leraar. Overigens, onderschat gitaar spelen niet, komt meer bij kijken dan je denkt...
Verschil in instrument
Volgens mij zijn er veel instrumenten waar je na een paar jaar leuk op kunt spelen en het pas dan ingewikkeld wordt. Niet door de noten of de ritmes, maar juist door specifiek instrumentgebruik. Ik denk, maar wat weet ik er van, dat het bij een viool gewoon lang duurt voordat je er überhaupt een beetje leuk op kunt spelen. Dat is tenminste wat ik hoor op voorspeelavonden van de muziekschool. Piano, gitaar, blaasinstrumenten, het klinkt best wel, totdat de violen opkomen. Maar áls er dan een leerling goed speelt, mèn, mooi instrument hoor.
Muzikaal kind
Mijn oudste aardt qua muzikaliteit naar haar vader en (vooral) opa, die met elk instrument een liedje kunnen spelen, zelfs als ze het alleen maar horen. Het kind kan ook nog een aardig deuntje zingen. Helaas heeft ze er geen zin in om dat talent verder te ontwikkelen. Jongste kan nog geen kinderliedje toonvast zingen. Ik denk dat 10.000 uur oefenen daar weinig verschil in zal maken.
Niet zo muzikaal
Met genoeg oefening kan ook een niet muzikaal kind goed leren spelen. Oefenen, oefenen, oefenen.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Aanleg of talent
Volgens mij word je pas een talent als je ook uren oefent. De aanleg heb je of heb je niet. Je kan ook mét die aanleg best aardig ver komen in de muziek....ook als je niet zo veel oefent.
Oudste heeft haar C saxofoon zonder oefenen in de 'normale' gemiddelde tijd gehaald, zelfs nog 1 jaartje eerder 
Ook is haar notenlezen zeer ondermaats gezien het niveau dat ze nu speelt. Haar oren doen het halve notenwerk voor haar....en blijkbaar is haar muzikale geheugen ook erg groot....ze speelt zonder problemen stukken van 8 blaadjes uit het hoofd als ze ze eenmaal 'kent'. De stukken blijven ook eeuwig hangen, als ze het begin in noten weer ziet kan ze de rest zo weer uit d'r hoofd spelen. Ze speelt nu C niveau piano (in 3 jaar les) en mag op voor D, maar of ze daar 'zin' in heeft weet ik niet.
Ze vind muziek spelen 'leuk' maar denkt er niet over haar beroep er van te maken. Daar is ze heel stellig in en ze weet het zeker. Voor piano oefent ze wel, maar ook niet altijd. Vooral wel als een stuk erg leuk is en ze 'm dus 'af' wil hebben om aan anderen te laten horen (pianojuf, opa, vriendin). En soms gewoonweg niet...en dan leert ze 'm ook wel in de lessen van de juf
Ze speelt ook wel aardig gitaar en basgitaar kan ze zelf invallen in de band, nooit les gehad, maar volgens dochter is dat zó simpel als je het 1 keer hoort kan je het....Ze kan ook aardig weg op de cello van vriendin.
Ze kan ook blazen op veel blaasinstrumenten, maar niet op trompet, bugel of dwarsfluit omdat ze mondaanzetting dan 'lastig' is. Op 'rietinstrumenten' in pricipe wel, beetje proberen en luisteren en in 5 minuten kan ze een eenvoudig liedje.
Erfelijk belast door haar opa. Die met de muziek z'n brood heeft verdiend en zelfs op z'n 75ste nog met proffesionele muziekanten speelt voor de 'lol' (wordt gevraagd voor begeleiding). Mijn vader heeft meer 'ervaring' dus zijn muzikale kennis is uitgebreider er zijn amper stukken die hij niet kán. Maar qua manier van spelen kan dochter het beter (volgens opa), zij kan tonen aanzetten waarbij de rillingen je over de rug lopen, ze kan zelfs emoties opwekken bij toehoorders als ze altijd is kortjakje ziek speelt. 'Mooi spelen' noemt opa het....en dat kan ze al snel op elk willekeurig instrument. Dus niet noten blazen of pingelen, maar écht muziek maken...met gevoel....Ik kan het denk ik niet goed uitleggen. Op een goed instrument is het nóg erger (dure vleugel ofzo).
Maar misschien snappen jullie wat ik bedoel. Dat is puur en alleen 'aanleg' en niks geleerd. Dat kán je of je kan het niet.
Mijn vader heeft een vriend, topmuzikant, overal gestudeerd via studiebeurzen, violist,die zegt hij moet z'n 'best' doen om gevoelig te spelen....en anders speelt hij op de automatische piloot en dus zonder gevoel. Dcohter kan gevoelig spelen op de automatische piloot.
Ja misschien jammer dat ze niets doet met haar aanleg. Maar voor talent moet je veel werk verzetten en dochter wil dat niet. Heeft dat ook nooit gewild en is daar stellig in. Ze wil gewoon een beetje lol maken met muziek en ervan genieten.
groeten albana
Ik betwijfel het, sahara
Ik ben totaal a-muzikaal. Ik onthou de melodie van kinderliedjes nog niet eens. 'Goed' zou ik nooit halen, alleen bijvoorbeeld al om het feit dat ik nooit iets uit mijn hoofd zou kunnen spelen. Ik hoor namelijk echt niet welke volgende noot er moet komen. In de brugklas hebben we blokfluitles gehad, dus een simpel wijsje kon ik wel heel vals van een blaadje aflezen.
Maar dat is puur theorie natuurlijk, want ik kan me niet voorstellen dat een dergelijk kind ooit is gedwongen om er duizenden uren mee door te gaan, en zodoende heeft bewezen dat het kan.
Overigens heb ik de 10.000 uur in mijn sport allang gehaald en ik ga nog steeds niet uitgezonden worden naar de OS 
Er lijkt me ook wel een tijdslimiet te zitten aan die 10.000 uur; niet al te zeer uitsmeren.
Gevoelige leeftijd
in de dreumesleeftijd zijn alle kinderen tot muzikaliteit aan te zetten. In meerdere of mindere mate. Als je die kans verspeelt dan kan het later lastiger zijn, maar Sahara heeft in beginsel gelijk, het blijft trainbaar.
Lol
Op de peuterschool deed ik al niet mee met zingen en zo. Toen was het al te laat blijkbaar 
Voor mijn kinderen is het ook al te laat. Ik doe er uiteraard niets aan bij ze, want ik heb het zelf ook niet.
Misschien is bij jou als peuter al het zelfvertrouwen verdwenen en raakte je ervan overtuigd dat je niet muzikaal was. Dat kan dan ook een self fulfilling prophecy worden.
Ik ben het met beuk eens dat je muzikaliteit kan ontwikkelen. Ik ken veel zangers die vroeger 'brommers' waren. Als kind alles eentonig brommen in plaats van zingen. Da's gewoon een kwestie van techniek, die kinderen moeten even zangles krijgen en dan leren ze hoe ze het moeten doen, en dan blijken er soms hele muzikale talenten achter vandaan te komen (geen garanties natuurlijk
Ik heb ook een vioolspelend zoontje. Hij oefent regelmatig en heeft er lol in (ook op basis van routine hier: Na het eten gaat iedereen muziek doen). Maar ik weet niet of we het minimum halen, er sneuvelt regelmatig een dag en soms is-ie ook zomaar klaar. En als hij echt gaat opspelen als ik zeg dat-ie het best nog een keer kan herhalen, dan laat ik dat ook gaan. Wat altijd werkt is: erbij gaan zitten, dus. (Normaal gesproken oefent hij op zijn kamer zonder mij, met CD). Als ik er bij ga zitten wil hij alles aan me laten horen, dus dan speelt-ie juist veel langer (ook als hij eerst geen zin had). Maar dat werkt juist omdat ik er niet altijd bij zit, denk ik. En ik heb ook niet altijd tijd.
Als ik hoor hoe hij nu speelt, af en toe nog steeds wel vals helaas, maar wel met een zelfcorrigerend vermogen en ook regelmatig heel mooi op toon, en met veel flair en zelfvertrouwen, dan vind ik het OK. Hij zit in groep 6 dus gaat pas over ruim 2 jaar naar de brugklas, kan dan in het schoolorkest, en ik denk dat hij daar goed genoeg voor zal blijken. Ik gok erop dat hij dat zo leuk zal vinden dat het er dan nog een extra vonk overspringt. En zo niet, dan niet.
Ik wist ook niet (voordat ik het van jou gehoord had, Rodebeuk) dat viool hierin zo speciaal is, eerlijk gezegd. Ik ben blij dat ik dat nu in mijn achterhoofd kan houden. Maar nog steeds ga ik hem denk ik niet nog meer pressen, het is OK wat hij doet, vind ik. Ik geniet meestal van zijn spel, het is geen kwestie van billen bij elkaar knijpen en hopen dat het gauw voorbij gaat. Zolang ik dat gevoel bij hem hou is het wat mij betreft OK.
En neem het niet persoonlijk op
Margje
Leerbaar
Het hoeft niets met aanbieden, zelfvertrouwen of gebrek aan muzikale inbedding te maken te hebben dat voor sommige mensen ook 10.000 niet gaat helpen. Je kunt ook gewoon toondoof zijn. Dan kun je oefenen wat je wilt, maar bereik je evenveel als bij een lamme die je de honderd meter sprint wilt laten winnen.
(Tone deafness is the lack of relative pitch, or the inability to distinguish between musical notes that is not due to the lack of musical training or education. Tone deafness is also known variously as amusia, tune deafness, "tin ear", dysmelodia and dysmusia.)
Maatgevoel is net zoiets. Ik heb ooit eens verbijsterd gekeken naar een jongen die erin slaagde UIT de maat te dansen op housemuziek. Mijn nieren trilden mee met de beat, de zijne ook neem ik aan, maar hij bewoog compleet onafhankelijk van het gedreun en noemde het dansen. Het is nooit iets geworden, dat snap je.
Dus nee, 'gewoon' veel oefenen is voor lang niet iedereen genoeg.
Nee albana
Het is anders. Talent en aanleg zijn hetzelfde. Talenten zijn per definitie lui, kijk maar naar je dochter. Die hoeven niet te oefenen, daar komt het allemaal aanwaaien. En toch zullen ze hun top pas bereiken als ze de techniek gaan beheersen om ook andere dingen te doen dan ze alleen maar op gehoor leuk vinden. En daarvoor zullen ze moeten oefenen, maar dat doen ze niet, want dat vinden ze niet nodig.
Iemand als Jaap van Zweeden bijvoorbeeld is een ongekend talent. Maar door zijn wérken (oefenen oefenen oefenen) is hij geworden wat hij nu is.
Tirza
Juist muziekles voor niet-natuurtalenten
Ik ben van mening dat je juist bij niet-natuurtalenten veel kunt bereiken met de een of andere muziekles. Vermoedelijk haal je nooit het resultaat dat je zult halen bij de natuurtalenten, maar je kunt zó veel leren van muziek dat het me juist bij de eerste categorie de moeite waard lijkt.
En niet alleen van muziek
er is vast iemand die onderzoeksresultaten paraat heeft, maar voor het jonge kind is de oog-handcoördinatie die je nodig hebt én oefent bij muziekles heel belangrijk. Niet alleen voor het aanleren van muziek, maar voor zoveel meer. Het doet iets met verbindingen in de hersenen (oid).
Talent (tirza)
Door mijn vader's contacten hebben wij nog wel eens b.v. uitnodigingen voor try-outs, meet en greets met beroemde musici, kamerconcerten bij musici thuis etc.etc.
Soms zijn daar ook 'aanstormende talenten' bij of aanstormende talenten die ondertussen al beroemd zijn.
Wat mij altijd bij die jonge muzikanten opvalt is dat ze behalve die aanleg een enorme drive hebben om nóg beter te worden en het liefste morgen en als dat niet kan overmorgen. Ze doen niets liever dan hun muziek aan iedereen laten horen en verheugen zich op elke uitvoering. Dochter heeft die aanleg wel, maar die drive totaal niet....
Ik denk dus dat talent is: aanleg+drive hebben.
Wat mij ook opvalt ze hebben altijd een doel...dan weer beter worden voor dat en dan weer voor dat en dát stuk kennen voor dat. Als je praat met die musici, net na een geslaagde uitvoering hebben ze het alweer over de volgende uitvoering waar ze zich op verheugen.
Dochters enige doel is 'plezier maken en ervan genieten'.
Héél soms heeft ze de drive wel. Ze moest als 'uitsmijter van de avond' een heel moeilijk stuk leren van pianojuf en dus uitvoeren, met 2 vleugels dus quatre-main. Groots aangekondigd, dus geen ontsnapping meer mogelijk....en opa+een aantal muzikale kenissen kwamen ook nog kijken. 3 dagen voor de bewuste uitvoering kende dochter het nog niet helemaal...(op les), ze maakte enorm veel fouten. Juf boos en wilde haar schrappen uit het programma...Kind boos, want dat kon ze 'makkelijk' nog leren. Dus had ze 3 dagen die drive want vlak voor de voorstelling zou juf haar 'haar laatste kans' geven. Ze speelde haar vingers blauw, thuis en bij opa want die heeft een mooier instrument. Het bleef voor ons spannend want de uitslag van juf's beslissing wisten wij niet. Maar ze flikte het toch en speelde foutloos....Tot verbijstering van juf, die niet kon snappen dat je in weken iets niet kan leren en in 3 dagen wel.....Dat was dat oefenen, oefenen en oefenen. Nu juf dat kunstje door heeft moet ze nu (half jaar later) weer zo'n spectaculair stuk....Maandag a.s. is de eerste try-out voor juf. Want over 2 weken is de uitvoering, deze keer moet ze een balletdanseres begeleiden en de beweging van de dans volgen (dat kan omdat ze toch uit haar hoofd speelt). Ik ben er bang voor...ik heb haar al 3 weken het stuk niet horen spelen. W.s. zal ze a.s. weekend er tijd in stoppen om niet helemaal voor gek te staan.'t zal me benieuwen. Ze snapt ook niet dat ze 'alweer' moet optreden, er zijn toch genoeg anderen? Mopper de mopper de mopper.
Wat me brengt op de kwestie is het zonde als je je aanleg niet tot talent verheft?
Want dat horen wij vaak en dochter ook...zó zonde dat ze niet meer 'doet' met haar talent.
Maar ik vraag het me af. Is dat zo? Moet dat per sé?
Dochter is toch gelukkig zo? Moet je als ouders een kind dat per sé pushen tot oefenen als ze die aanleg hebben?
groeten albana
Semantische discussie (albana)
En Tirza heeft gelijk.
"Ik denk dus dat talent is: aanleg+drive hebben."
Dat kun je denken, maar dat is niet de betekenis van het woord talent. Talent ís aanleg. En dat je het met een muzikaal talent alleen niet redt, daar zijn jullie het over eens.
ik vraag me trouwens wel af of je voor het stelselmatig oefenen ook niet een soort talent moet hebben. Zoiets als wilskracht of vastberadenheid. Dat is toch ook niet iedereen gegeven.
Groeten, Maw.
Breder
En zo is het met school ook. Er zijn zat kinderen die qua intelligentie best VWO kunnen doen, maar die niet het doorzettingsvermogen en de 'drive' bezitten om dat ook daadwerkelijk te halen. Talent/aanleg alleen is nooit genoeg. En als je de drive mist, dan kun je het dus niet (of dat 'het' nu gymnasium, concertviolist worden of sporten op topniveau is maakt niet uit)
Wilskracht en vastberadenheid
Dat wilskracht en vastberadenheid is nou juist iets wat oudste wél bezit. Alleen dus niet wat die muziek aangaat.
Jaha, andersom dan wel. Ze wíl niet altijd maar oefenen en oefenen en is vastberaden en zeer zeker dat ze 'niets' wil met die muziek ook al zoú ze het kunnen.
Wat andere zaken betreft kan ze zeér vastberaden zijn en ook wilskracht tonen.
Van de week werd ze verrast met een stage volgend jaar die ze 'mag' gaan doen, terwijl ze vorig jaar nog te horen kreeg dat ze haar daar niet 'geschikt' voor vonden, ook niets die richting op....Dus helemaal blij en 'zie je wel? En ik zei het toch?' was niet van de lucht.
Daarom denk ik dat het 'iets' anders is. Een bepaalde drive dus. Ja misschien is die 'drive' hebben ook wel een talent. Die vergelijking met school gaat w.s. ook op, ja dat is ook een talent.
groeten albana
School
Dat herken ik dus totaal niet, die vergelijking met school. Voor school moet je je aan nutteloze en onverklaarbare groepsregels confronteren. Bij muziek heb je 1 op 1 les en ontwikkel je een vaardigheid.
Drive
de 'drive' moet je zeker hebben. Hoe kan je nu dagelijks uren oefenen voor iets waarvoor je geen mateloze interesse en drive hebt. Dat maakt zeker het onderscheid tussen aan de top kunnen komen en er daadwerkelijk komen.
Bij onze turncompetitie zitten 2 zusjes. Eentje komt half met tegenzin en haakt dan ook af na dit jaar. Zusje zou zo haar aantal uren willen verdubbelen, je ziet dat in dat kind haar ogen. Hoe meer hoe liever. Dàt, dat moet je hebben wil je in sport of muziek aan de top geraken. En natuurlijk het talent/aanleg.
Over muziek voor niet muziekale kinderen: ik heb een zoon met ass, hij heeft nooit gezongen als kleuter (en ik bedoel werkelijk nooit). Ook nu doet hij dat niet, enkel in de muziekklas omdat het verplicht is en omdat het in notenschrift is. Tot mijn grote verbazing speelt hij met zijn instrument al maanden voorruit en is de leraar uiterst tevreden over zoon. Hij zal examen afleggen uit het 2e jaar terwijl hij nogmaar in 1e jaar zit. Dat zou ik nooit kunnen gedacht hebben. Ik ben dus blij dat ik hem toch de mogelijkheid heb gegeven (want ik had er een heel hard hoofd in).
Niet altijd 1 op 1
Muziekles is bepaald niet altijd 1 op 1.
Er zijn blazersgroepen en strijkgroepen en les in tweetallen of in drietallen en er is priveles.
Priveles is de minst voorkomende denk ik wel op 'gewoon muziekles niveau'. En voorbehouden aan zeer aparte gevallen of aan extra-betalende leerlingen. Tenminste zo is het op onze muziekschool. Groepslessen hebben het voordeel dat er ook sociale interactie is (kan stimulans zijn) en dat je ook leert samenspelen en ze duren qua tijd vaak langer.
Oudste heeft ooit wel groepsles gehad, maar was daar op een gegeven moment mee klaar omdat ze altijd op de rest moest 'wachten', gewoon omdat ze stukken sneller was. Dus heeft ze sindsdien prive les. Niet omdat wijzelf dat zo graag wilden, muziekschool nam die beslissing op een gegeven moment.
Dus ook voor muziekles is groepsregels belangrijk, maar er zijn dan wel uitzonderingsmogelijkheden, tenminste als de leerkrachten dat zelf zien.
Ik denk dat die 'drive' ook voor schoolprestaties nodig is(of kan zijn), ik denk dat met die drive de 'nurds' geboren zijn, dat die 'drive' nu net het verschil maakt in ben je een nurd of niet....tenslotte zijn er ook genoeg anderen die dat niveau ook wel aankunnen en het mopper de mopper met veel tegezin en gezucht doen en nog slagen ook, hoewel het spannend blijft tot het eind. En ik denk dat nurds het met plezier doen en hoe meer en ingewikkelder hoe beter dan kunnen ze alleen maar meer hun 'drive' tonen en kwijt.
Mijn dochter is zo in de muziek, ze kan het, vind het ook wel leuk om te doen, zolang het gezellig is en soms kan ze er ook helemaal voor gáán...voor een bepaald stuk ofzo en er écht van genieten of erin opgaan of haar verdriet erin wegspelen, maar áltijd nee dat niet.Er is nog meer op de wereld wat ze wil doen en ontdekken en interessant is, nou zoiets dus.
groeten albana
Albana
Dat is niet te vergelijken. Op school zit je zeker met een man of 25 meer dan 22 uur per week in een klas bijelkaar.
Bij muziek heb je les alleen of in een klein groepje en oefen je de hele week alleen.
Dus mensen die school niet volhouden kunnen cognitief heel veel in huis hebben terwijl ze de hele week in de klas zitten niet uithouden.
Maar mensen met een 'drive' voor muziek hoeven echt niet de hele dag iedere dag met leeftijdgenoten op te trekken.
Eh.......albana
Bij de muziekschool hier heb je priveles zodra je een instrumentkeuze hebt gemaakt. Zó uitzonderlijk is dat niet.
Tirza
Hier ook
1-op-1 les. Er zitten nog wel verplicht 2 andere kinderen te luisteren. Dus, je blijft een uur, waarvan je ongeveer 20 min. zelf speelt en 40 min luistert. De bedoeling is ook om leerlingen van gelijk niveau samen te zetten zodat ze van elkaar kunnen horen/leren.
Ze kunnen pas in groepsles vanaf jaar 4, na examen 'lager'.
Over de mogelijkheden van muziek voor alle kinderen
http://www.nu.nl/gezondheid/2807483/muziek-helpt-ontwikkeling-baby.html
Uit dit artikel blijkt ook hoe zinnig muziek is voor de ontwikkeling van álle kinderen, niet alleen de Talenten....
Albana
Je kunt hier op de muziekschool al vanaf dag 1 kiezen voor priveles, gene probleem, is heel normaal. Mijn zoon heeft mazzel, hij heeft een keer per week particulier les, 3 uur voor 20 euro, dus niet op de muziekschool.
Gut had al gereageerd gisteren
Maar blijkbaar niet op 'reactie verzenden' gedrukt.
Ik begreep juist uit lijntje hier dat groepslessen in de muziekschoolwereld vrij normaal waren, maar goed...
Hier kun je ook wel vanaf dag 1 prive-les krijgen, maar dat is 2 keer zo duur. Wil je dat niet per sé zelf als ouders krijg je dus in pricipe groepsles. En dat scheelt een boel geld, de gemeente doet er dan nog wat subsidie bij en ik geloof ook de provincie en daarna krijg je dus les zoals de muziekschool belieft. Oudste heeft dus het geluk dat ze voor de helft van het geld wel prive-les krijgt.....Dat krijg je b.v. ook als je een bijzonder instrument hebt en de enige dat jaar bent (harp b.v.) of als je zoals oudste altijd sneller bent dat het gemiddelde.
Qua sociale interaktie vind ik het dan weer jammer, maar oudste speelt ook nog steeds actief haar blaasintrument en dat is dan weer wel in sociaal verband. En ze leert daar ook 'samenspelen' ook wel belangrijk.
Qua klassikaal les, je moet ook niet vergeten dat náást die muziek ook al die talenten alsnog hun schoolopleiding moeten doen...net als nurds in de klas. En dat moeten ze óok als ze op een speciale school zitten voor sport-muziek of wat voor talenten dan ook.
En er dan hun beroep van willen maken.
groeten albana
Albana
Het is hier beide normaal, eigenlijk. En daarnaast kun je ook met korting band-les volgen, waarin bands geformeerd worden en begeleid worden. Dus het probleem van weinig samenspelen ondervang je zo ook.