Woningtekort weer toegenomen
"Het aantal mensen dat actief zoekt naar een ander huis is gestegen van 1,1 miljoen in 2009 tot 1,3 miljoen vorig jaar,"
"Nederland zit met een tekort aan woningen en dat groeit nog met ongeveer 30.000 per jaar. Dat komt doordat het aantal huishoudens blijft stijgen, terwijl de nieuwbouw van woningen na de crisis nog niet genoeg op gang gekomen is. En het ziet er ook niet naar uit dat dat binnen afzienbare tijd gaat gebeuren."
Maar ook:
"-Vooral tegen de grote vraag naar middeldure huurwoningen is bijna niet op te bouwen"
Dat kan ik gewoon niet geloven. Volgens mij is dat een kwestie van perspectief. Er is juist veel behoefte aan goedkopere woningen maar men blijft maar hameren op het hogere segment. Ik denk omdat men vooral nog steeds aan het graaien is, investeringen moeten er wel uitkomen, we gaan geen goedkope woningen bouwen op dure gemeentegrond want met duurdere woningen wordt er meer verdiend, ook aan ozb, en men niet inspeelt op de werkelijke behoefte.
Overigens
heb ik er zelf voor gekozen om in een "te dure" woning te gaan zitten, omdat andere dingen voor mij belangrijker waren dan een goedkopere huur: een iets grotere slaapkamer voor mijn zoon (in het sociale huurflat dat ik na mijn scheiding huurde sliep hij in een schattig hokje van 2 bij 3 onder een schuine dak. Heel ok voor een peuter, minder voor een puber die bij zijn pa veel rianter woont. Ja ik weet het, ook dat overleef je. Ik wou ook naast mijn werk wonen, zodat ik niet meer met de auto zou moeten gaan en zou besparen op autokosten. Dat is bitter afgelopen (moest een nieuwe baan zoeken). etc etc.. En ik droomde van een buiten, tuin of grote balkon. Dat was er daar niet. Overigens, zo goedkoop was dat flatje niet, ik betaalde 640€ per maand voor een flatje van 58 m2.
Maar goed, ik heb een keuze gemaakt waarvan ik hoop dat ik het de komende jaren kan blijven bekostigen. Als mijn zoon gaat studeren (nu in de tweede, als alle goed gaat over 4 jaar klaar met VWO) dan kan ik zoeken naar iets goedkoper, kleiner, want ik ben een slimme meid en heb me weet ingeschreven bij woningnet zodra dat kon.
Mijn vriend daarentegen, die na zijn scheiding geen woning kan vinden en toch verbonden is aan Amsterdam en omgeving door zijn kinderen en zijn opdrachtgevers, komt maar niet aan een woning. Vrij huren is gezien zijn wisselende laag inkomen niet te doen, hij zou nergens geaccepteerd worden, sociale huur in Amsterdam en omgeving is minimaal 15 jaar wachttijd (en nee ik heb het niet over leuke buurten maar over Slotervaart of Noord-noord) en omgeving Amsterdam is idem dito. Hij zou waarschijnlijk ergens in Noord-Groningen iets kunnen huren maar moet dan elke dag of bijna rijden naar Amsterdam (benzine of treinkosten worden door opdrachtgevers niet vergoed) en de besparingen op het wonen worden zo teniet gedaan. En krijgt hij dan nog 2 dagen per week zijn zonen te zien? Pubers van 15 en 18??? Nah.. En een nieuwe carrière beginnen/nieuw werk vinden als je 55 jaar oud bent valt ook niet mee.
Vroeger, toen ik nog een getrouwde vrouw met (relatief) veel geld was vond ik ook dat te veel mensen in de slachtofferrol kropen door te klagen dat ze overal tussen wal en schip vallen. Inmiddels zie ik veel mensen die werkelijk tussen wal en schip vallen. Ik denk dat de mening van een paar mensen in dat draadje gebaseerd is op een beperkte levenservaring.
Sini
Overigens zijn de eisen keihard
Dit zijn de eisen van Ymere voor een woning in HOofddorp. Daar voldoe ik niet aan. Gelukkig wou PreWonen (van wie ik huur) wel de alimentatie bij rekenen.
Toewijzingseisen vrije sector huur
Voor de vrije sector huur gelden inkomenseisen en andere regels bij de toewijzing.
Inkomenseis
Voor een vrije sector huurwoning moet u minstens 48 keer de netto huur per maand, bruto per jaar verdienen. U rekent dit snel uit met de rekenhulp. De netto huur is de huur zonder servicekosten, gas en licht.
Samenwonen
Wilt u met iemand samenwonen? Het tweede bruto inkomen telt ook voor 100% mee. U hoeft niet getrouwd te zijn of een relatie te hebben.
Ouders en anderen mogen niet garant staan voor het betalen van de huur.
Andere inkomsten
De volgende inkomsten tellen niet mee:
Lijfrentepolissen of eenmalige uitkeringen
Kinderalimentatie
Bijstandsuitkering
Studiefinanciering
De volgende inkomsten tellen alleen onder voorwaarden mee:
Bonussen, toeslagen of een eindejaarsuitkering: alleen als deze structureel zijn en op uw werkgeversverklaring staan
Eigen vermogen: alleen als u met pensioen bent, dan telt dit (deels) mee. Onze woonmakelaar beoordeelt of we uw eigen vermogen meerekenen en welk deel.
WW, WIA of een andere uitkering: alleen als de uitkering nog minimaal 1 jaar loopt. Dat kunt u aantonen met een toekenningsbesluit.
Beperkte levenservaring, inderdaad, of slecht geheugen
"Ik denk dat de mening van een paar mensen in dat draadje gebaseerd is op een beperkte levenservaring."
Niet alleen in dat draadje, het speelt overal. Het is inderdaad een beperkte levenservaring, of men is vergeten hoe het was als het inmiddels beter gaat.
Men roept dan heel makkelijk "slachtofferrol", "te hoge eisen" en "je denkt alleen in problemen". Oh, het is zo makkelijk een beschuldigend vingertje uit te steken.
Geldt overigens niet alleen voor de woningnood, maar ook voor andere zaken waarbij mensen keihard buiten de boot vallen (denk bijvoorbeeld aan zorg).
Of men vindt dat er mensen zijn die graag op de overheid leunen (waarbij ze even vergeten dat ze zelf ook in aanmerking komen voor kinderopvangteslag, hypotheekrente-aftrek en eventuele subsidies).
Totdat ze zelf opeens in die situatie terecht komen. Ik wens het niemand toe, maar ik denk dat het voor een aantal mensen een openbaring kan zijn om eens (tijdelijk) in zo'n situatie te moeten leven waar je leert dat het leven toch minder maakbaar is dan je denkt.
verhuizen
Ik snap heel goed dat je door omstandigheden gebonden bent aan een bepaalde regio/stad, maar dat betekent dan ook gelijk dat je geconfronteerd wordt met bepaalde beperkingen zoals een relatief te duur huis. Prima, maar dat is uiteindelijk wel een eigen keuze en heeft niets te maken met een tekort aan goedkope woningen in het algemeen. Waar deze discussie over ging.
Ik snap ook dat niet iedereen altijd wil verhuizen, zeker niet als ze helemaal gesetteld zijn en tevreden. Tegelijkertijd helpt het de doorstroming niet en zorgt het ervoor dat de trechter verstopt raakt. Hoe zou je dat dan willen oplossen?
Die vraag heb ik al meermaals gesteld, maar verder dan bijbouwen komen jullie niet. Doordat de gemeenten hun grond zo duur verkopen, kan er wel gebouwd worden maar worden het dan geen goedkope woningen. De huurwoningen aan de huurders verkopen zodat er weer geld vrij komt? Een huurdersboete zodra het inkomen stijgt (lekker stimulerend ook, zorgt ervoor dat mensen vooral niet te ambitieus worden). Extra voorwaarden stellen in nieuwe huurcontracten?
Starters, statushouders etc willen ook een huis.
beperkte levenservaring
Ik heb het niet genoemd, maar nu kruipen jullie toch in die slachtofferrol. Bovendien praten jullie nu net zo respectloos als Alicia eerder deed. De opmerking in de trant van 'beperkte levenservaring' komt dan voort uit armoede. Als de argumenten op zijn.
Beperkte levenservaring: mijn kind heeft een hele ernstige aandoening dus in dat opzicht is heus niet alles rozengeur en maneschijn. Maar ook in dat (gehandicapten) wereldje kom je ze tegen: mensen die alleen maar meer PGB willen. Al hun uren gecompenseerd willen hebben, want ze kunnen minder werken. Misselijkmakend vind ik zo'n houding. Alle mogelijke toeslagen innen, maar toch steeds die slachtofferhouding aannemen. Ik weet dat het leven niet maakbaar is, maar toch kan je er het beste van maken.
Heel veel begint en eindigt met de juist mentaliteit.
Zullen we weer gewoon terug gaan naar de inhoud?
Anna G
Beperkte levenservaring is niet beschuldigend of respectloos. Het is "gewoon" opmerken dat iemand (misschien) niet over evenveel levenservaring bezit. Als jij 35 jaar oud bent (bij voorbeeld) heb ik met mijn 50 jaar gewoon "meer" levenservaring. Getrouwd, geëmigreerd, teruggekeerd, gescheiden, werkeloos, weer aan het werk. Gewoon, 15 jaar ouder.
Ik weet overigens niet waarom ik in een slachtofferrol gekropen ben volgens jou. Ik heb toch verteld dat ik uit vrije keuze naar een duurdere woning gegaan was? Dat ik het heel veel geld vind, te duur eigenlijk, is gewoon de waarheid. Ik heb een keuze gemaakt en ik hoop dat ik er later geen spijt van zal krijgen.
Over echte globale oplossingen heb ik eerlijk gezegd nog niet nagedacht. Ik probeer zelf op het ogenblik met mijn spaargeld een stukje grond te kopen in Frankrijk, met het idee dat ik er met vriend een "tiny house" op kan bouwen. Of eventueel een oud, niet al te vervallen huisje kopen met grond eromheen. Met het idee dat we op onze oude dag klein, goedkoop en redelijk zelfvoorzienend willen wonen. Moestuin en zonnepanelen + eigen put. Dit soort dingen. We hebben in Nederland gekeken naar zoiets, is wel te realiseren maar nogmaals gezien de grondprijzen, niet in Noord of Zuid Holland.
Ik heb geen idee hoe die op te lossen. Behalve heel radicaal het grondbezit en huizenbezit hervormen, op een bijna "communistische" wijze. Meer grond vrijmaken om mensen zelf iets te laten bouwen, regels op dat gebied versoepelen. Huisjesmelkers aanpakken. Meer bouwen, niet door particuliere eigenaren maar door gemeentes. Niet eens door woningbouwvereniging. Kantoorpanden verplicht aanpassen en verhuren als woning als het langer dan 6 maanden leeg staat. Nu wordt er enorm gespeculeerd op kantoorpanden. Dit vind ik schandalig.
Sini
Triva
Stress door buren is natuurlijk ook geen standaard gegeven. Tot nu toe hebben wij in dit huis topburen gehad. Misschien zijn we voor hen wel een stressfactor, je weet maar nooit 
.
Wij boffen natuurlijk door hoe we wonen. Maar een buurgezin. Als ik verhalen van de huizen achter ons hoor, is daar wel eens het nodige gedoe. Ook omdat de huizen veel gehoriger zijn.
Stress door buren
Nouja, je buren kunnen natuurlijk ook veranderen zonder dat je verhuist!
Overkwam mij, gaf veel stress (opeens enorme geluidsoverlast)
Verder zit er enorm veel verschil in mensen, wordt nogal aan voorbij gegaan in deze discussie vind ik.
Ik ben zelf veel verhuisd. Het geeft zeker stress maar mij ook veel positieve energie.
Maar voor sommige memsen is verhuizen een regelrechte ramp.
Mijn ouders bijv, die hebben echt veel last vd stress die erbij komt kijken.
Overigens zijn ze wel al in een vroeg stadium hun sociale huurwoning uit gegaan om in een duurder appartement te gaan wonen. Terwijl ze weinig geld hebben dus voor hen betekende dat nogal wat.
Niet iedereen is flexibel. Ik vind het bizar dat dat nu de norm is, die op iedereen geplakt wordt.
buren zoals die van Moeder
zijn net als mijn buren in ons vorige huis. Ook zij wonen al vele, vele jaren in een huishuis en vertrekken naar een appartement, prachtig nieuw hoor, daar niet van, betekent maandelijks flink meer betalen. Daarnaast vinden ze het erg fijn even naar buiten te kunnen lopen, in de schuur te rommelen, de was buiten te hangen en met de plantjes bezig te zijn. Al die grote eigentijdse appartementen waar ouderen voor behoren te kiezen, voelen voor sommige mensen eenzaam (je ziet geen buren op straat langs je raam lopen) en opgesloten (heel wat deuren eer je buiten bent) aan.
Flexibel zijn, tja. Dat wordt er met het stijgen van de leeftijd meestal niet beter op.
bromvlieg
Ik loop post in een wijk uit de jaren zestig met veel bejaarden die vanuit hun doorzonwoning naar mij kunnen zwaaien. Nieuwere wijken hebben meestal de woonkamer aan de achterkant en de keuken voor met een hoog raam: dan zie je nog niemand op straat.
Anna G.
Die vraag heb ik al meermaals gesteld, maar verder dan bijbouwen komen jullie niet. Doordat de gemeenten hun grond zo duur verkopen, kan er wel gebouwd worden maar worden het dan geen goedkope woningen. De huurwoningen aan de huurders verkopen zodat er weer geld vrij komt? Een huurdersboete zodra het inkomen stijgt (lekker stimulerend ook, zorgt ervoor dat mensen vooral niet te ambitieus worden). Extra voorwaarden stellen in nieuwe huurcontracten?
Starters, statushouders etc willen ook een huis.
Ik heb het over bijbouwen, verbouwen en herbouwen gehad. Zolang het maar bijdraagt aan het vergroten van de sociale huurwoningvoorraad. In plaats van grotere huizen te verkopen, zouden ze die ook op kunnen splitsen in twee kleinere woningen.
Waarom moet iedereen ambitieus zijn en meer willen? Dat vind ik ook zoiets. Misschien ambiëren mensen gewoon niet meer dan ze hebben. Iemand die gelijkmatig leeft en niet naar meer streeft, kan daar heel tevreden mee zijn. Ik heb het nu niet over mensen die niet uit de bijstand willen overigens, maar over mensen die tevreden zijn met een baan op een bepaald niveau met bijbehorend salaris.
Ik heb een tijdje geleden gesolliciteerd bij een bedrijf wat in grond handelt en daar heb ik in een avond geleerd hoe makkelijk de prijs van grond opgedreven wordt. Als men de grond rechtstreeks van bijvoorbeeld boeren zou kopen, zou de grond een stuk goedkoper zijn. Nu wordt (als het om boerengrond gaat) grond voor een relatief laag bedrag gekocht, zodra men die buitenkans heeft ontdekt en wordt het verkocht aan mensen die wat te besteden hebben. Niet voor langdurige investering, nee binnen korte tijd kan het de verkoop alweer in als bouwgrond. Het verschil in prijs tussen boerengrond en bouwgrond is enorm. Men weet dat er binnenkort gebouwd gaat worden, dus is het zaak er als de kippen bij te zijn.
Waarom zou je een huurverhoging n.a.v. een hoger inkomen een boete noemen? Het is in mijn ogen geen boete, maar een herberekening van de hoogte van de huur. Als ik van 2000 euro per maand 3000 euro per maand ga verdienen, kan ik de 200 euro die ons huis maximaal mag kosten makkelijk betalen. Maar zoals ik eerder zei, moet dat wel teruggedraaid worden zodra er een nieuwe bewoner komt.
Welke voorwaarden zie jij voor je voor nieuwe huurcontracten?
Ah...
ik heb geen onderscheid gemaakt tussen het eind van de tekst van Anna G en het begin van de mijne. Dit was de laatste zin van Anna G: Starters, statushouders etc willen ook een huis.
@Triva
dat klopt! Ons huis van destijds stamt ook uit de tijd waarin de ramen nog zwaairamen waren.
De bouw van nu is anders en voor veel senioren niet altijd plezieriger. In een van de zorgcomplexen waar ik woon, zijn ramen zonder vensterbank gemaakt. ruiten tot de grond (appartementengebouw). De mensen vindne er niks aan dat ze geen plantjes meer kunnen neerzetten.
Is wel handig met schoonmaken he, tja.
Oude wijn
Het neerkijken op mensen die het met hun (gebrek aan) inkomen niet lukt om de puzzel rond te krijgen en jezelf superieur te achten en tot norm te verheffen is niet nieuw.
In het boek 'Empathie' beschrijft Krznaric oefeningen in empathie door undercover deel te nemen aan het leven van mensen aan de onderkant.
Bijvoorbeeld van de Britse sociaal hervormster Beatrice Webb.
"..die in 1885 werd geboren en afkomstig was uit een familie van succesvolle zakenmensen en politici.....die haar stimuleerde in haar geloof in de victoriaanse filosofieën van zelfredzaamheid en de visie dat armoede vooral te wijten was aan persoonlijk falen, een moreel gebrek bij degenen die eronder leden."
De ommekeer kwam na haar onderzoek waarin ze zichzelf aanbood als naaister.
"Daarnaast was de onderdompeling voor Webb aanleiding om haar politieke overtuigingen te herzien.......Webb keerde zich tegen de individualistische ideologie van de zelfredzaamheid, bracht haar 'ethische weerzin' tegen het kapitalisme en 'winstmakende ondernemingen' tot uiting en verklaarde dat ze voortaan een socialist was".
http://www.npo.nl/zembla/24-02-2005/PRIDFIX2011_01139
Alweer een oude documentaire over een half miljoen woningzoekenden en falend overheidsbeleid.
Door de komst van vluchtelingen wordt de overheid genoodzaakt iets te doen aan het gebrek aan betaalbare woningen. Verder zitten we nog steeds met het fabeltje van Blok dat mensen maar duurder moeten gaan huren om plaats te maken voor mensen die meer recht hebben op goedkope woning.
