Zijn we echt allemaal zo braaf
Na aanleding van het draadje op basischoolleeftijd over wel of niet vriendschap met een bepaald meisje waarvan broer in de gevangenis zit en moeder moet binnenkort voorkomen. En of het wel zo verstandig is je kind daar te laten spelen.
Wat mij opviel van diegene die reageerden dat die allemaal zo braaf zijn. Wat ik mij ook afvraag zijn we nou echt allemaal zo braaf? Nooit iets gedaan waarvan je een aantekening krijgt of een strafblad? Of zijn er ook forumers die een aanteking hebben of een strafblad.
Ben benieuwd naar de reacties!
Er was een tijd
er is een periode geweest dat ik zo,n beetje alles heb gedaan wat God verboden heeft,alleen heeft me dat nooit een strafblad opgeleverd.
En ik ook al zusloos
Ik ook! Een zus (gewone) was ook genoeg geweest, maar ik heb alleen maar broers en later kreeg ik er ook nog 's 3 stiefbroers bij en nog weer later nog 2 stiefbroers!!!
Arme ik.
Misschien ben ik daarom zo braaf?
Teveel broers die op me passen??
groeten albana
Kan ook te ver gaan
Mijn ex heeft ook een strafblad. Van zijn bed gelicht door de FIOD wegens fraude toen wij al drie jaar gescheiden waren. Ik wist niks van zijn praktijken, die had hij ook pas ontplooid na onze scheiding. Mijn telefoon is maanden afgeluisterd. Maar het ergste vond ik dat mensen hun kinderen niet meer met mijn dochter lieten spelen, net bij hen en ook niet bij mij. Terwijl ex al bijna vier jaar weg was en ik nooit verder gekomen ben dan een boete voor door rood licht rijden (ik vind nog steeds dat het nog oranje was, maar daar valt over te discussieren). Allemaal mensen die braaf naar de kerk gingen, maar zich nooit hebben afgevraagd hoe dat voor mijn dochter moest zijn. Bah.
Niet braaf maar geluk gehad
Als ik hier lees dat iemand in een politiecel heeft gezeten omdat ze een fiets van een junk heeft gekocht, heb ik toch wel enorme mazzel gehad. Niet dat ik nou zo heel veel rottigheid heb uitgehaald maar ik heb in mijn jeugd wel op het randje gelopen en ik heb ook een gevoelig verleden waar ik niet zo gemakkelijk over praat. Ik ben namelijk op mijn vijftiende na heel veel ruzies van huis weggelopen. Ik ben in een andere stad in een kindertehuis terechtgekomen en heb ook geen middelbare schooldiploma gehaald omdat ik het door alle stress niet meer trok. In die kindertehuistijd heb ik heel wat crimineel gedrag gezien (veel drugs en daaraan gerelateerde criminaliteit) en aan sommige, relatief -niet bedoeld om het goed te praten! - onschuldige (inbreken omdat er nou eenmaal een raam open staat maar niet meer meenemen dan een gummetje en een pennetje) heb ik ook deelgenomen. Ik heb links en rechts wel eens een winkeldiefstal gepleegd. En ik heb ook wel eens wat gestolen spullen gekocht. Tegen de tijd dat ik de twintig gepasseerd was, was dit gedrag wel uitgedoofd. Ik ben nu ruim dubbel zo oud en ik ben ontzettend braaf. Maar, ik heb dus wel begrip voor jeugdzondes. Ik begrijp heel goed hoe je daarin verzeild kan raken. Ik zou meer op mijn gevoel bij iemand afgaan dan op zijn/haar verleden.
Ik merkte een tijd terug bij mezelf een terughoudendheid bij mezelf toen ik bij een moeder van een vriendje van mijn zoon zag dat ze van haar pols tot aan de rand van haar t-shirt littekens had van snijwonden. Ik ga er niet dwars voorliggen als mijn zoontje daar wil spelen maar ik merkte wel dat ik zelf tegen een grens aanliep. En het is ook geen contact wat ik actief stimuleer. Dat heeft niet primair met haar te maken maar ook niet helemaal niet. Ik heb veel problematische vriendschappen en relaties gehad met mensen met ernstige psychische problemen en ik kan niet meer goed de onbevangenheid opbrengen die ook die vrouw verdient. Vooralsnog denk ik dan wel: het is mijn zoon die bevriend is met haar zoon. Ik hoef niet bevriend te zijn met haar. Zolang ik het gevoel heb dat zij helder is met de kinderen, vind ik het prima. Maar ik laat het initiatief dus helemaal bij mijn zoon terwijl ik het contact met een ander vriendje wel actief stimuleer. Groet, Hannes
Stoepkrijt
Jeetje stoepkrijt toen ik jou berichtje las werd ik er toch wel een beetje stil van. Wat met jou dochter is gebeurd ook bij mijn dochter. Alleen omdat moederlief(ik dus) en vader (die ik nog geen eens de term vader wil geven maar goed) de fout zijn ingegaan. En dat vind ik echt zo gemeen.
Niet braaf maar geluk gehad II
Ook ik heb een behoorlijke jeugdzonde begaan, nu zo'n 25 jaar geleden. Geen strafblad aan overgehouden. Mijn leven leek kansloos, maar met een flinke dosis positiviteit ben ik gekomen waar ik nu ben. Nu ben ik de braafheid zelve. 
Sas
Ben altijd heel braaf geweest en nog steeds. Hou niet van drank, hou niet van roken en ben veel te schijterig om iets te stelen. Het stoutste dat ik ooit gedaan heb is perongeluk met een paar sokken bij de Miss Etam naar buiten lopen en niet teruglopen nadat ik dit bemerkte. Of eigenlijk wel teruglopen, maar weer verderlopen toen ik zag dat er een gigantische rij voor de kassa stond. Geen tijd om daar in te gaan wachten.
Ik heb gereageerd in dat andere draadje, maar voor mij is dat iets heel anders. Daar ging het over mensen die nog steeds niet helemaal zuiver bezig zijn. Dat is bij jou toch niet het geval? Jij hebt een fout gemaakt en daarvan geleerd. Daar zou ik echt geen moeite mee hebben. Bovendien was je toen nog zo jong dat je eigenlijk wel moet spreken van een jeugdzonde. Zo apart dat je daar nu nog steeds op afgerekend wordt.
Niet braaf, tipje van de sluier
Haahhah, ik ga echt niet alles hier neerplempen, maar braaf ben ik niet, ook nooit geweest trouwens.
Bedenk het maar, ik was erbij, heb het gedaan. Maar..........geen strafblad, wel bekeuringen voor te hard rijden, geen verslaving (misschien aan eten), en van maar heel weinig spijt!
Minet!
mijn soulsister 