Zit te kijken naar de 5e dag: aan wie geef jij je pincode?
Zomaar een opmerking van iemand die geïnterviewd werd: ik zou mijn pincode aan een sgp'er geven.
Puur uit nieuwsgierigheid: hoe denken jullie hier over?
Zelf heb ik ooit mijn buurman gevraagd om een brief met de nieuwe code van onze creditcard op te vangen tijdens de vakantie. Mocht het nodig zijn dan kon ik hem bellen, want we hadden te laat gecheckt of we de code nog wisten en moesten dus een nieuwe aanvragen.
Het was niet nodig, we hebben de envelop gesloten teruggekregen en ook geen nieuwe code aangevraagd.
We wonen hier bijna 20 jaar naast buren voor wie we over en weer voor de planten zorgen bij afwezigheid. We komen niet op de koffie maar hoorden ooit bij dezelfde kerk. Ben benieuwd naar jullie meningen hierover.
En dus
was het niet nodig om je pincode aan je dochter te geven. Want je kon nu ook de chauffeur vragen om even mee naar binnen te gaan. Ik snap wel dat je het dóet, maar de levensreddende noodzaak zoals je die in eerste instantie schetste, was er dus eigenlijk niet.
Tirza
Rodebeuk en anderen
Ik krijg het gevoel dat sommigen niet helemaal een juist beeld krijgen van de huishoudens met gescheiden rekeningen en die hun pincodes niet delen. We hebben allebei gewoon volledig inzicht in onze financiële situatie. Een huisrekening, maar ook een huisspaarreking, we hebben daar beiden toegang toe en inzicht in. Grotere financiële beslissingen nemen we samen. En uiteraard hebben we ook wel enig inzicht in elkaars financiën, ook al hebben we geen toegang tot de rekening van de ander. We maken immers netjes een begroting om vast te stellen wie hoeveel bijdraagt aan de huisrekening en huisspaarrekening. In deze situatie runnen we toch gewoon gezamelijk het financiële huishuden hier. Elk heeft de eigen pas voor die rekeningen en ik heb 's mans pas ook nooit nodig gehad, eigenlijk. Zoals ik al zei, we hebben er nooit over nagedacht of we elkaar onze pincode zouden moeten vertellen. Naar onze inzichten hebben we het zo geregeld dat dat ook niet nodig is.
Ik ben oprecht verbaasd dat veel mensen het kennelijk zien als bewijs van vertrouwen om een ander je pincode te vertellen. Totdat deze draad begon te lopen, had ik er nooit bij stilgestaan dat je het zo zou kunnen opvatten.
Tirza
Ik bedoelde het uiteraard om een situatie te schetsen waarvan je kunt vinden dat het dan wel praktisch is als een gezinslid het pinnen kan regelen. Natuurlijk had ik dit keer de chauffeur ook mee kunnen vragen, maar zo zit ik niet in elkaar. Het 'ongemak' is voor ons, niet voor een ander als dat niet persé nodig is.
Genista
Verreweg het belangrijkste is inderdaad dat je samen om de tafel zit en samen beslissingen neemt die iedereen in het gezin raken. Helemaal waar. En verder ben ik ook heel terughoudend met mijn pincode. Maar wij hebben ook schrale tijden gekend, en toen was het gewoon heel praktisch om elkaars pincode te kennen. Sure, we hadden het ook anders kunnen oplossen, maar dat werkte toen.
Ik denk dat het eigenlijk een onderwerp is waar veel te weinig over gepraat wordt. Het is de andere kant van de medaille, geld. We hebben het wel over de uiterlijke manifestaties van ons gezinsleven, maar geld is natuurlijk heel belangrijk daarbij. Mijn man komt uit een familie waar niet over geld wordt gesproken, en hij vond het heel prettig om van te voren naar de notaris te gaan en afspraken te maken.
Man en kinderen
Het verbaasd me trouwens wel dat er toch best veel mensen zijn die hun kinderen hun pincode geven, ik dacht dat ik daar zo'n beetje de enige in was...