genderidentiteit bij kinderen

Elledoris

Ik zal mijn als meisje geboren zoon doorgeven dat ie zich niet zo moet aanstellen. Hij moet maar gewoon de dingen doen die hij graag wil doen en zich gedragen zoals hij zich wil gedragen zonder te conformeren naar wat de maatschappij verwacht van een meisje/jongen, dan zal het wel gauw over zijn met die genderdysforie.

Ik vertoon ook wel de nodige niet zo heel vrouwelijke trekjes, maar mijn lichaam is vrouwelijk en dat klopt ook met hoe ik me voel.
Voor mijn zoon is dat dus anders, hij voelt zich een jongen, alles in hem schreeuwt dat dat lichaam niet klopt en het maakt hem doodongelukkig.

moeder van een transzoon ot

wat leuk hier een andere moeder van een transzoon. Misschien kennen wij (of onze zonen) elkaar wel irl.

Precies wat v@@s zegt

Het zijn namen die in overgrote meerderheid aan meisjes worden gegeven. Minder dan 2% van de mensen die Robyn heet is een jongen. Minder dan 7% van de mensen die Andrea heet is een jongen.

Er zijn ook namen die ongeveer evenveel aan jongens als aan meisjes gegeven worden. Een selectie uit een oud lijstje met 54 namen, uit 2004 dus het kan nu anders zijn: Cameron, Charlie, Ilya, Imre, Ischa, Jaimie/Jaimy/Jaimey, Jonne, Juul, Kris, Leslie, Lou, Lucca, Merlin, Micky, Mischa, Nicky, Nour, Quincy, Raven, Sammy/Sammie, Sasha, Sidney/Sydney, Senne, Yanniek.

Annemarie

'en de beide namen kunnen voor jongens en meisjes.'

Het feit dat ze kúnnen, wil niet zeggen dat het gebruikelijk is. Andrea is in Nederland ern meisjesnaam. Een jongen met die naam loopt kans om flink gepest te worden op school. Goed gedaan van die ouders, hun principes afwentelen op kwetsbare kinderen.

neutraal

Mijn kinderen zijn inmiddels al eind puber, maar ik dacht zo'n 20 jaar geleden ook, ik ga dat niet zo sturen, dat specifieke meisjes en jongens gedoe. Zelf was ik ook als halve jongen grootgebracht, met 2 broers en alleen maar neefjes in mijn familie en zelfs in de straat bij ons woonden alleen maar jongens. (dus ik had een garage en een skelter en ik vond poppen en kralendozen stom (die ik wel vaak kreeg voor mijn verjaardag van tantes, bah)
Dus ik dacht, ik bied ook van alles aan en laat mijn kinderen zelf kiezen. Dochter ging echt vol voor alles wat roze en glitters had en poppen waren het meest geweldige en de stoere broek die ik voor haar kocht (ze kon net praten, dus ze zei 'die is voor jongens' heel afkeurend) Twee jaar later kwam haar broer, ons huis lag al vol met speelgoed, dus niet zoveel erbij gekocht maar broer ging met de eerste de beste rolschaats die hij vond autootje spelen (er waren nog geen auto's verder in huis) en de barbies van dochter vlogen door de lucht alsof het 'actionmannen' waren. Dus mijn projectje kwam niet echt van de grond heb dat maar gauw losgelaten. Ze bepalen dat toch helemaal zelf, wat uiteraard prima is.

Olivia

Alleen al wat je ziet bij programma's als Hij is een Zij maakt duidelijk dat wat er in het hoofd zit je er echt niet uit krijgt door de opvoeding. Kinderen die 100% als meisje worden opgevoed en er als een meisje uitzien blijken in hun hersens een jongen te zijn en worden doodongelukkig.

Genderneutraal opvoeden, een naam geven waarvan je dénkt dat die genderneutraal is maar alleen maar leidt tot pesten (a boy named sue...) willen dat er een X staat in het paspoort van je kind terwijl je dat zelf niet eerst doet, gaat je kind ook niet helpen. Deze kinderen willen en voelen wat hun ouders willen en hebben dus zelf niet eens ruimte voor een eigen mening. Dikke kans dat ze net zo ongelukkig worden als de kinderen van Hij is een Zij omdat ze niet mogen zijn wat hun hersens willen: een jongen, dan wel een meisje. Alleen als ze héél toevallig zich noch vrouw noch man voelen dan zitten ze goed in dit gezin. Die kans is alleen erg klein. De kans is groter dat ze zich juist voelen alsof ze dat hokje in geduwd worden en waarna vervolgens de deur op slot wordt gedaan. Juist op deze leeftijd zullen kinderen hun ouders pleasen (vaak ook de problematiek rond een scheiding als kinderen op deze leeftijd tussen hun ouders in komen te staan).

Bekrompen

Tja... Het ligt er maar aan hoe (inter)nationaal je georiënteerd bent, of je Andrea en Robyn als jongensnaam of meisjesnaam hoort. In Engelstalige landen liggen die verhoudingen waarschijnlijk andersom, denk ik zo.
Namen en (half)lang haar lijken mij het probleem niet. Tenzij je in een erg bekrompen omgeving opgroeit.
Mijn kinderen (jongens) hadden (en hebben) ook vaak lang haar en werden vaak voor meisje aangezien. Ze haalden hun schouders erover op. "Geen zin om naar de kapper te gaan".
Hun klasgenoten op de basisschool hadden namen die varieerden van de categorie leesplankje tot Disney en Pokémon. Ik denk niet dat iemand een probleem zou hebben gehad met Andrea of Robyn als jongensnaam.
Maar ik ken mensen in de familie die mij vertelden dat onze kinderen bij hun op school geen leven zouden hebben, "met dat haar".

Wat een genderneutrale opvoeding betreft, daar heb ik op zich geen problemen mee. Zolang je je kinderen maar meegeeft dat andere mensen daar anders naar kijken en dat dat niet per se fout is. Zolang je de wereld vol genderverdeling maar niet als vijandig afschildert, of verwacht (of zelfs eist) dat anderen meedoen met dij en dijn zeggen. Als je het ver doorvoert moet je niet vergeten dat jij de spookrijder bent.

@Vissertje je kinderen zijn
nu wel herkenbaar. Ik weet niet of je je daarvan bewust bent.

Marijn (ot)

Mijn zoon heeft pas in januari uitgesproken eigenlijk een jongen te zijn. Voorheen was het een stoer meisje, met een niet heel erg uitgesproken voorkeur voor jongens of meisjesdingen. Had bijvoorbeeld een rc tank, maar ook bergen little pets shop beestjes. Had de Playmobil draken, maar ook de fairies. Rende graag met een nerf pistool door de speeltuin met vriendjes, maar ging daarna thuis met strijkkralen in de weer.
Maar we zijn nog niet de medische molen in, de stap naar de huisarts is al een enorme drempel. Hij wil wel heel graag van zijn borsten af en aan de hormonen, maar er spelen momenteel een hoop dingen, waardoor alles nog ingewikkelder wordt.

Ik denk niet dat onze zonen irl elkaar zullen kennen, die van mij is nogal op zichzelf, heel teruggetrokken en zo verlegen dat hij niet zomaar ergens heen gaat om mensen te ontmoeten, tenzij zijn vriendin mee gaat.

Zelf heb ik ook nog niemand rl ontmoet, wel zit ik op een FB groep voor ouders van transgenderkinderen.

Bekrompen

Vissertje is met haar obsessieve neutrale opvoeding minstens net zo bekrompen als de mensen die vinden dat hun dochter in roze tutuutjes moet lopen en hun zoon door het leven moet als Bob de Bouwer.

Hier de ervaring zoals Olivia dat beschrijft. Wij hebben nooit 'gestuurd' op speelgoed of kledingsmaak. Wij hebben altijd vooral de kinderen gevolgd.
Zoons eerste woord, dus nog vóór mama of papa, was auto. Daar doe je toch echt heel erg weinig aan, opvoedinggewijs. Die was echt niet geïnteresseerd in poppen. Dochter is wel opgedroogd tot wat ik een stoere chick zou noemen, niet heel erg meisjesachtig, ondanks haar lange blonde haar en liefde voor overdreven make-u. Ze is groot fan van Nicky Tutorials, maar gaat zelden opgemaakt de deur uit. Trekt zich echt niks aan van welke conventie dan ook. Maar heeft toch echt wel periodes gekend met roze en glitters en barbies.

Wig Wam

"Namen en (half)lang haar lijken mij het probleem niet. Tenzij je in een erg bekrompen omgeving opgroeit."

Dat is in principe ook geen probleem, mijn cis zoon heeft lang haar, hij is dat in groep 4 gaan laten groeien, zijn idee, zijn keuze. Dat is inderdaad geen probleem. Hij is regelmatig onterecht aangezien voor een meisje, daar zat hij niet mee, voor hem was dat een logisch gevolg van zijn lange haar en hij vond zijn lange haar belangrijker dan niet voor een meisje te worden aangezien.
Het wordt anders als je kind lang haar _moet_ omdat je kind genderneutraliteit moet uitstralen.

Ik ben een groot voorstander van meegaan in wat het kind wil zonder te kijken of dat wel hoort bij het geslacht van dat kind. Dus toen mijn zoon lang haar wilde, vond ik dat prima en toen mijn dochter (dacht ik toen) superkort haar wilde, vond ik dat ook prima. Een pop voor een jongen, auto's voor een meisje, allemaal prima, zolang dat is wat het kind zelf wil.
Maar een kind in een hokje duwen waar het niet past, dat is wat mij betreft nooit oké, niet als dat het hokje van het andere geslacht is, maar ook niet als dat een genderneutraal hokje is.

Moeder van trans

"Maar een kind in een hokje duwen waar het niet past, dat is wat mij betreft nooit oké, niet als dat het hokje van het andere geslacht is, maar ook niet als dat een genderneutraal hokje is."

Maar dan ook vooral niet je kind in het medisch circuit duwen terwijl zijn of haar persoonlijkheid nog volop in ontwikkeling is.

Zelfs al is de genderdysforie bestendig, dat wil nog niet zeggen dat het verminken van natuurlijke genitaliën en het overhoop halen van het hormonaal systeem daarvoor de oplossing is.

Ad hombre

Eens! Ik zie nu op tv weleens reportages over kinderen die het medische traject ingaan die kinderen hebben de leeftijd van toen je het mij zou hebben gevraagd ik ook zielsgelukkig zou Ik geweest als jongen. Ik kleedde mij zo, gedroeg mij zo en wilde als jongen geïdentificeerd worden. Maar ergens tussen pubertijd en volwassenheid in ben ik erg tevreden geraakt in mijn vrouw zijn. Ik vraag me af of niet te snel gegrepen wordt naar hormonen.

meer info over de borstverwijdering bij jongens voor 18 jaar:

Bij het AUMC (VUmc) is onlangs besloten is dat vanaf 1 juli 2020 een jongere (onder 18 jaar) voor mastectomie in aanmerking komt als aan de volgende criteria voldaan wordt:
• Uitgesproken en volhardende genderdysforie
• De jongere overziet de consequenties (n.b. een combinatie operatie met hysterectomie is niet mogelijk)
• Steun uit sociale omgeving
• Geen bijkomende psycho-sociale problematiek
• Minimaal 1 jaar testosteron gebruik
• Minimaal 16 jaar oud (eerder was dit 18 jaar)
Alle adolescenten met wens tot mastectomie voor het 18e jaar worden zowel in het kinder multidiciplinair overleg als in het genderteam besproken en geïndiceerd. Dit geldt ook voor adolescenten met wens tot mastectomie zonder hormoonbehandeling waarbij per patiënt wordt gekeken naar de indicatiecriteria.

(noem dat zomaar opereren... ik noem dat niet zo)

ho Ad

Jij doet aannames die onterecht zijn.
Dat ik mijn kind een medisch circuit in duw, is volslagen kolder, ik was volkomen gelukkig met een dochter hoor en het idee dat er mogelijk ooit in dat lichaam gesneden gaat worden, vind ik een vreselijk vooruitzicht.
Mijn kind is in sociale transitie, dat is zonder hormonen en zonder opereren.
Sowieso is er sprake van jarenlange wachtlijsten, dus zelfs op het moment dat mijn zoon de stap zet naar de huisarts, is er niet zomaar een operatie gepland hoor.

mvt

"Jij doet aannames die onterecht zijn."

Niet zozeer een aanname, meer een zorg.

"Dat ik mijn kind een medisch circuit in duw, is volslagen kolder, ik was volkomen gelukkig met een dochter hoor en het idee dat er mogelijk ooit in dat lichaam gesneden gaat worden, vind ik een vreselijk vooruitzicht."

Mijn idee.

"Mijn kind is in sociale transitie, dat is zonder hormonen en zonder opereren.
Sowieso is er sprake van jarenlange wachtlijsten, dus zelfs op het moment dat mijn zoon de stap zet naar de huisarts, is er niet zomaar een operatie gepland hoor."

Wachten is goed in dit geval.

(Wat je niet kan zeggen van die kankerpatiënten die nu door Corona weer op een lange wachtlijst komen.)

Hier nog een artikel van een transman over zijn transitie, niet van een transpropaganda site, maar misschien juist daarom waard om kennis van te nemen..

https://quillette.com/2020/10/06/forget-what-gender-activists-tell-you-heres-what-medical-transition-looks-like/

'het medisch circuit induwen"

Even voor al die 'bezorgde' reacties: dit is de VS niet waar kinderen zomaar in transitie gaan.

Er gaan jaren en jaren zorgvuldige monitoring, begeleiding en diagnose stelling door psychiaters, psychologen endocrinologen en kinderartsen aan vooraf voordat iemand uberhaupt aan de de (omkeerbare) remmers mag. Vervolgens wordt het hele traject nog eens herhaald.

Ik ken veel mensen die niet in transitie mogen omdat er van de kant van het medische circuit te veel twijfel is. overigens heb ik hier in Nederland nog niet van spijtoptanten gehoord. In de vs wel (maar percentueel onder de 1%) maar daar gaat men er veel minder zorgvuldig mee om dan hier

Voor ouders met een kind die aangeeft genderdysfoor te zijn zeg ik altijd: wees niet bang dat je kind transgender wordt van het medisch circuit juist als er enige twijfel is, halen ze dat er uit.
Als een kind echt transgender is, kan je dat niet veranderen door opvoeding of weigeren van medische hulp. Je kan het alleen frustreren.

En dat is een risico. Van onbehandelde transmensen doet 51% een zelfmoordpoging.

een kind dat aangeeft

is het natuurlijk, even voordat ad weer valt over een taaldingetje

Genderneutraal

Helaas is speelgoed dat nog steeds niet. Waarom zijn poppenbuggy's neestal knalroze? Ik heb drie zoons en een dochter en mijn zoons waren dol op poppenbuggy's dus ze kregen er natuurlijk een. Die dingen zijn wel altijd roze en ik zou niet weten waarom. Keukentjes en garages zijn inmiddels wel redelijk neutraal.

In de speelgoedfoldee van Bol is ook weer zoveel niet genderneutraal. Waarom alleen jongens bij de stoere lego sets en een meisje bij de lego boekwinkel? Het wordt wel beter want er staat een meisje bij de nerfpistolen maar speelgoed is juist zo neutraal als wat.

Zo speelden mijn zoons dolgraag met een keukentje en mijn dochter juist niet. Zij had sowieso nooit iets met poppen maar knutselde erg graag. Mijn zoons hielden wel weer heel veel van poppenwagentjes (dan wel weer om auto's in te verplaatsen of een knuffel). Nerf vonden ze allemaal leuk.

Je kind in een genderneutrale rol duwen vind ik net zo fout als je zoon het niet toestaan om zich te verkleden in een prinsessejurk. Of je dochter alleen maar in roze kleding te kleden. Kinderen moeten kunnen zijn wie ze zelf willen zijn. Ze moeten zelf mogen aangeven wat voor kleding ze graag willen dragen en hoe ze hun haar willen hebben.

Ook bekrompen

Ja helemaal mee eens hoor, dat halsstarrig volhouden aan genderneutrale opvoeding ook heel bekrompen, benauwend en schadelijk kan zijn. Het ging mij om de reacties op de namen, waarvan het wat mij betreft erg van de omgeving afhangt of deze zouden leiden tot pesten, net als bijvoorbeeld lang haar.

"Het wordt anders als je kind lang haar _moet_ omdat je kind genderneutraliteit moet uitstralen."

Ja, dat kan inderdaad een probleem zijn. Maar dat vind ik ook van naar de kapper moeten 'en lekker kort want je lijkt zo wel een meisje'. En dat laatste is voor sommigen toch gewoon een normale uitspraak.

Volgens mij zit het probleem van genderneutrale opvoeding niet in de uiterlijkheden als kleding, naam, haardracht, speelgoed, maar in de mate waarin je je kind beperkt in keuzemogelijkheden. Dit gebeurt natuurlijk ook bij gezinnen die nadrukkelijk niet genderneutraal opvoeden. Een groter probleem is het wat mij betreft als mensen zichzelf en hun kinderen tezamen met al hun idealen buiten, boven of tegenover de maatschappij plaatsen. Dat gegeven leidt meer tot problemen, buitensluiting, eenzaamheid etc. ran die voornaam, die barbies, of die jas.

koppeling genderneutraal een transgender

Is volgens mij een hele lastige en vervuilt de discussie hier imho. Als je kind aangeeft zich niet thuis te voelen in zijn of haar lichaam ga je natuurlijk eerst een lange tijd, liefst in overleg met deskundigen, speelgoed, kleding en activiteiten aanbieden die aan beide genders worden toegedicht. En observeren wat het kind kiest en hoe consistent het daar in is.
Het is helemaal niet zo dat genderdysfore kinderen genderneutraal zijn opgevoed. Of juist gedwongen zijn in een bepaald genderstramien en zich daartegen verzetten. Dat staat er los van

Vissertje

Maar als ik het goed begrijp uit de schrijfsels van vissertje, en een beettje tussen de regels door lees, heeft ze 2 kinderen gebaard met het mannelijk geslachtsdeel zoals ze zelf schrijft, deze gender neutraal aan het opvoeden is, maar dat laatste heb ik ook wel mijn twijfels over volgens mij is zij haar beide jongens bewust als meisjes aan het opvoeden om te provoceren dat alles maar mogelijk is dat idee krijg ik er van.

ja sorry

Ik neem vissertje niet serieus en als zhij het wel meent sta ik er niet achter

moeder van een transzoon ot

Maar staat je zoon wel al op een wachtlijst?
Op dit moment is de wachtlijst 270 dagen. Enfin, je zit ook bij fb groep ouders van transkinderen, (ikook) en daar zal je genoeg horen. sterkte. Je doet het goed.

helemaal fout

de wachttijd is 780 dagen

Vlinder: genderneutraal speelgoed

Wat eigenlijk zo grappig is: ik heb een broer en wij schelen maar 1,5 jaar, dus veel met elkaar gespeeld als kind. We zijn opgegroeid in de jaren 60 en 70. Dus 'genderneutraal' in welke vorm dan ook, bestond helemaal niet. En wij speelden, los van elkaar en samen, met van alles en nog wat. Ik vond auto'tjes en treinen ook leuk, m'n broer 'deed' ook aan de poppen (overigens zijn wij beiden verre van transgenders). Dat mijn broer het als klein kind ook leuk vond met z'n pop in de poppenwagen rond te lopen, boeide hem echt niet dat die poppenwagen roze (wellicht? geen idee meer) was. En als ik met mecano speelde en er alleen jongetjes op het plaatje van de doos stonden? Boeide mij echt niet. Ik vond het gewoon leuk, dacht daar verder niet eens over na

Marijn

Nee, nog niet op een wachtlijst ook.
De drempel om naar de huisarts te gaan is zo hoog voor hem, maar nu moeten we er binnenkort toch naar toe om een andere reden en dan gaan we het wel bespreken.
Hij weet van de lange wachtlijsten, hij wil ook wel op de wachtlijst, maar praten kost hem zoveel moeite.
Ik wil hem wel graag op die wachtlijst hebben omdat je beter van gedachte kunt veranderen terwijl je op die lijst staat, dan al die tijd die je op een wachtlijst had kunnen staan weggooien doordat je domweg niet met de huisarts durft te praten.
Maar zoals bij alle stappen in het proces, kan ik niet anders dan hem volgen.