Duitse cijfers hoe zit het precies

Zo gaat ie

1= sehr gut
2= gut
3= befriedigend (ruim voldoende)
4= ausreicheind (voldoende)
5= mangelhaft (zwak)
6= ungenügend (onvoldoende)

Hoop dat dit je verder helpt... Ben zelfst duits en denk er met afgrijzen aan terug...

Ja, zo zie ik het ook. Een 1 is een 10, een 2 is zo'n acht en een half denk ik. Een drie is ongeveer een 7, een vier een zes, en daaronder is bedroevend...
Ik ben niet Duits, maar Nederlands, en kijk inmiddels ook met afgrijzen naar de cijfers.

Oh, en caroline,

Hoe is het rapport?

Mirreke...

Het zijn niet alleen de cijfers, die in mijn ogen veel minder nuance weergeven dan de nederlandse cijfers, maar het duitse schoolsysteem in zijn geheel.

Er is minder ruimte voor individuele ontwikkeling van een kind. Het is nog vrij ouderwets, erg formeel en als je in D een kind heb, dat misschien wat minder makkelijk leert, moet je een pral gevulde geldzak hebben, om bijles etc te betalen. Van school kan je in zo'n geval weinig hulp verwachten.

Hier in NL heb je RT, IB en van alles en nog wat. Ik zat echt met mijn oren te klapperen toen dochterlief in het NLse schoolsysteem terecht kwam.

Hiermee wil ik niet zeggen, dat het hier perfect is, maar zeker in mijn ervaring een heel stuk beter dan in Duitsland.

Op duitse scholen herst ook nog steeds een vrij hierarchisch systeem - geen "jij" tegen juffen en meesters zeggen, maar gewoon "u". Op mijn basisschool moesten wij ook nog van onzere stoelen opstaan, toen de meester binnenkwam, en voor zover ik weet, is dat nog steeds zo. Creativiteit wordt minder bevordert dan gehoorzaam tegenover leidinggevenden.

Duitse vs nlse onderwijs

Dochterlief heeft nooit in het duitse onderwijs gezeten (zij was 3 toen wij hier kwamen) en zoals ik haar ken, zal ze er gillend gek van worden.

Het grote verschil is vooral: Hier zijn juffen vertrouwenspersonen, in D zijn het personen, waar je respect voor dient te hebben. Het zal ook wel in de duitse mentaliteit liggen (waarin ik nooit kon aarden terwijl ik ermee opgegroeit ben) - er is gewoon meer ontzag voor "Respektspersonen" ook voor politie, dominee etc.

Wat ik hier ook fijn vindt is dat je een school kan kiezen zonder godsdienstonderwijs. In Duitsland kan je je kind wel afmelden van de godsdienstonderwijs, maar zeker op het platteland wordt je dan vaak met de nek aan gekeken.

En wat ik zo lees in de duitse media is Angela Merkel ook voor een verplichte invoering van godsdienstonderwijs in basisscholen - hier zal er een storm van verontwaardiging over zijn als een politicus met zoveel invloed zoiets zal suggerieren.

Mooi rapport

Het rapport was goed, joepie en er stonden geen cijfers op. 5 vakken Gut en 5 vakken Befriedigend.

Niks te klagen dacht ik zo

Duitse onderwijs

Het schoolsysteem is inderdaad anders, niet beter of slechter maar anders, met name de hoeveelheden huiswerk voor de kinderen, waardeloos. De schooltijden zijn helemaal rampzalig alhoewel er steeds meer Ganztagschulen komen. Onze dochter gaat ook naar een Ganztagschule en is daardoor niet op van die achterlijk vroege tijden uit. Ze zit in de Biligualen Zweig en krijgt ook Nederlands (wel nog op een heel laag niveau, maar goed dat zal wel omhoog gaan). Ze heeft het gelukkig wel naar haar zin, maar mist na 3 jaar, af en toe het oude vertrouwde Nederlandse schooltje toch nog wel een beetje.

Balletmama

Het is toch ook zo in Duitsland op de basischool dat je elke schooljaar dezelfde juf of meester hebt ?

vriendelijke groet,

Mariekje

Geen balletmama, maar ja dat klopt

In principe heb je op de basisschool vier jaar lang dezelfde leerkracht. Dat betekent dat je geluk moet hebben, want lang niet iedere leerkracht is even goed, of klikt met de leerling.
Wel is het zo dat er op de basisschool ook al vakleerkrachten zijn. Voor godsdienst, muziek, sport en soms kunst heb je een andere docent.

Niet overal hetzelfde

Ik ben Duits, heb dus mijn hele schoolloopbaan daar doorgebracht. In München, een stad groter dan bv Amsterdam.
Het is erg moeilijk Duitsland met NL te vergelijken. Ieder deelstaat in D heeft zijn eigen schoolsysteem, en op het platteland heb je meestal veel minder mogelijkheden.
Zelf heb ik in NL 5 jaar les gegeven op HAVO/VWO en als je de kranten in NL leest wordt er veel geklaagd dat leerlingen geen respect meer hebben voor leraren. Tja, of je wilt het een of het ander.

Mijn nichtje zit nu op het platteland in een speciaal muziekgymnasium, waar veel aandacht wordt besteedt aan muzikale opvoeding. (in München had je die al heel lang). Zoiets heb ik hier nog niet gezien. Hier heb je alleen de dure muziekscholen, waar je alleen in je vrije tijd naar toe kunt.

Ik heb begrepen dat kinderen met een autitische storing juist baat hebben bij een strakke, regelmatige opvoeding, en dat juist het NL systeem daar zeer ongunstig is.

Ook in D heb je soms ook een hele goede relatie met je juf, alleen noem je haar niet bij haar voornaam.

Ik vind het andersom in NL heel raar als ik in een winkel door een jonge meid word aangesproken: kan ik je ergens mee helpen.

Angelika

Pisa

In het internationaal onderzoek PISA is goed te zien hoe verschillend Duitsland is. Beieren doet het heel erg goed.
(ik kom uit Beieren

hier de conclusie over het systeem op dit moment, helaas in het Duits

* in Naturwissenschaften erreichen Schülerinnen und Schüler an deutschen Schulen zum ersten Mal ein Ergebnis signifikant über dem OECD-Durchschnitt

* In Lesen und Mathematik liegen die Ergebnisse wie bei vergangenen Untersuchungen im OECD-Durchschnitt.

* Die Chancengleichheit bleibt weiterhin das Problem des deutschen Bildungssystems.

* Ein vergleichsweise großer Anteil der Leistungsunterschiede lässt sich in Deutschland durch den sozioökonomischen Status der Eltern erklären.

* Bedingt durch das gegliederte Schulsystem bestehen in Deutschland große Leistungsunterschiede zwischen den Schulen. Diese sind ungefähr doppelt so groß wie im OECD-Mittel.

* Insgesamt schneiden Jugendliche in gegliederten Schulsystemen im Schnitt weder besser noch schlechter ab als Jugendliche in Systemen mit nur einem Schultyp.

* Jugendlichen mit Migrationshintergrund zeigen deutliche geringere Leistungen als einheimische Schüler und das über die sozioökonomischen Effekte hinaus.

* Bei Migranten zweiter Generation ist der Abstand zu einheimischen Schülern mit 93 Punkten so groß wie in keinem anderen OECD-Land.

Mijn eigen conclusie, je kunt maar beter rijke, goed opgeleide, autochtone ouders hebben, dan is de kans dat je het ver schopt het grootst.

Helaas
Het klinkt misschien een beetje ouderwets socialistisch, maar ik blij in NL te wonen omdat hier de afstand tussen arm en rijk niet zo groot is. Zelf ben ik opgegroeid met een middeninkomen, maar in een rijke wijk in München. Dan zie je de verschillen op school ook erg goed.

Angelika

Pisa

is mij inmiddels erg bekend .
Ja, duitsland staat er om bekend dat afkomst allesbepalend is voor de kansen van kinderen. Er gaan ook miljarden(!) om in de nachhilfe, bijles die bijna alle kinderen blijken te krijgen. Mensen met meer geld kunnen meer bijles betalen. En dat je als moeder thuis bent en een belangrijke rol bij het huiswerk speelt. Heel belangrijk allemaal.

Rodebeuk

Da's idd waar - ze zijn veel meer materialistisch ingesteld in Duitsland.

Ook is er veel minder begrip voor ziektes, die niet lichaamelijk zijn. Depressies bijvoorbeeld wordt gauw gezien als "anstellen". Het is in Duitsland ook meer een stigma dan hier, heb ik het gevoel.

En - om hulp vragen woordt in D ook heel anders gezien - als zwakte. Het is veel meer "Zähne zusammenbeissen und nicht klagen".
Heb dat laatst weer vastgesteld op het werk - toen het enkele weken geleden zo hevig aan het sneeuwen was, gingen mijn NL'se collegas met z'n 2en (de meiden dan), anders was het echt bijna niet te doen. Ik ben er niet eens op de idee gekomen om iemand om hulp te vragen en heb me erdoor gevochten.
Mijn collega (die op deze dag vrij was) schold me de volgende dag bijna verot, omdat ik haar niet gebeld had. Was helemaal verbijstert, want ik bel toch niet zomaar iemand op zijn vrije dag om mij te komen helpen?! Zij zei dan: "Kijk, en dat is je duitse opvoeding - bij jullie is dat gewoon zo, dat jullie het allemaal alleen moeten redden, maar hier is dat anders, hier mag je echt om hulp vragen!"

En ik moet toegeven, dat zij gelijk had - om hulp vragen wordt in D echt nog vaak als "not done" aangezien, zeker op de werkplek. En terwijl ik er helemaal geen probleem mee heb, zelfst iemand ter hulp te schieten, zelfst om hulp vragen blijft moelijk voor me. Ook al ben ik anders prima integriert, dit gedeelte krijg ik niet eruit!

Klopt balletmama

Het is soms lastig, want het heeft geen zin om heel erg te generaliseren, maar die verschillen zijn er wel... Mij heeft het wel erg geholpen om er zo wat meer van een afstandje naar te kijken. Vooral omdat, en daar heb jij vast evenveel of nog meer ervaring mee dan ik, de meeste mensen er voetstoots vanuit gaan dat de verschillen heel klein zijn omdat de afstand zo klein is. En dat geldt dan aan beide kanten van de grens. Ik voelde me gewoon heel vaak verkeerd of niet begrepen (kan ook aan mezelf liggen natuurlijk ... ik vind het ook vaak knap om tussen de regels door te lezen hoe jij de weg vindt tussen al die verschillen.

Trouwens, die neef waar ik het over had heeft idd psychische problemen. Heel schrijnend want hij was zelf voor die tijd psychiater. En idioot he, dat hij in NL gewoon in de WAO of WIA was gekomen en in zijn eigen huis en omgeving had kunnen blijven, terwijl hij in D 400 euro plus wat huurvergoeding krijgt... bizar.

Idd rodebeuk

"Vooral omdat, en daar heb jij vast evenveel of nog meer ervaring mee dan ik, de meeste mensen er voetstoots vanuit gaan dat de verschillen heel klein zijn omdat de afstand zo klein is. En dat geldt dan aan beide kanten van de grens."

Hier ging ik idd ook van uit. Natuurlijk kende ik NL van talloze vakanties, ik wist wel, dat het hier een stuk liberaler toegaat dan in Duitsland, maar hoe groot de verschillen eigentlijk zijn, merkte ik pas toen ik hier al een tijdje woonte. Een positieve cultuurschock, zeg maar.

Inmiddels voel ik me in de nederlandse z'samenleving meer thuis dan ik dit gevoel van "t'huis zijn" ooit in Duitsland had. Daar was ik eigentlijk altijd een beetje de rebel omdat ik mijn eigen ideen had over dingen en deze komen duidelijk veel meer overeen met hoe dingen in NL gehandelt worden. Ik heb hier meer vrienden dan ik ooit in Duitsland had. Dat zeggt al heel veel volgens mij.

Deze "vernederlandse" versie van mij heeft jaren ervoor gezorgt, dat mijn ouders (en echt alle cliches over duitsers passen op hun) het hier erg moelijk mee hadden, omdat hun graag wilden dat ik ongeacht mijn woonplaats duitse waarden en normen blijf hanteren, ook in dochterliefs opvoeding. En dat was voor mij gewoon onmogelijk.

Er was knallende ruzie toen ik dochterlief op een openbare school aanmeldte. Toen hun meekregen, dat er geen godsdienstonderwijs is op veel openbare scholen in NL of alleen maar op aanvraag van genoeg ouders, flipten ze goed. Voor hun hoort dit gewoon bij de opvoeding. In D heb je namelijk ook op openbare scholen godsdienstles, Einschulungsgottesdienst etc.

Naast een openbare school heb ik hier in de wijk ook een pc-school, dus volgens mijn ouders moest dochter op deze school (ben zelfst ook pc opgevoedt, terwijl dochter op wens van ex en familie rk gedoopt werd toen zij 6 weken oud was).

Was trouwens al meer dan 2 jaar niet meer in D - en heb ook geen behoefte om te gaan. Niet als het niet echt moet in elk geval.

Godsdienstles...

Laatst waren de twee jongsten hier helemaal overstuur. Op de Kiga en ook op school was van alles verteld over de vastenperiode en aswoensdag. Ik erger me daar dood aan, ik ben regelmatig bezig om allerlei belachelijke zaken weer uit hun hoofd te praten.
Over dat Jezus de kerstcadeautjes brengt, bijvoorbeeld. Of kinderen die bidden dat ze goede cijfers krijgen. Vooral mijn zoon van acht kan daar helemaal niets mee.
Ik vind het erg kwalijk allemaal. En voor de goede orde, de scholen weten dat wij niet gelovig zijn, mijn zoon van acht krijgt geen godsdienstles.
Ben het verder ook wel eens met Balletmama. Wel leren we hier langzamerhand steeds meer gelijkgestemden kennen, dat zijn dan wel een beetje de outcasts hier, of het zijn buitenlanders, net als wij
Gelukkig wonen we dichtbij de grens. Voor Duitsers hier zijn Nederlanders toch al wat vertrouwder dan wat verderop het land in.

Mirreke...

Waar ik vandaan kom, was er geen alternatief - als je wilde, dat kindlief naar de Kindergarten gaat, was er maar 1 - en dat was een christelijke. Hetzelfde verhaal in de omliggenden dorpjes.

Godsdienstles op school vond ik ook een lachertje. Discussie zat er niet in, kritieke vragen leverten slechte cijfers op. Ik heb een keer de predikant gevraagt of er dan wel bewijs was dat God bestaat, en dat werd niet op prijs gesteld, duidelijk te zien aan mijn cijfer...

Het was dan niet zo dat je elke Zondag in de kerk moest verschijnen in onzer dorp. Zolang je maar braaf Kirchensteuer ging betalen en je kinderen naar de Konfirmation liet gaan (en de bijhorende wekelijkse les bij de predikant + 3x per maand naar de kerkdienst op Zondag als voorbereiding) was het best.
Ik wilde eigentlijk geen Konfirmation. Maar moest van mijn ouders. Want het zou slecht zijn voor hun reputatie als ik niet ging.

Je openbaar tot atheist bekennen is in dat dorpje echter helemaal "not done". Mogen manlief en ik ook niet van mijn ouders, als we op visite zijn in Duitsland.

Voor mij is NL dus echt "land of the free"... Bij mij moet op Koniginnendag en Bevrijdingsdag dan ook de vlag buiten hangen, op Dodenherdenking en laatste jaar helaas ook bij Koniginnendag op halfstok. Man vindt dat minder belangrijk terwijl hij een echte NLer is.

Ja balletmama

Juist Nederlanders zijn vaak niet zo van de vlaggen, dat hoort bij ons ingebakken nonconformisme en rebellie denk ik. Hoewel dat in tijden van voetbal weer anders ligt...
Ik begin steeds meer het verschil door te krijgen. In Nederland worden kinderen aangespoord een eigen mening te vormen, op basis van kennis die je krijgt aangereikt. In Duitsland is het zaak juist geen eigen mening te vormen, dat leidt alleen maar tot slecht noten... En ook de verhoudingen zijn echt heel erg hiërarchisch.
Voor onze oudste twee bleek de verhuizing naar Duitsland echt een nachtmerrie. Gelukkig gaat vanaf volgend jaar ook de tweede in NLd naar school.
In de streek waar wij wonen volgt bijna iedereen die een beetje vervolgopleiding doet een opleiding in Nederland, en ik spreek echt regelmatig jongeren die echt helemaal verbaasd zijn dat school en leren zo leuk kan zijn. Dat is dan wel weer fijn, zo sluipt het Nederlands karaktergoed langzamerhand Duitsland binnen.