16 jaar en in het buitenland in opleiding?
Ik geloof dat ik enigzins in panaiek begin te raken en het niet helemaal meer helder zie.....
Onze net 16 jarige is dit jaar klaar met d'r vmbo...en dan moet ze dus door met een vervolgopleding.Lange tijd was ze overtuigd wat dat moest worden...maar dat is afgevallen omdat het diploma dat ze dan behaalt niet is wat ze wil. Een gespecialiseerde opleiding voor wat ze wil kan pas vanaf 18 jaar. Dus oriënteert ze zich al een tijdje op wat nu.....???? Politie leek d'r wel wat (sportief, stevig kind, is nergens bang voor dus ja, dat leek ons ook wat). Maar helaas pindakaas dáár moet je weer 17 voor zijn (zucht), dat weten we na een open dag. Er liggen nog wat open dagen in het verschiet...dus er is nog geen beslissing genomen, we gaan nog naar muziekopleidingen kijken en wat zorg en welzijn opleidingen. Afijn, nu heeft ze via mijn muzikale familie een 'aanbod'gekregen......En heeft zelfs al kennis gemaakt met diegene die het aanbod deed. Intern opgeleid worden in een soort fabriek die handgemaakte muziekinstrumenten maakt, onderhoud en verkoopt.....Met woonruimte, salaris en alles erbij!!! 100% garantie op werk...sterker nog, als ze dit volbrengt dan hoort ze bij de besten in europa qua instrumentenmakers. Op zich een geweldige aanbieding natuurlijk.....Maar het is 800km. van huis!!!!!!! Hellup!
Ik zie dat ze er serieus over nadenkt, ook enigzins beïnvloed door mijn broer die dezelfde opleiding gedaan heeft en het allemaal natuurlijk leuk brengt (ben ook beetje boos geloof ik), maar hij was 18 toen hij klaar was met de oude MAVO en nog een jongen ook! Dat is wel wat anders dan een meisje van 16!!! Zelfs mijn ouders denken niet met me mee (die zeggen dat ik al te ver vooruit denk)...en man vindt dat ik me niet druk moet maken voordat er besloten is. Ik weet dat het allemaal wel oke is. Dat de mensen om wie het gaat 100% te vertrouwen zijn....dat het een unieke kans is.
Er moet nog wel een en ander nagevraagd worden voordat ze wordt aangenomen(o.a. bij de muziekschool en ze moet auditie doen voor d'r gehoor)....maar dat is het nu net, ik weét dat ze daarvoor met vlag en wimpel gaat slagen.
Ik zie allemaal beren op de weg.....
Ze is pas 16! Ze kan nog geen bankrekening openen zonder onze toestemming....is nog leerplichtig (toch?) Dat kan toch helemaal niet???
Dus ik probeer d'r tussenvormen aan te praten om het nog 1 á 2 jaar uit te stellen (eerst andere opleiding, maar wat doe je in 2 jaar?) HAVO is geen optie, dat wil ze beslist niet en daar is het ook geen kind voor.....een opleiding beginnen en dan niet af maken zegt ze nu al van dat ze dáár niet aan begint.
We hebben (gelukig) nog een muziekopleiding waar we gaan kijken en die 3 jaar duurt. Dat zóu een tussenoplossing kunnen zijn. Maar duurt eigenlijk al te lang. Broer en die mensen beweren dat dat te 'laat'is (opleiding duurt 6 jaar in totaal), die zien haar liever nu of volgend jaar gaan.
oooo, hellup, mijn hoofd gaat in een kringetje rond, ik wil d'r niet zo jong al zover weg hebben en weet ook geen goede tussenvorm...
Iemand nog ideeën? Of kan me geruststellen? Of het juist te ontraden?
groeten albana
(zorry voor het lange stuk, maar ben beetje in paniek)
Ik zeg, doen!
Lieve albana. Wat herken ik je twijfel naadloos. Verscheurd door de positieve opwinding van de kans en de negatieve emoties van de afstand. Ik kan je met grote zekerheid vertellen dat dit dilemma in je hoofd, in je hart en in je tenen zich _altijd_ voor zal doen. Ook als je het pas tegenkomt als je kind 18, of zelfs 28 is.
Er zit maar één ding op en dat is zelfbeheersing.
Daarvoor helpt het als je de nadelen relativeert. 800 km is binnen een dag te overbruggen. Ze kan elke dag dat ze wil terug en jij kan elke dag dat de nood aan de man is naar haar toe.
En dan nog een: Je dochter heeft die twijfels ook, maar ze heeft een ander perspectief. Voor haar is dit nieuwe angstig, maar ook een begin van een nieuw en eigen leven. Dat wat de bedoeling was.
Voor jou is het angstig en het begin van een nieuw leven dat sneller komt dan je gedacht had: Een leven zonder kinderen. Jouw pijn voelt pijnlijker. Voel mee met de hare. Eén positief vooruitzicht: als beloning voor je moed om in gedachte met haar mee te gaan en haar dus te laten gaan, wacht je een onbeschrijfelijk gevoel van trots. Ik spreek uit ervaring.
albana:"Ze is pas 16! Ze kan nog geen bankrekening openen zonder onze toestemming....is nog leerplichtig (toch?) Dat kan toch helemaal niet??? "
Ja, dat kan wel. 800 km, dat is Europa en in Europa kun je overal een startkwalificatie halen. De interne opleiding die jouw dochter gaat doen leidt ook op tot een sk. Ze voldoet daarmee aan de leerplichtwet. Wat ze nodig heeft is een verklaring van het leerbedrijf dat ze daar een opleiding volgt en aanwezig is, etc.
That's it.
Ik zeg... doen!
Je bent op zoek naar een overbrugging van tijd. Die overbrugging kan daar ook. Ze heeft niets te verliezen. Al houdt ze het maar een half jaar vol, ze leert er veel van. Als het toch niet voor haar blijkt te zijn, dan kan ze altijd weer op zoek naar een andere tussenweg.
En ondertussen: stort je moederhart met enige regelmaat uit. Je trots en je angsten. Dat helpt.
Groet,
Miriam Lavell
Leerplicht geldt niet meer
Miriam:
"Ja, dat kan wel. 800 km, dat is Europa en in Europa kun je overal een startkwalificatie halen. De interne opleiding die jouw dochter gaat doen leidt ook op tot een sk. Ze voldoet daarmee aan de leerplichtwet. Wat ze nodig heeft is een verklaring van het leerbedrijf dat ze daar een opleiding volgt en aanwezig is, etc."
Is dat zo?? Volgens mij is het interessante, dat als Albana-dochter in Duitsland gaat wonen, ze niet meer onder de Nederlandse leerplicht valt. Zer valt natuurlijk wel onder de DUITSE leerplicht -als die er is.
Doen
Die worsteling, die houd je Albana.
Bij een dochter is ie er vaak nog meer dan bij een zoon.
Ik heb in mijn eigen familie maar al te vaak gezien hoe goed het contact kan zijn op afstand. Vaak zelfs beter.
Dus, even heel kort want ik moet op het schoolplein oudste afhalen over 10 minuten, je ziet beren....
Waarom niet?
Eigenlijk zie ik niet zoveel verschil met die kinderen die tijdens hun middelbare schooltijd een jaar naar het buitenland (meestal VS) gaan. Het belangrijkste is dat die mensen te vertrouwen zijn en je zegt juist dat dat wel goed zit.
800 km is helemaal niet zover weg, het is alleen dat Nederland zo'n klein landje is, dat mensen er niet aan gewend zijn. In andere landen valt het binnen de landsgrenzen. Voor een bankrekening kun je eventueel gewoon een Nederlandse aanhouden, overschrijvingen binnen Europa zijn over her algemeen kosteloos en met een bankpasje kun je overal geld halen of gebruiken.
Ik denk juist dat haar jonge leeftijd in het voordeel is, omdat ze op deze manier mocht het toch niks zijn nog rustig over een jaar alsnog de politieopleiding kunnen beginnen of over 2 jaar die opleiding waarvoor ze 18 moest zijn en ondertussen heeft ze een unieke ervaring opgedaan. Als deze interne opleiding die ze nu aangeboden krijgt echt je van het is snap ik dat 2 jaar te moeten overbruggen alleen vanwege het wachten op de juiste leeftijd en pas over 8 jaar klaar zijn ipv over 6 nou niet echt motiverend is.
Eerlijk gezegd lijkt het me een prachtkans en zou ik die mijn dochter niet willen ontnemen met alle angst die je natuurlijk in je moederhart voelt als je kind weer een stap verder naar onafhankelijkheid zet. Ik denk dat ze eerder spijt zal krijgen als ze het nu en daardoor misschien nooit doet en altijd het idee blijft houden dat ze die kans heeft laten ontlopen omdat haar moeder zo bezorgd was. Neem desnoods eerst zelf eens een kijkje.
Groeten Primavera
Teveel van het goede
Nou, ja als jullie ook al beginnen van...doen...dan moet ik me toch maar eens achter de oren gaan krabben en m'n pokerface opzetten (zucht). Maar ik zie ook een boel praktische problemen...ze moet zelf inkopen doen, koken, op tijd opstaan, d;r geld beheren, d'r telefoonrekening in bedwang houden...
)))
Dat alles heeft ze nog nooit gedaan....ik bedoel..als er een 'enge vent' lang achter d'r fietst belt ze me al op...! "Maaám...er zit een engerd achter me aan!' D'r kamer maakt ze in opdracht (van mij) aan kant..anders zou het werkelijk nooit gebeuren...90% van d'r ditjes en datjes moet ik d'r aan herinner omdat ze anders niet door heeft dat het al 'zo laat' is....Afgelopen maanden (begin van schooljaar) hebben we d'r maandelijkse zak en kleedgeld nog 2,5 maand moeten stopzetten omdat ze 2 bekeuringen opliep (oeps lamp vergeten) en daarna ook nog 's teveel verbelde...
Ze kan zich wel in de schulden werken daar!! Of vergeten dat ze nog eten moet halen en zonder komen te zitten, d'r maand nooit 'rond'krijgen etc. etc.
(oo, daar ga ik weer, geloof ik)
Nou, ja afijn, maar eerst even laten bezinken en dochter heeft nog niks besloten of toegezegd....dus daar hopen we dan maar even op...(oeps dat is niet zo eerlijk hé?)
Ze zou dus een brief ofzo moeten hebben om aan te tonen dat ze nog 'leert'miriam?
Voldoet zo'n bedrijf dat opleid in de pratktijk daar dan wel aan?? Het is een vrij 'uniek' beroep...ik bedoel, ik denk niet dat er vergelijkingsmatriaal is. Er zijn maar een handjevol opgeleide mensen in Europa...Er wordt ook maar 1 persoon per 6 jaar opgeleid in principe...Er is wel een 'algemene opleiding' in Amsterdam, maar die staat niet bepaald 'goed'bekend...eigenlijk als je die volbrengt weten ze dat je vooral niet goed bent (ahum), dat is meer een 'timmeropleiding'(niks ten nadele van timmermannen hoor...maar het is gewoon iets héél anders). Hoe gaan we dat dan aanpakken? Ik ben bang dat de inspectie nog nooit van het beroep gehoord heeft...Toen mijn broertje er was was er ander onderwijsstelsel natuurlijk. En nu is er iemand uit Hongarije in de 'leer' daar gelden natuurlijk weer andere wetten. dus daar hebben we ook niks aan.
Dus wat voorbeelden zou handig zijn.
Ook dacht ik aan studiefinanciëring, heb je daar nog recht op als je 18 wordt?? Of vervalt dat als je inkomen hebt? (Ik bedoel ze zal ook behoorlijke kosten hebben als ze ook nog 's zo nu en dan naar huis wil of zou willen) Of een reisvergoeding? Zijn zomaar wat dingen die ik me afvraag hoor, maar misschien wordt het me dan wat helderder in mijn hoofd.
groeten albana
Nog wat dingen en radicaal
Verbazingwekkend hoe je 'kijk' op een kind opeens 100% kan omdraaien...
Als jullie mij vorige week mijn mening over dochter hadden gevraagd...had ik dingen gezegd als: Is al erg zelfstandig, weet wat ze wil, is doorzetter, hoewel chaoot. En nu zie ik alleen maar dingen die ze juist nog niet kan! Is dat normaal?
Afijn nog wat dingen:
kinderbijslag? Gaat dat nog door...moet ze uitgeschreven worden en aldaar weer ingeschreven in de b.s.?
Natuurlijk gaan we eerst kijken....! Als ze beslist tenminste.
Was wel grappig....die man die het 'aanbod'deed was erg verbaasd dat dochter er eerst over moest 'nadenken' terwijl ze 100-en liefhebbers hebben die zo zouden willen!Er zelfs dik voor zouden betalen! En dan bieden ze het háár gratis aan....(op voorspraak van broer en nog wat mensen..) zonder sollicitatie, zonder ingewikkelde voorwaarden en dan moet ze er eerst over nadenken! hahaha....
Broertje heeft zich eruit gekletst....dat wel.
Dus het aanbod geld nog steeds.
Maar volgens dochter kon ze zoiets en zo ver weg niet 1,2,3 beslissen...
Dat klinkt dan wel weer erg verstandig of niet? (zucht, jongens ik slaap er slecht van...maar het helpt wel om mijn twijfels hier neer te gooien en dochter merkt er niks van, dat is ook mooi meegenomen.)
groeten albana
Kinderbijslag
Je kan onder voorwaarden (kijk anders even op de site van de SVB, ik weet dit niet uit mijn hoofd) wel kinderbijslag krijgen voor een kind dat in het buitenland een opleiding volgt. Dat het kind in het buitenland zit, zie je aan de inschrijving in het bevolkingsregister. Laat je je kind hier ingeschreven, dan krijg je geen problemen met de SVB (die denkt dat je kind nog hier woont) maar wel met de leerplichtambtenaar die ook denkt dat je kind hier woont en zich afvraagt waarom het niet naar school gaat hier.
Ik zou denken: kind uitschrijven, dan is het ook niet meer hier leerplichtig (zie de discussie Laura Dekker)en dan kan onder omstandigheden wel kb worden gevraagd.
Groeten,
Temet
Voor albana
Als het om Duitsland gaat kan ik je alvast het volgende vertellen;
Kind van 16/17 jaar krijgt kinderbijslag als het gaat om een voltijdopleiding. Als je meer als 300 euro per maand ten gunste van het kind besteedt (denk eraan: moet wel aantoonbaar voor haar zijn: dus een rekening op haar naam of overboekingen naar haar rekening) dubbel. Zo'n 600 Euro per kwartaal. Wel is er een limiet aan wat je kind mag (bij)verdienen.
Ouders moeten dan wel in Nederland hun inkomen verdienen/wonen.
Zo gauw het kind in Duitsland woonachtig en daar ook ingeschreven valt het onder de Duitse leerplicht.(Ik ben zelf nog aan het uitzoeken hoe lang die is). Je hoeft pas in te schrijven(dus als echte emigrant) als de verwachting is dat je kind langer dan een half jaar blijft.
Nederlandse bankpassen kunnen gewoon gebruikt worden.
Ziektekostenverzekering: als je in Nederland woont wel je zorgverzekering informeren. Zorg voor een Europese kaart zodat ze daar zonder problemen medisch behandeld kan worden indien nodig.
Groetjes
Muppy
Voor albana
En voor je dochter: succes met het nemen van een beslissing en ik hoop op een enorme mooie tijd in het buitenland. Je wint er alleen maar mee
Groetjes,
Muppy
Investering
Ik heb wat vragen voor je: het bedrijf wil in je dochter investeren, wat verwachten ze er voor terug? Dat ze daarna minstens een aantal jaren blijft om zelfstandig violen (of waar gaat het om?) te bouwen? Is dit wel haar toekomstdroom of komt het toevallig voorbij en weet ze niks beters? Wat is haar de investering waard? Ze moet nu al uit huis, en dat kan tegenvallen (zelfstandigheid kan ook eenzaamheid betekenen). Ik bedoel: een jaartje nanny in een gezin kan ook als ze zo graag naar buitenland wil. Maar wil ze dat eigenlijk wel, buitenland?
Ik denk overigens dat het werk in een 'fabriek', al gaat het om het leren instrumenten te bouwen, niet als opleiding wordt gezien, maar gewoon als werk.
Maar ik zou toch, als moeder, willen weten wat ze zou kiezen te doen als ze met niks en niemand rekening hoeft te houden. Meisjes op die leeftijd kunnen hun beslissingen toch wel erg laten beïnvloeden door wat vriendinnen en familie ervan vinden. Dus wordt de vraag algauw: wie wil ik tevreden stellen ipv wat wil ik zelf? Dus: wat is haar droom, waar gaat haar hart sneller van kloppen?
Studeren in het buitenland
tinus:"Is dat zo?? Volgens mij is het interessante, dat als Albana-dochter in Duitsland gaat wonen, ze niet meer onder de Nederlandse leerplicht valt."
Ook als ze daar niet formeel gaat wonen (ze gaat studeren in het buitenland), kan ze met die opleiding gewoon aan de leerplicht voldoen. De grap van die SK is juist dat dat in heel Europa geldt. Met een opleiding voor een Duitse Sk, voldoe je dus ook aan de Nederlandse leerplicht.
Groet,
Miriam Lavell
Antwoorden
Ik merk ook in onze omgeving dat veel mensen zeggen: "Als dat je droom is, moet je het doen...."
Maar het is/was haar droom helemaal niet...ze had een andere droom en die kan pas uitkomen als ze 18 is (dan kan ze evt. naar die gespecialiseerde opleiding) en toen had ze een andere droom (politie) en ook dat ging niet door want daar moet je 17 voor zijn. Dus is ze nu ernstig 'zoekende' (zal mijn frustaties over die opleidingen waar ze evt. heen kan als ze 1 of 2 jaar ouder is wel even aan de kant laten, dat is een ander verhaal). En dus zoekt ze. Dat is wel wat, en dat is wel wat......Ze heeft bijzondere oren. Dat weet ze....dat weet iedereen die haar kent. Ook iedereen die haar (muziekaal) kent. Ze heeft meer nog gezegd een 'subliem gehoor' qua muziek/noten/tonen. Natuurlijk kan ze daarnaast nog een heleboel 'gewone'dingen. Maar als jij je hele leven al te horen krijgt dat die oren van jouw dingen kunnen horen die niemand anders hoort, dan komen al snel ook opties voorbij die niemand zou kunnen en jij toevallig wel met die oren.
Dat is dus waarom ze haar willen hebben daar bij die instrumentenmakers. Om haar oren. Speel een willekeurig stuk, met 10 vingers en voor mij partt 10 noten tegelijk en mijn dochter zal je de notentonatie van dat stuk geven. Van alle noten die je tegelijk speelt. Er schijnen maar weinig mensen zulke oren te hebben. Voor ons is het niet eens zó bijzonder, mijn vader en broer hebben ze ook....maar mensen die het kunnen weten lopen met haar weg! En vinden het wel héél bijzonder. Natuurlijk is dat bij bepaalde mensen gekomen. Die kennen dochter niet, maar broer wel....en die hebben broer gevraagd of dat klopt (ja dus) en nog wat mensen...en dus kwamen ze zo bij dochter. Er zijn geen echte addertjes. Ze maken daar dure instrumenten. Voor de groten der aarde zeg maar...de creme de la creme. Waar alleeen topmusici mee speelt. En die moeten onderhouden worden. En omdat te kunnen moet je de instrumenten van a.tot z. kennen/kunnen maken. En dat willen ze dat zij (door die oren dus) leert zodat ze daarna de mensen die zo'n instrument kopen naar haar kunnen sturen als ze voor een uitverkocht concert opeens mankementen hebben aan hun instrument...(en dan moet je niet denken aan échte mankementen, maar aan een verkeerde vibratie ofzo...) Dat mag ze dan daarna erbij doen of in voltijd, in d'r eigen bedrijfje of wat dan ook. Je zegt denk ik ook niet snel nee...tegen groten der aarde, sorry ik heb nu even geen tijd...Dus zijn er enkele 'meestermakers' in Europa. Maar bijna niemand voldoet aan de voorwaarden van dat bedrijf (ondanks dat velen het willen) bijna niemand heeft de oren dus goed genoeg. En zij wel.
O en je kan ook nog in dienst komen van grote concerthuizen of een groot musicus...soms willen ze hun eigen 'onderhoudsmonteur'in eigen dienst....verdient ook erg goed.
En nee, het is niet haar droom...maar ze weet donders goed dat zij dat zou kunnen. En dat het iets bijzonders is, dat niemand kan. Dat maakt het wel erg verleidelijk.
groeten albana
Hou het klein
Albana, pin je niet vast op de opleiding en de prachtige toekomst die daarbij past. Je hebt niet alleen goeie oren nodig, maar ook passie en elke werkdag weer de wens om dat werk vol te houden.
Dat weet een 16 jarige nog niet. Zelfs een 26 jarige kan er geen vergif op innemen.
Je dochter zoekt een nuttige bestemming voor 'de tussentijd'. Die opleiding instrument maken is dat als jij en zij je maar realiseert dat ze altijd nog koekebakker kan worden. Gewoon omdat ze dat wil.
Hou op met vergelijken wat ze wil worden. Vergelijk met wat ze anders zou kunnen doen het komende jaar/de komende twee jaar. Zo klein moet je het houden.
En zo eerlijk en open moet ze zijn naar het bedrijf. Dan is het aan dat bedrijf om haar hart te vangen. Als dat alsnog gebeurt dan is er ook niks mis. Anders gaat ze alsnog naar de politieschool.
Groet,
Miriam Lavell
Serieus
Ze heeft van het weekend met d'r opa gepraat...dat wil zeggen hem het hemd van het lijf gevraagd over wat ze daar nu eigenlijk precies moest doen, hoe lang en wat het leertraject zou zijn...waar ze moet wonen, wat ze ong. aan 'leefgeld' krijgt etc. etc. Ook is haar Duits nou niet écht je van hét...(hoewel ze het wel 3 jaar gehad heeft..) ze verstaat veel...maar praten ho maar. En als het dan ook nog lezen en schrijven in het Duits moet worden...Terwijl ze in het Engels stukken beter is en dat geen enkel probleem zou zijn. Maar dat wuifde opa nou juist weer weg...dat zou ze snel genoeg oppikken. Afijn ze is er in ieder geval seriues mee bezig. Dat stelt me al gerust enigzins, dat ze niet zo maar de mooie praatjes van broer klakkeloos gelooft, maar navraagt bij d'r opa doet me goed. Ondertussen is er ook al wat anders dat d'r nu erg kan bekoren. Ze heeft gehoord over een opleiding waar je muziek kan máken, produceren etc. etc. Alleen is daar veel animo voor en volgt er een strenge auditie waar van de 600 er maar 25 worden aangenomen. Daar gaan we volgende week dan maar eens kijken, of dat was is. Ze spreid d'r kansen dus zeg maar.
Toen man zei over het aanbod dat ze toch gehad had....was d'r reactie. Maar dat kan toch áltijd nog? Ook over 2 jaar nog.
Dus wij wachten af, wat ze zelf eerst maar eens beslist. Mijn zorgen en paniek zijn nu wel gerelativeerd dat maakt het al stukken makkelijker.
groeten albana
Vooropleiding
Ik heb het maar snel gelezen, maar kan ze niet naar de vooropleiding van het cons? Dat is toch ook een opleiding? wordt wel meestal gecombineerd met een middelbare school. Rare situatie in NL altijd; als je te vroeg jarig bent en een vlotte leerling kun je niks...
En trouwens over moeilijke audities; ik heb ooit auditie gedaan met 250 man en ze hadden er maar 8 nodig; ik zat er bij. Twee jaar later heb ik weer auditie gedaan met 400 man; en toen behoorde ik tot de laatste 15....
Laat je nooit uit het veld slaan omdat je te jong bent.
Mijn man gaf met 22 jaar muziekles op de HAVO aan leerlingen van 19 jaar oud.
Dorry
Ff neuzelen voor dorry
Dorry: "Mijn man gaf met 22 jaar muziekles op de HAVO aan leerlingen van 19 jaar oud."
Ja, en? Conservatorium is HBO, dus heel veel zijn er rond hun 21e afgestudeerd, zeker met schoolmuziek. En met 19 nog op de Havo? Die luitjes hebben dan 2 à 3 jaar vertraging opgelopen, dat is vrij uitzonderlijk.
Plus nog een neuzelopmerking: conservatorium is HBO en daarmee onbereikbaar voor een leerling zonder havo. Dus is nog geen optie voor dochter van albana.
Ja dat wel
Deze school sluit naadloos aan op het con.(ze werken instensief samen) Dus in die zin is het wel een 'vooropleiding'. En voor con héb je niet eens havo nodig.....een bepaald muziekniveau kan ook (inclusief theorie etc.) en dochter zit van dat niveau niet ver af....dus zou dat in principe best kunnen (het is al verschillende keren geopperd door muziekschool/juf/etc.). Een jaartje flink doorbuffelen en oefenen en ze zou zover zijn....ware het niet dat ze dat helemaal niet wil. Dus of ze nu er op muziekles flink tegen aan gaat of na die opleiding...dat zal voor haar 'kansen' bij de auditie bij het con niet veel verschillen. Het punt is dat dat helemaal niet is dat dochter graag zou willen.....Ze is helemaal geen 'leerkind' dat eeuwig doorgaat met bepaalde stukken oefenen. En verplicht stukken spelen die d'r niet aanstaan is helemaal rampzalig. Of zoals de muziekjuf het uitdrukte: Als dochter het leuk vindt kan ze de moeilijkste stukken aan...(denk aan D niveau) véél moeilijker dan ze eigenlijk gezien haar niveau en jaren les zou moeten kunnen. Vindt dochter het niks...of niet leuk...dan is een dikke B niveau nog te hoog gegrepen. Dat heeft trouwens niks te maken met dat het klassiek is of niet (want ik merk dat mensen dat dan vaak denken) in popmuziek heeft ze dat zelfde. Buiten dat is ze al wel eens op het conservatorium geweest (moest meespelen in een stuk) en de hele school vindt ze bbbrrrr.....niks voor haar. Veel te serieus, veel te 'het moet'. En 'het moet' is nog wel te doen met andere dingen...maar in muziek werkt dat bij haar niet. Dan kán ze het gewoonweg niet. Buiten dat ze speelt liever 2 instrumenten of liever nog 4 dan dat ze helemaal gáát voor 1 instrument en 't andere erbij. Want ze vindt ze allemaal mooi...en wil ze dan niet 'tekort' doen (klinkt belachelijk geloof ik...)
Dus nee laten we daar maar niet aan beginnen....
Ik vindt persoonlijk dat ze dan voor ze die opleiding begint enigzins een idee zou moeten hebben wát ze ermee zou willen...en zelfs dat weet ze niet.
Dus het blijft nog allemaal in het vage.
We gaan volgende week nog wat opleidingen bekijken..(gewone opleidingen dus niks met muziek) dus we zien wel...
groeten albana
