Agressieve uitbarstingen in de klas. Is mijn kind veilig?

Ja en nee

Je kunt aan de school vragen wat ze doen. Ik ben zelf moeder van een zoon met dit soort uitbarstingen. Ik ben destijds heel druk bezig geweest met de school om het te reguleren. Het werd zowel door school als door ons heel serieus genomen. Uiteindelijk is het ons gelukt om onze zoon zo ver te krijgen dat hij de klas uitging naar een rustige ruimte als hij voelde dat hij zijn beheersing ging verliezen. Ook de klasgenoten hebben uitleg gekregen van welk gedrag hem kon helpen. Ik ben heel blij dat de school ons die kans gegeven heeft.

Ze hebben overigens in diezelfde tijd wel 2 keer andere kinderen geschorst wegens agressief gedrag (ja, basisschool).

Maar wat verwacht jij? Dat de jongen van school gestuurd wordt? En weet jij wat de school op dit moment concreet doet?

Nickelo

Fijn dat het met jouw zoon goedgekomen is.
Om antwoord op je vragen te geven. Nee, ik wil niet dat die leerling van school gaat, hoewel ik mij wel afvraag of die leerling wel op diens plaats is in een gtote groep. Mijn kind in die klas is ook niet de gemakkelijkste. Het gaat er mij om dat mijn kind veilig in de klas zit zonder dat het dingen naar het hoofd gegooid krijgt. En dat de aandacht niet steeds weer bij een ligt.
En je 2e vraag. Nee, ik weet niet concreet wat school doet, behalve wat ik hoor uit verhalen van mijn kind.

Veilig: nee

Ik reageer even anomiem ook i.v.m. de privacy van andere mensen.
Ik heb zelf les gegeven in een klas met een kind wat woedeuitbarstingen had. Ik werkte daar parttime en was geschokt hoe de school ermee omging. De andere ouders wisten van niets. Af en toe kregen kinderen echt pijn omdat die leerling met spullen had gesmeten. Ook stoelen. Dit werd altijd gebagatiliseerd naar buiten toe (lees de andere ouders). De andere kinderen waren doodsbang voor dit kind en liepen op eieren om hem heen. De leerkrachten ook trouwens. De leerkrachten hoopten dat hij weg zou gaan (iets wat trouwens niet gebeurde) en kregen totaal geen medewerking van zijn ouders. Uiteindelijk is de halve klas leeggestroom naar andere scholen.
De vaste leerkrachten hadden geen zin in deze klas en zetten steeds beginnende leerkrachten ervoor (die hadden n.l. geen keus). Naar de ouders werd natuurlijk heel wat anders verteld. Dus veilig, ik heb zo mijn twijfels. Als de school eropen over is en het probleem aanpakt en komt met zo'n speciale afkoelruimte vind ik het trouwens wat anders. Blijft wel dat veel aandacht naar zo'n kind zal gaan en wat zal jouw kind daar van leren? Ben natuurlijk wel wat negatief door mijn eigen ervaring.

Nickelo

Het probleem is dat er al diverse keren over gesproken is met leerkracht en directie maar dat school alles (goedbedoeld) wat met de mantel der liefde lijkt te bedekken. Ook de ouders stralen uit weinig open te staan voor een gesprek met de andere ouders, dat gebeurt dus ook nauwelijks ook omdat iedereen wel wat meevoelt. En ja, de privacy van het kind is belangrijk maar ook de veiligheid van de andere 28 kinderen. Maar goed, na de laatste uitbarsting (begin deze week) zal het wel weer een tijdje goed gaan.

Even anoniem

Zie ook mijn reactie aan Nickelo. Jouw verhaal klinkt gedeeltelijk wel bekend. Hier zijn de ouders van het kind wel betrokken naar school toe, niet naar de andere ouders. School is ook niet erg open naar de andere ouders waarbij zij zich verschuilt achter privacy van kind en de ouders van het kind. En dat maakt het lastig, die hele privacy. Ze kunnen niks zeggen en als ouder van 1 van die 28 sta je toch machteloos. Wat als er, net als bij jou toen, stoelen door de klas vliegen waardoor een klasgenoot gewond raakt? Aangifte bij de politie omdat de goodwill al een tijd verdwenen is? Voor mij is er dan echt een grens overschreden.
Voorlopig moeten de andere 28 zich aanpassen en uitkijken dat ze niet op de een of andere manier (waar ze zich vaak helemaal niet van bewust zijn) het kind uitdagen. Op eieren lopen dus. Ze hebben immers geen keus. En dat steekt. Overigens, voor de kinderen is dat alles al helemaal normaal. Komen thuis met: "Truusje kneep vandaag weer eens de keel van iemand dicht." alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Dat had ik toch liever anders gezien want het is niet normaal. Gelukkig nemen andere kinderen het niet over.

Inderdaad annemaria koekoek

Ja inderdaad, het klonk erg hetzelfde. En het duurde echt enorm lang voordat ouders het doorhadden wat er speelde in die klas. Dat verbaasde mij toen nog zo. Wat je ook hoorde was: ja, heel vervelend maar mijn kind heeft er geen last van" Onbegrijpelijk vond ik dat. Hoezo de klas wordt afgebroken en jouw kind heeft er geen last van?!! Op zijn minst leert jouw kind dat dit dus heel normaal is en dat volwassenen hier machteloos tegenover staan. De andere kinderen weten gewoon niet wat een normale klassensituatie is. Ze vertelden het vaak niet eens thuis omdat ze er al zo gewend aan waren. En wij mochten inderdaad niets vertellen i.v.m. de privacy. Ik vroeg wel altijd en wat dan met de veiligheid en de privacy van de 27 andere kinderen. Dan werd er gewoon gezegd dat ze er niets aan konden doen en dat je als leraar maar gewoon je jaar moest uitzitten en dat daarna een ander het zou over nemen. Ik dacht dan ja, ik ben dan wel weg na een tijdje maar die kinderen maken dit dag in dag uit mee. Was natuurlijk niet elke dag dat er wat gebeurde maar het kind was een lopende tijdbom. Ik had met dat kind trouwens ook te doen. Die kreeg uiteindelijk ook de boodschap mee dat het geaccepteerd werd wat hij deed. Dit kind was heel slim en ging elk jaar over maar er zijn er echt een paar blijven zitten omdat die kinderen gewoon de aandacht niet kregen omdat je gewoon aan lesgeven niet toekwam. En dan moet je dus je mond houden als ouders komen vragen waarom het niet goed gaat met hun kind. Je begrijpt, ik heb dat niet lang naar eer en geweten kunnen volhouden en heb dit dus ook aan de directie gemeld. Ze begrepen het wel maar konden er toch niets aan doen. Wel werd me nadrukkelijk verzocht om niets tegen ouders te zeggen waarom ik weg ging. Tja....

Even anoniem

Hier heeft wel een aantal ouders door hoe het zit, maar je hebt geen poot om op te staan in verband met, inderdaad, de privacy, daar wordt steeds alles mee afgeschermd. Een aantal van die ouders heeft inderdaad de houding van: mijn kind heeft er geen last van dus interesseert mij het niet totdat mijn kind er wel last van heeft (en dan ben je te laat). Het aantal ouders dat wel ongrustheid uitspreekt komt machteloos bij de directie vandaan (er wordt van alles gedaan wat misschien niet zichtbaar is maar ivm de privacy kunnen wij niets zeggen, wij snappen uw ongerustheid, maar ja, u moet ons vetrouwen) en de ouders van kind, ja, die hebben een houding van "vraag ons niets". Wat kun je dan nog. Het blijft een tikkende tijdbom.
Hier gaat het ook om een slim kind die door de stof fietst en die behalve extra aandacht ook extra werk krijgt. En weet je wie er bij inschieten? Juist de "gewone" leerlingen die niet lastig zijn en lekker mee kunnen komen want zij krijgen dus nauwelijks aandacht en daar hebben die ook wel eens behoefte aan. Het gaat of naar het kind of naar de mindere broeders en de anderen schieten er bij in. Dus je kind heeft er toch last van.
Ik betrap me soms op hele slechte gedachten: laat er naar eens iemand geraakt worden, dan kunnen we tenminste naar de politie en de onderwijsinspectie en dan heb je een wapen in handen. Maar ja, dat is wel heel sneu voor dat kind.