Angstzaaien op VO school
Vorige week had mijn zoon van 12 les (hij zit op een christelijke VO in VWO+) en kreeg bij de les beeldende vorming een heel betoog over de slavernij en dat wij als witte Nederlanders daarvoor verantwoordelijk zijn en dat we ons schuldig moeten voelen en boete moeten doen.
En dat de vreselijke incidenten zoals in de US en ook hier het gevolg is van eeuwen onderdrukking.
Mijn zoon kwam thuis en was schijnbaar nogal onder de indruk en is nu bang dat er wraak op “ons” genomen gaat worden door iedereen die niet “wit” is .
Hij kwam er nu achter dat we wereldwijd in de minderheid zijn en gaat zich nu dus drukmaken.
Ik vraag mij af wat die leerkracht bezielt om zo te polariseren.
Wij hebben een zeer gevarieerde vriendengroep waar dit nooit een issue is geweest en dit soort zaken ook worden besproken maar niet op zo’n toon.
Ik heb hier een nare wansmaak van gekregen. Ik sta op het punt of ik wel of niet de de mentor om uitleg ga vragen mbt tot hun beleid over het bespreken van black life matters, racisme in het algemeen, de slavernij en Nederlands-Indië. Ik vind dat dit bij geschiedenis, de mentorlessen en godsdienst hoort en dat daar qua lesstof en didactiek goed over nagedacht moet worden.
In een tijd waar al veel onrust en onzekerheid is en deze leeftijdsgroep het niet makkelijk heeft en school nodig heeft als veilig baken, vind ik dit verontrustend.
Sta erg in dubio of ik hier iets mee moet doen.
Canon
Ik vind het goed dat Anton de Kom in de Canon is opgenomen.
Maar ik vind het nog steeds een kwalijke zaak dat het schoolvak geschiedenis enkel en alleen bestaat uit het behandelen van de Canon van de Nederlandse geschiedenis. Het uitbreiden van de Canon van de Nederlandse geschiedenis naar een stukje "aanverwante" geschiedenis is niet de oplossing daarvoor. Een richtlijn dat het vak geschiedenis 60% van de tijd aan Nederlandse geschiedenis moet besteden en 40% van de tijd aan onderwerpen buiten de Nederlandse geschiedenis lijkt me veel beter.
[Ik heb geschiedenis t/m 6 VWO gehad, en in al die tijd nooit gehoord over de "30-jarige oorlog" of de "vrede van Westfalen". Echt bizar gezien hoe gigantisch veel ik op school geleerd heb over de 80-jarige oorlog en de vrede van Munster.]
Het is wel erg jammer dat Eise Eisinga er nog steeds in zit. Hij was de oorspronkelijke "diversiteitskandidaat" van de canon, en zijn gebrek aan signatuur straalt af op de diversiteitskandidaten die bij deze versie toegevoegd zijn.
beeldende vorming (ot)
is overigens een heel maatschappelijk vak, kunst zegt altijd iets over de maatschappij. Dus die opmerking die daarover gemaakt werd is helemaal niet zo raar.
Welnee
'overigens een heel maatschappelijk vak, kunst zegt altijd iets over de maatschappij.'
Welnee. Kinderen leren daar het verschil tussen een guts en een mirette, en tussen chamotteklei en vette klein. Het is geen kunstgeschiedenis.
dan klopt jouw beeld niet
Ik vrees dat jij een heel beperkt beeld hebt van beeldende vorming op middelbare scholen. Tegenwoordig gaat het echt wel ergens anders over hoor.
Reactie
Braam: Je zoon heeft op een zwarte school gezeten en er werkelijk nooit over nagedacht dat hij wit is? Dat beseft hij nu pas? Ik vind het eigenlijk ongeloofwaardig, maar misschien is er iets aan de hand met kind?
Echt werkelijk?
Wat ik ermee bedoel is dat het voor ons geen issue is of je wit/geel/zwart bent en hij natuurlijk heus wel weet dat hij “wit” is . Wij hebben daar uiteraard veel over gepraat maar ook gezegd dat we allemaal Nederlanders zijn en dat we respect voor elkaar moeten hebben. Dat dat in werkelijkheid niet altijd zo is, maar dat dat wel zo hoort. Het is soms lastig om nuances te leggen in iets wat je schrijft.
Voor mijn zoon, die misschien wat naïef is (echt zeer ernstig afwijkend gedrag voor een kind van 12) , was het schijnbaar nogal hard aangekomen.
Dat hij daar kritisch over nadenkt en daar in door draaft vind ik op zich prima, dat hoort bij het zoeken naar zijn identiteit.
Maar boete doen en zich schuldig voelen dat hoeft hij niet, daar heb ik het met hem ook over gehad vanuit mijn eigen achtergrond.
Dat gevoel van angstzaaien komt dus ook meer vanuit mijn achtergrond, ter verduidelijking.
Wel moet hij goed beseffen wat het met mensen doet als ze gediscrimineerd worden en hoe wij gevormd zijn vanuit een “wit” denkbeeld.
En mijn zoon is zeker geen heilig boontje, want wat ik af en toe hoor hoe ze in de klas communiceren naar en met elkaar, daar kan ik mij totaal niet in vinden en dat maken we thuis ook bespreekbaar.
Wij zijn verder van goede wil en dragen ons steentje bij als vrijwilligers/trainers in een sportclub die voor iedereen toegankelijk is en waar kinderen voor 120 Euro per jaar 2-4 x pw kunnen trainen. (Dan blijft er dus ook geld over vanuit het sportfonds voor sportkleding)
En als iedereen zo zijn steentje bijdraagt maak je de wereld/ buurt toch een beetje mooier, ondanks dat het voor bijna iedereen nu onzekere tijden zijn.
Laten we vooral in dialoog blijven met respect voor elkaar.
En waarschijnlijk is dit ook allemaal te naïef, zoetsappig en wereldvreemd, maar ik geloof gewoon nog in de goedheid van veel mensen.
angstzaaien op school
gebeurt echt wel hoor, mijn kinderen zijn ook wel eens doodsbang thuis gekomen. Mijn kleuterdochter was bang dat bomen zomaar gingen ontploffen. Uiteindelijk bleek dat ze het over school over ontploffende bommen hadden gehad, bij vierjarigen dus. Ik heb er wel iets over gezegd en school vond het achteraf ook niet handig.
Maar het ging later vrolijk door: enge films voor 13-jarigen, enzovoorts. Leraren zouden iets moeten leren over de tere kinderziel. Ja, veel kinderen kijken al de hele tijd naar enge films, maar dat betekent niet dat je voor iedereen maar meteen de leeftijdscategorieën los moet laten. School hoort veilig te zijn, ook voor typjes als mijn angstige dochter, die uiteindelijk thuiszitter is geworden.
En als ze nou echt iets leerden van al die enge shit...maar vaak is het gewoon een luie leraar die geen zin heeft in lesgeven en dan maar een film opzet.
Goh Braam
Ik zal dan wel een heel lakse ouder zijn, maar ik kan me helemaal niet herinneren dat ik ooit met mijn kinderen over huidskleur gesproken heb.
Laat staan er veel gesprekken over gevoerd....
Misschien een keertje over zwarte Piet, maar kan best dat dat het was.
Het is gewoon nooit 'iets' geweest. Geloof is dan weer wel af en toe besproken omdat dat wel 'iets' was, vriendjes brachten bijv andere gewoontes mee.
Heeft de school hier tijd voor?
De afgelopen maanden moesten onze kinderen thuis les volgen met karige video-lessen. Hier zijn de kinderen nu hard aan de slag met eventuele achterstanden inhalen zodat ze met een schone lei straks vakantie kunnen vieren. Dat er discussies worden gevoerd over onderwerpen die niet tot de stof behoren kan wel, maar er is niet veel tijd voor.
Was het betoog echt van de leerkracht of was het een opdracht van een medeleerling?
Dora
"Ik zal dan wel een heel lakse ouder zijn, maar ik kan me helemaal niet herinneren dat ik ooit met mijn kinderen over huidskleur gesproken heb."
Hangt ervan af waar je woont en op wat voor school je kinderen zitten. Ik kan me echt niet voorstellen dat het niet ter sprake komt als je in een zwarte buurt woont of als je kinderen op een zwarte school zitten. Als je het zelf niet doet dan brengen de andere kinderen het wel op. Ik viel dus een beetje over het stukje waarin Hsp zegt dat zoon op zwarte school zat maar zich nu ineens beseft dat hij wit is, dat hij er nooit over nagedacht heeft, maar ik lees nu dat je dat toch niet zo moet lezen. Is inderdaad lastig met geschreven dingen met mensen die je verder niet kent.
dora
Ik heb mijn kinderen wel meegegeven dat wat hen ook overkomt ze wel een hele goede startpositie hebben. Ze zijn wit, ze zijn gezond,ze leren makkelijk, ze hebben hoogopgeleide ouders, er zijn geen geldzorgen thuis. Dat is niet iets waar je schuldig over hoeft te voelen, of waar je boete voor moet doen. Maar het is wel goed om je ervan bewust te zijn dat niet iedereen in die positie verkeert. En dat de kleur van je huid daar wel een belangrijke rol bij speelt. Maar ook sociale milieu waar je opgroeit.
En het is voor mij niet iets van deze tijd. Ik ben met hetzelfde beeld opgevoed, je hebt meewind in het leven noemde mijn moeder het. In die tijd dacht ik zelfs nog dat de emancipatie van vrouwen wel afgerond was. Dat onderscheid bleek alleen toch stuk taaier te zijn dan ik dacht.
Maar waarom dan braam?
Nee, geen zwarte school of buurt hier, maar hoezo dan?
Praten over huidskleur hoor ik mensen doen als het ergens een issue is. Ik hoor dus mensen over huidskleur praten als dat 'iets' is, of meespeelt voor mensen.
Ik ben gesprek nooit met ze aangegaan want het was dus nooit 'iets' hier.
Natuurlijk zijn de goede kansen voor hen wel eens aan de orde geweest. Maar nooit tav hun kleur en ik ben er ook terughoudend en vrij neutraal in geweest. Ik vind dat op dit vlak kinderen hun eigen overtuigingingen moeten gaan ontwikkelen. (en anders maakten de kinderen mij dat zelf al vroeg duidelijk)
Zo kwam een concept als sociale klasse wel soms aan de orde omdat dat nu eenmaal een item was dat speelde in ons gezin. Neefjes en nichtjes van mijn kinderen bijv groeiden duidelijk anders op en hadden andere uitdagingen, minder kansen.
Maar ook daar probeerde ik toch neutraal in te blijven, het kan ook verkeerd uitpakken als je kinderen (te) bewust maakt van hun bevoorrechte positie, het kan ook verwijdering veroorzaken en te veel focus op de verschillen. (en kan er ook juist voor zorgen dat de 'kansarme groep' zich kansarmer gaat voelen. Of de kinderen die zich bevoorrecht voelen gaan zich hierdoor toch wat verheven voelen. ) We blijven vooral allemaal verbonden door ons menszijn.
Dat vond ik soms al best laveren.
Daar komt bij dat een van mijn kinderen om totaal andere redenen veel uitdagingen en weinig kansen heeft. Gesprekken thuis waren weer heel anders geweest als kaarten anders waren geschud.
Alkes
'Maar het is wel goed om je ervan bewust te zijn dat niet iedereen in die positie verkeert. En dat de kleur van je huid daar wel een belangrijke rol bij speelt. Maar ook sociale milieu waar je opgroeit.'
Precies. En dan moet je dus niet, zoals prinses Eloise, roeptoeteren dat je een gewoon meisje bent. De kloof tussen haar kansen en mogelijkheden en die van een gemiddeld Marokkaans meisje uit de Schilderswijk is gigantisch. Om maar niet te spreken over de opties van een gewoon 10 jarige meisje uit Eritrea dat in een asielzoekerscentrum zit.
ElenaH, Eloïse
Ik denk dat Eloïse doelde op het net zo'n gewoon meisje zijn als haar peers, klasgenoten bijvoorbeeld. En als jij vindt dat zij zich t.a.t. moet spiegelen aan de positie van een Eritrees asielzoekend meisje in een AZC dan kan niemand meer zeggen dat hij heel gewoon is.
skik
Skik
Ook haar peers zijn niet gewoon. Elk jaar skiën in Lech is niet gewoon. Zij is niet gewoon.
En ik noemde het Marokkaanse meisje als vergelijking.
Wat is gewoon dan?
Binnen haar sociale kring is Eloïse gewoon. Dat was denk ik wat ze bedoelde, omdat ze refereerde aan aantijgingen op Instagram dat ze haar diploma wel cadeau had gekregen. Zij heeft er net zo goed voor moeten werken.
Jouw kind is binnen zijn sociale kring waarschijnlijk gewoon gewoon. Een meisje in een asielzoekerscentrum is net zo, of net zo min gewoon. Het ligt er maar aan of je jezelf vergelijkt met je peers of met de rest van de wereld. En welke van alle groepen en subgroepen in de wereld verdient volgend jou de norm 'gewoon', als lat waarlangs alle anderen zich mogen kwalificeren als al dan niet gewoon?
skik
Skik
Waarom haal je er van alles bij dat nergens op slaat?
De discussie ging erom dat de kleur van je huid en je sociale milieu waar je opgroeit een grote rol spelen bij kansen die je krijgt en bij de manier wasrop je behandeld wordt. En dat daarin iedereen NIET gelijk is. Maar dat bevoorrechte mensen daar hun ogen voor sluiten, omdat ze denken dat ze hun successen uitsluitend aan hun eigen verdiensten te danken hebben. En dat iedereen die het slechter doet, het dus aan zichzelf te danjen heeft. Wat niet zo is.
De mening van Eloise bevestigt dat. Zij ziet zichzelf als gewoon en realiseert zich niet dat zij veel meer kansen en mogelijkheden krijgt dan grofweg 99,5 % van de Nederlanders. Dat haar verkoopcijfers van kleding en spulletjes niet het gevolg zijn van haar verkoopkwaliteiten, maar van het simpele feit dat zeze verkoopt als prinses Eloise. Dat de verkoopcijfers van ene Mounia el Hawary nooit hetzelfde zullen zijn, ook niet als Mounia een veel betere verkoopster is.
eigen overtuiging
"Ik vind dat op dit vlak kinderen hun eigen overtuigingen moeten gaan ontwikkelen. (en anders maakten de kinderen mij dat zelf al vroeg duidelijk)"
Dat snap ik niet. Welke opties zijn er dan zoal? En als je kinderen ervan overtuigd raken dat mensen met een kleurtje minder waard zijn, dan vind je dat prima? Opvoeden betekent volgens mij dat je ze een aantal kernwaarden aanleert, o.a dat iedereen gelijkwaardig behandeld zou moeten worden.
"Maar ook daar probeerde ik toch neutraal in te blijven, het kan ook verkeerd uitpakken als je kinderen (te) bewust maakt van hun bevoorrechte positie."
Wat bedoel je dan met neutraal? Bevoorrecht betekent niet: 'je bent blank, mazzelaar, jij bent beter'. Waar het volgens mij om moet gaan, is dat kinderen leren dat het nogal bepalend is in welke wiegje ze hebben gelegen. Dat ze dankzij hun wiegje kansen hebben die andere kinderen, met dezelfde talenten en wensen, niet hebben. Bijvoorbeeld omdat er mensen zijn die oordelen op kleur, of op de wijk waar je woont. Dat die ene klasgenoot met goede cijfers tóch een lager schooladvies krijgt. Daar zijn toch essentiële levenslessen die je je kinderen meegeeft?
waarom niet?
"Precies. En dan moet je dus niet, zoals prinses Eloise, roeptoeteren dat je een gewoon meisje bent."
Waarom niet? Ze IS toch ook een gewoon meisje? Want ook al zijn er verschillen, er zijn vooral overeenkomsten tussen haar en haar leeftijdsgenoten. Ze gaat gewoon naar school, doet eindexamen, heeft een baantje en gaat straks naar de hotelschool. Wat moet ze dan doen als het Jeugdjournaal haar belt? Zeggen dat ze vooral niet normaal is? Zich boven de rest verheven voelen? Dat ze het zo makkelijk heeft in het leven?
"Ook haar peers zijn niet gewoon. Elk jaar skiën in Lech is niet gewoon. Zij is niet gewoon."
Wat een gedoe zeg. Dus als je op wintersport gaat, dan mag je niet zeggen dat je 'ook maar gewoon een meisje' bent? En wat weet jij van haar vriendinnen? En doet het ertoe?
We hebben het hier niet over Amalia he?
Zeemeeuw
Dat ieder mens evenveel waard is vind ik een onzinnige les om te leren aan mijn kinderen. Dat is zo vanzelfsprekend.
Dat komt vast ook op minder expliciete wijze vanzelf tot uitdrukking.(in je opvoeding, als het al al nodig is kinderen dit te leren)
Als mijn kinderen signalen hadden afgegeven dat dit minder vanzelfsprekend zou zijn had ik daar uiteraard op geacteerd.
Of je jezelf bevoorrecht moet zien en hoe dan is voor mij geen simpel vraagstuk.
Daar zitten zoveel aspecten aan vast.
Zelf kom ik bijv uit een vrij lage sociale klasse. Ik heb zeker minder kansen en/of stimulatie gehad.
Maar ik weet niet of ik het nu zo fijn of handig vindt als daar op ingezoomd wordt. Ik heb weer andere levenslessen gehad die mijn kinderen, die beduidend meer kansen en stimulatie krijgen, weer missen.
Tuurlijk
En George Floyd had alles aan zichzelf te danken. Per slot van rekening had hij ook gewoon adviseur Europa-communicatie bij het ministerie van Buitenlandse Zaken kunnen worden, net als die andere 'gewone' jongen.
ElenaH
"En George Floyd had alles aan zichzelf te danken. Per slot van rekening had hij ook gewoon adviseur Europa-communicatie bij het ministerie van Buitenlandse Zaken kunnen worden, net als die andere 'gewone' jongen."
Wat een rare reactie. Je trekt het volledig uit z'n verband.
Dora
"Zelf kom ik bijv uit een vrij lage sociale klasse. Ik heb zeker minder kansen en/of stimulatie gehad.
Maar ik weet niet of ik het nu zo fijn of handig vindt als daar op ingezoomd wordt. Ik heb weer andere levenslessen gehad die mijn kinderen, die beduidend meer kansen en stimulatie krijgen, weer missen."
Goed dat je dit aan kaart. Ik denk dat we meer in variatie moeten denken en minder in hoger lager. Zo zouden we over mensen van een andere cultuur en vaak met een andere kleur, ook wel eens kunnen benadrukken dat we van velen van hen iets kunnen leren als het gaat om het 'om familie geven'. En als het voormalige asielzoekers zijn kan bijvoorbeeld ook wel eens benadrukt worden dat dat vaak sterke persoonlijkheden zijn die vaak heel wat hebben doorstaan en een nieuw bestaan aan het opbouwen zijn. Daarin kunnen ze misschien wel beter tegen tegenslagen dan wie zoiets niet heeft meegemaakt.
Het wordt zo'n tweedimensionale wereld als we alleen in hoger en lager denken.
Waar lezen jullie al die info van Eloise en vooral: waarom?
Ieuw Elena
Wat een nare en zure opmerking over Eloïse (die trouwens helemaal geen prinses is) die tot op zekere hoogte idd ‘gewoon’ is.
Ze namelijk voor alles een mens, een jonge vrouw die aan haar toekomst gaat beginnen. En ja, ze groeit op in een bevoorrechte familie en positie, zeker waar. Dat ontkent ze ook niet volgens mij. Maar voor alles is ze een jonge vrouw met gewone mensengevoelens. Net als jij en ik. ‘Zelfs’ Amalia is wat dat betreft een gewoon mens.
Zonder de realiteit van het bevoorrechte leven van de mensen van de koninklijke familie (of het bevoorrechte van mijn eigen situatie) te ontkennen vind ik jouw opmerking eigenlijk alleen maar zuur en uit de lucht gegrepen.
Triva
Negeren
Het kunnen negeren van huidskleur is natuurlijk een bevoorrechte positie. Donkere mensen kunnen vaak hun huidskleur niet negeren want ze worden er door de maatschappij constant op gewezen, bijvoorbeeld als ze door de politie worden aangehouden of als ze een nachtclub niet in mogen of als iemand zwarte piet naroept...
Ja Kyana
Maarja, jij negeert vast ook (je bevoorrechte positie van) je heteroseksualiteit. Of ben je je er constant van bewust hoezeer je boft dat je niet verstandelijk gehandicapt bent, niet transseksueel, niet manisch depressief, niet in elkaar gemept wordt door je dronken opa of gister onder een bus kwam?
Ik vind het heel goed dat we horen over discriminatie en juig het enorm toe dat we nu de verhalen horen, verandert ook echt mijn beeld.
Maar het verandert niet mijn beeld over huidskleur.
Tamar
maar vaak is het gewoon een luie leraar die geen zin heeft in lesgeven en dan maar een film opzet.===
Los van dat je de film onhandig gekozen kunt vinden, heb ik best begrip voor leraren die de leerlingen een enkele keer even "uit zetten" door een film aan te zetten. Zolang het geen wekelijkse gewoonte is... Heerlijk die rust, even wat nakijkwerk kunnen doen. Dat is iets anders dan luiheid. Om er een spreekwoord tegenaan te gooien: de boog kan niet altijd gespannen zijn.
Laks
braam
Dora
"Ik zal dan wel een heel lakse ouder zijn, maar ik kan me helemaal niet herinneren dat ik ooit met mijn kinderen over huidskleur gesproken heb."
Hangt ervan af waar je woont en op wat voor school je kinderen zitten. Ik kan me echt niet voorstellen dat het niet ter sprake komt als je in een zwarte buurt woont of als je kinderen op een zwarte school zitten. ===
Als je niet beter weet dan wat je gewend bent, is er geen directe aanleiding om ergens opeens aandacht aan te geven. Als je gewend bent in gemengd op te groeien, is er geen reden om zwarte kinderen er opeens uit te lichten voor een pedagogisch verantwoord gesprek. Ik weet nog wel dat mij opééns opviel dat een dochter vooral bevriend was met gemengde afkomst-kinderen en eentje alleen buitenlandse ouders. En dat heb ik toen hardop gezegd. "Hé grappig, nooit bij stilgestaan." Het was ook zó normaal.
Dat normale geldt voor zoveel. Eloïse is een normaal meisje in minder normale omstandigheden. Dat valt haar niet te verwijten. Dat hoeft ze ook niet te verdedigen. Ik vermoed dat juist háár ouders vrij goed beseffen dat er meer is dan hun bevoorrechte positie. Moeder is actief op taalgebied. Analfabetisme, achterstanden, dat soort zaken.
Niet weten, als wit kind, dat een zwart persoon het veel moeilijker kan hebben in het leven, is eigenlijk ook niet zo gek. Dat ként hij niet. Jouw wereldbeeld is wat je als normaal kent. Als je niet merkt dat het anders kan zijn, ís het niet anders. Dat kun je kinderen niet verwijten. Maar dat neemt niet weg dat hun ooit volwassen geweten wel gevormd wordt en dat het dan een groot verschil maakt wat hun ouders er in gepompt hebben. En dat hoeft niet eens om details te gaan. Empathie, dat is wel belangrijk. Kun je je zo voor mogelijk in een ander verplaatsen? Wil je dat? Als je niet in staat bent om naar een ander te kijken met de wetenschap dat we in de básis gelijk zijn, dus nog los (maar er zeker wél toe doend) van arm/rijk, praktijkschool/vwo, christen/niet christen e.d., maar o.a. wel zwart/wit, man/vrouw, dan vind ik dat geen blijk geven van een normaal werkend geweten en denkvermogen. Alles wat onder aangeleerd gedrag en denken valt, kun je kinderen niet verwijten, hun ouders mógelijk wel.
Vroeger
Ik had vroeger ook zo'n beeldende kunst docent! Die hield anti-amerikaanse tirades en oreerde over de totale vernietiging van de wereld door kernwapens (vroege jaren 80). En het gekke was: ik was in die tijd zo'n alternatief, links jongmens en stond ideologisch helemaal niet ver van hem af maar ik had een enorme hekel aan die man. Ik vond dat hij zijn macht misbruikte door ons tijdens de les te overvoeren met politieke standpunten. Ik vond het indoctrinatie en liet geen kans onbenut om hem op puberale wijze te laten weten hoe belachelijk ik het vond. Dan kreeg ik de wind van voren natuurlijk. En mijn ouders susten me en vonden dat ik me maar koest moest houden. Later heb ik eens gehoord dat er meerdere kinderen angstig en somber waren geworden door zijn lessen.
Op de basisschool van mijn kinderen was eens een juf die zich in een periode van onderwijsacties over VVD-ers zei dat ze asociaal waren. Ik denk over veel dingen compleet anders dan de VVD en ik heb dan ook nog nooit op die partij gestemd maar ik vond dat echt bizar. Besef je dan niet dat er kinderen in je klas zitten wiens ouders VVD stemmen? Dat je nou eenmaal anders naar dingen kunt kijken en andere overwegingen hebt om tot keuzes te komen? Ik heb het er wel bij laten zitten toen omdat ik geen zin had in gedoe. Maar ik vind het op zichzelf heel terecht om een signaal af te geven. Die kinderen kunnen nergens naartoe, kunnen niet weg en kunnen geen weerwoord geven. En zo'n docent gaat in de overdrive over een gevoelig politiek onderwerp. Een gesprek zou ik heel goed vinden, zelfs bij BV, over zwarte kunstenaars bijvoorbeeld. Maar zo'n idiote tirade niet.
