Asperger op het vo

Positief

Hier alleen maar positieve ervaringen met zo'n klassegesprek. Er zullen altijd kinderen over blijven, die geen begrip op willen brengen. Maar er zitten in de klas ook altijd kinderen die juist wel begrip zullen hebben en bij uitleg zullen denken: 'Oh, vandaar.' Heel veel kinderen kennen iemand met een stoornis, dus als het kwartje valt, zal dat bij hem misschien een bepaalde vorm van opluchting en herkenning geven. Gek genoeg gaat dat niet vanzelf, naar mijn ervaring.
Van die begripvolle groep, moet je het hebben.
Bij onze zoon (adhd en somber) gaf de ambulant begeleider deze klassenvoorlichting en dat heeft heel erg geholpen. Het is wel belangrijk dat het samen met je zoon voorbereid wordt en dat hij weet, wat er gezegd gaat worden. Maar vaak zijn er op scholen mensen die daar al ervaring mee hebben. Zoon mocht trouwens zelf kiezen of hijzelf het vertelde of de ab-er en of hij erbij wilde zijn of niet. Hij wilde er wel bij zijn, maar gewoon in de klas zitten. Dat was helemaal oke.
Het is ook belangrijk, dat de groep ook begrijpt, dat je zoon er niets aan kan doen, maar dat de stoornis ook geen excuus is. Onze zoon wordt zeer vaak en snel boos op leraren, dat komt door zijn adhd, maar het is natuurlijk geen reden om zich te misdragen. Dat misdragen zou verkeerd zijn. Boos zijn mag.
Soms kan het heel erg helpen, als een leeftijdsgenoot op een duidelijke manier feedback geeft. Dat helpt vaak beter, dan wanneer ouders of leerkrachten het doen. Oprechte feedback geven is wat anders dan pesten.
Een jongen met asperger bij mijn dochter in de de klas (VWO5) heeft er erg veel baat bij, als hij af en toe te horen krijgt: 'Je praat de hele tijd, nu mag iemand anders ook wat zeggen.'

Zeker vertellen

Bij dochter zat vorig jaar ook een jongen in de brugklas met asperger. Is meteen verteld. Eigenlijk wist ik het al nadat dochter had verteld over de eerste introductie-dag, wat een sportdag was. Een jongen had eigenlijk continu lopen huilen, omdat hij een bal tegen zich aan kreeg, omdat hij iets niet eerlijk vond etc. Toen de lessen echt begonnen werd het gelijk verteld door de mentor en toen begrepen de kinderen ook waarom hij zo "irritant" had gedaan tijdens de sportdag. Kort daarna hebben ze in de mentorles de film "de zus van Einstein" gekeken, wat een hoop begrip opleverde.
Neemt niet weg dat de klas niet echt blij was als ze met hem samen een opdracht moesten doen, want samen werken ging gewoon niet. Ook de gymles werd regelmatig toch eigenlijk wel min of meer verpest door hem. Dochter kwam wel vaak thuis met verhalen over zijn betweterigheid, dan had hij de docent weer verbeterd of aangevuld of was met een voorbeeld gekomen dat voor de gemiddelde vwobrugklas echt niet te volgen is, dat vond ze enorm komisch. Maar had ze niet geweten van de asperger, dan had ze het vermoedelijk irritant gevonden. Sorry dat ik het wat bot opschrijf, maar zo ervaren de kinderen het, kan het beste maar eerlijk zijn denk ik. Ander probleem was dat er ook een jongen met ADHD in de klas zat en dat is blijkbaar een erg lastige combinatie. De jongen met ADHD doet veel onverwachte en impulsieve dingen, waar de jongen met asperger slecht tegen kan. De rest van de klas was dus regelmatig bezig met ruzies sussen tussen die twee. Wat ook lastig was was dat de jongen met asperger veel dingen ervoer alsof hij gepest werd. Als iemand tegen hem aan liep in de gang, als hij een bal tegen zich aan kreeg met gym etc. Wat verder een grote ergernis was is dat leraren soms teveel rekening met hem hielden, als hij zijn huiswerk niet had gedaan ofzo.
Een keer is hij erg geflipt tijdens een les over Griekse mythologie. Hij kon niet begrijpen dat mensen dat soort waanzinnige verhalen vroeger echt geloofden. Hij werd woedend en gilde, dat dat helemaal niet kon.
Nou ja kortom doordat de kinderen het wisten leverde dit zeker meer begrip op, maar eerlijk is eerlijk dochter was heel blij toen hij dit jaar na een week over werd geplaatst naar de parallelklas, omdat klas van dochter te druk voor hem was.
Nou weet ik niet of jouw zoon zo erg opvalt als de jongen uit mijn dochters klas hoor, maar in mijn voorbeeld was het bijna niet stil te houden. Ik vraag me af of er voor zo'n jongen niet een aangepast curriculum gevolgd kan worden. Vakken als gym, muziek, drama zijn echt een verschrikking voor hem en voor zijn klasgenoten die met hem samen moeten werken.

Samenwerking

Inderdaad, samenwerkingsopdrachten zijn lastig.

Op onze Daltonschool is samenwerken heel belangrijk. In het eerste jaar is geregeld dat zoon de opdrachten alleen deed. In de tweede werd er een taakverdeling afgesproken, zodat zoon zijn stuk wel bijdroeg, maar zonder alle onderlingen afstemmingsoverleggen. Tegen de tijd dat hij in de derde zat, was hij redelijk in staat het echt samen te doen.

Over explosief gedrag: onze zoon heeft bijna 2 jaar dramatherapie gedaan. Hij oefende dan situaties waarin hij makkelijk explodeerde. Door in een veilige omgeving het gevoel op te roepen, kon hij leren hoe hij hier mee om moest gaan.

Na een tijdje merkten we dat hij in soortgelijke situaties in staat was om het geleerde in praktijk te brengen. Nu merken we het zelden meer. Hij heeft zijn woede onder controle. Hij weet ook dat het gevoel weer voorbij gaat, en dat maakt het voor hem ook beter te hanteren.

Niveau hoger een optie

Is t een optie om naar havo/ vwo te gaan omdat hij goede cijfers haalt? Daar zitten in de regel kinderen die misschien t betweterige eerder zullen accepteren en misschien zitten daar wel meer kinderen die betweterig zijn?

Heeft hij verder een rugzakje en krijgt hij extra begeleiding? Dan kan misschien eerst geprobeerd worden om hem te helpen in te zien dat z'n gedrag storend is.
Kaatje

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Brasso

Mijn ervaring (als docent VO) is dat het goed is de klas voor te lichten. Ik kan me voorstellen dat je bang bent dat je zoon dan (nog) kwetsbaarder wordt. Het is ook nogal wat een klas vol pubers in te lichten over de persoonlijke situatie van jouw zoon. De klasgenoten voelen echter waarschijnlijk al aan dat jouw zoon bijzonder is. Het lijkt mij verstandig ze uit te leggen wat hem bijzonder maakt en ze handvatten te bieden om ze te helpen hiermee om te gaan. Bovendien leren de klasgenoten dan begrijpen dat jouw zoon geconfronteerd wordt met moeilijkheden die zij niet (in die mate) kennen en accepteren ze dat jouw zoon, en met hem alle leerlingen met ASS) een andere behandeling kan krijgen.

Groeten,
Sietske

Hier ook

Een klasgenoot van zoon, gymnasium-richting. Hij moest altijd als eerste de klas in om alle tafels en stoelen recht te zetten en was inderdaad nogal aanwezig met vragen en opmerkingen. Het is verbazingwekkend hoe laconiek de klasgenoten daarop reageerden. Ze vonden het eigenlijk allemaal wel prima. Is natuurlijk geen garantie voor hoe het in jouw geval zal gaan, maar ik wilde iets positiefs zeggen

Tirza

Brasso

Bij mijn zoon, ADD, zitten best veel kinderen in de klas met een etiketje. Iedereen weet dat, ze vertellen het vaak zelf aan elkaar, waardoor er al snel veel begrip was voor bepaalde gedragingen. Zelf voor de jongen die afentoe onverwacht kan flippen bij een kleine tegenslag. Alle kinderen weten dat ze hem dan even met rust moeten laten. Ik stond in het begin versteld van het begrip naar elkaar toe.