Asperger: pedagogisch-didactisch handelen

Ik vind

best dat je kinderen kan vragen rekening te houden met anderen. Ik ben van mening dat je later in je leven ook moet leren om gaan met allerlei soorten mensen, en dat je dat dus maar beter vroeg kan leren.
Iedereen is anders, niks mis mee.
Mijn zoon kan vreselijk goed tekenen, hij word als er iets getekend moet/mag worden in de klas altijd als eerste gevraagt. Hij is er goed in, en hij vind het leuk.
Er word dus rekening met hem gehouden.
Mijn zoon heeft adhd en is vreselijk snel afgeleid, dus tijdens toetsen is de kinderen gevraagt niet tegen hem te praten/ hem iets te vragen. Daar heeft hij last van, dat vind hij vervelend. Er word dus rekening met hem gehouden.

groet, polly

Ik denk dat het wel kan

ik denk ook dat het gewoon zinnig is om de klas te helpen om te leren wat wel en niet triggert bij deze jongen. En ik denk dat de spullen opruimen ook gewoon hoort bij het gewone helpen opruimen in de klas.

Ik vind echter wel dat de school ook aandacht moet hebben als er kinderen angstig zijn. Dat is ook de taak van de school. Ik vind het echter twee verschillende zaken

Mijk

Moeilijk

Een groep van 36 kinderen is al heel groot, en voor een kind met asperger is dat nog moeilijker dan voor een kind zonder stoornis. En om een kort antwoord te geven: JA die 35 anderen moeten rekening met hem houden, maar hij moet ook leren rekening houden met anderen.
Ik heb zelf twee kinderen met een ass (autisme spectrum stoornis, zeg maar een broer en een zus van asperger ) en daar moet op school rekening mee gehouden worden. Maar aan hen word ook geleerd zelf aan te geven wanneer iets teveel is, en zelf terug te stappen voordat de paniek uitbreekt (ja dat kan al door iets heel kleins in onze ogen dan). Zo mag mijn dochter apart aan een tafel gaan zitten als het werken in een groepje niet lukt. Je mag haar wel in de ogen kijken maar ze zal zelf weg draaien als dat teveel is (en dat gebeurd). Mijn zoon kan erg fysiek worden, daar word met hem aan gewerkt, maar ook met de rest van de klas, samen zijn grenzen opzoeken.
Ze hebben nog veel te leren, maar ze leren heel veel op deze manier, op een gewone school, en tien keer zo snel dan in het speciaal onderwijs. Ik ben dus blij dat het kan op die manier, al vraagt het ook wel wat van de klas, uiteindelijk leren zij ook van mijn kinderen, niet iedereen denkt hetzelfde, niet iedereen ervaart dingen hetzelfde.
groetjes, Tess

Verre van ideaal

Het klinkt alsof er door de school en de ouders nu al starre posities ingenomen worden.
Eerlijk gezegd lijkt me een klas van 36 voor alle kinderen en zeker voor de leerkracht een onmogelijke opgave. Je loopt het risico dat de jongen met Asperger hier dan als bliksemafleider gaat fungeren.
Maar mischien is er met wat geduld en creativiteit wel wat mogelijk.
Mischien kan de school iedereen wat meer rust bieden door deze jongen op vaste tijden alleen te laten werken, met zijn gezicht naar een rustige muur, of samen met een klasgenoot die niet bang voor hem is, en ja, andere kinderen kunnen wel een rol spelen hierin als ze hier de rol en vaardigheden maar voor aangereikt krijgen.
Als er meer rust is kan deze jongen mogelijk leren om zelf meer verantwoordelijkheid te nemen voor zijn gedrag met hulp van de leerkracht.
Je kunt de rommel die hij maakt ook even aan de kant vegen en als hij uitgeflipt is en weer tot rust gekomen later hem met concrete instructie, zonder mopperen, zonder emoties dus, zelf laten opruimen. Bijvoorbeeld als de klas het lokaal verlaten heeft.
Het is wellicht niet handig om de afspraken gemaakt door ouder en leiding op de klas los te laten, het zou veel beter zijn als de klas, de leerkracht, en deze jongen zelf de verantwoordelijkheid zouden nemen, hooguit met wat tips en toelichting van de ouders.
Anders krijg je dit soort dingen: we doen toch wat afgesproken is en basta. Zonder creatief bij te sturen op de lastige momenten zelf.
Kinderen met Asperger zijn vaak niet dom en willen zelf ook graag meedenken en mee oplossen. Kunnen een spreekbeurt houden over Asperger of samen met klasgenoten informatie opzoeken op internet. Mischien heeft hij zelf wel ideeen hoe hij het flippen in goede banen kan leiden. Of mischien hebben medeleerlingen wel goede ideeen hoe ze hem kunnen helpen kalm te blijven in de drukte. Leerkrachten hebben vaak ook goede ideeen maar weten het ook niet altijd consequent uit te voeren. Maar mogelijk helpt het wel als de klas inclusief leerkracht, kinderen en kind met Asperger samen verantwoordelijk worden voor de rust in de klas en dit samen regelmatig op een vast tijdstip kort en open bespreken. Als het lukt kunnen de ouders het ook meer loslaten. Mogelijk is er een ambulant begeleider die in staat is om een klassegesprek met vervolg en afspraken te houden. Een aantal tips, instructies en concrete afspraken zouden een hoop kunnen schelen.
Maar nogmaals ik vind het eigenlijk gekkenwerk zoiets. Ik zou zelf alleen al last krijgen van stress van de hoeveelheid mensen in een en dezelfde ruimte.

Er zijn grenzen

Er zijn grenzen voor deze jongen, hoeveel hij aankan. En zo'n grote klas is dan snel te veel.
Er zijn ook grenzen aan wat je van klasgenoten kunt vragen. Ja, je kunt klasgenoten vragen hem zo min mogelijk uit te dagen, met als voorbeeld het in de ogen kijken. Kind met rust laten tijdens het werken, niet storen, is ook een normaal voorbeeld. Je kunt ook uitleggen wat asperger betekent en hoe ze op andere manieren deze jongen kunnen helpen.

Klasgenoten de rommel laten opruimen als kind flipt, vindt ik een slecht voorbeeld. Als het om een of andere reden goed zou zijn dat kind dit niet zelf hoeft te doen (en dat kan ik me best voorstellen) dan kan de juf het zelf opruimen. Het heeft teveel negatief effect als klasgenoten dat moeten doen. Dat helpt in ieder geval niet in hun begrip voor deze jongen. En het werkt uiteindelijke averechts naar de jongen toe.

De school doet het fout

cobi:"Een kind dat zijn agressie zo slecht kan reguleren dat ie leermateriaal vernielt en klasgenoten angst aanjaagt heeft meer orthopedagische begeleiding nodig dan de ge gemiddelde juf in een klas met 36 (!) kinderen bieden kan."
Dat vind ik ook. Maar ik vraag me in deze situatie toch wat af. Hoe vaak komt het voor dat hij vernielt?
En ook: Kennelijk jaagt hij geen angst aan, maar is de instructie die de lln hebben gekregen angstaanjagend (kijk 'm vooral niet aan, dan wordt ie gevaarlijk).
Dat heeft vanzelfsprekend dit effect "dat roept bij een aantal kinderen angst op omdat 'mocht het misgaan omdat je 'm aankeek' zij zich daarvoor verantwoordelijk voelen."
De lln zijn letterlijk verantwoordelijk gemaakt voor het gedrag van deze jongen. Bizar gewoon.
Dat roept de laatste vraag op: Hoe lang (hoeveel jaar) zit hij al in deze klas?
Zou toch raar zijn als dat al sinds groep 1 is. Nooit een probleem met die klas, een enkel incident daar gelaten, totdat juf op cursus ging en met die idiote instructie aan de leerlingen kwam.
Toen werden ze pas bang.
Groet,
Miriam Lavell

Herkenning

Ik herken het, hier ook een kind met Asperger in de klas van over de 30 leerlingen. Het zit al vrij lang in de klas en ook hier wordt best wel wat van de andere kinderen gevraagd. Ze mogen dit niet doen en dat niet en dan weer zus niet en dan weer zo. Ook hier gaat het toch nog wel eens mis: boeken, schriften, stoelen die door de klas vliegen, slaan, schreeuwen, woedeuitbarstingen schoppen etc. Het gaat tijden goed maar dan ineens is het goed mis. Kind mag ook bepaalde dingen niet: op excursies mee, schoolreis (na een vrij heftig incident) etc.
Je merkt aan de kinderen (bovenbouw basisschool) dat ze altijd op hun hoede zijn en als er wat gebeurt zich bij zichzelf afvragen of zij toevallig niet het kind getriggerd hebben. Zij zoeken de schuld bij zichzelf, terwijl dat helemaal niet het geval zou moeten zijn. Het ligt niet aan de andere kinderen en het is het flippen van kind is ook hun verantwoordelijkheid niet. Ook krijgen zij straf voor dingen waar het kind niet voor bestraft worden. En ondanks dat er altijd aan de andere kinderen gevraagd wordt begrip te hebben, is dat begrip niet altijd (meer) aanwezig na al die jaren.
Ik denk dat als meer dan 30 kinderen zich aan jouw kind moeten aanpassen, dat je kind vrij geregeld flipt ondanks alle maatregelen, je als ouder af moet vragen of je kind hier wel op de juiste plaats is. Kennelijk is er toch wel sprake van stress.
En dan kun je zeggen dat je later ook met dergelijke mensen in contact komt maar in een klaslokaal zit je wel erg op elkaar en je kunt elkaar eigenlijk niet goed ontlopen.
Overigens zitten er nog meer kinderen met diverse problemen in de klas maar die hebben niet zo'n positie en die zijn hanteerbaarder.

Niks aan algemeenheden

Cobi:"Ik vind niet dat kinderen om moeten leren gaan met onvoorspelbare agressie. Je hoeft toch ook geen collega te tolereren die in dolle drift zijn pc naar je hoofd gooit. "
Je maakt het groter dan het is, zie wat mobylette _feitelijk_ aan informatie verstrekt. Waarom doe je dat?
Cobi:"Een uit de kluiten gewassen zesdegroeper is intimiderender dan een stampvoetende kleuter."
Dat is waar, maar dat noemt mobylette niet als factor. Mobylette stelt vragen over _haar_ situatie. Het lijkt me niet zinnig om daar dingen bij te slepen die er kennelijk niet toe doen.
Cobi:"Op mij komt het over dat juf de jongen niet aankan, misschien zelf een beetje bang voor hem is , als ze het toelaat dat hij boeken verscheurt. "
Dat kan heel goed en misschien is ze zelf ook bang geworden van de cursus. Hoe dan ook: de ouders signaleren angstige kinderen, de school beweert dat juf het goed doet.
Mobylette vraagt wat wij van _deze situatie_ vinden. Het is een beetje onzin om daar grote termen of algemeenheden bij te slepen. Beperk het tot deze situatie en die is erg genoeg, ook als het maar een klein mannetje is dat zich in werkelijkheid helemaal niet aan laat steken door kinderen die hem aankijken.
Mijn antwoord: de school/juf doet het fout, wat die cursus ook aan tips over asperger geeft.
Het effect op de leerlingen van de instructies is negatief (en dat had je vooruit kunnen weten).
Daarmee zeg ik niet dat dit probleem door een andere omgang op te lossen is. Dat denk ik niet eigenlijk. Ik denk dat de inmiddels ontstane angst in de klas onherstelbaar is en dat dat moet leiden tot het uit deze klas halen van dit kind.
Noem het een verstoorde arbeidsrelatie.
Cobi:"Is een etiket trouwens een vrijbrief voor dit soort gedrag?"
Dat is wat de juf kennelijk heeft opgestoken van de cursus. Tenminste, zo brengt ze het naar de klas. Die klas moet er omheen buigen en op eieren lopen en de rommel opruimen. _Dat_ is een probleem, ook als het kind in kwestie eigenlijk niet zo moeilijk doet.
Cobi:"Ik ken twee aspergerkinderen van dichtbij, en dat zijn eigenlijk tamelijk bedaagde types, hooguit wat wereldvreemd en met een beetje ouwelijk taalgebruik. "
Precies.
Ik ben erg benieuwd naar de situatie voordat juf op cursus ging.
Dat neemt niet weg dat de situatie nu onhoudbaar is en dat de school/juf de problemen die de andere lln hebben niet kan negeren onder het mom van 'maar juf heeft een cursus gevolgd, dus ze doet het goed'.
Groet,
Miriam Lavell

Die ken ik ook

Cobi:"Ik ken twee aspergerkinderen van dichtbij, en dat zijn eigenlijk tamelijk bedaagde types, hooguit wat wereldvreemd en met een beetje ouwelijk taalgebruik."
Die ken ik ook, sterker nog, er zit zo'n kind in de klas bij mijn kind. Maar die andere Asperger, dat kind waar ik het over had, die is van het andere type dat kennelijk ook bestaat. Hier is trouwens de leerkracht (of zijn de leerkrachten door de jaren heen) niet op cursus geweest maar speelt dit vanaf dat kind in de klas is gekomen.

Ik zou het niet accepteren

Mobylette,
Mijn zoon heeft Asperger, zit in groep 5 en de klas bestaat uit 36 leerlingen. Ik dacht daarom even dat je het over mijn zoon had, maar die heeft geen juf )
Ik zou niet gelukkig zijn als een juf zulke instructies geeft aan de rest van de klas omwille van mijn zoon. Dan maak je inderdaad andere kinderen bang, en wat schiet het kind daar nou mee op? Anderen gaan hem misschien dan vermijden en het is al moeilijk genoeg om goed contact te maken voor hem. Daarnaast vind ik het te veel gevraagd om van de omgeving te verwachten dat ze zich helemaal aanpassen aan mijn kind. Kom op zeg, al wordt het leven dan misschien iets simpeler voor hem, hij zal in zijn leven nog genoeg onbegrip hebben en krijgen. Hoe vroeger hij leert hoe hij het beste met de wereld kan omgaan, hoe beter lijkt me. Nou moet ik zeggen dat mijn zoon gelukkig geen driftbuien heeft en niet snel 'flipt'.
Ik denk dat de juf in jouw situatie misschien gewoon haar bordje te vol heeft, met zo'n grote klas. Misschien is het probleem wel dat in die grote klas de rust, regelmaat en structuur, die een aspergerkind juist zo nodig heeft, niet voldoende is. Dat is dan een algemeen ordeprobleem, dat nu wordt afgewenteld op het kind dat het meest zichtbaar 'last' heeft van dat probleem. Dus in tegenstelling van wat Mirjam Lavell schrijft, zou ik toch denken aan een probleem dat groter is dan dit ene kind. Juf kan misschien gewoon niet de juiste werksfeer in de klas krijgen? En dan is deze instructie aan de klasgenoten slechts symptoombestrijding en geen oplossing.
Nee, ik zou hier niet blij mee zijn. Maar ik weet ook de oplossing niet. Nou ja, in mijn geval zou ik de juf vragen vooral niet zulke dingen te zeggen natuurlijk.
AM

Metagevaar

am:"Dus in tegenstelling van wat Mirjam Lavell schrijft, zou ik toch denken aan een probleem dat groter is dan dit ene kind."
Voordat deze bewering een eigen leven gaat leiden: Ik heb nergens gezegd dat het probleem van mobylette uitsluitend bij dit kind ligt. In tegendeel zelfs.
Voor mobylette naar aanleiding van het verhaal van AM: Hebben jullie het er al eens met de ouders van deze jongen over gehad? Weten die wat er speelt?
Groet,
Miriam Lavell

Oeps

Mirjam,
Sorry, ik reageerde iets te kort door de bocht blijkbaar door de titel van je vorige posting (waar ik me verder heel erg in kan vinden!). Je hebt gelijk, nergens schrijf je dat "het probleem van mobylette uitsluitend bij dit kind ligt".
AM

Aspergertype

Mijn kinderen zijn van het niet-opvallende type. Lopen de hele dag op hun tenen en konden dan thuis om het minste of geringste 'flippen'. Wat ik daar mee wil zeggen is dat het soms juist wel makkelijk is als een kind met Asperger in de klas reageert. Dan voelt ie zich daar waarschijnlijk wel veilig genoeg voor. Ja, of kan zich door te grote druk echt niet meer beheersen. En de omgeving neemt de leerling dan meer serieus en kan er ook soms meer mee.

Volgens mij speelt er iets heel anders op school

Als ik het goed begrepen heb gaat het betreffende kind waarschijnlijk binnenkort naar het SBO maar zijn ouders toch nog niet tevreden want er zitten nog meer "probleem" kinderen in de klas.

Ik heb het idee dat niet die kinderen het probleem zijn maar het gevoel/mening bij de ouders dat de klas te groot is. Daardoor hebben zij het idee dat hun kind geen aandacht krijgt. Alle aandacht gaan namelijk in hun ogen naar die en die en die.

Want is het probleem opgelost als het betreffende kind weg is? Waarschijnlijk niet want Mobylette geeft nu ook al zelf aan dat er nog veel meer speelt.

Ongemakkelijk

Ik snap de vraag van Mobylette, maar ik krijg er wel een wat ongemakkelijk gevoel bij. Op basis van wat ik hier nu lees, bekruipt mij het gevoel dat allerlei ouders (en zelfs de MR) aan het praten zijn over een individueel kind (dat niet hun kind is) en de manier waar de leerkracht dit kind (niet) zou moeten aanpakken. Nogmaals, ik begrijp de vraag van Mobylette, en je moet er ook iets met dat andere kinderen blijkbaar angstig zijn, maar... gaat het nu niet over de rug van dit kind? Wordt nu niet te makkelijk het probleem bij dit jongetje neergelegd?
Ik bedoel: blijkbaar zijn sommige kinderen angstig. Stelling is nu blijkbaar dat dit komt omdat de juf heeft gezegd dat kinderen hen niet moeten aankijken. Maar is dit wel zo, en hoe weten jullie dit dan zo zeker? Moet de vraag richting school niet een andere zijn: Mijn kind is angstig. Juf, hoe ga je dit aanpakken?

Aanvulling

Het doet mij wat denken aan wat hier een aantal jaren geleden speelde. In een van de groepen zat een meisje met Down. Zij had veel 1-op-1 aandacht nodig en dat viel bij veel andere ouders niet in goede aarde. Er werd op het schoolplein, in de OR en in de wandelgangen veel over dit meisje gepraat en ik moet zeggen dat ik dat zeer genant vond. Je zou de vader of moeder van dit kind maar zijn, en iedereen heeft een mening over de aanpak van jouw kind.
Veel ouders legden 1-op-1 het verband tussen de aandacht die dit meisje kreeg en de aandacht die hun eigen kind tekort zou komen. "Mijn kind krijgt maar een half uur per week RT, moet je eens zien wat ze voor X uit de kast trekken!" Best logische vragen, maar pas op dat je daar niet te veel in mee gaat. Het is niet aan jou als ouder om te oordelen over de aanpak van een ander kind. Beperk je tot je eigen kind, houd de discussie klein. 'Mijn kind voelt zich niet veilig, hoe lossen we dat op?'
Wat mij bovendien toen opviel is dat nogal wat ouders vonden dat hun niets-aan-de-hand-kind op school meer 'rechten' zou moeten hebben dan dit zorgenkind.
En dan toch ook nog maar even inhoudelijk: als de juf merkt dat het betreffende kind rustiger en minder explosief is als andere kinderen hem niet aankijken, dan lijkt het mij zeer logisch om kinderen te vragen daar rekening mee te houden. Het alternatief is immers dat kind gaat flippen, ook geen pretje voor de klasgenoten. Dat lijkt mij zeker niet teveel gevraagd.
Natuurlijk moet de juf ervoor zorgen dat ze daarmee niet de verantwoordelijkheid voor mogelijke explosies bij de klasgenoten neerlegt (of kinderen dat gevoel te geven). Het is de toon die de muziek maakt.

Gelijktijdig getypt...

Mobylette, we zaten gelijktijdig te typen. Ga nu je berichtje even lezen.

Kritische noot naar de mr

Jammer dat de MR niet eerder aan de bel heeft getrokken over die groepsgrootte. 36 vind ik te groot. Bij ons is het maximum 30 en dan komt er alleen eventueel nog een kind bij als hij of zij intern sneller doorstroomt of zo. Maar niet van buitenaf.
Na ruim twee jaar te beginnen over het feit dat 36 eigenlijk teveel is, vind ik te laat. Had je als MR echt jaren eerder moeten doen. Bij de te vormen groep 3 destijds. Daarom krijg je juist het formatieplan onder ogen.

Opruimen van verscheurde spullen

....zou ik niet door andere kinderen hebben laten doen.

Dat is wel jammer.
Soms is het ook wel heel moeilijk, dat weet ik. Het is altijd zaken afwegen. Maar een groep 3 atarten met 36 kinderen zou er bij ons echt niet doorkomen.

Geerke

Hier is wel zo'n grote groep 3, met een juf en een klassenassistent...
Gaat prima trouwens tot nu toe.

Klassenassistent

als je die erbij hebt is het nog wat anders inderdaad.

Hmm

Mijn dochter zit in een klas met 22 leerlingen, waarvan 7 (!) zorgleerlingen. Twee van de kinderen vertonen gedrag zoals hierboven omschreven. Mijn dochter heeft daar heel erg last van gehad. Ze heeft een jaar lang met een koptelefoon op in de klas gewerkt i.v.m. de continue geluiden die een van die kinderen produceert, of mocht werken in de aula. Dat was een oplossing, want dan kon dochter tenminste rustig werken, maar ik was het er toch eigenlijk niet mee eens dat mijn dochter dan uit de klas werd gezet.

Cobi

Tis een groot lokaal, er is een muur uitgebroken. Tussen nu en jaar gaat school namelijk tegen de vlakte voor een nieuw gebouw.