Basisschool vraagt naar beroep van ouders

Julali schreef op 16-09-2021 om 12:56:

[..]

Heb je zo weinig vertrouwen in scholen, dat je denkt dat ze alleen kijken naar of een kind een grote mond heeft, of veel zelfvertrouwen?

Kinderen worden in Nederland op alle mogelijke manieren gezien door pedagogische medewerkers en leraren. Dat begint al op heel jonge leeftijd. Ze krijgen genoeg kansen om te laten zien wat ze kunnen.

Wat de ouders doen kan relevant zijn voor in wat voor een omgeving een kind opgroeit. Is een van de ouders altijd thuis, of werken allebei de ouders fulltime? Is een van de ouders maandenlang weg, of zijn de ouders in principe beschikbaar bij calamiteiten? Zijn de ouders gescheiden, of woont het kind met beide ouders in een huis?

Hoe het leven van de ouders eruitziet is zeer bepalend voor de ontwikkeling van kinderen. Logisch dat hiernaar wordt gevraagd. Niet om te oordelen, maar om een beeld te krijgen van de thuissituatie van een kind en hierop in te kunnen spelen.

Wat is er mis met naar het kind kijken? Gewoon, hoe voelt het zich, gedraagt het zich, wat weet het en wat heeft het nodig. Dáar baseer je je lesmethode op. Dat is de basis voor de keuze voor misschien een bijzonder beloningssysteem, een ander plekje in de klas of gewoon - een dagelijkse knuffel. Dat kan en mag niet gekleurd worden door wat je van de ouders weet want daarmee creëer  je een ongelijkheid obv afkomst ipv obv eigenaardigheden en kwaliteiten. 

Dat is wat een goede leerkracht doet. Al die wetenschap die je kunt baseren op de thuissituatie, geboorte, wat voor yoghurt het eet en welke shampoo; dat is niet van belang. 
Pas als je merkt dat je het kind niet kunt bieden wat het nodig heeft aan omgeving, leermiddelen, begeleiding enz; dan is het tijd om er een professional bij te halen. Die mag gaan nadenken over stempeltjes, of het nature of nurture is, of het gedrag omgevormd of geaccepteerd moet worden. Die moet daar zéker de ouders bij betrekken en kan bedenken of het feit dat Sterre’s ouders professor zijn misschien niet helpt bij het vormgeven van onderwijs op LVB niveau. Of dat het feit dat Ali’s ouders nauwelijks Nederlands spreken, de reden kan zijn dat hij niet zo snel meekomt met taal, terwijl hij razend intelligent is. 

WendelmoedM schreef op 04-09-2021 om 12:56:

Wij hebben het vroeger altijd braaf ingevuld, in de wetenschap dat geen enkele leerkracht dan enig idee had wat wij voor werk deden. Mijn kinderen hadden dat zelf trouwens ook niet. Ze kwamen niet verder dan "papa werkt met computers en mama praat de hele dag".
Wat op zich ook wel juist was trouwens.
En dat opleidingsniveau heeft weinig geholpen voor de kinderen, misschien om ze net dat duwtje te geven om iets hoger te komen. Maar mijn oudste dochter werd schromelijk onderschat tot ze de CITO score zagen. Het zou fijn zijn als leerkrachten niet alleen naar opleiding van de ouders, maar ook eens naar het kind zelf kijken en dan lietst iets verder dan of een kind een grote mond heeft en blaakt van zelfvertrouwen.

Ik denk dat dát vooral speelt bij kinderen waar twijfel over is. Als kind dan rustig/introvert is, dat ze dan sneller denken, die gaat het niet redden?

Kan mij voorstellen dat bij een luidruchtiger kind ze er misschien meer vertrouwen in hebben.

irmama schreef op 16-09-2021 om 14:03:

[..]

En gek genoeg redden die luidruchtige kinderen zich vaak juist niet, en de stille juist wel.

Dat is net zo kort door de bocht als andersom.

Julali schreef op 16-09-2021 om 12:56:

[..]

Heb je zo weinig vertrouwen in scholen, dat je denkt dat ze alleen kijken naar of een kind een grote mond heeft, of veel zelfvertrouwen?

Kinderen worden in Nederland op alle mogelijke manieren gezien door pedagogische medewerkers en leraren. Dat begint al op heel jonge leeftijd. Ze krijgen genoeg kansen om te laten zien wat ze kunnen.

Wat de ouders doen kan relevant zijn voor in wat voor een omgeving een kind opgroeit. Is een van de ouders altijd thuis, of werken allebei de ouders fulltime? Is een van de ouders maandenlang weg, of zijn de ouders in principe beschikbaar bij calamiteiten? Zijn de ouders gescheiden, of woont het kind met beide ouders in een huis?

Hoe het leven van de ouders eruitziet is zeer bepalend voor de ontwikkeling van kinderen. Logisch dat hiernaar wordt gevraagd. Niet om te oordelen, maar om een beeld te krijgen van de thuissituatie van een kind en hierop in te kunnen spelen.

Je trekt de woorden nogal uit zn verband en gaat offtopic. Het beroep van de ouders is totaal irrelevant. Vraag dan of ouders wel/niet werken. Als iemand opschrijft dat vader ergens manager is zegt dat niets over het feit of hij daardoor misschien 1 week per maand in het buitenland zit of niet. Dát is de vraag in dit topic, beroep ouders. 

Ik zou eerder recalcitrant worden van deze vraag en invullen dat beiden schoorsteenveger zijn ofzo 😂

Julali schreef op 16-09-2021 om 14:28:

Je kunt veel opmaken uit iemands beroep. Tijdens de pandemie was het bijvoorbeeld belangrijk zodat scholen een inschatting konden maken van de hoeveelheid cruciale beroepen en hoeveel kinderen gebruik zouden maken van de noodopvang.

Veel scholen zijn bezig geweest met het opstellen van noodplannen, dus ik vind het niet zo gek dat ze in kaart willen brengen hoeveel noodopvang er maximaal nodig is.

Nu pik je gemakshalve de pandemie eruit, staat totaal los van de vraag.

Voor noodopvang kun je ook naar sector vragen. De zorg is heel breed. In het ziekenhuis werken artsen, verpleegkundigen, koks, schoonmakers, managers, van alles. Dus dan hoef je nog steeds niet naar het specifieke beroep te vragen. En daarbij, je kunt van alles invullen, niemand kan het controleren. En als je van baan/beroep verandert, ga je dat dan melden op school? 

MamaE schreef op 16-09-2021 om 14:45:

Voor noodopvang kun je ook naar sector vragen. De zorg is heel breed. In het ziekenhuis werken artsen, verpleegkundigen, koks, schoonmakers, managers, van alles. Dus dan hoef je nog steeds niet naar het specifieke beroep te vragen. En daarbij, je kunt van alles invullen, niemand kan het controleren. En als je van baan/beroep verandert, ga je dat dan melden op school?

Precies, het zegt helemaal niets en zou ook helemaal los moeten staan van het kind.

Biebel schreef op 16-09-2021 om 13:24:

[..]

Wat is er mis met naar het kind kijken? Gewoon, hoe voelt het zich, gedraagt het zich, wat weet het en wat heeft het nodig. Dáar baseer je je lesmethode op. Dat is de basis voor de keuze voor misschien een bijzonder beloningssysteem, een ander plekje in de klas of gewoon - een dagelijkse knuffel. Dat kan en mag niet gekleurd worden door wat je van de ouders weet want daarmee creëer je een ongelijkheid obv afkomst ipv obv eigenaardigheden en kwaliteiten.

Een van mijn kinderen zei helemaal niks op school bij aanvang van de kleuterklas. De leerkracht had daardoor een heel verkeerd beeld.
Dat "wat je van de ouders weet" geen rol mag spelen zou echt heel erg nadelig (voor hemzelf) zijn geweest in zijn geval. 
Natuurlijk moet je niet zomaar kinderen lager (hoger wordt er meestal als toevoeging bijgezegd) gaan inschatten vanwege hun ouders, maar je kunt, in het geval van iets afwijkends, ook niet doen alsof die ouders helemaal niet bestaan en niet serieus te nemen zijn als ze een oplossing aandragen. Niet alle leerkrachten zitten immers meteen op het juiste spoor. Soms moet je ze gewoon in de juiste richting wijzen. Herhaaldelijk. Het kwartje is op school uiteindelijk gevallen hoor, maar het had in week 1 al opgelost kunnen zijn. 1+1=2 werd gewoon aangedragen. Leerkracht hield vast aan x+y=3.

MamaE schreef op 16-09-2021 om 14:45:

Voor noodopvang kun je ook naar sector vragen. De zorg is heel breed. In het ziekenhuis werken artsen, verpleegkundigen, koks, schoonmakers, managers, van alles. Dus dan hoef je nog steeds niet naar het specifieke beroep te vragen. En daarbij, je kunt van alles invullen, niemand kan het controleren. En als je van baan/beroep verandert, ga je dat dan melden op school?

Wij krijgen elk jaar weer een formulier, daar kun je inderdaad wijzigingen op invullen. Ook het adres en het telefoonnummer van je werk willen ze graag weten, zodat ze je altijd kunnen bereiken in noodsituaties. 

Julali schreef op 16-09-2021 om 15:32:

[..]

Wij krijgen elk jaar weer een formulier, daar kun je inderdaad wijzigingen op invullen. Ook het adres en het telefoonnummer van je werk willen ze graag weten, zodat ze je altijd kunnen bereiken in noodsituaties.

Wij moesten bij de aanmelding invullen wie de school kon bereiken in geval van nood. Dat kan ook opa/oma/tante/buurman zijn. En dan willen ze graag meerdere nummers in een volgorde. Dus bijvoorbeeld; 1. Mij 2. Mijn ouders 3. Mijn man.
Waar heeft school het adres van je werk voor nodig? Brengen ze je kind erheen?Telefoonnummer kan handig zijn als een ouder niet tijdens werk kan opnemen, zoals bij mijn man in het onderwijs, dat ze dan de receptie van de school kunnen bellen.
Maar bij een groot bedrijf kun je beter het zakelijke nummer van de betreffende ouder doorgeven dan het algemene nummer van een receptie of klantenservice waar mensen een half uur bezig zijn met zoeken en doorverbinden.

Valeria schreef op 16-09-2021 om 15:23:

[..]

Een van mijn kinderen zei helemaal niks op school bij aanvang van de kleuterklas. De leerkracht had daardoor een heel verkeerd beeld.
Dat "wat je van de ouders weet" geen rol mag spelen zou echt heel erg nadelig (voor hemzelf) zijn geweest in zijn geval.
Natuurlijk moet je niet zomaar kinderen lager (hoger wordt er meestal als toevoeging bijgezegd) gaan inschatten vanwege hun ouders, maar je kunt, in het geval van iets afwijkends, ook niet doen alsof die ouders helemaal niet bestaan en niet serieus te nemen zijn als ze een oplossing aandragen. Niet alle leerkrachten zitten immers meteen op het juiste spoor. Soms moet je ze gewoon in de juiste richting wijzen. Herhaaldelijk. Het kwartje is op school uiteindelijk gevallen hoor, maar het had in week 1 al opgelost kunnen zijn. 1+1=2 werd gewoon aangedragen. Leerkracht hield vast aan x+y=3.

Ik denk dat het logisch is dat je ouders als gesprekspartner serieus neemt. Zeker als er zoiets gebeurt als dat er een kind in de klas zit dat niets zegt. Maar dat doe je dan toch door met de ouders te praten - niet door af te gaan op wat ze ooit hebben ingevuld over hun functie/opleiding/de geboorte van het kind?

Het is goed als het dán ter sprake komt, omdat je samen de oplossing van een situatie zoekt. Dat is niet hetzelfde als dat juf al alles denkt te weten en daarom denkt dat x+y=3. 

De uitzondering is vanzelfsprekend als je al vooraf weet dat het ander gedrag veroorzaakt. Zoals je vertelt dat Hassan een been mist en daarom niet kan rennen, meld je ook dat Marieke net uit Spanje komt en dus alleen maar Spaans spreekt. Zodat de juf dat niet hoeft uit te vinden maar zich kan voorbereiden. 

Biebel schreef op 16-09-2021 om 16:01:

[..]

Ik denk dat het logisch is dat je ouders als gesprekspartner serieus neemt. Zeker als er zoiets gebeurt als dat er een kind in de klas zit dat niets zegt. Maar dat doe je dan toch door met de ouders te praten - niet door af te gaan op wat ze ooit hebben ingevuld over hun functie/opleiding/de geboorte van het kind?

Dan geeft het toch hetzelfde resultaat? Of de ouders het nou invullen of zeggen/laten merken. Bij een 'probleem' mag het wel meespelen. 
Ik vraag me af hoeveel onzichtbare problemen er niet zijn opgelost doordat het geen rol mocht spelen.

En opschrijven of niet maakt weinig uit, denk ik. Je merkt het ook aan hoe ouders praten of hoe hun kinderen heten.