Beelddenken

Beemer

Ik ga kijken,dankje. Hij is er best vol van,vanwege de enorme herkenning. Ik ben blij dat de docent hem woensdag heeft uitgenodigd voor een gesprek, en er kennelijk dus iets mee gaat doen. Ik wacht dat even af, zij zou ook de mentor informeren.

Info (lang)

Hoi,

Kwam bijgaande info tegen op internet. Heb zelf een dochter waarbij beelddenken werd geconstateerd in groep 3 van de basisschool. Beelddenkers zijn veelal erg creatieve mensen, je komt ze dan ook vaak tegen in de kunst en andere gelieerde beroepen. Mijn dochter is ook erg visueel ingesteld en tekent vanaf kleins af aan erg veel. Door haar leraren en leraressen is de laatste jaren veel visueel gemaakt wat haar helpt met leren.

Is mijn kind een beelddenker?
Onderzoek heeft uitgewezen dat er in iedere klas wel één à twee beelddenkers zitten. Vaak zijn het leerlingen die in de onderbouw (groep 1 en 2) goed lijken mee te draaien, maar in groep 3 problemen kunnen ondervinden bij het lezen, schrijven en/of rekenen. De leerkracht kan er niet goed de vinger opleggen; het is een slimme, ondernemende leerling, vol enthousiasme en creativiteit... waar zit het probleem?
Door de nog grote onbekendheid met het begrip beelddenken, worden veel beelddenkers niet als zodanig herkend en ontstaan er met de jaren op de basisschool steeds grotere leer- en/of gedragsproblemen.
Wat is beelddenken?
Beelddenkers denken in beelden en gebeurtenissen en niet in woorden en begrippen. We kunnen het ruimtelijk denken noemen.
Een simpele proef op de som:
Doe je ogen dicht en denk aan het woord: boom
Wat zie je?
De meeste mensen zien dan de letters B-0-0-M voor zich.
Een beelddenker ziet echter een prachtige boom, met bruine stam, groene bladeren, wuivend in de wind.
Beelddenken is een fundamenteel andere manier van denken! Beelddenkers zijn visueel, maar daarnaast ook ruimtelijk ingesteld. Ze werken het liefst met hun ogen en hun opgedane ervaringen.
Luisteren is nooit hun sterkste kant. De ogen gaan voor de oren!
In één oogopslag overzien beelddenkers ingewikkelde situaties en brengen die met elkaar in verband.
Het ene beeld roept al weer een volgend beeld op. Dat kan leiden tot hoogst originele oplossingen waar een ander nooit opgekomen zou zijn. Nadeel van dit associatieve, snelle denken is wel dat beelddenkers vaak wat chaotisch overkomen.
Omdat beelddenkers in beelden denken en niet in taal, hebben ze moeite met de 'vertaling' naar de juiste woorden. Vaak hoor je ze dan ook praten in termen als: dinges, danges, je weet wel
In hun hoofd zien ze het beeld, het plaatje, maar het bijpassende woord kunnen ze zo snel niet vinden. Ditzelfde zou kunnen gelden voor getallen.
Een beelddenker ziet bij het woord stoel de stoel in gedachten voor zich. Of de stoel nu achterstevoren of op zijn kop staat: het blijft een stoel.
Als ze de letters en hun klanken gaan leren, geeft dit problemen. Immers: een b is andersom opeens een d, en op zijn kop zelfs een p, maar voor een beelddenker blijft het een b.
Beelddenkers zijn snel afgeleid, want net als ze ergens mee bezig zijn, zien ze al weer iets nieuws om te doen. Dat laatste is wel eens lastig voor ouders. De opdracht: 'doe je jas uit, ruim je tas op en kom naar de keuken om wat te drinken', is onmogelijk voor een beelddenker. Terwijl hij naar de opdrachten luistert, ziet hij het beeld van de jas aan de kapstok, de tas in de kast en het glas drinken in de keuken voor zich. Op het moment dat hij zijn jas uittrekt, denkt hij alles al gedaan te hebben en gaat rustig met zijn lego spelen.
De andere opdrachten lijken vergeten.
Ouders van beelddenkertjes zijn wel eens radeloos.
“Waarom luister je nou nooit?” is een veel gehoorde wanhoopskreet. Maar het is geen onwil, maar onmacht! Een simpele oplossing is om de opdrachten mondeling te laten herhalen. Het uitspreken van wat je moet doen helpt een beelddenker om beter te onthouden.
Ook op school kenmerkt de beelddenker zich door dit ‘afwezige' gedrag. Leerkrachten zeggen vaak: "Is dit kind nu dom of neemt hij mij in de maling?”
Alle mensen worden als beelddenker geboren.
Immers, een baby kent nog geen woorden. Tot vier jaar zijn alle kinderen min of meer beelddenkers. Ze denken voor het grootste deel in beelden en gebeurtenissen. Langzaam ontwikkelt het taaldenken zich en wordt het beelddenken procentsgewijs wat kleiner.
Na het tiende jaar stopt dit proces. Er zijn mensen die dan een voorkeur blijven houden voor het beelddenken: de beelddenkers!
Tot het tiende levensjaar dus, kunnen er nog veranderingen optreden, kan men sturen en begeleiden. Hoe eerder beelddenken (h)erkend wordt, hoe beter het kind begrepen wordt... thuis en op school!

Waar komt het beelddenken vandaan?
De term 'beelddenken' bestaat al tientallen jaren. Het is afkomstig van de Haagse logopediste Maria J. Krabbe, die in de jaren dertig met de theorie kwam dat er mensen zijn die in beelden denken in plaats van in taal. Haar werk werd enthousiast voortgezet door Nel Ojemann, Montessori-leerkracht, remedial teacher en docente aan de Universiteit van Groningen. Zij ontwikkelde een onderzoeksmethode waarmee je de beelddenkende leerling kan signaleren: het wereldspel.

Waaraan herken ik een beelddenker?
Ieder mens is bij de geboorte een beelddenker. Immers: de taal moet nog geleerd worden.
Langzamerhand leert de peuter spreken en ontstaat er taalbegrip. Klanken blijken betekenis te hebben en met die klanken kun je jezelf 'verstaanbaar' maken.
Beelddenkers blijven echter een voorkeur houden voor de beelden boven de taal. Hun visuele vermogen (kijken) is sterker dan het auditieve vermogen (luisteren).
Beelddenkers ontwikkelen daardoor vaak een eigen, vaak heel originele woordenschat, die tot op latere leeftijd doorspeelt. (Verbasteringen als aloge voor horloge, en stokkontakt voor stopcontact ).Verder kunnen beelddenkers in de babytijd een wat slordig, kwijlend mondje hebben, leren ze wat later lopen waarbij veel naar hun eigen voeten wordt gekeken alsof ze willen zien wat ze doen.
Als peuter hebben ze een groot inlevingsvermogen. Fantasiespelen gaan ze helemaal in op. Hierdoor kunnen heftige driftbuien het gevolg zijn als het kind uit zijn spel wordt gehaald omdat hij bijvoorbeeld naar bed moet. Bouwmaterialen, zoals lego en de blokken, zijn favoriet en verder kunnen ze een hardnekkig doorzettingsvermogen aan de dag leggen.
Bij het ouder worden, blijft de taalontwikkeling vaak achter bij de leeftijdsgenootjes. Ze kunnen moeilijk iets onder woorden brengen, hangen graag de clown uit, zijn speels en hebben moeite met ruzie en conflicten. Beelddenkende kinderen zijn emotioneel erg kwetsbaar, kunnen zich wat moeilijker concentreren, hebben een groot gevoel voor humor en vertellen vaak de prachtigste fantasieverhalen.
Basisschool
Eenmaal op de basisschool wordt er door de leerkracht veel nadruk gelegd op volgorde en details en dat zijn nu net de zaken waar beelddenkers wat moeite mee hebben.
Het onthouden van de letters en bijbehorende klanken geeft dan vaak problemen.
Het automatiseren van bijvoorbeeld de tafels of sommen onder de 20 gaat vaak moeizaam en bij het spellen maken ze vaak veel oriëntatiefouten: de letter s wordt een z, of de f wordt een v.
Ook taalregels worden slordig gehanteerd. Beelddenkers gaan voor de inhoud en niet voor de juiste vorm. Ze komen daardoor wat slordig over, maar weten heel goed waar een tekst
globaal over gaat. Details onderscheiden is vaak hun moeilijkste kant.
Beelddenkers kijken meer naar overeenkomsten (Wat weet ik al? Wat had ik ook al weer net zo gedaan?) in plaats van naar verschillen.
Ze hebben een grote vrijheidszin en een brede belangstelling, hebben een goed geheugen voor gebeurtenissen en belevenissen en zijn sociaal zeer bewogen.

Gaat beelddenken over?
Om maar meteen antwoord te geven: NEE!
Uit studies is bovendien gebleken dat beelddenken aangeboren en erfelijk is. Vaak herkent een van de ouders bij het lezen van deze brochure veel van zichzelf en/of
zijn vader en/of moeder. Dat is aan de ene kant prettig, want zo'n ouder kan het beelddenkende kind goed begrijpen en helpen, maar aan de andere kant geeft het aan dat beelddenken in de familie blijft en niet 'overgaat'.
Beelddenken is dus een verworvenheid en geen stoornis of mankement. Er wordt wel eens gezegd dat beelddenken een lastige gave is waar de omgeving vaak geen begrip voor heeft. Er wordt geleefd vanuit het gevoel en de beleving. Het kijken gaat voor het luisteren. Het probleem zit 'min de zeer gestructureerde talig ingestelde maatschappij waarin wij opgroeien.
Het is voor beelddenkende mensen dan ook moeilijk om zich daaraan aan te passen.
Gedurende hun hele schooltijd, ook op de basisschool, hebben beelddenkers het idee dat ze zeeën van tijd hebben, meer zelfs dan ze in werkelijkheid hebben. Tijd zegt hen niet veel! Ze vergeten afspraken, hebben geen interesse in klokkijken en komen tijd tekort.
Door hun haast zijn beelddenkers vaak slordig.
Ze reageren te snel bij het eerste het beste woord en luisteren niet meer verder. Ze denken het wel te weten! Omdat ze de oplossingen voor vraagstukken / problemen al in hun hoofd 'zien', zijn ze geneigd te denken dat ze hun huiswerk wel weten, terwijl de leerstof nog niet verankerd is. Omdat beelddenkers in hun gedachten allerlei sprongen maken, komen ze soms wat chaotisch over en zijn ze gebaat met korte, duidelijke opdrachten/ afspraken.
Hulpmiddelen als briefjes, agenda's en planborden willen ook nog wel eens helpen.
Beelddenkers ondervinden ook in de eerste jaren van het voortgezet onderwijs problemen met het leren van de nieuwe talen. Het meeste leed is echter geleden vanaf de derde, vierHet onderwijs is dan meer gericht op het verwerven van inzicht (waar beelddenkers sterk in zijn!) en er hoeft minder uit het hoofd te worden geleerd.
Veel beelddenkers slagen dan ook glansrijk voor hun Havo of VWO diploma, mits er een goede en consequente begeleiding is geweest van school zowel als van ouders.
de klas.

We weten niet beter...!

Jongste en ik zijn kampioen beelddenken. Eigenlijk ben ik er pas een paar jaar geleden achter gekomen dat niet iedereen beelddenker is en dat was een tamelijk verbijsterende ervaring
Zoonlief heeft iets autistisch, ik ben daar officieel voor afgekeurd maar het speelt echt een grote rol in ons leven (op een leuke manier) en we kunnen er enorm om lachen.
Dus dat kan ook...!
En nogmaals, we weten niet beter en het is voor mij heel moeilijk voor te stellen (eigenlijk: niet) was het is om géén beelddenker te zijn.

Beelddenken

Veel mensen zijn beelddenkers; geen taaldenkers. De meeste hoogbegaafde kinderen en volwassenen zijn beelddenkers en veel (al dan niet hb) kinderen waarvan men denkt dat die dyslectisch zijn ook. Sommige mensen zijn beide en kunnen vrij gemakkelijk "schakelen" tussen beeld- en taaldenken.
Beelddenken is een andere (geen slechtere of betere) manier van informatie binnenkrijgen, verwerken en reproduceren en helaas niet zo een handige/algemeen geaccepteerde manier waardoor men in het onderwijs tegen de lamp loopt omdat dit (lesmethodes) vnl. gestoeld is op (abstract) taaldenken.
Mijn zoontje (hb) is een beelddenker alhoewel hij dus rekenkundig geniaal is, makkelijk kan automatiseren en goed kan lezen. Maar hij beleeft alles in "plaatjes" in zijn hoofd; niet in woorden. Erg overweldigend, zeker omdat hij ook nog eens ADHD heeft. Hier wat links met meer info over beelddenken: http://www.beeldenbrein.nl/index.html
http://www.hiq.nl/bd.php

Bedankt

Fladder, ik ben er dus achter gekomen dat ik ook beelddenker ben, dus ik volg zijn gedachtenpatroon moeiteloos en zocht er nooit iets achter. Maar op het VO zorgt het dus wel voor problemen, gezien zijn problemen met tijd, denken dat iets al ingeleverd is en er dus een een voor krijgen ,omdat het nog thuis ligt, allemaal kleine dingetjes die er wel voor hebben gezorgd dat hij nu de brugklas over doet. En nu gaat het weer net als vorig jaar, al zijn goede bedoelingen ten spijt. Als ik hem niet steeds wijs op dingen die moeten, loopt hij weer vast.

Wat grappig

hier nog een beelddenker, en middelste zoon is er ook een. Een die toevallig ook heel goed is in rekenen en automatiseren. Een van de problemen die hij ervan ondervindt is het laten beklijven van leerstof. Hij slaat het stapje 'korte termijn geheugen' over. Zien is snappen.

Ik merk bij mezelf dat ik af en toe ook niet meer zeker weet of ik iets al dan niet gedaan of verteld heb, omdat ik het mij al heb 'zien' doen of zeggen. Leuk die herkenning!

Ik vraag me af

Ik vraag me af als je "stoel" zegt, wie dan ECHT het WOORD "stoel" voor zich ziet, iedereen ziet toch gewoon eens toel voor zich???

Geerke

Ik weet er echt totaal niks vanaf, maar heb toch de behoefte om mee te gaan zitten gissen. Even van mezelf uit: ik denk soms in beelden (b.v. herinneringen, of personen), soms in woorden (zo ben ik de hele dag in gesprek met mensen die er niet bij zijn, ik overdenk wat mensen tegen mij gezegd hebben).
Ik denk dat de uitleg van het verschijnsel zie je een stoel of zie je de letters stoel, door een beelddenker zijn bedacht. Mij lijkt het dat als je de letters stoel ziet, dat dat evengoed een beeld is en dat de vraag zou moeten zijn als je aan een stoel denkt denk je dan aan het plaatje, of hoor je het in je hoofd.

Geerke

nav de info die wij vonden, heb ik de appel-vraag gesteld her en der, en mijn man, mijn oudste zoon en mijn dochter zagen dus het woord appel voor zich. Jongste zoon en ik zagen dus een appel.

Jessica, zo grappig

je schrijft: " er is een boek over beelddenkers. ik weet zo titel niet meer. is geel boek met blauw."

Dat lijkt me nu typisch een opmerking van een beelddenker. Een niet-beelddenker zou waarschijnlijk iets zeggen als: de titel was iets met woord en beeld, of zo.

Maar...

Maar hoe test je beelddenken? Dat 'testje' met stoel of appel is natuurlijk de grootste lariekoek die er bestaat. Beelddenken is bij mijn weten nog steeds niet wetenschappelijk vastgesteld. En dus een alterneuterig gebeuren in mijn ogen.
Mijn zoon is hb en dyslectisch. Officieel getest. Kan het dan toch nog zo zijn dat ze de diagnose (die er volgens mij niet is) beelddenken hebben gemist? Waarin zit het verschil tussen dyslectisch en beelddenken dan?
Ik heb er nogal veel moeite mee.

Chippie

Een beelddenker hoeft helemaal niet dyslectisch te zijn!
Er is een test voor, het wordt Wereldonderzoek genoemd.
De meningen zijn verdeeld hierover. Maar ik denk wel dat het heel belangrijk is om te onderkennen dat kinderen op verschillende manieren informatie verwerken. Overigens krijgen beelddenkers nog weleens het etiket dyslexie, terwijl dit dus niet het geval is....
Wat ik lees over beelddenken is voor mij en mijn zoon buitengewoon herkenbaar. En het verklaart veel, voor ons.

Is dat dat een uitzondering?

Ik geloof dat ik dezelfde verbazing beleef op dit moment als fladder beschrijft. Ik weet niet beter dan dat je dingen beter kunt uitleggen met plaatjes. En dat geldt niet alleen voor mezelf, dat is ook hoe iedereen in mijn vak te werk gaat. En waar komt 'A picture is worth a thousand words' dan vandaan? Het kan toch helemaal niet zoiets ongewoons zijn, dat beelddenken, lijkt me dus.

Beelden

Wij zijn er sinds kort ook achter dat onze zoon beelddenker is. Het is niet zozeer dat je bij stoel het woord stoel niet ziet, maar een afbeelding. Het is meer dat je dingen niet kunt onthouden, of moeilijk kunt onthouden als je beelddenker bent. Bijvoorbeeld mijn zoon kon moeilijk leren lezen, omdat er bij een letter geen beeld hoort, hij kan nu moeilijk muzieknoten onthouden, omdat er geen beeld bij een noot zit. Als je het associatief aanbiedt gaat het een stuk beter. Als je de stof in kleine stukjes aanbiedt, heb je winst, als je het aan iets verbindt wat ze al kennen ook. Hij moest van mij altijd hardop lezen, omdat dat niet goed ging, verzon daarbij allerlei woorden, sloeg stukken tekst over. Blijkt nu dat beelddenkers na twee woorden lezen al een hele film in hun hoofd hebben over hoe het verhaal verder gaat, dan kunnen ze dus raden wat er staat en scannend lezen, wat lang niet altijd zegt dat ze gelijk hebben trouwens. Automatiseren gaat lastig, rijtjes stampen ook. Ik vraag me af of het wijs is dat je zoon doubleert, als er geen duidelijk stappenplan is voor hem als beelddenker zal er geen verbetering komen. Sterker nog ik zou echt uitkijken dat hij niet faalangstig gaat worden. Ik zou dus zeker met RT gaan praten om te kijken welke faciliteiten hij kan krijgen. Er zijn ook trainingen voor beelddenkers, zodat ze de chaos in hun hoofd leren ordenen.

Maar goed: wat boekentips: De beelddenker in het voortgezet onderwijs (Maria J. Krabbe stichting).

http://510600.mijnwinkel.nl/beeld_en_brein

Vriendelijke groet,

Marlies

Bewust en onbewust

Mijn zoon is 3 jaar geleden getest op beelddenken. En ook ikzelf ben een beelddenker. Mijn jongste zoon is er ook 1. Hoewel ik denk dat hij net zoals zijn vader kan schakelen tussen beeld en taal.
De beelden gaan bij mij vooral onbewust. Als je onbewust 32 beelden per seconde ( volgens diverse sites) te verwerken krijgt slaat je bewuste grote stappen over. Daarom wordt ook gezegd dat beelddenkers het geheel goed kunnen overzien maar de details overslaan. Een voorbeeldje. Ik krijg een vraag met vier antwoorden. Ik weet en voel wat het goede antwoord is maar kan niet beredeneren waarom dat het goede antwoord is. Jongste zoon had laatst een verhaaltjessom……. Hij moest de som opschrijven en het antwoord. Hij kon wel het antwoord opschrijven maar hij kon maar niet op de som komen. Die tussenstappen maak je wel,maar onbewust.
Ik heb heel veel aan de site www.ikleeranders.nl gehad! Daar wordt ook duidelijk uitgelegd hoe de informatieverwerking bij een beelddenker werkt. En waarom beelddenkers moeite hebben met onthouden van dingen die op een talige en bottom up manier wordt aangeboden. Ik vond het zeer verhelderend.
Mijn oudste loopt compleet vast op school. En ik weet zeker dat het beelddenken daar een grote oorzaak van is.
Er schijnt volgens de site van beeld en brein sinds dit voorjaar wetenschappelijk bewijs te zijn. Dat 1 hersenhelft dominant kan zijn ten opzichte van de andere helft.

Gr. Brenda

Marlies en brenda

bedankt voor jullie aanvullende info.
Fiorucci

Asa

Lees bijvoorbeeld deze link eens? Daar lees je wat kenmerken die het lastig maken goed te functioneren in bijv. het onderwijs.
http://www.opdc-zodrenthe.nl/beelddenken.htm

Ps marlies

Ta,dat doubleren is nu eenmaal al gebeurd, als je vier vijven en een vier hebt houdt het gewoon op, hij deed weinig meer het laatste kwartaal...door een docent werd hij gewezen op het feit dat hij wellicht beeldenker is, zij herkende het bij hem. Hij heeft haar gisteren lang gesproken, chapeau voor een leerkracht in het vo die zoveel tijd uittrekt voor hem.
Hij is er vol van, eindelijk een docent die snapt hoe hij in elkaar steekt en hoe hij leert.

Tip: braingym

Je kunt met je zoon braingym doen. Dat is o.a. bedoeld om de samenwerking tussen beide hersenhelften te stimuleren.
Goed boek met oefeningen: Brain gym in de praktijk Auteur: P. Dennison

Overdreven

Zelf ben ik ook een beelddenker, maar heb gaandeweg mijn eigen manieren gevonden om daarmee om te gaan. Ik vind het nogal overdreven om kinderen daarop te gaan lopen testen en het beelddenken als een echt probleem te gaan zien. (Zoals dyslectie bijvoorbeeld, dan heb je pas écht een probleem....)
Nadeel van beelddenken in het huidige schoolsysteem (was vroeger zelfs nog erger dan nu) is dat het niet daarop is aangepast, maar dat kun je als beelddenker ook zelf doen. Ik vind het dan wel erg om in een ander draadje te lezen dat er mensen zijn die weer terug willen naar het oude lessysteem van "droog" rekenen en taal leren, de beelddenker krijgt het daar dan weer een stuk moeilijker mee.

Gr. Poezie.

Tja poezie

Je mag het overdreven vinden hoor, ik zeg ook beslist niet dat wij het als een dusdanig probleem zien waar we van wakker liggen. Feit is wel dat het ons meer inzicht biedt in het vastlopen en het motivatieprobleem. Daarbij kunnen wij naar docenten toe ook uitleggen dat het hier niet een dwarse puber betreft die er met de pet naar gooit, maar dat er een reden is waarom eea niet altijd soepel verloopt. En dat niet om als excuus te gebruiken, maar een verklaring biedt het wel.
Daarbij is hij zelf heel blij dat iemand het herkent en
hem daarom beter kan begeleiden met bepaalde dingen op school. Als je al jarenlang te horen krijgt, ook op de basisschool, dat je lui bent en niet wilt leren, ga je het zelf geloven hoor, als klein jochie.... Ik ben blij voor jou dat jij je eigen strategieen hebt gevonden, ik hoop dat dat hem met enige hulp ook zal lukken.

Fiorucci

Ik vind het helemaal niet gek dat je er meer vanaf wil weten, dat lijkt mij alleen maar gezond.
Maar als ik de link volg die Brenda heeft gegeven word ik spontaan onpasselijk. (www.ikleeranders.nl)
Quote: Individuele training ‘Ik leer anders’ voor leerlingen van de de basisschool.
Kosten training 279 euro (4 sessies van een uur, inclusief werkboek)"
De "grap" is nou juist dat een beelddenker niet een methode van leren kan aanleren die door een ander bedacht is. De informatie wordt onthouden n.a.v. beelden van dingen die de beelddenker in het verleden heeft meegemaakt en/of gezien. Dus hoezo "trainingen"?

Gr. Poezie.

Poezie

Dat verbaasde mij ook, inderdaad. Mijn zoon kreeg ooit te horen dat hij niet wilde leren, terwijl hij bijvoorbeeld over dieren meer weet dan jij en ik samen.
En ik vermoed dat elke beelddenker daarin zijn eigen manier heeft. Voor volgende week, de eerste toetsweek, hebben we zelf al wat verzonnen: al het gewone huiswerk in zijn werkboeken wat hij achterloopt, gaat hij thuis maken, zo leert hij dan meteen de stof voor de testweek..
Want boven een boek gaan hangen en wegdromen zal niet werken...

Poezie

Tja, beelddenken hoeft idd geen probleem te zijn. Ik heb mijzelf ook vanzelf aangepast. En ik denk mijn jongste ook. Maar de oudste dus niet. Je gaat pas dingen testen als je problemen hebt en niet andersom.
Vanaf de kleuterklassen zijn we al met de oudste bezig. Ouders zeggen, slim kind. School zegt: welnee, zeer zorgelijke leerling.
Wij zijn hem gaan testen op beelddenken toen hij in groep 5 zat. Toen zijn scores ver onder de maat waren. Toen hij depressief begon te raken. Zijn zelfvertrouwen en motivatie tot nul gezakt waren.
Hoe meer RT hij kreeg hoe slechter het met hem ging.
Na de test begreep hij meer dat hij anders dacht dan school hem aanbood. De mevrouw van de test benadrukte hem dat hij slim was en absoluut niet dom. Want na jaren giga hard werken en zulke bedroevende resultaten halen voel je je echt niet slim. We begrijpen nu ook waarom leerstof op school er na een jaar (inclusief RT) bijna niet in wil of niet blijft hangen. Waarom hij niet voor ene s’ nachts (uit zichzelf) in slaap valt. Waarom het zo een chaos is in zijn hoofd. Waarom wij thuis leerstof binnen 5 minuten bij hem binnen krijgen zodat hij het snapt. We zijn er nu actief mee bezig en langzamerhand begint zijn zelfvertrouwen te groeien.
Deze site had ik gegeven omdat ze heel goed uitlegt hoe een echte beelddenker denkt. En welke problemen een beelddenker kan hebben op school.
De cursus vond ik duur en niet nodig maar het boek heb ik wel aangeschaft. Gewoon om te kijken of we er iets mee kunnen. Als je al zo een tijd bezig bent met tegen dichte deuren aanlopen, grijp je alles aan!
En eerlijk is eerlijk! Mijn zoon had voor spelling 1% gescoord op zijn entree toets (groep 7). Vanaf groep 3 krijgt hij al RT. Het wil er maar niet in. We zijn met het boek begonnen om zijn hoofd op te ruimen en om alle woordlijsten opnieuw, op een andere manier dus, in zijn hoofd te laten vergrendelen. En het is bizar. Woorden die opnieuw erin zijn gezet als woordbeeld schrijft hij nu gewoon goed. En ja, ook zoals de site beschrijft van achter naar voren. De spelling van zijn topo toetsen zijn tegenwoordig foutloos. Zijn zelfvertrouwen groeit met de dag. Zijn motivatie ook. Hij heeft nu een manier aangereikt gekregen waardoor hij weet hoe hij iets moet opslaan in zijn hoofd. En het gaat goed. Het valt de juffen zelfs op dat het allemaal een stuk beter gaat. Hij gaat niet meer met super tegenzin naar school. Bij mijn zoon werkt deze nieuwe methode van bewust opslaan dus wel.
Het mooiste vind ik dat hij een paar weken geleden zei: ‘Mam, eigenlijk heb ik WEL leuke hersens!’

Dus jij kunt het overdreven vinden en onpasselijk worden van die site. Ik ben blij dat we deze site gevonden hebben.

Fiorucci en brenda

Klopt Fiorucci, ook kinderen die beelddenken moet je aan het werk zetten (goh, het lijken wel gewone kinderen !)
En Brenda, voor wat ik begrijp uit jouw verhaal komen volgens jou de problemen van jouw zoon voort uit het beelddenken. Dat ben ik absoluut met je oneens; school heeft geprobeerd jouw zoon op de verkeerde manier bij te scholen, wat volkomen averechts heeft gewerkt. Dan krijg je een spiraal waarin hij alleen nog maar chaotischer wordt en nog meer gaat "falen". Die boodschap heeft school naar hem uitgedragen: wat hij deed was niet "goed" hij moest aanleren om anders te leren. Dat school bij zoon het stempeltje "zeer zorgelijke leerling" heeft opgeplakt doen mijn haren te bergen rijzen. Dáár is hij onzeker van geworden, niet van het feit dat hij anders leert dan een ander.

Gr. Poezie.

Poezie

Ik denk dat Brenda bedoelt dat de reguliere lesmethode niet werkte bij haar zoon, dat men zoon voortbordurend op die methode ging bijspijkeren, wat dus ook niet werkte, en vervolgens dus het stempel gaf: zorgelijke leerling. Zonder er bij stil te staan dat beelddenken voor die problemen kan zorgen.
Dat is ook deels gebeurt bij mijn zoon, met name wat betreft rekenen. Gelukkig erd mijn zoon niet onzeker, omdat ik hem altijd heb duidelijk gemaakt dat ik wist dat hij het wel zou kunnen, en dat hij beslist niet dom was, dat ik het daarin oneens was met school.

Brenda

het gebeurt vaak dat mensen een hoop herkennen in de beschrijving van 'beelddenkers'. Er is echter geen wetenschappelijk bewijs voor het feit dat beelddenken bestaat. En het komt regelmatig voor dat dyslexie niet wordt gediagnosticeerd omdat het kind zogenaamd een beelddenker is. Jammer en soms schadelijk. Lees het onderstaande stuk van Tom Braams maar:

Naast de taalgerichte behandeling van dyslexie worden er in Nederland ook vele anders gerichte behandelingen aangeboden. In dit stuk worden enkele alternatieve behandelingen kort besproken.
Geen van deze alternatieve behandelingen is tot nu toe effectief gebleken. Soms is er wel sprake van een minimale vooruitgang. Het is echter maar de vraag of dat een gevolg van de behandeling is. Er kunnen namelijk andere redenen zijn waarom een kind iets vooruit gaat met lezen en spellen. Het kind gaat tegelijkertijd ook naar school, dus het is logisch dat er wat vooruitgang is. Door alle aandacht die het kind van de vriendelijke behandelaar krijgt, kan het zich ook prettiger gaan voelen. Dat heeft zeker ook enig effect op het leren.
Je kunt redelijk zeker zijn van de effectiviteit van een behandeling wanneer het kind beduidend sneller vooruit gaat dan vóór de behandeling. Daarvoor is dus een goed inzicht in het tempo van vooruitgang voor en tijdens de behandeling nodig. Dat kan alleen maar door regelmatig tests af te nemen om de vorderingen te meten. Het is pas honderd procent zeker dat een behandeling werkt als er vóór de behandeling op school alles aan gedaan is (en het niet lukte) en het kind tijdens de behandeling sneller vooruit gaat dan zijn klasgenoten. Kortom, als het kind zijn achterstand aan het inlopen is.
Behandelaars die zich met de in deze paragraaf beschreven therapieën bezig houden, zullen het (zonder twijfel) niet eens zijn met de beoordeling dat hun behandeling niet effectief is. Ze beroepen zich vaak op wonderbaarlijke resultaten die ze met bepaalde kinderen hebben behaald. Helaas valt zelden vast te stellen of die kinderen werkelijk dyslectisch waren. Zolang er geen objectieve, wetenschappelijk verantwoorde onderzoeken zijn die aanzienlijke behandelingsresultaten laten zien bij een groot aantal dyslectische kinderen, kunnen de alternatieve therapieën niet worden aangeraden.

Het schadelijke van alle hier vermelde therapieën is niet alleen dat de lees- en spellingproblemen van dyslectische kinderen er niet door verholpen worden en dat een investering in zo'n therapie weggegooid geld is. Vertrouwen in een alternatieve therapie leidt er doorgaans toe dat een werkelijk zinvolle behandeling wordt uitgesteld. Het kind raakt hierdoor vaak verder achter en heeft langer last van alle frustraties die de leerproblemen met zich meebrengen. De kans dat de lees- en spellingachterstanden kunnen worden weggewerkt (of flink verminderd) wordt dan steeds kleiner.

--------------------------------------------------------------------------------
Beelddenken: aantrekkelijk om in te geloven...

Er zijn mensen die menen dat dyslectische mensen niet in taal maar in beelden denken. Het denken in beelden zou het lezen en schrijven in de weg staan. Hoewel het zeker zo is dat de ene persoon sterker visueel is ingesteld dan de andere, is het voor wetenschappers onmogelijk zich een volkomen niet-talige vorm van denken voor te stellen. Zelfs als je droomt gebruik je nog taal (sommige mensen praten in hun dromen)! De taal is een enorm krachtig gereedschap om ingewikkelde zaken te overdenken. In de vorm van beelden is dat helemaal niet mogelijk.
Behandelingen die op deze ideeën zijn gebaseerd, hebben vooral een therapeutische waarde: ze kunnen er toe leiden dat het kind zich wat beter voelt (dit is vooral een gevolg van de aandacht die het kind krijgt). Effect op het lezen en schrijven hebben ze echter niet.
Het heeft zeker een therapeutische waarde om dyslexie geen (onzichtbare) handicap maar een 'gave' te noemen, zoals Ron D. Davis doet in zijn boek De gave van dyslexie. Natuurlijk zijn er mensen met dyslexie die buitengewone gaven hebben. Als er miljoenen mensen in de wereld dyslectisch zijn, zijn er zeker een paar genieën bij. Maar dat mensen met dyslexie door hun bijzondere vorm van (beeld)denken allemáál buitengewone gaven hebben, is grote onzin. Als we 'talenten' lezen in plaats van 'bijzondere gaven', moeten we vaststellen dat dyslectische mensen daarin niet verschillen van mensen die niet dyslectisch zijn. Iedereen heeft sterke kanten en moet proberen zijn (mens- en maatschappijvriendelijke) talenten te benutten.
Als het geloof in het beelddenken er toe leidt dat een kind een langdurige beelddenkbehandeling krijgt, en daardoor verstoken blijft van een systematische op de taal gerichte behandeling, dan is de dwaalweg ronduit schadelijk voor het kind. Het zal dan langer lees- en spellingproblemen houden, met alle emotionele gevolgen van dien. De lees- en spellingachterstand zal nog verder toenemen. Het zal steeds moeilijker worden om deze achterstanden weg te werken.

Klopt

Precies, dat is ook wat ik bedoelde. Ik denk ook zeker niet dat het beelddenken een probleem op zich is. Het wordt pas een probleem als school er niks mee doet(lees: doet alsof het er niet is). Ze gebruiken een methode die voor de meeste kinderen gewoon werkt. Dat is het pad wat je als niet zorgleerling moet kunnen volgen. Lukt dat niet, dan ben je een zorgleerling.
Ipv zich iets meer in het beelddenken te verdiepen, geven ze hem heel veel RT op dezelfde manier die hem dus niet ligt. En dit heeft dan ook weinig tot geen resultaat. En dan word je al snel aangemerkt als een kind dat gewoon niet kan leren. Mijn zoon heeft zich altijd vastgehouden aan school. Op hun manier van lesgeven ( want zo hoorde dat immers) en heeft nooit zijn 'eigen' strategieen bedacht. En daar zijn we nu mee bezig. Hem duidelijk maken dat hij op zijn eigen manier mag en kan denken. En het werkboek maakt hem duidelijk hoe hij dat(op school)moet doen.

Hij zou eigenlijk top down les moeten krijgen. Maar er zijn volgens mij weinig scholen die daar ook aan doen. Deze school zeker niet! Dit doen we nu maar zelf bij de dingen waar hij op vastloopt. En hij kan leren, heel erg goed zelfs.

Persicaria

Het omgekeerde gebeurt ook: kinderen die de diagnose dyslexie krijgen, terwijl zij beelddenkers zijn....
Groetjes, Fiorucci