Begaafde dochter van 8 en onbegrip op school

Gesprek met juf aanvragen

En rechtstreeks vragen waarom ze zich niet aan de afspraken houdt.
Ik kan me voorstellen dat juf jouw kind een beetje "uit het oog verliest" omdat er eigenlijk teveel "zorgenkindjes" in de klas zitten. Misschien kunnen jullie zelf ook op zoek gaan naar "extra werkjes" om te doen voor jullie dochter? Dit kun je juf dan voorleggen. Ik kan me niet voorstellen dat ze daar niet blij mee zou zijn.
Verder vwb dat naast een kindje zitten met dyslexie: dat zie ik wel als iets positiefs. Je kind heeft een talent, ze kan nl heel goed leren. Het is mooi als ze daarmee ook een ander kan helpen.

Gr. Poezie.

Hmmm...

"Ze kan het nooit goed doen, wordt geplaatst naast dyslectische kindjes die zij dan moet helpen."

Het is zeker prima dat ze een ander kan helpen, maar de manier waarom is niet prima. Ze moet een ander helpen, omdat ze niks met haar kunnen...

Ik zou dus zeker een gesprek met de juf aangaan.

Doet me denken aan mijn zoon, toen in groep 3. Hij was gauw klaar, mocht in de bouwhoek, maar kon zich ook stierlijk vervelen en ja, hij nam dan ook wel andere kinderen mee in zijn verveling. Wij hebben tig keer de juf gevraagd om hem dan extra werk te geven (omdat de juf dan zei dat hij zich zo vervelend kon gedragen). Tijdens het laatste 10-minuten gesprek gaf ze aan: "Goh, hij verveelt zich wel snel"......ik kon haar wel over het bureau heen sleuren. Hij ging naar groep 4 en we hebben direct een gesprek met zijn leerkracht gehad en aangegeven dat we, hoe het ging in groep 3, niet meer wilden hebben. Deze leerkracht heeft het wel goed opgepakt

Maar die frustratie toen hij in groep 3 zat.......*GROM*.....

Fijn

Dank voor jullie reakties! We hebben deze week inderdaad opnieuw een gesprek met de juf.

Punt ook, waarom ik mij zo'n zorgen maak en zo boos is, is het volgende: onze dochter gaat sinds kort naar een kinderpsycholoog/orthopedagoog omdat ze dwanghandelingen heeft gekregen. Dit blijkt voort te komen uit haar frustratie. Gekke vergelijking, maar: zet een dier alleen in een kleine kooi, en na enige tijd zal hij repeterende bewegingen gaan maken uit verveling, bijv. hoofd heen en weer bewegen, steeds heen en weer stappen, etc.

Dochter heeft nu ook 'rijtjes' in haar hoofd, die ze móét doen (bijv. 3x tikken met haar pen etc.). Deze 'rijtjes' veranderen steeds. We hebben hierover met de juf gesproken, en die wéét dus ook dat dochter nu therapie heeft. Ze weet ook, dat ze die 'rijtjes' niet heeft, als ze voor haar normaal werk mag doen. Het is pure frustratie. Mede daarom zijn we nu dus zo boos.

Vorig jaar in groep 3 was ze 'zon-kind'. Dan krijg je ander werk (voor kindjes die verder zijn) en er waren er nog een paar in de klas. Dat vond ze heerlijk. Maar nu, in deze klas, krijgt ze dat ineens niet meer. Terwijl oudste dochter wél plus-werk krijgt in groep 7. Ik vind dat vreemd.

Inderdaad, ik vind ook best dat ze eens andere kinderen mag helpen. Sterker nog: dat doet ze uit zichzelf al. Maar op het moment dat ze haar werkboek moet delen met een dyslectisch kind, gaat dit voor mij te ver. Dan moet zij zich continu aanpassen aan het andere meisje, en zelf zakt ze alleen maar verder weg. Dat is het niet waard, en kan toch ook niet de bedoeling zijn lijkt mij.

Elkaar helpen is hardstikke leuk, maar wie helpt onze dochter? Daar is werkelijk niemand voor. Ik sleep zelf ook al wel met materiaal voor begaafde kinderen inderdaad (boekjes, werkboeken, speelgoed, puzzels etc.) maar als school toch aangeeft dat ze verbredings- en verdiepingswerk hebben voor begaafdere kinderen, dan moet dat toch gewoon aangeboden worden? De juf zegt dan: ik heb dat werk niet voor haar.

Een en al frustratie hier in huize DonnaMay, zeg maar...

hartelijke groetjes,
DM

@ijsvogeltje

Hoi IJsvogeltje,

Ja, met oudste dochter gaat het nu wel goed! Zij heeft het geweldige geluk gehad, dat ze leerkrachten had die het begrepen! En toen ik op een dag het echt helemaal zat was, en een zwaar depressief dochtertje van 6 jaar (!) in tranen achter moest laten op school, omdat ze alleen maar mocht knippen en plakken terwijl ze de krant op zijn kop kon lezen, heb ik haar opgepakt en gezegd dat ik haar mee naar huis nam. De school zei toen; oh, maar dat kan niet hoor.... Ik zei toen: Oh nee? Moeten jullie eens goed kijken wat ik nu ga doen." En toen ben ik de school uitgelopen met kind. En goh, een paar dagen later was het geregeld ! Ze ging naar de volgende klas en kreeg een fantastische juf!!! Daarna heeft ze steeds geluk gehad.

Jongste dochter heeft dat helaas niet. De leiding van de school is ook veranderd, ik ben bang dat het ook daar aan ligt...

En verder ben ik er ook bang voor: naar een andere school is misschien het beste...!

kan me eerlijk gezegd maar moeilijk inleven in de situatie dat je een kind hebt die meer uitdaging nodig heeft omdat die van mij juist ook veel extra begeleiding nodig heeft.
Maar deze situatie is voor je dochter echt niet goed: ik vind het echt sneu. En een ongezonde situatie.
Ik heb wel altijd begrepen dat dwanghandelingen vaak gevoerd worden om een gevoel van veiligheid te creeren wat er vanzelf dus te weinig is. Creert de frustatie dan onveiligheid? Misschien het zich niet op haar plaats, juist ingeschat; onbegrepen voelen?

Goed dat je het er niet bij laat zitten!

Ib-er?

Hallo
Heb je al een gesprek met de IB-er gehad (intern begeleider)? Want als het goed is weet die wel wat er aan extra materiaal in school aanwezig is.
Het beste werkt het denk ik om een gesprek met juf en de IB-er samen te hebben.
Want juf denkt dan misschien geen materiaal voor je dochter te hebben, maar wellicht dat de IB-er wel weet wat er aanwezig is en wat er evt. aangeschaft kan worden?
succes

Hier zelfde verhaal

Dochter van nu 9 liep op haar vorige school hopeloos vast. Was ook begin groep 4 al avi uit en kreeg geen enkele uitdaging. We vroegen of ze misschien in de lees-tijd Engels mocht leren maar nee, dat kwam pas in groep 7 of 8 aan bod. Gemiste kans.

Omdat ze geen uitdaging kreeg ging ze langzaam werken en dus was de conclusie van de juf dat ze geen extra werk hoefde te hebben omdat ze niet als eerste klaar was met het reguliere werk. Ook weer een gemiste kans.

Doordat ze op school niet goed in d'r vel zit liep het ook op sociaal-emotioneel vlak niet lekker. Heeft ze een sova training voor gedaan maar helaas lag de juf die ze toen had dwars en dus weer een gemiste kans.

Praten hielp niet dus zijn we uiteindelijk overgestapt naar een Dalton school met een duidelijk protocool voor kinderen met een voorsprong. En wat een goede keus! Dochter is enorm opgebloeid, werkt lekker op haar eigen niveau, krijgt voldoende uitdaging en is eindelijk weer gelukkig op school.

Ook de jongste blijkt voor te liggen en dit is meteen aangepakt door haar na een half jaartje groep 1 door te laten stromen naar 2.

Hoop dat je iets hebt aan mijn verhaal. Succes in elk geval.

Ander forum

Hoi DonnaMay,
Er is een ander forum waar deze dingen besproken worden, nl http://www.hb-kind-forum.nl/
Ik heb hier heel veel info vandaan gehaald, mogelijk helpt het jou en je kinderen ook.

Groetjes,

Moeilijk

Afgaande op mijn eigen ervaring zou ik het volgende doen: Ga in gesprek en kijk hoeveel dat oplevert. Als dat niet voldoende is, kies een andere school. Mijn dochter is nu halverwege groep 7, als ik geweten had hoe moeizaam alles zou gaan en nog gaat, zou ik eerder weggegaan zijn daar. (Nu doe ik dat niet meer, vanwege de vriendinnen die ze heeft en ze zit verder wel goed in haar vel daar.)

Zoeken naar andere school!

Mijn ervaring is dat als er geen respons van school komt je een andere school moet gaan zoeken. Makkelijk gezegd en minder makkelijk gedaan. Ik weet het.

Zelf hadden wij, achteraf gezien, al veel eerder die stap moeten nemen. In eerste instantie had ik die moed niet (zoon wilde er ook niets van horen) en bovendien was ik in het begin nog zo naief keer op keer toch weer die loze beloftes te geloven. Gevolg was een zwaar gefrustreerd kind zonder zelfvertrouwen dat vaak redelijk onhandelbaar was en een grote portie faalangst heeft ontwikkeld.

Nu we dit jaar van school zijn veranderd is mijn zoon (bijna 9) weer veranderd in een opgewekt kind. Hij wordt eindelijk uitgedaagd op school en leert nu leren.

We zitten weer op de goede weg en ik ben nog dagelijks blij dat we uiteindelijk de stap om van school te veranderen hebben durven nemen!

Andere school...

Nogmaals dank voor de reakties! Ik denk inderdaad ook dat een andere school de enige optie is. Ik vind het alleen zo moeilijk voor dochter: ze heeft het hier qua leren helemaal niet naar haar zin, maar haar vriendinnen heeft ze daar natuurlijk wel. Ik ben dan toch weer bang (vast onterecht...) dat ze haar aansluiting mist in een nieuwe klas. Aan de andere kant hoeft dit natuurlijk totaal niet zo te zijn. Oudste dochter is ook een klas versneld, en dat ging prima. Ze heeft het helemaal naar haar zin.

Fijn dat het herkenbaar is voor jullie en ook dank voor de reaktie van Koentje, die juist het tegenovergestelde probleem heeft. Ik ben er nu ook achter dat een andere groep 4 (ik ken die juf, zij is echt GEWELDIG!) wel 3 niveaus handhaaft in haar klas: plukje gemiddeld, plukje onder gemiddeld en plukje boven gemiddeld. Dat werkt zó goed,en zij is zelf ook zó goed.

Wat ik ook niet begrijp, is dat er in deze groep 4 nog steeds letters schrijven wordt geoefend. Niet gewoon schrijven, maar -tig keer de letter 'dit' en tig keer de letter 'dat'. Dat is toch groep 3 werk????????

Er blijken nog meer kinderen in deze klas nu tegen de lamp te lopen, ook een paar andere meisjes die 'zon-kind' waren vorig jaar, zijn nu down en stil en gaan met buikpijn naar school. Hoe kan het nu, dat er binnen één schoolsysteem zo'n enorm verschil is onder de leraren? Dat is toch heel slecht? Er zal toch een protocol zijn???

Groetjes,
DonnaMay

@marie

dit is een goed punt. De juf heeft dit al eerder aangegeven, maar er gebeurt gewoon niets. Ik neem het mee, deze week tijdens het gesprek!

Gr.
DM

@picasso

Bij jouw verhaal zinkt de moed me dus inderdaad in de schoenen, zo voelt het hier ook! Ik heb veel aan je verhaal, bedankt!

Gr,
DM

@mamamiekie

Goed zeg, die site! Ik ga die eens even uitpluizen!

Gr,
DM

@fiorucci

Oudste dochter hier zit nu ook in groep 7, en heeft een superjuf. Volgend jaar zijn er ook goede leerkrachten, dus ook wij laten haar hier blijven.

Gr
DM

Makakos(ot)

goed om te lezen dat het beter met je zoon gaat!

Donnamay

Mijn erg slimme dochter is afgelopen jaar van school veranderd, op haar oude school hadden ze te weinig ervaring met (hoog) begaafde kinderen. De eerste maanden op de nieuwe school was niet heel leuk, ze was vaak eenzaam en speelde vaak alleen. Ze moest echt opnieuw haar draai vinden. Ze ging de juf uittesten, de kinderen uittesten etc, we hebben ons wel eens afgevraagd of het een goede zet was geweest. Na de herfstvakantie zag je dat ze vriendinnetjes begon te krijgen, dat ze haar draai had gevonden en nu is ze blijer dan ze in jaren is geweest. Ze heeft zelfs een ‘vriendje’. Ook zij zit in groep 4 en krijgt haar eigen programma aangepast op haar voorsprongen of achterstanden. Ze zit nu op een montesorrischool en daar zijn we tevreden over, kinderen werken heel zelfstandig en minder klassikaal. Hierdoor valt het minder op als een kind iets anders doet dan de rest van de klas.

Leeftijd

Je schrijft dat je dochter 8 jaar is en in groep 4 zit. Is ze dan deze maand 8 geworden of is ze een kleuterverlenger?

Dorle

Ze moest verlengen omdat ze eind november jarig is. Wij dachten toen dat dat goed was, omdat ze zo enorm beweeglijk is, en dachten dat ze het niet eerder uit zou houden in groep 3. Veel meer stilzitten moet je dan natuurlijk.

Later bleek dat dat juist ook een vorm van frustratie is/was, en de test hebben we toen ook pas gedaan. Te laat dus , en daar baal ik stevig van. Het voelt toch als soort falen, terwijl we er toch zo bovenop zitten en geleerd hebben van dochter 1.

Jongste dochter is een dermate ander kind, dat zij ook op een andere manier haar frustratie heeft geuit. De oudste werd depressief en heel stil. De jongste obstinaat en druk. En nu blijken ze hetzelfde euvel te hebben, en doet school niet meer mee zeg maar...

Gr,
DM

Dit kleuterverlengen zou je een extra handvat kunnen geven naar de school toe om te "versnellen". Wat dus eigenlijk geen versnellen is.
Nu is je begaafde kind blijven zitten, echt geen wonder dat ze het nu zo moeilijk heeft.
Mijn begaafde kind moet nog 8 worden en zit in groep 5, echt die zou gek worden als ze nog letters moest overschrijven en zo.
Ik snap achteraf is het makkelijk praten.

Versnellen

je moet wel alleen versnellen als ze het ook echt aankan, betekent toch instromen in groep 5 met al het bijbehorende werk. Loopt ze zover voor dat ze dat aankan?

Achterstand, miriam?

Ze is door school nu op achterstand gezet. Qua leeftijd zou ze bij groep 5 horen.
DM, je schrijft, ze moest verlengen. Misschien moet de school dat dan ook maar rechtbreien. De school zou eens kunnen beginnen met testen en een plan maken hoe ze haar klaar kunnen stomen voor groep 5 of straks meteen naar 6.
Miriam Lavell, jij nog suggesties?

Twee leerkrachten

De uitvoering van het onderwijs staat of valt met de leerkracht. Kennelijk is er op deze school eentje die het snapt. Ik zou met _die_ leerkracht praten over de situatie van dochter. Of misschien zelfs een bespreking met beide leerkrachten en de directie samen om te achterhalen hoe het nu zo mis kan gaan met die ene.
Die juf kan wel wat instructie gebruiken.
Maar je moet ook weer niet te lang praten. Voor kind moet vrij snel een oplossing gevonden worden. Van school veranderen kan zo'n oplossing zijn, of op zijn minst een opening geven voor een nieuwe start die kind wel wil proberen.
Tegelijkertijd geloof ik niet in de kracht van het onderwijs. Een echte oplossing moet van thuis komen. Dat is de enige plaats die continuïteit heeft. Op school het je zomaar weer te maken met een andere leerkracht die opnieuw eigenwijs doet.
Groet,
Miriam Lavell

Ik weet zeker

dat de juf die ze nu heeft, haar absoluut niet klaar kan stomen voor groep 6. Het blijkt dat dit pas haar 2e lesjaar is. Ze heeft nog geen enkele ervaring. En dat merken we....

Op zich worden de meeste leerlingen 8 jaar in groep 4 (met 6 jaar naar groep 3, en 7 worden, en dan weer 8 worden in groep 4). Daarom vonden 'ze' haar te jong, in combinatie met het steeds willen bewegen: even lopen voor dit, even lopen voor dat, ze hield het gewoon niet uit op een stoel.

Toch is dat misschien ook een idee, om haar vanaf nu klaar te laten stomen voor groep 6, met medewerking van de IB of RT? Dat moet te doen zijn...

Misschien zie ik nu veel beren op de weg, maar toch ben ik ook weer bang voor als ze in groep 6 zit, dat ze dan dingen mist, of dat er dan wederom weer problemen komen door onkunde of onbegrip.

Misschien kan ze na de voorjaarsvakantie naar groep 5 gaan, en met die betreffende klas mee naar groep 6? Op deze manier zou dit misschien goed kunnen lukken?

Gr
DM

Helemaal waar, mirjam

Ik word er echt dood- en doodmoe van, van het getouwtrek, het ellenlange duwen tegen het systeem.

Jemig...dat denk ik ook wel eens...als je achterloopt (ook ontzettend naar hoor, daar gaat het niet om) wordt er van alles aan je gedaan, word je gestimuleerd tot en met om je maar beter te laten presteren.

Maar o wee, als je er met je hoofd bovenuit komt. Dan word je gelijkgemaakt met het maaiveld. Ik ben gewoon enorm boos...Kan ook zijn dat het nu de druppel is na ruim 6 jaar al vechten (eerst de oudste natuurlijk). En dat ze het dan nóg niet snappen, dat het gewoon weer opnieuw begint.

Soms zou ik wel willen dat dochter zich gewoon ontiegelijk vervelend zou gedragen in de les, de boel zou ophouden, drukte maken, aandacht trekken, weet ik veel, noem alle stoorzenders maar op. Dan zou er waarschijnlijk wel van alles worden gedaan om haar op te laten houden (dus: moeilijker, uitdagender werk), en zou ze complimentjes krijgen als ze zich daardoor beter zou gedragen. Maar die dingen doet ze niet, ze ondergaat het, en als ze op haar donder krijgt omdat ze te snel is, is ze verdrietig (terecht!), en zegt ze niets en doet ze niets. Ze maakt zichzelf hiermee onzichtbaar, en dat is dan weer lekker makkelijk voor de leerkracht. Even afbekken, en je hoort haar niet meer.

Gr
DM

Zo werkt dat niet

DM:"Soms zou ik wel willen dat dochter zich gewoon ontiegelijk vervelend zou gedragen in de les, de boel zou ophouden, drukte maken, aandacht trekken, weet ik veel, noem alle stoorzenders maar op. Dan zou er waarschijnlijk wel van alles worden gedaan om haar op te laten houden (dus: moeilijker, uitdagender werk)"
Nee.
Er is helemaal geen consensus over de heil van uitdagender werk. Je bent volledig van de leerkracht afhankelijk of en hoe en hoe lang dat komt.
Juist daarom moet een echte oplossing van thuis, van het kind zelf zelfs komen. Dat kind moet eendenvet ontwikkelen en zich de narigheid als water van zich af laten glijden. Dat is een houding. Die kan ze leren. Van jou. Daaraan heeft ze in concrete zin meer dan in knokken voor uitdaging op school.
Organiseer die uitdaging buiten school en laat kind de school beleven als een gevaarloze maar verder ook onbelangrijke verstrooiing, zoals kinderopvang dat ook is.
Aan echt idiote dingen kun je natuurlijk wel wat doen, zoals dat gedoe met die letters en het paarse vakje. Rot op daarmee, juf. En zeker geen standjes voor eerder klaar zijn.
Maar verder is je voornaamste missie om te zorgen dat je kind leuke dingen heeft om naar uit te zien: buiten school. En de dagen op school in redelijke tevredenheid, al is het slaaptoestand, doorbrengt.
Dat is de enige manier om kind te wapenen tegen volgende saaie langdradigheid.
Groet,
Miriam Lavell

Schitterende oplossing zou dat zijn

..die eend van Mirjam.

Ik vind 'm wel een beetje gewaagd. De ene eend zwemt beter dan de andere. Ik heb er twee thuis en voor de oudste is het te veel gevraagd. Van de ruim vijf schooljaren heeft ie er vier gehad met leerkrachten die niet openstonden voor eenden. Daar kan ik thuis niet tegenop. Echt niet.

Dus ja, het klinkt mooi, thuis alle uitdaging bieden, maar als je kind op school wordt neergehaald door een Ford motorfabriekensysteem lopende band dan vind ik dat je ook iets van school mag en moet verwachten. De hele dag dingen doen die je al kan en afgerekend worden op details zonder dat je ook maar 1 zinnige leerervaring hebt is gewoon slecht, zeker bij kinderen die gevoelig zijn voor hoe ze benaderd worden.

Mijn jongste daarentegen die had het na een paar dagen al door: school is om uit te zitten en thuis leer je. Prima. Een volleerde eend. Dan kan je een heel eind komen op een reguliere school. Mind you: dat heb ik hem niet geleerd, dat had hij gewoon in zich. Enorm dikke huid vergeleken met zijn broer.

Mirjam, ik zou zeggen, je strategie is mooi bedacht maar werkt echt niet voor alle kinderen.

Mirjam

Ik vind je eenden strategie ook geweldig. Ik pas hem thuis toe maar heb er nooit echt zo over nagedacht.Ik heb gelukkig twee eenden, en de ene eend heeft het veel te druk met andere dingen op school die ze kan doen als ze klaar is met de saaie dingen. Zij is volop beig met haar sociale ontwikkeling, of juf het fijn vindt of niet Ik moet zeggen dat op de huidige school in dit systeem er ook veel meer aangeboden wordt en het veel en veel beter gaat.
De andere eend wordt nu gelukkig sinds een paar maanden vreselijk uitgedaagd na 6 zeer pittige jaren. Lang leve deze school.

Ik ga de eend onthouden.

Hibiscus

In eigen hand

Gewaagd is het zeker, maar het is het enige waarop je echt invloed hebt. Bij het wagen hoort ook nog eens dat je je helemaal niet druk maakt om school en schoolprestaties.
Allemaal larie en loos tijdverdrijf.
Dat kind, dat komt er wel. Is het niet nu, dan wel als jullie samen, of dat kind alleen, eindelijk de vorm hebben gevonden.
Makkelijk is anders. Mijn zoon heeft er 8 jaar over gedaan. Maar toen was het er ineens, mede dankzij die ene juf die het wel snapte en die precies deed wat nodig was: een stapel donald ducks van thuis meenemen voor hem.
Uitdaging op bo niveau was al niet meer te vinden.
De kern is eigenlijk dat je de verantwoordelijkheid voor het geluk naar je toe trekt. Dat je het kind leert hoe en waar het zelf invloed uit kan oefenen. Dat je niet afhankelijk bent van de maandcyclus van een juf of meester, of de vindingrijkheid van een IB-er.
In die staat kun je genieten van alles wat er wel goed gaat. In die staat laat kind de dagelijkse hoop op meer in de klas volledig los. Het tellen van de zegeningen is begonnen. Dat is een stuk prettiger.
Rodebeuk:"Dus ja, het klinkt mooi, thuis alle uitdaging bieden, maar als je kind op school wordt neergehaald door een Ford motorfabriekensysteem lopende band dan vind ik dat je ook iets van school mag en moet verwachten. "
Dat verwachten helpt niet. Verzin een oplossing die jij (samen met kind) doet, presenteer die aan school en stel: zo gaan we het doen, totdat jullie iets beters hebben.
De mijne was dat ik kind 1 dag in de week thuis hield. Ik geef toe dat juist die oplossing vandaag lastiger is. Ik zou kind vandaag boeken meegeven van thuis. Dat gaat ie doen, totdat jullie wat beters verzinnen.
Groet,
Miriam Lavell