Beren op de weg/vo-keuze
Het is nog vroeg, maar toch wil ik even jullie input/mening/ervaring vragen.
Zoals sommige medelezers nog wel weten, hebben wij (o.a.) 2 redelijk slimme kinderen, momenteel 9 jaar en in groep 6, die geplaagd worden door dyslexie en (mogelijk) ADD.
Hun LVS laat vooral hun dyslexie en ADD zien, hun intelligentie komt er vooral 1-op-1 bij de onderzoekers uit.
Wat is dan wijsheid om voor VO-type te kiezen? Eentje die aansluit bij hun intelligentie of eentje die aansluit bij hun LVS?
Het verschil is hier zo groot: LVS geeft VMBO aan (daar zijn ook weer verschillende niveaus in, maar ik weet niet op welk niveau de school op dit moment vindt dat de kinderen functioneren), de onderzoeken geven HAVO/VWO aan voor de een en VWO voor de ander.
Ik sprak gisteren een coördinator van een HAVO hier in de buurt en die zei: naar de HAVO is misschien wel lastig, want het is toch veel leeswerk, ook zullen er vakken zijn die ze saai vinden en die moeten toch... Mijn reactie dat er op het VMBO toch ook een hoop gelezen moet worden (neem ik aan), beantwoordde zij door aan te geven dat het niveau daar toch lager ligt, zodat ze waarschijnlijk veel makkelijker mee zouden kunnen komen.
Daar is wat voor te zeggen natuurlijk. Ik denk dat ze, met de kennis die ik heb van VMBO (en dat is alleen via-via), met heel weinig doen door het VMBO zullen kunnen rollen. Ze zullen waarschijnlijk in veel gevallen aan de uitleg van de leerkachten al voldoende hebben om te snappen waar het over gaat, dus zullen niet echt hard hoeven te werken om daar het diploma te halen. Op stampwerk na, natuurlijk.
Maar zit je daar dan wel op je plek?
Is een beetje uitdaging niet toch wenselijk? Of maak je het ze dan onnodig moeilijk?
Moeten we toch 'iets' doen met dat stuk intelligentie dat ze ook hebben?
Omdat bij onze kinderen het LVS en de onderzoeken zo'n stuk uit elkaar liggen, ben ik eens gaan kijken naar welke IQ's er bij de verschillende schooltypen 'horen'.
Nu is natuurlijk een IQ niet heilig, maar de richtlijnen voor IQ (als je die al weet van je kind uiteraard, maar bij NADH-kinderen is een LVS of CITO mogelijk minder vertroebeld, dus een betere weergave van het IQ/de potentie van een kind) zijn vast ook niet uit de lucht komen vallen.
Ik heb het destijds zelf wel als prettig ervaren om met ongeveer even slimme kinderen op een school te komen.
Als iets voor jou na 1x uitleggen helder is, maar voor een groot gedeelte van de klas is het moeilijk te doorgronden en best lastige materie en je loopt daar keer op keer tegenaan, lijkt me dat niet leuk .
Een keertje is niet erg, maar als dat structureel is/wordt, lijkt me dat niet prettig.
Ik kan me voorstellen dat 'ongeveer even slim bij elkaar in de klas' prettiger werkt, zeker op het VO. Je merkt nu in het BO al dat het lastig is om alle kinderen goed aan hun trekken te laten komen, want nu zit 'alles' door elkaar.
Als onze kinderen NADH-kinderen waren, dan zouden ze waarschijnlijk met twee vingers in de neus, ogen dicht achteruit door HAVO/VWO of VWO kunnen rollen. Maar omdat ze dat niet zijn, moeten we kijken wat voor hun dan, met al hun talenten, mogelijkheden en beperkingen, de beste en prettigste keuze zal zijn.
"Motivatie" wordt dan vaak geroepen. Onze kinderen gaan naar school omdat het 'moet', doen er wel hun best hoor, maar sloven zich niet uit. Je merkt dat de meiden in de klas al veel serieuzer aan het werk lijken te zijn. Dat vertelde die coördinator van de HAVO die ik sprak ook: meiden zijn op deze leeftijd al veel serieuzer bezig. En dan zijn onze jongens ook nog eens relatief jonge leerlingen (de een is echt de jongste van de klas en ander op 2 na). Nu komt dat natuurlijk omdat wij onze novemberkinderen (foei!) na bijna een heel jaar in groep 0/1 naar groep 2 hebben 'gepusht'. Niet dat ze nou heel ander gedrag laten zien dan andere 'jonge leerlingen' in de klas. Voor de motivatie lijken 'jong' en 'jongen' niet echt optimaal, hahaha.
Wie van jullie heeft dit ook aan de hand gehad en hoe hebben jullie dit benaderd?
Gr. Petuut
Toetstrainer
heb jij goed ervaringen met toetstrainer?
Ik had ook nog een leestrainer gevonden..
Wellicht is het inderdaad verstandiger om hiermee te oefenen/werken thuis, dan oeverloos op dat tempo te blijven hameren.
Gisteren bij Pavlov werd ook gezegd dat niet-snelle lezers waarschijnlijk nooit echt tempo zullen kunnen maken. Dan maar beter op de inhoud werken, nietwaar?
Tempo opvoeren
Heb je sleeplezen al geprobeerd om het tempo op te voeren? Leestempo is wel belangrijk. Het komt misschien niet toe aan heel snel lezen, maar verbeteren is zeker mogelijk. Maar dat bereik je niet met eindeloos dmt lijsten oefenen. Wel met bijvoorbeeld sleeplezen.
Laat de losse woordjes los en ga verder met teksten.
Groet,
Miriam Lavell
Petuut
Je weet, we zitten in hetzelfde schuitje. Hier ook groep 6 en soms al wat - veel te vroege - piekermomenten. Ik heb nu geen tijd om het hele draadje te lezen. Maar gooi die DMT's in de hoek; onze ortho geeft aan dat lage DMT's alleen maar aangeeft dat kind dyslectisch is, het zegt zelfs weinig over het lezen van teksten. Slimme kinderen kunnen namelijk flink compenseren met tekstbegrip. Rijtjes lezen (of nog erger; onzingwoorden) hoef je later echt niet meer. Zelfs niet bij eind cito.
Rekenen gaat hier goed maar soms gooit zoon er met de pet naar en dan heeft hij dus een B; ik heb hem uitgelegd dat dat zeker in zijn geval niet slim is. Okee, dat snapt hij hopelijk nu. Begrijpend lezen is standaard een B en we weten eigenlijk niet goed waar dat aan ligt. Bij nietdyslectische, slimme zoon is het duidelijk dat het onderpresteren is en een signaal om hem juist op een hoger niveau mee te laten draaien maar bij dyslectische zoon is dat dus knap lastig. Maar we laten het rusten; eerst het gewone lezen op niveau krijgen.
Hier doen de VO scholen niet zo spastisch over de Cito score; dus ik heb goede hoop dat we hem op de school krijgen waar we hem graag willlen, al heb ik nu nog geen enkel idee wat bij hem zou passen.
Trainen
ik heb het er met de mannen over gehad, dat trainen wellicht handig is, zodat je weet wat je kunt verwachten voor de 'echte' toetsen in groep 7 en 8 en ook aangegeven dat we het samen gaan doen. Samen bespreken hoe je de vragen het beste aan kunt pakken. Met name het begrijpend lezen en woordenschat lijken me verstandig, omdat rekenen al redelijk past bij hun verstand, als ze het voorlezen tenminste, hahaha.
Nu nog zorgen dat ze ook begrijpen hoe ik het uitleg...
Dmt (dit enigzins terzijde)
Zoon hier (ook groep 6), magere scores op de DMT's, bleek eerder deze week stomverbaasd dat je bij een DMT zoveel mogelijk woorden foutloos moest lezen. Hadden ze hem nog nooit verteld (of hij had het nog nooit gehoord). Dus gaat hij daar op zijn gemakje een woord zitten uitspellen of 3 keer verbeteren. Niet helemaal de goede tactiek.
Het nut van de entreetoets
Vorige week 10-minutengesprek gehad. Ik vraag de leraar naar de entreetoets en wanneer we de uitslag bespreken. Zegt de leraar: het voorlopig advies is al vastgesteld, dat maken we al voordat we aan de entreetoets beginnen. De uitslag van de entreetoets heeft daar geen invloed op. Waarom maken de kinderen dan nog een entreetoets?
Ja, om vast te stellen wat het niveau is en waar de hiaten zitten. Weet je dat nu dan niet, was mijn vraag. Jawel, maar dan weten we het zeker. Beetje raar, als ik eerlijk ben.
Niet raar
"Ja, om vast te stellen wat het niveau is en waar de hiaten zitten. Weet je dat nu dan niet, was mijn vraag. Jawel, maar dan weten we het zeker. Beetje raar, als ik eerlijk ben."
Niet echt raar. Leraren kunnen kinderen onderschatten en overschatten en zaken 'missen'. Kinderen kunnen soms hun tekortkomingen enorm goed maskeren / compenseren. Zo'n toets kijkt wat preciezer en als het goed is klopt de uitkomst met het beeld dat er al was. Maar soms zijn er verrassingen. Soms op kindniveau, maar er kan ook op klasniveau een hiaat ontstaan. Toch goed om te weten.
Groeten, Maw.
Oefenen
In Zorgenkinderen ben ik ingestapt in een medicatie-draadje. Ik zal hier ook even mijn twijfel neerzetten.
Gaan we met oudste medicatie proberen? Doel zal dat toch zijn om de scores te laten overeenkomen met wat hij in huis heeft, dus verhogen. Niet om sec betere scores te hebben, maar om scores te hebben die recht doen aan hoe slim hij is.
Als we, daarnaast, met materialen als toetstrainer/slim oefenen/leerlijn aan de slag aan, krijg je een vertekend beeld, want stel dat de scores verbeteren, komt dat dan door het oefenen of door de medicatie?
De laatste Citotoetsen worden in juni afgenomen, hier misschien ook wel al in mei, omdat de zomervakantie vroeg begint.
Zou je zo snel (een beetje) resultaat van oefenen kunnen krijgen? Is het aannemelijk dat medicatie dan al verbetering van scores zou kunnen laten zien?
Want zoals ik bij Zorgenkinderen ook schreef: als medicatie niets lijkt te doen, en de scores verbeteren ook niet, dan zie ik de meerwaarde van de medicatie niet zo. (Als hij zelf aangeeft dat hij zich er wel beter bij voelt maar de scores worden er niet echt beter van, doet de medicatie dus wel iets en is het wellicht toch zinvol om er mee door te gaan)
Dus wat denken jullie: op beide sporen tegelijk gaan zitten (medicatie en oefenen) of 1 voor 1 die trajecten uitproberen?
Petuut
Allebei
"stel dat de scores verbeteren, komt dat dan door het oefenen of door de medicatie?"
Wat maakt het uit of het door het een of het ander komt of door de combinatie? Je bent nu al zo lang bezig met zoeken naar een oplossing dat ik nu alles op alles zou zetten, zodat je ook alles geprobeerd hebt en je niet hoeft te denken 'had ik maar...'.
skik
Meest waarschijnlijk
Petuut, wat er verder ook met je kinderen aan de hand is, het is toch het meest waarschijnlijk dat ze ook nog _te weinig_ (aangepaste) oefening krijgen.
Dus ja, oefenen zou ik zeker doen.
Over medicatie heb ik niet echt een mening.
Groet,
Miriam Lavell
Skik
mee eens, en oefenen gaan we sowieso doen.
Maar de medicatie is natuurlijk geen snoep.....
En we hebben bij oudste al een medicatie-geschiedenisje, uit groep 5. In groep 4 was hij altijd afwezig vonden zijn juffen, dus om groep 5 goed te beginnen toen ook gezegd: we trekken alle registers open, dus medicatie, externe RT, extra begeleiding op school..
Resultaat: leerkrachten vonden hem prima gefocust in de klas. Super, maar toen we dagen zonder medicatie probeerden, bleek die focus net zo goed, althans in de beleving van de leerkrachten. Onze zoon merkte sowieso geen verschil met of zonder tabletjes, zei hij.
Toen leek ons de noodzaak om hem medicatie te geven, niet zo duidelijk aanwezig.
Tegen datzelfde lopen we nu dus weer aan: het is namelijk niet zo dat hij de hele tijd zit weg te dromen, maar soms wel en hij is snel afgeleid. Maar komt dat niet mede omdat het allemaal niet zo moeilijk (te snappen) is voor hem? Kijk, zijn technisch lezen is natuurlijk een probleem, maar inhoudelijk kan hij alles prima bijbenen. Misschien wel iets te prima, denk ik wel eens. Dus dat hij denkt bij uitleg: oooow ja, dit onderwerp, ow dat ken ik wel/snap ik wel en dan zijn aandacht laat verslappen.
En ik heb altijd geleerd dat, wanneer je wilt weten of iets werkt, je niet meerdere parameters tegelijk moet aanpassen, maar eerst de ene en dan pas de andere. Dat zou ik nu dan zelf niet toepassen, door te gaan oefenen EN medicatie te gaan gebruiken.
Petuut
Medicatie is geen snoep, maar ook weer geen rattengif. Ik zou de keuze voor wel of geen medicatie niet laten afhangen van de mogelijke vertekening van het beeld in combinatie met extra oefenen. Als jij denkt/hoopt dat de medicatie hem helpt, kan je het proberen. Ik zou dan alleen niet tegen de leerkrachten zeggen dat hij dat gebruikt (dus indien mogelijk langwerkend spul, zodat hij op school geen pil in hoeft te nemen). Dan krijg je een objectiever beeld. En goed met de arts overleggen hoe lang je het moet proberen voordat je kan zeggen of het wel of niet het gewenste effect heeft. Dat zal zich toch op meer vlakken dan alleen Citoscores kunnen openbaren.
Maar waarom overweeg je medicatie te gaan gebruiken, terwijl je het al eerder zonder resultaat geprobeerd hebt en terwijl je vindt dat je, om te kijken wat het mogelijke Ei van Columbus is, geen twee dingen voor hetzelfde probleem moet aanpakken? Als zijn concentratieprobleem een gevolg is van te weinig uitdaging, zal medicatie daar niet tegen helpen.
skik
