Boos uit school
Mijn dochter komt iedere dag boos uit school. Onder de meisjes in de klas hangt een nare sfeer. Er wordt veel geklikt, gejokt en huilen is de manier om je gelijk te krijgen.
Mijn dochter kan niet tegen onrecht en wordt op haar beurt erg fel en boos, als zij uitgedaagt wordt, zelf zal zij niet snel huilen en krijgt ook vaak de schuld. Of er zijn van die moeders die zeggen dat zij geen vriendinnetjes meer overhoudt op deze manier. De moeder in kwestie heb ik al laten weten dat het niet de kinderen zijn die dat zeggen, maar de moeders die dat over het schoolplein roepen, en dat hun eigen kroost ook geen schatjes zijn. Deze moeder gaf mij gelijk hierin.
Ik heb mijn dochter al vele malen uitgelegd dat huilende en klikende meisjes vaak gelijk krijgen omdat zij dan zielig gevonden worden en dat zij wat meer afstand moet houden van deze meisjes. Dat schijnt zij erg moeilijk te vinden.
Ik begin mij ook te irriteren aan 1 meisje die mijn dochter continu uitdaagt, tegen haar aanloopt iedere dag in opdracht van haar moeder en behoorlijk kan klikken, jokken en huilen om haar gelijk te krijgen. Daarnaast trekt zij alle vriendinnetjes bij mijn dochter weg en helaas zitten zij op de zelfde sport, mijn dochter 3 jaar langer als zij en daar gebeurd het ook. Zelf denk ik dat dit meisje ontzettend jaloers is op mijn dochter en dat dit de rede is van haar gedrag.
Binnenkort heb ik een gesprekje met de juf. We hebben het er al eerder over gehad en ik heb haar ook wel gezegt dat mijn dochter niet tegen onrecht kan en dan ook heel fel en boos kan zijn en dat ik mijn dochter ook regelmatig duidelijk maak, dat zij boos mag zijn, maar iets minder fel moet reageren.
Het gesprek erna vroeg ik aan de juf of het al beter ging. De juf gaf wel toe dat er een paar pittige meisjes in de klas zitten. Dit is wel overigens een hele leuke juf, waar alles bespreekbaar is en objectief is.
Wie herkent dit en hoe zijn jullie ermee omgegaan?
groetjes moeder van 1
In de buurt ook
Hoi moeder van één,
Ik herken je verhaal wel een beetje. Alleen dan vanuit de buurt. Buurjongetje daagt uit, krijgt een duw terug oid en gaat dan heel hard huilen. Mijn dochter kreeg altijd de schuld. Zij huilt ook zelden of er is echt iets aan de hand. Ik had het op een gegeven moment helemaal gehad dat ik elke keer weer de buurvrouw op de stoep had.... Pietje was zo zielig en mijn dochter zo'n kattekop. Ik heb het er met mijn dochter over gehad. Ze moet zelf niet zo fel reageren en Pietjes moeder of mij erbij halen. Als hij gaat huilen zodra zijn moeder in de buurt komt en hij stelt zich aan.......... dan ga je zelf ook heel hard huilen. Te gek voor woorden dat ik dat geadviseerd heb, maar ik wist het ook niet meer. Het hielp heel goed. Ze ging nu ook kijken wat haar zoontje gedaan zou kunnen hebben.
Af en toe kwam ik niet meer bij hoe ik de krokodillentranen eruit zag spuiten bij dochter.
Maar goed, je dochter zit op school en dan is het anders. Het is voor haar heel irritant te zien dat tranen vaak ervoor zorgen dat diegene de hand boven de hoofd gehouden wordt. Misschien moet ze af en toe ook maar een traantje plengen
Je houdt altijd wel dit soort ge-emmer op school. Je kunt je er het beste niet al te erg aan storen, want het blijft. Als het maar niet in pesten uitmondt, dan wordt het een ander verhaal en moet er wel ingegrepen worden.
Groetjes,
Suus
Verwacht meer van de juf
Ik vind dat je in dit geval best van de juf mag verwachten dat ze in de klas aandacht gaat besteden aan klikken, huilen om je zin te krijgen en ander ongewenst gedrag. Het is haar taak om dit (helaas veel voorkomende) kindergedrag in goede banen te leiden. Je mag ook best van haar vragen om eens een tijdje wat meer op je dochter te letten en haar een compliment te geven voor het feit dat zij niet klikt en piept. Als ik jou was zou ik echt een concreet gesprek willen voeren over wat je wenselijk vind en vragen hoe de juf dat kan aanpakken.
De andere kant is natuurlijk dat het niet gauw helemaal overgaat. Je dochter leren om niet te snel en te fel te reageren is dus ook verstandig en ook om die verhalen een beetje met een korrel zout te nemen, zodat ze leert dat het allemaal niet zo zwaar en belangrijk is.
Overigens spreek ik uit ervaring, heb ik ook zo'n felle dochter die niet snel huilt en zeurt om haar zin te krijgen onder vriendinnen. Ze heeft het meeste gehad aan een juf die zo nu en dan liet merken dat ze wel doorhad hoe het echt zat en een paar andere, goede vriendinnen. Ze zit nu in groep 7 en dat meidengedrag is in deze klas helemaal verdwenen!
Eens met talia en een aanvulling
Vraag vooral ook, wanneer je dit gesprek aangaat, wat de juf CONCREET gaat doen om het probleem aan te pakken. Laat haar vooral niet wegkomen met vaagheden als 'ik ga er werk van maken' maar vraag door, hoe ziet dat er dan uit? Hoe gaat jouw kind merken dat het thema aangepakt wordt, wat wordt er van jouw dochter verwacht in hoe ze dient om te gaan met dit gedrag, wanneer is het probleem voor de juf opgelost?
En spreek af
met de juf dat jullie na een paar weken een terugkoppeling hebben, zodat je beiden vinger aan de pols kunt houden. De juf hoort van jouw kant hoe het gaat, en jij hoort van de juf.
