Cito's leestrainer

Liedewij

Accepteer ik haar voor wie ze is, mij eerste uitroep was uiteraard: natuurlijk, ze is mijn dochter. Maar stiekem heb ik het er wel moeilijk mee denk ik. Afgelopen jaar zei iedereen tegen ons: ze is wel slim maar absoluut niet hoogbegaafd. En nu ze opeens het wel is roept iedereen, zie je nou dat zeiden we toch al. Ik ben al lang aan het twijfelen maar nu heb ik moeite met het accepteren. Ik ben iedere dag bang dat ik een telefoontje krijg van de testster dat ze zich vergist hebben en dat ze toch normaal is. Er zijn momenten dat ik denk, ja, nu zie ik het maar er zijn ook zoveel momenten dat ze gewoon zo gewoon is. Buiten hier durf ik het er met niemand over te hebben omdat ik bang ben voor wat de verwachtingen met haar doen. Ik wil ook niet weer de zoveelste ouder zijn met een hoogbegaafd kind. Ik vraag me ook wel eens waarom nu weer bij haar, ze heeft al zoveel op haar dak gekregen. Waarom gaan de dingen nou niet eens normaal bij haar. Ze wordt zo’n uitzondering, vanwege haar dieet, vanwege haar gedrag en daar baal ik wel eens van. Ik herken mezelf heel erg in haar, was ook motorisch niet sterk als kind, vlot met lezen etc maar heb er niet veel mee bereikt. Zelf erg onzeker en faalangstig. Halverwege mijn HBO opleiding heb ik er de brui aangegeven. Sporten deed ik niet want ik was er toch niet goed in. Andere kinderen lachen je uit, willen je niet in hun team. De meeste mensen zullen het wel herkennen. Dat wil ik niet voor haar, ik had idd liever dat ze handiger was, motorisch beter. Ik weet echter dat ik daar weinig aan kan veranderen. Ze is wie ze is. Ik gun haar echter een hele leuke schooltijd, anders in ieder geval dan de mijne.

Liedewij

Ik ben het helemaal met je eens. Maar door het steeds onbewust te benadrukken dat jij ergens beter/slechter in bent zeg je niet 'het hoort bij het leven' maar zeg je volgens mij vooral 'het is van belang dat je ergens goed in bent'.
Hier is het ook overduidelijk dat de één veel beter is in lezen dan de ander. In het begin probeerde ik nadrukkelijk om te verbergen dat de jongste beter kan lezen (biebboeken verstoppen, nooit samen lezen, etc). Maar toen we het gewoon benoemden zoals het is en aangaven dat dat geen donder uitmaakt, gaat het eigenlijk veel beter. Wel ben ik er ook écht van overtuigd dat we daar ook echt achter staan en hier naar handelen.
Ik ben er van overtuigd dat als je zegt dat het niet erg is dat je iets nog niet kunt of wel kunt, maar hier niet naar handelt, dat een kind dat feilloos aanvoelt. En dan is het wel een voedingsbodem.

Vlinder

Dat is het juist, ze is normaal. Ik moet mijn hele beeld wat ik van hoogbegaafde kinderen heb bijstellen. Nu ruim een jaar geleden zei Gerry voor het eerst op deze site tegen mij, ga eens over hoogdbegaafdheid lezen. Mijn reactie was toen meteen, hoogbegaafd, wel nee, ze draagt geen bril, is heel sociaal en kan nog niet lezen. Oke ze gedraagt zich af en toe anders maar verder is ze toch heel normaal. Nu moet ik echt wennen aan dat idee. Ik moet echt nog voor mezelf uitmaken, wat kan ik van haar verwachten en wat niet. Wat kan ze begrijpen en wat niet. Ze is nu bezig met leren klokkijken, moet ik dat aanmoedigen of juist niet, push ik haar dan. Het zijn dingen die zij graag wilt leren. Kijkt continu op haar nieuwe horloge, vraagt dan hoe laat het is aan mij en zegt dan heel tevreden, bij mij ook. Ik moet echt mijn zienswijze gaan bijstellen. Stom genoeg zeiden we tot een paar maanden terug over onze jongste altijd gekscherend, die is tenminste normaal. Maar daar komen we nu ook van terug. Krap 3, kan al tot 50 tellen, alle cijfers tot midden 20 herkennen en begint nu met de letters te lezen. Hij is nog sneller dan oudste terwijl die weer heel goed kon puzzelen op die leeftijd en verbaal heel sterk was. Ik begin steeds meer te leren dat er geen gemiddeld Hb kind is.

Ayla

Hoogbegaafheid is ook maar een term die door mensen is bedacht. De definitie veranderd af en toe zelfs. Het maakt je dochter niet tot wie ze is. Je hoeft er ook helemaal niks mee te doen. Je kan het gewoon als een indicatie zien dat ze heel slim is. Verder hoef je met de hb zelf helemaal niks. Als er concrete problemen zijn dan moet je wat aan die problemen doen. Jouw dochter heeft het om allerlei redenen heel moeilijk op school. Jij wil graag dat ze naar groep 4 gaat omdat ze dan met oudere kinderen is die beter bij haar passen en omdat ze dan iets meer op niveau zit. Zie de iq test als een hulpmiddel om dat van de school gedaan te krijgen. Overigens zal alleen een klas overslaan niet genoeg zijn als ze echt heel slim is. Dan ben je over een half jaar weer terug bij af. De school moet dus ook inzien dat ze haar ook werk op niveau blijven aanbieden.

Thuis hoef je verder helemaal niks te doen behalve haar volgen in haar interesses. Nu wil ze klok leren kijken dus dan help je haar daarmee. Laat haar wensen leidend zijn voor haar vrijetijds invulling op dezelfde manier als je dat bij een ander kind ook zou doen. Dat zij misschien andere ideeën heeft van wat leuk is dan het buurmeisje van dezelfde leeftijd geeft toch niks. Bovendien is klok leren kijken uitstekend passend voor een 6 jarige. Niet elke 6 jarige zal die interesse al hebben maar jouw dochter dus wel. Andere kinderen vinden dat met 4 al interessant en weer andere kinderen pas met 9 of zo. Ook best.

Ik zou haar zeker niet afremmen verder. Als ze ergens interesse voor toont dan ga je daarin mee.

Wat hobbies betreft zou ik haar ook zelf laten kiezen. Paardrijden is nu een succes dus dat is mooi. Over een poosje zou ik haar wel in een groep in laten stromen vanwege de sociale contacten maar de eerste maanden privé les is voor paardrijden sowieso geen slecht idee. In de groepsles is er toch minder aandacht voor de basis en als die er eenmaal goed in zit dan gaat de rest ook makkelijker. Niet omdat ze de beste moet zijn maar wel omdat ze er waarschijnlijk meer lol in heeft als ze het ook een beetje kan. Dansen zou ik haar zelf laten kiezen of ze verder wil. Ze hoeft er niet goed in te zijn maar ze moet het wel leuk vinden.

In de toekomst als je het idee hebt dat ze niet genoeg cognitieve uitdaging krijgt zou ik zeker gaan kijken naar muziek les. Dat is vaak weer een hele nieuwe uitdaging, een nieuwe taal en een nieuwe manier van leren. Kan heel verfrissend zijn voor een kind wat school te makkelijk vind.

Verder zou ik gewoon me om de hb zelf geen zorgen maken. Mochten er concrete problemen zijn zoals nu met school dan kan je de iq test als een hulpmiddel gebruiken om de medewerking van de school te verkrijgen. Verder heeft het IMHO niet zoveel belang voor de manier waarop jullie met haar omgaan. Op haar interesses inspringen en haar vrijetijdsbestedingen aanbieden die ze interessant vindt lijkt me iets wat je sowieso al zou doen. Die test veranderd verder niks.

Maylise

Er bovenop zitten (lang)

De grap is dat iedereen hier nu bovenop Ayla gaat zitten om te zeggen dat het anders moet. Ze MOET ontspannen, zeg maar. Mwah... is een onmogelijke opgaaf als je het mij vraagt.
Vorig jaar rond deze tijd waren wij opeens druk met de vermeende hoogbegaafdheid van onze Stoffer. Wij geloofden er eerst niet zo in, de juf was ervan overtuigd. En de kenmerken waren er wel. Altijd al geweest, snelle baby, peuter, kleuter... tot hij naar school ging. Hij had een hekel aan school. Hij wilde niet. En zeker geen 'werkjes doen'. En hij bloeide op toen eind groep 2 de eisen omhoog gingen.... om er vervolgens weer helemaal de brui aan te geven. Juist omdat Stoffer niet liet merken wat hij wel en niet kon, ging ik hem af en toe testvragen stellen. Kon hij nou echt niet klokkijken? Of deed hij maar alsof. De juffen wisten ook niet goed hoe ze hem konden inschatten. Reden voor ons om te laten testen.
Ik was in die periode ook niet zo ontspannen. Ook niet toen de testuitslag kwam met een wat merkwaardig profiel, maar verder niets schokkends. Beetje onhandig en verbaal erg sterk. Nog wel veel vraagtekens, maar geen klinkende hoogbegaafdheid. Waarschijnlijk speelt vooral zijn eigenzinnige karakter (hoog-eigenwijs) en zijn creativiteit een grote rol, maar ook dat wierp nog wel wat twijfel op. Had hij toch zitten onderpresteren op de test? (vroegen m.n. anderen zich af, maar dat bracht bij mij ook weer twijfel).
De ontspanning kwam bij mij pas toen hij het in groep 3 gewoon lekker ging doen. Een beetje mopperen af en toe, een beetje werk ontwijken hier en daar, de eerste helft van het jaar ging echt prima en dat bracht mij rust. Nu moddert hij weer flink, maar ook daar kan ik met rust en afstand naar kijken.
Die rust kun je niet afdwingen op het moment dat de kaarten open liggen, school nog vaag doet over wat ze gaan doen, de testuitslag nog nagalmt en je van alles op z'n plek ziet vallen. Ayla heeft behoefte aan een denkkader en daarom vraagt ze naar het niveau van de CITO leestrainer. Ayla heeft zich hier niet eerder in willen (durven) verdiepen en is dus nu aan het lezen geslagen. Opeens zie je allerlei mogelijkheden en obstakels. 3 uur per dag reizen naar een Leonardo? Op haar achtste nog in een dansclubje van 5 en 6 jarigen? Altijd overal een uitzondering zijn? Zelf als lastige moeder worden gezien op school? Een pushende moeder nog wel...
Maar goed, ik ga toch hetzelfde zeggen Ayla. Het komt er in elk geval wel op neer. Gebruik de uitslag van de test als denkkader, maar probeer niet in één keer de geschikte leef- en leeromgeving voor je dochter te creëren. Geleidelijk aan kunnen er veranderingen doorgevoerd worden en bovendien wordt je dochter ook steeds zelfstandiger en zal ze steeds beter voor zichzelf op kunnen komen. Vertrouw daarop. Geef jezelf de tijd om dingen te veranderen. Geef jezelf ook de tijd om wat meer afstand te nemen. Want dat het die kant op moet, dat had jij ook al gezien.
Veel succes! En oh ja... nog één ding: geef jezelf en haar ook lekker veel lege, niet ingevulde tijd. Vervelen, op je rug liggen, hangen, niksen. Al dat doelgericht bezig zijn is supervermoeiend, vooral voor perfectionisten.
Groeten! Maw.

Ayla, best wel moeilijk ja

Ik kan mij voorstellen dat je je beeld nu moet gaan aanpassen. Maar je dochter blijft gewoon een zesjarig meisje. Een HB kind bestaat niet en ze is nu zeker niet opeens een mini volwassene.

Oh, en om even terug te komen op de cito trainer. Het zal vast wel het niveau van groep 3 zijn maar het is wel heel beperkt. Mijn zoon kan die vragen ook. Wel langzaam dus hij zal niet binnen de tijd zitten maar hij doet het wel foutloos. Ik heb daarom ook eens gekeken of hij de werkboekjes van zijn broer van groep 3 kon. Hij kan de laatste boekjes voor rekenen en lezen doen maar hij is nog heel langzaam en hij kan natuurlijk helemaal nog niet schrijven. Wij hebben ons ook thuis zitten afvragen of wij op school moeten gaan "zeuren" om hem door te laten gaan naar groep 4 of hem gewoon naar groep 3 laten gaan. Wij hebben in overleg met een bevriende psycholoog besloten om hem gewoon naar groep 3 te laten gaan. En waarom? Omdat hij het prima naar zijn zin heeft op school, hij vindt alles leuk om te doen en hij heeft een berg aan vriendjes en vriendinnetjes in de klas. Maar mocht hij opnieuw in groep 3 niet uitgedaagd worden dan trekken wij wel aan de bel. Mijn zoon heeft namelijk het tegenovergestelde van jouw dochter. Mijn zoon vindt alles best. Geef je hem een eenvoudig werkje dan doet hij dat, geef je hem iets moeilijkers dan doet hij dat ook. Hij past zijn gedrag feilloos aan. Oja, mijn zoon heeft zaterdag de tafels geleerd. Mijn oudste heeft net zijn tafeldiploma gehaald dus zoon twee vroeg wat dat was. En wou daarna weten wat keer sommen dan waren. Wij uitleggen (heel even) met gogo poppetjes op tafel. Maar ja, hij heeft dat zo door en kon in recordtijd de tafel van 1, 2, 3 en 4 opdreunen. Wel met stiekem tellen op zijn vingers. Dus nee, ik vind niet dat je haar moet tegenhouden maar het moet niet een missie op zich worden om haar van alles te leren. Wel kan je oefenen om een bepaald doel te bereiken. Zo wil mijn zoon persé zelf een boek van Dolfje Weerwolfje lezen. Het boek ligt al weken naast zijn bed. Hij weet dat dat alleen lukt als hij meer oefent met lezen. Dus dat doet hij ook. Maar wel met mij erbij want alleen weet hij niet hoe hij bepaalde woorden moet lezen en soms vergeet hij opeens letters. Maar wil hij niet meer lezen dan is dat ook goed. Voorlezen is ook prima.

Wat een verschillen

Mijn oudste kreeg pas in groep 5/6 last van verveling. In groep 3 heeft ze een half jaar lang meegedaan met eindeloos maan, roos, vis, terwijl ze thuis allang Jip & Janneke las. Jongste (waarschijnlijk niet hb) is al net zo. Ze heeft anderhalf jaar lopen kliederen in groep 1 en begint nu pas heel mondjesmaat te mopperen dat het zo makkelijk en simpel is.

Je wist het al

Ayla, je wist dat je dochter slim was. Je wist dat ze de *uitzondering* was, je maakte je al zorgen om haar. Je wist dat er op school vanalles moest gebeuren. Je wist dat ze motorisch minder sterk was. Je wist dat ze veel nadenkt over zaken, een grote leerhonger heeft. Je wist dat ze heel gevoelig is en angstig kan zijn.
Je wist dat alles al. Er is nu alleen een naampje aan gegeven. Maar je dochter kende je al.
Maar wie is ze verder?
Ik ben het maar ten dele eens met de stelling dat je niet kunt ontspannen op commando. Je kunt jezelf best een aantal doelen geven, en daaraan werken, hoe moeilijk dat ook is. (ik weet er alles van) Je kunt bijv best ervoor kiezen om nu een poosje helemaal niet naar cognitieve prestaties te kijken. Je kunt er best voor kiezen om even vooral ontspannende activiteiten met je kinderen te doen. Je kunt er best voor kiezen om, als je zelf het idee hebt teveel op je kind te zitten, even wat afstand te nemen en haar uit te besteden aan iemand die minder druk legt, bewust of onbewust. Het zijn maar voorbeelden uiteraard. Maar je kunt best iets passend bij de situatie bedenken.

Gerry

Gerry: ´Billie, als je kinderen het werk op school zo dodelijk saai vinden, dan lijkt het me zaak om eens op school te gaan praten. Het is gewoon niet gezond voor een kind om 5 uur per dag elke dag saai werk te zitten doen. En het is ook niet nodig. Er is materiaal genoeg en er zijn mogelijkheden genoeg om school ook voor slimme kinderen een stuk op te krikken, tot tenminste neutraal.`
Gerry, ik weet het, zucht. Wil dit draadje niet vervuilen, maar even kort, ik herken de situatie wb school goed van Ayla. We zijn er mee bezig, meer dan me lief is. (en meer dan goed is voor de kinderen idd Ik wil niet zeggen dat het geen resultaat geeft, maar ik weet niet of we er gaan komen op deze school. Het gaat nu wel iets de betere kant uit. Ik heb goede redenen om wél graag bij deze school te blijven. Dat maakt het lastig. Bovendien is de kans klein dat het beter gaat op een school hier in de buurt. Ook hier in de buurt veranderen er zaken, en ik schat zo dat over een jaar of 5 zaken meer op de rails zitten voor slimmere kinderen, maar nu dus even niet. (tenzij alle projecten wegbezuinigd gaan worden natuurlijk, maar een stukje kennis zal hoe dan ook blijven hangen hoop ik)

Wauuww

wat een reacties en ik ben er echt blij mee.

Billie vevuil maar hoor, het draadje gaat toch al lang niet meer waar het oorspronkelijk over gaat.

Emmawee, je hebt gelijk, ik vind het heel moeilijk om me te ontspannen, vooral omdat ik merk dat dochter met steeds meer tegenzin weer naar school gaat. alles is zo makkelijk en taken heeft ze op dinsdag al af. De rest van de week klooit ze maar wat aan. In de meivakantie was ze zo vrolijk en ze had geen buikpijn meer en ze sliep goed. Nu is ze vaak lastig, zit iedere ochtend om 6 uur al onder en gaat slecht slapen. Ik ben zo blij als ze straks vakantie heeft.

As woensdag ga ik naar 2 andere basisscholen hier kijken, toevallig 2 montesorri scholen. Maar ik vraag me af of ik er goed aan doe. 1 school heeft veel faciliteiten heb ik gehoord, uitgebreide plusklas etc maar ligt helemaal aan de andere kant van de stad in een achterstandswijk. De andere heeft wel een plusklas maar alleen voor de bovenbouw. dan moet ze het dus doen met materiaal van de hogere groepen maar is dat een oplossing op de lange termijn? Want als ze steeds meer materiaal van de hogere groepen blijft doen is ze straks in groep 6 al klaar met alles van 8. Het liefste houd ik haar op deze school, veel makkelijker en praktischer maar wil de school nu eens eindelijk iets voor haar gana doen.

tja en zo blijf je bezig

Maylise, hear hear

Maylise: 'Verder hoef je met de hb zelf helemaal niks. Als er concrete problemen zijn dan moet je wat aan die problemen doen.'
Hear hear!! Ik zit al dagen op mijn vingers, helemaal als ik uitspraken lees in de trant van dat het zo zielig is dat een kind hoogbegaafd is. Onzin, een hoge intelligentie is fijn, je kunt er een hoop mee bereiken. Soms gaat het gepaard met motivatieproblemen, perfectionisme, of sociale problemen. Daar moet dan wat aan gedaan worden, maar over het algemeen kun je stellen dat hoe ouder de kinderen worden, hoe minder problemen er overblijven omdat ze zich steeds meer tussen gelijkbegaafden gaan begeven.
Stap af van het idee dat de intelligentie een probleem is, en kijk wat er concreet aan de hand is. Pak het motivatieprobleem aan (toegegeven, niet makkelijk, bv moeilijker werk is zeker niet altijd de beste oplossing), doe sociale vaardigheidstraining of leer je kind dat het prima is als je je niet prettig voelt in een grotere groep. De hoge IQ score zelf is geen probleem, het is echt heel handig om slim te zijn.

Ayla

Hoi Ayla,
Ik herken veel van wat je zegt in je laatste posting.
Je haalt een paar dingen door elkaar, volgens mij.

"De andere heeft wel een plusklas maar alleen voor de bovenbouw. dan moet ze het dus doen met materiaal van de hogere groepen maar is dat een oplossing op de lange termijn? Want als ze steeds meer materiaal van de hogere groepen blijft doen is ze straks in groep 6 al klaar met alles van 8."

Plus-activiteiten zijn verrijkend (verbredend of verdiepend). Het zorgt ervoor dat kinderen niet direct verder gaan met de stof (dus niet aan procenten beginnen in groep 4) maar dat ze andere activiteiten gaan doen die verbredend (Italiaans) of verdiepend zijn (andere kinderen leren de woorden van het lichaam, jouw dochter maakt er een website over).

Dat er alleen een plusklas in de bovenbouw, hoeft niet te betekenen dat er niets wordt gedaan aan verrijkende activiteiten in de onderbouw.

Ik ben ook wel benieuwd hoe het volgend jaar gaat (ik heb hier wel eens naar ideeen gevraagd) maar ik denk dat ze een beetje op dezelfde voet doorgaan. Hij leest op zijn eigen niveau, maakt een boekverslag over elk boek wat hij heeft gelezen, schrijft iedere week een stuk over het project. Er wordt gezocht naar uitdaging maar hij gaat - bij wijze van spreken - niet aan procenten beginnen ondanks het feit dat hij zich dat wel eigen kan maken.

Ik heb het probleem (klaar met groep 8 in groep 6) voorgelegd aan school. Zij zien dat probleem ook. Echter ze geven ook aan dat er vanaf groep 3-4 veel meer verrijking kan worden aangeboden. Ik vertrouw daar dan maar op (ik vind dat het nu heel goed gaat op school, dus ik vind het niet zo moeilijk om hen te vertrouwen.

Ik zou nu nog niet op een andere school gaan kijken. Een schoolwissel heeft altijd flinke impact en het is de vraag of je er wat mee opschiet. Zaken worden altijd mooi voorgespiegeld. De vorige school zou heel veel doen aan differentiatie. Daarom kozen we voor die school. Nou, ammehoela. Het was nog teveel moeite om in groep 1 puzzels uit groep 2 neer te leggen.

Ik zou met de tester en school om tafel gaan zitten en kijken wat er moet en kan gebeuren. Uit je verhalen blijkt dat je school weinig ervaring heeft met HB. Er zijn natuurlijk wel HB kinderen maar daar hebben ze nooit eerder wat mee gedaan. Dan kan het wel helpen dat een extern iemand ideeen aandraagt. Je moet er wel rekening mee houden dat het ondoenlijk is om een programma helemaal op maat voor je dochter te maken. Tenminste daar houd ik rekening mee. Dat moet je - ook voor je dochter - niet willen. Gelukkig hoeft het ook niet.

Doordat de juffen van deze school een paar dingen anders doen (ook een andere opzet van school - gecombineerder groepen 0/1/2/3) dan de vorige school zie ik een enorm verschil. Mijn zoontje gaat iedere dag met plezier naar school, is geen uitzondering, hoeft geen dingen te doen die ver onder zijn niveau liggen, etc.

Ik weet niet meer wie het zij, jij kunt wel kleine verschillen maken in je eigen opstelling en dat gaat zijn weerslag hebben op je dochter. Maar het is nu bijna vakantie! Ga lekker picknicken, zwemmen, fietstochtjes maken, etc. Zet het stukje 'HB' even in de koelkast. Je dochter verandert er niet door.

Ik weet het

Ik weet dat ene hoog IQ op zich geen probleem hoeft te zijn. Met de juiste begeleiding kan ene HB kind heel veel bereiken. Alleen dat is het hem nou. Ik zag net dochter uit school komen, kringen onder haar ogen, de hele weg naar huis jammerend om de stomste kleine dingen en ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen.
Wist ik gewoon maar wat concreet het probleem was en dan kon ik haar helpen

Ayla

Mijn niet hb-zoontje is ook jammerig. Misshcien is je dochter ook gewoon aan vakantie toe.

Mijn oudste wordt getest op dyslexie. Ik heb aangegeven dat het me niet om het etiketje gaat maar veel meer om 'hoe nu verder'? Heb je nog een gesprek met de psycholoog? Leg daar al je vragen neer. Heeft de psycholoog ook gekeken naar haar 'buikpijn', sombere gedachten, etc. Waar komt dat vandaan en wat kun je er aan doen.

Ik zou het jammer vinden dat je nu alleen weet wat het IQ is. HB lijkt mee te spelen in haar problematiek. Okee, fijn dat je dat nu weet. Maar je wilt volgens mij ook/vooral weten hoe jij als ouder en school met haar om zou moeten gaan. Daar kan die psycholoog vast iets meer over zeggen. Misschien kan die psycholoog haar in een paar sessies ook helpen? Die psycholoog kan ook vast jou helpen om er beter mee om te gaan.

Succes!

Chippie

ja, we hebebn volgende week woensdag een gesprek met de psychologe, dan wordt besproken wat ze allemaal gedaan hebben en wat de rsultaten zijn. Ze heeft ook bijvoorbeeld 2 kindertherapie sessies gehad. Ze gaf daar aan, vaak hoofdpijn en buikpijn op school te hebben, en ook dat ze hoofdpijn van de drukke kinderen krijgt. Dat ze zich niet veilig bij de kinderen voelt, wel bij de juf. De psychologe heeft al eens aangegeven dat een gedeelte van de problemen komt omdat ze sociaal ook heel anders is. Vrij gevoelig. Laat zich plagen omdat ze dan het idee heeft dat ze de kinderne hun zin geeft. Of speelt niet meer met haar vriendinnetje zodat een ander kindje met dat vriendinnetje kan spelen en dan wil die ook vriendjes met haar worden. Ik hoop dat we idd wat handvaten krijgen, voor ons en voor richting school.

Hoogsensitief

Daar al eens op gegoogled?
Maar goed, ook hier dwarse, jammerende en bleke kinderen. Zijn toe aan vakantie.

Ayla

Ik sluit me aan bij de meeste bovenstaande opmerkingen. En wil je nog een extra tip geven. Ga op school, of op een nieuwe school, ook eens op zoek naar andere ouders van (hoog)begaafde kinderen. Ik merk zelf dat het enorm prettig is om samen plannen te maken voor de omgang met de school en samen sterk te staan, samen te klagen over "juf X" waarbij de kinderen niet boven of onder het maaiveld uit mogen steken.
In een ander draadje geef je de tip aan iemand om te zoeken naar peers voor het kind (of was dat iemand anders?), maar vergeet die voor jezelf niet!

Inderdaad!

"Ik merk zelf dat het enorm prettig is om samen plannen te maken voor de omgang met de school en samen sterk te staan"
Ja, daar kan ik het alleen maar heel erg mee eens zijn! Ayla, jouw dochter zal niet het enige slimme kind op school zijn. Statistisch gezien moet er zeker een handvol andere HB-kinderen rondlopen. En dan zijn er ook nog de kinderen die daar net onder blijven, maar voor wie de reguliere stof ook te weinig biedt (zoals onze jongste zoon). Dus voor wie ook meer uitdaging moet worden georganiseerd.
Ik vind het heel prettig om met andere ouders hierover contact te hebben. Te horen hoe hun contact met de leerkracht en de IB'er verloopt, welke plusmaterialen in de klas zijn, hoe de begeleiding loopt (of niet loopt). En wat we als ouders samen kunnen doen om een en ander beter te laten verlopen.