Concentratie?

Kan

Onderpresteren hoeft niet alleen op school. Als je het hebt over een kind dat HP leest op haar zevende dan mag je praten over een vrij pienter kind. Mijn dochter, prototype onderpresteerder haakt snel af, alles is leuk voor drie maanden totdat ze moet gaan werken of totdat het nieuwe ervan af is. Haar concentratie is slecht en vaak droomt ze weg of maakt er een feest van. Op school zou je kunnen vragen voor extra werk. En die hobby's ? Tja daar heb ik zelf ook nog geen oplossing voor

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Logisch juist

Als jouw kind hoogbegaafd/erg slim is dan is het juist erg logisch dat ze afdwaalt als er iets uitgelegd wordt. De juf legt iets uit voor de 'massa'/ een gemiddelde groep. Maar jouw dochter heeft aan een paar woorden al voldoende en snapt ze het. Voor de grote groep wordt het uitgebreider uitgelegd. Dat is vreselijk saai en dan dwaal je al. Lijkt me heel logisch. Ik zou eens goed gaan kijken naar hoe slim ze nou eigenlijk is en ervoor zorgen dat ze meer uitdaging krijgt.

Haha sas

ik heb wel eens bij de jazzballet van mijn dochter gekeken, tenenkrommend inderdaad. Gaat ze midden in een dansje op de grond liggen en naar het plafond staren. of ze stopt opeens en staart voor zich uit. Of een ander kind verliest een deel van haar tenue en mijn dochter ziet dat en rent als een gek met dat deel over het podium achter dat ander kind aan om het terug te geven. Hele dans naar de.... natuurlijk.

Bij de tennis was ze al niet meer welkom, ze zette de hele les op stelten. ik wilde het alleen maar gezellig maken mam zegt ze dan.

Maar sasvangent,

Je dochter vindt haar ballet leuk schrijf je: 'Maar bij haar hobby die ze graag doet?' Waarom laat je het haar niet op haar eigen manier doen? Je vergelijkt haar zelfs met haar vriendinnen die in jouw ogen beter presteren. En als ze het niet doet zoals jij dat van haar verwacht dan moet ze ermee stoppen. Sorry, klinkt niet erg leuk.

Verwachting

nono, het gaat hier niet over mijn eigen interpretatie maar over die van de juf. School is verplicht, dat je daar de hele dag naar plafond staart, tja. Maar hobby is op eigen vraag en ik verwacht dan inderdaad dat kind zich ten volle inzet. Ze is enthousiast hoor, gaat met veel plezier maar waarom kan ze zich niet inzetten voor iets dat ze graag doet en bovendien best goed kan. Ik vind dat ik meer inzet mag vragen voor iets dat ze uit vrije wil doet. Nu, stoppen gaat ze niet doen maar door omstandigheden zal ze haar jaar deels 'dubbelen'. Ik zie de bui nu al hangen: opnieuw doen wat ze al geleerd heeft, bij kinderen die jonger zijn, dat gaat goed zijn voor haar aandacht erbij te houden...

En ik vergelijk haar niet met haar vriendin maar ik zie gewoon het verschil. Dat kind is 1 en al superfocus (en dat stond op haar evaluatie, zij mag zelfs wat meer ontspannen). Mijn dochter kan zich heel goed focussen dus ik vind het spijtig als ze dat dan niet doet bij iets wat ze zelf leuk vindt.

Lisbeth

ha, zo bont maakt dochter het niet maar ik herken het wel. Allemaal goed bedoeld, dat zeker .
Het vervelendste vind ik nog wel dat kind vaak er heilig van overtuigd is dat ze supergoed oplet... ik kijk dan wel niet naar de juf maar ik hoor het wel. Tja, wie zal het zeggen.

Dat kan sas

Toen dochter in groep 1 zat, dacht de juf ook vaak dat ze zat weg te dromen bij het voorlezen. Maar als juf dan vragen stelde over het verhaal wist ze het allemaal wel.

Sas

Ik kan je alleen maar met klem aanraden om het je dochter op haar manier te laten doen en er verder niets van te verwachten. Het is een hobby, ze vindt het leuk. Er HOEFT niet te worden gepresteerd, zoals dat bijvoorbeeld op school -tot op zekere hoogte- wel moet. Als de balletjuf er een probleem mee heeft is het aan haar om er wat mee te doen, maar ga niet als ouder allerlei verwachtingen uitspreken tegen je kind (je moet wel je best doen anders stop je er maar mee). Daar bereik je hooguit mee dat je het plezier van je kind vergalt. Wil je dat?
Hier ook zo'n 'soort' kind. Speelt rugby, maar stond altijd te dromen, naar de wolken te kijken enz. Maar hij had er enorm veel plezier in en langzamerhand (zo vanaf zijn 10e) werd hij steeds fanatieker. Gewoon, uit zichzelf. Volgend schooljaar gaat hij naar de rugby academy.

Moeilijk

irene, ik vind dat je ergens wel gelijk hebt maar ook niet .
Natuurlijk is het maar een hobby maar ook net daarom. En natuurlijk wil ik haar plezier niet vergallen (dat gaat ook niet snel gebeuren hoor). Toch vind ik het moeilijk om niet uit te spreken dat ik bepaalde verwachtingen heb... ze moet niet goed zijn in iets maar je moet wel "je best doen".

Maar: ik lees graag dat je zoon is "omgeslagen". Was dat gewoon door de leeftijd dan of lag het aan wat anders?

Overigens, ik had in mijn post al geschreven dat het waarschijnlijk helemaal fout was, maar ik vind dat ik mijn teleurstelling toch ook moet kunnen uitspreken naar haar. Kijk, als ze het gewoon niet kan maar ze toont inzet en doorzetting, dan zou ik blij zijn. Maar nu voelt het als wel kunnen maar niet echt doen.

En sorry Elske was niet mijn bedoeling een discussie te starten in jouw draadje.

Sas (en elske)

Ik denk dat het vooral de leeftijd is geweest. En misschien werd hij er langzamerhand ook wel vaker op aangesproken door teamgenoten/trainers en ging hij zich dat meer aantrekken. Dat kan natuurlijk ook meespelen. Ik denk dat het wellicht beter is als het zo gaat, dan wanneer je dat als ouder doet (je kind erop aanspreken).
Overigens hebben we ook op school nooit wat anders gehoord dan dat zoon niets uit zichzelf deed, nooit gemotiveerd was, nergens echt interesse in had enz. Wel altijd A's voor toetsen (en klas overgeslagen, en eigen lesprogramma). We zijn zelfs bij een reintegratieve kindertherapeut geweest die enthousiast met hem aan de slag ging, maar die het na een paar maanden ook niet meer wist.
Nu gaat zoon dus naar het gymnasium plus rugby academy. Ik ben heel benieuwd of hij nu wel gaat werken (hij zal wel moeten). In ieder geval is hij wel enthousiast en weet hij dat zijn schoolwerk goed moet zijn om te mogen blijven rugbyen. En hij zal zich niet vervelen! (want dat is ook een groot probleem bij hem, vrije tijd, hij kan dat heel slecht zelf invullen).
Ik snap (en herken!) wel je teleurstelling over het gebrek aan inzet, maar ik geloof oprecht niet dat het ook maar iets helpt of veranderd als je die teleurstelling uit. Dat je er hooguit een negatief gevoel overbrengt op je kind (die het ook niet leuk vindt om te horen dat je teleurgesteld bent in haar) waar niemand iets mee opschiet. Laat het enige doel zijn dat ze ergens plezier in heeft!

Oh en elske

Ik zou zeker wel gaan praten op school over doortoetsen en aangepast werk, want het kan natuurlijk heel goed zijn dat ze zich gewoon verveelt en daar is best wat aan te doen! Al hoeft ook dat (zie verhaal over mijn oudste zoon) niet alles op te lossen...

bedankt voor jullie reacties. Ook aan de discussie heb ik veel. Herkenning: tenenkrommend maar ook 'de les op stelten zetten'.

Ze krijgt op school al compacting, verrijking en zit in een plusklasje. Misschien nog eens over hebben of dat niet meer kan worden, of vooral anders aangepakt kan worden.

Maar de problemen bij zwemles (hebben we haar 'verplicht', goddank voorbij), muziekles en sportles worden daar niet minder van. Ze zal nooit topsportster of muzikante worden en dat is prima, maar we krijgen zo vaak opmerkingen over haar. Ook op haar rapport van de muziekles. eigenlijk wel heel sneu voor haar maar ja. ze kan het prima mits ze gemotiveerd is, mits ze oplet, mits...

misschien dat we gewoon geduld moeten hebben en hopelijk als ze tien is dat ze ook het licht ziet? maar ik snap Sasvangent daarom ook wel. Als ze in de les zit te flierefluiten, waarom betaal ik dan 450 euro per jaar voor muziekles en moet ik haar elke week halen/brengen?

Concentreren

Ik heb een zoon met adhd, en nog een meisje wat moeite heeft met de concentratie.
Wat helpt is: doen wat je echt leuk vindt, wat je passie is. Als ze door dingen getriggerd worden, echt enthousiast, lukt die concentratie zoveel beter dat wanneer 'het moet'. Dus misschien kun je nadenken over hobby's die beter passen bij je dochter.
Verder kun je in het algemeen stellen, dat concentreren beter gaat, als er stimulans is. Het moet spannend, afwisselend, grappig, of anderszins prikkelend zijn. Herhaling en oefenen zijn saaie bezigheden, mijn kinderen worden er echt ongelukkig van. 'Ik heb het al een keer gedaan, waarom zou ik het nog een keer doen.' Voor school moeten ze al 90% van de tijd van die saaie dingen doen, thuis hoeft dat dan niet van mij.
De ene hobby is meer 'landbouw' (trainen, investeren en herhalen), dan de andere. Mijn kinderen hebben ook veel behoefte om een hobby te hebben waar je zelf grotendeels kunt bepalen wat je doet en waar veel afwisseling is. (Zoon zit bijvoorbeeld op fitness.) Je kunt ook overwegen om regelmatig te wisselen van hobby. Onze dochter is er steeds na twee jaar op uitgekeken. Prima toch, het is een hobby, je doet het voor ontspanning en plezier, dat is het doel. Ze moeten van mij wel het seizoen altijd afmaken.
Verder is het voor mijn kinderen heel erg belangrijk dat de begeleider/leerkracht positief blijft. Als dat niet lukt, wordt het een ramp. Er zijn gewoon mensen die verschrikkelijk moeilijk om kunnen gaan met het impulsieve, fladderige, dromerige type. Dat kunnen die mensen ook niet helpen, maar ze maken mijn kinderen wel ongelukkig. Als mensen je naam gaan noemen met een zeurtoon, als mensen dingen gaan zeggen als: 'ik heb je nu al duizend keer gezegd dat...', als mensen moeilijk gaan kijken als jij eraan komt. Dan kun je daar het beste zo min mogelijk mee te maken hebben. Die mensen zijn niet goed voor je.
En tot slot wil ik je nog meegeven, dat het voor sommige kinderen heel erg moeilijk is, om te handelen naar een verbale instructie. Mijn dochter kan zich daar gewoon niets bij voorstellen. Ze moet het even zien en dan lukt het wel. Ze ging bij zwemles altijd enthousiast voor in de rij staan en dan zei de badmeester iets als: We springen in het water, draaien om, zwemmen op onze rug naar de pion, gaan dan dwars over het bad en gaan er bij het trappetje uit.' Onze dochter hoorde alleen de eerste vier woorden... Het kind kan dat echt niet helpen.
Misschien vind je het boek 'Slim maar...' interessant. Dat gaat erover dat je heel veel verschillende vaardigheden hebt en dat een kind op het ene gebied heel erg slim kan zijn, maar dan op het andere niet. Onze zoon wist op een gegeven moment wel wat machtsverheffen was, maar vergat elke morgen zijn schooltas.

Hier ook zo'n type, inmiddels 18

Onze dochter van 18 is ook een dromer. Ze heeft het uitgevonden, wat is die afwezig. Wel geslaagd voor haar eindexamen vwo (ze is ook erg slim, dat compenseert het dromerige vwb de cijfers). Leraren waren oha erg over haar te spreken. Ze mag dan dromerig zijn, ze is ook heel erg lief!
Maar ook in praktisch opzicht herken ik de bovenstaande berichten. Tas vergeten, niet horen wat er gezegd wordt, bij sport oid achteraan komen. Sommige mensen zijn nou eenmaal zo. Een baantje achter de kassa zit er dan ook niet in voor haar. Als sport doet ze aan fitness. Op haar eigen moment en op haar eigen tempo. En dat is zoals ze in het leven staat!
Ze gaat studeren en ik hoop dat ze zich echt leert focussen daarin. Ze zal wel moeten. Ze wil het ook verbeteren en ze geeft aan dat ze het wel kan, voor wiskunde bijvoorbeeld. Ook kan ze inmiddels mooi piano spelen.
Toch zou ik haar nooit van een sport, als ze dat zelf erg leuk vond, hebben afgehaald omdat ze niet gefocussed genoeg was. Tegen de tijd dat de rest er last van heeft en ze commentaar krijgt wordt het vanzelf minder leuk. Dan kan ze of proberen om zich te verbeteren of (zelf) ervoor kiezen om te stoppen.
Soms denk ik wel eens 'zou ze ADD hebben en zou een pilletje helpen'? Maar gelijk daarna ben ik blij dat we haar nooit op dat vlak hebben laten testen en dat we nooit voor de keuze hebben gestaan om medicijnen te gaan gebruiken. Iedereen heeft zo zijn sterke en zijn zwakke kanten. Maar de grootste critici vermijden, zoals Karmijn aangeeft, dat heb ik ook gedaan hoor. Het leven is al moeilijk genoeg zonder dat Jan en alleman nog eens ongebreideld kritisch gaat lopen doen!

Verschillende sporten

ik herken wel wat in Karmijn's post. Ik heb er nu gisteren ballet uitgehaald maar ballet is natuurlijk een redelijk 'mentale sport'. Ze zit ook op acrogym en (voor zover ik weet) is het daar met haar concentratie heel wat beter gesteld, maar hier heeft ze veel minder kans om te staan dromen omdat je een reeks oefeningen moet afwerken, je met 2 of 3 bezig bent en je gewoon niet wil vallen. Bij muziekschool haalt ze geheid zeer hoge punten maar dat komt dan vooral omdat ze alles meteen oppikt en elk liedje onmiddellijk vanbuiten kent, instrument is individueel. Dus ik herken wel dat de ene hobby meer aandacht afdwingt dan de andere.

Wat mijn dochter nodig heeft (en krijgt) is haar sport op hoog niveau te kunnen beoefenen. Ze zit in de selectie voor 2 sporten en daar zie je dat de aanpak van de trainers anders is: hoog niveau - hoge eisen - gemotiveerde kinderen rond je heen die ook graag veel kunnen en willen. Dan zie je ze zienderogen bijleren. Maar op 'half niveau' blijven hangen is blijkbaar een motivatie- en aandachts dooddoener voor mijn kind. Dus, Elske, zie je daar geen mogelijkheid... 1 ding maar dan wel meteen 'goed'? Natuurlijk moet het wel haar ding zijn.

Maar sas!

Dus je dochter zit op 2 sporten in de selectie, waar ze op hoog niveau traint (en waar ze zich blijkbaar wel voor inzet, lees ik uit je laatste bericht). Verder op muziekles (individueel instrument, dus ook elke dag oefenen neem ik aan) en ook nog eens op ballet? En op ballet is ze dromerig en daar mopper je op haar dat ze zich niet genoeg inzet? Tjee... verwacht je niet een beetje heel erg veel te veel van je (nog heel jonge) kind?

Bij ons

Onze dochter doet nu bewust niets, behalve scouting dan, ze heeft een jaar blokfluitles gehad en mocht toen een instrument kiezen maar met de waarschuwing van mij vooraf, een instrument betekent iedere dag oefenen. Daar had ze toen niet veel zin in en ik ga niet dwingen. Dan niet. Zij is geen sporter en sporten moet voor haar leuk zijn. Ze heeft een tijd jazzballet gedaan maar bleef qua niveau bij de kleinere kinderen hangen terwijl ze mentaal veel verder was. Dat werkte gewoon niet meer. We hebben daarna eigenlijk geen sport kunnen vinden wat haar aanspreekt. Het moet afwisselend zijn, liefst iedere week iets anders, prikkelend en uitdagend. Groepslessen gaan vaak mis omdat ze dingen veel sneller verwerkt dan andere en dan wacht ze weer de halve tijd. Scouting werkt bij ons redelijk, een afwisselend programma, structuur veel oudere kinderen en een leiding die haar fratsen accepteert. Ik denk wel eens aan schaakles maar zo lang ze er niet om vraagt laat ik het maar even. Ik ga zelf regelmatig met haar zwemmen om te zorgen voor beweging, daar geniet ze wel van.
Trouwens Elske, zwemles was bij ons ook zo’n drama, ze zat al op priveles met hele kleine groepjes maar was nog continu afgeleid, bemoeide zich met andere kinderen en met de leerkracht. Die meester zei toen al, dat kind ga je nog wat mee krijgen, die is slimmer dan goed voor haar is. De goede man had gelijk

Irene - misschien wel

Tja, misschien verwacht ik teveel... of eigenlijk ook niet. Ze kan niet al haar hobbies blijven combineren (acro gaat van 1 keer per week naar 4 bv.). Ik heb haar gevraagd met wat ze gaat stoppen, maar ze wil alles blijven doen. Dat blijft niet langer mogelijk (dingen op hetzelfde uur etc), ze moet door de vele uren nu al haar ballet deels dubbelen. Van mij mag ze gerust stoppen maar ze wil niet (ballet is wel haar eerste liefde). En als ik dan het balletrapport krijg waaruit blijkt dat ze er niet helemaal voor gaat... ja, dan ben ik teleurgesteld want er kruipt allemaal veel tijd in. Nuja, met 1 selectieding zal ze moeten stoppen of minstens minderen of een jaartje tussenuit. Ons probleem is dat zij vooral veel verwachtingen heeft, in die mate dat het niet realistisch blijft. Ze mag van mij dus volgend jaar niet meer gaan schaken en geen tornooien meer.
Maar hoe dan ook, het blijft een lieve meid die wel van afwisseling houdt.

Lisbeth

Zijn er geen tekenlessen of toneelkring in de buurt? Of leesclub (onze bib wel, echt iets voor jouw meisje toch). of yoga om te ontspannen?

Best doen

'Ze moet wel haar best doen' en vervolgens geef je jouw intrepetatie van je best doen. Hoe weet je dat ze niet haar best doet? Omdat ze niet focust? Dus mensen die niet goed kunnen focussen doen hun best niet? Volgens mij moet je iets breder kijken.
Loes

Nou nee

natuurlijk kan je niet veralgemenen en zeggen dat als je niet focust, je niet je best doet. Sommige kinderen zijn overal en altijd 'fladderig'. Maar ik spreek enkel over mijn dochter en ik weet dat ze het kan, focussen en aandachtig zijn, ik zie het op andere plaatsen/sporten maar minder bij ballet. Echt, ze staat gewoon veel te dromen maar desalniettemin blijft ze het wel goed doen. Ze heeft dat niet focussen en traag zijn met bepaalde dingen: eten - aankleden - schooltas maken, op school is ze ofwel eerst klaar ofwel laatst. Maar vaak zooo traag (meester op school wordt er vaak boos over). Heel vervelend bovendien. In andere zaken is ze dan zo gefocust dat ik mij soms afvraag of het wel hetzelfde kind is. Ze kan het dus maar is er nogal selectief in. Ach, ik heb haar toen gezegd dat ik teleurgesteld was, ik blijf daar niet over doorgaan hoor, ze heeft gekozen om toch verder te gaan en ze mag. Ik wilde enkel aangeven aan Elske dat ik het herkende en dat ik ook niet goed weet wat je eraan kan doen.

Correctie

Ze kan het dus maar is er nogal selectief in: hiermee bedoel ik niet dat ze het express doet maar ze beseft het zelf niet.

Jeeee

Meester is boos, mama teleurgesteld, terwijl ze het wel gewoon goed doet en naar haar eigen idee haar best doet. Prachtige bodem voor faalangst!

Gr. Poezie.

Maar nee

een mama mag best eens teleurgesteld zijn, daar loopt een kind niet meteen faalangst van op. Ze krijgt genoeg feedback van mij dat ze een lieve, leuke, mooie en grappige meid is en wat sport en muziek betreft, dat ze veel voorruit gaat en bijleert. Ik weet niet hoor maar ik sta niet voor alles van mijn kind te juichen. Als iets goed is, dan zeg ik het, als iets niet goed is in mijn ogen zeg ik haar dat ook. Mijn dochter heeft nogal eens het idee dat ze het allemaal wel weet en kan ... prima, genoeg zelfvertrouwen maar ze moet ook realistisch leren zijn in wat ze wel en niet kan en waar ruimte voor verandering of verbetering is indien gewenst. Ik vind daar niks mis mee. Je hebt ouders die voor alles prima en bravo roepen, sommige kinderen hebben dat misschien nodig. Ik schat in dat mijn dochter niet in deze groep kinderen valt.

Oh, als haar meester weeral eens boos is, spreken wij daar thuis wel over hoor. Ik zeg haar dan dat als meester wil dat ze haar aandacht erbij houdt, hij de les voor haar maar interessant moet maken. Doet hij dat niet (en dat doet hij niet) maar haalt ze wel prima punten, nou ook goed. Dan zeurt meester maar en zeggen we nu dat we blij zijn dat het schooljaar bijna om is.