Continurooster: liever niet!

1000 euro

Ik vermoed dat als je een uurtje per dag midden op de dag wil afnemen bij de BSO je de hele middag moet betalen en dat maal een paar kinderen en je komt op 1000 euro per maand

Kleuters op een bedje tussen de middag: kom op zeg, niet overdrijven hoor!

Enquetes

Ik vind het altijd ergens wel bijzonder dat het wel of niet doorvoeren van een continurooster zo sterk afhankelijk is van de stem van de 'zittende' ouders. (Al snap ik wel dat ze gehoord moeten worden).

Mensen houden niet van verandering. Als je kind op een school zit waar géén continurooster is heb je je leven daar op aangepast en is verandering van dat schema al snel ongunstig. Of op zijn minst betekent het dat je zelf ook iets moet veranderen, en aangezien mensen dat van nature niet willen gaan de hakken in het zand. De kans dat ouders in een enquete massaal 'ja' reopen is daarmee nihil geworden.

Misschien moeten scholen bij de invoering van een continurooster (ook) juist de potentiele 'klanten' bevragen. Ouders van kinderen die nu op het kdv zitten of ouders van kinderen die wel al ingeschreven staan maar niet op school zitten (en ook geen oudere broers en zussen hebben die al op school zitten).

Misschien dat de weerstand dan ineens een stuk kleiner blijkt te zijn.

voor- en nadelen

Misschien heb ik al eerder dit artikel doorgeven (zijn nogal veel reacties om weer helemaal door te spitten). De voor- en nadelen van een continurooster op een rijtje http://educatie-en-school.infonu.nl/diversen/133203-de-voor-en-nadelen-van-een-continurooster.html

blij met continurooster

Door opheffing van een dependance en daarna een eigen verhuizing hebben wij met zowel zonder continurooster ervaring (dus af en toe overblijf ivm werk) en continurooster te maken gehad en ik ben maar wat blij (maar onze kinderen ook) dat deze school ook weer een continurooster heeft. Geeft veel meer rust en er is meer tijd na school voor leuke dingen (al dan niet op de BSO)

Ik ken een school waar ze net gestemd hebben

en ook alle ouders gevraagd hebben die hun kind net ingeschreven hebben. De zittende ouders waren 75 % voor en van de ouders van aankomende leerlingen 100 %.

de feiten op een rijtje

- Per saldo gaat het om een verschuiving van ongeveer 3 kwartier goedkope tussenschoolse opvang (2,50 euro) naar dure naschoolse opvang, de kostenstijging voor ouders bedraagt rond 18%. Ouders krijgen dus hetzelfde voor meer geld. Vanuit de optiek van bedrijfsvoering komt er dus niet meer efficiency naar voren.
- Ook al vindt via het toeslagensyteem geheel of gedeeltelijke vergoeding plaats, per saldo betaal je als belastingbetaler dit toch vooral zelf.
- Bij geen gebruik van naschoolse opvang, moeten ouders kun kroost ook 3 of 4 kwartier eerder ophalen, dit betekent qua werktijden ook een belangrijke roosteraanpassing van de ouders. Dit is geen vooruitgang voor de (alleenstaande) ouders.
- Schooltijden zijn primair erop gericht om het belang van de leerlingen te dienen, ik mis dit hele belangrijke element in deze discussie.
- Het pedagogisch belang komt niet echt aan de orde in deze discussie. Rust en speeltijd moeten zwaar inleveren in het continurooster, terwijl juist rust en spelen zorgen voor meer verbindingen tussen de rechter- en linkerhersenhelft, zo blijkt uit wetenschappelijk onderzoek. Het pedagogisch belang moet dus juist inboeten. Pedagogisch beschouwd ook niet een efficiënte insteek om te kiezen voor dit type schoolrooster.
- Op internet gebruiken scholen wel het “pedagogische belang” door te stellen dat de kinderen zich na een drukke middagpauze niet meer ‘op hoeven te krikken’ voor het middaggedeelte. Kinderen hoeven ook, is hun argument, opgestarte activiteiten niet te onderbreken door een lange middagpauze. Ik vind het opvallend dat dit argument 50 jaar geleden ook al gold en vreemd genoeg nu opeens uit de kast komt.
- De middagpauze gaat in dit rooster van vaak 5 kwartier naar 2 kwartier. Omdat kleine kinderen ook vaak met een lager tempo eten, valt speeltijd en daarmee ontspanning buiten boord. Kinderen die met (half)volle broodtrommels naar huis keren komt dan meer voor, ze eten een halve boterham en gaan vervolgens lekker spelen. En op een halflege maag leren door kinderen gaat toch een stuk moeilijker, is de logische verwachting. De school beschouwt het goed eten van hun kinderen niet hun verantwoordelijkheid, vreemd genoeg.

Waar ik voor wil pleiten is om de volgende randvoorwaarden te hanteren:
- Beschouw een ander schoolrooster niet zuiver als een onderwerp voor bedrijfsvoering.
- Neem vooral het belang van het kind als vertrekpunt voor verandering.
- Kies voor een goede afweging van de belangen van pedagogiek, school, ouders en vooral het kind.
- Kies voor de middagpauze minimaal 3 kwartier, zodat kinderen rustig kunnen spelen en eten en fris weer aan de middag kunnen beginnen.
- Bouw voldoende pauzes in om de (hersen)ontwikkeling van kinderen te bevorderen. Voor leren zit een kind immers toch op school?

Lodewikus

Ik ben het eigenlijk helemaal met je eens! Er is alleen 1 punt, waardoor het anno nu anders is dan anno vroeger. Vroeger gingen de kinderen in de lange lunchpauze naar huis. Even uit de schoolomgeving en op hun gemak thuis eten en nog wat spelen. En dan weer opgeladen naar school voor de laatste uurtjes. Anno nu kunnen de meeste kinderen niet naar huis, want ouders werken. Daarom is in de loop der jaren het overblijven ingevoerd (gebaseerd op de oorspronkelijke lange pauze waarin je naar huis kon enz). Daar zit de angel. Kinderen komen nu niet even los van het schoolgebeuren, maar blijven er midden in. Moeten iets eten (wat heel anders is dan thuis aan een gedekte tafel en dan beslissen wat je op je brood neemt, in alle rust, zonder 20 stoorzenders om je heen enz.). Ook even rustig lezen, puzzelen, beetje niksen of wat dan ook gaat niet op school tijdens de overblijf. Het basis doel van een lange lunchpauze is er niet meer. Wat niet wegneemt dat hapsnap je brood moeten opeten binnen een korte pauze (continurooster) en je nog steeds tussen alle andere druktemakers zit mij ook niet positief lijkt (voor veel kinderen). Het is inherent aan de huidige maatschappij. Dat is niet anders en daar zal een modus voor gevonden moeten worden. Maar ideaal? Linksom of rechtsom? Nee, dat is het niet. Tijden veranderen, zowel in positieve als in negatieve zin. En wij allemaal, dus ook de kinderen, zullen daar mee moeten leren leven.

Pfff

Wij hadden tussen 12 en 13:30 pauze. In mijn geval betekende dat dat ik om 12:25 thuis was en 13:05 weer weg moest. Tafel moest in de tussentijd gedekt worden en we moesten snel dooreten zodat we op tijd weer weg konden. Met een beetje pech kwam je drijfnat thuis en ging je drijfnat weer naar school met nog meer pech moesten we lopend naar huis en lopend terug en liep je onderweg naar school met je 2e boterham in je hand. Ik had veel liever een half uurtje eten op school zodat ik niet om 15:30 naar huis kon maar om 14:45 of 15:00.

Leuk

Dat deze discussie elke keer opnieuw oplaait.

Ik heb de rel meegemaakt toen ze het op onze basisschool wilden invoeren. Het is ingevoerd.

Nu is mijn jongste al 3 jaar weg. Hoor ik van ouders met jonge kinderen: "Ja, ik heb gekozen voor deze school, want dat continurooster is zo ideaal. Ik snap niet dat niet alle scholen dat hebben"

Ach, toen de eerste trein kwam, waren de boeren bang dat de koeien zure melk gingen geven Verandering is eng.

Tihama,

Voor wie is het ideaal; voor het kind of voor de moeder.

Toen mijn kinderen op de bs zaten, vonden ze het fijn thuis te eten en ze namen vaak iemand mee.
Nu ze op het vo zitten, vind ik het reuze fijn want ik hoef niet meer de tijd in de gaten te houden en kan langer winkelen of sporten, ideaal.

hier net ingevoerd

Ze zijn nu een half uur eerder uit. Het voordeel is dat het flink wat geld bespaart omdat we geen overblijf meer hoeven te betalen. De kinderen maakt het niks uit, maar zelf zie ik er verder geen voordelen aan. De middag wordt wel erg kort, en een ander kind 2 uur te spelen hebben in plaats van 1,5 vind ik ook te lang.

Voordeel voor dochter

Mijn dochter was in eerste instantie tegen. Belangrijkste argument: dan mis ik de lekkere tosti's die opa altijd maakt als hij komt oppassen.
En na een jaar was ze blij: haar dag voelde veel langer, omdat ze eerder uit was. Ze kon veel meer afspreken. En opa maakte de tosti's gewoon als ze uit school kwam.
Elk nadeel heeft zijn voordeel.

Voordeel voor mijn man en mij was dat we inderdaad langer konden doorwerken op de dagen dat we na school thuis wilden zijn. Onze dochter had 2 dagen overblijf, 1 dag opa en 1 dag papa en 1 dag mama tussen de middag.
Onze halve werkdag werd ooit bepaald door uiterlijk 12 uur thuis en dat werd toen uiterlijk 14.15. Dat was inderdaad prettig.

Dus uiteindelijk waren we allemaal blij.

En nu op het VO is dit gewoon normaal.

tegengeluid

De school van mijn kinderen ging van een regulier rooster over op een continurooster. Ik zag de voordelen niet zo want ik werk.. Mijn man werkt fulltime. Kinderen bleven toch altijd al over. Maar goed het was niet anders. Mijn kinderen vonden het continurooster niet fijn. Ze misten de vrije woensdagmiddag. Maar vervelendste vonden ze het haastige eten tussendoor. Het was snel eten. Dan nog even buiten spelen en weer door. Mijn oudste zoon at na de invoering van het continurooster nooit meer zijn brood op. Een paar happen en klaar. En ik hoorde dat van meer ouders. Ook van ouders op andere scholen. En alle middagen waren opeens zo gehaast. Voorheen was er een.middag waarop het tempo laag lag. Rustig eten.spelen en aan het eind van de middag trainen. Nu was ook die middag een stuk korter geworden.

Toen mijn oudste na de middelbare ging zijn wij van school geswitched. Een school met weer een regulier rooster (niet een reden om te switchen). Wel met verplicht overblijven (1 uur). Mijn kinderen zijn er zo blij mee. Ik heb er nu nog drie op de basisschool en alledrie geven de voorkeur aan dit boven het continurooster.

Helaas moet van de gemeente ook deze school over op een continurooster. Reacte van mijn oudste zoon was "gelukkig zit ik dan op de middelbare".

Laat je niets wijsmaken Vlinder

"Helaas moet van de gemeente ook deze school over op een continurooster."

De gemeente gaat niet over het rooster op een basisschool.
Scholen zijn wel heel goed om te wijzen naar de gemeente. Dat is makkelijk.

Hmmm

Volgens mij is er veel ook afhankelijk van de wijze waarop het continurooster is ingevoerd. Hoeveel tijd om te eten en spelen, hoe laat uit, aandacht en toezicht. Dat scheelt per school en maakt volgens mij veel uit.

Hier had oudste het grootste gedeelte van zijn bo carrière geen continurooster. Jongste weet niet beter. Wat wij enorm vinden schelen is de duidelijkheid; iedereen is op dezelfde tijd op school en dezelfde tijd weer weg. Oudste moest bijna altijd overblijven en zeurde vaak dat hij net als janpietklaas tussen de middag naar huis wilde. Man en ik zijn ondernemer en hebben een periode tijd gemaakt zodat hij thuis kon lunchen. Best gedoe want er blijft weinig over van je dag en tijdens afspraken zit je toch op hete kolen. Maar goed, één van ons thuis met lunch en kind propt boterham naar binnen, neemt tweede in hand en roept dat hij weer weg is. Op onze vraag waarheen kwam altijd zelfde antwoord; spelen op het schoolplein. Zaten we daar met veel pijn en moeite. Wij hebben dus niet geprotesteerd bij invoering van continurooster haha

dees

Je weet dat je met anderhalf modaal in een gezin nog zorgtoeslag krijgt?

Ja en? blijft wat ik vertelde van toepassing en dan bedoel ik niet dat je beiden full time aan de slag moet maar een full time en de ander 3 dagen lijkt me dan minstens reëel om te laten zien dat je wat dat aangaat je best doet.

dit pleit tegen

http://www.nu.nl/eten-en-drinken/4123871/kortere-lunchpauze-scholen-zorgt-ongezond-eetpatroon.html

Een kortere lunchpauze op scholen zorgt ervoor dat kinderen slechter eten. Gemiddeld drinken jongeren die zich moeten haasten minder melk en ze eten minder groente en fruit.

Amare

Dat artikel gaat niet over de Nederlandse situatie. Het onderzoek is gedaan in de VS waar de kinderen sowieso niet in de middagpauze naar huis gaan.
Komt gelijk de vraag in mij op: in welke landen, behalve Nederland, gaan er nog kinderen in de middag pauze naar huis?

Ceasar,

Relaas van expatmam.com:

'In zwitserland werken maar weinig vrouwen buitenshuis. Zwitserse kinderen komen allemaal tussen de middag thuis eten; overblijven is er nauwelijks bij, dus werken is lastig. Wel kunnen kindren redelijk zelfstandig opereren en zie je veel kinderen alleen naar school lopen of fietsen. Dat lijkt wel een beetje op Nederland.'

De kinderen van onze Zwitserse vrienden eten tussen de middag ook thuis. Vaak eten die een warme maaltijd.

Amare

en melk is een zwaar overrated voedingsmiddel, aangewakkerd door
Joris Driepinter om onze overschotten aan melk weg te willen werken.

Je hoeft niet thuis te zijn om een warme maaltijd tussen de middag te kunnen eten. Mijn dochter heeft dit jsren op de bso gedaan. Alleen zijn onze schoolgebouwen en organisaties daar (nog) niet op ingericht.

Tso is vaak vooral een vorm van ophokken.

het gaat niet om warm eten

'Je hoeft niet thuis te zijn om een warme maaltijd tussen de middag te kunnen eten'

Het gaat om kinderen die, door het continurooster, te weinig tijd krijgen om rustig hun lunch op te eten 'want er moet ook nog buiten gespeeld worden'. Zoals mijn kinderen, die vaak hun brood niet ophadden omdat er niet genoeg tijd was.

Toevallig las ik afgelopen week dit artikel uit 2011

Zelf ben ik enorme voorstander van het continurooster, maar niet zoals het nu loopt. Het is namelijk te kort. Er zijn veel te weinig ontspanningsmomenten ingebouwd, daar is namelijk geen tijd voor. Een middagpauze van een half uurtje, waarin dan 15 minuten voor het eten zijn opgenomen, zodat er nog een kwartiertje gespeeld kan worden. Mijn zoon mist de lange middagpauze heel erg (bij ons is het continurooster nu 1 jaar ingevoerd), maar hij is er wel blij mee dat er veel minder ruzietjes ontstaan. Overblijfbegeleiding is namelijk ook een vak, en er waren maar bar weinig overblijfouders op onze school die dit in hun vingers hadden.

Kortom, mixed feelings hier. En toen kreeg ik volledig toevallig dit artikel onder ogen. Geschreven in 2011. Gaat ook deels over de middelbare. Het betreffende gezin is in 2012 weer terugverhuisd naar Zweden.

Hier alleen de link: http://eigenkracht.blogspot.nl/2011/08/geen-kleffe-boterham-voor-pubers-op.html?m=1

In mijn volgende bericht zet ik alleen de tekst v/h artikel.

Geschreven door Wendy Schouten

Geen kleffe boterham voor pubers op school
afbeelding: Carl Larsson

Oorspronkelijke tekst van 'Geen kleffe boterham voor pubers op school op school' (NRC 27-08-2011)

Na twee schooljaren in Zweden, beginnen onze kinderen het nieuwe schooljaar weer in Nederland. Dus sta ik 's ochtends weer als vanouds machinaal boterhammen te smeren voor drie man en een vrouw. Dat vind ik helemaal niet erg om te doen. Maar wat ik wel erg vind is het feit dat de helft daarvan niet wordt opgegeten.

Wat ik ook doe, een door elkaar gerammelde fruitsalade, warm geworden stukjes paprika en zweterige boterhammen met kaas zijn gewoon meestal niet meer de moeite van het opeten waard. Het brooddoosje van mijn zoon heeft in zijn klas na twee dagen al de bijnaam 'de prullenbak'. Bovendien is er volgens mijn kinderen vaak maar vijf minuten tijd om te eten omdat de pauze anders zo kort is. En spelen is nu eenmaal leuker dan eten.
Het gevolg is dat je om drie uur zit opgescheept met vier jengelende kinderen die je, doodmoe en shaky van de honger, smeken om vocht en een shot zoetigheid en een leerkracht die niet echt te spreken is over hun gedrag. Maar wat voor een kans op goed gedrag geef je kinderen met vijf happen brood op en drie kwartier pauze tussen half negen en kwart voor drie?

Het is een groot contrast met de situatie in Zweden. Daar waren onze kinderen meer buiten dan binnen. Ze begonnen de dag met een skitocht of een boswandeling en kregen aan het eind van de ochtend een vers bereide biologische warme maaltijd voorgeschoteld. In de klas werd samen gegeten: Stevige stoofschotels, lokale aardappelgerechten, groene salades, warme appeltaart met slagroom en soms pannenkoeken met ijs. Wanneer ik ze rond tweeën ophaalde kreeg ik ze uitgerust, blozend en voldaan mee naar huis waar ze de rest van de middag zonder zeuren een iglo bouwden.

Mens sana in corpore sano: een gezonde geest in een gezond lichaam. Het Zweedse onderwijs houdt dit principe hoog door te streven naar een goede balans tussen de fysieke en de intellectuele ontwikkeling van kinderen. Men is zich er van bewust dat fysiek welzijn een voorwaarde is voor de vorming van het intellect. In Nederland ontbreekt dat besef. School is er voor de intellectuele vorming, het fysieke welzijn van kinderen is een taak voor ouders. De geest krijgt aandacht van half negen tot drie, het lichaam daarna. Maar zo werkt het natuurlijk niet. Zeker niet bij kinderen in de groei. Een lichaam dat dag na dag uren achter elkaar genegeerd wordt, komt in opstand. Dat uit zich in hyperactiviteit en een ongezonde voorkeur voor energierijk voedsel.

Dat honden en kinderen veel uitgelaten moeten worden, weet iedereen. Vreemd genoeg gaan de ontwikkelingen in Nederland juist precies de andere kant op. De tijd die op school gereserveerd wordt voor basisbehoeften als eten en bewegen lijkt met de jaren af te nemen terwijl er van alle kanten meer cognitieve vorming in het lespakket gepropt wordt. De toegevoegde waarde daarvan is vaak twijfelachtig: Een cursus Engels voor peuters, dyslexie-testen voor kleuters en klasjes voor hoogbegaafden. Nederlandse kinderen worden steeds grotere hoofden waarbij hun lichaam door henzelf en hun omgeving steeds meer als een obstakel wordt ervaren. Een risicovolle ontwikkeling, want in het verstedelijkte Nederland, met beperkte bewegingsvrijheid, gebrek aan natuur, vervuilde lucht en geluidsoverlast hebben kinderen juist meer fysieke ondersteuning nodig en niet minder. De bolleboosjes in het hoogbegaafdenklasje zijn meer gebaat bij een gezellige gezamelijke maaltijd, een potje voetbal of een middag samen kikkers vangen dan bij een verhandeling over aerodynamica of een debat over de Europese Unie.

Met het verdwijnen van de natuur om ons heen lijken we ook geleidelijk onze natuurlijke behoeften uit het oog te verliezen. Maar het feit dat er geen bomen meer op het schoolplein groeien, betekent niet dat kinderen ook de behoefte hebben verloren er in te klimmen. Bewegen is de natuur van kinderen en ze leren beter rekenen door hun eigen sprongen te tellen dan door een abstracte optelsom uit een boekje.

Vergeleken met de Zweedse situatie wordt de basisbehoefte aan energie en beweging van Nederlandse schoolkinderen ernstig verwaarloosd. Dat is nadelig voor hun fysieke ontwikkeling (Is het toeval dat de Zweedse kinderen uit de klas van mijn oudste allemaal minstens een kop groter waren hijzelf en zijn Nederlandse klasgenootjes?) en het ontwikkelen van gezonde leefgewoonten. Juist nu de Nederlandse overheid zich steeds meer zorgen maakt over de toename van ongezonde leefgewoonten en de epidemische vormen die obesitas onder de jeugd aanneemt, is het een goed moment om eens te kijken hoe men hier buiten de landsgrenzen mee om gaat.

Het aanleren van gezonde leefgewoonten vindt voor een groot deel plaats in de schoolgaande leeftijd. Daarbij gaan kinderen tegenwoordig meestal niet meer naar huis om tussen de middag te eten maar blijven het merendeel van de dag op school. Dit, gecombineerd met het feit dat de energiebehoefte van kinderen en jongeren, zowel het gebruik als het verbruik, het grootst is gedurende de schooldag, leidt tot de simpele conclusie dat school en opvang de aangewezen plekken zijn waar men zich zou moeten ontfermen over de fysieke basisbehoeften van kinderen. Het heeft geen enkele zin om kinderen en hun ouders met campagnes tot gezonde leefgewoonten te bewegen als schoolgaande kinderen gedurende de dag niet de kans krijgen een normaal voedingspatroon te ontwikkelen en zich door middel van beweging bewust te worden van hun lichaam en bijbehorende behoeften.

Na twee dagen melden zoon en dochter dat ze geen gegrilde worstjes, stukjes kibbeling of los fruit meer in hun brooddoosjes wensen. Ze krijgen het allemaal niet op in de tijd die hen geboden wordt. Liever willen ze, net als alle andere kinderen, gewoon twee boterhammen, een appel en een pakje Wicky of dubbeldrank. Dan kunnen ze tenminste lekker snel naar buiten. Twee boterhammen en een appel op een dag van half negen tot drie? Voor een meisje van 8 en een jongen van 12? Maar ik snap het wel. Een mens heeft ook wel wat leukers te doen dan zes kleffe boterhammen wegkauwen. Wie heeft er ooit een verkwikkende berg boterhammen gegeten? Het is een eetcultuur om je voor te schamen. Niets meer of minder dan een pragmatisch Calvinistisch antwoord op het verdwijnen van de huisvrouw uit de keuken. Het stilt de honger maar is vreselijk onbevredigend.

Mijn Oma Truus zaliger hanteerde nog de oud-Hollandse volkswijsheid 'Ontbijt als een keizer, lunch als een koning en dineer als een zwerver'. Wanneer ik dan om twaalf uur 's middags vol bietjes, warme aardappelen en speklapjes zat, kon ik er de rest van de dag tenminste weer tegenaan. 's Avonds was er niet meer nodig dan een lichte broodmaaltijd. Voor schoolgaande kinderen is de situatie tegenwoordig omgedraaid. Gedurende de dag genieten zij een lichte broodmaaltijd en vlak voor het slapen gaan werken zij nog even snel een bord spaghetti Bolognese naar binnen zodat hun lichaam gedurende de nacht niet met rust, groei en herstel bezig is maar volle toeren draait om de spaghetti over het lichaam her te verdelen.

Vooral puberjongens van 14, 15, 16 jaar zijn de klos in dit systeem. In hun ondervoedheid en onophoudelijke zucht naar calorieën en bevredigender voedsel dan een pak droge boterhammen, leggen die arme jongens rond het middaguur bij Albert Heijn de band vol met familiepakken Snickers, negerzoenen, roze koeken en blikjes cola. De snelste en makkelijkste weg om hun chronisch verlaagde bloedsuikerspiegel omhoog te stuwen zodat zij zich weer een moment verzadigd voelen. Maar niet lang daarna wacht deze jongens een dip van jewelste wegens de overmatige insulineproductie die de berg geconsumeerde suiker tot gevolg heeft. Dan hangen ze moe en verveeld in hun schoolbanken. Lastig, maar ja, zo zijn pubers hè!

Wat deze jongens werkelijk nodig hebben, zijn gebraden kippepoten, lasagneschotels, gebakken aardappels in de schil, pasta genovese, gegrilde groenten en wat dies meer zij. Onderschat de energiebehoefte van pubers niet! Als ouder of verzorger heb je er zo een dagtaak aan. Maar als niemand het die jongens voorschotelt of het hen leert maken, zullen ze de waarde daarvan nooit leren kennen en hun armzalige kostje zelf bij elkaar grazen en snaaien bij de grootste kruidenier van Nederland.

Dus daarom: Jamie Olivers uit de lage landen, sta op en verenigt u! Red deze jongens en meisjes die hun behoeftige lichamen vullen met holle calorieen. Behoed ons voor een bevolking met de slapte van een week krentebrood. Je bent wat je eet. Ons hele land is niet meer dan een kleffe boterham met jam. Hoe dachten we op die manier de crisis te boven te komen? De toverformule van het economisch succes van Zweden zit hem echt niet alleen in een hogere arbeidsparticipatie van vrouwen maar hangt voor een groot deel samen met de aandacht en zorg die er in Zweden is voor basisbehoeften als voeding en beweging. Mogelijk een gevolg van het feit dat vrouwen, die van nature meer op primaire zorgbehoeften gericht zijn, in Zweden vaker functies bekleden waarin zij invloed uitoefenen op het zorgbeleid.

Het lastige is dat onze bewegingsloze ondervoede kinderen zich moeten handhaven in een maatschappij waarbij ze van alle kanten de hele dag snoepzakjes, limonade en koek krijgen aangeboden. Els Overkamp schreef op 14 juni j.l. een raak betoog in de Volkskrant waarin zij zich uitsprak tegen de constante ongevraagde bijvoering van haar kinderen door middenstand en sportverenigingen. Snoep, limonade en koek hoort niet in een mens. Het is zand in de motor. Het onttrekt vitaminen en mineralen aan je lichaam. Misschien niet zo heel erg als je daar genoeg van binnenkrijgt. Maar als daar alleen maar boterhammen met jam en hagelslag tegenover staan en je lichaam net een groeispurt doormaakt, pleeg je roofbouw op je lichaam. Een overheid die de gezondheid van haar bevolking serieus neemt moet gezond eten faciliteren en slecht eten afschaffen. Simpel. Met roken is het ook gelukt.

Natuurlijk heeft Zweden, vanwege een hogere arbeidsparticipatie van vrouwen en een hoger belastingtarief meer middelen om elke school uit te rusten met een keuken en een kok. En natuurlijk heeft Zweden meer natuur en bomen waar kinderen zich in kunnen vermaken. Dat leidt geen twijfel. Maar dat betekent niet dat we de jeugd dan maar moeten afschepen met een paar armetierige boterhammen en drie kwartier tegen elkaar aanbotsen op een stenen schoolplein. Dat is niet minder dan een gebrek aan beschaving.

Na school gaat mijn oudste direct de stad in, viool spelen. Dat doet hij niet onverdienstelijk. Gisteren kreeg hij in een uur zo maar 67 Euro toegeworpen. Daar kan een normaal mens nauwelijks tegenaan werken. Van het geld gaat hij ook nog even een agenda halen. Hoogstwaarschijnlijk sluit hij zich daarna aan in de rij hongerige pubers bij de AH voor een snickers en een bounty. Begrijpelijk. Maar triest is het wel.

Ik constateer een tendens

naar alleen geestelijke ontwikkeling. Kinderen moeten vooral stilzitten bij ons op school, mogen niet in de gang rennen, schuinhangen, wiebelen. Druist totaal tegen de natuurlijke drang van kinderlichamen in, die moeten rennen, vliegen, over elkaar heen buitelen, klimmen, en een beetje gevaarlijk doen.

Onze school ligt potverdommme IN het bos... Daar was ik in het begin ook zo blij mee. Maar boswandelingen en pauzes in het bos? Ho maar. Ik zit in de MR maar krijg niet/nauwelijks mensen mee in mijn zorgen hieromtrent. Blijkbaar is het dus gewenst om van kinderen zo snel mogelijk zich langzaam voortbewegende minivolwassenen te maken. Ik snap er helemaal niets van. Ik ben wel een wat oudere ouder (mijn jongste is 11 en ik ben alweer bijna 53), zou dat ermee te maken hebben?

Mirreke

"niet in de gang rennen, schuinhangen, wiebelen". Daarbij is weinig nieuws aan. Dat was in mijn tijd ook.