De kwetsbare leerlingen
De scholen blijven langer dicht. Bij Op1 vertelde Mirjam Leinders, schoolbestuurder van 16 scholen in Amsterdam wat dat betekent. Met een bijzonder frame: de zorg voor de kwetsbare leerlingen.
Het frame is: school haalt kinderen uit een onveilige situatie (thuis) en school is een veilige haven.
Een paar kanttekeningen hierbij.
Afstandsonderwijs met video-beelden geeft een inkijkje in de situatie van kinderen thuis. Daarmee ga je de grens van de privacy over. Beseffen scholen dat wel? Moet je daar geen toestemming voor vragen aan ouders? (Ook een vraag uit eigenbelang) Ht kan zijn dat het doel de middelen heiligt. Maar dan wordt wel de volgende vraag: ga je die informatie over de privé-situatie delen? Met wie dan? Intern binnen het schoolsysteem of met anderen, op met het publiek?
Wat vervolgens omschreven wordt als 'onveilige situatie' zijn voorbeelden, die duiden op woningen (niet ouders) die te klein zijn om kinderen een eigen werkplek te geven. Bijzonder, dat leerkrachten daarvan schrikken. Maar wel leerzaam: heel veel mensen wonen in kleine woningen, waar niet voor elk kind een eigen kamer is, waar de was in de kamer hangt te drogen, waar meer mensen in huis wonen, zodat alleen de badkamer een stille plek is voor kinderen om te video-chatten. die kinderen zitten klem tussen de wens van de school om op een rustige plek afstandsonderwijs te volgen en de realiteit van de woning, die daar geen ruimte voor biedt. Gaan we dit als 'onveilige situatie' bestempelen? Je had ook kunnen zeggen: we zien dat veel woningen niet geschikt zijn als klaslokaal. Dat zou herkenbaar zijn voor veel ouders aanspreken en veel ouders aanspreken, ook de ouders met een grotere woning, waarin nu plotseling iedereen de hele dag rondloopt en zit te video-chatten. Het zou ook duiden op het bewustzijn van scholen zelf, dat een thuissituatie geen klaslokaal is en dat je daar dus niet dezelfde eisen aan kunt stellen als aan een klaslokaal.
Voor kinderen waarvan je denkt dat ze liever of beter naar school kunnen en willen komen is er een oplossing: de noodopvang. Even terug: de scholen zijn gesloten, omdat leerkrachten al direct vrij massaal zich ziek meldden. En Mirjam Leinders geeft aan, dat dat ook opnieuw zou gebeuren als de scholen nu open zouden gaan: leerkrachten zijn bang en melden zich ziek. een andere beweging was, dat ouders bang waren en hun kinderen thuis hielden. De mogelijkheid van noodopvang was er al, gesteggel over wat vitale beroepen waren, maar de mogelijkheden daartoe waren er. Er zaten hele teams (toen wel, euforisch zelfs) op scholen, waar maar een paar kinderen binnendruppelden (de kinderen van minister Hoekstra bijvoorbeeld). Je kunt dus al aan zo'n kind vragen: wil je liever naar school komen. Als dat kind dan 'ja' zegt, dan kan het om heel veel redenen zijn. Misschien is er een huilende baby, zitten alle grote broers en zussen plotseling ook binnen, doet de wifi het niet omdat iedereen zit te video-chatten, kon zij al nooit met het irritante zusje opschieten. Maakt niet uit wat de reden is. Maar moet je dat dan framen als 'onveilige situatie'? Met het risico dat je nu kinderen publiekelijk gaat stigmatiseren: zij komt naar school omdat de ouders een vitaal beroep hebben en zij komt naar school omdat het thuis een onveilige situatie is? Daarmee beschadig je de kinderen.
Het is goed dat kinderen snel gefaciliteerd worden met laptops en wifi. Mijn ervaring is dat de gemeentes daar nu snel in aan het handelen zijn. Hoe dat zal gaan met wifi weet ik nog niet, dat zijn toch contracten met aanbieders waar betalingen tegenover staan. Het zou mooi zijn als dat echt opgelost wordt door de gemeente. Laptops uitdelen, dat is niet het grootste probleem. Ik kan me nog herinneren dat er verontwaardigd werd gedaan over vluchtelingen die een mooie smartphone hadden. Wat veel mensen zich niet realiseerden was, dat voor ons de computer eerst kwam, voor de smartphone, maar dat je voor een computer (of laptop later) iets nodig hebt wat wij zo vanzelfsprekend vinden dat we er niet eens over nadenken: een huis, een vast woonadres. Met de mogelijkheid voor een internetverbinding. En genoeg vaste inkomsten om een doorlopend abonnement te kunnen betalen. Met het inkijkje in huis krijgen scholen een inkijkje in een andere wereld, waarin mensen leven die een andere geschiedenis achter zich hebben, andere vormen van communicatie, andere prioriteiten ook omdat andere zaken van levensbelang zijn of waren. Leerzaam, voor de leerkrachten dan.
Mirjam Leinders wilde niet generaliseren met haar voorbeelden, maar ze deed het wel: kinderen die (niet een kind dat) en ze doet het helemaal in haar frame: school als veilige plek voor een onveilige situatie (thuis); en ze bouwt het op: kinderen die iedere dag.... . Ja, tot er een twee-onder-eenkapwoning beschikbaar is met minstens 4 slaapkamers.
Dan de onderwijsachterstand. Met behulp van de interviewer, Tijs van den Brink, wordt de 25% van de kinderen die een onderwijsachterstand hebben in de schoenen van de ouders geschoven: ouders die niet taalvaardig zijn, die in armoede leven, die de kinderen niet optimaal kunnen begeleiden etc. Als je een analyse maakt, houd het dan bij je eigen terrein: het onderwijs. Afstandsonderwijs via video-lessen is niet geschikt voor gedifferentieerd onderwijs (mijn dagelijkse worsteling). De voorbeelden die ik krijg, de webinars die ik ineens verplicht moet volgen gaan uit van een homogene groep, waarbij iedereen op dezelfde bladzijde werkt. Dat is niet het probleem van de ouders, dat is -voorlopig nog- het probleem van afstandsonderwijs. Ik zeg voorlopig, want ik denk dat het wel anders kan, maar dat het heel veel meer vraagt van onderwijskundigen en leerkrachten, dat is althans mijn ervaring.
Ik zou dus willen dat er een ander frame komt: woonhuizen zijn niet vergelijkbaar met klaslokalen; als dat problemen oplevert (wat die problemen ook zijn, vader is minister en moeder huisarts bijvoorbeeld) kunnen kinderen naar school; afstandsonderwijs zal het onderwijsniveau niet op hetzelfde peil houden, dat kun je niet verwachten van ouders (ongeacht waardoor niet, veel ouders moeten thuis werken bijvoorbeeld) ; en afstandsonderwijs is niet of slechts moeizaam geschikt voor gedifferentieerde groepen, waarin elk kind aangepast onderwijs kan krijgen.
Ik maak dus echt bezwaar tegen het frame dat school de veilige plek is voor kinderen in onveilige situaties. Voor veel kinderen is school ook geen veilige plek (pesten). En veel kinderen zijn blij dat afstandsonderwijs nu wel mogelijk is (thuiszitters).
Ondertussen hebben pubers ontdekt dat video-lessen ook een ander voordeel hebben: je kunt ook de leerkracht op mute zetten. Lol.
Tsjor
Tsjor
In het andere draadje heb ik mijn idee over opvang van kinderen al gedeeld. Ik wil hier wel zeggen dat ik de manier waarop je mijn beroepsgroep (weer!) probeert neer te zetten stuitend vind. De scholen bleven eerst open, met de duidelijke opdracht aan het onderwijsgevend personeel thuis te blijven bij de minste klachten. Daar is gehoor aan gegeven. Dat had jij duidelijk graag anders gezien, op mijn beurt ben ik blij dat leerkrachten hun verantwoordelijkheid gewoon genomen hebben. Verzet uit de samenleving tegen het open houden van de scholen was breed aanwezig. En aan dat brede verzet is door de regering gehoor gegeven. Jouw stelling dat de scholen gesloten zijn, omdat personeel zich "vrij massaal" ziek meldde, is dus veel te kort door de bocht. Mijn man en zijn collega's hebben zich bijvoorbeeld verzet tegen het openhouden van de scholen.
Grotendeels eens met je analyse Tsjor
Onveilige situaties hebben wat mij betreft te maken met situaties waarin kinderen mishandeld (fysiek, seksueel en emotioneel) worden. Het feit dat een aantal kinderen nu achterstanden oplopen doordat hun huis/de situatie van hun ouders/hun digitale middelen niet voldoen aan de situatie van het klaslokaal zou niet geframed mogen worden als onveilig.
Daarbij vroeg ik me ook af hoe dat zit met de privacy van kinderen en ouders met betrekking tot online lessen met beeldbellen en zo. En had ik ook vragen met betrekking tot ‘leraren die zorgen hebben’: op grond waarvan maken ze zich zorgen en wat gebeurt er dan daarmee. Wie deelt wat met wie en wat heeft dat voor gevolgen voor kinderen en hun ouders.
Wat ik niet deel is jouw frame over leraren die zich alleen of vooral uit angst (en daarmee suggereer je ‘onterecht’) ziek meldden voor de sluiting van de scholen. Op basis van de richtlijnen van het RIVM mochten ze niet komen bij geringe verkoudheidsklachten. Die hebben een boel mensen in deze periode van het jaar. Zelfs als ze onder andere omstandigheden met dezelfde symptomen gewoon zouden doorwerken, mocht dat nu niet eens.
Aanvulling
Ik denk dus dat ‘achterstand oplopen’ niet geframed mag worden als onveilige situatie. Ik denk zelfs dat achterstand oplopen in deze situatie gezien moet worden als ‘collaterale schade’: dit is wat onvermijdelijk gebeurt als scholen onverwacht dicht gaan en we aangewezen zijn op afstandsonderwijs.
De uitdaging van het onderwijs moet wat mij betreft nu tweeledig zijn:
1. we beperken de achterstand zo veel mogelijk
2. als dit voorbij is dan spannen we ons zwaar in om de achterstanden op essentiële onderdelen zou gauw mogelijk in te lopen/weg te werken. Tijdelijk de franje er af en beperken tot wat echt moet. Dan zijn die paar maanden dat er nu geen les gegeven wordt echt wel in te halen.
Tweede aanvulling
Tsjor, ik zeg al wat over jouw frame mbt leraren mbt ziekmelden in deze periode en die wil ik nog wel wat uitbreiden.
Ik vind met Juffie dat jij hier en op andere plekken op een nare manier de leraren van het onderwijs neerzet en wegzet. Dat is een minstens even groot frame als dat jij hier ziet over onveilige situaties.
Niet gemerkt
Op de scholen van mijn kinderen waren voorafgaand aan de sluiting helemaal niet meer leraren dan anders afwezig.
Verder ben ik het 100% met Tsjor eens, waar deze mevrouw het over heeft, zou geen onveilige situatie genoemd mogen worden. Het is de realiteit van alledag. Wil je daar iets aan doen, dan moet je de inkomenskloof aanpakken. Maar dat zal wel weer een brug te ver zijn. Onveilige samenleving anyone?
Overigens kon ik mijn kinderen meestal wel redelijk helpen met hun huiswerk, maar momenteel heb ik meer werk dan ooit, mijn concetratievermogen is niet optimaal, ik maak echt lange dagen. In mijn werkkamer, dat dan weer wel. Ik zit niet naast mijn kinderen om te controleren of ze wel aan het werk zijn, daar heb ik echt geen tijd voor. Als ik er wel tijd voor zou hebben, dan zou dat de sfeer in huis denk ik erg verzieken.
Zoon heeft wat hulp nodig van een leerkracht en krijgt al 3 dagen geen antwoord op zijn vragen. Ook niet optimaal. Iedereen heeft het druk, niemand is op zijn best. We moeten hier gewoon doorheen.
Eens
Uiteraard. Elders heb ik ook al aangegeven dat het maar een rare framing is. 15% van de kinderen moet je naar school halen want het is thuis mogelijk onveilig, die ouders zijn geframed als kindermishandelaars.
Inderdaad, daarbij Skik: in een achterstandswijk zullen veel kinderen naar school toe moeten want daar zijn minder mogelijkheden thuis om het onderwijs goed te volgen en te begeleiden.
Want daar gaat het om. Laten we het bij het onderwijs houden.
Dat kinderen op school ook een 'veilige plek' kunnen vinden is mooi meegenomen maar dat is niet de functie van de school.
Juffie
Ik snap dat het je stoort, maar mij stoort ook hoe er over ouders gesproken wordt. De opmerking over dat veel leerkrachten niet zouden komen als de scholen eventueel weer (deels) open zouden gaan (ze noemde volgens mj 1/3 van het personeel, maar het kan zijn dat ik dat neit goed gehoord heb) kwam overigens van mevrouw Leinders.
Aanvankelijk ging het om een beschrijving van de klachten die ernstiger was dan alleen maar verkoudheid (hoesten, koorts).
Er zijn heel veel meer beroepen, waarin mensen moeilijke afwegingen hebben moeten maken: ga ik wel of niet werken. Gelukkig werken heel veel mensen door.
Waar leerkrachten zich nu sterk voor kunnen maken is: testen. Nu er een uitbreiding komt naar zorgpersoneel dat buiten de ziekenhuizen werkt (eerste belangrijke groep, die vaak die moeilijke afweging hebben moeten maken en heel vaak risico's hebben moeten nemen omwille van de mensen voor wie ze werken) zijn leerkachten wat mij betreft de volgende beroepsgroep: testen of je het virus hebt (bij klachten) dan wel of je immuun bent.
Ondertussen, maar dat is voortschrijdend inzicht, is de optimistische kijk dat kinderen niet ernstig ziek worden onjuist gebleken, diep triest. Bovendien is er nog onduidelijkheid over de vraag of kinderen besmetting over kunnen dragen. Dat zijn omwille van de kinderen zeker nog twee factoren die mee zullenw egen bij de afweging of scholen open zullen gaan.
Maar ik steun het helemaal als leerkrachten de volgende beroepsgroep willen zijn die getest zal worden. Na het zorgpersoneel.
Tsjor
Een onveilige situatie
Is niet een ongelijkwaardige of onhandige situatie.
Als onveilig betekend dat de ouders de kinderen niet kunnen begeleiden en/ of faciliteren dan hoor ik daar ook bij. Ik werk namelijk gewoon de hele dag en kan mijn kind niet of nauwelijks begeleiden bij thuisonderwijs. Kind heeft dit wel nodig, school geeft geen afstandsonderwijs, alleen een stapel papier die kind door moet werken, wordt niet nagekeken. IN de klas van mijn kind zitten veel vergelijkbare gezinnen: ouders die 'gewoon' werken, wel thuis en dus op de enige laptop die beschikbaar is, kind kan dus niet op die laptop en heeft niks.
En dan nog al die kinderen die gewoon echt les van een docent nodig hebben met extra uitleg om te kunnen leren, dat gebeurt nu ook niet of nauwelijks. Al die kinderen krijgen een achterstand.
Onveilig is in mijn ogen waar er echt sprake is van mishandeling of verwaarlozing.
Overigens ben ik het ook niet eens met de framing van Tjsor dat alle docenten zich ziek gemeld hadden enz.
OT Tsjor
Differentiatie kan wel ook met afstandsleren, bijvoorbeeld met een klein groepje langer blijven zitten. Er zijn al diverse artikelen te vinden waarop dit uitgelegd wordt.
Ja mooi Triva
Daar krijg je een brok van in je keel. Abdelhamid Idrissi in Amsterdam-Noord steunt 700 kinderen met het project studiezalen waar ze huiswerkbegeleiding krijgen. Nu de kinderen thuis komen te zitten weet hij met zijn netwerk laptops en wifi, emailadressen, maar ook andere praktische problemen te beantwoorden.
Hopen dat die man geen 'meldplicht' krijgt. Zonder dat je met zo'n bril naar ouders kijkt kun je veel meer betekenen.
een paar dingen
Ik heb het onderliggende verhaal niet gehoord, Ik heb wel even deze mevrouw gegoogled, die is bestuurder van openbaar onderwijs in Noord. Noord is in Amsterdam een van de drie stadsdelen waar grote groepen mensen in beroerde soc.ec omstandigheden verkeren, bijzonder aan Noord is dat het daarbij traditioneel vooral om autochtone groepen gaat. Als zij de scholen open wil gooien voor alle leerlingen die het thuis letterlijk en figuurlijk niet zo ruim hebben dan lopen vermoedelijk een aantal van haar scholen direct weer vol. En dat kan dus ook niet.
In het Parool stond al een week ofzo geleden een stukje over hoe het afstandsonderwijs nu niet voor iedereen even goed uitpakt. Inderdaad is de gemeente erop gedoken en heeft een blik laptops opengetrokken, maar dan nog. Ook in dat stukje werd geroepen "sommige kinderen werken in de badkamer" en toch dacht ik al meteen "misschien is het daar wel lekker rustig". Als het erger niet is...
Ik mag toch hopen dat deze mevrouw niet verbaasd of geschokt is dat er mensen zijn in haar buurt die in kleine woningen zitten. Dat is in Amsterdam in het algemeen een probleem (vandaar de weerzin van Halsema tegen een lockdown) en in haar stadsdeel helemaal. Ik mag toch aannemen dat deze mevrouw niet onder een steen geleefd heeft. Ik denk dat er nu alvast een voorschotje wordt genomen: kijk eens hoeveel kinderen in minder goede omstandigheden leven, die krijgen straks enorme achterstanden, die kunnen wij als onderwijs natuurlijk niet allemaal wegwerken in het komende jaar (zie ook die andere posting in een ander draadje waar iemand het over het jarenlang doorwerken van achterstanden heeft)
Dat frame van "school als veilige plek" is in dit verband wel storend. Er zijn - en daar is de afgelopen periode al vrij veel aandacht voor geweest - inderdaad kinderen voor wie school een veiliger plek is dan thuis.
Daarnaast zijn er vast kinderen die nu met teveel mensen in huis op elkaars lip zitten en voor wie school een stuk leuker was geweest dan binnen zitten. Tja. Dat geldt voor de meeste kinderen. Om daar dan maar meteen "veiligheid" te roepen als het primair om een huisvestingsprobleem(pje?) gaat, lijkt mij inderdaad niet zo gepast.
Wat betreft differentiatie in het onderwijs: juist in het basisonderwijs valt het denk ik wel mee, er is veel adaptieve software in omloop, en die kunnen kinderen nu gewoon ook gebruiken. Het aanbod past zich dan dus aan aan het niveau van de leerling. Mijn dochter werkt nu al een paar weken zo. Nou ja, eigenlijk al langer, want die software wordt ook gebruikt als de school gewoon open is,
Groeten,
Temet
Er is ook weinig ruimte
Voor angstige kinderen. Ik heb een kind i 3 vwo die in normale situatie al veel angstklachten (zware paniekaanvallen hyperventileren ) heeft en als ouders is schoolwerk echt niet de eerste van onze zorgen. school weet dit maar zoekt zelf geen contact. Wel komen er mailtjes binnen bij haar dat niet maken van huiswerk zware consequenties gaat hebben.
Deze school trekt zixh niwts aan van zorgenkinderen die ze al kennen dus ik heb geen enkel vertrouwen on ze als ze nu roepen dat ze kinderen moeten beschermen
Raar
'Wat vervolgens omschreven wordt als 'onveilige situatie' zijn voorbeelden, die duiden op woningen (niet ouders) die te klein zijn om kinderen een eigen werkplek te geven.'
Aan de ene kant wordt de maatschappij rijp gemaakt voor tiny houses, en aan de andere kant moet ineens elk gezin voor iedereen een eigen slaapkamer hebben die bovendien groot en licht genoeg is om in stilte online huiswerk te maken op een pc. Niet echt realistisch, deze mevrouw.
Mijk
'Ik heb een kind in 3 vwo die in normale situatie al veel angstklachten (zware paniekaanvallen hyperventileren ) heeft '
Hier een eindexamenkandidaat met flinke faalangst. Die via school faalangst-examentraining kreeg (die nu natuurlijk niet door gaat). Vandaag het eerste (!) mailtje van haar mentor, nota bene aan ons als ouders. Niet met de vraag hoe het met mijn dochter gaat, maar mopperend omdat de mentor nog niets van haar gehoord had.
Tsjor
"Ik snap dat het je stoort, maar mij stoort ook hoe er over ouders gesproken wordt."
Die twee zaken staan los van elkaar. Het stoort mij hoe jij over mijn beroepsgroep spreekt en het stoort jou (en mij) hoe over sommige ouders gesproken wordt. Met het tweede kun je eerste natuurlijk niet goedpraten.
Hier wordt geïnventariseerd waar problemen zijn met het afstandsonderwijs en worden kinderen die thuis niet goed aan het werk kunnen (om uiteenlopende redenen, een onveilige thuissituatie is daar wel een van), op de goed functionerende scholen uitgenodigd voor een aantal dagdelen. Ik denk trouwens dat het volgende geldt: als je in gezinnen waar de druk op de ketel op het moment hoog is, kunt ontlasten door op scholen het onderwijs te laten plaatsvinden, zal dat schelen in de toename van huiselijk geweld. Maar dat is ook maar een aanname.
Ik herken dat school voor jongeren (ik werk met leerlingen uit een andere leeftijdsgroep) een veilige plek kan zijn. Maar ik heb ook zeker leerlingen die de huidige situatie prettig vinden en voor wie hun thuis juist de enige veilige plek is.
Juffie
'Hier wordt geïnventariseerd waar problemen zijn met het afstandsonderwijs en worden kinderen die thuis niet goed aan het werk kunnen (om uiteenlopende redenen, een onveilige thuissituatie is daar wel een van), op de goed functionerende scholen uitgenodigd voor een aantal dagdelen.'
Dat gebeurt echt niet bij alle scholen.
Dat dus
Je hoopt dat men de verantwoordelijkheid neemt om zo goed mogelijk praktische problemen met het geven van onderwijs aan kinderen waar mogelijk op te lossen.
Bij de ene school spreekt dat meer vanzelf en zijn er meer opties dan bij een anderen. Het vraagt ook wat van de flexibiliteit en creativiteit van mensen in een veranderde omgeving. Soms moet dat ook even landen.
En ja, dat gedreig en gestraf met cijfers daarvoor moet je je kinderen weerbaar maken. Ik hield dochter hier maar voor dat dat nou eenmaal protocol was, dat ging niet over haar, zij doet toch wel haar best. Maar storend is het en inderdaad een signaal dat zo'n schoolfunctionaris ook gewoon maar zijn werk doet zonder rekening te houden met de situatie van een kind.
We vinden onderwijs aan kinderen heel belangrijk, we vinden kinderen heel belangrijk, maar als er vragen of kwetsbaarheden zijn dan leggen we schuld graag snel even bij anderen. Het ligt aan de leerkracht, het ligt aan de ouder, het ligt aan het kind zelf. Het ligt aan het bestuur, het ligt aan de overheid. Zonder oog te hebben voor de mogelijke praktische oplossingen.
Sydney
Daarom spreek ik ook van 'goed functionerende scholen'. Schandalig dat er in Nederland zorgteams zijn die nog geen contact hebben opgenomen met de bij hun bekende leerlingen. Sterker nog: inmiddels had toch al minimaal 2x een contactmoment tussen school (de mentor bijvoorbeeld) plaatsgevonden moeten hebben. Juist nu kun je makkelijk kort verbinding maken om even bij kletsen. En hoe weet je anders waar leerlingen tegenaan lopen?
correctie
Inmiddels had toch al minimaal 2x een contactmoment tussen school en alle leerlingen plaatsgevonden moeten hebben.
Camera
Alle andere dingen zijn al eerder beantwoord, dus ik wil wel even iets zeggen over de camera en privacy.
Bij ons op school hoeft niemand de camera aan te zetten, leerling niet en docent niet. Dat kan en mag je ook helemaal niet vragen. Microfoons staan uit tijdens online lessen. Pas aan als je toestemming hebt.
De docent op mute zetten: hebben ze bij mij precies een keer geprobeerd. Toen heb ik de klas verteld dat ik verwachtte dat de desbetreffende leerling de les zou overnemen en ik heb de presentatie weggeklikt die ik aan het geven was. Aangezien het een moeilijk onderwerp was liep de hele chat vol met boze opmerkingen van klasgenoten. Daarna geen last meer gehad. Je kunt het volgens mij zo instellen dat het helemaal niet kan, de organisator op mute zetten.
Intussen allerlei andere dingen doen kan wel natuurlijk. Maar in een reguliere les heb ik ook echt niet alles in de gaten.
Juffie
Ik heb twee keer per week een online les met al mijn klassen. Voor mijn mentorklas heb ik een verplicht contactmoment en elke dag een niet-verplichte meeting voor wie er behoefte aan heeft.
Bestuurder Noord
Bedankt voor het uitzoeken Temet. Deze bestuurders hebben er baat bij om hun verhaal over scholen in een achterstandswijk te presenteren met een hoog zieligheidsgehalte en 'kindermishandeling' is nou eenmaal het extreem zieligste. Niet of je een laptop mankeer of zo. Kindermishandeling levert nog drempelloos geld op, je meldt, je zet door, de zaak gaat naar de rechter en er volgt geld.
Mijn kinderen gingen naar school in een achterstandswijk. En dat moet ik ze nageven. Deze school deed niets aan Passend Onderwijs maar ook niet aan melden. De directeur wist wel altijd extra geld bij elkaar te verzamelen voor extracuricullaire schoolactiviteiten. Vooral op het gebied van muziek, kunst en sport.
Daar heb je toch meer aan dan het huidige gehijg om meer jeugdbescherming in de school.
Zo'n bestuurder zou het heel goed kunnen hebben over wat er nodig is om in haar wijk te zorgen voor toegankelijker onderwijs, zo goed mogelijk onder de huidige omstandigheden. Maar ze is al teveel ingezogen in het mishandelingsverhaal, of het wijst teveel naar de mogelijke opties voor school om te handelen, dat heeft ze liever niet.
Juffie
dank voor je reactie. Wij zijn aan het broeden op reactie naar school en twijfdelen toch weer of we nou te hoge verwachtingen hebben.Mijn eindexamenleerling heeft nu 3 online lessen gehad en gisteren telefoontje mentor. Daar knapte hij zo van op. Dochter heeft van mentor alleen whatsappjes aan de hele klas gehad waarin hij hel en verdoemenis predikt omdat ze dingen niet inleveren. Niemand weet hoe en wat ze moeten inleveren want Magister is puinhoop/ Het meelevende mailtje van de schoolleiding waarin ze vroegen of het ons allemaal lukte kwam van een noreplyadres en ik ben gewoon heel boos. En de hele wereld is nu bezig met hoe ouders het allemaal organiseren maar wie controleert de scholen? We gaan er allemaal blind vanuit dat die heel erg hard innovatief het beste voor het kind zitten te doen. En ik denk zelfs dat onze school dat ook wil en gelooft maar ze schieten te kort. Voor de gewone leerlingen maar zeker voor hun zorgleerlingen.....
Mijk
Maar ik zie school
ons dus zo neerzetten als nalatige ouders en kind als ongemotiveerd. Dat wij hier druk bezig zijn dochter te laten ademhalen en slapen krijgen, komt niet bij ze op blijkbaar. en als het niet aan ons ligt ligt het dan aan school en dat kan natuurlijk niet.
Mijk
En Allison
Jij geeft dus gewoon al lessen. Dochter moet zelf op zoek naar huiswerk. In Magister Huiswerk, Magister berichten, planningen in de e-mail, de Elo van magister en opdrachten. Voor ieder vak op een andere manier met een andere manier van communiceren en alle verantwoordelijkheid ligt bij leerling. Ze mag zelf contact met docenten zoeken als ze iets niet snapt. De 2 keer dat ze dat deed begreep ze het antwoord niet goed.Van vrienden horen we dat sommige docenten wel uitgebreid lesgeven. Maar blijkbaar neemt niemand op school de regie of begeleid docenten hierin..... Ik baal zo enorm.
Mijk
Mijk
Hier zie je wel verschil tussen scholen onderling, en ook docenten onderling.
Mijn school had het "rampenplan" al snel klaar liggen toen duidelijk werd dat het aantal besmettingen uit de hand begon te lopen. Wij hebben wel een zeer daadkrachtige directrice, dat helpt heel erg.
Bij ons is het beleid:
- Huiswerk per les in Magister, dus niet met planners en zelf informatie bij elkaar zoeken.
- Online lessen in Microsoft Teams, minimaal een verplichte per klas per week (ik heb er twee maar dat hoeft niet) , plus vragenuurtjes tussendoor die niet verplicht zijn.
- Afwezigheid bij online lessen wordt geregistreerd, net als niet inleveren van huiswerk, maar voorlopig, zolang alles nog zo onduidelijk is, sturen we alleen nog reminders.
- Voor mij is het handig dat veel van mijn klassen digitale methodes hebben, zodat ik kan zien wat ze uitvoeren. In de les is dan voldoende tijd voor instructie, opdrachten nabespreken die vaak fout gingen, vragen stellen etc.
- Mentoren minimaal een verplicht contactmoment, en elke dag een "inloopuurtje".
- Leerlingen die onder de radar dreigen te verdwijnen bel ik op.
- Er zijn leenlaptops beschikbaar voor leerlingen die alles op hun telefoon moeten doen.
Ten slotte: wij realiseren ons allemaal dat dit moeilijke tijden zijn en dat je niet van kinderen en ouders (en docenten) kunt verwachten dat ze alles continu in de gaten hebben en meteen het overzicht hebben. Ik zit zelf met mijn eigen tienerzoon een keer per dag een rondje Magister te doen om te kijken of er nog dingen ingeleverd moeten worden, maar ook hij heeft gewoon online les volgens rooster. Ik mopperde weleens op die school (hij zit op een andere) maar dit hebben ze wel heel goed voor elkaar.
Het staat of valt bij beleid en eenduidigheid. Als dat faalt wordt het mensen onnodig moeilijk gemaakt. Balen voor je dochter dat ze het allemaal zelf uit moet zoeken.
Analyse
Het gaat mij om de analyse. Je kunt constateren dat kindeen die moeite hebben met leren niet gebaat zijn met afstandsonderwijs, dat kan. Maar ga dan niet op de ouders inhakken, in het gewraakte gesrpek aangezet door Tijs van den Brink: ouders die geen nederlands spreken etc. Ja, dat zijn allemaal al bekende problemen. als je dat nu in deze tijd wil bespreken, laat dan je analyse over het onderwijs gaan: afstandsonderwijs is neit zo geschikt voor gediffentieerd leren.
'Differentiatie kan wel ook met afstandsleren, bijvoorbeeld met een klein groepje langer blijven zitten. Er zijn al diverse artikelen te vinden waarop dit uitgelegd wordt.' Dank je dat je zo ook het probleem kunt oplossen van kinderen die moeite hebben met leren? Ik kan het niet beoordelen, geef les aan volwassenen met allemaal een eigen in- en uitstroommoment en eigen leerniveau. Zeg maar alsof je vmbo-kader tot en met gym in een groep hebt, waarvan iedereen op een ander moment is gestart en op een ander moment eindexamen moet doen.
Met afstandsonderwijs lukt differentiatie prima, het kost allemaal wel meer tijd. Waar mijn collega's en ik tegenaan lopen is juist, dat wij nu iets moeten gaan bewijzen, alsof we klassikaal les geven. Maar dat is een andere discussie.
Maar als die artikelen een oplossing bieden voor kinderen met een leerachterstand, dan zou er geen probleem moeten zijn met afstandsonderwijs; afgezien van de faciliteiten en de woningen.
Tsjor
Mijn zoon is zeer gebaat met structuur, maar het is een puinhoop. Huiswerk komt en verdwijnt weer, studiewijzers en elo's buitelen over elkaar heen, hij is compleet uit zijn doen. En dan krijg ik een brief van school dat zijn cijfers niet goed genoeg waren (waarbij de mooie eerste cijfers voor het derde rapport voordat de chaos begon niet zijn meegeteld) en wat wij daaraan denken te doen. Nou, ik op dit moment helemaal niks meer. Ik ben leeg en woedend.
hier net plan
tot de meivakantie dagtaken weektaken. Het streven is 1 contactmoment per klas per week (ik hoop per docent). Let wel het is een STREVEN maar de situatie is uitzonderlijk.. En dan voor de leerlingen Als kind dit niet doet wordt je onvoldoende beoordeeld en als je kind dat niet doet wordt het onvoldoende beoordeeld. En een manier om feedback te geven of te melden dat het met je kind niet goed gaat wordt niet gegeven,,,
Zoon heeft vanaf 6 mei zijn eerste SE's we weten niet over welke stof we weten niet hoe het wordt afgenomen maar parkeer je zorgen maar even en ga fijn aan het werk!!!! Het stomme is zonder contact mogelijkheden met school gaan ouders dus elkaar bellen en die stoken elkaar alleen maar harder op natuurlijk. Ik ben zo woest. Ze laten mijn kinderen keihard vallen en als het niet goed gaat hebben de ouders het verkeerd gedaan.
Mijk
