de min-sommen

Volgens mij

Volgens mij eerst met de getallenlijn voor het inzicht en pas later onder elkaar. Ik zou het de juf even vragen hoe je het best kan helpen, als je iets anders doet of zegt bij de uitleg heb je kans dat je dochter helemaal de kluts kwijt raakt.

niet mee eens

Voor sommige kinderen is het veel efficiënter om eerder onder elkaar te leren rekenen. Met name bij werkgeheugen problemen is de onder elkaar methode veel overzichtelijker.

Nodig is inderdaad wel getalsbegrip in de zin dat een kind het verschil weet tussen eenheden, tientallen en honderden. Maar dat begrip kun je ook uitleggen zonder getallenlijnen (per slot van rekening hebben wij dat toch ook ooit zonder geleerd).

Voor mijn dochter was het een opluchting dat de juf haar in groep 4 onder elkaar leerde aftrekken. Op die manier kon zijn het ook (en ook nog veel grotere sommen dan haar klasgenoten). Haar idee 'ik kan niet rekenen' werd zo 'ik reken anders, maar dat is ook goed'.

Ook niet mee eens

Je kunt via inzicht krijgen leren rekenen, maar je kunt ook via rekenen inzicht krijgen.
Probeer het dus maar. Onder elkaar. Heel vaak doen. Doel is dat kind correcte antwoorden kan produceren.
Dat ze leert rekenen.

Dat gedoe over dat inzicht is precies waar rekenles en rekentoetsen hun doel voorbij schieten.

Voorkom gedoe

Kinderen denken (natuurlijk) dat de juf de enige juiste manier heeft hoe er gerekend moet worden. Om verwarring en stress te voorkomen is mijn tip nog dat je aan je dochter vertelt dat er meerdere manieren zijn om te (leren) rekenen. En dat de ene manier voor het ene kind makkelijk is en de andere manier voor de ander. Je leert ze om de beurt. Ze beginnen met de manier die voor de meeste kinderen het gemakkelijkst is. Maar dat geldt niet voor iedereen. Daarom laat je haar (alvast) zien hoe jij het vroeger deed, dat vind jij de gemakkelijkste manier. Zij 'mag' vervolgens kiezen wat voor haar de makkelijkste manier is.

Tja

Ik ben ook voor het aanbieden van andere methodes maar niet zonder overleg met de leerkracht. Je kind zal vermoedelijk vastlopen in de methode omdat ze nog een poosje op een andere manier moet rekenen. Net als bij wiskunde kom je er niet als je alleen het goede antwoord weet, je moet laten zien hoe je er kwam. Als de methodetoetsen dat straks willen en je kind geeft het antwoord maar laat niet zien dat ze begrijpt hoe je over een tien of honderdtal rekent dan heeft ze een probleem.

Als je kind al verder is en alleen het antwoord telt dan kan het wel. Net zoals bij de staartdelingen en het vermenigvuldigen onder elkaar. Nu zomaar thuis een andere methode aanleren kán verkeerd uitpakken.

Het enige goede van de nieuwe rekenmethodes is in mijn ogen dat kinderen snappen wat ze doen. Bij een staartdeling zomaar leren als enige methode om te delen mis je dat punt en leer je een trucje. Door eerst de hapmethode te leren begrijpt een kind wat het doet en dat kan betekenen dat je een vlotte rekenaar meteen beide methodes aan kan leren en een langzame rekenaar niet. Door de hapmethode ziet een kind dat het ergens een fout maakt, dat zie je niet bij de staartdeling, onder elkaar optellen/aftrekken ipv getallenlijn en vermenigvuldigen onder elkaar (nul wordt vaak vergeten als je wat verder bent).

Nogmaals: bespreek met leerkracht of je je kind een andere methode aan kunt leren maar ga niet bij een kind wat niet heel goed is in rekenen thuis iets anders doen (denk maar aan het meneer van dalenvoorbeeld in een ander draadje).

Ik snap(te)

Ik snap(te) nooit de zin van het aanleren van het ene om het vervolgens in uitvoering te brengen met het andere. In mijn brein totaal onlogisch en onbegrijpelijk. De juf maar doorgaan met de uitleg die ik niet begreep en vervolgens niet kon toepassen op het andere systeem.
Het enige compliment dat ik ooit tijdens rekenen kreeg was: je snapt er niks van, alles is fout, maar daar ben je dan wel consequent in.

Omrekenen ook lastig. Als je weet hoeveel uur mijn moeder besteed heeft om dat uit te leggen met tastbare voorwerpen, linialen, klokkijken, breuken; ik voel nog misselijkheid en paniek opkomen als ik er aan terugdenk.

Kijk hoe je haar het makkelijkst naar het antwoord kunt leiden, op de manier die zij het beste begrijpt. En oefen met vooral heel makkelijke sommen zodat het nog enigzins haalbaar is om succesjes te behalen. Daarna langzaam moeilijker, maar volgens mij is oefenen ongeveer het enige dat je kunt doen, desnoods in overleg met de juf.

splitsen

Splitsen is ook belangrijk voor getalbegrip.
Dus 86 - 29 is 86 - 20 = 66 en dan 66-9 = 57.
Dan krijgt ze goed inzicht in eenheden, tientallen en honderdtallen.

Maar die getallenlijn is er zeker voor het inzicht, zodat ze ook zien dat het antwoord kleiner is dan het eerste getal.

Wat ik handig vond van de basisschool van mijn kinderen..

..was dat ouders elke week werd uitgelegd hoe de hedendaagse rekenmethode is. Een docente legde aan een groep ouders uit hoe de rekenmethode was vanaf groep 3 tot en met 8. Zij legde de sommen uit en wij als ouders maakten ze dan zelf. Zo heb ik kennis gemaakt met de voor mij nieuwe rekenmethode en kon ik de kinderen, met name mijn dochter die geen rekenwonder was, volgens de nieuwe methode helpen. Ik heb daar veel aan gehad. Op die manier wist ik hoe de hapmethode werd toegepast in groep 7..

dat splitsen

Daar heb ik tot op de dag van vandaag juist zo'n moeite mee.
Ik vergeet de tweede helft van het gedeelte, vooral bij min-sommen.
Daarna vergeet ik of ik eerst het getal groter of kleiner had gemaakt, of ik het resterende deel had verminderd zodat het nu vermeerderd moet worden enz.
Heel fijn om overzicht te krijgen, maar voor mij ging het overzicht juist totaal weg.

mango

Volgens mij ben je in de war met een andere methode. Hier ging het om
86 - 29 is 86 - 20 = 66 en dan 66-9 = 57. Je trekt dus eerst 20 er af en dan nog eens 9. Je hoeft dan niet in de war te raken met of het getal nu eerst groter of kleiner is gemaakt.

Jij hebt het volgens mij over 86 - 29 = 86 - 30 en dan nog plus 1 (en dan raak je in de war of het nu min 1 of plus 1 is).
Of je gaat aan het eerste getal wat veranderen en dan aan het tweede ook: 86 - 29 = 90 - 25 (dus bij de één er vier bij en bij de ander er vier af en dat gaat natuurlijk fout, je moet er bij de tweede ook vier bij doen: 90 - 33) of iets dergelijks.

Splitsen is een algemene methode om uit je hoofd zo'n min-som te maken. Eerst de eenheden en dan de tientallen of andersom.