De school is weer begonnen, en hoe

Zelf?

Ik snap dat je niet staat te springen om al meteen bij de juf aan te kloppen. Kan je kind dat zelf doen? Misschien morgen nog even afwachten, het eventueel samen met kind oefenen en kind dan zelf, zonder dat er eerst weer iets als aanleiding moet gebeuren, naar de juf laten gaan.

Dag 2

of eigenlijk nog maar een ochtend, er is wel met mijn kind gesproken, maar omdat er een knauw in het vertrouwen tussen deze juf en mijn kind zit, heeft kind niet alles verteld, en zelfs gezegd het niet meer precies te weten. Waarop de reactie van juf was: dan zal het ook wel niet zo erg zijn geweest!

Verder heeft het nieuwe kind mijn kind vandaag voor schele uitgemaakt, daarop is kind wel meteen naar juf gegaan, er is ook over gesproken en juf zou gezegd hebben dat dit kind het vast niet zo bedoelde. Hemeltje, waar gaat dit naar toe! We moeten nog een heel jaar!!

Heb nu wel meteen een mail naar juf gestuurd overigens, wil graag vanmiddag even praten.

Jemig

Wat maak je er al een toestand van. Op dag 1 heeft het nieuwe kind het al voorzien op het jouwe? Hoe kan je dat na 1 dag nou zeggen.
Waarschijnlijk heb je al een vervelende historie op school. Want anders snap ik je drukte absoluut niet en ben ik het met Erik eens. Wat voor verschrikkelijks is er bij de gymles wel niet voorgevallen dat je nu al een mailtje stuurt. En ik zou er absoluut niet wakker van liggen als mijn kind schele genoemd zou worden. Ik denk dat we er gezamenlijk hard om zouden lachen. Tenzij je kind echt scheel is natuurlijk.

??? ok

nou, ik zie het al. Pardon dat ik hier om advies heb gevraagd zeg. Ja, laten we vooral toestaan dat iemand gepest wordt.
mijn kind heeft een bril, dus schele komt zeker heel hard binnen!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Bedankt.

Forumbeheer. haal de draad maar weg.

Leer relativeren.

Ik had ook een bril. En ben wel eens schele genoemd. Kwam bij mij niet zo hard binnen. En er zullen vast wel meer mensen die ervaring hebben.

Je doet of een kankerpatientje word uitgescholden voor 'kale'. Dat komt hard binnen, of in ieder geval harder dan schele bij een kind met een bril.

Misschien moet je eens afstand nemen van het hele gebeuren. Dingen van je laten afglijden.

Ook eem goede houding voor je kind. Als alles als persoonlijke aanval wordt opgevat, dan is het inderdaad gauw al niet leuk..

Misschien wordt je kind staks echt gepest. Maar als je daarvoor voor ieder wissewasje naar de juf loopt zal die dat minder serieus nemen.

Schelden

Schelden kan zeker pijn doen maar het is de kunst om je kind daar tegen te wapenen. Leren hoe je daar op reageert. De juf inlichten helpt meestal niet veel. Dan gebeurt het schelden stiekem en weet je kind niet hoe hij het zelf kan oplossen. Dat oplossen ligt ook een beetje aan je eigen karakter. Hoe reageer je zelf als iemand iets onaardigs tegen je zegt?
Scheldt je terug? Sla je degene voor zijn kop? Barst je in huilen uit? Negeer je het? Of ga je naar de buurvrouw om het op te lossen?
Kinderen onderling zijn vaker best hatelijk en het ene kind vind het moeilijker om zich te weren dan de ander.Ook dit hoort bij het opvoeden. Hoe handhaaf je je in een groep. School kan daar iets bij helpen, maar voor het grootste gedeelte moet je je kind daar zelf meer bij helpen.
"Pietje zei schele tegen mij!!!" Wat heb jij tegen je kind gezegd? Hoe kan hij zich morgen uiten als Pietje het weer zegt?
Een leerkracht kan niet ieder incidentje voorkomen, oplossen, bijsturen en ook nog verantwoording afleggen aan moeder via de mail en gesprekjes. Hoe denk je dat het gaat als je kind naar het VO gaat? Daar is de wereld nog veel harder.

Wat belangrijk is

Hoe maak je je kind weerbaar? Hoe zorg je ervoor dat je kind zoveel zelfvertrouwen heeft dat een losse flodder als 'schele' hem niks doet? Hoe zorg je ervoor dat je kind rustig en adequaat reageert op (licht) onrecht dat hem wordt aangedaan?
Dat zijn stuk voor stuk vaardigheden die een heel leven lang nuttig zijn. Wat heeft je kind daarvoor nodig? En wat heb jij nodig om je kind hierbij te helpen?

Schele

Mijn zoon heeft een lui oog en werd ook wel schele genoemd. Het is een illusie te verwachten dat het nimmer meer gezegd wordt. Vraag je kind wie het zei en bedenk dan samen iets wat hij terug kan zeggen,dat heeft meer effect dan gesprekjes met de juf,is mijn ervaring.

Ja, weerbaar maar.......

dat wil niet zeggen dat dit geen aandacht behoeft. Pesten begint niet met zware mishandelingen net na schooltijd. Pesten begint met steeds een klein stapje, steeds ietsje erger. En het zou slim zijn als juf daar meteen aan het begin van het jaar een stokje voor steekt.

Tirza

Ja erik

dat zag ik in een ander draadje ook al, jouw referentiekader is op iedereen van toepassing, omdat jij er geen last van had, hebben anderen dat ook niet. Nou, helaas, zo zit de wereld niet in elkaar. Mijn kind heeft er wel last van dat er schele is gezegd!

Wat ik gezegd heb wil

is wat de school ook uitdraagt. Je lost het eerst zelf op. Je geeft aan dat je het niet prettig vind wat die persoon tegen je zegt. Lost dat niks op, dan ga je naar de leerkracht. Ik volg hierin het beleid van school.

K. heksenvet

het was geen losse flodder, het werd in een bepaalde negatieve context gezegd, en dit al gecombineerd met wat er gisteren voorviel.
Wat ik mijn kind leer is wat de school ook uitdraagt. Je lost het eerst zelf op, geeft aan dat je iets niet prettig vindt, stopt het dan niet, dan ga je naar de leerkracht.
Let op, ik verklaar mijn kind ook zeker niet heilig, maar de opmerking maakte haar echt verdrietig.

Fiorucci

Dit woord is werkelijk nog nooit tegen mijn kind gezegd. De bril is er weliswaar nog niet zo lang, maar toch. Ook al is de relatie in de klas broos, de andere kinderen hebben nog nooit een opmerking gemaakt hierover.

Bedenken wat je kan terugzeggen, dat gaat hem niet worden. Dan krijgt mijn kind juist weer de problemen die er al eerder waren met deze leerkracht, want dan gaat het betreffende kind bij haar klagen en heeft mijn kind het weer gedaan. Mijn kind zal moeten leren de juf te pleasen, en dat probeer ik nu over te dragen.

Tirza

inderdaad. En ik heb dan ook al met de juf gesproken. Ben niet helemaal positief, maar ook niet heel negatief. Maar het heeft in ieder geval de aandacht. Mijn relatie met deze leerkracht is alleen niet heel geweldig, dus dat maakt het niet eenvoudiger.

Referentiekader

"dat zag ik in een ander draadje ook al, jouw referentiekader is op iedereen van toepassing, omdat jij er geen last van had, hebben anderen dat ook niet. Nou, helaas, zo zit de wereld niet in elkaar. Mijn kind heeft er wel last van dat er schele is gezegd!"

De een zal er meer last van hebben dan de ander. Maar juist dan is iets waar je aan kan werken. Zorgen dat je dochter er ook geen last van heeft.

Als 'schele' al heel erg pijn doet gaan er nog veeeel meer opmerkingen komen die nog veeeeel zeerder doen.

Juf pleasen?

Leer je kind alsjeblieft dat hij goed is zoals hij is...beter voor het zelfvertrouwen. Pleasen, jakkes.

Te negatief

"Bedenken wat je kan terugzeggen, dat gaat hem niet worden. Dan krijgt mijn kind juist weer de problemen die er al eerder waren met deze leerkracht, want dan gaat het betreffende kind bij haar klagen en heeft mijn kind het weer gedaan."
Je ziet het te negatief, en je ziet volgens mij een aantal mogelijkheden over het hoofd. Iets terugzeggen tegen een kind dat pest, hoeft helemaal niet iets kwetsend te zijn. Je moet geen kwaad met kwaad vergelden. Het kan bijvoorbeeld heel goed een grapje zijn, of een gevatte opmerking. Daarmee laat jouw kind zien "je raakt mij hier niet mee". Want dat is dé remedie tegen pesten: laten zien dat je er boven staat. Je kunt je kind ook leren dingen te negeren, en dus gewoon niet te reageren. Soms is dat een hele goede methode.
Natuurlijk vind je kind het niet leuk als er 'schele' wordt gezegd, maar pas op dat je er niet teveel in meegaat. Kinderen zijn nu eenmaal soms hard tegen elkaar. Serieus pesten moet natuurlijk stevig worden aangepakt, maar op basis van wat jij schrijft, lijkt mij daar nog geen sprake van. Kijk het nog even aan en wanhoop vooral niet. Heb ook vertrouwen in je eigen kind!!

Voorbeeld

Hier kwam zoon verdrietig thuis omdat iemand had gelachen om zijn naam. Daar hebben we op gereageerd door te zeggen dat er met elke naam wel wat te verzinnen is, en toen hebben we verteld wat voor grapjes er vroeger met onze namen werden gemaakt (dat vond 'ie wel grappig). Vervolgens zijn we met z'n allen gaan verzinnen wat voor rare dingen we met al onze namen konden. Erg gelachen. Zoon hebben we tot slot het advies gegeven de volgende keer zijn schouders op te halen als er iemand om zijn naam lacht of er grapjes over maakt.
Ik denk dat je zoiets ook prima toe kunt passen bij opmerkingen over uiterlijk of gedrag of wat dan ook. Zoals al eerder gezegd hier: maak je kind weerbaar en leer hem omgaan met zulke zaken. Dat is vele malen effectiever dan je energie in (onwillige) juffen te stoppen. En maak het vooral niet groter dan het is, een kind pikt jouw gevoel hierover feilloos op.

Tja

Helaas horen dit soort dingen ook bij het leven en zal je kind hiermee om moeten leren gaan. Niet meer aandacht besteden als het waard is. Als je dit al 'heel erg' vindt wordt het lastig als er structureel gepest gaat worden. Wel dingen in het juiste perspectief blijven zien. Kan mij wel voorstellen dat je moederhart hiertegen in opstand komt, ze mogen onze bloedjes natuurlijk nooit wat aandoen maar in dit geval ben jij de volwassenen die zijn kind de harde wereld moet leren te overleven succes ermee, niet teveel mee laten slepen.

Brusje

Het niet groter maken dan het is lijkt mij een goed advies. Jouw kind pikt jouw gevoel niet alleen feilloos op, maar geeft ook die door jou sociaal gewenste informatie: De juf is waardeloos, ze kan niets voor mij betekenen.

Wat zeggt trouwens het brusje over de incidenten?

Tja

tja, kennelijk zie ik het toch anders. Ik ga niet tegen mijn kind zeggen, ah joh, zo erg is het niet, als dat kind mij met tranen in de ogen verteld hoeveel pijn het deed dat iemand dat zei, en hoezeer ze zich gekwetst voelde. Hele draden over pesten hebben hier gelopen en evenzoveel adviezen over meteen ingrijpen, en nu ineesns dit.

Bedankt voor de adviezen. Ik neem ze mee.

Aandekust

het brusje is een verhaal apart. Maar vertelt in hoofdlijnen hetzelfde, dat het nieuwe kind erg onaardig doet. Vooral naar brus.

Doorpakken

"Ik ga niet tegen mijn kind zeggen, ah joh, zo erg is het niet"
Je kunt tegen je kind zeggen dat je begrijpt dat ze zich vervelend voelt. Om vervolgens het gesprek aan te gaan wat de reden is dat sommige kinderen pesten (dat doen ze vaak om zichzelf beter te voelen, omdat ze onzeker zijn, een plekje in de groep proberen te bemachtigen etc.). Om aan te geven dat haar haar verdriet logisch is, maar ook dat er altijd kinderen zullen zijn die dingen doen of zeggen die niet helemaal lekker overkomen. Als ik jou goed begrijp gaat het om een nieuw kind in de klas. Daar kan dus heel goed van toepassing zijn dat dit kind zichzelf probeert te bewijzen in de groep. Ik zeg dit niet om dat kind vrij te pleiten, maar het helpt om inzicht te krijgen in hoe dit soort dingen gaat, juist ook voor jouw dochter. Het is meestal niet persoonlijk!
En vervolgens bekijk je met je dochter hoe zij hier een volgende keer op kan reageren. Negeren? Een grapje maken? Een gevatte opmerking? Of juist een heel stevige opmerking "zeg, denk maar niet dat ik mij dit laat zeggen, zo makkelijk gaat dat niet!". Laat je dochter vooral zelf meedenken. Geef haar het vertrouwen dat ze dit aankan.

Tja

gepest worden is toch iets anders dan zich gekwetst voelen en tranen in de ogen zijn ook geen definitieve aanwijzing voor het lijden onder pestgedrag.

Er zijn heel verschillende mogelijkheden om met een huilend kind om te gaan en bij tranen over "schele" denk ik eerder aan het trainen van de weerbaarheid (van binnen en naar buiten toe) dan een gesprek met de juf.

Ik zei al

er was gister ook al een en ander voorgevallen. Maar goed, laat maar, ik neem de adviezen mee zoals ik al zei.

Eerlijk zijn

Je mag je kind best troosten, tuurlijk!. Je hoeft ook niet te zeggen dat het kind het niet erg mag vinden. Wel moet je je kind vertellen dat mensen niet altijd aardig zijn, helaas is het leven niet altijd leuk. Daar zal het kind mee om moeten leren gaan. Erg handig voor later als jij niet meer voor haar in de bres kan springen. Tuurlijk moet je ook voor je kind opkomen als dit structureel wordt maar twee keer is nog niet structureel. En vertrouwen in je kind dat ze het aankan en het kind duidelijk maken dat ze er net zo goed mag zijn als elk ander is wel heel belangrijk. Denk dat je eerst daar de oplossing moet zoeken voordat je boos wordt op school. Probleem kan anders zijn (als het wel structureel wordt) dat je niet meer serieus genomen wordt door school. ( o die ouder...die stond de tweede schooldag al op de stoep...). Nogmaals succes en niet laten verblinden door eigen kwaadheid.

Ik ben helemaal niet boos geworden op school

ik heb slechts mijn zorgen geuit, aangezien in anderhalve dag al zoveel gebeurd was, meer dan in alle andere jaren op deze school! Omgaan met elkaar staat erg hoog in het vaandel op deze school, het is ook nog een Dalton, dus samenwerken.

Het jaar dat ze deze leerkracht eerder hadden werd ook alles gebagataliseerd door haar, en zat ik op het eind van het schooljaar met 2 gefrustreerde kinderen. Vriendschappen waren volledig stuk gemaakt daardoor. Afgelopen schooljaar is er een voorzichtig begin gemaakt met de leerkracht die er toen voor stond en is bij dit kind het zelfvertrouwen langzaam weer teruggekomen. Nu, in anderhalve dag zag ik al een stukje wegbrokkelen. En dan kan iedereen hier fijn zeggen, leer je kind weerbaar maken, maar waar denk je dat ik de afgelopen jaren al mee bezig ben geweest? Maar het is niet leuk om te zien dat je kind weliswaar getolereerd wordt in de klas, maar verder geen enkele maal een afspraak met een klasgenoot heeft. Geen enkele maal wordt uitgenodigd voor een kinderfeestje enz.
En als je dan de formatie onder ogen krijgt en ziet dat je kind weer de leerkracht gaat krijgen die voor een deel verantwoordelijk is voor de ellende, dan wordt je niet heel vrolijk.
En als diezelfde leerkracht ook nu weer bij kind aangeeft dat het vast allemaal niet zo bedoeld werd, dan neem je een kind niet serieus in mijn ogen.
En nogmaals, ik was zelf helemaal nog niet van plan op school te gaan praten, maar omdat zij wel met kind hadden gepraat en die vervolgens niet de waarheid had durven vertellen, ja, dan vind ik dat ik als ouder daar wel moet ingrijpen.

Tja

Je weet precies wat je wilt en waarom. Dus zou ik zeggen...doen!
Op het forum wordt gereageerd op wat er gepost wordt. Helaas is dit alleen een stukje tekst waar wij onze mening op los laten. Wij kennen niet de hele situatie van de tijd ervoor. Tja en de mening van forumleden komt niet altijd overeen met degene die het toppic start. Succes met de situatie. Ik kan je verder niet van advies voorzien, hier heb ik geen ervaring mee.

Wmihnwm

Hoi,

Ik geloof dat ik me je verhaal herinner. Volgens mij had jij vorig jaar heel veel bedenkingen bij deze juf omdat je er geen vertrouwen in hebt. Dat had jij toen bespreekbaar gemaakt bij de juf en de directie. Toch?
Als dat zo is, dan is het probleem niet dat er een paar woorden tegen je kind gezegd zijn, het is imo geen pestprobleem. Maar het probleem is, dat er een vertrouwensband met deze juf opgebouwd moet worden.
Dat zou ik ook tegen de juf (en als die er niet open voor staat de directie) zeggen. Zij moet er aan gaan werken dat jouw kinderen vertrouwen in haar krijgen. En dan is het niet handig om een probleem dat een kind bij je meldt te bagatelliseren. Vertrouwen komt te voet en gaat te paard.
Dus daar heeft deze juf een mooie taak aan. Als ik jouw was, zou ik dus wel nu actie ondernemen. Maar niet gericht op het pestincident, maar gericht op 'vertrouwen'. Hoe gaat de juf ervoor zorgen dat dat er komt?