Dochter heftig gedrag
Hallo allen,
Ik ben op zoek naar tips. Ik heb twee kinderen. Een dochter van 7 en een zoon van 4.
Mijn dochter is vrij pittig. Het gedrag van mijn dochter gaat in golven. Dan een tijdje is er weinig aan de hand. En dan een periode waar niks goed is. Ze lijkt de hele dag chagrijnig te zijn. Klaagt over alles waar over te klagen valt.
Wat erg sfeerbepalend is. Vervolgens is alles een strijd. Gaan we bijv naar een park, dan heeft ze geen zin in lopen, staat de muziek “te hard” in de auto etc etc. Overal wordt commentaar op geleverd. Ik probeer het positief te benaderen maar ik merk dat ik moe ben. Want het kost ontzettend veel energie om hiermee om te gaan.
Herkent iemand zich in dit verhaal?
groetjes,
Een verdrietige moeder
Zijn dat toevallig momenten dat ze moe is? Mijn zus werd en wordt daar echt een onuitstaanbaar kreng van. Die ergerde zich dan al aan het feit dat ik ademde of aanwezig was in huis terwijl ik er woonde.
Sommige dingen heeft een kind simpelweg niet te bepalen en over andere dingen kun je een keuze bieden maar dat heeft dan wel consequenties.
Bijvoorbeeld; ze moet naar school maar heeft geen zin om te lopen. Dat kan, maar school is verplicht dus het moet toch.
Ze heeft geen zin om te lopen naar het park, dat is prima, dan blijft ze thuis. Maar er wordt ook niks anders leuks gedaan en ook niet later toch naar het park. Dus ofwel ze gaat mee ofwel ze blijft thuis.
Bedankt voor je bericht. Als ze moe is, is er al helemaal geen land meer met haar te bezeilen. Dan is het óf boos óf huilen. Ik probeer er dan ook altijd voor te zorgen dat ze op tijd in bed ligt.
Dus dat ze moe is, daar ligt het niet aan 
Het is haar algehele gedrag. Alsof ze met het verkeerde been uit bed is gestapt, maar dan weken lang..
Minder in de golven meegaan. Als je zelf ook moe ervan wordt zegt dat ook wel iets. Misschien een keer gesprekje aangaan. Dat het je opvalt dat het soms de hele dag doorgaat of langer. En wat zou kunnen helpen. In die sfeer mee gaan helpt jou in elk geval niet.
Soms helpt het ook te zeggen dat iedereen inderdaad wel eens geen zin heeft maar het moet toch. Ik moet koken maar heb eigenlijk helemaal geen zin. Dan eten we niets, dan kan ook niet nou moet ik toch maar koken.
En soms gewoon nee. En dan het laten voor wat het is. Of je gaat inderdaad nu mee of als je geen zin hebt blijf je maar thuis. Ik wil geen zeurpiet mee.
Maar vooral als ze netjes vraagt, kan de muziek zachter, dan gewoon doen. Opmerkingen zoals dat is niet fijn, dan zeg ik altijd je kan gewoon vragen of het anders kan. Maar chagrijnig zijn is bijna nooit fijn voor de omgeving en ook niet voor haarzelf.
Dus wat kost jou minder energie en wat past het beste bij haar? Meer negeren en minder meegaan in die buien of er ook op een moment aandacht aan geven door er dieper op in te gaan? En het leven mag ook soms minder zijn, niet elke dag gaat zoals je wil.
Savonds wanneer ik haar naar bed breng, dan gaat alles goed. Dan kom ik bij haar in bed liggen en lezen we boekjes en praten. Dan geef ik haar ook aan wat ik niet leuk vind bijv. Ze lijkt het allemaal te snappen. Maar het lijkt de volgende dag weer vergeten te zijn.Mijn zoon heeft dit totaal niet. En ik maak me daarom ook wel zorgen. Ze verveelt zich ook ontzettend snel. Ik doe wel dingen met haar maar ik kan haar bijv niet 24/7 vermaken.
Ik denk dat ik haar toch bepaalde momenten meer 1 op 1 aandacht moet geven.. en meer structuur aanbrengen. Dat laatste heb ik zelf wat moeite mee.
Misofonie is een echte ziekte MamaE.🧐 Het is soms zo erg dat mensen ergens anders moeten eten en ademen. Als er iemand niet tegen normale geluiden kan, moet degene die er last van heeft geïsoleerd op zijn kamer gaan leven, ipv dat iedereen met een iemand rekening moet gaan houden. Als alleen aanwezig zijn als moeilijk is dan hoop ik dat ze eroverheen is gegroeid? Of woont ze nu alleen of met iemand die ademt zonder geluid? 😅
Om nog even duidelijk te zijn: de muziek staat niet te hard. Want als ze zelf muziek aan zet staat het veel harder 😂😂 Het is meer een aanleiding om ergens over te klagen.
Mijn dochter heeft soms ook wel dagen dat er niks mee aan te vangen is, dat niks goed is, dat ze om alles huilt en boos is en ze vindt zichzelf dan ook niet leuk. Maar dat zijn dagen, geen weken achter elkaar. En vaak is het dan ook een opeenstapeling van frustraties en verdriet of vermoeidheid. Na een nacht goed slapen is het dan ook weer goed. Of na een paar dagen, dan moet er gewoon even een knopje om in haar hoofd en duurt het even voor dat lukt.
Ik zou inderdaad niet teveel meegaan in haar humeur. Als ze chagrijnig wil zijn, prima, maar val mij er niet mee lastig. Als je van alles gaat aanpassen aan haar grillen geef je haar onbedoeld de macht om dingen te bepalen die ze verkrijgt door negatief gedrag. Met netjes vragen kan er veel meer. Als mijn dochter een zin begint met 'jij moet...' is de kans al 99% dat ik het niet doe. En dat weet ze.
Eppos schreef op 30-01-2022 om 20:46:
Misofonie is een echte ziekte MamaE.🧐 Het is soms zo erg dat mensen ergens anders moeten eten en ademen. Als er iemand niet tegen normale geluiden kan, moet degene die er last van heeft geïsoleerd op zijn kamer gaan leven, ipv dat iedereen met een iemand rekening moet gaan houden. Als alleen aanwezig zijn als moeilijk is dan hoop ik dat ze eroverheen is gegroeid? Of woont ze nu alleen of met iemand die ademt zonder geluid? 😅
Mijn zus heeft geen misofonie. Alleen als ze moe is, dan heeft ze last van alles.
Als aanwezig zijn in het huis waar je woont al niet meer kan, dan is dat niet mijn probleem maar dat van haar. Je kunt niet van een ander vragen te stoppen met ademen en ook niet aan een minderjarig kind om ergens anders te gaan wonen.
Ze is nog steeds niet te genieten als ze moe is. Ze woont nu met haar man en twee kinderen, reken maar dat die geluid maken.
‘Om nog even duidelijk te zijn: de muziek staat niet te hard. Want als ze zelf muziek aan zet staat het veel harder 😂😂 Het is meer een aanleiding om ergens over te klagen.’
kijk bij dit moet je haar even helpen herinneren dat je haar ook al net zo lang kent. En nu vind ik dat je zeurt want je eigen muziek staat harder.
je wilt rekening houden maar wel serieus. En niet overal dus aanpassen. Soms moet zij het maar even slikken.
oh die van mij van 6 heeft ook zulke golven.
We zitten er momenteel weer midden in.
Ze geeft als ze weer rustig is nu soms ook aan dat als ze zo boos is alle 'regels' niet kan onthouden.
Dus ik probeer de regels rustig te herhalen op zo'n moment.
' ik zie dat je heel boos bent en het anders wil, als je het rustig uitlegd en gewoon vraagt kunnen we samen kijken of het kan zo als jij het wil. Als je zo blijft schreeuwen veranderd er niets'
Ze moet altijd eerst nog uit razen maar komt steeds vaker daarna netjes wat vragen.
Dan staat het antwoord ook niet altijd aan en begint het gerust opnieuw.
Maar soms kan het op haar manier, of een tussenweg.
Ik vind het heel vermoeiend, heb er ook heel vaak geen zin in.
En vind ook vaak dat ze gewoon moet luisteren.
Maar dat is gewoon niet de manier die voor haar werkt.
Ze wil gewoon heel veel zelf bepalen.
Misschien stom.. Maar zou het een winter dipje kunnen zijn? Ik heb zodra de dagen korter worden ook vreselijk last van stemmingswisselingen. Als de dagen langer en zonniger zijn heb ik veel meer positieve energie.
Stemmingswisselingen zijn idd aanwezig.
Maar meestal zijn de stemmingen het slechtste gedurende schoolvakanties. Misschien door het gebrek aan structuur. Ik probeer er achter te komen waar het gedrag vandaan komt.
Ze zit op 3 sporten. Dat klinkt veel maar ik merk dat ze daar blij van wordt en haar energie kwijt kan. School is ook geen enkel probleem.
In de vakanties valt dat weg natuurlijk...
Ik denk dat ik een strakkere planning moet hebben, helemaal in de weekenden. Op dezelfde tijd naar bed, opstaan. Duidelijke activiteiten wat van te voren bekend is. Mijn man werkt week op week af. Dat maakt het er soms niet makkelijker op. Want hij kan dingen dan niet even van mij overnemen.
Iig bedankt voor al jullie tips. Het is gewoon heel erg lastig om erachter te komen wat werkt voor haar.
Je schrijft school is geen enkel probleem, zou ze daar genoeg uitdaging krijgen?
Dat was bij ons wel een grote trigger. Het klinkt ook een beetje als overprikkeld, helpt het als ze op dat soort momenten even haar kamer opzoekt?
Oudste hier is ook altijd zoeken naar wat werkt, dus heb ook niet de gouden tip voor je.
Als ik er doorheen zit wordt ik makkelijker met tablet tijden. Daar wordt de sfeer in huis in ieder geval beter van.
Niet kunnen spelen is hier ook aan de orde van de dag. Sommige kinderen kunnen blijkbaar minder goed spelen. Ik leg het wel bij hun terug. Het is niet mijn probleem dat hun zich vervelen en dat hoef ik dus ook niet op te lossen met 1001 ideeën die dan toch afgeknalt worden.
zit er een patroon in , hormonen ? Het is jong maar meisjes worden steeds jonger ongesteld
en geluid is een prikkel, het ene moment dat je zelf kiest kun je er prima tegen, dan is er ruimte in het prikkelemmertje, je bepaalt dan zelf waar je de emmer mee vult. Geluid van een ander als jou emmer al half gevuld is is een drama daar wordt je echt niet vrolijk van.
Dat moet ze dan wel netjes zeggen maar als je al overprikkeld bent is dat best wel lastig. En voor dat je zelf snapt dat het overprikkeld zijn is kun je zo maar 40 jaar verder zijn.
