Dochter wil nu al niet meer naar school

Hmmm

Als ik het zo lees, had je dochter vooral "buikpijn" omdat ze haar strafwerk niet gemaakt had en wel wist wat haar dan te wachten zou staan op school.Ik denk dat ik mijn kind alsnog naar school had gestuurd en niet had thuisgehouden. Dat strafwerk heeft ze het hele weekend kunnen maken tenslotte.
Ik vind het zelf nooit zo'n punt als een leerkracht streng is. Wel zo duidelijk voor veel kinderen. Misschien moet je dochter daar nog wat aan wennen. Ik zou er voor oppassen om je dochter te laten merken dat jij de juf (te) streng vindt. Laat je dochter weten dat ze zich op school aan de regels moet houden (zoals niet door de juf heen praten, dat lijkt mij overigens geen buitengewoon strenge regel...) en zo niet dat ze de gevolgen (zoals het maken van strafwerk, apart zitten) onder ogen moet zien.

Huh

drie kantjes voor een meisje van 10 jaar???

Karin

Als je dochter geen rotjaar wil krijgen dan lijkt me dat ze hier zelf ook veel aan kan doen. Bijvoorbeeld door niet te kletsen in de klas zodat ze geen straf krijgt. Dat lijkt me vrij simpel. Je dochter wilde niet naar school omdat ze haar strafwerk niet af had en dus waarschijnlijk bang was dat juf boos zou worden en meer strafwerk zou geven. Een terechte vrees maar uiteindelijk is het de eigen keuze geweest van je dochter om het strafwerk niet te maken waardoor de juf ongetwijfeld boos zou worden. Je dochter heeft het kortom zelf in handen of het een rotjaar gaat worden of niet.

En vaak

Zijn hele strenge docenten alleen in het begin van het jaar Heel Streng. De rest van het jaar kunnen ze de teugels vieren op hun opgebouwde reputatie en als het schooljaar ten einde loopt, is er geen betere juf of meester geweest volgens je kind.

Tirza

Strenge leerkracht

Er is een verschil tussen een strenge leerkracht en een leerkracht waarbij kinderen niets goed kunnen doen.
Die laatsten bestaan ook, maar daar zou ik in eerste instantie niet vanuit gaan.
Ik zou als ik jou was een nuchter en open gesprek met de juf voeren. Wat is er aan de hand? Dat is de vraag die je eerst beantwoordt wil hebben. Je dochter zal vast een andere kijk hebben, dan de juf. Dat hebben kinderen bijna altijd.
En dan kun je pas conclusies gaan trekken.

Reacties

Bedankt voor de reacties ik zal even op reageren.

Jippox "Als ik het zo lees, had je dochter vooral "buikpijn" omdat ze haar strafwerk niet gemaakt had en wel wist wat haar dan te wachten zou staan op school".

Dat klopt en heb haar ook duidelijk gemaakt dat dit eens maar nooit meer zal gebeuren.

Koentje "drie kantjes voor een meisje van 10 jaar??? "

Heb ook aan haar gevraagd waarom nou 3 kantjes. De juf had namen op het bord geschreven afgelopen vrijdag en een keer kletsen was een kruisje en 1 kruisje was 1 kantje dochterlief had dus totaal 3 kantjes.

Digimum "En als ze de volgende keer niet kletst als juf aan het praten is dan krijgt ze vast ook geen straf "

Heb ik ook gedaan maar volgens dochterlief moet de juf haar altijd hebben. Zij zegt als er andere kinderen in haar groepje niet stil zijn dan krijgt ze toch de schuld.

Maylise "Een terechte vrees maar uiteindelijk is het de eigen keuze geweest van je dochter om het strafwerk niet te maken waardoor de juf ongetwijfeld boos zou worden"

Klopt heb ik ook aan haar duidelijk gemaakt. Daarom heb ik haar het strafwerk laten maken. Ben trouwens van plan om met de juf af te spreken dat ik de volgendekeer als ze weer met strafwerk thuis komt om haar strafwerk te ondertekenen.

Tirza "Zijn hele strenge docenten alleen in het begin van het jaar Heel Streng"

Is ook zo. Maar deze juf heeft ook een reputatie dat ze niet alleen streng is (wat ik niet verkeerd vind) maar deze staat ook best onsympathiek is tegen over de kinderen.

Karmijn "Er is een verschil tussen een strenge leerkracht en een leerkracht waarbij kinderen niets goed kunnen doen."

Heb helaas het idee dat het toch zo is. In groep 5 had ze ook een strenge juf maar toch was me dochter helemaal gek van die juf. Omdat ze ook vaak leuke dingen deed met de klas.

Maar ga inderdaad open en nuchter het gesprek voeren met deze juf. Ben ook van plan mocht ze weer een keer met strafwerk thuis komen dat ik het dan onderteken zodat ik geen scenes krijg zoals vanmorgen.

Met vriendelijke groeten,

Karin

Ondertekenen?

Wat denk je daarmee te bereiken dan?

En verder is je dochter dus blijkbaar 3x de mist ingegaan of heeft juf haar 3x vals beschuldigd. Lijkt me inderdaad dat juf en jij iets te bespreken hebben.

Ik denkt trouwens ook dat juf dit zo niet een heel jaar gaat vol houden. Of heb jij wel de illusie dat de klas hier en masse iets van geleerd heeft.

Ginny twijfelvuur

Hoi Ginny

"Wat denk je daarmee te bereiken dan?"

Nou dat ik niet meer zo verrast wordt zoals vanochtend.
Want wist niet dat ze strafwerk had.

Inmiddels heeft ze de dag goed doorgekomen ze heeft haar strafwerk af. Ze wou nog wel vanavond naar de hockey training gaan maar dat ging dus mooi niet door ziek op school dus ook ziek voor de training.

Heb ook de juf gemaild dat ik graag zo snel mogelijk wil afspreken.

Met vriendelijke Groeten,

Karin

Kwebbel

Ik zou toch wel grotendeels achter juf staan, haar duidelijk laten aanvoelen dat haar gedrag en houding bepaalde gevolgen geeft. Dat op de eerste plaats zijzelf van houding moet veranderen om een positieve spiraal mogelijk te maken
Haar thuis houden vind ik persoonlijk niet juist. Ergens heeft ze zelf gekozen voor de drie kantjes, ze wist wat ze deed en wat de gevolgen zouden zijn,
Als dochter zelf geen rotjaar wilt, moet ze daar in de eerste plaats zelf voor zorgen, die verantwoordelijkheid en zelfinzicht mag ze zeker ook aanleren

Thuishouden

Hi Karin, ik zou precies hetzelfde gedaan hebben hoor. Het overviel je en je moest een beslissing nemen. Kind naar school met buikpijn en niet weten hoe deze dingen daar opgeost gaan worden is in ieder geval niet goed. Het gaat erom dat ze er iets van op steekt en dat dit niet meer voorkomt. Ze is uiteindelijk nog maar 10 of 11. Ze heeft een gesprek met jou gehad, heeft haar starfwerk gemaakt en hopelijk ook een duidelijke uitleg dat dit eens maar niet nog een keer want de volgende keer zeg je meteen uit school dat je strafwerk hebt zodat we daar samen mee kunnen "dealen". Dan heeft ze meer van dit moment geleerd dan als ze wellicht meteen haar strafwerk gemaakt had en het braaf heeft ingeleverd op tijd. Niet et zwaar aan tillen dus. Hoofdvraag is hoe ga je haar dit helpen voorkomen. Daar heeft ze jouw en jufs ondersteuning bij nodig. Misschien een tafeltje apart waar ze kan gaan zitten als ze te afgeleid is.

Inmiddels geescaleerd

Pff nou inmiddels is de situatie tussen dochterlief en de juf behoorlijk geescaleerd. Gisterochtend was er niks aan de hand ze ging gewoon naar school en we hadden afgesproken dat ze zich gewoon zou gaan gedragen. Ze had ook braaf haar strafwerk ingeleverd. Maar gisterochtend al in het eerste uur ging al mis juf had me trouwens terug gemaild. En volgens juf zat ze weer te kletsen omgedraaid etc etc. Toen heeft juf haar naar de gang gestuurd en heeft zo tot de kleine pauze op de gang gestaan. Na de kleine pauze mocht ze weer met een schone lei op haar plaats zitten.

Helaas is ze volgens juf weer doorgegaan en heeft ze een briefje door de klas gestuurd met de text "juf naam is een k*t B **tch." Ze heeft het toegegeven en is naar de directrice gestuurd waar ze ook voor de rest van de dag is moeten gaan zitten. De juf en de directrice heeft ook besloten dat ze vandaag ook bij de directrice moet gaan zitten.

Toen me dochter tussen de middag thuis heeft ze tegen me gezegd dat er niks aan de hands (had nog niet de mail van de juf gehad). Dus ze heeft gelogen tegen me. Toen ik haar gistermiddag naar vroeg ontkende ze het eerst. Maar later gaf ze toe maar het lag niet aan haar maar aan de juf. Ben nu ook behoorlijk boos dat ze dus gelogen heeft tegen me.

Dit brengt natuurlijk het gesprek die ik vanmiddag heb in een andere daglicht te staan. Heb dus een gesprek niet alleen met de juf maar ook met de directrice. Dus wie weet wat ik straks kan verwachten? En hoe ik nu met handelen. Denk toch dat dit pre-puber streekjes zijn.

Met vriendelijke groeten,

Karin

Oei

Dat is inderdaad een flinke escalatie, Karin. Toen ik het las, dacht ik: mijn eigen moeder was als een vulkaan uitgebarsten als ik zoiets had gedaan. Knap dat jij zo te lezen er nog vrij kalm onder blijft.
Ik heb eigenlijk geen tip. Je dochter is grensoverschrijdend bezig geweest en daar moeten consequenties aan vast zitten, zowel op school als thuis. Ik ken je dochter niet en weet niet welke straf goed zou werken. En ik zou heel erg insteken op de toekomst, dus maak van dat gesprek met de directrice een oplossingsgericht gesprek. Juf en dochter moeten nog 37 weken door een deur. Hoe gaan ze dat doen? Welke harde afspraken gaan jullie maken? Hoe gaat de juf (de volwassene) proberen om een jong kind bij te sturen en aan de relatie met dat kind te werken? Hoe gaan jullie de lijntjes heel kort houden zodat dochter je niet weer voor de gek houdt? dat soort dingen. Sterkte.

Pffff

Ik ben het wel eens met de posting van Mea. Ook zou ik na het gesprek van vanmiddag een
3 gsprek aanvragen 9jij juf en dochter) zodat de lijnen kort zijn en er geen onduidelijkheden zullen onstaan. Laat je dochter maar even op de blaren zitten want dit gaat wel erg ver en zou ik niet scharen onder pre pubergedrag.

Te lief?

Misschien zie ik het verkeerd, maar je komt op mij over als "te lief" naar je dochter. Je hebt het over prepuber "streekjes". Zo zou ik het echt niet benoemen op school vanmiddag. Ik kan me niet voorstellen dat mijn dochter ook in groep 7 zoiets zou opschrijven over de juf, ik vind dat echt heel erg brutaal.
Ik heb het idee dat je dochter schreeuwt om grenzen.

Oei

Dit is ineens heel veel erger dan het kletstante-gedrag. Dat is op zich irritant, maar hoeft niet bepaald kwaadaardig te zijn.Dat was dit wel. En dat is ook wat ik, als moeder, zou uitstralen naar kind. Er is niets wat haar gedrag kan vergoelijken, 'een prepuberstreekje' klinkt alsof je haar gedrag wilt verdedigen.
Ze moet weten dat ze ver over de grens is gegaan, en dat je voor dit soort acties ook geschorst kan worden. Dat is tamelijk ernstig.
Tegelijkertijd zou ik, als juf en moeder, willen weten naar het waarom. Wat vaart er in haar dat ze zo doet? Hoe ziet zij de wereld, haar leventje? Wat heeft ze nodig om tot beter gedrag te komen? Wat moet daarvoor gedaan worden, veranderd worden? Hoe kunnen de volwassenen daarvoor zorgen? Hoe kan de relatie tussen haar en de leerkracht verbeterd worden? Dat zijn essentiële vragen.

Even ot

Het feit dat Karin schrijft dat het een prepuberstreek kan zijn, kan bedoeld zijn als verklaring, een oorzaak,zeg maar. Dat wil toch niet zeggen dat ze het het vergoeilijkt?

Verkleinwoord (ook o.t.)

Fiorucci: "Het feit dat Karin schrijft dat het een prepuberstreek kan zijn, kan bedoeld zijn als verklaring, een oorzaak,zeg maar. Dat wil toch niet zeggen dat ze het het vergoeilijkt?"
Feitelijk niet, maar omdat ze het als een verkleinwoord schrijft 'prepuberstreekje' suggereert ze dat wel.

Opstandig

'Wow, that escalated quickly' zou mijn zoon zeggen.

Mijn zoon (met adhd en een stemmingsstoornis) heeft ook wel soortgelijk gedrag op school gedaan. Meerdere malen. Dat is afschuwelijk. Wij vonden het heel moeilijk hoe daarmee verder te gaan.
Wij hebben door schade en schande geleerd om het zo te doen: Ten eerste kreeg hij straf op school. Dat was hun pakkie aan. Maar jou dochter heeft tegen jou gelogen. Daar zou ik haar wel op aanspreken en een consequentie thuis voor tegenover zetten.
Ten tweede kreeg hij thuis een paar fikse gesprekken met ons. (die gesprekken vindt hij erger dan welke straf dan ook, voor de duidelijkheid). In die gesprekken zijn wij allebei als ouder heel duidelijk. De boodschap is: Onfatsoenlijk gedrag is nooit goed te praten. Je mag boos zijn op iemand, iemand niet aardig vinden, maar onfatsoenlijk zijn, is nooit acceptabel. Daar zullen wij als ouder nooit achter kunnen staan.
Onfatsoenlijk gedrag schaadt jezelf. Kinderen realiseren zich dat niet. Dat moet je ze dan vertellen. Vaak denken ze dat ze in een strijd met een 'rotjuf' gerechtvaardigd zijn om verzet te plegen. Maar zulk verzet komt altijd als een boemerang bij het kind terug. De school heeft de macht. Het is alleen maar eerlijk om dat te vertellen aan je kind. Vertel over kinderen die van school gestuurd worden, van rebound voorzieningen, van om je gedrag ingedeeld worden op een veel lager niveau dan je aankan, van boetes en uit de ouderlijke macht gezet worden door de kinder'bescherming' omdat je niet naar school gaat. Het is een strijd die maar een slachtoffer gaat kennen en dat is het kind zelf.
Onze zoon vond het moeilijk om dat te horen, maar hierdoor lukte het hem wel om zijn gedrag te sturen. Hij wist namelijk dat dit in zijn eigen belang is.
Daarnaast is het belangrijk dat het kind manieren krijgt om de boosheid naar de leerkracht te uiten, zonder dat het beschadigend en onfatsoenlijk is. Onze zoon heeft op de basisschool een notitieboekje in zijn laatje gehad, waarin niemand mocht kijken en waarin hij zijn woede de vrije loop kon laten. Daar kwamen dus alle beledigingen in.
Daarnaast moest onze zoon zijn oprechte excuses aanbieden. Dat was voor hem heel moeilijk (vooral het 'oprechte' stukje en gelukkig konden wij de leerkracht zover krijgen, dat die ook een email van zoon accepteerde. Dat was een heel proces, maar het is een vaardigheid waar je de rest van je leven baat bij hebt.
Verder hebben wij als ouders, erg hard gewerkt om de relatie met de leerkracht goed te krijgen, te houden. Een paar dingen helpen. Allebei erkennen, dat het hier om een kind gaat, wat van deze vervelende situatie duidelijk nog een hoop kan leren. Dan draai je de situatie om in een leermoment. Leerkrachten hebben de behoefte om kinderen wat te leren, dus als jullie die omkeer kunnen maken, heb je veel gewonnen.
Verder is het heel belangrijk om zeer duidelijk te zijn, dat je als ouder dit gedrag zeer afkeurt en dat het thuis consequenties zal hebben. (die gesprekken).
Ook spraken we af om eerlijk te zijn in de communicatie naar elkaar toe. Het is belangrijk om elkaar op de hoogte te houden. Dat kan heel goed met emails.
En dan is het ook heel belangrijk dat jullie met elkaar op zoek gaan naar de achterliggende reden van dit gedrag. Dit zijn geen puberstreken. Dit gaat veel verder. Je zult moeten ontdekken 'wat er aan de hand is.' Misschien is het zuiver een antipathie voor die juf. Maar het kan ook te maken hebben met onvermogens van je kind, pesten, een negatief zelfbeeld, een leerprobleem, het groepje waar je kind in zit, overdreven rechtvaardigheidgevoelens. Dat soort dingen.
Misschien kan het helpen om met je dochter een wandeling te maken, of iets anders een-op-een te gaan doen. Praat met haar over koetjes en kalfjes. Misschien komt er dan iets boven waar ze mee zit.
Wat een lange post. Maar ik heb nog wat. Je schreef dat je juf zei dat ze weer met een schone lei was begonnen. Dat is een illusie. Dat kan niet. Het gedrag van je dochter in het verleden heeft bij de juf verwachtingen voor de toekomst gewekt. Als de juf dat niet erkent, is ze niet eerlijk tegen zichzelf. Kinderen als mijn zoon, hebben dat feilloos door. Jouw dochter ook misschien? Het vertrouwen is geschonden (wederzijds) en moet herstelt worden. Dat heeft tijd nodig. Het is goed om je dat te realiseren. Het is goed als je dochter zich dat realiseert. Ze zal moeten gaan investeren in haar 'emotionele bankrekening' bij de juf. Anders wordt het helemaal niets meer dit jaar.

Werkwoordspelling!

dat is mijn sterkste kant niet, zie ik.

Karmijn

Heb je echt verteld over de kinderbescherming? Hoe oud was je zoon toen? Ik schrik daar echt van, dat lijkt me een heel grote angst en verantwoordelijkheid om bij een kind neer te leggen...

Dacht hetzelfde blondie

Ik vind dat ook nogal heftig. Een goed gesprek prima, maar hel en verdoemenis preken? Dat gaat mij toch een beetje te ver.

Inderdaad

Zo'n zware preek met verwijzing naar allerlei mogelijke gevolgen zou ik niet houden naar aanleiding van dit incident.

Zover Karin het beschrijft is dit de eerste keer dat dochter zo iets doet hoewel ze al volgens het eerste berichtje wel vaker veel kletst en brutaal is.

Ik zou heel boos worden en haar zeker ook thuis de consequenties laten voelen met name over het liegen. De school zal ongetwijfeld het gedrag op school aanpakken.

Ik zou daarnaast ook zeker een serieus gesprek aangaan over welke grenzen je niet kan overschrijden en waarom niet (zonder zo zwaar op de hand te worden als Karmijn)

Verder zou ik juf vragen of ze me regelmatig op de hoogte wil houden van hoe het gaat.

Ik zou er verder niet te zwaar over doen. Ja, het is rot gedrag en dit gaat veel te ver maar het is ook niet gelijk zo dat ze nu gedoemd is tot weet ik allemaal.

Uitleg

Ach ja, daar heb ik niet aan gedacht, ik schiet met een kanon op een mug, sorry.
Bij onze zoon was het wel relevant, maar dat komt doordat onze zoon nogal extreem is. Ten eerste ging zijn gedrag veel verder dan dat van de dochter van Karin. En ook gaat onze zoon door straf, zich altijd nog verder misdragen. Straffen werkt bij hem dus niet.
Maar ook, onze zoon is iemand die door blijft vragen. Wat gebeurt er als...?
En nu ging het erom, hij wilde gewoon nooit meer naar school toe. Een schorsing zou hij helemaal niet erg gevonden hebben. Dus zijn vraag was: wat gebeurt er als ik nooit meer naar school ga? Jullie kunnen mij toch niet dwingen. En dat is natuurlijk waar. Je kunt een kind niet dwingen om naar school te gaan. Je kunt hem niet onder je snelbinder stoppen. Je kunt hem niet tegen zijn wil daar houden.
Nou ja, zeiden wij, dan krijgen wij problemen met de leerplichtambtenaar. "Kan die mij dan wel dwingen?' 'Nee, maar die kan ons wel de kinderbescherming inschakelen. Als een kind niet naar school gaat, gaat de kinderbescherming ervan uit, dat hij niet goed wordt opgevoed door zijn ouders.' 'Wat kan de kinderbescherming dan doen?' 'Ons uit de ouderlijke macht zetten.' Zo is het gesprek ongeveer verlopen toen.
Maar ik geef toe, dat was onze situatie, die was anders dan die van Karin.
Ach, en verder misschien zwaar op de hand voor een joch van elf, maar het was ook een zware situatie.

Heftig verhaal

Ik zou dit geen "pre-puber streekjes" noemen. Zulke briefjes rondsturen kan echt niet! Kunst is nu om duidelijk te maken naar je dochter dat je erg boos bent op haar, om wat ze gedaan heeft (liegen, schelden), zonder dat ze zich alleen op de wereld gaat voelen. Dat wordt veel praten. Succes!

Update

Wil in eerste instantie het gedrag van me dochter totaal niet goedpraten laat ik dat nu even rechtzetten.
Heb haar nu ook huisarrest gegeven en ik laat haar de komende dagen klusjes hier in huis doen.

Gisteren gesprek gehad met de directrice en de juf en in ieder geval mag ze deze week niet in de klas zitten en moet ze dus bij de directrice zitten. Maandagochtend moet ze aan de juf een excuus briefje inleveren. Dat had ik samen met de directrice besloten. En dan als alles goed is mag ze weer de klas in.

Heb wel met me dochter flink gepraat en uitgelegd dat dit kan leiden tot schorsingen en dat dat ze dit ook totaal niet moet flikken als ze op de middelbare school zit. Want dat ik totaal geen zin heb in dit soort gesprekken. Daar was het wel mee eens ze heeft er ook nu spijt van maar toch vind ze dat het de juf haar schuld is. Zit er over na te denken om haar te plaatsen in de andere groep 7 die hebben een meester die zeer geliefd is bij de kinderen maar goed daar denk ik nog over na.

Met vriendelijke groeten,

Karin

Niet

Ik zou haar zeker niet laten overplaatsen, althans, niet op dit moment.Dan moet het wel geescaleerd zijn. Maar ik zou eerst eens even vragen aan dochter wat ze denkt met dergelijk gedrag te gaan bereiken. Geen leuk jaar, in ieder geval. Ze heeft nog een heel eind school voor de boeg waarbij je leuke en minderleuke docenten tegenkomt. Met dergelijk gedrag tegen de minder leuke leraren ga je het niet redden. Hoe vervelend ook, de leraar is altijd ¨sterker¨ en zal het eerder winnen. En hoe zou je dochter het vinden als zo´n briefje over haarzelf rond zou gaan.
Ik zou heel duidelijk het bij je dochter neerleggen want het is geloof ik nog steeds niet helemaal bij je dochter doorgedrongen dat het een probleem van je dochter is en niet die van de juf.