Dyslexie en topografie
Mijn kind (groep 6)staat op de wachtlijst om getest te worden op dyslexie. Dat gaat nog even duren, maar voor school heeft ze al een voorlopige dyslexieverklaring en hoeft ze bijvoorbeeld met topografie de namen niet foutloos te schrijven. Toch oefen ik het schrijven van de namen met haar zodat de leraar niet hoeft te raden dat Onem Arnhem betekent. Maar hoe kan ik dat nou het beste doen?
Ik laat haar naar de woorden kijken: wat is er speciaal aan het woord Drenthe, de -the, wat is er speciaal aan Maastricht, de -ch. Vervolgens schrijft ze de hoofdstad van Limburg op, daar was iets speciaals mee... Oh ja, Masterigthe! In Leeuwarden zit een -u, dat weet ze ook nog, dus dat wordt Leewurde en waarom Groningen Geroningen wordt en Utrecht Uitregt, daar ben ik nog niet helemaal uit 
. Wat vandaag goed gaat, gaat morgen fout en wat vandaag fout gaat, gaat morgen weer op een andere manier fout.
Gelukkig heeft ze er nog altijd lol in en weet ze de provincies en de hoofdsteden feilloos te benoemen en aan te wijzen, da's geen enkel probleem, maar heeft het zin om het schrijven te blijven oefenen? Kan het kwaad om (zo goed als ieder woord) te verbeteren? De lol in het leren moet blijven, en het zelfvertrouwen ook, dus ik vraag me af of ik dat op deze manier niet om zeep help. Ze moet er erg om lachen als ik zeg dat Masterigthe wel een naam voor een pizza lijkt, maar hoe lang blijft zoiets lollig voor haar...
Dus, lang verhaal voor twee vragen: moet ik het met haar blijven oefenen ook al lijkt het weinig zin te hebben, en zo ja, hoe moet ik dat dan aanpakken? De leraar heeft er weinig kaas van gegeten, die zegt gewoon: als ik het snap is het goed, en als ik het niet snap vraag ik het haar even. Da's heel fijn (niet sarcastisch bedoeld), maar ze moet toch iets leren?!
Wel
Hier ook een kind met dyslexie. Wij laten haar wel de plaatsnamen oefenen zo ook de dictees. Wel is met de juf afgesproken dat ze bv alleen de hoofdsteden goed hoeft te schrijven en niet de provincies. Met dictee is het makkelijker eerst moest ze 10 woorden leren ipv van de 30 of 40. Ging dat een x aantal keer goed dan een paar woorden meer. De leerkracht geeft aan welke ze moet leren zodat ze ook een leuk cijfer op het dictee kan halen. Met topo kunnen ze alleen een + scoren als ze alle plaatsen goed schrijven. Die haalt ze dus nooit ;(. Wel wil ze op deze manier de dictees leren omdat het behapbaar voor haar is. Dus mijn advies....kijk met de leraar wat behapbaar voor haar is en maak daar afspraken over. Bij ons werkt het goed. (Ken je trouwens de BLOON methode? Deze werkt bij ons kind erg goed)
Twee verschillende reacties
Jullie twee reacties geven gelijk mijn dilemma weer . Enerzijds denk ik zoals Joost, zoals ik al zei, er moet toch iets geleerd worden... Anderzijds merk ik dat het vreselijk weinig nut heeft, we hebben nu zes dagen zitten oefenen en waar ze bijvoorbeeld Friesland altijd goed schreef, schreef ze gisteren ineens Frisland.
Kind laat het niet merken, maar dit kan toch niet anders dan frustratie opleveren. Probleem is dat er nog geen dyslexieverklaring is, dus misschien is ze niet dyslectisch, denk niet dat de school bereid is het schrijven nu al los te laten. Kan het allicht vragen natuurlijk, maar ik merk ook dat ik het zelf (nog) niet los kan laten. Je moet het toch doen om het te leren...
Tien woorden goed schrijven gaat haar op dit moment in ieder geval niet lukken. Ik ben erg benieuwd naar de BLOON methode waar jij, Joost het over hebt. Kun je daar wat meer over vertellen?
Bloon
Bloon staat voor: bekijken, lezen, onthouden, opschrijven en nakijken. Onze dochter heeft het geleerd met kaartjes(bij de hema te koop, van die kaartjes die vroeger als registratiekaartjes van adressen ed werden gebruikt) waar wij het woord groot en duidelijk op schijven. Bijvoorbeeld kaas. Dan pakt ze het kaartje waar kaas opstaat. Ze moet het eerst goed bekijken daarna moet ze het lezen (hardop), daarna het kaartje omdraaien en het woord nog een keer hardop zeggen. Daarna moet ze het woord schrijven (het beste is dat ze het woord dan ook weer hardop zegt) daarna moet ze het woord zelf controleren en goed kijken waar ze het eventueel fout heeft geschreven. Bij een fout (als ze bv kas heeft geschreven een streep (op het kaartje) onder de aa's zetten. Dit moet ze elke dag doen 3 dagen achter elkaar. De score kun je bijhouden door een lijstje met de woorden te maken.Als ze het woord die dag goed heeft geschreven een krulletje en anders een kruisje. De volgende twee dagen (dus dag 4 en 5) doe je het in dicteevorm. Dan lees jij de woorden op en moet je kind het schrijven ook hier kun je de score van bijhouden. Soms kun je eruit halen waar de grootste struikelblokken zitten en je kunt ook zien dat er vooruitgang wordt geboekt. Je kunt ook bloon via de computer doen maar dat vindt onze dochter helemaal niks. Ze blijft dan veel fouten maken. Met de kaartjes vindt ze handiger/duidelijker. Ze kan erop aangeven wat ze moeilijk vindt en eventueel nog terug kijken voordat ze gaat schrijven.
Wel is het een intensieve methode. Wij zaten er eerst altijd bij want ze moet natuurlijk ook lezen wat er staat 
. Ook niet beginnen met een hele lijst met woorden. Wij begonnen met 7 woorden later zijn dat er meer geworden. En blijven motiveren (o kijk je heb nu al drie van de 7 goed!).
Het belangrijkste is dat je goed kijkt naar wat het kind aankan op dat moment. Krijgt ze teveel op haar bordje dan zou ik haar de topo niet laten leren. Is er wel wat ruimte dan wel een paar plaatsen (bv die het meenst voorkomen zoals Amsterdam of die juist bij jullie in de buurt liggen) en voor hoe om te gaan met dictees zou ik toch ook met de leerkracht overleggen. Altijd een één halen is toch ook erg frustrerend.
O ja, en vol blijven houden dat ze getest wordt! Dan is het duidelijk. Wij hebben er ook erg voor moeten vechten. Onze dochter werd naar de logopedist gestuurd omdat ze zo raar deed met haar mond als ze voor moest lezen. Tja omdat ze niet kan lezen wat er staat. Om een lang verhaal kort te maken. Pas toen de logopediste (die haar ook het bloonen heeft geleerd) op school kwam en in vaktermen vertelden dat onze dochter niks aan haar mond mankeerde maar toch echt dyslexie heeft zijn ze haar zo gaan behandelen en is ze na een dik half jaar getest. In groep 3 gaven wij het probleem al aan en pas in groep 5 getest en degene die haar teste zei na test één al dat het duidelijk was waarom ze haar lieten testen 
Succes ermee!
Dank je joost
Dit geeft in ieder geval wat houvast! Ik ga de leerkracht vragen welke woordjes in een dictee kunnen voorkomen op dit moment en dan ga ik daarvan die kaartjes maken. Kijken hoe ver we het op kunnen bouwen.
Dochter gaat sowieso getest worden, ze staat op de wachtlijst bij het instituut dat dat gaat doen (en gelukkig wordt de test vergoed door de verzekering, dat scheelt een klap geld!). Ze is op z'n laatst in november aan de beurt, dus tot die tijd kan ik in ieder geval met dat BLOON aan de slag.
Hier gaf het ook in groep 3 al problemen, toen zeiden de leerkrachten dat ze een zeer zwakke leerling was. Nu haalt ze voor de zaakvakken alleen negens en tienen (en een incidentele acht als ze het niet zo goed gedaan heeft 
dus dat zeer zwakke gaat niet meer op. Vanaf eind vorig jaar hebben we gelukkig alle medewerking op school!
Dochter is heel erg gemotiveerd en legt zelf de lat nogal hoog. Als mijn andere dochter haar instelling had... Die doet alles met twee vingers in haar neus en hoeft maar minimaal te leren. Ik vind het weleens moeilijk als ik de inspanningen van de beide dames zie en dan de resultaten. Maar goed, dat is nou eenmaal niet anders!
Hier ook dyslexie groep 6
Zoon zit nu ook net in groep 6 en heeft nu ook topo.
Deze site is erg leuk om mee te oefenen. http://www.topomania.net/
Hoe vaker het zien van de plaatsen (het zelfde effect als flitsen) des te beter slaat je dochter het op in haar geheugen.
Ik hoop dat ze deze site leuk vind.
Jessica
Die site ken ik, daar heb ik met oudste ook mee geoefend. Goed dat je het zegt, want ik had er niet meer aan gedacht. Voor Nederland en de provincies was het niet echt nodig, maar straks voor Europa wel!
P., mijn kind was gewoon dom, totdat ze aardrijkskunde en geschiedenis kreeg en een leerkracht die zei dat toetsen daarvoor geen taaltoetsen waren en het kind alleen maar negens en tienen haalde. Toen bleek ze toch wat minder dom dan gedacht (en dat kun je als ouder honderd keer zeggen...). Er kwam een nieuwe IB-er en een leerkracht die het beste voor heeft met het kind, en nu is er alle medewerking. Jammer alleen van de verloren jaren als er mogelijk in groep twee al een vermoeden had kunnen zijn, gelukkig gaat er nu iets gebeuren!
