Elisa, ervaringen 2 keer versnellen

Ayla

Laat school nou een onderwijsadviesbureau gespecialiseerd in hb kinderen in het basisonderwijs. Dan krijgt school goede adviezen in hoe en wat verder. Dit heeft onze basisschool ook gedaan en binnen twee dagen na het telefonisch contact lag er een handelingsplan met een tweede versnelling. Laat school dus wel een tweede versnelling overwegen, neem de VersnellingsWenselijkheidslijst erbij, leg dat samen met de adviezen van het adviesbureau, stel een handelingsplan op, evalueer dat eens in het kwartaal en klaar.
Verder doe jij een fikse stap terug en laat het over aan school. Verwacht niet zoveel van je dochter; ze is hb maar ook gewoon een kind van zeven dat door moet krijgen dat niet alle behoeftes bevredigd hoeven te worden, dat er ook dingen zijn die niet makkelijk hoeven zijn en dat ook saaie dingen er mogen zijn.
Uitdaging moet maar er moet ook gewerkt worden aan dingen die ze lastig vindt (automatiseren) en ook aan zaken die ze niet interessant vindt. Het is niet of-of maar en-en.
Je kan best en een boek van Stephen Hawking lezen en de Donald Duck en spelen met Playmobiel zoals mijn zoon doet. Je kan best met twee vingers in je neus Chinees leren maar tegelijkertijd geen bal snappen van de tafels.
School kan niet alleen maar leuk en interessant en makkelijk zijn. Het is roeien met de riemen die je hebt en zo de schooltijd redelijk zien door te komen. De school en de leraren moeten dat ook beseffen. Je kan zo'n kind niet op alle fronten 100% tegemoet komen en tevreden stellen. Je kan wel je best doen om aan te sluiten bij de cognitieve vermogens en de belevingswereld van je kind maar binnen zekere grenzen. Er is genoeg uitdaging te vinden wat past bij haar niveau en haar leeftijd maar tegelijkertijd moet ze ook de basis leren. Daar moet je een balans in zien te vinden en dat is vooral aan school.
Uiteindelijk moet je problemen zien als uitdagingen en het gaat niet om het resultaat, maar om de weg ernaartoe. Meestal is die weg niet makkelijk maar juist daardoor leer je er van als het goed is.
Ik begrijp dat als geen ander maar tegelijkertijd vind ik dat zowel jij als school problemen maken van dingen die geen probleem hoeven te zijn, zeker niet als je met een telefoontje meteen aan de slag kan.
Je dochter is een van de vele hb kinderen op een school waar ze (gelukkig) de intentie hebben om haar zo goed mogelijk door de schooltijd heen te willen loodsen. Met wat adviezen van buitenaf kan dat aardig gerealiseerd worden maar het is en blijft behelpen. Verrijking/versnelling/levelwerk oid of niet. Het hoeft allemaal niet zo ingewikkeld te zijn en lang te duren. Onderneem actie of liever gezegd laat school actie ondernemen. Is dat dan niet genoeg, kan je altijd nog met je dochter naar een hb deskundige of therapeut oid. Maar laat het allemaal een beetje los. Ga na wat je dochter nou werkelijk wilt en kijk of dat realistisch is. Is het niet realistisch, maak haar dat dan duidelijk. Ze is een van de zovele hb kinderen en ze is ook nog maar zeven. Ze moet leren dat ze niet altijd kan krijgen wat ze wilt en dat ze ook moet leren om ergens moeite voor te moeten doen zonder dat ze daar faalangstig van wordt. Ze moet leren dat saai soms ook goed is en dat niet alles een uitdaging hoeft te zijn. Anders zal ook de middelbare school een lange worsteling zijn.

Hb-ers en moeilijk werk

Even los van de discussie over Ayla's dochter, maar alleen mijn reactie over werk dat moeilijk gevonden wordt, oftewel je moet er echt over nadenken.
Als een kind alleen maar ervaart dat alles makkelijk is, pluswerk krijgt waarvan de leerkracht denkt dat het moeilijk is maar dat nog steeds vanzelf gaat, en dan plotseling echt moeilijk werk krijgt, dan zijn er kinderen (niet alleen hb-ers) die hiervan schrikken. Die ervan overtuigd zijn dat ze dit echt niet kunnen, want iets dat je niet zomaar kan, dat past niet bij jou. Ze verblijven in een soort comfortabel hangmatje waarin alles vanzelf gaat.
Als ze dan roepen dat iets moeilijk is, dan ben je als ouder blij. Super, je kunt aan het werk. Maar om dan ook echt in de werkstand te komen, dat valt nog niet mee. Misschien doe je het wel eerst 2x fout, voordat het kwartje valt. Drama!
Dus blijheid dat kind iets moeilijk vindt, snap ik helemaal. En dan ga je dus niet zeggen als ouder: oh, dan hoeft het niet hoor. Er zijn al veel te veel leerkrachten die zo reageren. En zo leren sommige kinderen nooit leren en nooit doorzetten en nooit oefenen.

Cobi: HB is voor een groot deel genetisch bepaald en dus erfelijk ja.
Wat Ayladochter betreft hink ik op twee gedachten: een is dat Ayladochter teveel gewend is om haar zin te krijgen en dat ze nu toch ook moet gaan leren dat ze ook dingen moet doen die ze saai vindt of niet interessant genoeg en dingen waar ze niet zo goed in is zoals de tafels en spelling.
Twee is dat ze daarnaast natuurlijk ook voldoende uitdaging moet krijgen maar niet ten koste van de basisvaardigheden.
Verder moet iedereen, school, Ayla en Ayladochter, zich heel goed realiseren dat het behelpen is en blijft. Verbreding/verrijking/versnelling oid. Er is geen pasklare, zaligmakende oplossing. Nu niet, straks niet en op het VO waarschijnlijk ook niet. School zal vermoedelijk overwegend een noodzakelijk kwaad zijn en in het gunstigste geval wel ok. Tja, het is niet anders. Je zit er toch nog even aan vast. Kwestie van doorbijten dus en buiten school genoeg leuke dingen te doen hebben. En vooral je verwachtingen niet te hoog stellen.
Pas er alsjeblieft voor op dat je dochter haar eigenwaarde en bestaanszin niet gaat ontlenen aan haar cognitieve vermogens. Ze krijgt natuurlijk respect hiervoor en gevoelig als ze daarvoor is zal ze meer willen.
Ik heb altijd tegen zoon gezegd dat het mooi meegenomen is dat hij een goed stel hersens heeft maar dat dit hem niet bijzonder maakt en dat hij andere kwaliteiten en eigenschappen heeft die veel bijzonderder zijn zoals zijn humor en zijn bereidheid om anderen te helpen. En dat er zat hb kinderen zijn waarvan hij gewoon een van de velen is.
Tegelijkertijd heb ik vaak genoeg mijn schouders opgehaald als hij zei dat hij iets "saai" vond en hem gezegd dat dat dan jammer is maar dat niet alles even interessant is en dat hij ook de "saaie" dingen gewoon moet doen, net als ieder ander. You can't always get what you want.

Probleem

Dochter van ayla mocht zelf aangeven waar ze nu eens mee aan de slag zou willen, via een mailtje aan haar meester. Nou, iets met Anne Frank, bedacht het kind toen spontaan. Nu ligt het boek er en weigert kind het open te slaan.
Tja, niet gek dat kind eens even gaat testen hoe ver haar macht nu weer reikt. Tot nog toe komt ze namelijk enorm ver! Even piepen en hup daar gaan paps en mams weer naar school. En ondertussen beheerst ze nog niet eens de basisvaardigheden.
Ook geen wonder dat het kind zo ongelukkig is. Luister maar eens goed: je hoort haar helemaal hier roepen om grenzen.

Ik zou zo zeggen

Allereerst goed dat je extern bij een specialist hulp gaat zoeken.
En verder vind ik het heel lastig worden. Je dochter kwam zelf met Anne Frank aan, daar wordt wat mee gedaan en nu haakt ze af. Het kan zijn dat ze maar iets geroepen heeft om van het gezeur af te zijn, het kan zijn dat ze zich heeft vergist, het kan zijn dat ze het echt moeilijk vindt en een gevoel van "zwemmen" heeft. Dat zal uitgezocht moeten worden en aan de hand daarvan hulp bieden of het plan bijstellen.
Overigens roepen mijn kinderen ook altijd al heel snel dat iets saai is, dat ze zich vervelen of dat iets moelijk is. Als je dan doorvraagt kom je er meestal achter dat ze geen zin erin hebben, dat het ze teveel moeite kost, dat ze niet weten hoe ze iets aan moeten pakken, dat ze niet weten hoe ze moeten beginnen, dat ze zomaar iets roepen want soms krijgen ze dan ander werk en ga zomaar door.
Ayla, ik hink op 2 gedachten: of je zoekt wat er nu precies aan de hand is, waarom je dochter haar kont tegen de krib gooit of je laat je dochter maar eens even in haar sop gaar koken zodat ze zelf erachter kan komen wat ze wil en kan. Uit jouw draadjes door de tijd heen blijkt dat je dochter iets roept en jij gaat er meteen mee aan de slag: jij gaat op zoek naar boeken in de bieb, jij gaat op zoek naar een sport, verveling op school, jij gaat naar de docent etc etc. Laat je dochter zelf eens aankomen met dingen die ze wil en laat haar dan uitzoeken hoe ze dat tot stand kan brengen. Zo heeft je dochter zelf ook grip op haar leven want ik kan me voostellen dat ze het gevoel heeft dat ze dat helemaal niet heeft. Laat haar zichzelf maar eens echt te pletter vervelen, dat gaat na een tijdje ook echt vervelen. Als je dochter dingen wil, dan moet ze daar zelf iets voor doen en niet jij.Jouw taak is je dochter tools leren waardoor ze zelf aan de slag kan, niet je dochter veel uit handen nemen. En saai eb verveling zijn tegenwoordig veel gehoorde woorden maar die hebben een andere betekenis dan in onze tijd.
En verder denk ik dat Elisa je aardig wat dingen heeft uitgelegd.

Irene

Ik heb besloten niet meer te reageren; alle adviezen worden afgedaan alsof wij hier een groep onnozele sukkels zijn en geen benul hebben van HB.

Irene, jij beschrijft precies wat ik al heel lang denk. Grenzen, aandacht en een gebrek aan ' warme' aandacht.

Ayla anna frank

Ayla, het achterhuis is erg moeilijk en droooooog
Maar er is een bewerking voor jongere kinderen. Misschien is die voor je dochter wel "leuk". Kijk maar eens in de bieb.

Verder begrijp ik niet waarom je je al die negatieve reacties laat welgevallen. Zou je niet meer bruikbare tips krijgen op bijvoorbeeld het HB forum?

Ayla

zou er verstandiger aan doen om inderdaad naar een HB-forum te gaan of een nickwisseling te ondergaan.

Chippie

Ik ben ook een onnozele sukkel want ik blijf maar reageren ;o)
Overigens: ik denk niet dat ayla op een HB forum heel andere adviezen zal krijgen dan hier.

Irene

Ik wilde dus net zeggen dat het HB forum waarschijnlijk dezelfde adviezen geeft als hier
Ik begrijp Ayla wel want ook ik heb me ontzettend veel zorgen gemaakt over zoon en het reilen en zeilen op school. Totdat ik besefte dat iedereen zijn best doet en meer kan niet en heb ik mezelf en zoon een schop onder onze kont gegeven.
Lukt het niet op deze school, ook niet na alles uit de kast getrokken te hebben met professioneel advies en ondersteuning, moet je op zoek naar een andere school. Desnoods een Leo.
En blijft een kind dan nog ongelukkig dan ga je met het kind naar een deskundige; of dat nou een psycholoog is of een orthopedagoog. Want dan is er iets anders aan de hand wat veel verder gaat dan behoefte aan uitdaging.

Vooruitkijken en naar jezelf kijken

Het irritante van de postings van Ayla is dat zij niet te bewegen is tot enige reflectie. Maargoed als het niet aan de orde is om eens kritisch naar jezelf te kijken, ben je wellicht te bewegen tot vooruitkijken. Het hartsvriendinnetje van mijn dochter heeft twee klassen overgeslagen. Ik kan heel goed begrijpen waarom haar ouders er in haar geval voor gekozen hebben. Maar het betekent wel dat zij met 14 jaar in 5 VWO zit en dat brengt hele andere problemen met zich mee.

Cobi

Mijn zoon zal ook met 16 van het VWO komen. Wat mij betreft gaat hij eerst maar een jaartje werken, of naar het buitenland oid. Wil hij wel meteen studeren, gaat hij gewoon treinen. Of in een gastgezin oid. Je kan wel blijven denken in problemen maar ik zie het liever als een uitdaging waar je oplossingen voor zoekt. En waar een wil is, is een weg.
We zien wel. Het heeft totaal geen zin om je nu al druk te maken over de toekomst. En komt tijd, komt raad.
Net als dat menigeen zat te doemdenken "o gut zo'n jochie van 10 al in de brugklas". Nou, het gaat toevallig geweldig goed en hij voelt zich als een vis in het water. Het hier en nu is het belangrijkst en daar focussen we ons op.

Reactie

Ik ben echt wel bereid tot zelfreflectie hoor. Dochter ontwikkelt zich nou eenmaal niet volgens de gebaande wegen die in de meeste opvoedingsboeken staan. Het is voor ons iedere dag zoeken. Ik heb ook al eerder toegegeven dat ik echt wel eens de mist in ben gegaan (en misschien nog steeds doe). Iedere ouder maakt wel eens fouten, een kind als ayladochter opvoeden is niet altijd makkelijk. En nu weet ik al dat ik straks reacties op mijn laatste uitspraak ga krijgen maar het is gewoon zo. Ayladochter is anders, extreem anders, dus het vergt van ons als ouders ook een andere opvoeding. We hebben 13 december een afspraak staan voor begeleiding, dat gaat dus in ieder geval gebeuren. School staat achter onze beslissing om hulp te zoeken, die psychologe waar we een afspraak mee hebben biedt ook hulp richting school, dus kijken op welk niveau in denken etc een kind nu precies zit en daar een leerprogramma voor opzetten. Daarnaast kan ze dus ons helpen met het omgaan met ayladochter, wanneer loslaten en wanneer juist niet, wanneer stimuleren en wanneer niet.
Gisteren gesprek gehad op school. Meester gaf aan dat hij niet dacht dat het achterhuis te moeilijk was maar dat wel de overstap in 1 keer misschien te groot was. Hij heeft wat andere boeken voor haar opgezocht en die sluiten wat beter aan denkt hij, wat infoboeken, 1 boek geschreven door een vriendin van Anne. Verder doet ze webwandelingen via internet. Ze hebben hele leuke opdrachten verzonnen, zoek eens uit welke reis Anne heeft gemaakt, hoe lang zou je daar nu over doen. Dus vanuit Duitsland en uiteindelijk naar Polen. Knutsel eens het achterhuis in elkaar. Schrijf eens een brief aan Anne. Het is de bedoeling dat de presentatie straks vooral over Anne zelf zal gaan en minder over de WOII, rekening houdend met de andere kinderen. Het fijne is dat de directeur zich nu echt heeft bemoeit met dit project en de inhoud ervan en hij heeft wel zicht op wat de slimmere kinderen aan kunnen en wat niet. Over de schoolse vakken hebben we afgesproken dat ze geen enkele instructieles meer mee hoeft te doen, vaak gaat het haar toch te langzaam waardoor ze halverwege afdwaalt en dan alsnog de helft niet meekrijgt. Begrijpend lezen en technisch lezen doet ze niet meer mee want het niveau sluit inhoudelijk en technisch gewoon niet meer aan ipv daarvan gaat ze met de C teksten van nieuwsbegrip werken. Rekenen vooral Kien eigenlijk. Schrijven en spelling doet ze wel in beperkte mate mee. Instructie krijgt ze 1 op 1 want dat is meestal toch instructie over pluswerk. De tijd die dan overblijft is Anne Frank tijd. Vandaag en gisteren is dochter in ieder geval enthousiast naar school gegaan, ze was superblij met de boeken die ze had gekregen en kon niet beslissen met welke ze nu zou beginnen. De bedoeling is dat dit project haar ook leert structureren, waar begin ik met iets, haar leert vragen te stellen, heb ik voldoende vertrouwen in de meester om het aan te geven als ik niet meer verder kom, spelling en het nut ervan, een presentatie moet taaltechnisch namelijk wel goed in elkaar zitten. In het gedeelte reis zal rekenen terugkomen want ze zal afstanden moeten gaan berekenen, er komt aardrijkskunde in terug en geschiedenis natuurlijk. Ik heb dit weekend met dochter afgesproken dat dit haar project is en dat ik me er verder niet meer mee bemoei, als ze vragen heeft naar de meester en niet bij mij komen klagen.
Over de versnelling is maar kort gesproken, ik blijf erbij dat ik haar graag versneld wil zien, mijn gevoel zegt dat dit gewoon beter is. Haar voorsprong zal waarschijnlijk alleen maar toenemen niet minder worden. Bij de zaakvakken heeft ze in ieder geval een voorsprong van minimaal 2 tot 3 jaar. School heeft niet gezegd dat ze het niet willen, 6 en 7 in 1 jaar bedoel ik dan. Maar ze willen eerst duidelijk hebben wat de bevindingen zijn van de psychologe, want alleen een versnelling werkt ook niet. Daar kan ik me wel in vinden. Na zo’n gesprek als gisteren weet ik alweer waarom we voor deze school gekozen hebben.
Nou ja, afgelopen 2 dagen zag ik in ieder geval weer een beetje een blije ayladochter terug en daar doe ik het voor.

Oh sorry hoor ot

Vindt me een zeikerd,dat mag, maar Anne maakte verdorie geen vakantiereis...Ayladochter wil vast weten wat Anne deed in Polen,wat antwoord je dan? Sorry, ik krijg hier echt de kriebels van. Je kan het verschijnsel WO2 zoveel mogelijk willen vermijden, maar een beetje nieuwsgierig kind wil toch weten hoe en wat van die reis?

Nog een keer....

Allereerst, als je je dochter als 'anders' of zelfs 'extreem anders' bekijkt, dan is ze dat ook. Als je haar bekijkt als een 'gewoon' kind met een extra talent dan ziet de wereld er heel anders uit. Daarin zie ik een groot verschil tussen jou en mij en ook dus in jouw en mijn kinderen (die allen zo ongeveer hetzelfde IQ hebben). Ik link niet alles aan het HB zijn. Oorzaak staat bij mij niet centraal. Als kind tafels moeilijk vindt, dan moeten die geoefend worden (op school!). Ja, sommige dingen zijn saai, ook voor niet HB kinderen. So be it. Jij komt niet verder met de 'gewone' opvoedingsadviezen omdat je dochter zo 'extreem anders' is. Ik denk dat daar de sleutel zit. Grenzen aangeven, aandachtvragerij negeren, warme aandacht geven ipv steeds maar doormekkeren over allerlei zaken, goede dingen zien ipv in iedere boze bui een groot probleem zien, etc.

Ten tweede, ik heb het al vaker aangegeven maar je gaat er niet op in. Ik denk dat het programma niet voldoende uitdagend is. Jij bent er zelf van overtuigd dat het programma goed in elkaar steekt, ik zou dit aan professionals overlaten. Wij zitten nu in eenzelfde traject. Daarom weet ik bv dat Kien niet voor HB-kinderen is; het is voor de wat snellere rekenaars. De allermoeilijkste Kien-opgaven zijn opgenomen in Somplex; dat is wel voor HB kinderen. De webwandeling/webquests vind onze orthopedagoog niet voldoende voor HB-kinderen; leuk maar niet uitdagend genoeg. Kijk bv ook naar het 'levelwerk': daarin is niet voor niets Rekentijger en Rekenmeesters opgenomen (precies de dingen die onze orthopedagoog adviseerde).

Instructies overslaan vind ik bizar. Je dochter is niet helderziend. Ook zij heeft korte instructie nodig. De meeste scholen werken met convergente differentiatie. Alle leerlingen krijgen een eerste instructie, de gemiddelde leerling krijgt een tweede instructie/snelle leerlingen niet, de leerlingen die er meer moeite mee hebben krijgen een derde instructie. Je dochter zou dus alleen mee moeten doen met de eerste instructie.

Nieuwsbegrip C teksten lijkt me wenselijk. Maar er zijn tig verrijkende programma's op het gebied van taal.

Ik zie ook niet waarom ze niet mee kan doen met technisch lezen. Er zullen meer kinderen in de groep zijn die nagenoeg AVI-uit zijn en die gewoon zelfstandig een boek lezen. Iedere dag lezen, ik zou niet weten waarom je dochter daar niet aan mee kan doen.

Er zijn nog steeds dingen in je posting die me doen gruwelen. wat je dochter mijn inziens in ieder geval nodig heeft is wat meer 'warme aandacht'. Niks geen (cognitieve) uitdaging maar gewoon eens een filmpje kijkje, pepernoten bakken, wandelen en ergens chocolademelk drinken, sinterklaassuprises knutselen, bladeren harken.

Ik vind het bijzonder dat JIJ zo graag een tweede versnelling wilt. De basisschool is geen wedstrijd! Ieder slim kind kun je in twee jaar minder door het basisonderwijs sleuren. Laat dat nou over aan professionals. Je dochter beheerst de basisvaardigheden nog niet, lijkt mij belangrijk. Ze loopt voor met de zaakvakken wat geen probleem is. Zaakvakken zijn maar een klein onderdeel van het curriculum en juist bij zaakvakken kun je eindeloos verdiepen en verbreden. En ik geloof best dat ze van veel zaken wat afweet, maar kan ze ook 'stampen'? Weet ze waar Appelscha ligt. Niet dat dat nou zo vreselijk belangrijk is om te weten, wel om te leren 'stampen'.

Qua lezen zie ik al helemaal geen problemen, er zijn genoeg kinderen die nagenoeg AVI-uit zijn in groep 5 en hier wordt tot en met groep 8 veel aandacht besteedt aan lezen van allerlei 'leesbare' zaken. Daar kun je alle kanten mee op.

Ter illustratie: het pakket voor onze middelste zoon ziet er nu als volgt uit (globaal). Voor 10% doet hij mee met lezen (hoger niveau Nieuwsbegrip, half uur 'vrij lezen' per dag in boek op niveau, boeken mogen kinderen zelf uitkiezen. AVI niveaus staan niet centraal).
Voor 15% doet hij mee met het gewone curriculum rekenen en taal(korte instructie, veel gecompact en voor 20% gym/kunstzinnige vorming/muziek, 10% schrijven (niet zijn sterkste punt), circa 45 % verrijkende zaken (Rekenmeesters, breinkrakers, projectonderwijs voor HB kinderen, introducties in Spaans, online schaken, etc).

Reactie

Chippie, ze leest wel maar dan alleen, school gebruikt de a en b-teksten van nieuwsbegrip voor technisch lezen, dat is echter onder niveau. Dus dochter leest in die tijd in haar boeken van Anne Frank of boeken die ze zelf heeft uitgekozen in de bieb. De teksten van begrijpend lezen sloten ook niet aan aan het niveau, dus in plaats daarvan krijgt ze de c-teksten van nieuwsbegrip met bijbehorende vragen. Omdat de klassikale instructie dus niet past bij haar tekst krijgt ze die 1 op 1. Idem voor Kien, ze doet de klassikale lessen niet meer mee dus krijgt ze de instructie van haar werk 1 op 1. Ze is de enige in de klas met dit werk dus vandaar de 1 op 1 instructie. Tijdens de klassikale instructie gaat zij in de bieb zitten en werkt daar weer aan Anne Frank. Ze krijgt dus ander leeswerk omdat de inhoud van de teksten moeilijker voor haar moeten zijn, natuurlijk zijn er kinderen die avi-uit lezen in groep 5 maar die kunnen gewoon de inhoud van de tekst niet aan. Daar zit verschil in dat moet je met me eens zijn. Daarbij lezen andere kinderen bij nieuwsbegrip een tekst minimaal 3 keer per week en zij heeft die herhaling gewoon niet nodig. 1 dag lezen en beginnen aan de vragen en 1 dag vragen afmaken en dan is ze klaar ermee.
Ik heb al eerder gezegd dat mijn reden voor het versnellen juist ligt in het sociale deel, ik zie dochter anders komende drie jaar totaal vereenzamen en dat wil ik niet. Het is nu gewoon zo ver dat weekplanning voor 70 tot 80 % uit pluswerk bestaat en dat ze daar weer 90 % van alleen doet. Er is 1 ander kind die ook kien doet dus dat kunnen ze samen doen maar dat kind is weer minder sterk in taal. Het Anne Frank gedeelte doet ze alleen omdat er gewoon geen ander kind is die dat aankan. Met pluswerk kun je een kind misschien nog jaren bezighouden, als je tenminste telkens nieuwe interessante projecten verzint. Maar is het dan goed dat een kind continu alles alleen moet doen. En geloof me school heeft echt geprobeerd iemand te vinden die enigszins op gelijk niveau zit maar zo iemand is er gewoon niet. Ik blijf hopen dat ze op het VWO straks wel kinderen om zich heen heeft waar ze mee kan samen werken.

En ja ze is anders, ik kan er wel omheen draaien maar het is zo, is het een talent? ja, zeker, kan ze er veel mee bereiken? ja ook. Maar ze is wel anders. Ik kan wel doen alsof ze net als andere kinderen is maar we worden iedere dag ermee geconfronteerd dat dat niet zo is. Dat maakt haar echter niet minder lief, ik hou ook niet minder van haar, het is gewoon wie zij is. Als je een kind hebt met een IQ van 55 weet je toch ook wel dat dat kind anders is. Als je dat niet toegeeft aan jezelf hou je jezelf alleen maar voor de gek. Maar anders is niet slechter. Anders is gewoon anders.

En natuurlijk vertroetel ik haar, af en toe spijbelen we van school (spijbelen met toestemming heet zo iets, een oplaadmoment), dan gaan we samen de stad in, oorbellen kijken, parfum uit proberen, oogschaduw uitproberen., koffie drinken, frietjes eten bij de mac. S ávonds als kleuterbroer naar bed is, filmpje kijken. En ja we hebben ook al pepernoten gebakken dit jaar. Ik ben echt niet zo’n vreselijke moeder hoor

Ayla

Zo'n werkstuk/opdracht lijkt me prima maar ik blijf erbij dat er veel geschiktere onderwerpen te bedenken zijn dan Anne Frank. Het dagboek zelf is uit historisch oogpunt interessant maar het is natuurlijk ook vooral het schrijven van een tiener meisje over haar verliefdheid en andere gevoelens. Dat spreekt een 7 jarige niet echt aan. Daarnaast is Anne's leven natuurlijk historisch vooral interessant vanuit de achtergond van WOII. En WOII is een bijzonder interessant en fascinerend onderwerp maar ik vind het in zijn geheel niet zo geschikt voor een 7 jarige.
Je alleen op Anne concentreren zonder de context heeft ook weinig zin want daarvoor valt er over Anne te weinig te vertellen. Anne Frank's kracht is juist dat ze een gewoon middenklasse meisje was waar iedereen zich mee kan identificeren.

In het kader van een historisch onderwerp zou ik het eerder in de romeinse tijd of de middeleeuwen zoeken voor een 7 jarige. Niet dat dit altijd opgewekt en vrolijk was maar er is ook veel minder heftig beeldmateriaal van beschikbaar. Bovendien kan je natuurlijk een wat minder heftig onderwerp uitzoeken.

Ik verbaas me trouwens helemaal over de leraar die dit een goed plan vond.

Verder zijn dit soort projecten natuurlijk wel heel leuk voor je dochter om te doen maar ik zou toch iets andere onderwerpen uitzoeken in de toekomst.

IPV versnellen zou ik flink inzetten op beter plus materiaal. Er is zo ontzettend veel materiaal te krijgen over alle onderwerpen onder de zon.

Dit is dus puur over het schoolwerk. Daarnaast lijkt me de gang naar een psycholoog inderdaad goed aangezien je dochter duidelijk in de knoop zit met zichzelf.

Samenwerken

Ayla, je hebt al een paar keer aangegeven dat je dochter niet kan samenwerken met andere kinderen, omdat die allemaal ver onder haar niveau presteren. Maar zou dat ook niet een leerpunt kunnen zijn? Niet alle projecten hoeven een cognitief hoogstandje te zijn. Waarom zou ze niet kunnen leren samenwerken door samen met een klasgenootje pepernoten te bakken? En dan geen kant en klaar product, maar echt de basisingredienten gebruiken? Je dochter zal waarschijnlijk haar hele leven moeten samenwerken met mensen die onder haar niveau presteren. Dan is het misschien wel handig als ze dat op de basisschool al leert.
En wat Anne Frank betreft: het is inderdaad geen snoepreisje wat Anne Frank maakte. Ik vind het eerlijk gezegd nogal stuitend om uit te rekenen hoe lang Anne er nu over zou doen om haar reis te maken. Gezellig met de sneltrein. Sorry hoor, heeft die leerkracht eigenlijk wel door wat hij vraagt?
Misschien is de reis om de wereld in 80 dagen iets? Komt ook veel rekenwerk aan te pas, maar is tenminste niet beladen.

Ayla

"Chippie, ze leest wel maar dan alleen"
Dat doen hier alle kinderen tijdens het 'vrije lezen'.

'school gebruikt de a en b-teksten van nieuwsbegrip voor technisch lezen, dat is echter onder niveau.' Nieuwsbegrip is niet voor technisch lezen, Nieuwsbegrip is voor begrijpend lezen.
Technisch lezen kun je niet onder je niveau doen. Als kinderen nagenoeg AVI-uit zijn (of eigenlijk al na E4) kun je ze loslaten. Het maakt geen drol uit of een kind AVI6 leest terwijl hij/zij AVI-uit is. En er zijn meer dan genoeg AVIplusboeken die mee raansluiten bij de belevingswereld van een kind dan Anne Frank (gewoon een puberend meisje, ik kan me nog steeds niet voorstellen dat je dochter al pubert).

'Idem voor Kien, ze doet de klassikale lessen niet meer mee dus krijgt ze de instructie van haar werk 1 op 1.' Ze krijgt geen rekeninstructie meer. Verbaast me niets dat haar rekenvaardigheden beneden de maat zijn. Rekeninzicht test je in een IQ test maar dat is wat anders dan rekenvaardigheden.

'Ze is de enige in de klas met dit werk dus vandaar de 1 op 1 instructie.' Maar ze is toch niet de enige in de klas met KIEN werk? Hier doet zeker 30% van de klas KIEN als extra werk.

'Tijdens de klassikale instructie gaat zij in de bieb zitten en werkt daar weer aan Anne Frank.' Goh, gek he dat ze een uitzondering in de klas is. Dit zou ik dus never niet willen. Het is me niet duidelijk waar de klas instructie in krijgt (technisch lezen of begrijpend lezen). Ik zie niet in waarom ze in de klas niet op haa rniveau kan technisch lezen (boek lezen) of kan begrijpend lezen (Nieuwsbegrip op hoger niveau, daar hoef je niet veel aan te instueren).

'Ze krijgt dus ander leeswerk omdat de inhoud van de teksten moeilijker voor haar moeten zijn, natuurlijk zijn er kinderen die avi-uit lezen in groep 5 maar die kunnen gewoon de inhoud van de tekst niet aan. Daar zit verschil in dat moet je met me eens zijn.'
Ik volg je niet. Het gaat om technisch lezen. Ik zie niet in waarom het een probleem is dat het ene kind 'Koen Kampioen' leest en een ander kind 'Brief voor de Koning'. Ook denk ik dat je niet krampachtig moet volhouden dat je kind getraumatiseerd raakt als het een boek leest dat 'onder' haar niveau is. Of lees jij zelf alleen literatuur? Zoon leest hier 'Brief aan de koning' maar net zo lief (uhm...liever) de Donald Duck.

'Daarbij lezen andere kinderen bij nieuwsbegrip een tekst minimaal 3 keer per week en zij heeft die herhaling gewoon niet nodig. 1 dag lezen en beginnen aan de vragen en 1 dag vragen afmaken en dan is ze klaar ermee'
Nou dan gaat ze dus verrijkend werk doen. Taalmeesters bv.

'Ik heb al eerder gezegd dat mijn reden voor het versnellen juist ligt in het sociale deel, ik zie dochter anders komende drie jaar totaal vereenzamen en dat wil ik niet.'
Ik heb vele postings van je gelezen. Ik ga mijn vingers niet branden. Het verwondert mij niets dat je kind zich eenzaam voelt. Elk kind voelt zich eenzaam als het iedere dag wordt gewezen hoe 'anders' ze is.

'Is nu gewoon zo ver dat weekplanning voor 70 tot 80 % uit pluswerk bestaat en dat ze daar weer 90 % van alleen doet.' Kinderen werken vaak alleen. En jij denkt dat een versnelling dat op gaat lossen? Dan moet ze met allerlei dingen aan de bak (hiaaten) waardoor ze nog steeds alleen werkt? En jij denkt dat het eenzaamheidsprobleem zich direct oplost als 'jonkie' in een groep vol haaibaaien? Ik geloof ook niet dat je dochter 70 tot 80% van haar tijd aan pluswerk besteedt. Gym, handvaardigheid, muziek, buiten spelen, pauze is alleen al 25%. En samenwerken - ja, ook met kinderen van een lager niveau - kun je daar prima leren.

'Het Anne Frank gedeelte doet ze alleen omdat er gewoon geen ander kind is die dat aankan'. Gelukkig, kan jouw dochter het wel aan?

'Met pluswerk kun je een kind misschien nog jaren bezighouden, als je tenminste telkens nieuwe interessante projecten verzint. Maar is het dan goed dat een kind continu alles alleen moet doen.'
Die projecten hoef je niet zelf te verzinnen, dat Levelwerk is een geweldige oplossing. En nee, ik snap niet dat jouw dochter de enige is in de klas die verrijkend werk krijgt. Er zitten vast potentiele VWO klanten in de groep die ook verrijkend werk kunnen gebruiken. En ik geloof niet dat je kind alles alleen hoeft te doen, jij stuurt daar op (en niemand anders) maar er zijn genoeg zaken waarin ze niet alleen hoeft te werken.

'En geloof me school heeft echt geprobeerd iemand te vinden die enigszins op gelijk niveau zit maar zo iemand is er gewoon niet.' Dit is JOUW probleem. Jij zet haa rin zo'n vreselijk unieke positie. Ik hoop dat je je posting nog eens een keer leest en turft hoe vaak je dit doet. In een paar regels. Ik ben er van overtuigd dat dat ook IRL zo gaat. Brrrr! Echt het is zo ontzettend logisch dat je kind zich eenzaam voelt. Ik trek vaak de vergelijking: stel dat je dochter in een rolstoel zat. Er is vast niemand anders in de klas die in een rolstoel zit. Ga je dan die rolstoel iedere minuut van de dag benadrukken? Ga je iedere week met de leerkracht om tafel omdat jouw kind als enige in een rolstoel zit en er geen vriendinnetje te vinden is dat in de rolstoel zit? Ik hoop dat je inziet dat je echt doordraaft! Ik ken echt niemand (en ik ken heel wat HB ouders via mijn werk) die zo doordraaft en -draait! Je dochter heeft een etiketje gekregen en ze moet en zal aan het profiel voldoen.

'Als je een kind hebt met een IQ van 55 weet je toch ook wel dat dat kind anders is.' Elk kind is anders. IQ bepaalt niet alles. De meeste problemen die jij hebt met je dochter worden allereerst onder een vergrootglas gelegd waardoor ze vanzelf groter worden. Laat in je denkwijze nou eens weg dat ze hoogbegaafd is. Wat doe je met een bokkig kind? Wat doe je met een kind dat moeite heeft met sociale relaties? Wat doe je met een kind dat alles saai vindt? Wat doe je met een kind dat met tegenzin naar school gaat? Etc. No way, dat ik aandacht geef aan een bokkig kind. Als mijn kind moeite heeft met sociale relaties dan help ik hem daarbij. Ik ga het kind niet frustreren door aan te geven dat alle andere kinderen lang niet zo slim zijn als haar (en ja, dat doe je). Geen zin in school is toch echt dikke, vette pech. Dat is het begin van het einde. Nu weet ik al wat jij gaat zeggen, ja maar mijn dochter is uniek, ze is anders, etc. Dan zeg ik: kijk eerst een naar je eigen rol! Als het mis gaat met het kind ligt het in 95% van de gevallen aan de wijze waarop de ouders het kind begeleiden (wetenschappelijk onderzoek).

Chippie

jij vergelijkt jouw kinderen met mijn dochter, is het misschien als eens in je op gekomen dat ze misschien niet met elkkaar te vergelijken zijn? Ook slimme kinderen verschillen van elkaar, in hoe ze zijn en hoe ze leren en hoe ze zich gedragen.
Dus als HB kinderen vastlopen is dat de schuld van hun ouders,goh meteen weer een reden om de Leo scholen af te schaffen, we sturen gewoon alle ouders met therapie en dan lossen de problemen van de kinderen zich ook op. Een kind dat zich niet prettig voelt op school, buikpijn heeft. Kom op, niet zeuren, pas je maar aan want daar wordt je hard van.
Wat ben ik blij dat ze dochter op school niet zomaar zien als een bokkend kind en haar problemen serieus nemen.

Ayla

Ik begrijp niet waarom het teveel moeite zou zijn om school even een hb onderwijs adviesdienst te laten bellen. Dan kan school meteen weer verder want zoals ik het nu lees is het maar wat lukraak uitproberen in het wilde weg. Met de beste bedoelingen weliswaar, maar sommige ideeen die door school geopperd worden vind ik werkelijk niet kunnen of ze slaan de plank volledig mis. En school hoeft echt niet dat gesprek met die psycholoog af te wachten om zelf alvast met de VersnellingsWenselijkheidsLijst aan de slag te gaan.
Verder lees ik vooral (of alleen maar) over verrijking/verbreding/verdieping maar hoe zit het met de elementaire basisvaardigheden waar je dochter nog flink wat uitdaging en oefening in nodig heeft en kan krijgen zoals rekenvaardigheden?
Zoon moest gewoon net als de rest de basis-dingen doen, vooral met rekenen, schrijven en spelling en pas als dat goed ging mocht hij pluswerk doen (bijv. voor rekenen Rekenmeesters). Uiteraard mocht hij bepaalde dingen overslaan maar niet zonder dat eerst duidelijk was dat hij over de elementaire kennis/vaardigheden beschikte. Zo werd dat pluswerk ook een soort worst voor de neus.
Wat lezen betreft zijn er genoeg AVIplus-boeken die aansluiten bij haar leeftijd en belevingswereld; Anne Frank vind ik dan iets te ver gezocht. En waarom zou ze niet ook nog gewoon stripboeken mogen lezen?
Daarnaast snap ik niet dat je dochter grotendeels alleen zou moeten werken. In iedere klas zitten minstens 2 of 3 hb kinderen. Ze is echt niet de enige; niet uniek. En nogmaals, ze is ook gewoon maar een van de vele hb kinderen. Zo anders is ze niet wat dat betreft. Een kind met een IQ van 155 kan prima samenwerken met een kind met een IQ van 136. Beiden nemen informatie anders en sneller op en zien sneller verbanden tussen zaken en hebben waarschijnlijk een wat apart gevoel voor humor, geneigd af te haken als iets "saai" is etc. etc. Tuurlijk is ieder kind anders en ieder kind is goed in bepaalde dingen en minder goed in andere zaken. Geldt ook en juist voor hb kinderen.
Als ik kijk naar de klas van zoon dan zie ik 20 heel verschillende mb en hb kinderen; ieder met hun eigen kwaliteiten maar ook met hun wat mindere punten en eigenschappen die toch allemaal ergens op 1 lijn zitten. Groot of klein, IQ van 145 of van 125, 10 jaar of 13 jaar.
Focus je toch niet zo op dat hb en kijk naar het kind wat daaronder zit. Je dochter wordt van alles aangereikt op haar verzoek; het moet allemaal maar leuk en interessant zijn maar hoe zit het met leren leren, doorzettingsvermogen, "saaie" basisvaardigheden onder de knie krijgen en niet altijd kunnen krijgen wat je wilt?
Ik zag dat dit draadje al een maand loopt en er is nog niets constructiefs gebeurd. Op de basisschool van zoon was eea binnen een week rond. Een paar telefoontjes, om de tafel zitten, handelingsplan opgesteld en een tweede versnelling. Zoon werd daar verder niet bij betrokken behalve dan natuurlijk dat hem eerst werd gevraagd hoe hij over een tweede versnelling zou denken.
Verder moest hij gewoon doen wat er gedaan moest worden; of dat nou om basisvaardigheden en -kennis ging of om pluswerk en werden er geen "lieverkoekjes" gebakken.
Een keer in de week ging hij naar de plusklas en verder deed hij alles gewoon mee in de klas. Wat ook prima kan op een Montessorischool omdat er altijd wel anderen zijn die op een bepaald niveau werken.
Ik krijg een beetje de indruk dat je dochter op alle fronten wordt gepresenteerd als "uniek" en "anders" en dat de hele wereld aangepast moet worden aan haar wensen en vermogens. Differentiatie moet maar je kan het ook overdrijven. Dit klinkt meer als het ene bodemloze gat opvullen met het andere; pappen en nathouden want ze mocht zich eens gaan vervelen en dat is zo zielig. Ze hoeft zich niet te vervelen want er is nog genoeg werk aan de winkel. Met dingen die ze liever niet wilt doen maar goed, die zaken zijn dus wel belangrijk. De boel moet in balans zijn.
Ik ben hb (nog veel meer dan zoon) en mijn zoon ook maar dat maakt ons niet tot wie en wat we zijn. Mijn ouders waren daar heel nuchter in. "Je hebt dan wel toevallig een stel goede hersens maar je bent niet de enige, je bent beslist niet uniek, je bent verder ook nog gewoon een kind en het betekent al helemaal niet dat je je hoeft te gedragen als een koningin. Ook jij moet gewoon hard werken voor bepaalde zaken."
Waarom maak je het jezelf en je dochter zo moeilijk? Tenminste, zo komt het op me over. Neem wat afstand, doe wat gedaan moet worden, laat school doen wat gedaan moet worden en laat je dochter doen wat ze moet doen. Niet alleen maar wat ze graag zou willen doen. En zorg er alsjeblieft voor dat ze zichzelf niet als "uniek" en "anders" gaat zien. Dat is ze nl. niet. Ze is bijzonder omdat ze Ayladochter is maar niet omdat ze toevallig een wat hoger IQ heeft.

Ayla

'jij vergelijkt jouw kinderen met mijn dochter, is het misschien als eens in je op gekomen dat ze misschien niet met elkkaar te vergelijken zijn? Ook slimme kinderen verschillen van elkaar, in hoe ze zijn en hoe ze leren en hoe ze zich gedragen.'

Hoho, nu draai je jezelf helemaal vast. Jij zegt dat de problemen van je dochter door haar HB komen. Jouw kinderen en mijn kinderen vertonen in ieder geval een overeenkomst: ze hebben een bijna gelijk IQ. Jouw dochter loopt vast, de mijne niet. Je kunt - heel zwart wit gezegd - niet blijven volhouden dat het dus aan haar unieke HB zijn ligt. Het zit ergens anders in. Maar dat kwartje valt maar niet. En ja, ik en velen met mij, denken dat jouw gedrag daar een (alles)bepalende rol in speelt. En dat gevoel wordt keer op keer gevoed, nota bene door je zelf.

'Dus als HB kinderen vastlopen is dat de schuld van hun ouders' . Ik kan dit niet enigszins kort aan je uitleggen, je staat nu toch niet open voor enige inhoudelijk argument van mijn kant. Ik ga er vanuit dat de problemen die jullie nu hebben weinig met haar HB zijn te maken heeft. Met een andere benadering, meer loslaten in dit geval, gaat je dochter opbloeien. Jammer, dat jij, als ouder, dat nu net niet ziet.

'Een kind dat zich niet prettig voelt op school, buikpijn heeft. Kom op, niet zeuren, pas je maar aan want daar wordt je hard van'. Dat heb ik nergens gezegd. Buikpijn is voor mij ook altijd een signaal om toch even te kijken of het op school allemaal wel goed gaat, ga een gesprek aan, bel onze orthopedagoog, etc. Anderen hebben het ook al aangegeven, je dochter heeft je nu in de macht. Als mijn kind geen zin heeft in school en zogenaamd buikpijn heeft dan gaat hij wel. Niet om hem te harden maar wel om grenzen aan te geven. Anders komt de buikpijn steeds vaker. De enige oplossing is dat ik hem stimuleer om er met de juf over te praten (en ja, ik sein haar wel eventjes in). En hij kan ook bokkig doen omdat hij iedere dag schrijven moet oefenen, omdat dingen niet lukken, etc. Tja, met die emoties zal hij gewoon om moeten gaan.

'Wat ben ik blij dat ze dochter op school niet zomaar zien als een bokkend kind en haar problemen serieus nemen.' Al met al ben je met dit bokkende kind met al haar problemen - na een volle maand - nog geen stap verder, je boert alleen maar achteruit.

Voorts sluit ik me helemaal aan bij de posting van Elisa.

Wat ik eigenlijk niet begrijp

Is dat er op een Montessorischool sprake van zou moeten zijn van tweemaal versnellen. Alle kinderen op een Montessorischool werken toch op hun eigen niveau? Eén keer versnellen kan ik nog inkomen, maar tweemaal lijkt me echt geen meerwaarde hebben.
Mijn kinderen zitten ook op het Montessori-onderwijs. School heeft een aantal materialen voor HB-kinderen en is zich er steeds meer in aan het specialiseren. Een vriendinnetje van Tangodochter is ook HB (niet getest overigens, maar overduidelijk). Zij mocht destijds ook versnellen, maar dit is niet gebeurt omdat ze voldoende aansluiting heeft bij leeftijdsgenootjes. Ze werkt wel deels met groep 8 mee, maar die zit in de dezelfde klas, dus geen punt. Een ander meisje is wel versneld maar zit dus ook met leeftijdsgenootjes in de klas omdat het een combigroep is. En verder werkt iedereen gewoon in de klas, behalve als ze er behoefte aan hebben, dan mogen ze in een groepje op de gang werken. Ik kan me echt niet voorstellen dat er niets is waarin Ayladochter kan samenwerken met andere kinderen.
En wat Anne Frank betreft, ik ben het echt met enkele posters hiervoor eens. Wie verzint nou om te gaan berekenen hoever zij gereisd heeft van Nederland naar Polen?! Maak een werkstuk over Anne Frank en de 2e wereldoorlog of kies iets anders, maar niet zoiets vreemds. Ze hoeft het toch niet te presenteren aan klasgenootjes, dan maak je haar ook weer zo'n uitzondering.

Tango, eigzins ot

Hier een montessori school, maar verre van 'werken op eigen niveau'. Zoals je zelf zegt; school is zich nog aan het specialiseren in hb- werk. Tsja, de ene school is daar verder in dan de andere, hier lopen ze duidelijk achter.
En verder, het individuele werken behelst hier dat kinderen kunnen kiezen in welke volgorde ze iets kunnen doen. Eerst a, b en dan c, of beginnen met c en dan pas a. Als a, b en c klaar is is er eventueel nog een d. Maar die d is meer van hetzelfde, en dus eigenlijk alleen geschikt voor harde werkers. (en dat staat nogal eens los van iq) Hier op school hebben ze iig jaren serieus ásoluut niet gesnapt waarom zoon niet voor nog zo'n leuk taalwerkje kwam vragen.
Voor de enkele hb-er die echt vastloopt willen ze wel het één en ander proberen, (maar onvoldoende) voor de grote rest doen ze al helemaal niet aan differentiatie. Juf verzuchtte vd week dat ze hoopte dat mijn dochter zich niet zou gaan vervelen. Dat meende ze oprecht. Want het werk moet hoe dan ook gedaan, ze hebben geen flauw idee ervan dat het ook anders zou kunnen.
Wel vind ik bij uitstek montessori onderwijs geschikt om te differentieren. Daarom snap ik ook absoluut de moeite bij ons op school niet. (eigenlijk snap ik het wel, heeft meer met cultuur hier te maken)

Tango (ook beetje ot)

Ik sluit me aan bij Billie. De ene Montessorischool is de andere niet. Die van ons had best veel kennis en materialen in huis als het gaat om hb-onderwijs en ook docenten die aardig deskundig waren op dat gebied maar ook zij liepen op een gegeven moment vast met zoon. Zelfs met ondersteuning van een hb adviesdienst.
Toen school voorzichtig kwam met de mogelijkheid van een tweede versnelling was dit ook voor school nieuw. Nog nooit was een kind twee keer versneld. Maar afijn, uit alles bleek dat dit voor zoon de beste oplossing zou zijn; zoon zelf wilde ook graag en ik zag uiteindelijk ook geen bezwaren dus vooruit dan maar. Zoals de directrice droog zei: "ach, voor alles moet een eerste keer zijn, nietwaar? We springen gewoon in het diepe en dan zien we wel weer verder".
Wat ik erg fijn vind is dat ik laatst hoorde van de lerares die zoon de laatste jaren had dat school veel heeft opgestoken van de situatie met zoon om zo andere hb kinderen nog beter te kunnen helpen. Ook is er nog een kind voor de tweede keer versneld omdat ze nu gezien hebben dat dit wel degelijk prima kan uitpakken. Enkele leraren hebben verdere studies en cursussen gedaan op hb gebied en er is nog meer plusmateriaal aangeschaft.
Zoon was dus ook een soort "proefkonijn". Ach ja, iemand moet de eerste zijn, nietwaar

Een kanttekening

Ayla heeft nu externe hulp gezocht. Ze kan daar half december terecht voor een intake. Ik hoop dat het hulp is bij iemand die gespecialiseerd is in hoogbegaafdheid. Daar zal Ayla, als het goed is, tips krijgen hoe om te gaan met dochter, te horen krijgen of er nog iets meer aan de hand is met dochter, er zullen gezinsinstructies volgen en instructies (programma?) voor school. Half december is pas de intake, dus he zal waarschijnlijk wel tot Pasen of met een beetje pech de zomervakantie duren, totdat er iets uitkomt.
Tot die tijd zal het behelpen zijn. Wat ik niet snap, is dat school zelf ook niet professionele hulp in de arm neemt. Mijn dochter is bijvoorbeeld destijds door een extern bureau geobserveerd en de docenten hebben van hen handvatten gekregen hoe om te gaan met dochter.
Ik snap dat school ook van alles probeert om je dochter zinvol bezig te laten zijn maar of ze nu op het juiste spoor zitten,vraag ik me af. Er moeten echt wel voldoende mogelijkheden zijn om je dochter niet steeds buiten de groep te laten vallen. Ik kan me voorstellen als je zo behamdeld wordt als je dochter, zoveel alleen, je je rot en ongelukkig voelt als kind. Ik zou me dan ook erg anders voelen en het gevoel hebben dat er niemand is die iets samen me mij kan doen: eenzaamheid. Ik zou in ieder geval school vragen of dat niet anders kan. Ook over de inhoud van het programma zou ik mijn twijfels hebben. School bedoelt het ongetwijfeld goed maar dit is he ook niet.

Mina

" Wat ik niet snap, is dat school zelf ook niet professionele hulp in de arm neemt". Oh ik snap dat wel hoor, die hulp kost geld en dat potje voor hulp heeft ook een bodem. Een vriendinnetje van mijn dochter kreeg een wisc test, vanwege volslagen onhandelbaarheid. Bleek meerbegaafd en met wat extra uitdaging,blabla gaat het nu een stuk beter. Mijn dochter is niet via school getest omdat ze weliswaar dezelfde uitdaging en verdieping nodig had maar geen probleemgedrag vertoonde. Dus mocht ik dat zelf gaan regelen.

Elisa

er zit naast Ayladochter nog 3 sterke leerlingen in de klas, of die HB zijn weet ik niet. 1 ervan werkt met Kien, alle drie werken ze in meerdere of mindere mate met de plusdozen. Echter, en dan kunnen jullie me geloven of niet, hun behoeftes zijn anders dan die van ayladochter. Zij hebben voldoende aan de B-teksten voor lezen, die zijn uitdagend genoeg. het gewone pluswerk wat er ligt is voor hun voldoende.
De directeur gaf maandag zelf aan dat ayladochter haar belevingswereld totaal anders is, de snelheid waarop ze info oppakt veel hoger. Voor hun is zij ook een uitzondering tussen de HB kinderen die ze al gehad hebben en nog hebben. We zijn dus allemaal zoekende.
Het bureau dat de begeleiding gaat doen is gespecialiseerd in het begeleiden van HB kinderen, thuis en op school. Heeft ervaring met het opzetten van leerprogramma's. Kan ayladochter eventueel ook verder helpen met spelling en tafels mocht dat nodig zijn. Ze kent de school, school kent haar.

Elisa, het is zeker niet zo dat ze alleen maar interessante dingen mag doen, ze moet ook gewoon schrijven, spelling en oefenen voor de tafeltjes toets. Maar haar dwingen de rest van het programma ook te volgen zou niet werken. Dan zou je haar mee laten werken met groep 5 terwijl ze minimaal groep 8 scoort.

en een montesorrischool werkt inderdaad met verschillende niveaus in de klas, alleen als 1 leerling ver voorbij het hoogste niveau van de rest van de klas is wat dan? Dan moet je dus alleen gaan werken.

met dit plusprogramma wil school juist ook bereiken dat ze leert doorzetten, achter de pc gaan zitten en je project doen betekent niet dat je rekenweb mag gaan doen als je even niet verder komt. We willen juist dat ze leert leren want dat gebeurt nu dus niet.

Ik denk wel dat er iets gebeurt is afgelopen maand, dochter heeft meer werk op niveau gekregen, er is een afspraak bij een bureau gemaakt, er ligt een dagplanning die duidelijk moet maken voor dochter wanneer ze wat moet doen. Dus ook wanneer ze moet schrijven, spelling en Kien want dat hoort er gewoon bij.

Mijn duit in het zakje

Eén van de redenen voor een schoolwissel was toch dat er op de nieuwe school meer hb-kinderen zouden zitten waarmee je dochter aansluiting zou kunnen hebben. Uit je berichten blijkt nu dat dat niet het geval is. Je geeft aan dat het zich anders voelen, het alleen werken en gebrek aan aansluiting één van de grootste problemen is voor je dochter. Dan lijkt me een overstap naar Leonardo-onderwijs logisch, daar zitten uitsluitend hb-kinderen. Daar doen ze ook veel dingen die je dochter waarschijnlijk heel leuk zou vinden, zoals music-media (zelf een filmpje, website of liedje maken), schoolondernemen (enquête, folder, bedrijfsplan maken) en ze doen er veel aan presentaties. Met zijn allen. En verder werkt iedereen op niveau en is verdiepen, verbreden en compacten standaard. Dus mocht je van mening zijn dat de problemen van je dochter het gevolg zijn van gebrek aan aansluiting en uitdaging dan is Leo de meest opportune oplossing. Hoewel het ineens niet meer bijzonder maar juist gewoon zijn net zo goed een opluchting als een schok kan zijn.

Op het Leo krijgen ze geen rapporten maar hebben ze een portfolio. Daarin moeten ze bewijsstukken verzamelen dat ze iets beheersen, daarna mogen ze verder. Dat bewijzen gaat verder dan een keer iets snappen, ze moeten de stof ook kunnen reproduceren en toepassen. Ik maak uit jouw berichten op dat je dochter een hoop dingen snapt als het haar uitgelegd wordt, maar dat dat in toetsen en cito’s niet altijd terug te zien is. Er is ook een groot verschil tussen iets snappen en iets beheersen. Een verschil tussen kennis en vaardigheden. Het lijkt me ook heel belangrijk dat je dochter over een langere periode kan laten zien dat ze iets echt beheerst. Daarvoor is geduld en doorzettingsvermogen nodig, ook geen onbelangrijke vaardigheden. Maar inmiddels weet jouw dochter heel goed dat als ze het toverwoord ‘saai’ roept, iedereen zich in allerlei bochten wringt om het leuk voor haar te maken. Jij gaat een dagje met haar de stad in onder schooltijd, de meester trekt van alles uit de kast. Niet zo raar dat ze zich anders dan anderen voelt en zich steeds sneller verveelt. Ze kan zo makkelijk zaken vermijden die ze niet leuk of zelfs eng vindt. Er is veel uitdaging, bevrediging en groei te halen uit doorzetten.

Ik heb het idee dat jij en je dochter hoogbegaafdheid zien als een vaststaand ‘ding’ dat haar identiteit bepaalt. Fixed mindset dus. Als je dochter iets niet kan is ze bang dat ze misschien toch niet slim is en roept dan dat het saai is. Jij denkt dat hb’ers dusdanig anders in elkaar zitten dat ze voor zaken als bijvoorbeeld klokkijken eigenlijk te slim zijn. Zo houd je de mythe in stand. Heb je Mindset van Carol Dweck al eens gelezen? http://www.eduratio.be/dweck.html Zolang jij uitdrukkingen als ‘hoogbegaafdheid, dit soort kinderen, anders, onze kleine Einstein’ blijft gebruiken blijven jij, en dus ook je dochter die dit allemaal meekrijgt, haar intelligentie zien als iets dat vaststaat en bewezen moet worden in plaats van een leuk uitgangspunt om te groeien.

Verder denk ik dat je dochter ontzettend onzeker is omdat ze enerzijds heel veel macht heeft (als ze zegt dat het saai is of ze doet bokkig, dan hoeft ze iets niet of gaat iedereen aan de slag om het leuk voor haar te maken) en anderzijds geen enkele verantwoordelijkheid heeft. Dat lijkt me heel beangstigend voor je dochter. Maak haar verantwoordelijk voor haar eigen zelfredzaamheid. Als je zegt dat ze haar haren moet gaan kammen en ze doet het niet gaat ze maar met ongekamd haar de deur uit. Heb je één of twee keer gezegd dat ze haar tas moet pakken en vergeet ze het weer? Dan maar zonder tas naar school. Kan ze zelf geen leuk boek vinden in de bieb? Jammer dan. Zolang jij dit soort dingen voor haar regelt hoeft ze er ook niet zelf aan te denken of er moeite voor te doen. Op zich is met af en toe een bijtankdagje niks mis, als je kind bijvoorbeeld echt heel moe is omdat het slecht geslapen heeft. Maar bestaat een bijtankdagje uit uitslapen en in pyama een boek lezen op de bank, niet uit een verwendag in de stad. En verder gewoon naar school. Ook al schreeuwen ze ’s ochtends moord en brand, als ze er eenmaal zijn valt het meestal heel erg mee. Een bijtankdagje moet geen beloning zijn voor dwars gedrag.

Verder sluit ik me bij de mantra’s aan die velen voor mij hier geuit hebben. Grenzen, growth mindset en een beetje water geven.

skik