Extreme aversie tegen school (lang)
Ik word zolangzamerhand wanhopig vanwege de volgende situatie:
Zoon (nu in groep 5 op een school in het buitenland)heeft al bijna zo'n twee jaar een extreme aversie tegen school. Hij is altijd een uitzonderlijk goede leerling geweest en volgens de juf erg populair. Zelf kwam hij afgelopen tijd echter elke keer hoogst gefrustreerd uit school; hij verveelde zich en werd volgens eigen zeggen geklierd. Uiteindelijk ging dit zich uiten in psychosomatische klachten. Voor de zomervakantie heb ik hem een aantal keren thuis moeten houden, hij weigerde pertinent om op te staan en ook ben ik een aantal keren door de school gebeld dat ik hem vanwege buikpijn moest komen halen.
Er zijn nogal wat indicaties dat hij (h)begaafd is en de (oude)school kon hier niets mee. Op de Nederlandse school hier is hij wel versneld. Na lang wikken wikken en wegen hebben we besloten hem van zijn reguliere school af te halen en hem na een particuliere school te sturen. Daar ligt het tempo vaak wat hoger en we hoopten dat een nieuwe start hem goed zou doen.
We zijn nu een week begonnen en het hele gedoe begint weer opnieuw. Hij weigert zich aan z'n huiswerk te zetten en wil weer niet naar school. Wat dat huiswerk betreft zou het goed kunnen dat zijn perfectionisme en faalangst in de weg zit. Hij is altijd gewend uitzondelijke prestaties te leveren zonder daar iets voor te doen. Nu is hij in een klas gekomen waar bepaalde stof al behandeld is terwijl die voor mijn zoon nieuw is. Daar kan hij moeilijk mee omgaan, zo moeilijk dat dat hij zich soms in de kast opsluit omdat hij denkt dat hij dom is en het nooooooooit zal leren.
Maar waar ik vooral versteld van stond is dat hij vanmorgen ineens zei dat hij hier ook weer geklierd wordt. Ik kan het me nauwelijks voorstellen, zoon trekt over het algemeen juist kinderen naar zich toe; hij is lang en sterk voor z'n leeftijd, ziet er goed uit, kan heel goed sporten en is een goede leerling.Ik hoop en denk dat het meer is dat hij veel dingen veel te serieus neemt en bepaalde opmerkingen niet in het juiste perspectief kan plaatsen. Sociaal-emotioneel kan hij ook wat onhandig zijn.
Maar onderhand weet ik niet meer wat ik nu met de situatie aan moet. Elke dag is het hangen en wurgen bij het opstaan en s'middags bij het huiswerk vliegen de boeken en potloden weer door de kamer. Ik word heen en weer geslingerd tussen gigantische irritatie (mijn reserserves zijn na 2 jaar echt op) en verdriet om mijn zoon als ik hem zo met zichzelf zie worstelen.
Ik ben soms ook bang dat hij het bijltje erbij neergooit. Hij is uiterst intelligent maar voor dingen die hij niet interessant vindt weigert hij zich in te spannen. Heeft iemand hier ervaring mee, tips?
Hoe gaat het op de nederlandse school?
Beste Makakos,
wat ik me afvraag is hoe gaat het nu zaterdags op de Nederlandse school. Heeft hij dan ook weerzin om naar school te gaan of niet. Als het daar namelijk wel goed gaat heb je wat aanknooppunten wat wel werkt met je zoon.
Vorig jaar ging het met mijn zoontje van 2002 in groep 4 dankzij een stomme juf (sorry, kan d'r niet anders benoemen) ook ineens erg slecht, terwijl hij wel behoorlijk intelligent is. Wat me opviel is dat er toen ook ineens problemen kwamen met klieren van kinderen waarbij hij eigenlijk al vanaf de kleuterklassen goed mee kon opschieten. Kennelijk maakte het slecht in z'n vel zitten door andere problemen hem ook kwetsbaar voor pestegedrag, terwijl hij daarvoor altijd populair geweest is. Ook kan het eraan liggen dat zoon bepaald gedrag van klasgenoten waar hij anders zonder moeite mee had kunnen dealen, niet meer kon hebben, omdat school zo'n shitplaats begon te zijn. Misschien speelt iets dergelijks ook bij jouw zoon, die kennelijk ook niet goed in zijn vel zit.
Om over de huiswerkellende van vorig jaar maar niet te schrijven. Had mijn zoon er in groep 3 geen enkele moeite mee, en altijd alles in mum van tijd af, in groep 2 werd het ineens een dagtaak. Hele middagen zaten we met frisse tegenzin aan tafel om zijn lessen af te krijgen en hij probeerde ook te doen alsof hij zijn huiswerk al af had, of minder huiswerk had opgekregen. Tegen het einde van het schooljaar was ik zover dat ik mijn zoon op een andere school zou plaatsen als deze juf zou blijven. (Ze krijgen hier namelijk in principe steeds dezelfde 2 juffen voor de hele lagere school. Goddank is ze niet bevestigd als vaste leerkracht en hoewel het schooljaar hier pas sinds een week begonnen is durf ik wel te stellen dat alle problemen weer als sneeuw voor de zon verdwenen zijn. Zoonlief doet weer fluitend zijn huiswerk onderweg in de schoolbus naar huis en is vervolgens de hele middag vrij om te doen wat hij wil.
Bij jouw zoon is het wat minder makkelijk op te lossen, want ondanks schoolverwisseling hebben jullie nog steeds hetzelfde probleem. HB in combinatie met faalangst en nooit geleerd te hebben om fouten te maken om te leren zou best eens de hoofdoorzaak kunnen zijn. Of het huiswerk is te makkelijk en dus saai of het huiswerk is onbekend en daarmee te moeilijk omdat het onmogelijk wordt om het in één keer te snappen en foutloos te maken.
Bij mijn oudste zoon, die ook wat die neiging heeft, hielp het om voorbeelden aan te dragen van dingen als zwemmen en fietsen, wat hij ook eerst niet kon en uiteindelijk door oefenen geleerd heeft. Het besef dat het niet het eerste was wat niet lukte en uiteindelijk toch beheerst werd hiel hem om rustiger te worden en daardoor zich niet meer zo te blokkeren. Bij jouw zoon lijkt het alleen veel extremer te zijn, dus misschien is het handig om hulp van een psycholoog hier bij in te roepen.
Verder denk ik dat je hem erg zult moeten helpen met strikt plannen van zijn huiswerk en helpen om de voor hem onbekende stof zo snel mogelijk in te halen. En helpt het misschien om voet bij stuk te houden. Er wel alle begrip voor hebben dat hij het niet leuk vind, maar alleen hulp aanbieden om zich zo snel en goed mogelijk door de minder leuke dingen heen te worstelen en niet om ze te ontlopen.
Ik heb geen standaard oplossing voor je, maar wellicht kan wat hier geholpen heeft ook bij jou helpen. Sterkte, ik weet hoe slopend zoiets kan zijn.
Groeten Primavera
Buitenland
Mijn dochter heeft ook erge moeite met de (engelstalige) internationale school. Zo sterk dat ik haar sinds ruim een jaar een deel van de dag thuisonderwijs geef, met Wereldschoolmateriaal.
Nu zit ze een stuk beter in haar vel, en ze is ook veel gelukkiger op school.
Faalangst enzo
"of het huiswerk is onbekend en daarmee te moeilijk omdat het onmogelijk wordt om het in één keer te snappen en foutloos te maken"
Daar sla je de spijker wel een beetje op z'n kop denk ik. Gisteren noemde hij ook dat hij het op de andere school te makkelijk vond en op deze te moeilijk. Het is hem volkomen onbekend dat hij ergens z'n best voor moet doen of dat anderen iets weten wat hij nog niet weet. Dit is ook uit een test gekomen; als hij denkt dat hij iets niet kan, weigert hij eraan te beginnen. Ontzettende faalangst dus.
Op de Nl school was ik er ook al voor gewaarschuwd dat de eerste periode op de nieuwe school wel eens moeizaam kan verlopen, ook wat prestaties betreft. ZO is hij altijd al geweest, in het begin lijkt het alsof hij het echt niet kan en dan ineens maakt hij zo'n gigantische sprong dat hij helemaal voorligt. Voor de duidelijkheid, dat hoeft van ons absoluut niet hoor, wij willen gewoon een kind wat weer lekker in z'n vel gaat zitten.
In dit kader kun je waarschijnlijk ook het klieren zien. Gisteren heeft mijn man het er met hem over gehad en het is net wat ik al dacht dat hij de dingen zelf zo zwaar opneemt. En dat zal dan inderdaad ook te maken hebben met het feit dat hij zich op school (nog) niet op z'n gemak voelt.
De NL school vindt hij overigens ook niet leuk maar ik zou zeggen dat daar minder weerzin tegen bestaat. Alhoewel dat ook met ups en downs gaat. Zoon is gewoon ook een nogal sterke persoonlijkheid (om het maar zachtjes uit te drukken) en hij wordt opstandig als mensen hem vertellen wat hij moet doen. Wat dat aangaat kan hij absoluut niet tegen autoriteit in wat voor vorm ook.
Oef, laten we hopen dat het een kwestie van tijd is want dit is allemaal erg slopend. Uiteindelijk denk en hoop ik dat het voor hem heel goed is dat hij nu eindelijk eens geconfronteerd wordt met het proces van fouten maken en daar van leren.
@Primavera,jij woont geloof ik ook in het buitenland? Bedankt voor je reactie.
@ Dirksmama. Wij zijn geen expats, maar hebben een gemengd huwelijk. Mijn zoon zit gewoon op de reguliere school hier. Voor ons zou het dus geen optie zijn om met de Wereldschool aan de gang te gaan.
Thuisonderwijs
Je hoeft natuurlijk geen expat te zijn om aan thuisonderwijs te doen.
Zijn er andere mensen in jullie land die daar aan doen? Is daar contact mee te leggen?
Of ben je bang dat hij dan de aansluiting met het land te veel mist?
Wat wil je zoon zelf als hij ouder is, daar blijven of naar Nederland?
Geen optie
Thuisonderwijs is om diverse redenen absoluut geen optie.
Zoon is nog maar 8,5 en de vraag hier blijven of naar NL speelt (nog) niet. Aangezien hij een dubbele nationaliteit heeft wil ik hem wel alle kansen kunnen geven die bij het Nederlanderschap horen, vandaar ook die NL school.
Makakos
Hoi, wat vervelend allemaal.
In je eerste post geef je aan dat je zoon tegen allemaal problemen aanloopt met school en huiswerk. Heb je de indruk dat je echt snapt welke dingen hem nu werkelijk dwarszitten?
Ken je collaborative problem solving? Misschien is het een idee om dat te proberen met je zoon. www.livesinthebalance.org Op deze website wordt uitgelegd hoe je het kan toepassen. Het gaat er dan om dat je samen met je kind oplossingen zoekt voor de problemen die hij heeft, waarbij je aan de belangen van beide partijen tegemoet komt. Ik vond cps lastig om te leren toepassen, maar nu we er goed in zijn, gaat het als een trein.
Ach 't is maar een idee. Het is een drama, als het op school allemaal niet wil lukken. Sterkte.
Goede site
Hartelijk dank voor je tip Pippin. Heb al even zitten kijken en de theorie spreekt me wel aan.
Alleen al het feit dat ik de dingen nu in ander perspectief kan bekijken geeft me een steuntje in de rug. Het is inderdaad geen "niet willen" , maar "niet kunnen". Zoon kan bv niet omgaan met de frustraties en gevoelens die iets niet in een keer perfect kunnen oproepen. En zo herken ik wel meer dingen. Ik zal de theorie eens goed bestuderen en wie weer kunnen we er ons voordeel mee doen.
Fijn dat het bij jullie zo goed werkt!
Geen ervaring
Maar las een tijdje terug over onderzoek dat het averechts werkt om kinderen het idee te geven dat ze slim zijn. Daarmee zou je het idee dat het leven uit vaardigheden bestaat die je je eigen moet maken ondermijnen. Het kind krijgt het idee dat je dingen ofwel snapt ofwel niet snapt.
Lees dit bijv:
http://www.scientificamerican.com/article.cfm?id=the-secret-to-raising-smart-kids
http://www.indiana.edu/~intell/dweck.shtml
Misschien zit daar iets voor je bij. Wij doen in ieder geval erg ons best om iet te vaak te zeggen dat ons zoontje slim is (valt niet mee, want je prijst 'm natuurlijk graag als hij iets nieuws heeft geleerd).
Goed van jou, heb je zeker hard voor geoefend! 
Meer over intelligentie vs inzet
Dit is een beter artikel:
How Not to Talk to Your Kids
The inverse power of praise.
http://nymag.com/news/features/27840/
Ik krijg soms wel eens het gevoel dat dat hier vaak speelt, met al die verhalen over hoogbegaafde kinderen en 'versnellen'.
Intelligentie en aanleg zijn fantastisch, maar zonder doorzettingsvermogen haal je er nooit uit wat er in zit. Vraag maar niet hoe ik dat weet, want dan blijk ik toch ervaring te hebben
Slim zijn
Ik geloof niet dat wij hem niet het idee gegeven dat hij slim is. Toen ik door de NL school op bepaalde dingen die hier mee samenhangen attent werd gemaakt moest ik er zelfs nog om lachen. Dat lachen is inmiddels zo ongeveer in huilen overgegaan.
Ik ga hier niet de hele discussie over begaafdheid etc voeren maar ik voel me lichtelijk aangevallen (misschien niet zo bedoeld) als ik tussen de regels meen te lezen dat ouders in zekere mate verantwoordelijk zijn voor de problemen die met slim zijn zijn verbonden. Als een kind echt behoorlijk voorligt heeft het zelf heel goed in de gaten dat het anders functioneert(en dat geeft vaak zelfs een heel onbehaaglijk gevoel voor het kind)En anders maakt de omgeving het wel duidelijk. Mijn zoon werd in de klas van de reguliere school oa "het brein" genoemd. Niet echt handig maar wel een feit.
Ik kan je vertellen dat het heel verdrietig en frustrerend is om je kind ongelukkig te zien.Wij zijn
geen pushende ouders die alles van hun kinderen fantastisch vinden en hen dat ook constant vertellen.Wij zijn alleen maar ouders die hun kind graag gelukkig willen zien.
Ik ben het er helemaal mee eens dat je zonder doorzettingsvermogen niet ver komt. En daar maak ik me dus zorgen over, want als je kind slim is en tot nu toe alles op z'n sloffen heeft kunnen doen heeft het niet geleerd om door te zetten.
Doorzetten en pushen tot doorzetten
Dat klopt, Makakos, ik woon één landje westelijker varen van je. Vandaar dat het schooljaar en schoolsysteem ook meer op elkaar lijken.
Jouw kind heeft dus niet geleerd om door te zetten en zal dat dus nu moeten leren. Dat hij nou stof krijgt die hij moeilijker vindt helpt daarbij. Alleen zullen jullie wel door deze fase heen moeten.
Ik vond de laatste link van Almonde wel een interessant artikel (even vlug door het beginstuk heen lezen, de volgende pagina's zijn informatiever), omdat het niet zozeer over pushende ouders ging van al of niet intelligente kinderen, maar een theorie over hoe en waarom intelligente kinderen door onzekerheid bang zijn om te leren en hoe je dat als ouder anders kan aanpakken. Namelijk door te focussen op (eerlijk) complimenteren van inzet of deelvaardigheden. Door de boodschap over te breng dat intelligent zijn geen vaststaand feit is, maar dat je intelligenter wordt door proberen te leren.
Eigenlijk stond er juist in dat je je kind moest pushen. Niet om een zo hoog mogelijk resultaat te bereiken, maar om te willen leren. Wat dan wel weer betere resultaten gaf te zien.
Het is allicht te proberen of deze manier van complimenteren kan helpen bij jullie zoon om meer motivatie e krijgen voor moeite doen om te leren.
Groeten Primavera
Frustratie
Een typerend profiel van de ontduikende, faalangstige, perfectionistische onderpresteerder. Zo was mijn zoontje ooit ook. Pas na versnelling/differentiatie op school, plusklas alsmede een paar jaar goede therapie zit hij zichzelf wat dit betreft niet meer in de weg.
Een heel goed boek is dat van Tessa Kieboom: Als je kind (g)een Einstein is. Daarnaast is dit een heel goed artikel over faalangst/perfectionisme en onderpresteren. Alsmede tips om dat (zelf)vertrouwen op te vijzelen en je kind te helpen alsook hoe het kind vooral zichzelf kan helpen: http://www.eduratio.be/dweck.html
Het wisselen van school zal weinig uitmaken tenzij je zoon de handvaten, hulp en begeleiding krijgt van zowel jullie als ouders, de leerkrachten alsook wellicht wat professionele begeleiding van buitenaf. Succes, ik weet hoe ontzettend verdrietig en gefrustreerd je je hierdoor kan voelen... En hoe vreselijk je kind zich kan voelen tot bijna depressief aan toe...
Nog een link
Nog een link waar ikzelf veel aan heb gehad (zie ook draadjes over versnellen): http://www.ikbenhoogbegaafd.nl/hoogbegaafdzijn.doc
Overigens hoeft je kind niet perse hoogbegaafd te zijn om in de valkuilen van een negatief zelfbeeld, faalangst etc. te vallen!
Dank voor reacties
@ Primavera. Nu weet ik weer waar je woont! Ik wist het niet zeker meer! De artikelen die worden genoemd zijn best interessant maar ik kan ze inmiddels dromen.
@Elisa,ik ben me inderdaad in Dweck en zijn fixed en growth mindset aan het verdiepen en heb al een lijstje uitgeprint waar ik het op een rustig moment eens met m'n zoon over ga proberen te hebben.
Je hebt gelijk dat een schoolwissel op zich niet veel verandering zal brengen. Een paar van de redenen dat we echter van school zijn veranderd is dat er op de nieuwe school dagelijks een psychologe rondloopt die heel goed begrijpt wat er met mijn zoon aan de hand is en zodoende eventueel als "bemiddelaar" tussen ouders en leerkracht op kan treden mocht de leerkracht hier geen kaas van hebben gegeten. Verder gaat men hier sneller door de stof (en is het vervelen hopelijk afgelopen) en denk ik dat er ook dieper op de stof wordt ingegaan. Ik hoop dus dat mijn zoon hier zal leren leren.
Externe hulp hebben we vorig jaar al een tijdje gehad en er was toen wel verbetering te zien. Het was voor het kind echter doodvermoeiend dit in zijn wekenlijkse programma in te passen (echt niet te vergelijken met het programma van een kind van die leeftijd in NL)en ik hoop dat we het dit jaar kunnen vermijden.
Graag gedaan meid!
