Fancy fair- gek word ik er van!
School van oudste heeft vrijdag de jaarlijkse fancy fair, maar ik word een beetje iebelig van alles wat inmiddels aan de ouders gevraagd wordt.
- prijsjes aanleveren voor het rad van fortuin
- speelgoed aanleveren voor de verkoop
- iets lekkers bakken voor de verkoop
- pannekoeken bakken voor de ouder wedstrijd
- met je kind iets 'feestelijks' knutselen voor de kinder wedstrijd
- assisteren bij de activiteiten
En dan word je op de dag zelf uiteraard geacht, loten voor het rad te kopen, speelgoed te kopen (of met 2 jengelende kinderen aan je been te hangen), je eigen gebakken taart te kopen etc.
Bovendien komt oudste vandaag thuis met de mededeling dat ze iets geknutseld hebben, maar dat dat geheim is, want dat kunnen we tijdens de fancy fair kopen. Fijn, mag ik dus ook nog de knutsels van m'n eigen kind kopen. Vind dit een beetje emotionele chantage. Kan moeilijk tegen m'n kind zeggen dat ik z'n knutselwerk niet wil kopen 
.
En de week daarna hebben ze ook nog een sponsorloop. Mag ik weer op pad om m'n kind te helpen sponsoren te vinden. En weer m'n portemonee trekken om m'n kind et sponsoren uiteraard, en natuurlijk een paar uur vrij nemen van m'n werk, want het is onder schooltijd, maar ouders worden wel verwacht...
Ik weet dat niet alles verplicht is, en dat het geld uiteindelijk naar het goede doel gaat (tenmiste dat wat er over is na aftrek van de kosten), maar als 'betrokken' ouder wil je toch graag je neus laten zien, en het goede doel is nu niet echt 'mijn' goede doel.
pfft. ik ben het weer kwijt
Ps: ik is natuurlijk wij
ps, ik schrijf natuurlijk dat 'ik' vanalles zou moeten doen, maar dat moet natuurlijk 'wij' zijn. Partner wil en gaat zich ook inzetten. Maar het blijft in mijn ogen veel wat er verwacht wordt.
Goede doelen moe
Tja, je hebt gewoon last van 'goededoelenmoeheid'.
Ik kan me dat best voorstellen hoor, want het lijkt zo vrijblijvend maar ondertussen wordt er van alles van je verwacht.
Ik probeer altijd de gulden middenweg te zoeken hierin. Om te voorkomen dat we last krijgen van dergelijke moeheid. Emotionele chantage? Ja, dat is het zeker 
Bij ons komt regelmatig een verzoek vanuit scouting en ik heb daarbij voor mezelf duidelijk een grens gesteld: ik leen mezelf eens per jaar een ochtend uit als verkoper op de rommelmarkt, rij een keer wat kids naar een of ander gebeuren en zorg voor een lekkere traktatie tijdens het zomerkamp. En dat is het. En dat is ook voor anderen duidelijk.
Jij voelt je verplicht om in die hele bubs mee te gaan, van dat gevoel zou je af moeten. Want dan lijkt het me ook niet echt leuk. Dus als jij zo actief bent met van alles en nog wat, dan kun je rustig een jaartje overslaan met je input voor de fancy fair en gezellig met je man even als bezoeker naar de fancy fair gaan. En dan koop je gelijk even het knutselwerk van je zoon.
Maarre.... als ik zo lees wat er verwacht wordt aan input bij die fancy fair..... dat is wel een beetje bezopen hoor. Maar jij bent het zelf die daarin meegaat of niet Tenslotte is het ook jouw vrije tijd toch?
Groet, Moppeke
Erg he?
Het had mijn posting kunnen zijn.
Wat ik tegenwoordig doe is gewoon zio weinig mogelijk. Ik druk mijn snor waar ik kan, en ga gewoon alleen (als de kinderen echt willen) een uurtje naar zo'n avond. Dan druk ik de verkoper van de bonnenboekjes of whetever een tientje extra in de hand, en dan wreet ik zeker dat ik aan mijn verplichtingen heb voldaan.
Want dat is waar het om gaat toch? wat extra geld voor schoo in het laatje brengen?
Als je eens omrekent wat zo'n griezelig tijdverlindende actie als een fancy fair/themamarkt/whatever nou eigenlijk oplevert dan zie je hoe eng onproductief het is. WEn als iedereen het werkelijk zo leuk cvindt waarom dan dat eeuwige gesmeek om hulpouders?
nee, ik doneer liever gewoon een tientje of zo, dan heb ik meer dan aan mijn verplichtingen voldaan. En ik roep bij iedere gelegenheid tegen de schooldirecteur of medeouders dat dit een veel fijnere aanpak zou zijn. Een facultatief toentje voor die nieuwe geluidsinstallatie, of de schoolplein-opkalefater-actie, of...noem maar op.
Misschien dat het een keer aanslaat....maar tot die tijd red ik me zo ook wel.
Ingrid
Als iets feestelijks een verplichting wordt...
... is er niets meer aan!
Een activiteit om geld in te zamelen kán als neveneffect hebben dan er meer saamhorigheid ontstaat. Maar als zo'n actie te vaak wordt gehouden, krijg je het effect dat Hanne beschrijft.
Duidelijk aangeven naar school om zulke acties vooral niet te vaak te houden. Eens per vier jaar of zo.
En als het tóch te vaak is: kies iets uit wat wel te doen is en doe dat.
Reageer je niet af op je kind, voor hem/haar ligt het heel anders dan voor jou als ouder.
tonny
Hanne
Dat lijstje, daar mag je gewoon uit kiezen (althans, zo interpreteer ik het). Als je zin hebt om te bakken dan bak je. Als je speelgoed over hebt doneer je. Anders niet 
Inderdaad, goededoelenmoe kun je ervan worden. Als een fancy fair je lol niet is, dan doe je er zo min mogelijk mee. Ik ben er ook nogal simpel in. Bij ons zijn ze maar af en toe, zeker niet elk jaar, en ze zijn wel gezellig.
Inderdaad niet verplicht
ik weet dat het niet verplicht is, maar ik probeer als ouder toch betrokken te blijven dus ik wil ook graag wat doen en m'n betrokkenheid tonen (verzoeken om hulp tijdens schooltijd moet ik altijd al afwijzen).
Maar feitelijk kan ik niet alles weigeren. Als er een knutsel wedstrijd is voor de kinderen kan ik dat met goed fatsoen niet afhouden omdat *ik* er geen in in heb En als ze zelf iets maken voor de verkoop moet je wel heel sterk in je schoenen staan om te zeggen dat je de knutsels van je kind niet wil kopen. Idem voor de bakwedstrijd. Tuurlijk kan ik besluiten niet mee te doen, maar dan moet ik wel gokken dat de andere ouders dat ook niet doen, want anders plaats ik mijn kind wel in een uitzonderingspositie.
Omdraaien
Je moet het omdraaien hoor, je plaatst jezelf in deze positie.
Je hoeft je kind helemaal niet in een uitzonderingspositie te plaatsen. Wat staat je in de weg om de knutsel van je kind te kopen, niets toch? Maar waarom moet je perse bakken. Het is het EN EN EN verhaal. Maak een keuze en voel je niet verplicht om overal je ziel en zaligheid in te leggen. Dat is nergens voor nodig en je maakt het jezelf zo wel moeilijk.
Het kan niet zo zijn dat wanneer jij aan iets niet meedoet, je jouw kind in een uitzonderingspositie plaatst. Ook jouw kind kan best vrede hebben met alleen het kopen van de knutsel maar verder geen input dit jaar op de fancyfair van vader/moeder.
Deze verplichtingen, dat doe je echt helemaal zelf hoor.
Keuze maken
als je graag iets wilt doen kun je gewoon een keuze maken uit het lijstje en datgene doen wat je het meest aanspreekt. Alle punten uitvoeren zou toch wel erg veel zijn, dat doe ik ook niet hoor (en ik ben dan zelf lid van de oudervereniging).
Ouderbetrokkenheid?
Beste Hanne,
Als je tegen je zin en overtuiging dingen voor/op school gaat doen toon je daarmee niet je betrokkenheid, maar je schaapachtigheid. De kudde volgen zonder dat je er zelf achterstaat is niet iets waardoor je meer op prijs gesteld wordt, alleen maar iets waar misbruik gemaakt van zal worden.
Ik leer mijn kinderen juist dat ze niet dingen tegen hun zin moeten doen alleen maar om bij de groep te horen. Dat werkt niet, is nou niet echt geweldig voor je zelfvertrouwen en bovendien blijf je dan steeds dezelfde dingen keer op keer moeten doen, omdat de eerste keer niemand heeft durven zeggen dat ze het er niet mee eens waren. Dus ipv ergens anders te spuien en mokkend meedoen is het veel beter om gelijk uit te leggen wat je wel en niet gaat doen en waarom niet. Al was het maar als voorbeeld voor je kinderen. Gek genoeg blijken er dan ineens een heleboel te volgen en zit je ook niet meer in een uitzonderingspositie.
Groeten Primavera, zeer betrokken ouder
Hanne
"ik weet dat het niet verplicht is, maar ik probeer als ouder toch betrokken te blijven dus ik wil ook graag wat doen en m\'n betrokkenheid tonen (verzoeken om hulp tijdens schooltijd moet ik altijd al afwijzen)."
Je hoeft je echt niet schuldig te voelen omdat je verzoeken onder schooltijd moet afwijzen, hoor. Een heleboel moeders werkt tegenwordig onder schooltijd, het worden ook steeds meer, dus de scholen moeten hier ook rekening mee houden, dat er steeds minder moeders onder schooltijd ter vervoeging staan.
En als je bang bent, dat er geroddelt wordt, als je niet bij alles meedoet - geloof me, mensen die willen roddelen vinden wel iets om over te roddelen - als het niet de hoeveelheid aan ouderhulp is, dan vinden ze wel iets anders om over te roddelen. Ik ben hier nogal nonchalant over...
