Ga je voor een 9 en laat je je ouders je spreekbeurt maken of doe je het zelf en krijg je een 7?

He gets

heerlijk dat soort ouders NOT

Ik denk hetzefde: haar 7,5 is veel meer waard dan die 9 van de anderen.

Ik help mijn dochter ook niet, maar hier op school speelt dit met ouders niet zo. Mijn dochter, groep 8, was vanaf groep 6 prima in staat om een mooie presentatie te maken. Oke, ik heb haar in het begin even geholpen met de werking van powerpoint. Maar de teksten, kleuren, inhoud, dat heeft ze toch echt zelf gedaan.

Mijn dochter had er toen een grappig filmpje bij, en dat sloeg ontzettend aan. Na haar spreekbeurt had ineens iedereen een leuk filmpje

Het is lastig, want die andere cijfers zijn nu eenmaal hoger, en ik kan me voorstellen dat je dochter zo denkt. Mijn dochter zou uit recalcitrantie een laatste pagina wijden aan het feit dat ze alle inhoud voor haar presentatie helemaal zelf heeft gemaakt, opgezocht en verzonnen en dat haar vader en moeder haar de hemel ingeprezen hebben daarvoor maar dat haar ouders aandeel hebben gehad in HAAR presentatie. Mijn dochter zou flippen als ze in de schoenen van je kind stond.

Weet de leerkracht er eigenlijk van? Ik zou er in ieder geval een opmerking over maken.

Moeilijk hoor!

Er zijn tegenwoordig zoveel eisen aan die werkstukken.
Bij de oudste twee wist ik niet eens dat ze een spreekbeurt/werkstuk hadden, daar heb ik dus niks voor gemaakt. Bij de 3e is het een ander verhaal; die heeft grote moeilijkheden om het normale van de klas al aan te kunnen; een spreekbeurt zelf maken is voor haar een taak van haast onbeperkte duur en dan nog zal het niet veel zijn. Na overleg met de leerkracht; om te zien of er geen andere eisen mogelijk waren (Nee, zo is het zo moet het!), maak ik dit soort dingen dus samen met haar.
We bespreken een structuur en ik hou er aan vast, we maken een tekst, die zij vertelt en ik dan weer in haar woorden uittik. Dan moet er vaak nog een powerpoint bij...volgens de leerkracht leren kinderen dat van elkaar, maar onze dochter wordt door de pestkop vaak uitgesloten van info.
Er is al vaak door ouders verzocht om dit soort dingen op school te laten maken; geef een les over opbouw en laat de opbouw maken. Laat zien hoe je de powerpoint maakt en laat het niet afhankelijk zijn van de populariteit in de klas... maar nee... het moet thuis.
Nou.. thuis, da's waar ik ben!

In principe maak ik dingen dus samen; ik wil haar geen leermomenten ontnemen, maar als het zoveelste onzinstuk moet... dan rammel ik het ook nog wel alleen weg!

Tja

Ik laat mijn dochter haar werkstukken en spreekbeurten zelf doen. Ik geef wel adviezen over indeling en vormgeving, maar dochter is eigenwijs genoeg om zelf te bepalen wat ze met die adviezen doet. Wat andere ouders doen, daar houd ik me eigenlijk niet zo mee bezig. Het lijkt me dat je je kind op de lange duur geen plezier doet als je al het werk uit handen neemt, want uiteindelijk moet het kind het zelf leren. Als mijn dochter er moeite mee zou hebben, zou ik misschien nog iets meer adviseren of sturen, maar zeker geen 'echt' werk verrichten. Gelukkig kan ze het prima zelf (en haalt dan nog het hoogste cijfer).

Hoezo 9?

Hier bloed zweet en tranen, ook van mama, maar we halen echt geen 9 hoor! Zijn we dan zo dom met zijn allen?

Helpen is niet altijd hetzelfde als het voor ze doen

Hier heb ik wel geholpen bij oudste (zit nu op het vo). 1e keer heel uitgebreid om structuur erin te brengen. Typen deed ze zelf. Daarna nog uitgebreide correctie op ontbrekende informatie, spelling, stijl, etc.
Grootste voordeel was dat oudste er veel van geleerd heeft. Als ze alles zelf had gedaan, had ze veel minder geleerd. En de begeleiding vanuit school stelde niets voor.
Daarna elk werkstuk of spreekbeurt minder geholpen, of juist niet meer met de basisdingen maar wel met extra's zoals het nog mooier maken van een powerpoint, hoe kun je een inleiding nog persoonlijker maken, hoe schrijf je bij een boekverslag niet alleen een samenvatting maar ook je persoonlijke beleving van het boek.
In groep 8 deed ik alleen nog de spelling en stijlcheck. Op het VO niets meer.
Jongste had zijn eerste spreekbeurt met 7 jaar. Voor hem heb ik wel getypt. Tijdens het typen van de te bespreken punten heeft hij gepraat over wat hij allemaal wist en heb ik hem vragen gesteld om die info op een goede manier te kunnen brengen.
Mijn conclusie is dat helpen prima is als kind er iets van leert, ieder op eigen niveau. Overnemen is iets anders.

Bij Ouders Online natuurlijk alleen politiek correcte ouders

Zoon doet het vrnl zelf. We kijken af en toe mee, en geven eens wat aanreikingen over waar hij zou kunnen zoeken naar info, of helpen met de lay-out, maar het is nadrukkelijk zijn werk. Gelukkig kan hij het ook prima zelf af. (Behalve dan dat ik regelmatig moet vragen: wanneer moest die opdracht af en zijn en hoe ver ben je nu? Planning is zijn zwakke punt).
Ik kan me idd voorstellen dat onze middelste wellicht wat meer hulp nodig zal hebben, maar je helpt je kind er toch niet mee door de werkstukken vóór hem/naar te doen?
Wel naar hoor, dat ze daardoor veel lager scoort dan klasgenoten. Heb je toevallig al eens iets laten 'vallen' bij de leerkracht? (Of ze er ook naar kijken of het kind ZELF het werk maakt).
Jesse

Ik help ook

Ik vind het gewoon gezellig. We overleggen, zoeken samen info, werken het samen uit. Zoon heeft verder geen schoolwerk waar ik bij moet helpen. Hoogstens af en toe topografie overhoren. Spreekbeurten met powerpoint kan hij beter dan ik, dus daarbij geen hulp.
Werkstukken kosten veel tijd en hij zou ook flink balen van een 6 of 7, terwijl ik dat een prima cijfer zou vinden. Als ik hem help heeft hij een wat hoger cijfer. Ik zet de puntjes op de i zullen we maar zeggen.
Hij blij met een hoger cijfer, ik blij met een gezellige middag.

Een gezellige middag?

Mijn dochter is minstens 10 uur bezig met het maken van een werkstuk. Ze struint het internet af, gaat naar de bibliotheek, teksten tikken, plaatjes zoeken. Voor haar laatste werkstuk heeft ze ook nog iemand geïnterviewd. Misschien steekt ze er teveel tijd in? Aan de andere kant, op de basisschool kan dat nog, en ze vindt het leuk om te doen.

Gedoseerd helpen

Ik las het altijd door ivm taal- en ernstige stijlfouten en stelde hier en daar vragen bij onduidelijke stukken. Maar verder moesten ze het inhoudelijk zelf doen, daar leer je ook het meeste van.
Ik heb inderdaad ook wel eens een heel trotse moeder gezien, die het werkstuk voor haar dochter had gemaakt. Heel onlogisch vond ik. Je hoeft ze niet te laten zwemmen, maar alles uit handen nemen gaat veel te ver.

Jaymza

Vic, gezellige middag

Ja, een werkstuk is zeker wel 10 uur werk. Maar ik zet alleen de puntjes op de i, dat kost een middag.

Ehm wil

Dat kost een middag, even de puntjes op de i? Hoe groot is zo'n werkstuk dan, 100 pagina's? Met een uurtje redigeren kom je toch een heel end? Ik haal nooit alle fouten eruit, kijk alleen in grote lijnen samen met kind (!!) of het voldoet aan bepaalde zaken zoals voorwoord, inleiding en of de indeling een beetje klopt.

Bij ons op school

Kiezen de kinderen op school een onderwerp, halen boeken uit de bieb, nemen die mee naar school en maken daar het klad. Daar kunnen de ouders dus niet mee helpen. Vorig jaar (groep 7) kregen ze ook voor het klad een cijfer, dit jaar niet.
Thuis mogen/moeten ze het dan nog uittypen, plaatjes er bij zoeken etc.

De spreekbeurt hebben we eindeloos geoefend met onze zoon. Niet eens met de powerpoint (dat vinden de meeste kinderen toch juist hardstikke leuk om te doen?) maar wel met het verhaal. De eerste keer dat hij de spreekbeurt voordeed was hij in minder dan 5 minuten klaar.
Hij kreeg een 8, ik vond het aan de hoge kant en heb hem ook gezegd dat je op de middelbare school echt geen 8 krijgt voor zo'n spreekbeurt.
Vriendje van zoon kreeg een 5, de meester vond het 'drie keer niks'. Volgens zoon vooral vanwege de plaatjes van Donald Duck.

Jullie ervaringen

Fijn dat jullie er ook zo over denken. Ik ben denk ik ook een beetje verwend door haar broer. Die deed echt alles zelf qua werkstukken, spreekbeurten en powerpoints. Ik ben daarom niet zo van het helpen met schooldingen. Ik zit nu voor het eerst dictee's te oefenen met kind 3. Dat hebben die andere ouders natuurlijk al jaren moeten doen. Kind 3 is totaal anders.

Toen zoon in gr. 7 zat kreeg hij het commentaar dat het een HAVO 3 werkstuk was. Het was te! Of hij het had overgeschreven. Nu waren ze wel wat van hem gewend, maar ik ben toch maar naar de juf gestapt met de mededeling dat hij het 100% zelf had gedaan. Kon ze gewoon niet geloven. Bij dochter heb ik dat ook al eens aangekaart in gr. 6. Die juffen bij ons kunnen gewoon niet geloven dat een kind iets 100% zelf doet en dat de ouders het zelfs niet ingezien hebben. Blijkbaar is het meer normaal dat 50% in handen ligt van de ouders.

Ik vond het eigenlijk wel grappig dat dochter de kunst van broer af keek en in haar eentje alles uit vond. Ik had niet gedacht dat zij dat ook kon. Nu laat ik haar dus maar lekker gaan, want het gaat gewoon goed en ze is heel zelfstandig. Ik ga nog wel een keer langs de juf om even te informeren hoe die cijfers tot stand komen. Want mijn gevoel zegt dat ze het toch door moeten hebben dat de ouders een groot deel van het werk doen. Wat mij daarnaast opvalt is dat bij zoon destijds een powerpoint bij je spreekbeurt al heel wat was. Nu moet er minstens een youtube filmpje bij (liefst meerdere) en liefst ook nog iets om uit te delen (iets wat samen hangt met het onderwerp). Lijkt wel hoe meer gekkigheid er bij, hoe hoger het cijfer.

De reden dat ik een 7 ook goed vind voor dochter is dat als zij straks op het VWO zit het niveau een stuk hoger ligt. Nu haalt ze alleen maar super cijfers en denkt dat dat normaal is en dat zal straks over zijn. Dan zijn de eisen veel strenger. Daarom vind ik een keer een 7 niet erg voor haar. In haar ogen is het niet leuk omdat ze zo haar best doet.

Nog even over het typen: ik typ zelf met slechts 1 vinger. Dus echt snel gaat dat ook niet, al ben ik wel heel snel in het vinden van de letters. Ik wil dochter en zoon nog een typ cursus laten doen, want een beetje snel met 10 vingers typen lijkt me wel handig.

Ook zelf laten doen

En dezelfde frustraties hier bij de kinderen. Ik kan het me vooral van één zoon herinneren die iets met textiel helemaal zelf in elkaar genaaid had, maar niet op kon tegen de kunstwerkjes die moeders gemaakt hadden. Wij accepteren dan maar het lagere cijfer. Ik ga niet meedoen aan zo'n race.
Wel wil ik het kind helpen om een schema te maken etc. als ze daarom vraagt.

Tsjor

Grootste

gedeelte doet kind zelf. Dus de tekst, volgorde inhoud etc. Het enige wat vriend doet is de lay-out een beetje verbeteren zodat het er net even wat mooier/netter uitziet.
Maar het is dus wel degelijk haar eigen werkstuk.

Zelfde probleem

HOi,
Soortgelijk dilemma hier. Mijn dochter doet het zelf. Schrijft voor haar leeftijd prachtige dingen. En krijgt standaard een RV. Mijn zoon kan het niet, door gehoorprobleem en nog wat andere dingen. Kortom wij helpen hem vreselijk veel (waarschijnlijk te veel). De juf weet het ook dat hij het niet kan en dat wij heel veel helpen en hij krijgt standaard een zg. Waarvan mijn dochter die ploetert en ploetert (op de positieve manier) dan stikjaloers is. Ik laat het maar zo.

Luna12

Wil?

10 uur?

Zoon zet binnen 2 uur een werkstuk in elkaar. Tot nu toe ook op het VO een hoog cijfer (2x een 10 en 1x en 8 voor een boekverslag)

Nog en x

Ik bedoelde bovenstaande niet als opscheppen maar pure verbazing.Een werkstuk kan echt in 2 uur af.

Nikus

"Een werkstuk kan echt in 2 uur af"
Dat hangt toch helemaal af van de eisen die eraan gesteld worden. De werkstukken die de kinderen hier op de basisschool moeten maken zou ik als volwassenen niet eens in 2 uur afkrijgen, laat staan een kind.

Nikus

Dat is prettig voor je zoon, als een compleet werkstuk maken met een 10 als eindresultaat hem 2 uurtjes werk kost.
Ja, de 10 geschatte uren kloppen wel bij mijn zoon. Nu moet ik wel zeggen dat het maken van een werkstuk ze op een rare manier geleerd wordt op zijn school. Ik vind hun manier zeer onlogisch en tijdrovend. Hij is blij met mijn aanpak thuis, die gaat hem beter af.
Maar de 10 uurtjes totaal heeft hij toch wel nodig, laat staan als ik hem helemaal niet help.

Helpen

Helpen is prima als je kind er van leert. Helpen om een hoog cijfer te krijgen vind ik nutteloos, wat heeft je kind daaraan? Het weet dat papa of mama een goed werkstuk kan maken..... Als je kind er veel moeite mee heeft kun je hem/haar op zo'n manier helpen om tot een aanvaardbaar resultaat te komen dat hij/zij wel het gevoel houdt het cijfer zelf behaald te hebben. Meestal zie je als leerkracht echt wel wie het werkstuk maakte , je weet waar je leerlingen toe in staat zijn. Bij mij worden werkstukken grotendeels op school gemaakt en als ze willen of het duurt te lang (doordat ze in de klas teveel worden afgeleid bijv.) werken ze er ook thuis aan. Ik zie zo wat ze kunnen en waar ze mijn hulp nog bij nodig hebben en ik kan tips geven om de volgende keer tot een nog beter resultaat te komen.

Hier

Ik vind dat ze het zelf moeten doen maar ik geef wel tips m.b.t. de structuur en lees het aan het eind wel door en haal de ergste fouten er wel uit. Ik vind dat ze vooral op de middelbare school wel doorslaan in het aantal verslagen, opdrachten etc. Zelfs voor tekeningen, godsdienst en handvaardigheid. Stond volgens mij van de week in de krant dat er meer focus moet komen op de kernvakken wiskunde, engels en nederlands.

Bekentenis

Ik was nog erger vroeger. Ik liet mijn ouders absoluut niet helpen. Nee, ik pakte gewoon het werkstuk van mijn oudere zus, deed er een nieuw voorblad op en klaar. Dat was nog in de tijd dat we die dingen met de hand schreven, haar handschrift leek erg op het mijne dus ik nam niet eens de moeite het over te schrijven.
Wat heb ik daar veel van geleerd (niet)! Tegen de tijd dat ik eindexamen moest doen kwam ik natuurlijk niet meer weg met die gejatte werkstukken (ander vakkenpakket). Met héééél veel pijn en moeite wilde de leerkracht me toen nog een krappe 7 geven. Nog niet slecht trouwens, voor de hoeveelheid oefening die ik had gehad.

Guinevere (ot)

Ik kreeg ooit een werkstuk ingeleverd wat een leerling van zijn zusje had overgenomen, maar overal waar 'ik' stond, had hij dat, duidelijk zichtbaar veranderd in 'zij'. Hij vond het maar raar dat hij een nieuw werkstuk moest maken

Belachelijk

een leerkracht moet de kinderen helder duidelijk maken dat een spreekbeurt / werkstuk hún werk is, en niet dat van hun ouders: die hebben hun schooltijd achter de rug en destijds hun eigen cijfers gehaald.
Bespreek het met de leerkracht!

Dat je randvoorwaarden schept en meedenkt is logisch, maar het werk overnemen? Nee!
En dan nog uitbundig vertellen over de 9 die gescoord is. Te triest voor woorden.

Eens met tonny

Ik vind het ook triest als ouders de werkstukken en spreekbeurten van hun kinderen gaan maken. Vergaand 'helpen' vind ik ook niet aan de orde, omdat dat eigenlijk een taak van school is. De docent hoort de kinderen duidelijk te maken hoe je aan zoiets begint en wat er allemaal bij komt kijken. Stel je eens voor dat je ouders analfabeet zijn en/of het Nederlands slecht beheersen, dan moet je toch ook ergens die informatie en vaardigheden opdoen? Dat moet dus op school, niet thuis.
Het is trouwens geen nieuw onderwerp, het speelde al op mijn lagere school begin jaren tachtig. De mooiste werkstukken werden gepubliceerd in de schoolkrant en die waren altijd door ouders gemaakt - hooguit had het kind de tekst overgeschreven.
En verder (maar dit is geen populaire mening hier) vind ik dat ouders hun kind sowieso niet door school horen te slepen. Als het kind het niet grotendeels zelf doet en kan, met hier en daar een flinke schop onder het achterwerk, is dat toch onbegonnen werk? Wie niet wil, wint.
Groetjes
Massi