Grote achterstand svo
Mijn dochter (bijna 17, Aspergerdiagnose) zit op het speciaal voortgezet onderwijs, niveau HAVO/VWO. Daar zit ze inmiddels vier jaar, maar ze heeft nog maar twee leerjaren voltooid.
Dat komt niet omdat ze traag is. Dit probleem treft namelijk een groot deel van de klas. De meeste leerlingen zijn begonnen op een andere school (ook speciaal voortgezet HAVO/VWO), maar toen er dichter bij huis zo'n school werd geopend gingen zij, en mijn dochter, daarheen. Ze hadden toen 2 jaar speciaal voortgezet HAVO/VWO achter de rug, dit was 2 jaar geleden.
Op de nieuwe school bleek al gauw dat ze een flinke achterstand hadden. Daar gingen ze hard aan werken, maar toen werd hun mentor (ze hebben geen wisselende leerkrachten, maar krijgen les via de Wereldschool en hebben een mentor die toezicht houdt en alles begeleidt) ernstig ziek. De kinderen werden toen verspreid over andere klassen, er kwam geen vervangster voor de mentor. Ondanks hun beperkingen werden ze helaas erg aan hun lot overgelaten. Dit was ook onmacht van de school, er waren simpelweg geen vervangers. Deze situatie heeft een klein jaar geduurd.
De mentor is inmiddels weer aan het werk en doet zijn uiterste best, maar inmiddels is duidelijk dat de leerlingen, die allen rond de 16-17 jaar zijn (mijn dochter wordt in de vakantie 17) inmiddels zijn gevorderd tot 2 HAVO/VWO, terwijl ze er al vier middelbare schooljaren op hebben zitten. Vervolgadvies voor mijn dochter is HAVO.
Ze krijgen weinig huiswerk mee, doen zoveel mogelijk op school.
Een andere school is geen optie omdat speciaal HAVO/VWO niet veel voorkomt, helaas.
Maar als dit zo doorgaat komt mijn dochter, samen met haar klasgenoten, pas van school als ze volwassen is. En hoe verklaart ze later, als ze werk gaat zoeken en haar CV moet laten zien, waarom ze zo lang over de middelbare school heeft gedaan?
Het bevalt me steeds minder, maar we kunnen geen alternatief vinden. Geld voor particulier onderwijs of begeleiding hebben we helaas niet, het PGB mag niet voor onderwijs gebruikt worden. Van school gaat niets uit om die achterstand in te halen.
Volgende week hebben we rapportgesprek. Mijn man is erg emotioneel (boos) dus we willen dit goed voorbereiden om zo zakelijk mogelijk duidelijk te maken dat we het zat zijn, dat onze dochter (en nogmaals, ze is niet de enige) 4 jaar over 2 HAVO/VWO heeft gedaan terwijl ze goed kan leren, maar wel extra begeleiding nodig heeft vanwege haar Asperger. Ze heeft gelukkig vrij goede cijfers.
Eerlijk gezegd hebben mijn man en ik het vertrouwen in de school verloren. Wat kunnen we doen om de schade nog enigszins te beperken? Zijn er alternatieven die we over het hoofd zien? Wat kunnen we volgende week zeggen tijdens het rapportgesprek om onze bezorgdheid en ons ongenoegen te uiten? Ik begrijp best dat school ook een probleem had toen de mentor ziek werd, maar ondertussen zitten we door allerlei gedoe met deze en de vorige school wel met een kind dat op zijn vroegst pas op haar 20e haar HAVO haalt, en als het op dit tempo doorgaat waarschijnlijk nog later. En dan moet ze nog een vervolgopleiding o.i.d. doen, want met alleen HAVO kom je er niet. Staat ook niet zo leuk op je CV als je er zo lang over doet, en het zal met haar beperkingen al moeilijk genoeg zijn om zelfstandig te worden, dus wij zijn niet blij met deze ontwikkelingen en balen dat we niet eerder aan de bel hebben getrokken, maar er op hebben vertrouwd dat het allemaal wel goed komt en héél normaal is dat het wat langzamer gaat. Maar twee keer zo lang ergens over doen is iets anders dan "wat langzamer".
Kortom: ik ben het helemaal zat om een kind, dat wel beperkingen heeft maar ook goed kan leren, zo weg te zien zakken dat ze op haar 17e pas aan 3 HAVO kan beginnen (ooit had ze een zeer duidelijk VWO-advies, dat is inmiddels ook al afgezwakt).
Gewoon middelbaar onderwijs is overigens geen optie.
Even iets verduidelijken
"Ze hadden toen 2 jaar speciaal voortgezet HAVO/VWO achter de rug, dit was 2 jaar geleden."
Ik bedoel hier 2 kalenderjaren. Qua leerjaren zaten ze nog niet eens op 1...
Thuis?
Als ze toch al met Wereldschoolpakketten werkten snap ik niet goed waarom ze dan niet gewoon thuis in haar tempo door kon werken toen de mentor wegviel. Hadden jullie thuis niet een deel van de begeleiding kunnen doen, aangezien school blijkbaar alleen maar aan ophokken deed?
Wereldschoolpakketten zijn juist zo gemaakt dat je met wat begeleiding van je ouders je onderwijs volgt.
Dirksmama
Blijkbaar kon dat niet, hoewel ik wel regelmatig heb aangegeven dat ik het (deels) zou kunnen begeleiden.
Ik heb er echt flink aan moeten trekken bij school tijdens de ziekte van de mentor om te voorkomen dat mijn dochter vastliep. Die was haar structuur en planning kwijt, want dat deed de mentor altijd met haar. En nu moest ze maar zelf zien te zwemmen.
Maar ik zou vooral graag willen weten wat we NU kunnen doen om de schade verder zoveel mogelijk te kunnen beperken.
Tja
Wat moet je daar nou van vinden. Het doet me een beetje denken aan het verhaal van Karina Schaapman die de achterstanden bij haar kinderen op de basisschool verhielp door betaalde begeleiding. Die ze na een rechtzaak terug kreeg van de school.
Misschien zit er zo iets in. Verder denk ik dat we er nog steeds teveel van verwachten. Je zet het, een zieke mentor en de zaak stort alweer bijna in. Het is een bekende klacht over het speciaal onderwijs dat er te weinig op resultaat gestuurd wordt.
Maar of het zin heeft om hier recht tegenover de school te gaan staan en verhaal te halen denk ik eigenlijk niet. Hoe zit het bij de MR? Die bespreekt dit soort zaken toch met de directie? Of is er een aparte ouderraad voor het speciaal onderwijs? Je kunt het daar op de agenda laten zetten en dan zou ik zelf vooral de nadruk er op leggen wat de school maar ook jezelf kan doen.
En verder leg ik mijn kinderen altijd uit dat ze er vast langer over doen dan een ander maar je gaat gewoon rustig door tot je bent waar je wil zijn.
En voor sommige kinderen is het volwassenenonderwijs, inderdaad, ook een opluchting.
Tempo maken
Je dochter heeft drie dingen die in haar voordeel werken: een goed stel hersens, betrokken ouders, en haar leeftijd. Op de leeftijd van 17 kun je veel makkelijker op een hoger abstractieniveau denken en meestal kom je sneller door de stof heen.
Als je dochter ook tempo wil maken, kun je haar helpen daarmee, dan hoeft ze niet af te zakken. De wereldschool heeft goed lesmateriaal, en jullie kunnen haar ook helpen met plannen. Ze kan dan nog steeds op school zoveel mogelijk van haar schoolwerk maken, maar zal dan ook thuis nog aan de slag moeten. Je hebt wel de medewerking van de mentor nodig, maar gezien de steken die hij en de school hebben laten vallen, heb je daar nog wel kans op.
Pffft, en nu moet je meisje echt aan de bak, want op dit moment heeft ze op lagere school tempo gewerkt.
Gezinsoverleg gehad, wie denkt mee?
Inmiddels met mijn man en dochter "vergadering" gehad.
AnneJ, je hebt om te beginnen groot gelijk dat we niet beschuldigend tegenover de school moeten gaan zitten. Het heeft m.i. ook weinig zin om terug te kijken wat er mis ging, maar meer om vooruit te kijken naar wat we kunnen doen.
Betaalde begeleiding voorschieten zit er hier helaas niet in, en we hebben momenteel al teveel aan ons hoofd (ziekte, nog een autistisch kind, gelazer met instanties die hun werk niet doen) om ook nog eens een rechtszaak op te starten. Bah, was thuisonderwijs maar legaal, dan had ik dat kunnen doen, samen met mijn man! (hij wiskunde en exacte vakken, ik de talen) en de wereldschool!
Maar goed, dat mag nou eenmaal niet. Maar we moeten toch verder. Ik heb echt tips en praktijkgerichte adviezen nodig van mensen die hier meer kijk op en verstand van hebben, liefst ervaring, zowel als ouder als als professional.
Onze dochter noemde nt als voorbeeld Duits, dat ze inmiddels al 2 jaar heeft en een zwak vak van haar is. Momenteel behandelen ze de naamvallen en dat snapt ze niet, maar degene die het uit kan leggen is er momenteel niet wegens schoolkamp van de andere klassen. Ik vind dit een geweldig voorbeeld van waar zij al jaren tegenaan loopt. Is het geen zieke mentor, dan is het weer een werkboek dat niet aanwezig is. Of geen "sparring partner" waarmee ze mondeling talen kan oefenen.
Haar beperking is helaas ook nog eens dat zij dan niet verder gaat kijken naar hoe ze dán die naamvallen of uitspraken kan leren of dat werkboek te pakken kan krijgen. En dus schiet ze niks op. En daar kom ik vaak pas na wéken achter, als ze vast dreigt te lopen. Ik merk aan haar dat ze vastloopt, na uren praten vertelt ze wat er is, en vervolgens mag ik de mentor bellen. Die dan actie onderneemt. Weken te laat, dat wel... En zo sukkelen we voort.
De Wereldschool geeft online les, de mentor is fysiek aanwezig voor ondersteuning en begeleiding. Mijn man en ik willen hierbij actiever betrokken worden. Ons kind met school méé onderwijzen. Zij kunnen het duidelijk niet alleen, sorry dat ik het zo bot stel.
Maar we weten niet hoe we dit zo opbouwend en positief mogelijk aan moeten pakken (tenslotte is het toch een verkapte motie van wantrouwen aan school) en vragen dan ook via dit forum hoe we dit het best aan kunnen pakken, want van school worden we niet wijzer.
Het is duidelijker dan ooit dat wij nu actief het initiatief moeten nemen en niet meer moeten afwachten op initiatieven van school, die meestal als mosterd na de maaltijd komen. Samenwerking is daarbij belangrijk, maar WIJ willen vanaf nu de touwtjes in handen hebben in het contact met de Wereldschool en waar ons kind tegenaan loopt. Maar hoe doe je zoiets in godsnaam?
Rechtstreeks naar de Wereldschool toe gaan is helaas geen optie, we hebben het financieel niet breed.
Wie heeft goede tips hoe we op een open manier de school tegemoet kunnen treden en duidelijk kunnen maken dat wij een flinke vinger in de pap eisen, zonder school tegen de haren in te strijken?
Eventueel via (deels) thuisonderwijs.
Dochter is zeer gemotiveerd, wil graag extra werk doen om verder vooruit te werken (ze heeft nooit huiswerk, ook niet voor haar 2 zwakke vakken). Het vooruitzicht om in ieder geval tot haar 20e op school te moeten zitten (en waarschijnlijk langer) maakt haar niet blij. Ze kwam zelf met het idee om thuis bij te leren met ons als "supervisor", maar dan moeten we wel goed weten waar we op moeten letten.
Daarvoor zullen we op de stoel van school moeten gaan zitten en ons zéér pro-actief op moeten stellen. Tot nu toe is dit afgewimpeld, maar nu ben ik het zat. Helaas kan ik het hier mooi opschrijven, maar in het echt ben ik verbaal niet zo sterk, en mijn man zit erg in zijn emotie en haalt er teveel bijzaken bij om het zo zakelijk mogelijk aan te kunnen pakken.
Pffff, hoe kom ik hier uit! 
Alle tips en mogelijkheden zijn welkom, met name van mensen "uit het veld"!
Sorry voor het lange verhaal, maar als je diep in mijn hart kijkt ben ik verschrikkelijk boos en emotioneel. Ik moet echt even uitrazen hier! Maar ik besef ook dat ik met die emotie niet verder kom.
Fransien
We kruisten elkaar met ons schrijven
maar wat jij schrijft is precies waar wij nu ook aan denken!
Onze dochter kan goed leren, maar mist een aantal praktische vaardigheden waar wij haar bij kunnen helpen. Zij wil net zo graag tempo maken! Maar loopt dan tegen dingen op waardoor ze niet verder kan en dan mist ze een "hormoon" om aan te geven waar ze strandt. Dat komt er pas na weken, en met veel tranen, thuis pas uit, en dan mag ik weer bellen met de mentor.
Dus ja, thuis aan de slag! En de medewerking van de mentor, maar tot nu toe werd het allemaal weggesust. Ik zal dus echt heel erg op mijn strepen moeten staan. Maar hoe doe ik dat zo zakelijk mogelijk zonder school tegen de haren in te strijken... Verbaal ben ik ook niet zo sterk, en ik wil nog wel eens neiging hebben om te gaan huilen tijdens dit soort gesprekken omdat ik me laat overbluffen.
Mijn meisje is in ieder geval supergemotiveerd, kwam zelf met het idee dat ze meer thuis ging doen, "maar ik weet niet wát, mamma!" Rechtstreeks (rechtstreekser) contact met de Wereldschool is dus wel een must. EN daarmee gaan we ook op de stoel van de mentor zitten, en dat gaat nog lastig worden om dat door te drukken.
Plannen en huiswerk maken
Misschien moet je ook even terug naar het begin. Op zondagavond met je dochter haar programma doornemen en vragen of ze er nog dingen mist of vragen heeft.
Die vragen kun je dan in haar agenda voor de betreffende dag op laten schrijven.
Even kijken of het lukt om het huiswerk consequent op te schrijven en hopelijk van de electronische leeromgeving te halen.
Elke dag even een moment om naar het werk te vragen ook als ze geen huiswerk heeft.
Hier liep Duits helemaal fout. Dat hebben we opgelost met een grammatikakaart.
http://www.vandijk.nl/webshop/p/duitse-grammatica-kaart-gebracht-9789066756182
Samen even doornemen.
En is er geen klasseassistent op school die zelf met de kinderen doorneemt of het lukt en of ze nog iets missen?
Anders mailen met de docent van wie je iets mist. Kan ook een gedoe zijn, sommigen moet je een week op antwoord wachten, maar de aanhouder wint.
En kalm blijven en het doel aangeven: je wil graag dat je dochter goed meekomt en die organisatorische zaken gaan nou eenmaal niet vanzelf.
Boeken
Sommige ouders hebben 2 stel boeken. Voor thuis en op school. En inderdaad wordt ook hier zoveel mogelijk het huiswerk op school gemaakt.
En die sparringpartner ben je zelf. Vooral in de onderbouw heb ik die woordenlijstjes en lesjes dagelijks met mijn kinderen doorgenomen.
Nu maakt zoon zijn huiswerk met zijn vriendin. Dochter heeft mij wat meer nodig maar kan ook al veel alleen doen.
Alleen ja, dat organisatorische gedoe is mijn dochter helemaal op afgeknapt en wacht nu op een plekje in het speciaal onderwijs. Maar ja, waar zij dus begeleiding bij nodig heeft, die praktische zaken, gaan ook daar niet altijd vanzelf. Daar wordt ik ook niet vrolijk van, want ik kan moeilijk met haar mee naar school iedere dag.
Hier is het zelfs zo dat toen ik weer eens een week mee was, het gedoe zo opliep dat er iedere dag drama was over zaken die niet gelukt waren waardoor mijn dochter dan de hele dag de stress uit haar oren komt met het toppunt als ik haar ging halen.
Het is ook lastig, blijkbaar ook voor de school. Ik vraag me weleens af of wij vroeger ook zoveel organisatorisch gedoe hadden met ontbrekende stencils, inhaaltoetsen, lesuitval, hele leersystemen die niet passen met diverse bijbehorende boeken en uitwerkschriften.
Anne j
De agenda doornemen werkt niet als je zelf niet goed weet wat er gedaan moet worden (want ik kan niet bij Wereldschool inloggen) en dochter loopt hierin vast, kan het niet goed aangeven. Toegang tot die elektronische leeromgeving (en dan echt helemaal!) is dus echt een vereiste, plus persoonlijk contact met de wereldschool als er vragen zijn. Dáár zitten de docenten namelijk. Inderdaad, dochter geeft al aan dat ze soms lang op antwoord moet wachten, en dan raakt ze de draad ook een beetje kwijt. Maar soms ontbreekt het haar ook net aan de vaardigheid om die hulp per mail te vragen. En als zij niets aangeeft, ziet niemand dat ze vastloopt. Dat maakt het extra gecompliceerd, want met de simpele vraag "en, loop je nog ergens tegenaan?" kan ze niets. En de mentor heeft geen tijd voor een diepgravend gesprek. Wat wij dan maar zo af en toe doen, en na een tijdje, en vaak met de nodige tranen, komt het eruit en blijkt dat ze er al weken tegenaan loopt. Zoals nu met die naamvallen.
Er is geen klasseassistent. De mentor staat er alleen voor. Wat superzwaar is. Hem valt niets te verwijten, hij doet zijn stinkende best.
Bedankt voor de grammaticakaart! Die ga ik uitprinten, want mijn Duits rammelt ook aan alle kanten...!
Wij willen hoe dan ook directer betrokken worden bij alles, (mede) op de stoel van de mentor gaan zitten, inclusief inlogmogelijkheden zodat er thuis gewerkt kan worden en mogelijkheid om vanuit huis de docenten te kunnen bereiken. We voelen ons nu teveel aan de zijlijn staan, machteloos. Nogmaals, ik kan dat niet genoeg benadrukken, de mentor werkt zich een slag in de rondte, maar loopt ook tegen beperkingen op, want er zijn nog 10 leerlingen die allemaal hun makke hebben, hij erkent de problemen (afwezig werkboek of geen sparringpartner met talenpracticum bijvoorbeeld), maar verder wordt er niks mee gedaan.
En we staan teveel langs de zijlijn om daadwerkelijk dochter te kunnen begeleiden, zodat bijvoorbeeld het programma (de planning) doornemen voor ons ook onmogelijk is, simpelweg omdat we daar niet bij kunnen. Wij willen, via mail, internet of anderszins, maar wel rechtstreeks, inzicht hierin, en in alle andere dingen waar we nu niet bijkunnen maar die onze dochter wel thuis zou kunnen doen als we daar wél bij zouden kunnen.
Anne j (2e stukje)
Ze werken niet met boeken. Alles gaat online. Alleen werkboeken schijnen niet online te zijn. Ik heb er overigens nog nooit eentje gezien. Alleen voor Engels kregen ze woordjes mee naar huis. Wat zij overigens op haar sloffen aan kan, ze haalt hier heel hoge cijfers voor.
Dat organisatorische en de begeleiding, daar knappen wij met ons allen nu ook héél hard op af. Echt, ik kan er zo boos om worden! Een kind dat goed kan leren maar praktische vaardigheden mist en nu 4 jaar heeft gedaan over 2 leerjaren, verdorie nog aan toe!!!
Die sparringpartner wil ik inderdaad zelf zijn en mijn man ook. Maar als de leerstof online staat en jij kan er niet bij, dan houdt het heel erg op.
Wij kunnen niet mee naar school (wonen er toch nog een eindje vandaan), maar ik zou dan wel (deels) thuisonderwijs kunnen voorstellen. Ik ben wegens ziekte en werkloosheid voorlopig toch thuis, doe ik ook weer eens iets nuttigs voor de samenleving (en school vangt het salaris, ha ha ha).
Wat jij schrijft, is zo herkenbaar. Verwacht dus geen wonderen van speciaal onderwijs.
De mentor is zeer gemotiveerd, maar kan ook geen ijzer met handen breken. En hij heeft nog tien leerlingen, terwijl ik, als er weer eens iets mankeert en ik ontdek dat op tijd, als een pitbull in de telefoon kan gaan hangen tot ik de verantwoordelijke aan de lijn heb die het voor ons kan regelen. Nu kan ik dat niet, want ik heb totaal geen inzicht wie wat doet en waar ik terecht kan. Mijn dochter ziet door de bomen het bos niet, en de mentor heeft nog 10 leerlingen met hetzelfde probleem.
Ik zal hier potjandorie mijn dagtaak van maken als het moet!!! Maar als ik van niets weet omdat ik niet van de hoed en de rand weet, en pas de problemen ontdek als ze al weken spelen (met als gevolg een bijna 17-jarige dochter die nu naar de 3e klas mag en met wat geluk rond haar 20e examen mag doen), dan sta ik ook met lege handen, pitbullmentaliteit of niet!!!
Sorry, ik zit me weer kwaad te maken, is niet goed, maar het zit me zo hoog! Een dochter die graag wil, een mentor die ook met de rug tegen de muur staat...
Leeromgeving
Is het misschien een idee om dit met de mentor te bespreken? dat je voor alle ouders toegang krijgt tot de electronische leeromgeving van de wereldschool.
Je zou zelfs kunnen overwegen om zelf even met de wereldschool te bellen wat er mogelijk is.
En dan goed afspreken hoe je daarmee omgaat. bijvoorbeeld de mentor cc.en als je contact maakt met leiding van de wereldschool. Daar zou je over kunnen spreken met elkaar.
Ook goed als je zaken signaleert en de mentor pakt die op maar nog beter dat je zelf mee kunt kijken en bij de online boeken kunt en ontbrekende zaken rechtstreeks kunt navragen of regelen.
Dat zou de mentor ook veel werk schelen.
En zonodig dit ook kenbaar maken aan de directie en de MR. Als het even kan met de oplossing erbij.
Dus ja, misschien kun je brutaal weg toch eens zelf informerend bellen met de wereldschool. Misschien zit er wel een kostenplaatje aan maar dan weet je dat ook weer. Mogelijk zijn een paar honderd euro extra ook nog wel door ouders zelf op te brengen als je dan mee kunt kijken en mee kunt denken.
Anne j
Ja, dat zou mooi zijn als ik dat voor elkaar kan krijgen.
De vakantie valt laat dit jaar, gelukkig.
Bedankt voor je praktische meedenken, ik merk dat ik toch eigenlijk meer in mijn emotie zit dan goed is en dan kost het me moeite om goed zakelijk en praktisch na te denken. Een rondetafelgesprek met mentor, directie, MR, orthopedagoog (ja, die is daar ook) en ook dochter zélf erbij (we willen haar er actief bij betrekken omdat zij zich ook zorgen maakt) is waarschijnlijk wel het meest praktische.
Feit is wel, dat staat voor mij nu wel vast, dat wij echt de touwtjes in handen moeten nemen en "kan niet" of "het komt goed" moeten negeren. Zélf de wereldschool bellen is dan ook niet eens zo'n gek idee! Misschien hebben zij ook wel een visie op het hele gebeuren en de verklaring waarom dochter zo gruwelijk achter loopt. Stom dat ik daar niet eerder aan heb gedacht!
Het zal de mentor inderdaad veel werk schelen en ik denk dat we dat beter zó kunnen presenteren, dan als "wij moeten de touwtjes in handen nemen" (al komt het daar ook wel op neer, maar dat klinkt te aanvallend).
Dank je, Anne!
Login
Is het niet zo dat je dochter zelf een login heeft voor de wereldschool? En kun je die misschien eens gewoon proberen of je dan bij haar leeromgeving kunt komen?
Zou zomaar eens kunnen.
Inloggen
Ja, we kunnen inloggen, maar zien dan niet alles. Wel haar resultaten en toetsen. Het is ons in theorie wel allemaal uitgelegd, maar in de praktijk nogal vaag en daar willen we ook meer inzicht in. Om één of andere reden ziet het er thuis anders uit dan op school, zegt dochter.
Je vraag
Dat kan dan een vraag zijn aan de wereldschool: hoe kun je thuis hetzelfde te zien krijgen als op school.
Klopt!
Dat is zeker een punt waar we mee aan de slag kunnen! Want afwachten en erop vertrouwen dat het allemaal goed komt, daar schieten we niets mee op, is nu wel gebleken.
Misschien helpt wat praktische hulp
Zoek een 3e/4e/5e klasser die je dochter wil helpen. Zeker als je zover bent dat je de leerdoelen/oefeningen op een rijtje hebt van de Wereldschool, dan moet je een heel eind kunnen komen.
Mijn dochter (3e klas Gym) helpt al voor het 2e jaar een 2e klas VMBO-er met wiskunde. Dit werkt prima. Zij spreekt zijn taal, kent de methode, kijkt mee met oefenen.
Even een vraag
Is je dochter de enige havo/vwo-er die 2 jaar vordering heeft gemaakt in 4 jaar, of gaat dat bij alle havo/vwo leerlingen zo?
Je schrijft dat je geen direct contact met de Wereldschool kunt hebben. Dat waag ik te betwijfelen, al moet je niet bij de Wereldschool zijn, maar bij de IVIO school (afdeling van de Wereldschool voor dit soort onderwijs).
http://www.ivioschool.nl
Je kunt ook daar eens een telefoontje heen wagen en vragen of het gebruikelijk is dat ouders meer betrokken worden bij het geven van het onderwijs (dat is in het gangbare wereldschool programma de essentie) en hoe je dat met school zou kunnen aanpakken/wat je uit handen kunt nemen.
Groet,
Miriam Lavell
Misschien blond
Maar is het een idee om het werk van je dochter iedere dag door te nemen, met de lesstof erbij haar vragen om het in haar eigen woorden te vertellen, dan kun je zien of ze het begrepen heeft en wordt het voor haar misschien ook makkelijker om onder woorden te brengen wat ze niet begrepen heeft.
Heb je de wereldschool al te pakken gekregen? Het lijkt mij dat ze je vast wel willen helpen.
M.lavell
Het gaat op voor de hele klas. Voor de ene leerling meer dan voor de ander. Maar er is achterstand.
"Geen contact kunnen opnemen" is wel erg kort door de bocht. Natuurlijk kan dat maar ik heb de gegevens niet. Je helpt me goed met de link die je geeft! Natuurlijk had ik dat ook aan school kunnen vragen, maat ik moet bekennen dat ik in real life nogal moeite heb met voor mezelf opkomen en mijn man heeft moeite met bij- en hoofdzaken scheiden, dat maakt het ook al niet makkelijker. Daarbij zit ik zelf met een behoorlijk stevige overspannenheid omdat ik de laatste jaren iets te vaak met instanties e.d. heb moeten vechten (laat ik het zo zeggen: ik ben de enige in het gezin die geen etiketje heeft en alles komt op mij neer).
Wat jij schrijft geeft me goede moed en ik ga zeker contact met ze opnemen! Ik wil dit wel bespreken met school, maar die spreek ik volgende week. Niet achter hun rug om, dat kan tegen de haren instrijken. Ik kan nog door één deur met school, maar mijn ervaring met "het heft in handen nemen" is dat je dat met fluwelen handschoentjes aan moet doen, helaas.
Dát ik contact ga opnemen is een feit, en wat jij schrijft over hun samenwerking met ouders geeft me een sterker gevoel. Mag ik vragen of jij vanuit persoonlijke of vanuit professionele ervaring spreekt?
Ik ben in ieder geval echt heel blij met je url en informatie, hier kom ik serieus verder mee!
Fransien
Nee hoor, je bent niet blond 
Dochter heeft niet alleen asperger maar ook behoorlijke puberneigingen. Wat jij aanraadt hebben we gedaan, maar ze voelt zich dan aangevallen (onterecht overigens) en gaat dwars liggen. Ook al doen we het heel vriendelijk, leggen we uit dat het geen kruisverhoor (haar mening) is en dat we haar best vertrouwen, maar ook willen helpen, ze gaat dan echt met de hakken in het zand. Terwijl we alleen maar willen weten waar ze mee bezig is en waar ze tegenaan loopt, maar zij ervaart dat als een kruisverhoor en wantrouwen.
Als ik zelf de kennis al in huis heb, sta ik een stuk sterker en kan ik beter náást haar staan in plaats van (zoals zij het ervaart) tegenover haar.
Het aanbod
De Wereldschool bestaat al 100 jaar (oid). Het is tegenwoordig vooral bedoeld voor kinderen die met hun ouders in het buitenland wonen en die toch Nederlands onderwijs volgen. In die opzet doen de leerlingen alles thuis met hun ouders, al is er dan ook een online mentor en zijn er online spreekuren met vakleerkrachten. Dat onderwijs is niet goedkoop.
Het programma op jouw school bestaat maar relatief kort (een jaar of 4 geloof ik). Ik neem aan dat dat iets anders in elkaar steekt. Dat de school waar de leerlingen heen gaan meer doet.
Maar hoe en wat weet ik niet precies. Dat moeten ze bij IVIO wel weten.
Je kunt wel aannemen dat het een veel goedkopere variant is dus dat IVIO veel minder doet(geen online leerkrachten/begeleiding?). Maar ze hebben wel belang bij een succesvolle uitwerking, dus er zijn beslist tips.
"Het gaat op voor de hele klas. Voor de ene leerling meer dan voor de ander. Maar er is achterstand. "
Wat is het leerplan/handelingsplan? Is het de opzet geweest om er langer over te doen?
Het is weer een strijd en ik begrijp dat je daar moe van wordt, maar als de school zo structureel verzaakt, dan wordt het toch zinnig om stevig aan de bel te trekken.
Kijk eens hier http://zoeken.rechtspraak.nl/detailpage.aspx?ljn=BW3199
Ook een school die het erbij liet zitten. Die kon mooi dokken voor de bijlessen.
Groet,
Miriam Lavell
M.lavell (een beetje off topic)
Ja, er is besproken dat ze er langer over zouden doen, maar twee keer zo lang vind ik toch rijkelijk veel.
Maar die casus die jij noemt is in een ander opzicht wel weer interessant, aangezien onze jongste zoon op speciaal onderwijs brugklas zit en daar met rekenen op niveau groep 5 van de basisschool blijkt te zitten! Het kind is al 14, en een dyscalculietest gaat erg duur worden. Ook daarover heb ik volgende week een gesprek.
De basisschool aansprakelijk stellen voor de achterstand vind ik in zijn geval meer voor de hand liggen. Daar riepen ze altijd dat hij wel zwak was, maar och, als hij nou maar wat meer zijn best deed... Hoewel het speciaal onderwijs was, werd er niet aan handelingsplannen gedaan en waren er alleen gesprekken als IK er om vroeg. Achteraf heb ik daar een heel nare smaak over in mijn mond.
Bijkomend probleem is (alweer) dat ik behoorlijk overspannen ben geraakt en daardoor heel erg opzie tegen het opstarten van een procedure. Het valt buiten het onderwerp "ouders en school", maar eerlijk gezegd is alles rond mijn gezin (inclusief mijn man, die ook asperger heeft maar daar niets over wil weten) me erg boven het hoofd gegroeid en toen ik net las over die rechtszaak dacht ik meteen aan het rekenen van mijn zoon. En barstte vervolgens in janken uit. Misschien zegt dat genoeg. Als ik een rechtsbijstandsverzekering of een zak met geld had, had ik hier een advocaat voor ingehuurd.
Het beetje energie dat ik nog over heb wil ik in de school van mijn dochter steken. Ik moet helaas kiezen want ik sta er in de praktijk helemaal alleen voor.
