Hb zoon moet beter leren samenwerken
Op het rapport van HB zoon (versneld, loopt op klasgenoten nog steeds voor, er moet nog wel wat gebeuren om werk passend te maken) staat dat hij volgend schooljaar moet proberen iets beter samen te werken. Hij werkt alleen samen als het moet en als hij dan samenwerkt dan geeft hij vaak aan ´hier, moet je dat en dat invullen´. Ik heb in het 10minutengesprekje aangegeven dat ik dit lastig vindt omdat het niveauverschil tussen hem en de andere kinderen nog steeds groot is. Als hij beter moet samenwerken met bv rekenen dan vraag je hem eigenlijk aan hem om zich aan te passen.
Het is alsof je een groep 5 en een groep 3 kind vraagt om samen te werken met rekenen.
Ik zie ook wel dat hij de grote lijnen uitzet. Hij is niet dominant maar regelt de boel al gauw (vorige juf had het over leiderschapskwaliteiten).
Hoe kijken jullie hier tegen aan? Probleem is dat hij deze juf volgend jaar ook weer krijgt en dat ze niet geweldig zicht heeft op HB kinderen.
Ik herken het
Vorig jaar zaten wij in dezelfde situatie. Jongste was versneld, liep weer voor en kon met sommige kinderen slecht samenwerken (hij is juist wel sociaal en kan prima samen spelen.
Sinds dit schooljaar zit hij in een Leonardoklas. Juf geeft aan dat hij heel goed kan samenwerken met alle kinderen.
Ik denk dat het kan helpen als je zoon met een ander uitgangspunt aan een samenwerkingsopdracht begint. Het doel is dan niet de opdracht zo snel en/of goed mogelijk te maken, maar om de partner zoveel mogelijk te laten leren. Door af en toe de juiste vragen te stellen, kan hij zijn klasgnoot verder helpen. Je zoon kan zich richten op: wat werkt hierbij het beste.
En ja, dat is inderdaad aanpassen. Maar jouw vergelijking met een kind uit groep 5 en groep 3 is heel juist. Er is niets mis met het helpen van een kind dat minder ver is. Daar kan je zoon zelf ook veel van leren.
Ik zou me niet druk maken om opmerkingen dat hij alleen samenwerkt als het moet. Ach, die juf moet toch ergens commentaar op geven.
Samenwerken en leren
Iedereen moet leren samenwerken, ook bij niveau verschillen. Ik moet op mijn werk soms ook samenwerken met iemand die lager opgeleid is dan ik en ook met mensen die meer ervarfing hebben dan ik.
Normale leerlingen kunnen zich optrekken aan een kind dat verder is. Een ander kind zal zich ook moeten aanpassen aan je zoon, misschien zijn zij ook ergens beter in dan je zoon. En, zoals Annet zegt, anderen iets leren is ook leerzaam. Je kind zal in de rest van zijn leven mensen tegen blijven komen die beter of minder goed zijn en daar ook mee moeten samenwerken.
Mijn eigen slimmerd verzuchte eens dat hij ‘overal het beste in was’ en somde een lijst van dingen als taal en rekenen etc. op. Ik verzekerde hem dat ieder kind ergens het beste in is en dat je daar dus altijd wat van kan leren. Binnen enkele dagen had hij een lijst van elk klasgenootje en waar hij of zij het beste in was (en daar stonden heel verassende dingen op).
Aanpassen
Hoe oud is zoon en in welke groep zit hij dan wel?
Dat samenwerken is een kwestie. Volgens mij niet omdat het zo belangrijk is (hele volksstammen werken nooit samen, de meeste leerkrachten bijvoorbeeld ook al niet). Er is wel een diep geloof in de vaardigheid.
Vooral in het vo, hbo en (afhankelijk van de opleiding) ook in het wo. Maar op de basisschool is het niet zo van belang.
Toch is het wel interessant om het op te pikken met je kind. Hij hoeft het niet te leren, hij moet wel leren met de wens ertoe om te gaan.
"Als hij beter moet samenwerken met bv rekenen dan vraag je hem eigenlijk aan hem om zich aan te passen. "
Daar gaat het volgens mij ook feitelijk om.
Ik had er laatst een discussie over met een bijzonder begaafde knul die uiteindelijk drop-out is geraakt omdat hij op samenwerken strandde in het hbo.
De discussie begon over met mes en vork eten. Dat vindt hij maar flauwekul. Zijn moeder ook trouwens. Het span kan bevlogen vertellen over de kunst van het met je vork eten en uiteindelijk verzandde het gesprek zelfs in dooddoeners als 'zo ben ik nou eenmaal' en 'de mensen moeten me maar nemen zoals ik ben'.
Tja, kijk. Als je zo gedreven aan je eigen volgorde der dingen en praktisch gebruik der instrumenten vasthoudt. Als je op geen enkele manier bereid bent daarvan iets te laten liggen, je een beetje te voegen naar de modus, naar wat de mensen prettig en beschaafd vinden, dan is het natuurlijk logisch dat de mensen je niet nemen.
Dan mag je blijven wie je bent, maar dan wel in je eentje. Zonder baan of stageplaats.
Slimme kinderen roepen sowieso al eerder de (soms wat afgunstige) wens van omstanders op dat ze maar eens 'normaal' moeten doen. 'Kan ie nou niet eens gewoon gezellig meedoen?'
Die jongen waarmee ik dat gesprek had, is al te oud om bij te sturen. Het is verder wel een lieve jongen, dus misschien komt hij er zelf nog eens achter dat hij toch een beetje moet buigen. Een beetje eigengereidheid thuis moet laten. Met mes en vork eten als metafoor voor samen kunnen werken.
Jouw kind is nog jong en kan leren rekening te houden met dat wat mensen soms zo graag van je willen: aanpassen.
Dus ik zou zeggen: pak het maar op. Heb het erover met je kind. Wat zou hij kunnen doen om zijn 'samenwerken' er beter uit te laten zien? Hij hoeft niet helemaal te veranderen, zichzelf niet te grabbel te gooien, zijn eigenheid niet te verliezen.
Het is niet heel anders dan met mes en vork leren eten. Op gezette tijden een beetje aanpassing voor de vorm is genoeg.
Groet,
Miriam Lavell
Stijl van leidinggeven
“Hij nam vlug de leiding en commandeerde de andere kinderen.”
Lijkt me prima dat een kind vroeg leert dit ook anders kan. Als hij later wil leidinggeven aan andere hoogopgeleiden zal hij niet ver komen met commanderen vrees ik …
Reactie
Bedankt voor al jullie reacties. Voor de volledgheid, ik zie thus een jongentje dat goed kan samenwerken. Vanmiddag is er gezamenlijk een hut gebouwd met buurkinderen, hij speelt nu op straat met een klein jochie. Hij speelt vaak met Lego met eeen even oude burjongen die op het speciaal onderwijs zit vanwege laag IQ. Gaat allemaal prima.
Maar blijkbaar lukt hem dit met scholse zaen wat minder. En ik vind dat eigenlijk heel logisch. Hij kan met zjin mindeer intelliente buujongen prima samen met Lego spelen maar ik geloof graag dat samen een rekenopdracht uitvoeren minder goed gaat (dat is namelijk heel iets anders dan de opdracht om een tutor te zijn bij lezen van jongere kinderen).
Miriam, onze zoon heeft egenlijk helemaal geen aanpassingsproblemen. Hij kan met iedereen goed over weg. Met de kinderen uit zijn vorige groep (3) maar ook met kinderen uit zijn nieuwe groep (4). Hij heeft veel vriendjes, ouder en jonger, in en buiten de klas, intelligent en minder intelligent. En hij doet eigenlijk altijd gewoon gezellig mee (ik zouwel graa willen dat hij eens af en toe flink de kont tegen de krib zou gooien...). Dus geen enel probleem, daarom ben ik ook ietwat aangebrand door de opmerking van de juf.
Mientje
Natuurlijk is rekenen anders dan lego. Met lego samen spelen is vrijwillig. Samen rekenen niet.
Maar het is wel hetzelfde als tutorlezen bij jongere kinderen, alleen is het ontwikkelniveau wat minder groot. Nogmaals: zoek het in de dingen die je zoon hierin wel kan leren. Joepie, er is wat te leren, namelijk samenwerken in schoolse dingen ondanks het niveauverschil.
En die juf, LOSLATEN>>>>>>>>>>>>>>
Het gaat niet om de waarheid
Mientje:"Miriam, onze zoon heeft egenlijk helemaal geen aanpassingsproblemen."
Dat zou goed kunnen, maar het mist het punt.
Net zoals het goed te verdedigen is dat eten met alleen een vork ook best netjes kan zijn, niet knoeit, makkelijker kan zijn, noem maar op.
Het gaat niet om de waarheid, maar om de indruk.
En al is het maar zo dat de juf meent dat zoon ontiegelijk veel beter kan rekenen dan samenwerken, dat laatste is misschien niet slecht maar toch, dan toch is dat iets om op te pakken.
Invloed hebben op de indruk die je wekt is een belangrijke kwaliteit.
Zelfs als de opmerking op het rapport geen ander hout zou snijden dan geldingsdrang van de juf (ik moet toch -iets- aan te merken hebben), dan nog is het zinnig om daar iets op te vinden.
Groet,
Miriam Lavell
Hoort erbij denk ik
Dochter ook Hb en versneld heeft ook vaak samenwerk problemen en ik vind het eigenlijk ook wel logisch. Dochter redeneert 2 of 3 keer zo snel dan de andere kinderen in de klas. Dat betekent dat zij bij het samenwerken eigenlijk altijd in een vertraagstand moet werken. Ik praat het niet goed en ik vind ook dat ze het moet leren maar ik snap wel waar het wringt. De school heeft dit op een aantal manieren proberen op te vangen. Ze werkt iedere week samen met een meisje uit groep 8, zij zijn nu ongeveer gelijkwaardig van niveau en dochter kan zo leren samenwerken en hoe ze zaken naar andere kinderen moet communiceren. Ook leert ze samenwerken in de plusklas en volgt ze een soort kanjertraining waar dit gedeeltelijk in terugkomt. Ik denk dat dit bij veel slimme kinderen ene moeilijk punt zal blijven en dat die vaak de voorkeur zullen houden voor alleen werken omdat ze dan gewoon op hun eigen tempo en eigen manier kunnen werken.
Spelletje
ayla:"ik vind het eigenlijk ook wel logisch. Dochter redeneert 2 of 3 keer zo snel dan de andere kinderen in de klas. Dat betekent dat zij bij het samenwerken eigenlijk altijd in een vertraagstand moet werken."
Zoiets inderdaad. Dat levert overigens ook wel problemen op. Bijvoorbeeld een invulling van werk of een toets die veel te ver gaat of die de werkelijke vraag niet beantwoordt. In die zin kun je wat hebben aan je klasgenoten "wat wordt er met de opdracht bedoeld?'
Ik denk dat je begrip moet hebben voor de verwarring de kan bestaan, maar toch ook moet aanzetten tot het gebruik maken van de andere kijk die je klasgenoten kunnen hebben.
Die andere kijk is niet zelden adequater: beter passend bij de vraag en de verwachting.
Ik vond daar laatst trouwens bij toeval een leuke oefening voor. Bij ah worden superdierkaartjes uitgedeeld. Op elk kaartje staat een vraag, het antwoord staat er op zijn kop bij. Zoon en ik hebben het spel eerst gespeeld naar onze primaire reacties. Veel stomme vragen en veel foute antwoorden (het kaartje klopt niet!). We hebben ons een verschudding gelachen (ja, biertje erbij, het werd supermelig).
Maar ja, probeer het nu maar eens te doen zoals het bedoeld wordt: De vraag is niet verkeerd, het antwoord ook niet, je moet het alleen anders benaderen.
Dat werd dan toch nog een serieuze bezigheid.
Groet,
Miriam Lavell
Leren samenwerken
Ik herken heel erg wat Miriam en Ayla schrijven.
Het gaat allemaal veel sneller dan bij klasgenoten. Hierdoor trok onze zoon inderdaad vaak conclusies die te ver doorschoten en daardoor weer 'fout' waren.
Het is heel erg nuttig om te leren dat het bij anderen anders werkt en om te leren de eigen gedachtesprongen te 'ondertitelen' voor leeftijdsgenoten.
Als ik mijn zoon een paar jaar geleden hoorde redeneren, kon ik hem prima volgen. De leerkrachten vonden dat hij 'vreemde dingen' zei. (dat is nogal alarmerend als het op een formulier voor de schoolbegeleidingsdienst wordt ingevuld)
Zoon gebruikte woorden en termen, waarvan die juf niet wist wat ze betekenden, kun je nagaan wat dat voor een gevolgen had, voor de communicatie met zijn klasgenoten.
Nu hij in groep 8 zit, is dat helemaal veranderd. Hij snapt nu veel beter wat anderen wel en niet snappen, en past zijn taalgebruik daarbij aan.
Anders benaderen
Mijn dochter zit ook op een school waar samenwerken heel belangrijk wordt gevonden. Voor mij een nieuw fenomeen. Ik heb zelf op een school gezeten waar alleen klassikaal werd les gegeven en tijdens mijn studietijd heb ik ook nooit samen hoeven te werken. Toch kan ik echt prima samenwerken. Ik vind soms de aandacht op de school van mijn dochter voor samenwerken dan ook wat te groot.
Mijn dochter loopt ook voor op haar klasgenootjes. Mijn insteek is dat ze cognitief misschien inderdaad weinig kan leren van het samenwerken maar sociaal gezien wel. De aandacht voor samenwerken is in het onderwijs steeds groter dus op een effectieve manier leren samenwerken is iets wat ze in het onderwijs nodig zal hebben.
Mijn dochter is nu soms ook bazig tegen klasgenootjes of gaat op een wat minder tactvolle wijze met het samenwerken om. Nu vind ik dat niet heel erg want ze is nog maar 6 en ze heeft nog wel wat tijd om dat te leren.
Wat ik vaak doe is dingen samen met haar bespreken en situaties naspelen met playmobil popjes. Bijvoorbeeld een hele bazig poppetje probeert de andere poppetjes over te halen iets te doen. Wat is de fijnste manier om dat te zeggen? wanneer zou je zelf doen wat dat poppetje je zegt? Waarom is het niet leuk wanneer het poppetje dat zegt? Dat visualiseren helpt erg bij mijn dochter maar dat heeft ook te maken met haar nog jonge leeftijd natuurlijk. Jouw zoon zal dat vast al te kinderachtig vinden. Echter dingen inzichtelijk maken kan wel helpen.
Overigens denk ik wel dat je sociaal gezien veel kan leren van samenwerken met mensen die een heel ander niveau hebben. Hoe kan je het leuk houden voor allebei? Hoe zorg je ervoor dat de resultaten van het samenwerken goed zijn en dat beide partijen tevreden zijn? Het cognitieve aspect is niet zo belangrijk voor je zoon dus dit zijn dingen waarop hij zich kan richten om het ook voor hem interessant te houden. Psychologie in de praktijk 
Herkenbaar
Poeh, herkenbaar allemaal! Ik weet nog goed dat ik op school met grote regelmaat de neiging moest onderdrukken om te roepen "jemig, dat SNAP je toch wel??" Het is voor een slimmer kind soms heel moeilijk te begrijpen dat anderen wat meer tijd nodig hebben om van vraag naar conclusie te redeneren... En het kan heel frustrerend zijn om voor je gevoel in slowmotion te moeten werken. Maar het is altijd handig om de sociale vaardigheid te ontwikkelen om zo'n samenwerking toch leuk te maken - je kind zal het nog vaak moeten doen.
Ik zou het ook zo uitleggen aan het kind: het is nu eenmaal zo, dus je kunt maar beter bekijken hoe je er zelf nog een beetje plezier aan hebt. Misschien wordt het wel leuker als je jezelf ziet als een soort coach of leraar - aanwijzingen geven, vragen stellen, de ander ontdekkingen laten doen.
Succes ermee!
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
