Hoeveel helpen met werkstuk

Moeilijk

Moeilijk zeg! Aan de ene kant is het misschien goed om de spelfouten te laten staan zodat juf haar niveau kan zien maar aan de andere kant gaat het wellicht meer om de inhoud dan om de grammatica. Mijn dochter had onlangs een spreekbeurt in groep 4 (op verzoek van dochter en toen heb ik wel wat geholpen maar de jouwe zit in groep 6 dat is misschien toch weer anders. Sorry, aan mijn reactie heb je ook weinig. Alleen herkenning. Ik blijf dit draadje even volgen)

Mijn insteek

Mijn insteek is dat ik wel wil helpen, als mijn zoon er tenminste van leert. Dus ik neem hem niet het werk uit handen. Wel wil ik hem helpen met (leren) structureren en een goede verhaallijn aanbrengen. Zelfs met typen, zolang hij mij tenminste de tekst dicteert. Anders duurt het inderdaad 20 jaar voordat het tikwerk af is.
De leerkracht is als het goed is al lang op de hoogte van het taalniveau van de leerling, die haalt die info vast niet uit een werkstuk. Het verbeteren van de grammatica samen met je kind heeft óók een leereffect.
Kortom: zolang je denkt dat jouw ondersteuning bijdraagt aan het leerproces zou ik het gewoon dóen.

Hier..

..krijgen ze op school een A-4tje mee hoe ze een werkstuk in elkaar kunnen zetten. Ik heb daardoor eigenlijk weinig mee hoeven helpen. In het begin wel, dan liet ik haar zien waar ze informatie vandaan kan halen, en hoe je een opzetje zou kunnen doen (even het A-4tje van school extra uitleggen)

Het mijn dochter laten vertellen en zelf typen zou ik nooit doen. Dan krijgen ze een werkstuk te zien met weinig fouten en dat zie je een kind uit groep 6 niet zo gauw doen. Op school krijgen ze er ook tijd voor om eraan te beginnen. Wat ze dan niet afkrijgen mogen ze thuis afmaken.

Het verbeteren van de grammatica zou ik samen met je kind doen.

Typen

Ik vind het niet erg om te typen. Tenminste, NU nog niet.
De leerkracht ziet heus onmiddelijk wie er achter het toetsenbord heeft gezeten, ik zie dat niet als een probleem. Een handgeschreven werkstuk vind ik ook prima. Alleen begint zoon hier zijn werkstukken zelf al achter het toetsenbord, overigens zonder bijbehorende schoolopdracht. Na een tijd word ik er bijgeroepen vanwege het intikken, dan is hij al 15 minuten bezig met 3 regels en is ie het zat.
Typles op de basisschool, dat vind ik eigenlijk ook wel iets dat nodig is. Ik zit er nu over te denken om er het komende schooljaar zelf een keer een cursus tegenaan te gooien (groep 6 dan, dan wordt het wel tijd voor betere typevaardigheden).

Typen

Hier mag je zelf kiezen of je typt of schrijft. Mijn zoon typt liever, schrijven vindt hij niet leuk, typen gaat hem goed af. Wat hij ook kiest: hij zal het zelf moeten doen. Ik help wel met plannen, aan het werk zetten en geef soms wat suggesties of ideeën.. Maar meer doe ik niet.

Typen

Het is inderdaad de bedoeling dat ze het werkstuk uittypen. Maar voor dochter is dat beter omdat grote problemen met schrijven heeft.
De juf weet haar spellingsnivo al dus dat maakt niet uit.
We doen het nu samen ze typt een stuk zelf en daarna typ ik een stuk voor haar. Voor de spelling gebruikt ze de spellingscontrole. En de rest verbeter ik voor haar.
Het is wel zo dat als zij zegt wat ik moet typen ze hele goede zinnen heeft maar wanneer ze zelf gaat typen is de gramatica minder. Ze kan het dus heel goed zeggen maar het schrijven is een stuk moeilijker.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Typen

Ik weet niet of een getypt werkstuk verplicht is, maar bij dochter op school is er niemand met een handgeschreven werkstuk. Overigens heb ik dochter nog nooit geholpen met het typen van werkstukken. Dat mag ze lekker zelf doen. Mijn enige bijdrage is het adviseren over de plek van een plaatje, of eens een spellingsvraag beantwoorden.

Hier

heeft dochter, groep 6, het grotendeels zelf en alleen gedaan. Ik heb geholpen met het bedenken van hoofdstukken en met de uiteindelijke lay-out en het maken van een index. En het aansporen om aan haar werkstuk te werken natuurlijk.
Ze heeft hiervoor ook al een soort werkstuk gemaakt, omdat ze toen minder tijd had heb ik stukken voor haar uitgetypt die ze handgeschreven had. Ze las het mij voor en ik typte.
Hier is het trouwens niet verplicht het werkstuk te typen. Dochter doet dat wel liever omdat ze niet zo netjes schrijft. Een vriendinnetje schrijft het wel, dus dat mag ook.

Pelle, dikteere

Jaa, naatuurlik tiep ik de spelvaute ook. Presies zo als zoon ze iut spreekd.

Nooit

geholpen met werkstukken, het punt voor het werkstuk moet van haar zijn en niet voor haar ouders

Eens, pelle

Ik vind dan ook dat typen een verplicht onderdeel van het schoolcurriculum moet worden, net zoals het archaïsche onderdeel schrijven met een vulpen. Gewoon, tijdens schooltijden, op kosten van de school.
Ik werk met taal (vertaler, corrector, schrijver) en het enige dat ik nog schrijf is mijn handtekening (af en toe, ik heb hem ook ingescand natuurlijk). Het is volslagen absurd om van kinderen wel te verlangen dat ze werkstukken typen, maar dan niet eerst gewoon typeles te geven.

Ik help wel

Een kind dat moeite heeft met rekenen of met leren lezen help je toch ook? Ik help dus bij het maken van een werkstuk.

Leuk pelle

"Hier maken ze alleen werkstukken op school, want DAAR moet je leren hoe je ze maakt! Net als rekenen en taal (en eigenlijk ook typen dus).".
Tja, in theorie leuk, maar in de praktijk geloof ik daar al lang niet meer in. Een kind leert thuis méér dan op school, is mijn ervaring tot nu toe (ervaring van bijna 9 jaar, OK, dus nog niet volleerd). En volgens mij ben jij het er niet helemaal mee oneens, want jouw kinderen zitten thuis ook te ambrasoften en te woordkastelen en "verplicht" te lezen, ja toch?

Helemaal eens met guinevere

Zoon is dit schooljaar van school veranderd.
Op de vorige school werd een werkstuk thuis gemaakt (+ spreekbeurt en boekverslag), bij oudste meegemaakt tot en met groep 8, bij jongste tot en met groep 5. Ik heb dit altijd gezien als een kans om kind 1-op-1 te begeleiden en veel te leren.
Nieuwe school begeleidt het werkstuk op school. Zoon zit in groep 6. Hij heeft best een aardige prestatie geleverd want hij heeft het werkstuk af gekregen binnen de schooltijd. Hij kan typen, dan scheelt (zie andere topic). Hij kan redelijk zelfstandig werken, dat scheelt ook.
Ongeveer een derde van de kinderen heeft het werkstuk thuis afgemaakt omdat dit niet lukte binnen schooltijd. Deze kinderen zijn wel begeleid door hun ouders.
Ik heb veel van de werktstukken gezien (worden geplaatst op de website van de klas). Ik weet welke werkstukken thuis afgemaakt zijn. En ik zie de verschillen.

De verschillen op zich zijn geen probleem. Je zou het kunnen zien als de prestaties van de ouders. Maar zo zie ik het niet.
Ik denk dat mijn zoon meer had geleerd als hij het werkstuk thuis had afgemaakt. Juf was zo bezig met het begeleiden van kinderen die helemaal niet tot concrete teksten kwamen, dat anderen daardoor veel minder aandacht kregen. Dit heb ik ook besproken met juf. Zij is het met mij eens. Het werken aan een werkstuk op school is goed, kind kan zelf ervaren wat die al kan, maar afmaken thuis met begeleiding van ouders is beter voor het leereffect.
Ik vind deze combi de mooiste oplossing. En de volgende keer gaat het werkstuk van zoon dus eerst mee naar huis, met de volledige instemming van de juf.

Pelle, helpen en helpen

Zit er niet over in Pelle. Ik weet mijn hulp heel goed te doseren. Ik zou bij wijze van spreken 10 verschillende kinderen hulp kunnen bieden bij het maken van een werkstuk. Waarschijnlijk hebben ze allemaal wat hulp nodig, ieder op een ander vlak. Mijn zoon bij het inkorten van lange lappen tekst tot een beknopt verslag. Het uittypen en bijvoegen van plaatjes doet hij liever zelf.
Een ander kind heeft misschien juist wel hulp nodig bij het uittypen omdat het anders ùren aan het typen is.
En bij weer een ander kind moet ik misschien van voorwoord tot eindwoord alles begeleiden om minimaal een voldoende te halen.
Dus hulp waar nodig, per kind verschillend. Ik hoef alleen maar hulp te bieden bij het maken van een werkstuk, verder heeft mijn zoon geen hulp nodig bij schoolse zaken. Misschien vind ik het daarom ook gewoon gezellig? Twee keer per jaar grijp ik mijn kans.

En nog een andere ervaring

Op school help ik tweewekelijks een half uur in de klas. 2 of 3 kinderen mogen dan een stukje schrijven voor de website. Dit mag ik begeleiden en daarna op de website zetten.
De verschillen tussen kinderen zijn echt enorm. Het gaat hier om een Leonardoklas dus allemaal slimme kinderen. Maar dat betekent niet ze allemaal even makkelijk tekst produceren. Bij de een hoef ik alleen af te spreken wat hij ongeveer gaat typen (de juf heeft de onderwerpen al bepaald) en tussendoor even te kijken of het goed gaat, bij de ander moet ik elke zin voorbespreken zodat er tenminste een zin uitkomt of ik stel vragen over het onderwerp zodat hij een idee krijgt wat er getypt kan worden, bij weer een ander ga ik typen terwijl hij praat omdat er dan wel een logisch en interessant verhaal uitkomt. Juf is het eens met het helpen van de kinderen omdat ze zo leren hoe je tot een concreet resultaat komt.

Ik help wel

Ze zitten pas in 6. Voor ons van froegah is dat klas 4. Daar waar je nog geen huiswerk, boekbesprekingen, spreekbeurten of werkstukken had. Alleen DC (documentatie centrum) de voorloper op werkstukken. En daar mijn kind een LIO-er 5 dagen per week voor de klas heeft staan die er geen bal van snapt, ja, dan help ik mijn kind wel. Ik kan mijn hulp in groep 7 wel weer afzwakken. Want daar denkt kind toch dat kinderen het beter snappen dan de ouders

Neu

Wat mij betreft valt "bijles", "helpen bij een schoolopdracht" en het normale dagelijkse leren door de activiteiten die je onderneemt met je kind in dezelfde hoek. Het heeft allemaal tot doel je kind zoveel mogelijk te leren.
Dat een andere ouder in de vrije tijd niet poogt om het beste uit zijn kind te halen, dat is niet mijn probleem. En ik heb het nu dus niet over het uit handen nemen van de werkzaamheden, maar het ervoor zorgen dat een kind er zoveel mogelijk van opsteekt.
En op dat vlak heb ik ook nog een mening over het dicteren en door pa of ma laten uittypen. Ik begrijp niet wat daar niet leerzaam aan is. Kind dicteert en leest mee op het scherm, waar de woorden correct getypt verschijnen. Dat is dus óók leren. Misschien nog wel méér leren dan een kind eerst de woorden verkeerd uit te laten schrijven en na een paar dagen weer rood gecorrigeerd teruggeven. Overigens tikt mijn zoon een flink deel zelf, door de rode kringeltjes onder de foute woorden leert hij ook nog eens beter spellen.

Pelle, het leven is nou eenmaal niet eerlijk

Van baby af aan zit er verschil tussen ouders en de mate waarin en de manier waarop zij hun kinderen begeleiden, stimuleren, opvoeden.
Ik zie het als mijn taak als ouder dat zo goed mogelijk te doen. Ik zal het niet laten omdat andere ouders het niet doen of niet kunnen doen.

Weet je wat ik niet eerlijk vind. Dat mijn kinderen zo weinig leren op een reguliere basisschool. Dus als ik de kans krijg ze wat te leren, dan neem ik die kans. Ik schroef de eisen aan het werkstuk ook op, zodat het een uitdaging wordt.

Helpen

Tja, als school volstaat met het geven van een opdracht voor een werkstuk en verder geen tijd besteed hieraan op school, dan help ik mijn kind daarbij. Bij de een was het genoeg om uit te leggen wat de bedoeling was, hoe je zoiets kunt indelen etc, bij de ander volstond de boel nakijken op spelling, en bij de derde was een wat meer actieve inbreng gewenst. Ze weten nu alledrie hoe het moet, maar niet dankzij school.

Wat is er verkeerd aan verschillen?

Ja, de werkstukken tussen kinderen zullen qua kwaliteit verschillen, zowel door verschil in talent van kinderen als door de wel/niet begeleiding van kinderen.
Nou en......?! Het doel van een werkstuk is dat een kind er iets van leert, niet dat het een goed cijfer haalt.
Ik zorg ervoor dat mijn kind iets leert, vandaar die hogere eisen. Het punt maakt me daarna niet uit.
Helaas heb ik ook mogen merken dat kind met minimale inzet nog steeds een 8 haalt. Mijn kind heeft daarvan vooral geleerd dat je voor school niets hoeft te doen. Gelukkig zat ze toen al in groep 8.
Bij andere toetsen zitten overigens die levensgrote verschillen er ook. De een haalt een 9 voor topo zonder iets te oefenen thuis, de ander haalt net een 6 na stevig oefenen thuis. Avi-niveaus komen hier vanzelf binnenvliegen, zelfs weinig lezen helpt niet om ze tegen te houden.......
Tegen mijn kinderen zeg ik dat het niet eerlijk is dat zij zo weinig hoeven te werken, terwijl andere kinderen veel moeten oefenen. Dus met een werkstuk pak ik ze terug...... :_)))))))

Je neemt me de woorden uit de mond annet

Helemaal met je eens. Het moet niet het punt zijn dat er niveauverschillen zijn of ontstaan in een klas omdat de ene ouder meer helpt dan de andere. Het gaat ook niet specifiek om het cijfer. Het gaat erom dat je je kind leert hoe je zo'n specifieke (school)taak moet aanpakken. Daar kun je op sturen en dan kun je je kind goed beslagen ten ijs laten komen bij dergelijke taken, omdat je kind heeft geleerd hoe je zoiets aanpakt.
Taak van de school? Mogelijk. Maar thuis werkt het 10 keer beter door de 1 op 1 aandacht.

Pelle

Het gaat mij erom dat een kind leert hoe je zoiets in elkaar zet. Als ze dat op school niet leren, leren ze het van mij. En laat ik nou master of the universe zijn op het gebied van werkstukken, dus dat treft..
En nou de verschillen. Op de basisschool van mijn dochter maken ze geen werkstukken meer, maar werken ze met Topondernemers. Kinderen kiezen met zijn tweeen of drieen een onderwerp uit de kaartenbak, dan kiezen ze een kaart met een werkvorm (powerpoint, spreekbeurt,muurkrant, tentoonstelling) die vol staat met tips hoe ea aan te pakken. Thuis wordt hier dus geen seconde aan gewerkt. En echt Pelle, de verschillen tussen de groepjes zijn immens. Die niveauverschillen zijn er nu eenmaal.

Pelle

Sommige kinderen werken fijner als ze uitgedaagd worden. Dus als dat bij een werkstuk ook zo is, zou ik dat ook gerust doen. Mijn zoon van 14 voegt ook weleens iets extra's toe, terwijl dat niet hoeft. Zeker op het vo scoor je daar ook nog extra punten mee. Handig als je je toets niet zo denderend hebt gemaakt..
Hogere eisen stellen aan school, daar ben ik mee gestopt....ik ben basisschoolmoe na 15 jaar.