Hoogbegaafd of gewoon slim, wat maakt het uit?

Famke

Hai Famke,

Ik denk dat het eerder andersom is. Er wordt getest OMDAT er problemen zijn Testen op HB is dan 1 mogelijkheid en als inderdaad HB blijkt is dat een verklaring voor de problemen.

Hier ook een HB dochter, nooit getest omdat de problemen die zich op school hebben voorgedaan uiteindelijk altijd goed zijn opgelost (verrijking, versnellen en aanvullende vakken op de middelbare school zoals Spaans en Engels). het gaat nu goed met haar, HB is voor mij duidelijk, maar ze is nooit getest en voor mij doet dat er ook niet toe, het gaat erom dat het goed met haar gaat.

Hier ging het andersom

Zoon zat niet lekker in zijn vel. We wisten wel dat hij slim was maar dachten niet aan hb. Zonder die problemen zouden wij geen test hebben laten doen.
Maar op onze school zou hij zonder die test en het advies van de psychologe niet doorgetoetst zijn en versneld zijn (en dat was echt nodig). Helaas ondernemen sommige scholen pas iets als je 'bewijzen' hebt van hb.

Als school voldoende actie onderneemt en je kind zit goed in zijn vel, heb je een test inderdaad niet nodig. Slim of hb maakt dan ook niet uit in de praktijk.

Hier

Zoon deed leuk mee in de plusgroepjes maar was sociaal niet handig en was flink onzeker/faalangstig (dat zag school niet, alles ging toch goed?). Door een zware hersenschudding in groep 8 kwam hij ook bij een psycholoog waar hij o.a. een iq test kreeg. Daar kwam dus een hoog iq uit wat op school dus echt niet zichtbaar was terwijl je ook niet kon zeggen dat er iets anders 'opvallends' aan hem te zien was.
Het schooladvies was vrij laag en dankzij goede citoscore en iq is hij naar de brugklas gegaan die wij bij hem vonden passen. Daar doet hij het nu erg goed.

Ook nooit getest

Mijn oudste zoon is ook nooit getest. Is niet versneld naar groep 3 gegaan zoals de jouwe, maar heeft wel groep 4 overgeslagen. Hij heeft nu net de gymnasiumbrugklas bijna doorlopen.

Hij had geen problemen, zat ook lekker in zijn vel, maar ideaal was het nou ook weer niet. Hij had weinig tot geen aansluiting met de groep, dat had hij als groep-3-kind ook al niet, en nu als brugklasser nog steeds niet. Maar HEM stoort dat niet. Mij als moeder wel eens, ik maak me regelmatig zorgen of we niet wat met hem moeten of zo.

Testen op hoogbegaafdheid hebben we nooit het nut echt van ingezien. Dat heeft zin op het moment dat de school bijvoorbeeld niet mee wil werken in extra werk of zo, of gaat ontkennen dat hij daar behoefte aan heeft. Maar in ons geval werkte de school eigenlijk prima mee en zag ik ook niet zozeer waar ze meer moesten/konden doen, dus waarom zal je dan een test gaan doen.

HB is hij denk ik wel. Hij heeft meegedaan aan de junior wiskunde olympiade en is bij de beste 30 van Nederland geeindigd, en mag in oktober de finale komen doen op de Vrije Universiteit. Tja, dan is je wiskunde-intelligentie al per definitie op het 99,9 percentiel zullen we maar zeggen.

Deze week had hij toetsweek, elke dag twee toetsen per dag en ook nog gewoon school erbij, en ik heb hem nooit een boek zien opendoen. Hij heeft alleen maar voetbal gekeken en verder niks. Ik heb al mijn zorgen linksom, rechtsom, bovenlangs, onderdoor, tussendoor aan hem proberen over te brengen ("zou je niet eens kijken wat je eigenlijk hebt morgen", "maar wat als je nou toch wat moet doen en de dag is ineens al voorbij", ....), maar hij hield steeds vol "dat hij alles al wist". Tja, ik heb het dus opgegeven. En nu zijn de eerste uitslagen binnen: een 9.5 en een 9.1, dus hij had gelijk en mijn zorgen waren onterecht.

Maar toch gaat niet alles van een leien dakje. Organisatorisch is hij dus een ramp, groepsopdrachten zijn de grootste uitdagingen voor hem (en dat zijn er erg veel!) en als er een probleem op zijn pad komt lost hij dat niet op maar past de hap-slik-weg-methode toe ("als je maar lang genoeg wacht gaat het vanzelf over").

En al die dingen zijn ook geen verrassing. Dat weet je, als ouders, en dat probeer je te begeleiden voor zover het in je mogelijkheden ligt.

Dus ik weet nog steeds niet goed wat een hb-test ons had kunnen vertellen wat we nog niet wisten.

Aan de andere kant twijfel ik regelmatig hoor. Of we niet toch hadden moeten testen, of we dan niet meer handreikingen/plannen van aanpak hadden toegereikt gekregen of zo, of hij eigenlijk wel had moeten versnellen, etcetera.

Maar uiteindelijk is het je kind wat de graadmeter moet zijn. En ons kind oogt op dit moment gelukkig. Dus wat zal je je dan verder druk maken.

Margje

Hier ook nooit getest

Zoon heeft nooit een iq-test gedaan, school toetst hem regelmatig door waaruit dan kwam op welk niveau hij zat. Dan kon zijn werk aangepast worden. Hij heeft ook een jaar overgeslagen. Zou best kunnen dus dat hij HB is, maar de noodzaak van een iq-test is er nooit geweest. Juist omdat school vrij goed op zijn niveau kon inspringen.

Als je begint met een iq-test, dan zul je daarna ook nog moeten testen wat een kind kan, om het werk aan te passen. Andersom hoeft het niet (eerst doortoetsen, dan evt. iq-test), in ons geval dan.

En dan nu nog een reactie op de rest van je vragen...

Als je kind het naar zijn zin heeft op school, goede cijfers haalt, het sociaal goed gaat en hij lekker in zijn vel zit, dan lijkt me een iq-test ook zwaar overbodig. Als school maar goed in de gaten houdt dat ze hem niet ondervragen!

Famke

als het goed gaat met je kind, zowel op school als thuis, heb je ook geen reden om te testen. Het maakt in principe ook niet uit of hij gewoon slim of hb is. School en hij kunnen blijkbaar goed met elkaar overweg.
De behoefte (of noodzaak) om te testen is er eigenlijk pas op het moment dat school niet meewerkt, of, zoals bij ons, ontkent. Dan heb je met een cijfertje net iets meer poot om op te staan. (en zelfs dat is niet altijd voldoende, maar dat is weer een ander verhaal )
Dus in jouw geval zou ik niet gaan testen, het voegt niks toe.

Sluit me aan

Vooral wat Margje zegt spreekt me aan, laat het kind zelf graadmeter zijn. Bij problemen moet je wat, HB of niet dat maakt niet. Geen problemen, dan lekker laten gaan.
Hier twee niet geteste kinderen maar vast wel met een iq dat aan de normen voldoet.
Oudste deed net als Margjes kind en haalde hoge cijfers en een VWO eindexamen met een 9,2 gemiddeld. Jongste begon de middelbare school ook zo maar zakte later af tot zessen en zevens, eindexamen zonder een onvoldoende. Nooit kunnen betrappen op het inzien van een boek overigens. Ojee, een duidelijke onderpresteerder dus. Dat schijnt naar de mening van sommigen erg te zijn en een reden tot zorg en ingrijpen en handelingsplannen enzo. Kind vond het leven echter leuk (nee, school niet maar ach dat was dan maar zo) en vermaakte zich buiten schooltijd uitstekend met vrienden, sport, en allerhande meer. Wij hebben het lekker laten gaan. Een verlies voor de maatschappij? Vind ik niet want zijn capaciteiten neemt hij toch wel met zich mee en hij komt wel ergens op een plek waar hij zich goed voelt.

Hier ook nooit getest

twee zoons van 12 en 10 nu in groep 8 en 7. Allebei de beste van de klas op bijna alles, en school geeft ze zo veel mogelijk extra uitdaging etc in de vorm van plusklasjes en extra werkstukken die gemaakt mogen worden tijdens de saaie lessen waarvan zij het werk al af hebben. Er is nooit sprake geweest van toetsen of zo, ik denk ook niet dat ze echt HB zijn. Wel zijn er regelmatig problemen op sociaal gebied geweest, vooral met oudste maar het laatste jaar ook met jongste. Jammer, maar daar komen we meestal ook wel weer doorheen met wat extra aandacht (van onszelf, en school en trainers etc). Dat wordt de grote uitdaging voor oudste komend jaar in de brugklas, niet het schoolwerk of het fietsen.
Marjoleine

Pelle

Tsja, wat zal ik zeggen? We weten niet hoe hoog hun IQ is. Misschien is het wel boven de 130, als ik op de uitslag van de toptoets van oudste af zou gaan dan zou dat zomaar kunnen (we waren ergens wel blij dat hij niet met de beste 25 naar de finale ging)... Het komt ze wel een beetje aanwaaien, maar ze maken wel gewoon hun huiswerk en leren wel netjes voor hun toetsen en dictees. Ze zijn gewoon niet tevreden met een 8, en gaan echt voor de 9 of 10. Meestal lukt dat ook wel. Oudste had net geen 150 score voor de CITO, en kreeg idd een heel duidelijk VWO advies. Hij komt helaas in een HAVO/VWO brugklas omdat hij perse Technasium wil doen, en dat wordt pas na de brugklas gescheiden op niveau. Maar zoals gezegd zit er voldoende uitdaging voor hem op andere vlakken volgend jaar.
Marjoleine

Testen bij discrepanties en toelatingen, anders niet

(mijn oudste gaat ook voor de tweede maal versnellen , v gr 5 nr gr 7)

Wij en de school zijn zelf geen voorstander ooit geweest van testen, omdat onze zoon ook geen leerproblemen had, en de citotoetsen altijd wel onderschreven wat hij kon. Hi is bijv. doorgetoetst halverwege gr 3, maakte dan eindtoetsen gr 5 met AAA . Maar nu hij (net 8) weer doorgetoetst is en hij echt groep 7 en 8 volgend jaar fluitend kan doen, lopen we er tegen aan dat hij niet te vroeg naar het middelbaar onderwijs moet gaan, dus gaan we toch (IQ)testen, maar dan ook kijken waar hij sociaal emotioneel en qua leertaktiek (didaktisch onderzoek) staat, om een compleet beeld te krijgen voor de komende jaren; en om de mogelijkheid te houden dat hij ergens op iets Leo-achtigs terecht kan, als tussenjaar of vwo. Dus toch testen, hoewel geen directe ernstige problemen op dit moment(behalve de verveling he)

En terugkomend op verschil slim en hb...

... mijn tweede is erg slim, top drie van de klas, loopt iets voor en verveelt zich regelmatig, maar dat geeft op school gewoon geen grote problemen; ze is een goede leerling en het tempo van de basisschoolstof;
... mijn oudste (HB, niet getest,)heeft voortdurend problemen gehad, vooral verveling, omdat hij altijd sneller gaat dan de stof, uit welk jaar je hem ook stof geeft; de snelheid waarmee hij dingen snapt past niet op school. Hij kan letterlijk, zegt de leerkracht, bijvoorbeeld de rekenstof van de basisschool in 1 ochtend begrijpen.

hij weet nu ook soms meer dan de leerkrachten, als het gaat om nanotechnologie (kan nanometers en lichtjaren uitrekenen, kansbereken, etc) of DNA gaat. Is niet erg, hij is een gelukkig kind, en echt niet overal goed in; er vallen nog mooie dingen te leren op het gebied van plannen, vooruitdenken, organiseren, opruimen, etc etc etc. Echt wat dat betreft een basisschoolkind van 8!

Denkster

Hm, hoe weet je dat je oudste niet hb is als ze niet getest is? 't Is wel een meisje en die zijn een stuk beter in zich aanpassen dan jongetjes.

Maar zolang school het goed opvangt en iets doet aan de verveling lijkt me testen zowieso niet zinvol, dat ben ik helemaal met je eens. De vraag is trouwens of testen wel zinvol is als school niks doet. Een school die denkt dat de uitslag van een test bepaalt of een kind aangepast werk nodig heeft, eventueel versnelling etc kijkt zowieso niet goed naar kinderen.

Denkster

Ik begrijp het niet helemaal. Je hebt je kinderen niet laten testen maar geeft wel aan dat je oudste wel HB is en de jongste niet. Criterium: de oudste loopt wel vast en de jongste niet. Goh, die definitie ben ik nog nergens tegengekomen.

Denkster

ik denk dat je jongste ook hb kan zijn, waarom niet eigenlijk? Of denk je dat alleen onaangepaste kinderen, die problemen hebben hb zijn?
Juist meisjes zijn vaak enorme aanpassers!

Testindicaties , er is meer

Oudste is HB omdat er geen andere verklaring is, met een lager IQ kan je niet doen wat hij doet en heeft gedaan, vandaar geen eerdere testbehoefte. Voorbeelden: kon met 15 maanden alle kleuren herkennen, met 20 maanden zijn eigen naam en cijfers lezen, en niet door eindeloos oefenen, maar zelf aangeleerd in 1 keer. Voor school was het meteen duidelijk geen MB maar HB. Citotoetsen van 2,5 jaar verder nog steeds goed maken kan alleen met HB, alleen niet alle HB'ers kunnen dat- en dat kom je in het testcircuit terecht, terecht!

Middelste is eigenlijk interessanter, HB of MB, kan je dat zien zonder testen? Wat zijn indicaties voor testen? En omdat ze een meisje is, dan zou ze dan wel zeker onderpresteren?? Maar in haar veiligste omgeving (thuis) laat ze niet die snelheid en analytisch vermogen zien die oudste wel heeft; ze heeft er ook niet last van dat ze zich iets van de omgeving aantrekt, is zeer zelfbewust, probeert graag nieuwe dingen, thuis en op school, is zeer zelfstandig, kortom, volgens mij en school een mooie vwo'er, die het misschien later makkelijker krijgt dan haar broer.
En ik heb er nog 1, jongste, nog niet naar school, verbaal zeer begaafd, net als middelste, leest een paar woordjes (HEMA!), tja, loopt voor, nou en (schoolgewijs dan!). Ik zal school tzt weer een lijstje geven met wat ze kan en dan gaan ze wel weer aan de slag ermee. IQ testen zijn niet heilig om passend onderwijs te krijgen hoor, als je maar een goede school hebt.. (Knuppel in hoenderhok)

Onzin

Denkster, het is echt klinkklare onzin te stellen dat het terugkomend verschil tussen slim en hoogbegaafd is dat de laatste groep onvermijdelijk tegen 'grote problemen' aanloopt. Je concludeert dat op basis van eigen waarneming bij je kinderen (eentje slim en geen grote roblemen, eentje 'HB' en wel grote problemen). In je laaste posting som je een lijst dingen op die je kids allemaal kunnen. Dat zegt niet meer dan dat ze dat al kunnen, punt. Geniet er van, heerlijk toch?
Hoogbegaafde kinderen zijn net mensen, sommige lopen vast, anderen niet. Sommige zijn sociaal handig, anderen niet. Uiteindelijk zijn het allemaal unieke kinderen.
Ik word er persoonlijk nogal moe van dat 'hoogbegaafd' steeds zo problematisch wordt benaderd. En wat is 'MB' in hemelsnaam, van die afko heb ik nog nooit eeder gehoord, het lijkt wel geheimtaal, wat betekent 'MB'?! Zijn kinderen tegenwoordig 'HB', 'MB' of 'LB'?
Elisabeth.

Denkster

Zonder te testen kun je nooit zeker weten of iemand hb is, voor zover dat al van belang zou zijn. Ik heb een familielid dat als kind niet bijster slim leek, rare acties uithaalde, en ook als volwassene geen groot licht was. Uiteindelijk bleek bij testen in het Pieter Baan Centrum dat hij een iq had van boven de 160! Dat terwijl alles wees op juist een laag iq of een of andere stoornis. Ik ken ook iemand die door iedereen in zijn omgeving als heel erg intelligent wordt gezien. Toen hij puur uit nieuwsgierigheid eens een iq-test deed kwam daar een bedroevende 128 uit.

Ik wil het best rustig uitleggen

HB is ook zonder iq testen te meten, als je kind nl voldoet aan het profiel van succesvolle leerling (zie kennisnet voor details), dan zijn de schooltesten voldoende. MB staat voor meerbegaafd, oftewel vwo'er . Ik vind trouwens beide termen alleen handig voor leerkrachten, ik spreek mijn kinderen er niet op aan, ik gebruik termen als slim (zijn ze allemaal,)snellere hersens (1)en het belangrijkste waar we allemaal naar op zoek zijn: wijsheid.
IQ is niet alles, karakter en omgeving spelen een grote rol bij de ontwikkeling van alle kinderen. Je kunt idd niet 100% zeker weten of iemand die bijv. schooltesten niet ver vooruithaalt , toch niet HB is; de test kan nl verkeerd afgenomen zijn. Dan kan een goede iq test verder helpen. Is dus naar mijn mening alleen nodig als er een indicatie voor discrepantie is, dat kan van school komen maar ook van ouders die thuis hele andere dingen opmerken. Volgens mij zijn wij het dus helemaal niet oneens. En nog over genieten en problemen ervaren: wat is er tegen om als ouders het als een probleem te ervaren dat een kind misschien met 8 of 9 jaar en nog geen 128 cm basisschooluitgeleerd is, dat gevoel is niet zomaar weg. We genieten trouwens gewoon van kinderen iedere dag, net als andere ouders van hun kinderen (en ik geniet ook van de kinderen van de buren trouwens!)

Denkster je vergist je.....

HB is ook zonder iq testen te meten, als je kind nl voldoet aan het profiel van succesvolle leerling (zie kennisnet voor details), dan zijn de schooltesten voldoende.

Denk je dit echt Denkster? Wat als je een heel ijverig kind (stel IQ 120) hebt wat dus enorm zijn best doet. Kun je ook je je schooltesten goed doen. Zelfs heel goed. Waar een wil is is een weg.

Mijn twee zoontjes: Een is HB getest (IQ 150), presteerd zwaar onder en doet alleen waar hij zin in heeft. Maar is wel zeer leergierig maar vind school gewoon vervelend. Dus op school zie je een heel ander kind. De andere doet met alles mee en haalt altijd het hoogst haalbare. Maar volgens mij niet HB maar dus MB, hi,hi. Vind die termen wel grappig. Op school wordt juist gedacht dat ijverige zoon HB is en onderpresterende zoon werd het niet geloofd tot ik met de testuitslag kwam...

Onzin denkster

Het is onzin om te zeggen dat een kind dat in het succesvolle profiel past meteen hoogbegaafd is, misschien heb je wel gewoon een leergierig kind. Dat maakt het niet meteen HB. Mijn HB kindje lijkt op dat van Beppie, op school hangt ze maar wat en vind alles maar vervelend. Vanuit de schoolarts werd zelfs gevraagd of ze het niveau wel aankon. Was het misschien niet te moeilijk voor haar. Je denkt echt te makkelijk, mijn kind past in het profiel, heeft goede punten, hoera ik heb een HB kind.

De zin en de onzin

Het ligt er maar aan wat je wilt meten, wilt verhelpen, als resultaat wilt zien.
Er is niet maar één definitie van hoogbegaafdheid, al is de meest gangbare wel die die recht tegenover zwakbegaafdheid staat: de 2% top scoorders IQ (>130)
Hier http://www.infohoogbegaafd.nl/hbpo/start/ vind je een aantal beschrijvingen van dat wat het SLO voor scholen van belang acht.
De hier genoemde succesvolle leerling is voor scholen een interessante. Het doel om 'm succesvol te houden ook. Voor dit profiel wordt ook een hanteerbaar begeleidingsplan genoemd.
Bij de andere profielen zijn de plannen minder eenvoudig.
Het resultaat van dit soort indicering (er zijn nog veel meer variaties) is dat dat profiel dat de school het beste uitkomt het 'wint'.
En zo worden er leerlingen 'hoogbegaafd' verklaard die wellicht vooral gemotiveerd zijn.
Erkenning voor de in deze profielen genoemde drop-out of onderpresteerder blijft zodoende een probleem. De school kan zich erop voorstaan beleid te hebben voor hoogbegaafden (er is iets voor de succesvolle leerling), maar ondertussen zijn er leerlingen met een iq > 130 voor wie de school nog steeds niks te bieden heeft.
Al snel komt het IQ als gelegenheidsargument naar voren: "IQ zegt heus niet alles"
En dat is strikt genomen waar. Maar het doet niks af aan de mogelijke problemen van onderpresteerders.
Hoe dan ook: Denkster heeft geen ongelijk. Wat zij benoemt is werkelijk praktijk.
Groet,
Miriam Lavell

Ellen

Ellen, voor mij persoonlijk is en was het niet van belang om te weten of ayladochter hoogbegaafd was. Ze is en blijft wie ze is, ook nu we dit weten. Zoals wel bekend hier waren de problemen op school vooral de reden om ayladochter te testen. Zij is 1 van de Hb kinderen die vastloopt binnen het standaard schoolsysteem. Of dat nou komt doordat ze HB is dat weten we niet. Als een kind geen problemen binnen de klas heeft, gelukkig is en prima meekomt en de school ook prima omgaat met wie het kind is lijkt er mij ook geen reden om een kind te testen en te kijken of een kind ook echt HB is. Je kunt erover discussiëren wat HB is, is het echt die 130+, komt er meer bij kijken, welke kenmerken spelen mee. Maar ik denk niet dat je een kind tot hoogbegaafd kunt bombarderen door te kijken naar een profiel op internet en daarmee zijn goede punten te combineren. Dan sla je een heleboel stappen over. Of een kind ander onderwijs nodig heeft ligt denk ik aan het kind. Er zijn HB kinderen die prima terecht kunnen op een standaard basisschool, maar er zullen ook kinderen zijn die daar volledig vastlopen. Wij zijn nu ook aan het kijken naar een andere school. Geen Leonardo onderwijs maar wel een school met wat meer kennis in huis en wat meer verrijking en verdiepingsmateriaal waar dochter hopelijk minder een uitzondering is. Want dat is denk ik het moeilijkste voor haar op dit moment, ze is zo anders en de rest van de klas voelt dat haarfijn aan.

Doelgericht

Ellen:"In de eerste plaats gaat het dan om niveau (door voor te toetsen wat het kind al weet van stof die nog niet is aangeboden!). "
Die oplossing staat op de SLO site wel bij de hoogbegaafden met het profiel 'succesvolle leerling'. Niet (zo concreet) bij de andere profielen.
(ik proef in dit verschil vergelijkbare motivatie als bij kleuterverlengen. Als kind het niet laat zien, is het er 'niet aan toe')
Ayla:"Maar ik denk niet dat je een kind tot hoogbegaafd kunt bombarderen door te kijken naar een profiel op internet en daarmee zijn goede punten te combineren. "
Alweer: dat ligt aan het doel. Als je toegelaten wilt worden tot een hoogbegaafdenclub met iq toelatingsgrens, dan is het niet genoeg. Als je een idee wilt krijgen van mogelijke problemen en bijbehorende oplossingen kan dat wel. Overigens kun je daarvoor ook bij autisme en adhd kijken. Niet omdat het kind dat _is_, maar omdat alle kinderen dergelijke kenmerken hebben waarbij de oplossing (welk kind houdt er niet van structuur) kan helpen.
Ik weet niet zeker met welk oogmerk jij reserves hebt tegen dit soort 'diagnostiek'. Ik heb ze ook. Ze komen wat mij betreft heel concreet voort uit een gonzendende groep van ouders, maar vooral 'hulpaanbieders voor weinig' die er een handje van lijken te hebben vooral op werk en geld uit te zijn.
De 'diagnose' is snel gesteld. De remedie (tegen vergoeding, zo nodig wil men wel wat trucs uithalen om een pgb te organiseren) ligt al op de plank.
Ik vind dat geen fijne trend.
Blijft dat er iets moet met kinderen die niet lekker draaien op school. Ik ben voor een doelgerichte aanpak. Probleem benoemen => oplossing proberen. In die aanpaks speelt de vraag hb of niet eigenlijk geen rol.
Hoewel... Het probleem dat Ellen benoemt 'dat hij geen leervorderingen maakte met het aanbod van school' lijkt me geen probleem als het kind zich desondanks boven gemiddeld ontwikkeld. Al is het niet dankzij, maar ondanks school.
In dat geval kun je de schooldoelen volgens mij gewoon loslaten.
Groet,
Miriam Lavell

Al die lijstjes en profielen

kijk eens naar al die lijstjes en profielen op internet. Ik heb afgelopen jaar wat afgezocht en lijstjes ingevuld in onze zoektocht wat er met ayladochter aan de hand is. Als ik die lijstjes en profielen moet geloven heb ik een hoogbegaafde dochter met een ernstig concentratieprobleem, die ADHD heeft en ook nog hypersensitief is. Het is dat ik geen vragenlijsten of profielen heb opgezicht voor PDD-NOS of Asperger anders had ze dat waarschijnlijk ook nog. Die profielen zijn veel te algemeen en je kunt ze altijd zo intepreteren dat ze voor jouw kind gelden.

Eens met reacties m. lavell

Over de verschillende Hb profielen:

ik merk nogal wat irritatie over het feit dat een kind (de mijne) HB benoemd is door school, (leerkrachten, IB'er, externe schoolbegeleidingsdienst) zonder dat er een iq test aan te pas is gekomen. Er zijn heel veel verschillende soorten (meer dan de profielen!) Hb kinderen, sommige Hb kinderen kunnen zo vastlopen op een slechte school of door andere dingen ernaast (adhd, dyslexie etc) dat ze onderpresteren; ouders van deze kinderen moeten vaak poepie hard hun best doen om ri. school aan te tonen dat er meer aan de hand is (zelf dure testen betalen), en moeten jarenlang strijden om goed onderwijs te regelen voor hun kind. Ik heb dat allemaal niet gehad. Oudste heeft citotoetsen AAA gehaald , zonder oefening, van meer dan 2,5 jaar verder vooruit (hij is van maart); voor het instapniveau zouden ze door moeten toetsen tot C; dat is nog verder. Een MB leerling kan ook voorlopen, maar met deze specifieke voorsprong is het evident dat hij niet MB kan zijn, en spreekt uit het zeer ver vooruithalen van schooltoetsen een indicatie van zijn IQ. Een precies getal krijg je er niet uit nee! Let wel, deze manier van indiceren werkt helemaal niet bij alle HB kinderen. Wat is toch de moeite ermee dat een goede school een bepaalde indicatie denkt te kunnen geven van een IQ? De school laat trouwens wel degelijk bij twijfelgevallen het iq testen van kinderen! En het staat ouders zelf ook nog vrij om iqtesten te laten doen en te overleggen, als ze dat nodig vinden, vindt de school niet erg. Ik vond het juist wel prettig dat er niet een heel precies etiketje van iq opgeplakt is, maar dat ze vooral andere uitdagingen aangepakt hebben. We lopen nu alleen tegenaan dat hij met 9 jaar naar het vwo moet gaan , dus we hebben liever nu toch een iq test. Ik zal een groot mea culpa schrijven hoor, als het lager is dan 130...

Dus ja, veel meer dan iq is belangrijk

... om ieder kind tot zijn of haar recht te laten komen op school. En dan maakt het niet uit of het een gemotiveerde MB'er is met adhd of een onderpresterende HB'er ; waar je wat aan hebt als ouders zijn regels op school, die helder indicaties kunnen vastleggen aan de ene kant, maar waar je als ouders met een intuitief gevoel dat alles nog niet gezegd en onderzocht is aan je kind, ook een zware stem hebt in het onderwijsproces . En het is een spel en een puzzel voor ouders en school om daar een gezonde balans te vinden. En dan is het kind op de basisschool nog niet eens aan het puberen, want dan krijgt hij ook een stem...wordt ingewikkeld denk ik!

Wel realiteit, geen waarheid

denkster:"Eens met reacties m. lavell Over de verschillende Hb profielen"
Dat is dan een misverstand want ik ben het niet eens met die profielen. Ik gaf een voorbeeld van hoe er in de praktijk mee gewerkt wordt.
Die praktijk is daarmee realiteit, het gaat nu eenmaal zo, of dat nu hout snijdt of niet.
Ouders, leerkrachten, IB-ers, kunnen door die praktijk geconfronteerd worden met een 'diagnose' (of deze zelf stellen) alsof het 'waarheid' is.
Maar dat is het niet. Het is wel staande uitvoeringspraktijk.
Groet,
Miriam Lavell

Over die profielen

ik ben ze ook al tegengekomen hoor, die profielen. Was ik vorig jaar nog vrolijk dat dochter onder het profiel van de "succesvolle leerling" viel, moet ik nu helaas vastellen dat er blijkbaar ook zoiets bestaat als "profiel hopping".

En dan wordt het heel wat minder duidelijk wat school met je kind moet, zelfs voor jouw als ouder.