Huilen op school

Vervelend he!

Ik ken het ook van oudste. Niks hielp, tot juf op het idee kwam om mama samen uit te zwaaien. Stond ik daar in de deuropening naar alle kleuters te zwaaien. Nadeel is wel weer dat dit zoon zoveel opleverde (aan extra aandacht) dat het niet het patroon doorbrak, maar juist in stand hield. (maar zoon is er een met etiketje, dus dat scheelt wel ws)
Wat ik jou kan aanraden is om zelf vooral voorbij het achterlaten te kijken. 2 minuten later doet hij al gezellig mee. Hij heeft wat moeite met omschakelen, en heeft misschien het huilen nodig. Je kunt naar hem bevestigen dat je ziet dat hij het even moeilijk heeft, benadrukken dat het zo over zal zijn en dat hij dan een gezellige dag heeft, en vrolijk bij het raam gaan zwaaien. Niet het afscheid rekken, en niet zelf verdrietig worden. (en dat zal best moeilijk zijn)
is dit alleen 's morgens bij het wegbrengen? Hoe gaat dat 's middags? Of blijft hij over?

Stickersysteem

Juf had voor mijn zoon een stickersysteem opgezet, elke keer als hij niet huilde, mocht hij een mooie sticker uitzoeken en opplakken en bij een velletje vol mocht hij zijn knuffel een keer mee naar school nemen. Het werkte als een trein, hij heeft alleen nog gehuild met het uitzwaaien toen hij voor het eerst op schoolreis ging.

Het was niet eens bij me opgekomen

.dat dit een probleem is, of iets waar je iets aan moet doen? Je moet vooral niets doen, dwz het ritueel kort en duidelijk houden, en verder de tijd zijn werk laten doen.

Mijn zonen hadden dit allebei bij 4 jaar, en nog een keer in groep 3 (combi met schoolwissel). Vanaf de herfstvakantie werd het minder en opeens is het over.

Ik dacht dat huilen gewoon het uiten van een gevoel was.
Maar ik geloof dat ik daarmee een beetje op het uiterste van het spectrum zit.

Lijkt me heel normaal

Ik snap dat jij het moeilijk vindt maar juist omdat je ziet dat het twee minuten later weer goed gaat, zou ik het gewoon accepteren. Probeer zelf zo kalm mogelijk te blijven, ga ervan uit dat hij gaat huilen. Des te gewoner jij het vindt, des te makkelijker zal het worden. Ook voor je zoon.

Dochter ook gehad

Ze is nu 5 en zit in groep 2, maar zij had het ook in groep 1. Bij ons gaan de ouders nooit mee naar binnen (smalle gangen) maar is het afscheid buiten. Alleen de nieuwe leerlingen mogen 4 weken met ouder naar binnen tijdens het wennen. Dochter huilde elke ochtend en middag, ook toen we buiten afscheid namen (leuk groot publiek).

En wat schertst mijn verbazing: toen mijn vader haar wegbracht deed ze het niet... Daarna werd het langzaam beter, na week of 4 was het over, maar duurde nog maanden voor ze echt makkelijk mee naar binnen ging, misschien wel half jaar. En nu nog heeft ze dagen dat het moeilijker gaat, vooral zoals nu met spannende dingen.

Wat de anderen al zeiden: kort afscheid en elke dag zelfde ritueel...

Succes, het is voor jou ook lastig!

Ja rottig

Hier geen huilende kleuters, maar wel huilende peuter gehad (KDV). Mijn (beetje laffe) oplossing was dat mijn man kind naar het KDV bracht, want bij hem huilde hij niet.
Weet niet of je man kinderen af en toe naar school brengen, of maakt dat geen verschil?
Anders vind ik de oplossing van P een goede. En ik vraag mij af of het beter zou gaan als je tweeling ieg tot het volgende schooljaar bij elkaar in de klas kunnen zitten.

Rodebeuk (ot)

Wat bedoel je met "Maar ik geloof dat ik daarmee een beetje op het uiterste van het spectrum zit."?

Fay

We hebben al eerder draadjes gehad over hoe lang of hoe hard een kind mag huilen en toen bleek dat veel mensen eerder of stelliger zeggen dat hun kind daarmee op moet houden dan ik. Komt door wie ik ben/hoe ik opgegroeid ben of weet ik veel waardoor precies, maar ik verbied ze dus nooit om te huilen. Soms twijfel ik daar wel over, maar in dit geval, het afscheid bij school, niet. Gewoon accepteren en laten waaien ging prima bij ons.