Huisbezoek leerkracht

Doel van huisbezoek

'De leraren voeren bij alle nieuwe leerlingen een huisbezoek uit. Deze bezoeken geven de
leraren veel informatie over de thuissituatie, het pedagogisch handelen van de ouders en de
stimulans die de leerlingen vanuit huis meekrijgen.'
Uit een rapport van de onderwijsinspectie over vroegschoolse educatie van de school waarop mijn kinderen niet meer zitten.
Ik ben door ervaringen uit het verleden, achterdochtig en wantrouwig ten opzichte van scholen.
Ik vraag me af, hoeveel ouders dat huisbezoek zouden toestaan, als de school het zo zou vragen: 'Wij willen graag bij u thuis komen om informatie te krijgen over uw pedagogisch handelen en te kijken of u wel stimulerend om gaat met uw kinderen.
Ik heb na de geboorte van de jongsten bezoek gehad van leerkrachten van deze school. Zat daar met klotsende oksels, twee huilende, spugende baby's en stuwing. En dan zitten er twee juffen kritisch te observeren hoe mijn jaloerse vierjarig kind zich aan het misdragen was.
Toen ik de juffen de deur uit had, dacht ik: 'nooit meer.' Het is maar goed dat ik toen niet wist, wat ik nu weet. Dat ze kwamen om mijn pedagogisch handelen te beoordelen. Dan was ik gelijk huilend met het dekbed over mijn hoofd gaan zitten.

Geen huisbezoek

Geen huisbezoeken hier, en dat lijkt me maar beter ook. Wel driemaal een tienminutengesprek en eenmaal een algemene ouderavond. Trouwens ook een oudermiddag maar die is altijd op de dag dat we beiden werken.

Groeten,

Temet

Waarom ik tegen ben

Ik ben tegen die huisbezoeken als het doel is zoals mama5 beschrijft. Dat soort gesnuffel achter de voordeur, met de mogelijkheid van overhaaste conclusies en daarop gebaseerde rapportages.... brrr! Dat iedereen ongetwijfeld van de beste bedoelingen bezield is maakt dat niet anders.

Maar ook als het allemaal niet zo zwaar is ben ik tegen. Er wordt voortdurend geklaagd, en vermoedelijk terecht, over de hoge werkdruk in het onderwijs die kennelijk vooral wordt veroorzaakt doordat leerkrachten allerlei onzindingen moeten doen die ze van hun echte taak, het lesgeven, afhouden.

En kijk dan nog eens naar die huisbezoeken. Stel dat een leerkracht 1 klas heeft met 26 leerlingen. Een huisbezoek kost denk ik al gauw 45 min tot 1 uur, want er komt reistijd bij. Dat is dus al gauw een halve werkweek minimaal aan extra belasting. En waarom? Wat levert het in 's hemelsnaam op dat het een dergelijke inspanning kan rechtvaardigen? Dat je na een half jaar nog weet 'O ja, Jantje, daar hebben ze zo'n mooie parketvloer; en Pietje, daar stonk het toen zo, had de kat net op het tapijt gekotst'.

Kortom: het sop is de kool niet waard, en leerkrachten zouden hier imho ernstig tegen moeten protesteren.

Huisbezoeken bij langdurig zieke kinderen is een ander verhaal, maar daar gaat het dus niet over.

Groeten,

Temet

Inloopochtenden

Oh ja, in hetzelfde rapport werden ook inloop- en voorlees ochtenden aangeprezen als ultieme momenten om de 'interactie tussen ouder en kind' te observeren. Dit was een rapport van de onderwijsinspectie he? Dus niet van de school zelf.
Big brother is watching you.
Ik word daar persoonlijk een beetje misselijk van. Denk jij gezellig in de klas te kijken en de juf te helpen met voorlezen. Maar in feite ben jij het die beoordeeld wordt.
Ik begrijp nu, waarom die ene juf zo hatelijk deed, toen ik zei dat het thuis zo goed ging en gezellig was bij ons. Ze zei toen: 'Ja, ik hoor je, dat zeg jij.' Dat heksje had natuurlijk het verslag van haar collega's van dat onfortuinlijke huisbezoek gelezen.
Bah! Ik ben blij dat mijn kinderen niet meer op die school zitten!

Hier wel

Vandaag de juf van oudste op bezoek gehad. Hier dus Ook 1 keer in de twee jaar, altijd het eerste jaar van een combiklas, dus groep 1, 3, 4, 6, 8. 3 en 8 weet ik trouwens niet zeker, kom ik volgend jaar achter. Ik vind het wel leuk, het is trouwens geen verplichting, het mag.
Het is allemaal vrij informeel, we drinken kop koffie, vertellen over dochters fratsen of de vakantie. Dochter laat haar kamer zien, juf roept oh en ah. Bewondert boeken en speelgoed en gaat naar huis.
Dochter kan het wel waarderen. Ze kan haar juf dingen laten zien die voor haar belangrijk zijn thuis. De kat, de boeken, de foto van haar vriendinnetje. De juf heeft een beeld gekregen waar dochter het vaak over heeft.

Het scheelt natuurlijk wel dat ze het maar bij een halve klas hoeft te doen. Zo'n 12 kinderen ieder jaar.

Ik voel me in ieder geval niet bekeken of beoordeeld. Daar is het hier ook absoluut niet voor bedoeld

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Hoe weet je dat?

Lisbeth, hoe weet je dat, dat het niet bedoeld is om je te beoordelen?
Kijk, misschien ben jij een doorsnee ouder, met een net huis, nette kinderen, die goed mee komen op school. Dat was ik vroeger ook.
En dan is het echt niet erg, als je bekeken en beoordeeld wordt. Want die beoordeling is dan toch wel oke.
Maar toen kreeg ik een kind met een vlek, die zich niet netjes gedroeg. En dan ineens is die beoordeling een veroordeling, die er voor zorgt dat dit kind niet de hulp kreeg die het nodig had. Het lag namelijk aan onze opvoeding.
En toen had ik met terugwerkende kracht enorme spijt van mijn vertrouwen in de school en openheid tegen de leerkrachten. Snappie?

En verder met temet eens

Verder ben ik het heel erg met Temet eens. Leerkrachten die op huisbezoek gaan voor de gezelligheid, moeten niet klagen dat ze het te druk hebben. Het is zonde van de tijd.

Vroeger

Ik heb op de lagere school wel juffen gehad die regelmatig tussen de middag kwamen eten. Ze maakten aan het begin van het jaar een lijst op welke dagen ze naar welk kind gingen. Daar zal vast ook wel een bedoeling achter gezeten hebben, bedenk ik nu Of dachten ze toen niet zo?

Helaas

Ja,tjee, wat heb ik dat afgeleerd zeg, sinds ik kinderen met een vlekje heb inderdaad. Zou het nooit meer toestaan. Ik krijg nu al nachtmerries bij de gedachte dat het een eis zou kunnen zijn voor de klas van mijn dochter waar ze nog voor intake moet.
Maar toch heb ik nog leuke levendige herinneringen aan de juf van klas 1/groep 3 tegenwoordig, die thuis kwam en me eerst even instopte in bed en een praatje maakte voor ze beneden met mijn ouders ging koffiedrinken. Helaas zijn dat tegenwoordig risicovolle contacten voor ouders en kinderen. Die naïviteit ben ik voorgoed kwijt.

Tja

Op de basisschool van onze dochter van 5,5 is het wel de gewoonte en dan inderdaad tussen de middag. Wat mij vooral is bijgebleven is het laaiende enthousiasme bij mijn kleuter: De Juf Komt Naar Mijn Kamer Kijken! Veel meer was het ook niet, er was net tijd voor koffie en een boterham en daar gingen ze alweer.
Op de zorgschool (VO) waar ik werk, is het ook normaal. Komt misschien nog van onze achtergrond als LOM-school. De leerlingen vinden het meestal leuk, al zijn er ook bij die op de hoek gaan staan chillen of zich terugtrekken achter de computer. Die huisbezoeken zijn bij ons op school absoluut niet voor de lol, die zijn inderdaad bedoeld om extra informatie in te winnen over je leerling middels gesprekken met de leerling en de huisgenoten/ouders/verzorgers. Hoe zit het met huiswerk maken en leren, hoe verging het de leerling op de basisschool (daar kijken ouders en leerlingen vaak toch wat anders tegenaan dan de leerkracht van groep acht bij de warme overdracht), welke zorgen zijn er, wat zijn de wensen/dromen van deze leerling. Drie kwartier tot een uur praten over je kind (en met je leerling) is veel fijner dan tien minuten, waarin je dan ook nog het rapport moet bespreken en allerlei schoolse dingen als verzuim en dergelijke. Dat huisbezoek moet je bij ons op school zien als een kennismaking. Het gebeurt ook alleen bij kinderen die voor het eerst instromen.
Ik kan me de bezwaren die hier genoemd worden, heel goed voorstellen. Ouders kunnen bij ons het huisbezoek ook weigeren. Dat gebeurt wel eens. Het wordt ook wel eens uitgesteld tot de ouders zelf wat meer vertrouwen in school of mentor hebben gekregen - er is soms een achtergrond van slechte ervaringen met scholen.
Ik vind het dan als docent weer wat griezelig dat er ouders zijn die denken dat elke leerkracht meteen vergaande conclusies verbindt aan een kleuter die zijn dag niet heeft bij het huisbezoek, of een duidelijk vermoeide tweelingmoeder die haar aandacht elders heeft. Wij zijn ook mensen, hoor.

Mea

Het probleem is dat je niet weet wie er vergaande conclusies gaat trekken. Dat kun je toch echt maar zelden aan de buitenkant zien. En in deze tijd zijn contacten met de hulpverlening en de scholen gewoon risicovol. Opgehitst door kindermishandelingscampagnes en rare vragenlijsten op scholen. Geen wonder dat mensen argwanend worden, zeker mensen met kinderen in de zorg. Gewoon omdat die leerkrachten inderdaad maar mensen zijn die zich ook maar laten ophitsen.

Hier

geen huisbezoeken. We hebben 1x een juf op visite gehad die door dochter was uitgenodigd, ze was toen trouwens al naar een andere school gegaan.
En dat komen eten... Vroeger kwam de juf of meester zelfs bij je wonen! Tenminste, zo staat het in de boeken van het Kleine Huis, zoals in "de grote hoeve" waar de leraar van Almanzo bij elke leerling een week in woont. En in de boekenserie over de moeder van Laura, Caroline, komt de juf voor een hele termijn bij hen wonen.

Geen huisbezoek

Maar ik denk dat zoon het best leuk zou vinden. Ik snap de kramp waarin sommigen schieten bij het idee, maar het hoeft niet zo Big Brotherig bedoeld te zijn.
Hier zijn twee keer tienminutengesprekken, en soms een derde op verzoek van ouders of school. Je kunt altijd een gesprek aanvragen, en dat doet de leerkacht zelf ook als ze dat nodig vindt.
Je mag tot in groep acht mee de klas in lopen 's morgens, dus contact is er genoeg (en genoeg observatiemogelijkheden voor ouderkindinteractie, zo nodig).

Mea

maar Mea, als jij een uur met die ouders wil praten - en ik snap dat je daar goede redenen voor kunt hebben - dan kan je die mensen toch op school uitnodigen? Scheelt jou weer reistijd. Ik zie die meerwaarde van een huisbezoek echt niet, behalve dat kinderen het inderdaad best leuk kunnen vinden (mijn zoon pleegt nogal eens leerkrachten uit te nodigen ). En dat je een indruk krijgt van de thuissituatie, inderdaad. En wat de risico's daarvan zijn hebben AnneJ en Mama5 al aangegeven. En dat dat voor veel leerkrachten niet speelt, zal best, maar zoals AnneJ opmerkt: dat weet je van tevoren niet. Want net mensen, zoals je terecht opmerkt.

Groeten,

Temet

Temet

Mensen praten thuis vaak makkelijker, juist omdat de docent dan degene is die op bezoek is. Op school (bij ons tenminste) zijn er voor Gesprekken met Ouders van die enge grijzige hokken die altijd te warm of te koud zijn en waar altijd op het verkeerde moment iemand komt binnenbanjeren (o sorry!). Qua warme uitstraling zijn het ook net verhoorkamers (of wat ik me daarbij voorstel).
En nogmaals, je mag weigeren.
En ja, natuurlijk zijn er opvallende huisbezoeken tussen. Ik herinner me nog een achtertuin formaat postzegel die volgebouwd was met knaagdierhokken (en inwoners). Een vader vroeg een keer wat ik wilde drinken en toen ik "cola" zei, kreeg ik een blikje naar me toe gesmeten, kon nog net mijn hoofd opzij doen. Dat soort dingen blijven je bij. Maar die zet ik dan heel neutraal in het verslag. "Gezin fokt konijnen als hobby". Het is mijn zaak niet wat mensen in hun vrije tijd doen of wat hun etiquetteregels zijn. Het is best interessant om zoveel verschillende leefstijlen te zien en ik hang de whatever-turns-you-on-honey-filosofie aan.
De treurigste huisbezoeken hebben niets te maken met konijnen of door de kamer vliegende blikjes frisdrank. Dat zijn de bezoeken waarbij er nauwelijks aandacht is. Vader bemoeit zich nergens mee en zit te gamen (ofzo), moeder heeft het eigenlijk vooral over zichzelf en haar problemen, kind zit erbij als lul de behanger. Dat soort bezoeken vind ik heel verdrietig. Als het me niet lukt om het gesprek op de leerling te brengen en te houden, kap ik er ook mee.

Precies mea

"Maar die zet ik dan heel neutraal in het verslag. "Gezin fokt konijnen als hobby"."

Ik vraag me af waarom dit in een verslag moet komen; ik vraag me af waarom er uberhaupt een verslag komt van zo'n bezoek. En dat is nu precies wat ik er op tegen heb.
Bij ons kwam de kleuterjuf bij alle kindjes die dat wilden, lunchen. Vond ik prima: mijn zoon was vereerd en liet trots zijn kamer zien. Hoorde bij zijn relatie met de juf. Ik heb door allerlei werkgroepen en commissies waarvan ik deel uitmaak op school ook geregeld leerkrachten over de vloer gehad voor vergaderingen: ook prima. Maar een leerkracht die op bezoek komt en er dan zo over schrijft als jij doet: nee bedankt!

Vooroordelen

Ik heb een tijd zijdelings te maken gehad met o.a. instanties als Jeugdzorg en weet hoe snel vooroordelen ontstaan, ook bij leerkrachten. Ik weiger dan ook bezoeken aan huis van goedbedoelende juffen. Want stel je voor dat mijn hond net een aanval van forse diarree heeft gehad of mijn kat weer eens een prooi in de keuken heeft neergelegd (of erger: in de kinderkamer!) terwijl ik dat niet meteen in de gaten heb, om maar eens iets te noemen waar je achteraf hard om kan lachen met je vriendinnen, maar waar een overijverige juf met opgetrokken wenkbrauwen een quasi-neutrale aantekening over maakt die een geheel eigen leven kan gaan leiden als het onverhoopt eens wat minder gaat met je kind.

Nee, schoolzaken regelen we op school af en als mijn kind eens wil pronken met zijn huis en eigen kamertje (een veelgebruikt argument om je over de streep te trekken), dan maken we een paar foto's en drukken die af voor de juf. Natuurlijk nadat we hebben gekeken of de kat niet weer ergens cadeautjes heeft neergelegd! (gelukkig nog nooit achter de koelkast)

En nog wat tips voor mea

'Op school (bij ons tenminste) zijn er voor Gesprekken met Ouders van die enge grijzige hokken die altijd te warm of te koud zijn'
het lijkt me inderdaad dat je deze situatie niet kunt generaliseren naar 'op school'. Belangrijker nog: heel onprofessioneel van de school. Neem verantwoordelijkheid en doe iets aan die accommodatie (waarom trouwens niet in een klaslokaal?)

" en waar altijd op het verkeerde moment iemand komt binnenbanjeren (o sorry!)."
Ook weer onprofessioneel. breng de leerkrachten
etiquette bij

"Qua warme uitstraling zijn het ook net verhoorkamers (of wat ik me daarbij voorstel).'
jouw woorden, maar ik zou zeggen: 'doe daar dan wat aan!'

"kind zit erbij als lul de behanger."
niet de taal die je in het verslag bezigt, mag ik hopen.

" Als het me niet lukt om het gesprek op de leerling te brengen en te houden, kap ik er ook mee. "
Het kind zit erbij begrijp ik uit jouw posting. Ik zou zeggen, praat dan niet OVER het kind, maar MET het kind (regel 1 uit 'hoe ga ik om met kinderen' ...

Elena

Jouw posting staat net zo bol van de Vreselijke Vooroordelen als de mijne (in jouw ogen). Heb net een serieuze reactie getikt en weer gedelete. Laat maar zitten. Ik hoef niet bij jou op huisbezoek. Laten we daar allebei intens dankbaar voor zijn.

Maar mea

ik heb misschien (te) veel gezegd, en daar zaten wellicht (voor)oordelen tussen. Maar ik vraag me af waarom jij denkt dat ik vind dat jij "vreselijke vooroordelen" zou hebben. Kun je dat misschien aangeven?

Elena

Je vreselijkste vooroordeel is dat je ervan uitgaat dat Mea en met haar alle leerkrachten bol staan van de vooroordelen en vooral permanent klaarstaan om de ouders van hun leerlingen te naaien.
Een hoop ouders hier verwachten enorme betrokkenheid van leerkrachten bij hun kinderen. Maar hoe ze die moeten tonen, joost mag het weten, want zodra je ook maar iets doet of vraagt of zegt over kind of zijn leven, ben je een vieze bemoeial die uit is op een enkeltje OTS.
Ik ken een docent op het speciaal VMBO die de helft van zijn werktijd bezig is met zorgen dat kinderen min of meer hun leven kunnen leven, zodat ze tussen de ellende door nog iets van school kunnen meepikken. Hij zoekt ze op (thuis ja, brr) zodat hij begrijpt waarom ze altijd in vieze kleren lopen, en doet zijn best te regelen dat ze ergens een wasmachine kunnen gebruiken. Hij voorkomt uitval van meisjes die op hun veertiende het hele gezin draaiende moeten houden door hulp te regelen. De man is een vreselijke mopperkont en een zeur en ik mag hem eigenlijk helemaal niet, maar voor zijn leerlingen doet hij heel veel. Niet omdat hij het heerlijk vindt om bij andere mensen over de vloer te komen en met zijn neus in de lucht te constateren wat er allemaal mis is, maar om te helpen.
En ja, er is vast van alles beter te regelen op de school van Mea, alhoewel zomaar even een mooie gezellige spreekkamer uit de lege hoed toveren wellicht wat te veel gevraagd is. En natuurlijk zouden mensen niet zomaar ergens binnen moeten lopen, maar een school is ook geen kantoor waar de dingen gestructureerd en strikt volgens afspraak kunnen verlopen. De chaos-factor ligt daar net een tikje hoger.
Kortom: Geef mensen zo nu en dan het voordeel van de twijfel. Ga uit van het goede tot het tegendeel bewezen is. En als je aan iemands bedoelingen twijfelt, vráág daar dan naar, in plaats van met aannames te gaan strooien.
Zoiets, vermoed ik, wilde Mea schrijven. Hoop dat ze het niet erg vind dat ik mijn scheur opentrok.

Krin

Er zijn veel betrokken leerkrachten, daar gaat het helemaal niet om. Je weet alleen niet vooraf of ze je kind gaan helpen of gaan melden. Dat is een risico waar ik niet graag het voordeel van de twijfel aan geef. Dat vinkje is zo gezet en dan zit je kind en jijzelf met de gebakken peren. Dat gaat zo helemaal de verkeerde kant uit met die grootschalige kindermishandelingssignaleringscampagnes. Straks krijg je nog een proces aan je broek als je wel helpt, want je had moeten melden. Dat neemt niet weg dat ik het een enorme opgaaf vind om als leerkracht kinderen in de klas te hebben met wie het niet goed gaat en waar je zo weinig voor kunt doen.

Dank!

Dank voor de reacties. Het beleid bij mijn werkgever is vorig jaar veranderd, want het was de gewoonte om in iedere groep huisbezoek te krijgen. Nu dus 'nog maar' om de twee jaar. Dat gaf wel commotie bij de leerkrachten en directeuren want dit zouden de ouders niet leuk vinden. Vandaag heb ik het dit draadje besproken en aangegeven dat er ook wel ouders zijn die helemaal niet zitten te wachten op huisbezoek. Besloten is dat we het de eerstvolgende ouder-enquete meenemen.

Krin (en mea)

Reageren jullie nu alleen op mijn postings, of rekenen jullie de reactie van kamille ook bij die van mij. Ik heb me toch niet beklaagd over bevooroordeelde leerkrachten?

Reactie

Dat ik me geroepen voelde, was vooral door jouw opmerkingen, ja. Ten eerste weet ik van Kamille en AnneJ dat ze nare aanvaringen hebben gehad in hulpverlenersland en zie ik hun wantrouwen daarom mede in dat licht. Daar weet ik welk korreltje zout ik bij hun reacties moet nemen.
Jij ging vooral over Mea heen met een gemak dat me in het verkeerde keelgat schoot. Je vraagt niet waarom ze een verslag schrijft en waarom de konijnen erin moeten, maar gaat ervan uit dat dat overbodig en fout is. Je posting daarna is een tamelijk kleinerende opsomming van 'onprofessioneel', 'voed je collega's' en 'regel 1'. Daaruit spreekt weinig vertrouwen in Mea's professionaliteit, dat ten eerste, en het zijn verregaande conclusies op een zeer wankele basis.
Dat, dus. En daarom. Voeg daarbij een in de loop der jaren opgebouwde ergernis over de algemene teneur hier: leerkrachten zijn dom en kortzichtig en hebben alleen het beste met zichzelf voor. Af en toe moet iets van die ergernis eruit en dit keer was jij het doelwit.
Volgens de regelen van mijn eigen kunst moet ik natuurlijk nu vragen:
"Ook weer onprofessioneel. breng de leerkrachten etiquette bij." --> waarom denk je dat het een gebrek aan etiquette is?
"ik zou zeggen: 'doe daar dan wat aan!' --> wat stel je voor? Er zullen altijd ouders zijn die zich over een drempel moeten hijsen om op school te verschijnen. Zou een gezellige ontvangstruimte daarbij helpen, denk je?
"praat dan niet OVER het kind, maar MET het kind (regel 1 uit 'hoe ga ik om met kinderen' ..." --> waaruit leid je af dat Mea Les 1 van Hoe ga ik om met kinderen heeft gemist?

Privacypaniek van de ouderlobby

"Oh ja, in hetzelfde rapport werden ook inloop- en voorlees ochtenden aangeprezen als ultieme momenten om de 'interactie tussen ouder en kind' te observeren.

Ik word daar persoonlijk een beetje misselijk van.
"

Waarom mag dat niet in de gaten gehouden worden? Ik weet uit eigen ervaring dat daar een boel fout kan gaan. en heus niet alleen bij verslaafden en mishandelaars.

Ook 'keurige' mensen kunnen een totaal verknipte situatie scheppen, zonder het kind met een vinger aan te raken, door hun interactie met het kind.

Privacy is een mooi ding, maar soms gaat de privacypaniek van de ouderlobby echt te ver. Ook omdat het niet alleen de zaak van de ouders is, maar er ook kinderen bij betrokken zijn.Van mij mag de leerkracht best een oogje op de situatie houden.

Krin

"Ook weer onprofessioneel. breng de leerkrachten etiquette bij." --> waarom denk je dat het een gebrek aan etiquette is?

Was flauw van mij maar ik gebruikte dit woord omdat Mea over de etiquette van ouders begon. Ik moet zeggen, ik heb er zelf niet eens problemen mee als er tijdens zo'n gesprek iemand binnen valt. Maar Mea bracht het als een probleem. Volgens mij kun je daar dan wel iets aan doen door het eens aan te kaarten bij collega's. Het gesprek daarom dan maar thuis bij de ouders laten plaatsvinden, lijkt me een ovrdreven oplossing voor zo'n 'probleem'.

"ik zou zeggen: \'doe daar dan wat aan!\' --> wat stel je voor? Er zullen altijd ouders zijn die zich over een drempel moeten hijsen om op school te verschijnen. Zou een gezellige ontvangstruimte daarbij helpen, denk je?

Nee dat denk ik niet, Mind you: ik bracht de ontvangstruimte niet als een probleem, dat deed Mea zelf. Dan zeg ik: 'verleg dan niet de verantwoordelijkheid, maar doe er op school iets aan'.

"praat dan niet OVER het kind, maar MET het kind (regel 1 uit \'hoe ga ik om met kinderen\' ..." --> waaruit leid je af dat Mea Les 1 van Hoe ga ik om met kinderen heeft gemist?
Uit haar opmerking dat ze in het bijzijn van het kind met de moeder OVER het kind wil praten en er anders mee 'kapt'.

Elena

Voordat ik in Mea's hoofd ga zitten in een poging haar woorden uit te leggen, kunnen we hier beter niet nog dieper op doorgaan, denk ik. Ik snap nu beter waar je opmerkingen vandaan kwamen, vind je eerste posts overigens nog steeds te kort door de bocht, en blijf bij mijn oorspronkelijke klacht dat leerkrachten (te) snel zwartgemaakt worden. Zullen we ons maar neerleggen bij ons verschil van mening?

Henk

Die privacypaniek zou er denk ik niet zijn als leerkrachten gewoon vrijblijvend met de ouders zouden kunnen spreken. 'Goh, ik zie dat u dit of dat doet, maar onze ervaring is dat als ouders zus of zo doen, het soms veel beter werkt' - dat idee. De zorg komt doordat er steeds meer in verslagen wordt vastgelegd, die verslagen dan ook nog eens eindeloos lang bewaard worden, en er een enorme drang is om alle signalen die mogelijk op een risico voor kindermishandeling zouden kunnen wijzen - hoezo paniek - vooral maar serieus te nemen.

Kijk, en daar gaat het mis. Dat schept het risico van "constateringen" die gebaseerd zijn op vooroordelen, alarmsignalen die gebaseerd zijn op die constateringen, en vergaande acties die gebaseerd zijn op de alarmsignalen, en dat allemaal zonder dat er werkelijk sprake is van kindermishandeling of een risicovolle situatie (bovendien: als er sprake is van een risicovolle situatie is het nog maar afwachten of de geboden hulp ook helpt).
Ondertussen durven ouders die hulp voor hun kind zouden willen dat eigenlijk amper meer te vragen, want voor je het weet word je verwijtend aangekeken en wie weet waar dat toe leidt. En of je hulp krijgt moet je maar afwachten.

En ondertussen is iedereen alleen maar van de beste bedoelingen bezield en heeft werkelijk niemand de bedoeling om kinderen ten onrechte onder toezicht of uit huis te plaatsen. Maar toch komen dat soort dingen wel degelijk voor.

Als er zekerheid zou zijn dat de vrijblijvende gesprekken werkelijk vrijblijvend waren, en de belangstellende vragen niet anders dan belangstellend, dan zou die privacypaniek waar jij het over hebt er niet zijn. Het is de kindermishandelingspaniek die de oorzaak is van de privacypaniek.

Groeten,

Temet